Ποιος είναι ο ρόλος του εκπαιδευτικού σε ένα σύγχρονο σχολείο;

[daniel]

Αφορμή για να ανοίξω θέμα δόθηκε από το θέμα με τις παρελάσεις , αλλά προς Θεου, μην το πάτε εκεί ή μην το δείτε στενα.. Ξέρω ότι μπορει να εχει ξανασυζητηθει το θέμα (ή παρόμοιο) αλλά θα μ' ενδιέφερε να μάθω τι υπάρχει στο κεφάλι των συναδελφων μου όταν σκεφτονται περι σχολείου και μαθητών και πως οραματίζονται οι ίδιοι τη μορφωση (εκ του "δίνω μορφή σε κάτι άμορφο") που θέλουν να δώσουν στους μαθητές τους και κατ' επεκταση τι είδους πολιτισμό και κοινωνία θέλουν να "μεταφέρουν" στο μέλλον..

Θα παραθέσω πχ μια αποστροφή του λόγου μου από άλλη κουβέντα για να ξεκινήσω:

Δε με ενδιαφέρει σαν εκπαιδευτικό να προσηλυτίσω κανέναν, ούτε να τον κάνω να πιστέψει.. Με ενδιαφέρει να τον μάθω να μελετά, να αμφισβητει και να ψάχνει συνέχεια για την αλήθεια.. Γιατί η αλήθεια και το δίκαιο δεν έχουν ούτε πατρίδα, ούτε Θεό..

Πιστεύει κανείς συνάδελφος ότι ο ρόλος του δεν είναι να κάνει ένα νέο άνθρωπο να πιστέψει σώνει και καλά σε κάτι, να τον προσηλυτίσει, αλλά να τον μάθει να ψάχνει και να αναζητει, να είναι ανησυχος και φιλομαθής, να αναθεωρει τον εαυτό του χωρίς να φοβάται, να αμφισβητεί και να μη φανατίζεται, να βάζει τον εαυτό του και στα παπούτσια του ..Τούρκου για παράδειγμα, ώστε να βλέπει σφαιρικά ένα ζητημα;;
Ότι έτσι θα είναι πιο χρήσιμος και στη χώρα του και στην κοινωνία;

Ή οτι ο ρόλος του είναι του θεματοφύλακα (και μόνο αυτός) των "κληρονομημένων" και η παράδοσή τους στην επόμενη γενιά; Ότι δεν έχει νόημα ο νέος ανθρωπος να μπαίνει σε άλλες ατραπούς σκέψης (μιας και θα χάσει για παράδειγμα πολύτιμο χρόνο από τις σπουδές του ή άλλο), για να συνεχίσει και να διαφυλάξει ένα τρόπο και ένα επίπεδο ζωής ήδη κατεκτημένο και σίγουρο;

Δηλαδή δημιουργούμε ανθρώπους με κριτικό πνεύμα (που πχ θα μελετήσουν, θα συλλογιστούν και θα ξεδιαλέξουν τι θα κρατήσουν, τι θα τροποποιήσουν και τι θα αφήσουν από τα μεχρι τώρα κεκτημένα - τρόπο ζωής, έθιμα, θρησκεία, γλώσσα κλπ - σε μια κοινωνία του μέλλοντος) με οποιοδήποτε τίμημα, ή "άξιους (αλλά ίσως "στείρους" και "κλειστούς" με την έννοια της δουλικής αντιγραφής αυτών των κεκτημένων) συνεχιστές-συντηρητές" αυτών και μόνο;

Ποιος είναι πιο χρησιμος στην κοινωνία μας;..στην εποχή μας;;.. στην ανθρωπότητα;;   

Χοντρα-χοντρα το λεω για να γινω κατανοητος και σίγουρα είναι και άλλα που δεν έχω γράψει - το πράγμα δεν είναι άσπρο ή μαύρο - αλλά με ενδιαφέρει να δώσω το έναυσμα για μια δημιουργική, εποικοδομητική συζήτηση γύρω από το θέμα μεταξύ των μελών του forum..

Παρακαλώ σε ήπιους τόνους και χωρίς διάθεση τόνωσης του εγώ μας από κανένα..Το "συγνώμη" όπου φταίμε δείχνει μεγαλείο ψυχής και όχι αδυναμία..

Κουβεντιάζουμε με επιχειρήματα και όχι με συναισθηματισμούς και νοσταλγικές διαθέσεις... 
Στην τελική για τα παιδιά μας σκεφτόμαστε και το μέλλον τους , όχι για μας..   

[PDE ads]

[kellykou]

Daniel ενα μονο θα πω : αν ενιωθα οτι κανω αυτο το λειτουργημα μονο και μονο για να συντηρησω τη τωρινη κατασταση (απ'ολες της πλευρες) θα ειχα αλλαξει δουλεια και θα εκανα μεταφρασεις. Δυστυχως την ευθυνη για τις δυσκολιες που αντιμετωπιζουν τα παιδια μας (συναισθηματικες, κοινωνικες, διαπροσωπικες) φταιμε εμεις. Εγω αναλαμβανω ολη την ευθυνη για ολα αυτα που θα μπορουσα να κανω και δεν εκανα. Δυστυχως πολλες φορες κατηγορουμε το συστημα ή τα τυχον εμποδια απο εξωγενεις παραγοντες για τη δικη μας ανεπαρκεια. Πολλες φορες λεμε οτι παλευουμε και αγωνιζομαστε αλλα δε μας φτανει ο χρονος, δεν πληρωνομαστε καλα, δεν εχουμε τα μεσα, μας εμποδιζει το συστημα κ.λ.π. κ.λ.π. Θεωρω οτι αυτα ειναι δικαιολογιες. Δεν ειμαστε διατεθειμενοι να ξεβολευτουμε και να βαλουμε τα παιδια μας στη διαδικασια της αμφισβητησης γιατι κατα βαθος ξερουμε οτι η δικη μας ανεπαρκεια θα αμφισβητηθει πρωτα. Οταν τα παιδια αρχισουν να αποκτουν κριτικη ικανοτητα, οι πρωτοι που θα βγουμε απο το μεχρι τωρα απυροβλητο και θα αμφισβητηθουμε, θα ειμαστε εμεις και αυτο μας τρομαζει.

[k_k]

Νομίζω αυτό που περνάμε έχει σχέση με αυτό που είμαστε !! Τι αξίες κουβαλάει ο καθένας μέσα του και πώς κινείται !

[tihea]

Πιστεύει κανείς συνάδελφος ότι ο ρόλος του δεν είναι να κάνει ένα νέο άνθρωπο να πιστέψει σώνει και καλά σε κάτι, να τον προσηλυτίσει, αλλά να τον μάθει να ψάχνει και να αναζητει, να είναι ανησυχος και φιλομαθής, να αναθεωρει τον εαυτό του χωρίς να φοβάται, να αμφισβητεί και να μη φανατίζεται, να βάζει τον εαυτό του και στα παπούτσια του ..Τούρκου για παράδειγμα, ώστε να βλέπει σφαιρικά ένα ζητημα;;
Ότι έτσι θα είναι πιο χρήσιμος και στη χώρα του και στην κοινωνία;

Ή οτι ο ρόλος του είναι του θεματοφύλακα (και μόνο αυτός) των "κληρονομημένων" και η παράδοσή τους στην επόμενη γενιά; Ότι δεν έχει νόημα ο νέος ανθρωπος να μπαίνει σε άλλες ατραπούς σκέψης (μιας και θα χάσει για παράδειγμα πολύτιμο χρόνο από τις σπουδές του ή άλλο), για να συνεχίσει και να διαφυλάξει ένα τρόπο και ένα επίπεδο ζωής ήδη κατεκτημένο και σίγουρο;

Δηλαδή δημιουργούμε ανθρώπους με κριτικό πνεύμα (που πχ θα μελετήσουν, θα συλλογιστούν και θα ξεδιαλέξουν τι θα κρατήσουν, τι θα τροποποιήσουν και τι θα αφήσουν από τα μεχρι τώρα κεκτημένα - τρόπο ζωής, έθιμα, θρησκεία, γλώσσα κλπ - σε μια κοινωνία του μέλλοντος) με οποιοδήποτε τίμημα, ή "άξιους (αλλά ίσως "στείρους" και "κλειστούς" με την έννοια της δουλικής αντιγραφής αυτών των κεκτημένων) συνεχιστές-συντηρητές" αυτών και μόνο;

Ποιος είναι πιο χρησιμος στην κοινωνία μας;..στην εποχή μας;;.. στην ανθρωπότητα;;   

Daniel,θα μου επιτρέψεις το ερώτημα που θέτεις δύο φορές πιο πάνω να το παραλλάξω και να το κάνω διμελές:Ο εκπαιδευτικός (πρέπει να) αποσκοπεί να εξοπλίσει το μαθητή του ώστε να γίνει "πετυχημένος" ως μεμονομένο άτομο ή να τον βοηθήσει ώστε να γίνει χρήσιμος στην κοινωνία??
Όταν το ερώτημα αυτό τίθεται διαζευκτικά και δεν υπάρχει "και" αλλά "ή" μεταξύ των δύο μελών σημαίνει πως ζούμε σε μια κοινωνία που νοσεί.
Και τούτο γιατί σε μια υγιή κοινωνία η επίτευξη της ατομικής προόδου και της συνολικής ευημερίας πάνε μαζί κι η σχέση τους είναι διαλεκτική.
Αντίθετα,όταν μεταξύ τους οι δύο στοχεύσεις συγκρούονται, σημαίνει πως "διαμορφώνοντας" ανθρώπους χρήσιμους στην κοινωνία όπως αυτή υφίσταται , ενδεχομένως συμβάλλεις στη διαιώνιση μιας νοσηρής κατάστασης.Αν πάλι καταδείξεις τα, κατά τη γνώμη σου, κακώς κείμενα ή προσπαθήσεις να δείξεις το δρόμο για να τα βρουν μόνοι τους οι μαθητές.. κινδυνεύεις να τους οδηγήσεις στον αρνητισμό στην απομόνωση και την επιδίωξη τελικά ατομικών στόχων.
Η Λιάνα Κανέλη κάποτε σε μια εκπομπή ("μη μου τη μέρα τάραττε" λεγόταν, τη θυμάστε? ) είχε πει πως ο εκπαιδευτικός κρατάει ένα όπλο κι έχει το δάκτυλο στη σκανδάλη.Είναι επιλογή του αν θα πατήσει τη σκανδάλη ή θα μάθει στους μαθητές του πότε ,πώς και γιατί να το χρησιμοποιούν.Αυτή τη φράση την έχω πάντα στο νου μου.Δεκατέσσερα χρόνια τώρα προσέχω κάθε στιγμή να μην πατήσω τη σκανδάλη αλλά να εξηγώ πως γίνεται ν' αξιοποιηθεί το όπλο της γνώσης.
Η ανάπτυξη κριτικής σκέψης θεωρητικά και τυπικά είναι μια απλή φράση αποτελούμενη από τρεις λέξεις όλες κι όλες.Στην πράξη όμως δεν είναι εύκολη υπόθεση.Κάθε άλλο μάλιστα,μοιάζει με τη Λερναία Ύδρα , τρία κεφάλια κόβεις, δέκα φυτρώνουν..Στη δύσκολη ηλικία της εφηβείας ο άνθρωπος είναι πολύ ευαίσθητος δέκτης μηνυμάτων.Οι ελάχιστες αμφισβητήσεις και οι προβληματισμοί του διδάσκοντα στο μυαλό των εφήβων μπορούν να προσλάβουν διαστάσεις απόλυτης ανατροπής..(και γιατί όχι θα μου πείτε?Όχι, γιατί, όσο μεγαλύτερο είναι το όραμα της ανατροπής στην εφηβεία, τόσο βαθύτερο είναι το βίωμα της ήττας κατά το συμβιβασμό αργότερα.)Από την άλλη, η υπεράσπιση διαχρονικών αξιών ενδέχεται να μεταφραστεί σε συντηρητισμό και διάθεση βολέματος.Οπότε το μόνο τελικά που έχω καταλάβει πως μπορώ και περνάει από το χέρι μου είναι το άνοιγμα των οριζόντων , η διεύρυνση του πνεύματος.Το μόνο που νομίζω πως μπορώ να πετύχω είναι να μην αφήνω τους μαθητές να επαναπαύονται.Πρέπει και μπορούν να είναι πάντα σε εγγρήγορση ως σκεπτόμενοι άνθρωποι και ως πολίτες.Και η σχέση με τους μαθητές σ'αυτό το επίπεδο με το δάσκαλο είναι αμφίδρομη κι επανατροφοδοτούμενη, γιατί κι εκείνος ανα πάσα στιγμή μετατρέπεται από πομπό σε δέκτη και, εφόσον αφουγκράζεται τα μηνύματα των μαθητών του,προχωράει σε όλο και πιο πρισματική εικόνα για την κοινωνία και τον άνθρωπο.
Συγγνώμη αν σας κούρασα..

Υ.Γ. Daniel, καλή η έκθεση?? Τι βαθμό παίρνω??

[PDE ads]

[daniel]

Υ.Γ. Daniel, καλή η έκθεση?? Τι βαθμό παίρνω??

Δεν ξέρω , δεν είμαι φιλόλογος..        Αν όμως ήταν στο χέρι μου θα έβαζα πολύ καλό βαθμό.. 
Πολύ σωστά όσα λες και ειδικά για το διαζευκτικό ή όχι.. Από την άλλη η υπεράσπιση διαχρονικών ιδεών πως μπορεί να θεωρηθεί συντηρητισμός και βόλεμα, έτσι αβασάνιστα;;...(αρχές όπως εντιμότητα, ειλικρίνεια, ελευθερία, αξιοπρέπεια, αλήθεια, δικαιοσύνη είναι ξεβόλεμα από την ευκολία που εμπεριέχουν τα αντίθετά τους..). Μην τα ισοπεδώνουμε και όλα.. 

[kellykou]

Αγαπητοι συναδελφοι οι εννοιες συντηρητισμος και μοντερνος φιλελευθερισμος ειναι υποκειμενικες εννοιες αναλογα το ιδεολογικο πλαισιο που τις περιβαλλει . Και εγω ηθελα σε καποιους τομεις να θεωρω τον εαυτο μου φιλελευθερη ιδεων αλλα μετα χρησιμοποιηθηκε ως ορος απο πολιτικα κομματα και το ξανασκεφτηκα. Μετα ενιωθα καλα με τη λεξη εκσυγχρονισμος ωσπου την πηραν και αυτη απο αλλου και την εφεραν στα μετρα τους. Στην πορεια υποστηριξα την αποδοχη του διαφορετικου ως υπερτατο ανθρωπιστικο αγαθο μεχρι που καποια διεστραμμενα μυαλα χρησιμοποιησαν αυτην την καραμελα για να νομιμοποιησουν στην Ολλανδια το κομμα των Παιδοφιλων και με αυτο το τροπο να μετατρεψουν το σεβασμο στο διαφορετικο σε αρρωστεια.
Τελικα ποσο ο προοδευτισμος ειναι αλλαγη προς το καινουριο και το αφθαρτο ειναι λιγο υποκειμενικο . Μηπως δηλαδη θελω να πω η επιστροφη σε καποιες διαχρονικες αξιες δεν ειναι συντηρητισμος αλλα υγιης ανανεωση των υπαρχουσων δομων ενω ο ανεξελεγκτος προοδευτισμος φερνει τον ανθρωπο σε αδιεξοδα τα οποια δεν μπορει να αντιμετωπισει λογω σαθρου υποβαθρου?

[tihea]

Κι εμένα Κέλλυ τα τελευταία χρόνια με βασανίζουν τα ίδια ερωτήματα και διλήμματα

[daniel]

Συγνώμη που μπαίνω σφήνα, αλλά ο προοδευτισμός δεν έχει να κάνει με διαχρονικές αξιες και τη συνέχισή τους..Θέλω να πω πως δεν είναι κατ' ανάγκη αντίθετα πράγματα.. Ίσα ισα η υποστήριξη τους στις μέρες μας μπορεί να θεωρείται και η πιο σύγχρονη πρόταση στη σημερινή κοινωνία της αρπαχτής, της ρεμούλας, της έκπτωσης αξιών, του ωχαδερφισμού και της έλλειψης αλληλεγγύης, της ρουφιανιάς, του γλειψίματος, της ανελευθερίας και της πλήρους υποταγής του πολίτη σε κάθε είδους περιορισμούς εν ονόματι της "ασφάλειας" κλπ κλπ κλπ   
Και δεν πρόκειται για επιστροφή σώνει και καλά, γιατί για μεγάλη μερίδα συνανθρώπων μας δεν εξέλλειψαν από τη ζωή τους.. 

[kellykou]

Aυτο ακριβως ηθελα να πω daniel οτι ο συντηρητισμος και ο προοδευτισμος εχουν χρησιμοποιηθει με διαφορετικο περιεχομενο και ο καθενας οριοθετει αυτες τις εννοιες αναλογα με το περιεχομενο των ιδεων και των αξιων του. Θεωρω δηλαδη οτι δεν ειναι εξ ορισμου εννοιες αρνητικες ή θετικες. Εχουν να κανουν με τα ατομα, το πως τις οριοθετουν, τι νοημα τους δινουν και τι πρακτικη εφαρμοζουν.
Επισης να εξηγησω οτι οταν εννοω επιστροφη εννοω μαζικοτερη κινηση . Θα στο εξηγησω με καλλιτεχνικους ορους για να το καταλαβεις Η Αναγεννηση θεωρηθηκε περιοδος επιστροφης στις ανθρωπιστικες αξιες. Αυτο δε σημαινει οτι καποιοι ανθρωποι δεν τις ειχαν και παλιοτερα αλλα λογω Ιερας Εξετασης και εξωτερικων παραγοντων ηταν πιο καλυμμενες. Το γεγονος οτι βγηκαν ευρυτερα στο προσκηνια θεωρηθηκε αλλαγη σκηνικου. Αυτο εννουσα και οταν ειπα επιστροφη:οχι οτι δεν υπαρχουν ατομα που πορευονται και συντηρουν συγκεκριμενα χαρακτηριστικα αλλα οτι κατα διαστηματα αυτα γινονται πιο μαζικα και πιο εμφανη λογων κοινωνικων αναγκων

[daniel]

Επισης να εξηγησω οτι οταν εννοω επιστροφη εννοω μαζικοτερη κινηση . Θα στο εξηγησω με καλλιτεχνικους ορους για να το καταλαβεις Wink Η Αναγεννηση θεωρηθηκε περιοδος επιστροφης στις ανθρωπιστικες αξιες. Αυτο δε σημαινει οτι καποιοι ανθρωποι δεν τις ειχαν και παλιοτερα αλλα λογω Ιερας Εξετασης και εξωτερικων παραγοντων ηταν πιο καλυμμενες. Το γεγονος οτι βγηκαν ευρυτερα στο προσκηνια θεωρηθηκε αλλαγη σκηνικου. Αυτο εννουσα και οταν ειπα επιστροφη:οχι οτι δεν υπαρχουν ατομα που πορευονται και συντηρουν συγκεκριμενα χαρακτηριστικα αλλα οτι κατα διαστηματα αυτα γινονται πιο μαζικα και πιο εμφανη λογων κοινωνικων αναγκων Smiley Smiley

Πολύ σωστη!! 

[marion]

<< Oι εκπαιδευτικοί, με τις στάσεις, τις προκαταλήψεις και τις προσδοκίες τους από τους/τις μαθητές/-τριες τους αποτελούν βασικό στοιχείο της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Σημαντικός είναι ο ρόλος της συνεργασίας μεταξύ εκπαιδευτικών, η οποία μπορεί να πάρει διάφορες μορφές:

    (α) συνεργασία μεταξύ των εκπαιδευτικών που διδάσκουν το γλωσσικό μάθημα και εκείνων που διδάσκουν άλλα γνωστικά αντικείμενα, με στόχο να προσαρμοστεί η διδασκαλία των γνωστικών αντικειμένων στις ανάγκες των μαθητών/-τριών με διαφορετικά επίπεδα γλωσσομάθειας, και

    (β) συνεργατική διδασκαλία>>.

[daniel]

Πλάκα κάνεις, έτσι;;     
Χε χε.. Από που το ..αντεγραψες το μανιφέστο ρε marion;;
Για το ρόλο μιλάμε marion, όχι για τρόπους βελτίωσης της διδακτικής διαδικασίας..  
Περιμενουμε γνώμες ρε παιδιά μπας και βγει τίποτα..   

[marion]

Πλάκα κάνεις, έτσι;;     
Χε χε.. Από που το ..αντεγραψες το μανιφέστο ρε marion;;
Για το ρόλο μιλάμε marion, όχι για τρόπους βελτίωσης της διδακτικής διαδικασίας..  
Περιμενουμε γνώμες ρε παιδιά μπας και βγει τίποτα..   

Daniel εξ' ου και τα εισαγωγικά που παραθέτω. Που πάει να πει ότι κατέθεσα μια άποψη που διάβασα προσφάτως και η οποία με βρίσκει απολύτως σύμφωνη. Θέλησα λοιπόν να τη μοιραστώ και μαζί σας.

Θεωρώ πως και η βελτίωση της όλης διδακτικής διαδικασίας είναι μέρος του ρόλου του εκπαιδευτικού και εν μέρει η βελτίωση των τεχνικών τρόπων μπορεί να βοηθήσει τα μέγιστα και να συντελλέσει στην ισχυροποίηση του ρόλου του δασκάλου καθώς και να τον καταστήσει υπεύθυνο λειτουργό και κοινωνό των πολύπλευρων αλλαγών, που συντελλούνται στις μέρες μας στο χώρο της εκπαίδευσης και δη στο χώρο του δημόσιου σχολείου.

[daniel]

Daniel εξ' ου και τα εισαγωγικά που παραθέτω. Που πάει να πει ότι κατέθεσα μια άποψη που διάβασα προσφάτως και η οποία με βρίσκει απολύτως σύμφωνη. Θέλησα λοιπόν να τη μοιραστώ και μαζί σας.

Ναι βρε , μην παρεξηγεισαι που κανουμε και λιγο πλακα..    καταλαβα οτι ειναι παραθεση, αλλά μηπως να ξεκινησουμε απο τα γενικα πριν πάμε στα ειδικά;; Πριν και από την καλυτερη τεχνικη καταρτιση δε θα πρεπει να ξερουμε που και σε τι θα δοθει βαρος; Δηλαδη πως φανταζεσαι εσυ τον ιδανικο εκπαιδευτικο σε ενα σχολειο του σημερα;; Πως θα ηθελες να φερεται, τι είδους μαθημα να κανει, τι ρόλο να εχει (και άλλα πολλά..); 
Πχ τι εχεις να σχολιασεις για τα προηγουμενα που εχεις διαβασει; Ή να προσθεσεις..
Όποιος εχει σκεφτει επ' αυτου επιβαλλεται να συμμετασχει..