Λατινικά: Γραμματική

[quidam omnia sciens...]

το deverto διαθέτει παθητική μετοχή παρακειμένου?

Aφού έχει παθητική (μέση ουσιαστικά) σημασία, γιατί να μη έχει αυτή τη μετοχή;

Από το λεξικός της Οξφόρδης των Lewis & Short:

dēverto
dē-verto or dēvorto, -ti, -sum (in MSS. often confounded with diverto), 3, v. a. and n.
Act.
To turn away, turn aside any thing: comites suo hortatu, Luc. 6, 317: acies, id. 2, 470: ventura fata suo cursu, id. 6, 591; cf. Aur. Vict. Caes. 38.— Far more freq.,
Pass. with mid. force, to turn one's self aside; and with esp. reference to the term. ad quem, to turn or betake one's self to any place; to turn in, put up at (in the latter sense esp. freq. in Plaut., whereas Cicero commonly uses the act. form; v. under no. II.).
Prop.: si qui Cobiamacho (vico) deverterentur, Cic. Font. 5, 9: juvat ire jugis, qua nulla priorum Castaliam molli devertitur orbita clivo, Verg. G. 3, 293: deverti ad amicos suos, Cato ap. Fest. p. 234, 26 Müll.: devortitur apud suum paternum hospitem, Plaut. Mil. 2, 1, 56: apud aliquem, id. ib. 2, 2, 85; so Liv. 42, 1, 10; cf. ib. § 7: ad me in hospitium maximum, id. Poen. 3, 3, 60; cf. in amici hospitium, id. Mil. 3, 1, 146; id. Ps. 4, 2, 6: huc in tabernam, id. ib. 2, 2, 63: intro domum, id. Stich. 4, 1, 29; cf. Ter. Phorm. 2, 1, 82: in hortos in quibus devertebatur, pergunt, Tac. H. 3, 11.—
Trop., to resort to, have recourse to (very rare): ad magicas artes, Ov. A. A. 2, 425: meas ad artes, id. M. 9, 62.—
Neutr. (i. q. no. I. B.), to turn or go aside from any place or any direction; to turn or go towards; to turn in, put up, lodge anywhere.
Prop.: viā devertit, Liv. 44, 43: viā, Plin. Pan. 52 fin.: devertere ad cauponem, ad hospitem, Varr. R. R. 3, 4, 9; Cic. Div. 1, 27, 57: ad aliquem, id. Fin. 5, 2; id. Att. 10, 16 fin.: ad villam Philemonis, id. Fam. 7, 18, 3; cf.: ad se in Albanum, id. Mil. 19, 51: ad villam suam, id. ib.: in villam suam, id. Off. 2, 18 fin.: domum regis hospitis, id. Deiot. 6, 17: Massiliam, id. Phil. 13, 6; cf. Interamnam, Tac. H. 2, 64: Rhodum, Suet. Tib. 12 et saep.—With apud (late Lat.; cf. deversor): in pago apud familiares devertimus, Ap. M. 4 init.; cf. id. ib. 10, p. 238, 14.—Absol.: itineris causa ut deverterem, Cic. Att. 3, 7.—
Trop. (very rare): sed redeamus illuc, unde devertimus, have digressed, Cic. Fam. 12, 25, 4; so Liv. 35, 40: in haec devertisse non fuerit alienum, Plin. 2, 7, 5 fin. (Sillig, divertisse).

Η μετοχή αυτή δεν έχει απαντήθεί ποτέ σε κείμενο, αλλά το ίδιο και το σουπίνο, όπως μου έδειξε η αναζήτηση (έψαξα για τους τύπους deversu, deversus, deversi, deversum, deverso, deversorum, deversis, deversos, deversa, deversae, deversas, deversarum):

Αλλά και η μετοχή του μέλλοντα άπαξ απαντά (έψαξα για τύπους με θέμα deversur-):

M. Tullius Cicero. Pro Milone (M. Tulli Ciceronis
Orationes. Vol. 2, ed. A. C. Clark, 1918).  (0474: 031)

section 51, line 5

Quod ut sciret Milo illum Ariciae fuisse, suspicari tamen debuit eum, etiam si Romam illo die reverti vellet, ad villam suam quae viam tangeret deversurum.

Go to Context

Passages found: 1

Και λίγη παιδαγωγική φιλοσοφία...
Αυτό τι σημαίνει; Μήπως ότι δεν θα διδάξουμε ότι το συγκεκριμένο ρήμα έχει σουπίνο ή μετοχή παρακειμένου; Φυσικά και όχι.
Και το ίδιο το λεξικό αναφέρει σουπίνο (δηλαδή το σχηματιστικό αυτό θέμα των διάφορων περιφραστικών τύπων) deversum. Το δίνει διότι έχει απαντήσει μετοχή deversurus. Αυτό φτάνει κι ας μην έχει βρεθεί καθαρό σουπίνο. Δεν μπορουμε για κάθε ρήμα να ψάχνουμε τους μαρτυρημένους τύπους. Αρκεί να γνωρίζουμε τα μαρτυρημένα σχηματιστικά θέματα. Μιλάω φυσικά για επίπεδο μαθητικής διδασκαλίας στο σχολείο όπου βασικά ζητούνται γραμματικές δεξιότητες και εφαρμογή συγκεκριμένων γνώσεων, όπως το ποιους τύπους διαθέτουν τα αποθετικά και ημιαποθετικά ρήματα.

[PDE ads]

[quidam omnia sciens...]

Το paucus σαφώς και έχει παραθετικά. Αλλά απορώ γιατί ψάχνετε σε βοηθήματα να βρείτε αν έχει ή όχι. Μπείτε στον "Perseus", ανοίξετε το λεξικό και ψάξτε το. Ιντερνετ έχετε... 

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.04.0059%3Aentry%3Dpaucus

Παραθέτω λοιπόν την αρχή από το λήμμα paucus του λεξικού Lewis & Short της Οξφόρδης. Η πηγή μου δεν είναι απευθείας η σελίδα που προανέφεrα, αλλά το πρόγραμμα ΔΙΟΓΕΝΗΣ (περιέχει, πέρα από τα φοβερά εργαλεία αναζήτησης, μορφολογικής ανάλυσης και έρευνας, κ.ά καταπλητκικά πράγματα) τα λεξικά της λατινικής των Lewis&Short, της ελληνικής των Liddell-Scott και το αγγλικό Webster)

H αρχική σελίδα είναι αυτή: 

http://www.dur.ac.uk/p.j.heslin/Software/Diogenes/index.php

Μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ:

http://www.dur.ac.uk/p.j.heslin/Software/Diogenes/download.php


Aρχικά υπενθυμίζω:
Comp. = comparative = συγκριτικός
Sup. = superlative = υπερθετικός

paucus
paucus, a, um (
gen. plur. paucūm, Enn. ap. Gell. 12, 4, fin.—Dat. plur. fem. paucabus, Cn. Gellius ap. Charis. p. 39 P.), adj. root pau-; Gr. παύω, to cause to cease, παῦλα, remnant, παῦρος, little; cf. paulus, pauper, parvus (παῦρος）, few, little (the sing. very rare; cf.: parvus, exiguus, rarus): verbūm Paucūm, Enn. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 252 Vahl.): in diebus paucis Chrysis moritur, Ter. And. 1, 1, 77: paucis diebus post mortem Africani, Cic. Lael. 1, 3; cf.: his paucis diebus, a few days ago, id. de Or. 1, 37, 168; id. Tusc. 5, 35, 102: causae modicae et paucae, id. de Or. 2, 32, 140: pauci admodum familiares, id. Lael. 1, 2; id. Q. Fr. 3, 1, 1; id. Fam. 2, 7, 3: paucorum hominum et mentis bene sanae (i. e. paucis hominibus familiariter utens), Hor. S. 1, 9, 44; cf. Ter. Eun. 3, 1, 19 and v. Ruhnk. ad h. l. Lycurgus γέροντας Lacedaemone appellavit, nimis is quidem paucos, XXVIII., quos, etc., Cic. Rep. 2, 28, 50: nimium fortasse pauci viverent, Lact. Ira Dei, 20, 5.— Comp. ne pauciores cum pluribus manum consererent, Sall. J. 49, 2. pauciora navigia, Auct. B. Afr.—Sup.: quam paucissimae plagae, Cels. 7, 2.—

(το λήμμα συνεχίζεται...)

Subst. [...]
pauciores, the more distinguished (opp. plures), Plaut. Trin. 1, 1, 12.

(το λήμμα συνεχίζεται...)

Συγκριτικός βαθμός με θέμα paucior- απαντά 165 φορές στη γραμματεία (όλη).

O τύπος paucius απαντά άπαξ και σε προβληματικό χωρίο:


Sex. Pompeius Festus. De Verborum Significatione (Sexti Pompei
Festi De Verborum Significatu Quae Supersunt cum Pauli
Epitome, ed. W. M. Lindsay, 1913).  (1236: 001)

page 277, line 29

                                      Unde com-
meatus dari dicitur, id est tempus, quo ire, redire qui possit;
ut Afranius in Emancipato: “Vetuit me sine
mercede prosum †paucius† remeare in ludum.

Go to Context

Passages found: 1

Υπερθετικός με θέμα paucissim- απαντά 125 φορές.

Για ευνόητους λόγους δεν παραθέτω τα αποτελέσματα με τις πολυπληθείς εμφανίσεις...

EDIT: dessi, δεν είχα δει το μήνυμά σου...

[quidam omnia sciens...]

παραθετικα απο όλα τα κείμενα Λατινικων

http://www.prooptikh.com/front/wp-content/uploads/2010/11/%CE%A0%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%98%CE%95%CE%A4%CE%99%CE%9A%CE%91-2010.pdf

Υπάρχουν κάποιες ατασθαλίες βέβαια...

[ANI]

Γειά σας μετά από πολύ καιρό! Επειδή δε σκαμπάζω από τεχνολογία, το download του Διογένη πώς θα το κάνω? Soto, θα κάνω download και τα 5 items? Και κάτι άλλο. Στα αρχαία έχω το Μουσαίο. ΤΟ Word index με βοηθάει πολύ. Υπάρχει αντίστοιχο για λατινικά?Ο Διογένης έχει word index?

[PDE ads]

[regina_ag]

Σας χαιρετω και ζηταω την αποψη σας στις εξης δυο αποριες μου:
1. Ο τυπος devertit στο κειμενο 27 προερχεται απο το deverto η το ημιαποθετικο devertor της 2ης κατηγοριας τελικα;
2. Στην πλήρη αναγνώριση μιας δευτερεύουσας που εκφέρεται με οριστική (π.χ. μιας αναφορικής όπως qui multo minor natu erat στο 27) λέμε οτι δηλώνει ενα πραγματικο γεγονος και συγκεκριμενα ειναι οριστικη παρατατικου γιατι αναφερεται στο παρελθον. Αφού η εκφορα δεν γινεται με υποτακτικη γιατι καποια βιβλια επιμενουν να αναφερουν και τη χρονικη σχεση με τη δευτερευουσα οπως εδω που το μεταιχμιο γραφει οι προκειται για το συγχρονο; Ειναι παραλειψη αν δεν το γραψουν οι μαθητες; Εγω τους εχω πει να εφαρμοζουν τους κανονες της ακολουθιας των χρονων μονο οταν εχουμε υποτακτικη στη δευτερευουσα. Προκειται λοιπον για παραλειψη δικη μου η για πλεοναζουσα πληροφορια του βιβλιου;

[regina_ag]

κανεις;;; Οι διδασκοντες των Λατινικων κανουν διακοπες ! ;-)

[marikaki]

γεια σας και από εμένα...να σας ρωτήσω διδάσκεται τον τονισμό στα λατινικά; ή απλά αναφέρετε δύο τρία πράγματα...

[margar78]

Απλα αναφερω κανα 2 παραδειγματα,κι αυτα πολλα ειναι...επικεντρωσου στην ουσια του μαθηματος και σε αυτα που ζητουν στις πανελληνιες,αλλιως δεν θα κρατησεις το ενδιαφερον των παιδιων.

[marikaki]

οπότε δεν θα σταθώ καθόλου στον τονισμό...να τους αναφέρω απλά την προφορά; ευχαριστώ

[margar78]

Απλα αναφερε τους 2-3 στοιχεια κι αυτο επειδη υπαρχει στο βιβλιο για να μη σου λενε μετα στο σχολειο τα καναμε κι εσυ δεν μας τα εκανες.Εγω παντως που δουλευω σε σχολειο περισυ τους τα εκανα πολυ συντομα.Υπαρχουν ομως και καποιοι που επεμεναν-αγνωστο το γιατι και παντελως ανουσιο κατ'εμε.

[para5]

Καλό είναι να τους πεις τους κανόνες τονισμού που αναφέρει το βιβλίο, αλλά σίγουρα δεν θα επιμείνεις. Μπορείς όμως να τους μάθεις τον τονισμό στην πράξη όταν διαβάζουν το κείμενο. Έτσι θα το μάθουν ξεκούραστα.

[marikaki]

είναι μπέρδεμα κάποιοι αναλύουν πολύ τον τονισμό σας ευχαριστώ πολύ
και κάτι άλλο ακόμα για παράδειγμα στο
poeta στην αφαιρετική θα αφήσουμε και στο e και στο a  - με μπερδεύει...

[marikaki]

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ... ΣΤΟ 4ο ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΑ ΘΗΛΥΚΑ Α ΚΛΙΣΗΣ ΠΟΙΑ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΕΝΙΚo
από τα : concordia, avaritia, iustitia, audacia, sapienta κάποιοι υποστηρίζουν ότι τα προηγούμενα απαντούν όλα στον ενικό και άλλοι κάποια απο αυτά

[Κaterina]

Γεια σου!
Όλα τα ουσιαστικά που αναφέρεις ως ουσιαστικά που δηλώνουν αφηρημένη έννοια κανονικά δεν απαντούν στον πληθυντικό.
Όσο για την προηγούμενη απορία σου σχετικά με το poeta δεν κατάλαβα τι ακριβώς σε μπερδεύει...Αν εννοείς το σημαδάκι του μακρόχρονου (-) πάνω από τα φωνήεντα, αυτά δεν χρειάζεται να τα γράφουμε όταν κλίνουμε ένα ουσιαστικό. Στα κείμενα του βιβλίου υπάρχουν για λόγους διευκόλυνσης (για τον τονισμό ή τη διαφοροποίηση της ονομαστικής από την αφαιρετική για παράδειγμα).