Αρχαία Ελληνικά: Σύνταξη

[apri]

Καλημέρα συνάδελφοι!!!!Ποιος θα είχε την καλοσύνη να με βοηθήσει με τη σύνταξη του παρακάτω αποσπάσματος;
"οὐδὲ γὰρ ἂν δήπου πρέποι, ὦ ἄνδρες, τῇδε τῇ ἡλικίᾳ ὥσπερ μειρακίῳ πλάττοντι λόγους εἰς ὑμᾶς εἰσιέναι" Πλάτωνος, Απολογία:
Μετφ: Γιατί δεν θα έπρεπε, άνδρες, σ' αυτή την ηλικία να προσέρχομαι ενώπιον σας πλάθοντας λόγους σαν μικρό παιδί.

Καθώς υπάρχει απαρέμφατο από ρήμα κίνησης δικαιολογείται η ύπαρξη τελικής μετοχής σε ενεστώτα: πλάττοντι; Ή απλά είναι επιθετική; Μάλιστα, θα είναι συνημμένη στο "μειρακίῳ". Το " ὥσπερ μειρακίῳ" τι θα μπορούσε να είναι;

H μετοχή είναι κατά τη γνώμη μου τροπική ή έστω χρονική που δηλώνει το σύγχρονο.
Το "ώσπερ μειρακίω" είναι μια ελλειπτική αναφορική παραβολική. Εννοείται το "αν πρέποι". Το "πλάττοντι λόγους εις υμάς εισιέναι" στην πραγματικότητα ανήκει και στην κύρια και στην αναφορική παραβολική.

Δηλαδή, η πλήρης πρόταση είναι "ουδέ αν πρέποι (μοι) τῇδε τῇ ἡλικίᾳ, ὥσπερ (πρέποι αν) μειρακίῳ πλάττοντι λόγους εἰς ὑμᾶς εἰσιέναι.

Το θέμα είναι, δηλαδή, ότι δεν ταιριάζει σε έναν ηλικιωμένο να έρχεται πλάθοντας λόγους (λέγοντας ψέματα;), όπως θα ταίριαζε σε ένα μικρό παιδί.

[PDE ads]

[ele@n]

Τώρα μάλιστα!!!Διαλύθηκαν όλα τα σύννεφα....Σ' ευχαριστώ Apri!!!!

[DioniG83]

Συνάδελφοι γεια σας,

Είμαι νέο μέλος και θα ήθελα κι εγώ τη βοήθειά σας πάνω στο θέμα των αναφορικών προτάσεων και πιο συγκεκριμένα, των μεικτών αναφορικών!
Κατά την αναγνώρισή τους, πέρα από την επιρρηματική τους έννοια, οφείλουμε να επισημάνουμε και την ονοματική τους; Διότι σε αρκετά παραδείγματα είναι αρκετά δύσκολο να εντοπιστεί!

π.χ. Τὴν μητέρα ἐμακάριζον, οἵων τέκνων ἔτυχεν

Και μια και (ξανά) άνοιξα το θέμα, στην περίπτωση που μία αναφορική προσδιοριστική λειτουργεί ως επιθετικός προσδιορισμός στην προσδιοριζόμενη λέξη, δεν πρέπει κατά κανόνα να συμφωνεί σε γένος, αριθμό και πτώση; Βέβαια από την άλλη αντιλαμβάνομαι ότι αυτό θα σήμαινε αναφορική έλξη!
Για παράδειγμα στην πρόταση: Ἐποιοῦντο διαβάσεις ἐκ τῶν φοινίκων, οὓς ηὕρισκον ἐκπεπτωκότας, πώς αντιλαμβάνομαι ότι πρόκειται για επιθετικό πέρα από το νόημα;

Γενικά οι αναφορικές προτάσεις μου προκαλούν μεγάλη σύγχυση!!

[apri]

Είμαι νέο μέλος και θα ήθελα κι εγώ τη βοήθειά σας πάνω στο θέμα των αναφορικών προτάσεων και πιο συγκεκριμένα, των μεικτών αναφορικών!
Κατά την αναγνώρισή τους, πέρα από την επιρρηματική τους έννοια, οφείλουμε να επισημάνουμε και την ονοματική τους; Διότι σε αρκετά παραδείγματα είναι αρκετά δύσκολο να εντοπιστεί!

π.χ. Τὴν μητέρα ἐμακάριζον, οἵων τέκνων ἔτυχεν

Για εμένα το σωστό είναι να αναφέρουμε και την ονοματική λειτουργία των μικτών αναφορικών, ειδικά αν η αναφορική λειτουργεί ως ομοιόπτωτος προσδιορισμός, γιατί σ' αυτήν την περίπτωση συντακτικά λειτουργεί και ως ονοματικός προσδιορισμός (π.χ επιθετικός προσδιορισμός) και ως επιρρηματικός (πχ επιρρηματικός προσδιορισμός του σκοπού).

Στη συγκεκριμένη πρόταση που παραθέτεις η πρόταση είναι στην πραγματικότητα μια ονοματική αναφορική, που λειτουργεί ως ετερόπτωτος επιρρηματικός προσδιορισμός (γενική της αιτίας). Θα μπορούσαμε δηλ. στη θέση της να είχαμε απλώς τη γενική "τούτων".
Ωστόσο, δεν βλέπω γιατί να μην την πεις απλά αναφορική-αιτιολογική. Ούτως ή άλλως, μπορεί η πρόταση μορφολογικά να παραπέμπει σε ονοματική, αλλά ο συντακτικός ρόλος της είναι μόνο ένας εδώ(επιρρηματικός).

Και μια και (ξανά) άνοιξα το θέμα, στην περίπτωση που μία αναφορική προσδιοριστική λειτουργεί ως επιθετικός προσδιορισμός στην προσδιοριζόμενη λέξη, δεν πρέπει κατά κανόνα να συμφωνεί σε γένος, αριθμό και πτώση;

Σε γένος και αριθμό, ναι.
Η πτώση της αναφορικής αντωνυμίας καθορίζεται από το συντακτικό της ρόλο μέσα στην αναφορική πρόταση (εκτός αν έχουμε έλξη από τον προσδιοριζόμενο όρο).

Για παράδειγμα στην πρόταση: Ἐποιοῦντο διαβάσεις ἐκ τῶν φοινίκων, οὓς ηὕρισκον ἐκπεπτωκότας, πώς αντιλαμβάνομαι ότι πρόκειται για επιθετικό πέρα από το νόημα;

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι άλλο να σε βοηθήσει πέρα από το νόημα.

[PDE ads]

[ealevrid]

 εἰ μὲν εἰρήνη δοκεῖ μέγα ἀγαθὸν τοῖς ἀνθρώποις εἶναι...

το δοκει είναι προσωπικό ρήμα εδώ;

[MARKOS]

(= αν θεωρείται  ότι η ειρήνη είναι για τους ανθρώπους μεγαλο αγαθό )

μαλλον για απροσωπο θα έλεγα με υποκειμενο το ειδικο απαρεμφατο "είναι" , "η ειρήνη" υποκειμενο του ειδικου απαρεμφάτου "είναι", "αγαθόν" κτγμ, "τοις ανθρώποις"δοτ.προσ.χαριστική "μέγα" επιθ.προσδ. στη λέξη "αγαθόν"

ισως κανω λαθος ...

[ealevrid]

Μάρκο ευχαριστώ πολύ!! αλλά είναι προσωπικό!