Μουσικές διαδρομές (2008)

[daniel]

Κι επειδή την έκανα την πατάτα  με το Yellow Submarine (Ματίνα, σελ.165), ας εξιλεωθώ χαρίζοντας σας ένα πανέμορφο τραγούδι του Νίκου Ζούδιαρη με τη φωνή του εξαιρετικού "Τρίφωνου" Νίκου Κουρουπάκη...

http://www.youtube.com/watch?v=RoVTlb3xwTk&eurl=

Χαιρετισμοί                          (Μουσική-στίχοι: Νίκος Ζούδιαρης, Ερμηνεία: Νίκος                                                                                Κουρουπάκης)


Όπου πατάς να ρίχνεις
μάτια μου φως να πατώ
κι όπου κοιτάς να δείχνεις
μάτια μου για να κοιτώ..

Σου στέλνω με τ' αγέρι χαιρετισμούς
όταν θα σε χαϊδεύει να με ακούς
και να στους τραγουδάνε στον ουρανό
οι βραδινές παρέες των αστεριών..

Να 'ναι γλυκά τα ξένα
μάτια μου κι ας μ' αρνηθείς
παρά σκληρή για σένα
μάτια μου να είναι η γης..

Σου στέλνω με τ' αγέρι χαιρετισμούς
όταν θα σε χαϊδεύει να με ακούς
και να στους τραγουδάνε στον ουρανό
οι βραδινές παρέες των αστεριών...


Αφιερωμενο στο Γιωργη τον συν-ξενύχτη..

[PDE ads]

[epizoitis]

Φίλε daniel επαέ 'ναι το τραγούδι του Παπάζογλου που εζήτηξες.

http://www.themusichutch.com/listen.php?songid=47131

Aφιερωμένο σε σένα

[LAaleXXX]

Για όποιον επιθυμεί να δει την εκπομπή για Άσιμο, Σιδηρόπουλο και Γώγου http://video.google.com/videoplay?docid=1388174533761535790

[LAaleXXX]

Ας περάσουμε σε ένα πιο καινούργιο τραγούδι
Puressence-I don't know any better
Well I'm coming home again
on a future missing plane
and there's water on the window
a message in the rain

Just when I thought all was lost
nothing could describe it
If you' re fighting for a cause
nobody should hide it

Here's my excuse, here's my excuse
and I don't know any better
who do you lose, who do you lose
when you don't know any better

Well I'm driving home again
try to lose the pain she gain
and the radio explains
someone else just took my place

Here's my excuse, here's my excuse
and I don't know any better
Falling for you, falling for you
cause I don't know any better

You think we are all the same..
You think I'll never change.. 

[PDE ads]

[BOEMISSA]

Για όποιον επιθυμεί να δει την εκπομπή για Άσιμο, Σιδηρόπουλο και Γώγου http://video.google.com/videoplay?docid=1388174533761535790

Σε ευχαριστώ από καρδιάς LAaleXXX,καθώς την έχασα την εκπομπή. Να είσαι καλά!

[Georgia s]

Πράγματι, μάλλον ήμασταν τυχερή γενιά που έβλεπε τη μάγια μέλισσα, που διάβαζε παραμύθια, που είχε αλάνες για να παιζει..άραγε τα σημερινά παιδιά τι θα χουν να θυμούνται κ να αποτελεί καταφύγιο στις δύσκολες στιγμές της ενήλικης ζωής τους;; μακάρι να χουν βρει τα δικά τους καταφύγια...
κι ένα ρομαντικό τραγούδι, στα πλαίσια της νοσταλγίας  που διανύει η γενιά των τριαντάρηδων κ σαραντάρηδων τελευταία!!!   

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΑΜΙΑ

Στίχοι: Λουδοβίκος των Ανωγείων
Μουσική: Λουδοβίκος των Ανωγείων
Πρώτη εκτέλεση: Λουδοβίκος των Ανωγείων

Πίσω απ' τα καλάμια μες το ποταμό
αργοπερπατούσε ντυμένη το νερό
σαν κυρτοί καθρέφτες οι στάλες στο κορμί
φέγγιζαν σα λόγια μες τη σιωπή

Αχνά τα βήματα της σαν παλιά γραφή
άφηνε στην άμμο μόνο την αφή
έρωντας με τόξο μέσα στα κλαδιά
το μικρό αγόρι που κρυφοκοιτά

πίσω απο τα καλάμια:
http://www.youtube.com/watch?v=dR-lAcwaik0&feature=related


κ Λουδοβίκος με ερμηνεία της Λιζέτας Καλημέρη:
 έρωτας δίχως πάθη :

http://www.youtube.com/watch?v=8dfSW5hlTwE&playnext=19&playnext_from=QL

[LAaleXXX]

Ας περάσουμε σε ένα πιο καινούργιο τραγούδι
Puressence-I don't know any better
Well I'm coming home again
on a future missing plane
and there's water on the window
a message in the rain

Just when I thought all was lost
nothing could describe it
If you' re fighting for a cause
nobody should hide it

Here's my excuse, here's my excuse
and I don't know any better
who do you lose, who do you lose
when you don't know any better

Well I'm driving home again
try to lose the pain she gain
and the radio explains
someone else just took my place

Here's my excuse, here's my excuse
and I don't know any better
Falling for you, falling for you
cause I don't know any better

You think we are all the same..
You think I'll never change.. 

και επειδή ξέχασα το λινκ http://www.youtube.com/watch?v=kOLZq65Wwyg

Σε ευχαριστώ από καρδιάς LAaleXXX,καθώς την έχασα την εκπομπή. Να είσαι καλά!

Τίποτα BOEMISSA!!

[apri]

Η ΤΑΜΠΑΚΕΡΑ


"Κουτιά ταμπάκου, ταμπάκοι, ταμπακέρες, νταμπακιέρες, νταμπακέλαις, ταμβακέρες, ταμβακοθήκες, ταμπακοθήκες". Όλα αυτά τα ονόματα χρησιμοποιήθηκαν για να περιγράψουν μια σημαντική κατηγορία αντικειμένων της ελληνικής λαϊκής τέχνης του 18ου και του 19ου αιώνα, τα οποία κατασκευάζονταν σε γνωστά εργαστήρια από μεγάλους μάστορες συνήθως και τα οποία εκτός από τον ταμπάκο του ιδιοκτήτη τους, προοριζόμενο συνήθως για εισπνοή από τη μύτη, φύλαξαν κάποτε και τα είδη τα απαραίτητα στον γυναικείο καλλωπισμό. Ασημένια, χρυσά ή επίχρυσα (σαβατλίδικα ή μαλαμοκαπνισμένα), ξύλινα ή επισμαλτωμένα, αυτά τα κουτιά αποτελούν συχνά κομψοτεχνήματα.


Όπως μας πληροφορεί η λαογράφος Γιαννούλα Καπλάνη, οι Γάλλοι είχαν ιδιαίτερη αδυναμία στα μικρά κουτιά, όπου φύλαγαν πολύτιμες ουσίες καλλωπισμού, καθώς και ραβασάκια. Τότε, τα μηνύματα δεν στέλνονταν με SMS αλλά με το κουτί του ταχυδρόμου, που είχε κλειδαριά καθώς και δυο πανομοιότυπα κλειδάκια, ώστε να διαφυλάσσεται η μυστικότητα του μηνύματος. Το κουτί θα μπορούσε να είχε σχήμα οβάλ ή και καρδιάς, πάντως τα σφαιρικά κουτιά προορίζονταν για αρώματα και τα επίπεδα, για πούδρες, μαντήλια κι άλλα μικροπράγματα έως και ζαχαρωτά.

Στα μέσα του 16ου αιώνα, παρουσιάστηκαν και τα πρώτα κουτιά για τη φύλαξη του καπνού. Ως φαίνεται, οι ταμπακοθήκες ήταν περιζήτητες και υπήρχαν καλλιτέχνες αποκλειστικά ασχολούμενοι με τη διακόσμησή τους. Τόση έκταση είχε πάρει η μόδα τους κατά τον 18ο αιώνα, ώστε τον αποκάλεσαν και αιώνα της ταμπακέρας/


Στην Ελλάδα, πρόδρομος της ταμπακέρας ήταν η καπνοσακούλα. Μετά ήρθε ο ταμπάκος, ένα μικρό βαθουλωτό κουτί με καπάκι, που εξελίχτηκε στην ταμπακέρα

Για τους κλεφταρματολούς η ταμπακέρα ήταν απαραίτητο συμπλήρωμα του οπλισμού τους. Οι Σουλιώτες, όταν τους συνάντησε το 1801 ο άγγλος περιηγητής Εντουαρντ Ντόντγουελ, ήταν «ντυμένοι στα βελούδα και τα χρυσά και αρματωμένοι σαν να πήγαιναν στον πόλεμο. Αφού τον χαιρέτησαν, κάθησαν και άρχισαν να καπνίζουν τα τσιμπούκια τους, όλα περίτεχνης διακόσμησης». Ο δε Ανδρέας Λόντος κάπνιζε όλη μέρα, «ακόμα κι όταν βρισκόταν καβάλα στο άλογό του».

Με την απελευθέρωση, οι ταμπακέρες έγιναν απαραίτητο αξεσουάρ των αντρών που φορούσαν ευρωπαϊκά κοστούμια και είχαν γεμάτο πορτοφόλι: «Οι εύποροι χρησιμοποιούσαν πουγκιά που τα έκρυβαν μαζί με το χειρομάντιλο, το ρολόι και την ταμπακέρα στον κόρφο τους ανάμεσα στις δίπλες του γελεκιού» αναφέρει ο Άγγλος περιηγητής Τζον Καμ Χόμπχαουζ.

Ηδη από το τέλος του 17ου αιώνα οι ταμπακέρες περιλαμβάνονται στις κληρονομιές και στα προικοσύμφωνα. Και καθώς κάθε άντρας που μπορεί να σνιφάρει και να μασάει τον καπνό είναι αρκετά ώριμος για να συντηρήσει μια γυναίκα, τότε οι ταμπακέρες αναλάμβαναν ρόλο προξενήτρας: «Ο γαμπρός -ως ευυπόληπτος άνδρας- έστελνε στο σπίτι της νύφης την ταμπακέρα ή το κουτί με τους αρραβώνες, ορίζοντας ταυτόχρονα την ημερομηνία του γάμου» σημειώνει η Γ. Καπλάνη για ένα έθιμο ιδιαίτερα διαδεδομένο τον 19ο αιώνα. «Ο διάκοσμος πάνω στα κουτιά αρραβώνων διαμορφώνεται κατά την περίσταση με θέματα που εκφράζουν την αγάπη και τη συζυγική πίστη (καρδιές, στέφανα, πουλιά που φιλιούνται στο στόμα).

Οι ταμπακέρες όμως χρησιμοποιήθηκαν και ως εκκλησιαστικά αντικείμενα. Είχαν επάνω τους θρησκευτικές παραστάσεις με την Παναγία, τον Χριστό, τον Αγιο Γεώργιο και μέσα φυλάσσονταν λείψανα αγίων, τίμιο ξύλο, τα λουλούδια του Επιταφίου, ο άρτος της Θείας Ευχαριστίας...

Δεν είναι και τόσο παράξενο που ένα κουτί του διαβολικού καπνού είχε θέση στη θρησκεία.
Πρώτοι οι Ινδιάνοι, που ο Κολόμβος τους αντίκρισε να φουμάρουν στα νησιά του αρχιπελάγους των Μπαχάμας, θεωρούσαν τον καπνό ιερό φυτό και το χρησιμοποιούσαν σε θρησκευτικές τελετουργίες. Στο ταξίδι της επιστροφής οι εξερευνητές πήραν μαζί τους και φύλλα καπνού και τα ονόμασαν ταμπάκο, πιθανότατα για να τιμήσουν το νησί των Αντιλλών Ταμπάγκο, που έβγαζε αυτό το θαυματουργό φυτό. Οι δε Ισπανοί και Πορτογάλοι της εποχής ενθουσιάστηκαν τόσο με τον καπνό, ώστε τον είχαν σε πρώτη ζήτηση για κάθε ασθένεια: για να σταματήσουν την αιμορραγία ή να καταπραΰνουν τον ερεθισμό του ματιού!

 Από τότε γινόταν κατάχρηση του καπνού και από τότε οι κυβερνήσεις άρχισαν να παίρνουν τα μέτρα τους, που ήταν απείρως πιο αυστηρά από την προειδοποίηση «Το κάπνισμα σκοτώνει»: «Στην Αγγλία οι καπνιστές στιγματίζονται με την κατηγορία της ατίμωσης του έθνους», σημειώνει η λαογράφος, «στην Ιταλία αφορίζονται από τον πάπα, ενώ στη Ρωσία τα πράγματα είναι πιο άγρια, αφού την πρώτη φορά που συλλαμβάνεται κάποιος να καπνίζει μαστιγώνεται, τη δεύτερη του κόβουν τη μύτη, ενώ την τρίτη τον αποκεφαλίζουν».

Αντιθέτως οι Οθωμανοί οσμίστηκαν το άρωμα του χρήματος: «Το 1687, με φιρμάνι του σουλτάνου Σουλεϊμάν Β', η οθωμανική εξουσία αρχίζει να υποστηρίζει τη συστηματική καλλιέργεια του καπνού, επιβάλλοντας στο προϊόν εισαγωγικούς και εξαγωγικούς φόρους και δασμούς» μας πληροφορεί η Γιανούλα Καπλάνη. Στα τέλη του 16ου αιώνα σπόροι καπνού εισάγονται από δύο γάλλους εμπόρους στη Θεσσαλονίκη και η καλλιέργεια ξεκινάει από την κοιλάδα του Αξιού, επεκτείνεται στην ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη, αργότερα φτάνει ώς την Αρτα και κατηφορίζει στη Θεσσαλία, το Αγρίνιο, την Καλαμάτα.

Κάτι τόσο «πολύτιμο» όπως ο καπνός δεν μπορούσε παρά να φυλαχτεί σε μικρά κουτάκια από ασήμι και χρυσό που είχαν σχήμα οβάλ, στρογγυλό, αχηβάδας, πολυγωνικό και σκαλιστή ή ζωγραφισμένη διακόσμηση. Οι γαλλικές ταμπακοθήκες αποτέλεσαν πρότυπο για την ελληνική παραγωγή. Τα πιο εντυπωσιακά είναι τα κουτιά-ταμπακέρες που χρησιμοποιούνταν ως πουδριέρες. «Σ' αυτά τοποθετούσαν συνήθως σκόνη κοπανισμένων κοχυλιών ή ρυζάλευρου ανακατεμένου με σκόνη κόκκινου χρώματος (πούδρα-ρουζ) μαζί με το σχετικό μαντιλάκι ή βαμβάκι ή πινέλο για το βάψιμο του προσώπου, ενώ στο καπάκι τα κουτιά-πουδριέρες ήταν εφοδιασμένα με μικρό καθρέφτη για την επιδιόρθωση του μακιγιάζ» αναφέρεται στην έρευνα.

Οι ελληνικές ταμπακέρες έχουν πάνω τους λίγο από το δυτικό μπαρόκ, νεοκλασικές αναφορές, ισλαμικές αναμνήσεις, βυζαντινά μοτίβα, αρχαιοελληνικά θέματα. Με ειδυλλιακά τοπία, γυναικείες μορφές, λουλούδια, πουλιά, τα μαγικά κουτιά του καπνού αποτελούν εξαίσια δείγματα αργυροχοΐας και ξυλογλυπτικής. Και επιβεβαιώνουν τη μετριοφροσύνη των τεχνιτών, οι οποίοι δεν ήθελαν να χαράξουν το όνομά τους πάνω σε ένα τόσο προσωπικό αντικείμενο.

Σύμφωνα με κρητική μαντινάδα, "-Αν είσαι φίλος μπιστικός και δε φοβάσαι Χάρο, βγάλε την ταμπακέρα σου να κάμουμε τσιγάρο".

Οι πληροφορίες από το λεύκωμα:
Συλλογή Βασίλη Κορκολόπουλου,"ΤΑΜΠΑΚΟΘΗΚΕΣ. Κουτιά καπνού και αρραβώνα"
Έρευνα - κείμενα: Γιαννούλα Καπλάνη
Εκδόσεις: Ολκός Αθήνα, 2004

Να ακούσουμε και το σχετικό τραγούδι που είχαν γράψει ο Μίμης Τραϊφόρος με τον Γιώργο Γιαννακόπουλο σε σύνθεση του Ιωσήφ Ριτσιάρδη για τη μεγάλη επιθεώρηση "Βίρα τις 'Αγκυρες" του θεάτρου Βέμπο. Ήταν το πρώτο λαϊκό σουξέ της Σοφίας Βέμπο.


Η ΤΑΜΠΑΚΕΡΑ                     [ Εδώ σε ερμηνεία της Γιώτας Νέγκα  http://www.youtube.com/watch?v=V88ro39O048 ]


Τι μου τη χάρισες αυτή τη ταμπακέρα
αφού για μένα πονηρά έχεις σκεφτεί
κι αφού στο βάθος θέλεις να με κάνεις πέρα
τι μου τη χάρισες την ταμπακέρα αυτή;

Ποτέ δε μ' άφησες να δω μιαν άσπρη μέρα
και σου γουστάρει πάντα να με τυραννάς
κι ίσως μου χάρισες αυτή την ταμπακέρα
για να μου γίνει και το κάπνισμα βραχνάς.

Την ταμπακέρα σου δεν έπρεπε να πάρω
γιατί τη βλέπω και βαθιά μελαγχολώ
μέχρι που σκέφτομαι να κόψω το τσιγάρο
για να σε διώξω μια στιγμή απ' το μυαλό.

[fivo]

Pink Panther Theme Song
http://www.youtube.com/watch?v=HhHwnrlZRus&feature=related

Φωτιά μου-Πασχαλίδης Μίλτιαδης
http://www.youtube.com/watch?v=p32d-QRXcjs&feature=related

ωροσκοπιο, θηβαιος
http://www.youtube.com/watch?v=52DOON903LE&feature=related

θελω τη μερα που θα φυγεις, θηβαιος
http://www.youtube.com/watch?v=8UFivRVhHIw&feature=related

Mack The Knife,  Bertolt Brecht
http://www.youtube.com/watch?v=_QXJ3OXWaOY&feature=related

Mambo Italiano
http://www.youtube.com/watch?v=QGnh0q4RuQ8&feature=related

καλη μας μερα! 

[daniel]

apri μ' έπεισες!!! Θα το ξαναξεκινήσω μετά από 6 σχεδόν χρόνια!...

Λιζέτα Καλημερη για τους χαρμάνηδες: http://www.youtube.com/watch?v=wvO3TEgtO9E


Τα τσιγάρα                 (Ορφέας Περίδης: Μουσική-Στίχοι-ερμηνεία)


Τα τσιγάρα αναβοσβήνω
κάνω το πικρό γλυκό
κι ο καπνός που πάει επάνω
φτιάχνει ένα μηδενικό

Φίλοι με ρωτούν τι κάνω
πώς τα πάω, πώς περνώ
κι εγώ ανάβω ένα τσιγάρο
και δεν ξέρω τι να πω..

Το ταβάνι θα τρυπήσω
με το νου μου έξω θα βγω
μα ποιός μού βαλε στο χέρι
το τσιγάρο που κρατώ..

Αχ ψυχή μου φαντασμένη
και κορμί μου μοναχό
αν εγώ δεν σας παντρέψω
σαν τσιγάρο να καώ..

[Supreme]

http://www.youtube.com/watch?v=znIoD3_tcsA&feature=related

[apri]

apri μ' έπεισες!!! Θα το ξαναξεκινήσω μετά από 6 σχεδόν χρόνια!...

A, πα πα, μακριά...
Να πάρεις μόνο ταμπακέρα να έχεις να στείλεις στα πεθερικά σου για τη νύφη....




Και μια και αναφέρθηκα πριν σε τραγούδι της Βέμπο, να αφιερώσω σε όλους και δυο άλλα πολύ αγαπημένα τραγούδια της.


Κλαίς, όταν σκεφτείς ότι μπορεί (1938)     http://www.youtube.com/watch?v=yLteIVWYBiM

Πρόκειται για  tango lente, που ηχογραφήθηκε το 1938 με την ορχήστρα του Κώστα Γιαννίδη. Τους στίχους είχε γράψει ο Κώστας Κοφινιώτης και  τη μουσική ο Λεό Ραπίτης.

Κι αν χωρίσαν στη ζωή πολλές καρδιές
δεν χωρίζουμε εμείς, μην κλαις.
Έλα, γέλασε γλυκά, πες μου λόγια ερωτικά,
στα φιλιά μου ό,τι ποθείς, θα βρεις.

Κλαις σαν το σκεφτείς ότι μπορεί
να 'ρθει στιγμή να μην πονώ για σένα.
Κλαις κι όσο γλυκά κι αν σε φιλώ
δεν μου μιλάς και με κοιτάς θλιμμένα.

Μην πονάς για σκέψεις άδικες, κουτές,
σ' το 'χω πει πως σ' αγαπώ τόσες φορές.

Κλαις σαν το σκεφτείς ότι μπορεί
να 'ρθει στιγμή να μην πονώ για σένα.

Κλαις σαν το σκεφτείς ότι μπορεί
να 'ρθει στιγμή να μην πονώ για σένα.
Κλαις κι όσο γλυκά κι αν σε φιλώ
δεν μου μιλάς και με κοιτάς θλιμμένα



Καινούργια (τώρα) ζωή (1945)     http://www.youtube.com/watch?v=K62w1WMFtpg

Πρόκειται για tango που είχε ακουστεί στην επιθεώρηση των Τραϊφόρoυ-Ραπίτη «Ραντεβού στην Αθήνα» στο θέατρο National-Βέμπο στην Αλεξάνδρεια το 1944. Από τα πρώτα μεταπολεμικά τραγούδια με μεταφορική έννοια για την τότε ταραγμένη Ελλάδα. Ηχογραφήθηκε το 1946. Τους στίχους είχε γράψει ο Μίμης Τραϊφόρος και τη μουσική ο Λεό Ραπίτης.


Κοντά σου θα 'ρθω κάποιο πρωί
φαντάσου τη νέα μας ζωή
στοχάσου πως είμαι δίπλα σου και πάλι
πως σου χαϊδεύω το κεφάλι
και πως σου λέω σιγανά

Καινούργια τώρα ζωή
ας ξαν' αρχίσουμ' οι δυό μας
κι ας πούμε πως με πρώτο είδες
αυτό το πρωί

Ας ξεχαστούν τα παλιά
κι ας ξαναχτίσουμε πάλι
την γκρεμισμένη από χρόνια
μικρή μας φωλιά

Κι ας βάλουμε στο νου μας
πως έτσ' ήταν γραφτό
κι ας πούμ' ότι είν' αυτό
το πρώτο ραντεβού μας


Τα βράδια είν' όνειρο τρελό
με χάδια θα σε γλυκοφιλώ
κι η άδεια η κουρασμένη αυτή καρδιά μου
όταν σε ιδεί στην αγκαλιά μου
θα λησμονήσει τα παλιά

Καινούργια τώρα ζωή
ας ξαν' αρχίσουμ' οι δυό μας
κι ας πούμε πως με πρώτο είδες
αυτό το πρωί

Ας ξεχαστούν τα παλιά
κι ας ξαναχτίσουμε πάλι
την γκρεμισμένη από χρόνια
μικρή μας φωλιά

[LAaleXXX]

Το τραγούδι αυτό είναι απλά από τα αγαπημένα μου κρητικά(δεν ήξερα πώς λέγεται και ευτυχώς το βρήκα τυχαία στο youtube), δεν ξέρω αν το έχει παραθέσει κανένας άλλος και συγχωρήστε με αν επαναλαμβάνομαι, το ακούω καθημερινά και η μελωδία του λαούτου πραγματικά με συνεπαίρνει...
Μιχάλης Τζουγανάκης(μαζί με Ελονώρα Ζουγανέλη) - Πάλι εσένα στο μυαλό
http://www.youtube.com/watch?v=exzEUGkq42A

[fivo]

Τούτο το μήνα (Μαύρα μου μάτια)
http://www.youtube.com/watch?v=Ol4dZAZZRAo&feature=related

Τούτο το μήνα, τον αποπάνω,
τον αποπάνω, τον παραπάνω
Αητός εβγήκε να κυνηγήσει
να κυνηγήσει και να γυρίσει
Δεν κυνηγούσε λαγούς κι ελάφια
μόνο εκυνήγα δυο μαύρα μάτια

Μαύρα μου μάτια κι αγαπημένα
και πώς περνάτε χωρίς εμένα;
Μαύρα μου μάτια, κόκκινα χείλη,
έβγα μικρή μου στο παραθύρι
Να δεις τον ήλιο και το φεγγάρι,
να δεις το νέο που θα σε πάρει

Οι δύο πρώτες στροφές του δημοτικού κρητικού "Τούτο το μήνα", από το δίσκο του Βασίλη Σκουλά "Ρίζα της Φωτιάς". Τη δεύτερη στροφή ερμηνεύει ο Μανώλης Λιδάκης.

Οι εικόνες από πίνακες προραφαηλιτών (Rosetti, Collier, Wright, Stillman, Waterhouse, Delaware, Millais κ.ά.) και μεσαιωνικές σκηνές κυνηγιού.

και μια παραφραση των ημερων:

Τούτο το μήνα, τον αποπάνω,
τον αποπάνω, τον παραπάνω
Ασεπ εβγήκε να κυνηγήσει
να κυνηγήσει και να  γυρίσει (εναλλακτικα και πηδήσει)
Δεν κυνηγούσε λαγούς κι ελάφια
μόνο εκυνήγα δασκάλων μάτια

καλά μου χρόνια κι αγαπημένα
και πώς περνάτε χωρίς εμένα;
καλά μου χρόνια , ψεύτικα χείλη,
έβγα ζωή μου στο παραθύρι
Να δεις τον ήλιο και το φεγγάρι,
να δεις τη βαση που θα σε γδάρει