0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Παράθεση από: rozy4 στις Οκτωβρίου 22, 2011, 11:17:30 pmpanos2 ότι την ίδια λογική την έχουν-έχουμε πολλοί. Δεν τους αδικώ αλλά μήπως τελικά υπάρχει κι ένα άλλο παρόν που μπορούμε να ζήσουμε, δύσκολο μεν στην αρχή αλλά με αισιόδοξο τέλος; Γιατί δεν (μου) αρκεί να περιγράφουμε το ζοφερό παρόν και να προδικάζουμε τα χειρότερα που θα μας επιβάλλουν σαν να μας τα επέβαλαν ήδη, μένοντας απαθείς ή απογοητευμένοι όταν δίνουμε μια μάχη και την χάνουμε ενώ ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει ακόμη.Θα συμφωνήσω μαζί σου Ρόζυ, απλά δεν τόλμησα να πω κάτι τέτοιο γιατί την αισιοδοξία μου την έχουν ήδη παρεξηγήσει όταν περίμενα καλύτερη αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών με το νέο μισθολόγιο.
panos2 ότι την ίδια λογική την έχουν-έχουμε πολλοί. Δεν τους αδικώ αλλά μήπως τελικά υπάρχει κι ένα άλλο παρόν που μπορούμε να ζήσουμε, δύσκολο μεν στην αρχή αλλά με αισιόδοξο τέλος; Γιατί δεν (μου) αρκεί να περιγράφουμε το ζοφερό παρόν και να προδικάζουμε τα χειρότερα που θα μας επιβάλλουν σαν να μας τα επέβαλαν ήδη, μένοντας απαθείς ή απογοητευμένοι όταν δίνουμε μια μάχη και την χάνουμε ενώ ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει ακόμη.
Lasid, το να προβλέπει κανείς την χειρότερη αντιμετώπιση απ`αυτήν που περίμενες για τους εκπαιδευτικούς, όπως και έγινε, δε σημαίνει ότι παρεξηγήθηκε η αισιοδοξία σου και αυτό δεν έχει καμιά σχέση με τη μάχη που πρέπει να δώσουμε.
Tα δυο μεγάλα κόμματα που εναλλάσονται στην εξουσία τα τελευταία 40 χρόνια (με τις ευχές τις αριστεράς με το αζημίωτο σε διορισμούς και προνόμια) αποφάσισαν ότι ο ανταγωνισμός τους είχε ανεβάσει πολύ το κασέ της ψήφου και δεν περισσευαν πια λεφτά και για εξαγορά ψήφων μέσω ρουσφετολογικών διορισμών και προνομίων και για μίζες στους ημέτερους του περιβάλλοντός τους. Άρα, σε μια συντονισμένη κίνηση όπου ο ένας θα κόψει και ο άλλος θα ράψει αποφάσισαν να ρίξουν το κόστος του δικομματισμού και καταλύοντας κάθε κεκτημένο πλέον να αγοράζουν ψήφους φτηνότερα, έναντι του κόστους μιας εφεδρείας, μιας μετάθεσης. Έτσι απολύουν όσους είχαν ήδη εξαγοράσει προκειμένου να ξαναγοράσουν την ψήφο τους και την ελπίδα τους για βόλεμα έναντι φτηνότερου τιμήματος προσεχώς. Έτσι κι αλλιώς τόσα χρόνια κατάφεραν να γαλουχήσουν πολλές γεννιές εθελόδουλων πολιτών που πιστεύουν ότι δεν υπάρχει ζωή πέρα από το δημόσιο και είναι διατεθιμένοι να πληρώσουν ακόμη και από την τσέπη τους προκειμένου να λένε ότι εργάζονται, έστω κι αν πληρώνονται με άχρηστα μόρια. Η δαιμονοποίηση κάθε ιδιωτικής πρωτοβουλίας έπιασε τόπο. Στρατιές έμμισθων ψηφοφόρων που τώρα βλέπουν το καρτέλ των τριων κομμάτων να τους μειώνει την τιμή της ψήφου τους και να προσπαθεί να τους την υφαρπάξει έναντι πολύ λιγότερων προνομίων. Και μαντέψτε....όλοι αυτοί είναι διατεθιμένοι να εργαστούν και να συνεχίσουν να ψηφίζουν αυτό το σύστημα για το τίποτα απλά και μόνο γιατί πιστεύουν ότι είναι καλύτερα να είσαι πένητας δημόσιος υπάλληλος παρά να χρειαστεί να βάλεις το μυαλό σου να δουλέψει για το πως μπορείς να δημιουργήσεις δική σου δουλειά και εισόδημα και να μετρήσεις την αξία των ικανοτήτων σου στην ελεύθερη αγορά της Ελλάδας ή του εξωτερικού. Ο αστικός δικομματικός κοινοβουλευτισμός κλονίζεται και ψάχνει τρόπους να επιβιώσει με φτηνότερο κόστος τρομάζοντας την πελατεία του με κατάργηση κλιμακίων, μειώσεις κλπ. Όποιος θέλει να παίξει το παιχνίδι τους και να συνεχίσει να τους υποστηρίζει συμβιβάζεται και με τα λιγότερα, όποιος πιστεύει στον εαυτό του και στην αξία του λέει ΟΧΙ και αρχίζει να ψάχνει για άλλες διεξόδους, έστω και σε μαρμαράδικα...