Αξιολόγηση εκπαιδευτικών

[ΡΕΑ.Τ]

Δυστυχώς. Και το ακόμα πιο δυστυχες είναι αυτό που είπε κάποτε ο Σαίξπηρ παραφραζοντας το, δεν είμαστε έτοιμοι για πνευματικές μονομαχίες γιατί πλεον είμαστε αοπλοι.

Η ρήση του Σαίξπηρ περιγράφει λιτά και περιεκτικά το αδιέξοδο που βρισκόμαστε στην εκπαίδευση και δυστυχώς όχι μόνο.

[PDE ads]

[skathari]

Εγώ θέλω να εκφράσω και μία άλλη γνώμη, ασχέτως αν κάποιους τους ενοχλήσει και κάποιοι άλλοι, συνάδελφοι ή όχι, τη θεωρήσουν ολίγον αφελή.
Η αξιολόγηση άτυπα θεωρείται κομμάτι όχι μόνο της εκπαιδευτικής διαδικασίας, αλλά και μέρος της κοινωνικής μας υπόστασης, το πώς δηλαδή συμβαδίζουμε με τις εκάστοτε νόρμες.
Τι εννοώ; Όταν κάποιοι γονείς στο τέλος της χρονιάς σου απευθύνουν ένα θερμό "ευχαριστώ" για τον κόπο μας και τα αποτελέσματα του έργου μας στην τάξη, αυτό δεν θεωρείται, έστω άτυπα, μία μορφή αξιολόγησης; Όταν άλλοι γονείς ρίχνουν καχύποπτα- πολλές φορές- βλέμματα, στα εκάστοτε "πηγαδάκια", λίγο πριν από το χτύπημα του κουδουνιού το πρωί στο σχολείο ή σχολιάζουν- αρκετές φορές και με το δίκιο τους- για τον τάδε ή δείνα εκπαιδευτικό και το αν δουλεύει ή όχι στην τάξη σε συνάρτηση με την απόδοση των παιδιών τους, αυτό δε μπορεί να θεωρηθεί ένα είδος αξιολόγησης με τη μορφή κριτικής  στο έργο του εκπαιδευτικού; (υπάρχουν και οι κακοπροαίρετοι γονείς και για αυτό κανείς από μας δεν αμφιβάλλει, αλλά εδώ αναφερόμαστε στον κανόνα και όχι στην εξαίρεση).
Τα παιδιά τα ίδια δεν εντοπίζουν θετικά ή αρνητικά στοιχεία στον εκάστοτε δάσκαλο, τόσο για τη δουλειά του, όσο και για την προσωπικότητά του; Ας θυμηθούμε τα δικά μας σχολικά χρόνια. Συμπαθούσαμε όλοι το ίδιο όλους τους δασκάλους και τους καθηγητές; Δεν εντοπίζαμε σε κάποιους θετικά και σε άλλους μόνο αρνητικά στοιχεία; Πρέπει  να κάνει την πλατφόρμα ο Χατζηδάκης κι ο κάθε Χατζηδάκης όταν οι παραπάνω συμπεριφορές αντικατοπτρίζονται σχεδόν σε κάθε έκφανση της σχολικής ζωής και της επαγγελματικής μας δραστηριότητας;
Για να πιάσω και το άλλο: πόσοι από εσάς που ανήκουν στην Α/βάθμια εκπαίδευση, έχετε παρατηρήσει τον κακό χαμό που γίνεται τις πρώτες ημέρες του σχολικού έτους όπου συνάδελφοι επιμένουν να επιλέγουν αποκλειστικά και μόνο συγκεκριμένες τάξεις, χωρίς να θέλουν να δοκιμαστούν και σε άλλες; Είχα γνωρίσει κάποτε συνάδελφο, η οποία έπαιρνε αποκλειστικά και μόνο Α' Δημοτικού την οποία ποτέ δε συνέχιζε, ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις και περίμενε κάθε χρόνο τη νέα φουρνιά πρωτακίων για να αναλάβει και μετά να τα παραλάβει στη Δευτέρα  ο επόμενος φουκαράς.. Τέτοιες συμπεριφορές που μάλλον παραπέμπουν σε παλιότερες εποχές και όχι στο σημερινό σχολείο δεν πρέπει να αξιολογούνται; Άλλωστε, δείχνουν ανθρώπους που δεν θέλουν- κυρίως- να έρθουν αντιμέτωποι με νέες προκλήσεις αναφορικά με τα διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα από τάξη σε τάξη και από χρονιά σε χρονιά.
Σε καμία περίπτωση δεν αναφέρομαι σε τιμωρητικό χαρακτήρα της αξιολόγησης βάσει δεικτών που πολλές φορές δε συμβαδίζουν με την πραγματικότητα και της σχέσης της "αξιολόγησης" με τη μισθολογική εξέλιξη των εκπαιδευτικών. Εδώ είμαι κάθετα αντίθετη και νομίζω και η πλειοψηφία.

Η Α δημοτικού έχει τεράστια ευθύνη και τρομερή δουλειά για τον δάσκαλο που την αναλαμβάνει στο σχολείο και στο σπίτι. Είναι η βάση των πάντων. Οι δάσκαλοι που την αναλαμβάνουν συνήθως δεν σταματούν να δουλεύουν ούτε μετά το σχόλασμα. Στη συνάδελφο σου που διάλεγε συνεχώς την Α δημοτικού έπρεπε να δώσεις συγχαρητήρια.

Αλλά ακόμα κι αν κάποιος δάσκαλος προτιμά να διαλέγει τις ίδιες τάξεις κάθε χρόνο, συνεπάγεται αυτό ότι δεν είναι καλός στη δουλειά του ή ότι δεν κάνει καλό μάθημα σε αυτές τις τάξεις που διαλέγει? Πώς ακριβώς βγαίνει αυτό το συμπέρασμα?

[skathari]

Εγώ θέλω να εκφράσω και μία άλλη γνώμη, ασχέτως αν κάποιους τους ενοχλήσει και κάποιοι άλλοι, συνάδελφοι ή όχι, τη θεωρήσουν ολίγον αφελή.
Η αξιολόγηση άτυπα θεωρείται κομμάτι όχι μόνο της εκπαιδευτικής διαδικασίας, αλλά και μέρος της κοινωνικής μας υπόστασης, το πώς δηλαδή συμβαδίζουμε με τις εκάστοτε νόρμες.
Τι εννοώ; Όταν κάποιοι γονείς στο τέλος της χρονιάς σου απευθύνουν ένα θερμό "ευχαριστώ" για τον κόπο μας και τα αποτελέσματα του έργου μας στην τάξη, αυτό δεν θεωρείται, έστω άτυπα, μία μορφή αξιολόγησης; Όταν άλλοι γονείς ρίχνουν καχύποπτα- πολλές φορές- βλέμματα, στα εκάστοτε "πηγαδάκια", λίγο πριν από το χτύπημα του κουδουνιού το πρωί στο σχολείο ή σχολιάζουν- αρκετές φορές και με το δίκιο τους- για τον τάδε ή δείνα εκπαιδευτικό και το αν δουλεύει ή όχι στην τάξη σε συνάρτηση με την απόδοση των παιδιών τους, αυτό δε μπορεί να θεωρηθεί ένα είδος αξιολόγησης με τη μορφή κριτικής  στο έργο του εκπαιδευτικού; (υπάρχουν και οι κακοπροαίρετοι γονείς και για αυτό κανείς από μας δεν αμφιβάλλει, αλλά εδώ αναφερόμαστε στον κανόνα και όχι στην εξαίρεση).
Τα παιδιά τα ίδια δεν εντοπίζουν θετικά ή αρνητικά στοιχεία στον εκάστοτε δάσκαλο, τόσο για τη δουλειά του, όσο και για την προσωπικότητά του; Ας θυμηθούμε τα δικά μας σχολικά χρόνια. Συμπαθούσαμε όλοι το ίδιο όλους τους δασκάλους και τους καθηγητές; Δεν εντοπίζαμε σε κάποιους θετικά και σε άλλους μόνο αρνητικά στοιχεία; Πρέπει  να κάνει την πλατφόρμα ο Χατζηδάκης κι ο κάθε Χατζηδάκης όταν οι παραπάνω συμπεριφορές αντικατοπτρίζονται σχεδόν σε κάθε έκφανση της σχολικής ζωής και της επαγγελματικής μας δραστηριότητας;

Εγώ όταν ήμουν μαθήτρια αντιπαθούσα τρομερά μια καθηγήτρια μου στο Λύκειο, επειδή είχε επιπλέον κιλά. Όλοι την αντιπαθούσαμε γι'αυτό και κανείς δεν έδινε σημασία ούτε στο μάθημα ούτε στην προσωπικότητα της. Οι σημερινοί μαθητές είμαι σίγουρη ότι σε μια πλατφόρμα θα αξιολογήσουν τους καθηγητές τους πιο ώριμα απ ότι εμείς τότε. 

[gia 96]

Η Α δημοτικού έχει τεράστια ευθύνη και τρομερή δουλειά για τον δάσκαλο που την αναλαμβάνει στο σχολείο και στο σπίτι. Είναι η βάση των πάντων. Οι δάσκαλοι που την αναλαμβάνουν συνήθως δεν σταματούν να δουλεύουν ούτε μετά το σχόλασμα. Στη συνάδελφο σου που διάλεγε συνεχώς την Α δημοτικού έπρεπε να δώσεις συγχαρητήρια.

Αλλά ακόμα κι αν κάποιος δάσκαλος προτιμά να διαλέγει τις ίδιες τάξεις κάθε χρόνο, συνεπάγεται αυτό ότι δεν είναι καλός στη δουλειά του ή ότι δεν κάνει καλό μάθημα σε αυτές τις τάξεις που διαλέγει? Πώς ακριβώς βγαίνει αυτό το συμπέρασμα?

Εφόσον, λοιπόν, για εσένα η Α΄τάξη του Δημοτικού έχει τέτοια βαρύνουσα σημασία και την επιλέγουν οι δάσκαλοι που την επιλεγουν με πλήρη επίγνωση (και δεν αντιλέγω), τι θα έπρεπε να πω για τη δασκάλα που είχε το παιδί μου στην Α' τάξη, όταν φοιτούσε εκεί πριν από μερικά χρόνια, η οποία, αφού έκανε τον κακό χαμό για να πάρει τη συγκεκριμενη τάξη, στη συνέχεια έμεινε έγκυος και έφυγε στη μέση της διδακτικής χρονιάς, αφήνοντας στην τύχη τους τους μικρούς μαθητές της, να περιμένουν πότε θα στείλει αναπληρωτή το Υπουργείο (που σημειωτέον ήρθε μετά από 3 εβδομάδες και αμέσως μετά έκλεισαν τα σχολεία για τις διακοπές του Πάσχα, με ό,τι αυτό καταλαβαίνεις πως συνεπάγεται); Θα είχα άδικο αν κατηγορούσα τη συγκεκριμένη εκπαιδευτικό για την στάση της;
Επιπλέον, έγραψε ο/η συνάδελφος παραπάνω, πως ένας δάσκαλος που επιλέγει την ίδια τάξη κάθε χρονιά, δεν αρέσκεται στις προκλήσεις και μένει στα ίδια και τα ίδια, στις ίδιες σημειώσεις που έχει ετοιμάσει μερικά χρόνια νωρίτερα και στα ίδια λεγόμενα, με άλλα λόγια έχει λιγότερη δουλειά, από το αν αναλάμβανε μια καινούργια τάξη του Δημοτικού. Δηλ. είναι καλός ένας δάσκαλος που δε θέλει να "ξεκολλήσει" από την περπατημένη γι' αυτόν ύλη μιας συγκεκριμένης τάξης;

[PDE ads]

[Anemos2017]

Και η εγκυμοσύνη στο σύστημα αξιολόγησης!!
Καλό καλοκαίρι και να προσέχετε για τον κατάλληλο χρόνο εγκυμοσύνης.....

[gia 96]

Και η εγκυμοσύνη στο σύστημα αξιολόγησης!!
Καλό καλοκαίρι και να προσέχετε για τον κατάλληλο χρόνο εγκυμοσύνης.....

Στο παράδειγμα που ανέφερα, η συγκεκριμένη εκπαιδευτικός είχε "φαγωθεί" να αναλάβει ακόμη μία χρονιά την Α΄ τάξη του Δημοτικού και μόλις έγινε γνωστή η αίτησή της για άδεια λόγω εγκυμοσύνης, είχε επικριθεί σφοδρότατα από τη Διευθύντρια του σχολείου, διότι όπως είχε πει χαρακτηριστικά η τελευταία: "για όλα υπάρχει προγραμματισμός". Περιττό να αναφέρω τις αλγεινές εντυπώσεις που άφησε η συγκεκριμένη δασκάλα και τα επικριτικά σχόλια που άκουσε από γονείς και κηδεμόνες για το γεγονός, ότι άφησε τα πρωτάκια, προς το μέσο της σχολικής χρονιάς, όταν μόλις είχαν αρχίσει τα παιδιά να μπαίνουν σε ρυθμούς κατανόησης και μάθησης.
Ασφαλώς και η μια εγκυμοσύνη δεν μπορεί να αποτελέσει αιτία αρνητικής αξιολόγησης, αλλά δεν είναι κι ό,τι καλύτερο να μένουν "ακάλυπτοι" μικροί μαθητές, στα πρώτα τους σχολικά βήματα (που είναι καθοριστικά εν πολλοίς και τα επόμενα χρόνια) και να περιμένουν 25 οικογένειες με μεγάλη αγωνία τι μέλλει γενεσθαι.

[misanofagos]

Στην ψηφοφορία από πάνω το 44% έχει ψηφίσει ΟΧΙ στην αξιολόγηση και υποθέτω, λογικά, ότι το ποσοστό αυτό πρέπει να είναι τουλάχιστον το διπλάσιο στους συναδέλφους που είναι ήδη μέσα στα σχολεία. Τουλάχιστον.
ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ εγώ γι αυτούς..
Τελικά, πραγματικά, δεν πρέπει να κάνει απολύσεις ο Μητσοτάκης... να γκρεμίσει τα σχολεία και να τα ξαναχτίσει πρέπει.

[ΡΕΑ.Τ]

Εφόσον, λοιπόν, για εσένα η Α΄τάξη του Δημοτικού έχει τέτοια βαρύνουσα σημασία και την επιλέγουν οι δάσκαλοι που την επιλεγουν με πλήρη επίγνωση (και δεν αντιλέγω), τι θα έπρεπε να πω για τη δασκάλα που είχε το παιδί μου στην Α' τάξη, όταν φοιτούσε εκεί πριν από μερικά χρόνια, η οποία, αφού έκανε τον κακό χαμό για να πάρει τη συγκεκριμενη τάξη, στη συνέχεια έμεινε έγκυος και έφυγε στη μέση της διδακτικής χρονιάς, αφήνοντας στην τύχη τους τους μικρούς μαθητές της, να περιμένουν πότε θα στείλει αναπληρωτή το Υπουργείο (που σημειωτέον ήρθε μετά από 3 εβδομάδες και αμέσως μετά έκλεισαν τα σχολεία για τις διακοπές του Πάσχα, με ό,τι αυτό καταλαβαίνεις πως συνεπάγεται); Θα είχα άδικο αν κατηγορούσα τη συγκεκριμένη εκπαιδευτικό για την στάση της;
Επιπλέον, έγραψε ο/η συνάδελφος παραπάνω, πως ένας δάσκαλος που επιλέγει την ίδια τάξη κάθε χρονιά, δεν αρέσκεται στις προκλήσεις και μένει στα ίδια και τα ίδια, στις ίδιες σημειώσεις που έχει ετοιμάσει μερικά χρόνια νωρίτερα και στα ίδια λεγόμενα, με άλλα λόγια έχει λιγότερη δουλειά, από το αν αναλάμβανε μια καινούργια τάξη του Δημοτικού. Δηλ. είναι καλός ένας δάσκαλος που δε θέλει να "ξεκολλήσει" από την περπατημένη γι' αυτόν ύλη μιας συγκεκριμένης τάξης;

Ακριβώς το ίδιο φαινόμενο ισχύει και στη δευτεροβάθμια: Ο αναπληρωτής θα έχει το χειρότερο, απαιτητικό σύμφωνα με την παιδαγωγική θεώρηση ,τμήμα επειδή ο μόνιμος "βαριέται".
Τα λατινικά, έως τώρα, υπάρχουν φιλόλογοι που δεν τα επέλεγαν, επειδή έπρεπε να διαβάσουν!
Ο εκπαιδευτικός είτε στην πρωτοβάθμια είτε στη δευτεροβάθμια ,δεν πρέπει να επιλέγει αναλόγως με την προσωπική του εξυπηρέτηση, αλλά με βάση τις ανάγκες της σχολικής μονάδας και προς όφελος των μαθητών.
Δεν έχει σχέση η αξιολόγηση ,αλλά η παιδεία και η ηθική του εκπαιδευτικού.

[sapore]

Όμως, η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, που είναι κι αυτή πολύ βασική, προκειμένου να βελτιωθεί η σημερινή άσχημη κατάσταση (όπου πολλοί εκ των συναδέλφων _και δε θα μείνω μόνο στην άγνοια γύρω από τους ηλεκτρονικούς υπόλογιστές_ δείχνουν χαρακτηριστική απροθυμία γα εφημερίες, για ανάληψη σχολικών εορτών, ακόμη και για συχνή διόρθωση τετραδίων και εργασιών, καθώς και για επικοινωνία με τους γονείς και κηδεμόνες των μαθητών), πρέπει να ξεκινήσει κάποια στιγμή και ξενίζει πραγματικά η άρνηση αρκετών εκπαιδευτικών να αξιολογηθούν, εφόσον είναι σωστοί στη δουλειά τους, αλλά και στην εν γένει παρουσία τους στη σχολική πραγματικότητα/ζωή.

Επειδή, λοιπόν, θα αξιολογηθώ για το ΑΝ έχω προθυμία για εξωδιδακτικές εργασίες (όπως όλοι οι συνάδελφοί μας, παγκοσμίως  ), το ΑΝ βάζω τα ίδια περίπου θέματα διαγωνισμάτων (ενδιάμεσα και τελικά) {ασχέτως που είναι σταθμισμένα}, το ΑΝ επιθυμώ να αναλαμβάνω εορτές (έτσι όπως γίνονται και πρέπει εγώ να κάνω κάτι που δε με εκφράζει: όπως γίνονται από το 99% των συναδέλφων και αν κάνω το 1% θα "με πάνε μέσα" στα πλαίσια που έθεσε η Comton στο κείμενό της για την "Άρχουσα τάξη"), το ΑΝ οι γονείς καταλαβαίνουν γιατί δε δίνω σημειώσεις ("Μα τί θα διαβάσουν στο σπίτι, μόνο λόγια στην τάξη;" από κάποιους)
ΚΑΙ εν τέλει αρνούμαι να αναπαράγω να αξιολογηθώ για το ΕΑΝ "σέβομαι" τους δ/ντες σχολείων (ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΘΕΩΡΩ ΔΟΥΛΟΥΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΜΑΙ):

Προτείνω την απόλυσή μου.
Έτσι κι αλλιώς....έεεερχεται.

[misanofagos]

Επειδή, λοιπόν, θα αξιολογηθώ για το ΑΝ έχω προθυμία για εξωδιδακτικές εργασίες (όπως όλοι οι συνάδελφοί μας, παγκοσμίως  ), το ΑΝ βάζω τα ίδια περίπου θέματα διαγωνισμάτων (ενδιάμεσα και τελικά) {ασχέτως που είναι σταθμισμένα}, το ΑΝ επιθυμώ να αναλαμβάνω εορτές (έτσι όπως γίνονται και πρέπει εγώ να κάνω κάτι που δε με εκφράζει: όπως γίνονται από το 99% των συναδέλφων και αν κάνω το 1% θα "με πάνε μέσα" στα πλαίσια που έθεσε η Comton στο κείμενό της για την "Άρχουσα τάξη"), το ΑΝ οι γονείς καταλαβαίνουν γιατί δε δίνω σημειώσεις ("Μα τί θα διαβάσουν στο σπίτι, μόνο λόγια στην τάξη;" από κάποιους)
ΚΑΙ εν τέλει αρνούμαι να αναπαράγω να αξιολογηθώ για το ΕΑΝ "σέβομαι" τους δ/ντες σχολείων (ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΘΕΩΡΩ ΔΟΥΛΟΥΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΜΑΙ):

Προτείνω την απόλυσή μου.
Έτσι κι αλλιώς....έεεερχεται.

Καμαρώστε επίπεδο "εκπαιδευτικού"

[gia 96]

Ακριβώς το ίδιο φαινόμενο ισχύει και στη δευτεροβάθμια: Ο αναπληρωτής θα έχει το χειρότερο, απαιτητικό σύμφωνα με την παιδαγωγική θεώρηση ,τμήμα επειδή ο μόνιμος "βαριέται".
Τα λατινικά, έως τώρα, υπάρχουν φιλόλογοι που δεν τα επέλεγαν, επειδή έπρεπε να διαβάσουν!
Ο εκπαιδευτικός είτε στην πρωτοβάθμια είτε στη δευτεροβάθμια ,δεν πρέπει να επιλέγει αναλόγως με την προσωπική του εξυπηρέτηση, αλλά με βάση τις ανάγκες της σχολικής μονάδας και προς όφελος των μαθητών.
Δεν έχει σχέση η αξιολόγηση ,αλλά η παιδεία και η ηθική του εκπαιδευτικού.

Κι ένας τέτοιος εκπαιδευτικός, με παιδεία, μόρφωση, ήθος, συνέπεια, προθυμία κλπ., δικαιολογείται να φοβάται ή να αρνείται την αξιολόγηση;

[leon.]

Η αξιολόγηση στην Ελλάδα μια συνιστώσα θα 'χει. Κομματική. Και θα λειτουργήσει ως αφορμή απόλυσης. Όποιος νομίζει πως ο ίδιος θα τη γλυτώσει και θ' απολυθούν οι "άλλοι" τότε δεν έχει διδαχθεί τίποτις απ' την ιστορία. Ο sapore γράφει αλήθειες που δεν αρέσουν.

[elranna]

Τίποτα απ'όλα αυτά που λέτε δεν έχει σχέση με την αξιολόγηση, όπως αυτή γίνεται στα σχολεία του εξωτερικού.

Η αξιολόγηση είναι ένας τρόπος να διαπιστωθεί αν έχει επιτευχθεί ένας στόχος. Δεν είναι δίκη χαρακτήρα.
 
Η αξιολόγηση θα ελέγξει αρχικά τους προγραμματισμούς ενός εκπαιδευτικού και κατά πόσο αυτοί έχουν τηρηθεί.

[ΡΕΑ.Τ]

Τίποτα απ'όλα αυτά που λέτε δεν έχει σχέση με την αξιολόγηση, όπως αυτή γίνεται στα σχολεία του εξωτερικού.

Η αξιολόγηση είναι ένας τρόπος να διαπιστωθεί αν έχει επιτευχθεί ένας στόχος. Δεν είναι δίκη χαρακτήρα.
 
Η αξιολόγηση θα ελέγξει αρχικά τους προγραμματισμούς ενός εκπαιδευτικού και κατά πόσο αυτοί έχουν τηρηθεί.