0 μέλη και 6 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Δάφνη 87. Στο σχολείο μου έχουμε την κλασική φιλόλογο 60+ (απροσδιόριστα) που είναι το αρχέτυπο του «παλιού». Η ίδια χειρόγραφη φωτοτυπία απο τότε που διορίστηκε, ένα φρεσκαρισματακι στο βοήθημα στα κενά, τα ίδια και τα ίδια μαθήματα κάθε χρόνο, επιλογή τμημάτων πρώτη, άγνοια χρήσης υπολογιστή, ποτέ γιορτές και άλλες εκδηλώσεις και τίποτα ζόρικο εξωδιδακτικο. Όμως η κυρία αυτή πρώτον έχει τα κότσια να πάρει και τα πολύ ζόρικα τμήματα, συχνά κατά προτεραιότητα, γιατί τους κάνει πολλές ώρες και τους «στρώνει», επειδή κάνει πολλές ώρες γνωρίζει καλά τα παιδιά και κάνει εξαιρετικά συμμετοχικό μάθημα, χωρίς καμία καινοτομία μεν, αλλά απόλυτα συμμετοχικό, επειδή έχει άπλετο χρόνο στο γραφείο μπορεί να ασχοληθεί με τα τετράδια και να κάνει εποικοδομητικές διορθώσεις και έχει και αρκετο τσαγανό ώστε να είναι σοβαρότατη στις εφημερίες. Επιστημονικά, προσφέρει το μίνιμουμ δηλαδή. Το προσφέρει όμως σε όλους. Αντιπαράδειγμα, εγω. Θα ψάξω φύλλα εργασίας για πρωτότυπες δραστηριότητες, έχω γράψει σχεδον ολόκληρα βιβλία με το έξτρα υλικό μου, θα κάνω πρώτη πρώτη όποια δράση/εκδήλωση/συζήτηση ζητηθεί, αλλά: μέσα στην τάξη, ενώ έχω την καλή πρόθεση, παρασύρομαι από τον ρυθμό ((είμαι εκ φύσεως γρήγορη) και «ξεχνάω» αυτούς που δρν σηκώνουν χέρι και το κάνω μόνο περιστασιακά (απλώς έχω καλή σχέση κ κλίμα κ τα παιδιά δεν νιώθουν παραγκωνισμένα γιστι αναγνωρίζουν την καλή πρόθεση), έχω και λίγο αστεία τσιριχτή φωνή και είμαι πιο νέα, άρα δεν «επιβάλλομαι» επειδή φοβούνται μην τα μαλώσω, απλώς έχω τεχνικές επιβίωσης κ συνεργασίας, που στα ζόρια δεν πιάνουν. Η εφημερία είναι το χειρότερο μου, δεν μπορώ τους τσακωμούς των παιδιών, είμαι καλή μόνο στα να αδειάζω τον όροφο και να κάνω σκοπιά στη σκάλα, δεν έχω χρόνο να κοιτάω σχολαστικά τα τετράδια κ στο σπίτι προτιμώ να διαβάζω για το μάθημα παρα να διορθωνω εκθέσεις. Στα χαρτιά σαφώς υπερέχω. Υπηρεσιακά επισης υπερέχω ως προς το πόσα πράγματα κάνω στονσχολειο. Μπορώ να παρουσιάσω ένα μάθημα σύμφωνα με τις «προδιαγραφές» χωρίς να αγχωθώ ή να κοπιάσω, μπορώ να πω τα σωστά πράγματα στον σύμβουλο, έχω «καλή φήμη» στο σχολείο, όπως και η άλλη κυρία. Στην πράξη όμως, εγγυάται κανεις ότι εγω κάνω πιο αποτελεσματικό μάθημα; Δεν το νομίζω. Για μεμονωμένες περιπτώσεις μαθητών, η καθεμία μας είναι αποτελεσματικότερη κατά περίπτωση. Σαν σύνολο; Πώς αποτιμάται; Εγω θα έλεγα ότι είναι εκείνη. Με τις ευνοϊκες προϋποθεσεθς που ανέφερα, αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει τον αποδεκτη του αποτελέσματος. Στα χαρτιά όμως θεωρώ ότι εγω μπορώ να φανώ πιο αποτελεσματική για τις ανάγκες μιας αξιολόγησης. Γιατί όλο αυτό είναι μια μπούρδα. Το πολύ πολύ που θα μπορούσε να αξιολογείται, είναι η αρχική κ τελική κατάσταση ενός τμήματος. Τους παραλαμβάνεις σε μια κατάσταση, τους παραδίδεις καλύτερους; Μόνο δλδ εντός του τμήματος, χωρίς συγκρίσεις με άλλα τμηματα, με άλλα μαθήματα ή άλλους εκπαιδευτικούς.
Στο σχολείο μου έχουμε την κλασική φιλόλογο 60+ (απροσδιόριστα) που είναι το αρχέτυπο του «παλιού». Η ίδια χειρόγραφη φωτοτυπία απο τότε που διορίστηκε, ένα φρεσκαρισματακι στο βοήθημα στα κενά, τα ίδια και τα ίδια μαθήματα κάθε χρόνο, επιλογή τμημάτων πρώτη, άγνοια χρήσης υπολογιστή, ποτέ γιορτές και άλλες εκδηλώσεις και τίποτα ζόρικο εξωδιδακτικο. Όμως η κυρία αυτή πρώτον έχει τα κότσια να πάρει και τα πολύ ζόρικα τμήματα, συχνά κατά προτεραιότητα, γιατί τους κάνει πολλές ώρες και τους «στρώνει», επειδή κάνει πολλές ώρες γνωρίζει καλά τα παιδιά και κάνει εξαιρετικά συμμετοχικό μάθημα, χωρίς καμία καινοτομία μεν, αλλά απόλυτα συμμετοχικό, επειδή έχει άπλετο χρόνο στο γραφείο μπορεί να ασχοληθεί με τα τετράδια και να κάνει εποικοδομητικές διορθώσεις και έχει και αρκετο τσαγανό ώστε να είναι σοβαρότατη στις εφημερίες. Επιστημονικά, προσφέρει το μίνιμουμ δηλαδή. Το προσφέρει όμως σε όλους. Αντιπαράδειγμα, εγω. Θα ψάξω φύλλα εργασίας για πρωτότυπες δραστηριότητες, έχω γράψει σχεδον ολόκληρα βιβλία με το έξτρα υλικό μου, θα κάνω πρώτη πρώτη όποια δράση/εκδήλωση/συζήτηση ζητηθεί, αλλά: μέσα στην τάξη, ενώ έχω την καλή πρόθεση, παρασύρομαι από τον ρυθμό ((είμαι εκ φύσεως γρήγορη) και «ξεχνάω» αυτούς που δρν σηκώνουν χέρι και το κάνω μόνο περιστασιακά (απλώς έχω καλή σχέση κ κλίμα κ τα παιδιά δεν νιώθουν παραγκωνισμένα γιστι αναγνωρίζουν την καλή πρόθεση), έχω και λίγο αστεία τσιριχτή φωνή και είμαι πιο νέα, άρα δεν «επιβάλλομαι» επειδή φοβούνται μην τα μαλώσω, απλώς έχω τεχνικές επιβίωσης κ συνεργασίας, που στα ζόρια δεν πιάνουν. Η εφημερία είναι το χειρότερο μου, δεν μπορώ τους τσακωμούς των παιδιών, είμαι καλή μόνο στα να αδειάζω τον όροφο και να κάνω σκοπιά στη σκάλα, δεν έχω χρόνο να κοιτάω σχολαστικά τα τετράδια κ στο σπίτι προτιμώ να διαβάζω για το μάθημα παρα να διορθωνω εκθέσεις. Στα χαρτιά σαφώς υπερέχω. Υπηρεσιακά επισης υπερέχω ως προς το πόσα πράγματα κάνω στονσχολειο. Μπορώ να παρουσιάσω ένα μάθημα σύμφωνα με τις «προδιαγραφές» χωρίς να αγχωθώ ή να κοπιάσω, μπορώ να πω τα σωστά πράγματα στον σύμβουλο, έχω «καλή φήμη» στο σχολείο, όπως και η άλλη κυρία. Στην πράξη όμως, εγγυάται κανεις ότι εγω κάνω πιο αποτελεσματικό μάθημα; Δεν το νομίζω. Για μεμονωμένες περιπτώσεις μαθητών, η καθεμία μας είναι αποτελεσματικότερη κατά περίπτωση. Σαν σύνολο; Πώς αποτιμάται; Εγω θα έλεγα ότι είναι εκείνη. Με τις ευνοϊκες προϋποθεσεθς που ανέφερα, αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει τον αποδεκτη του αποτελέσματος. Στα χαρτιά όμως θεωρώ ότι εγω μπορώ να φανώ πιο αποτελεσματική για τις ανάγκες μιας αξιολόγησης. Γιατί όλο αυτό είναι μια μπούρδα. Το πολύ πολύ που θα μπορούσε να αξιολογείται, είναι η αρχική κ τελική κατάσταση ενός τμήματος. Τους παραλαμβάνεις σε μια κατάσταση, τους παραδίδεις καλύτερους; Μόνο δλδ εντός του τμήματος, χωρίς συγκρίσεις με άλλα τμηματα, με άλλα μαθήματα ή άλλους εκπαιδευτικούς.
Γιατί να υπάρξει αξιολόγηση στους εκπαιδευτικούς;;; Ας ξεκινήσουμε από αυτό.Υπάρχει στους γιατρούς;; Όχι. Ο καθένας μας επιλέγει και πηγαίνει να τον χειρουργήσει ο γιατρός για τον οποίο άκουσε καλές γνώμες, θετικά σχόλια π.χ. Υπάρχει στους δικηγόρους;;; Όχι. Προτιμούνται όσοι δικηγόροι έχουν επιτυχίες και θετικά σχόλια. Το ίδιο ισχύει και στους εκπαιδευτικούς. Σχόλια & γνώμες ακούγονται για όλους: είναι αυστηρός, δεν βοηθά τους μαθητές, βάζει δύσκολα θέμα, βάζει πολλά για το σπίτι, συνδικαλίζεται & παίρνει συνεχώς άδεια κλπ., κλπ., κλπ. Από τη στιγμή που έχουμε κριθεί από Παν/κές σχολές & Παν/κούς καθηγητές και πολλοί από εμάς από τον γραπτό ΑΣΕΠ, δεν υπάρχει περίπτωση να μας αξιολογήσει αντικειμενικά και σωστά ένας Δ/ντής, ένας Σύμβουλος... Γιατί πολύ απλά κι αυτός τη γνώμη και τα σχόλιά του θα καταγράψει, που κι αυτά υποκειμενικά θα είναι κι ασφαλώς, αν του παραχωρούσε τη θέση του διδάσκοντος, τη στιγμή που διδάσκει σ' ένα "ζόρικο" τμήμα, ο αξιολογούμενος συνάδελφος, αμφιβάλλω αν θα έκανε κάπως καλύτερα το μάθημα. Τους βλέπουμε και στα διάφορα τηλεσεμινάρια τους Συμβούλους... Γενικόλογα πράγματα, ασαφή, έτοιμη βιβλογραφία κι όλα καλά... Χωρίς πολλά λόγια: όσοι κάθονται σε θέσεις & καρέκλες, μακριά από τη μάχιμη δημόσια εκπαίδευση, με τα πολλά τρωτά της, είναι άνετοι κι ωραίοι στο να μιλούν θεωρητικά περί παιδαγωγικών θεωριών & περί νέων τεχνικών εκμάθησης και διδασκαλίας, αλλά όταν εμάς μάς απασχολεί η ουσία κι όταν μάς πιέζει η ύλη, αφού τα παιδιά θα εξεταστούν με τράπεζα θεμάτων, μικρή αξία θα έχει αυτού του είδους η αξιολόγηση. Άρα, ποιος ο σκοπός να εφαρμοστεί;;; Ποιες θα είναι οι βελτιώσεις που θα επιφέρει;; Ουδεμία, παρά μόνο κατηγοριοποιήσεις & διακρίσεις...
να υπάρχει αξιολόγηση;ναι 215 (50.6%)οχι 210 (49.4%)Σύνολο ψηφοφόρων: 418
https://www.youtube.com/watch?v=raGyHch8Sf8 δείτε τι λέει ο Ματσαγγούρας στο 9:10 κ. εξ.
Αυτόν τον ματσαγγούρια ποιος τον αξιολόγησε;Ο Θεός είναι, και είναι αναξιολόγητος;;;;;
καθηγητής γενικής και ειδικής διδακτικής στο ΕΚΠΑ, έβαζε τα θέματα στον ασεπ των εκπ/κων στα παιδαγωγικα https://biblionet.gr/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%89%CF%80%CE%BF/?personid=4742
Και ποιος τον αξιολόγησε για να βάζει θέματα;
όταν τον είχες καθηγητή στο προπτυχιακό δεν σου ήταν καλός;