Μουσικές διαδρομές (2008)

[kellykou]

Aυτη η τραγουδιστρια ειναι καταπληκτικη. Εγω την ακουσα να λεει το "εχω ανθρωπο" του Κωστα Λιβαδα και την επομενη να λεει βαρια λαικα και επαθα πλακα. Τι φωνη!!!!

ΕΧΩ ΑΝΘΡΩΠΟ
Μουσική: Κώστας Λειβαδάς
Στίχοι: Θοδωρής Γκόνης
Ερμηνεία: Γιώτα Νέγκα

Αν δεν βρήκαν τα κομμάτια μου στους δρόμους
αν ξεφεύγω από κλέφτες κι αστυνόμους
αν ακόμα τραγουδώ, ξέρω εγώ που το χρωστώ.

Έχω άνθρωπο
έχω άνθρωπο, σκιά μου
τόσο δίπλα τόσο μακριά μου.
Έχω άνθρωπο
έχω άνθρωπο δικό μου
φύλακα και άγγελό μου.

Αν περπάτησα σε δρόμους λασπωμένους
αν αγάπησα τρελούς και κολασμένους
αν ακόμα τραγουδώ
ξέρω εγώ που το χρωστώ.

Έχω άνθρωπο
έχω άνθρωπο, σκιά μου
τόσο δίπλα τόσο μακριά μου.
Έχω άνθρωπο
έχω άνθρωπο δικό μου
φύλακα και άγγελό μου.                         Ακουστε τη:  http://www.youtube.com/watch?v=gVwPxJWjZYo


Kαι εδω τραγουδαει του Ζαμπετα : Κοντα στα ξημερωματα http://www.youtube.com/watch?v=rGujg4yB62U&feature=related

ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ
Μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας
Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου
Ερμηνεία: Γιώτα Νέγκα

Κοντά στα ξημερώματα, κοντά στα ξημερώματα
Και πριν να βγει ο ήλιος
Την πόρτα μου εχτύπησε, την πόρτα μου εχτύπησε
Ένας χαμένος φίλος

Που ήσουν φίλε κι άργησες, που ήσουν φίλε κι άργησες
Τα χρόνια έχουν φύγει
Η πόρτα που σου άνοιξα, η πόρτα που σου άνοιξα
Χίλιες πληγές μ' ανοίγει

Κάθε ρυτίδα σου καημός, κάθε ρυτίδα σου καημός
Κάθε ματιά σου πόνος
Και στα λευκά σου τα μαλλιά, και στα λευκά σου τα μαλλιά
Του χωρισμού ο χρόνος


Εχουμε πολυ καλες φωνες τελικα που αδικουνται σε σχεση με τα σκουπιδια που τρωμε στην μαπα καθε μερα.

[PDE ads]

[daniel]

Ρε σας λέω, εγώ κόβω φλέβες από τότε που την πρωτάκουσα...

Και τον τηλεφωνικό κατάλογο να μου διαβάζει.....


http://www.youtube.com/watch?v=4-mYFfDboUM&feature=related

[kellykou]

Περα απο το τι εκανε στην προσωπικη του ζωη εγω λατρευω τα τραγουδια του Ακη Πανου.
Μπραβο daniel!!!!!

Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΩΡΑ
Μουσική - Στίχοι: Άκης Πάνου
Ερμηνεία: Γιώτα Νέγκα

Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα
η ώρα που γεννιέται η ζωή
η ώρα που ταιριάζει η αναπνοή σου
μαζί με την δική μου αναπνοή
Κι αν είναι η αρχή στην κατηφόρα
η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα

Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα
η ώρα που μου σβήνεις τον καημό
η ώρα που και η σκέψη μου πεθαίνει
και που δε θέλω να 'χει τελειωμό
Κι αν είναι η αρχή στην κατηφόρα
η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα

Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα
η ώρα που μ' αρέσει να πονώ
η ώρα που σου δίνω την ψυχή μου
χωρίς να νιώθω τίποτα φτηνό
Κι αν είναι η αρχή στην κατηφόρα
η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα

[kellykou]

Kαι ενα αλλο του Ακη Πανου που λατρευω ειναι το ΘΑ ΚΛΕΙΣΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

Δυστυχως δεν το βρηκα ουτε με τη Μοσχολιου ουτε με την Αρβανιτακη. Ακουστε το απο τη Ραλλια.

Σε πότισα το πιο γλυκό μου δάκρυ
με πότισες τον πιο γλυκό καημό
σε άγγιξα στου ονείρου μου την άκρη
και στράγγιξα τον πρώτο στεναγμό

Θα κλείσω τα μάτια θ' απλώσεις τα χέρια
να βρουν να φωλιάσουν λευκά περιστέρια
αγάπη μου πρώτη αγάπη μεγάλη
θα κλείσω τα μάτια κι όπου με βγάλει

Λαχτάρησα ζωή απ' τη ζωή σου
λαχτάρησες το φως του αυγερινού
στα σύννεφα περπάτησα μαζί σου
κι ανοίξανε οι πόρτες τ' ουρανού

Θα κλείσω τα μάτια θ' απλώσεις τα χέρια
να βρουν να φωλιάσουν λευκά περιστέρια
αγάπη μου πρώτη αγάπη μεγάλη
θα κλείσω τα μάτια κι όπου με βγάλει                        http://www.youtube.com/watch?v=DswQIJIOnXE

[PDE ads]

[daniel]

Κι επειδή αρχίζουν να μου βγαίνουν σιγά σιγά οι ροκ καταβολές μου  , δώστε βάση σε αυτό το τραγούδι έτσι όπως το 'χουν ακούσει λίγοι..

Το κομμάτι αυτό θεωρείται από τα χαρακτηριστικότερα κι ομορφότερα "ψυχεδελικά" κομμάτια, βρίσκεται στο δίσκο "Surrealistic pillow" των Jefferson Airplane, ενός από τα καλύτερα γκρουπ της δεκατιάς του '60...Το έχει γράψει η φωνάρα του γκρουπ Grace Slick όταν ήταν μέλος των Great Society το 1965-66, πριν προσχωρήσει στους Jefferson και εδώ ακούγεται από τους Great Society live στο Matrix Theater του San Fransisco!..(Δεν υπάρχει δισκογραφική δουλειά τους, μονο 3 "ζωντανά" κομματια τα οποία "βγήκαν" στο ευρύ κοινό το 1990! μεταξύ των οποίων το πασίγνωστο κομματι "Somebody to love"..)
Τέλος πάντων όταν η Slick πήγε στους Jefferson (αφού οι άλλοι βάρεσαν διάλυση), με την άδειά τους πήρε και τα κομμάτια μαζί και από τότε "χρεώνονται" στους Jefferson Airplane που τα κάνανε και γνωστα..

Προσέξτε τους στίχους που είναι μια ψυχεδελική εκδοχή της "Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων" και την ερμηνεία της απίστευτης Slick (διόλου τυχαίο που ο μεγάλος Μάνος Χατζηδάκις από το πέρασμα του στην Αμερική την 5ετία 1966-71 γοητευμένος απο τη φωνή της όχι μόνο τη γνώρισε, αλλά ήθελε να της κάνει ..δίσκο!! Είναι αλήθεια κι όχι μούφα!)



White Rabbit - Jefferson Airplane


One pill makes you larger
And one pill makes you small
And the ones that mother gives you
Don't do anything at all
Go ask Alice
When she's ten feet tall

And if you go chasing rabbits
And you know you're going to fall
Tell 'em a hookah smoking caterpillar
Has given you the call
Recall Alice
When she was just small

When men on the chessboard
Get up and tell you where to go
And you've just had some kind of mushroom
And your mind is moving low
Go ask Alice
I think she'll know

When logic and proportion
Have fallen sloppy dead
And the White Knight is talking backwards
And the Red Queen's "off with her head!"
Remember what the door knob said:
"FEED YOUR HEAD, FEED your head"


Ακούστε το εδώ (Great Society): http://www.youtube.com/watch?v=YddV91xnUz4

κι εδώ στην πιο γνωστή εκδοχή του (Jefferson Airplane): http://www.youtube.com/watch?v=Kj8MpszNics&feature=related

σε ειδικές συνθήκες: βράδι με πολύ χαμηλό φωτισμό στο χώρο...
...άντε, κι ένα ποτό ή ότι άλλο, στην υγειά μου      

[sophie]

Καλημερούδια σε όλους!!!
Σαββαττιάτικο ηλιόλουστο πρωινό με πολύ καλή διάθεση...

Les negresses vertes - Zobi la mouche
http://www.youtube.com/watch?v=1l8ggNibipA&feature=related

(αφιερωμένο σε όλους και ιδιαίτερα σε όσους, μέσα σε αυτό το φόρουμ, έχουν υπάρξει θαμώνες στο "ιστορικό" Ματζάτο (Γιάννενα) προ αμνημονεύτων ετών... )

[porcupinetree]

Daniel με ευχαρίστηση επιβεβαιώνω το intellectual ύφος πολλών συνομιλητών στο forrum. Όντως το white rabbit είναι για μένα σημείο αναφοράς της ψυχεδελικής rock των σιξτιιζ. Κομμάτι της κληρονομιάς αυτής προσαρμοσμένης στους ήχους του σήμερα, διέκρινα και στους porcupinetree...
Για να μη ξεφύγω από το υψηλό επίπεδο των επιλογών, παραθέτω το the end των αλησμόνητων doors...

This is the end, Beautiful friend
This is the end, My only friend, the end

Of our elaborate plans, the end
Of everything that stands, the end
No safety or surprise, the end
I'll never look into your eyes...again

Can you picture what will be So limitless and free
Desperately in need...of some...stranger's hand In a...desperate land

Lost in a Roman...wilderness of pain And all the children are insane
All the children are insane Waiting for the summer rain

There's danger on the edge of town Ride the King's highway, baby
Weird scenes inside the gold mine Ride the highway west, baby

Ride the snake, ride the snake, To the lake, the ancient lake, baby
The snake is long, seven miles, Ride the snake...he's old, and his skin is cold

The west is the best, The west is the best
Get here, and we'll do the rest

The blue bus is callin' us, The blue bus is callin' us
Driver, where you taken' us

The killer awoke before dawn, he put his boots on
He took a face from the ancient gallery
And he walked on down the hall
He went into the room where his sister lived, and...then he
Paid a visit to his brother, and then he
He walked on down the hall, and
And he came to a door...and he looked inside
Father, yes son, I want to kill you
Mother...I want to...fuck you

C'mon baby, take a chance with us, C'mon baby, take a chance with us
And meet me at the back of the blue bus
Doin' a blue rock On a blue bus
Doin' a blue rock C'mon, yeah

Kill, kill, kill, kill, kill, kill

This is the end, Beautiful friend
This is the end, My only friend, the end

It hurts to set you free, But you'll never follow me
The end of laughter and soft lies, The end of nights we tried to die

This is the end

(Jim Morisson
Γεννήθηκε 8 Δεκεμβρίου του 1943 οπό φτωχή οικογένεια, η οποία δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες και στον ευαίσθητο και εύθραυστο ψυχικό κόσμο ενός για την εποχή του παράξενου και περίεργου παιδιού.
Πάλεψε πολύ σκληρά για τα πιστεύω του πολέμησε μέχρι που τον κάλεσε το μπλε λεωφορείο, καβάλησε το μακρύ, κρύο, γέρικο φίδι το οποίο τον πέρασε στην άλλη μεριά .
Στη σκηνή ήταν φανταστικός  Performer. Ήξερε τι ήθελε το κοινό του ανά πάσα στιγμή, ήξερε να το καθοδηγεί, να το ξεσηκώνει ,να το κατευνάζει. Πολλές φορές διέκοπτε τη συναυλία και μιλούσε στο κοινό για θέματα που πολλές φορές η τότε κυβέρνηση είχε απαγορεύσει. 
Έβλεπε τον εαυτό του πάνω στη σκηνή σαν ένα Shaman (αξίωμα που είχαν οι ινδιάνοι μάγοι οι οποίοι είχαν κάποιες υπερφυσικές ικανότητες όπως να εξαγνίζουν την ψυχή των ανθρώπων).
Ήταν ένας διανοούμενος πολύ διαφορετικός από τους άλλους, διότι αυτός σε σύγκριση με άλλους προσπάθησε και κατάφερε μέχρις ένα βαθμό να υλοποιήσει τα πιστεύω του.
Πέθανε στο Παρίσι  το 1971 στις 3 Ιουλίου σε μια μπανιέρα γεμάτη  αίμα.
Πολλοί λένε ότι πέθανε από ναρκωτικά αλλά μυστήριο αποτέλεσε το γεγονός ότι απαγόρευσαν να γίνει νεκροψία.
Ο φτωχικός τάφος του (όπου είχα την τιμή και γω να επισκεφθώ) βρίσκεται στο κοιμητήριο του Pere Lachaise στο Παρίσι, και είναι πόλος έλξης όλων όσων πιστεύουν ότι οι στίχοι του αποτελούν αριστουργήματα τα οποία θα περιγράφουν την άλλη πλευρά και θα είναι παράδειγμα για αυτούς. Πάνω στην μαρμάρινη πλάκα έχει χαραχτεί με Ελληνική γραφή: «Κατά τον δαίμονα εαυτό»).     

[enastron]

Με πολύ καλή διάθεση κι επειδή ήθελα να αφιερώσω κάτι σε όλους μας ,ακούστε αυτό το πολύ ωραίο τραγουδάκι από τους Δημήτρη Μπάση,Πασχάλη Τερζή,Δημήτρη Μητροπάνο.Θα μπορούσαμε να το αφιερώνουμε και σε όσους από μας χάνουμε τον έλεγχο ενίοτε...


Ώπα ρε παιδιά


Μουσική: Μαρκατόπουλος Δημήτρης
Στίχοι: Παπαδόπουλος Χρίστος.

Ώπα ρε παιδιά...
Τι γίναμε, ποιοι μείναμε
να στέλνουμε φιλιά
φιλιά και χαιρετίσματα
να παν όλα καλά
 
Συνοδοιπόροι, φιλαράκια
έξω ντέρτια και ροκάκια
η ζωή μας ένα πάλκο λαϊκό
μια παρέα να τα λέμε
ράβε ξήλωνε και δένε
με καημό απ' τα τραγούδια δανεικό
 
Ώπα ρε παιδιά...
Χαθήκαμε, βρεθήκαμε
σα να 'μαστε πουλιά
πουλιά που ξαναγύρισαν
στην πρώτη τους φωλιά
 
Συνοδοιπόροι, φιλαράκια
έξω ντέρτια και ροκάκια
η ζωή μας ένα πάλκο λαϊκό
μια παρέα να τα λέμε
να τα λες στους άλλους ξένε
με καημό απ' τα τραγούδια δανεικό
 

http://www.youtube.com/watch?v=KW8ROws6kRw

[enastron]

Daniel με ευχαρίστηση επιβεβαιώνω το intellectual ύφος πολλών συνομιλητών στο forrum. Όντως το white rabbit είναι για μένα σημείο αναφοράς της ψυχεδελικής rock των σιξτιιζ. Κομμάτι της κληρονομιάς αυτής προσαρμοσμένης στους ήχους του σήμερα, διέκρινα και στους porcupinetree...
Για να μη ξεφύγω από το υψηλό επίπεδο των επιλογών, παραθέτω το the end των αλησμόνητων doors...

This is the end, Beautiful friend
This is the end, My only friend, the end

Of our elaborate plans, the end
Of everything that stands, the end
No safety or surprise, the end
I'll never look into your eyes...again

Can you picture what will be So limitless and free
Desperately in need...of some...stranger's hand In a...desperate land

Lost in a Roman...wilderness of pain And all the children are insane
All the children are insane Waiting for the summer rain

There's danger on the edge of town Ride the King's highway, baby
Weird scenes inside the gold mine Ride the highway west, baby

Ride the snake, ride the snake, To the lake, the ancient lake, baby
The snake is long, seven miles, Ride the snake...he's old, and his skin is cold

The west is the best, The west is the best
Get here, and we'll do the rest

The blue bus is callin' us, The blue bus is callin' us
Driver, where you taken' us

The killer awoke before dawn, he put his boots on
He took a face from the ancient gallery
And he walked on down the hall
He went into the room where his sister lived, and...then he
Paid a visit to his brother, and then he
He walked on down the hall, and
And he came to a door...and he looked inside
Father, yes son, I want to kill you
Mother...I want to...fuck you

C'mon baby, take a chance with us, C'mon baby, take a chance with us
And meet me at the back of the blue bus
Doin' a blue rock On a blue bus
Doin' a blue rock C'mon, yeah

Kill, kill, kill, kill, kill, kill

This is the end, Beautiful friend
This is the end, My only friend, the end

It hurts to set you free, But you'll never follow me
The end of laughter and soft lies, The end of nights we tried to die

This is the end

(Jim Morisson
Γεννήθηκε 8 Δεκεμβρίου του 1943 οπό φτωχή οικογένεια, η οποία δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες και στον ευαίσθητο και εύθραυστο ψυχικό κόσμο ενός για την εποχή του παράξενου και περίεργου παιδιού.
Πάλεψε πολύ σκληρά για τα πιστεύω του πολέμησε μέχρι που τον κάλεσε το μπλε λεωφορείο, καβάλησε το μακρύ, κρύο, γέρικο φίδι το οποίο τον πέρασε στην άλλη μεριά .
Στη σκηνή ήταν φανταστικός  Performer. Ήξερε τι ήθελε το κοινό του ανά πάσα στιγμή, ήξερε να το καθοδηγεί, να το ξεσηκώνει ,να το κατευνάζει. Πολλές φορές διέκοπτε τη συναυλία και μιλούσε στο κοινό για θέματα που πολλές φορές η τότε κυβέρνηση είχε απαγορεύσει. 
Έβλεπε τον εαυτό του πάνω στη σκηνή σαν ένα Shaman (αξίωμα που είχαν οι ινδιάνοι μάγοι οι οποίοι είχαν κάποιες υπερφυσικές ικανότητες όπως να εξαγνίζουν την ψυχή των ανθρώπων).
Ήταν ένας διανοούμενος πολύ διαφορετικός από τους άλλους, διότι αυτός σε σύγκριση με άλλους προσπάθησε και κατάφερε μέχρις ένα βαθμό να υλοποιήσει τα πιστεύω του.
Πέθανε στο Παρίσι  το 1971 στις 3 Ιουλίου σε μια μπανιέρα γεμάτη  αίμα.
Πολλοί λένε ότι πέθανε από ναρκωτικά αλλά μυστήριο αποτέλεσε το γεγονός ότι απαγόρευσαν να γίνει νεκροψία.
Ο φτωχικός τάφος του (όπου είχα την τιμή και γω να επισκεφθώ) βρίσκεται στο κοιμητήριο του Pere Lachaise στο Παρίσι, και είναι πόλος έλξης όλων όσων πιστεύουν ότι οι στίχοι του αποτελούν αριστουργήματα τα οποία θα περιγράφουν την άλλη πλευρά και θα είναι παράδειγμα για αυτούς. Πάνω στην μαρμάρινη πλάκα έχει χαραχτεί με Ελληνική γραφή: «Κατά τον δαίμονα εαυτό»).    

Εύγε!!!!!!!!!!!!

[epizoitis]

Aδέρφια χαιρετώ σας

Μια και πιάσαμε τα ζεϊμπέκικα.........


Ρόζα              
    
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα
γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό
περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα
και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα
και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό

Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο
μα τα κελιά μας είναι χωριστά
σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά

Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
σε ένα παραμύθι εφιαλτικό
φωνή εντόμου τώρα ειν' η φωνή μου
φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου
με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι
πώς σ' έχει αλλάξει έτσι ο καιρός
περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα
και γω μέσ' στην ομίχλη και τη μπόρα
κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί
   

Επαέ 'ναι και το βίντεο : http://www.youtube.com/watch?v=30d0LavV97o&feature=related
    

[daniel]

Απ' τα καλύτερα τραγούδια τελευταίας (σχετικά) εσοδείας του πολύ σεμνού και καθόλου "επαγγελματία του είδους",  Δ. Ζερβουδάκη (στίχοι-μουσική-ερμηνεία):
 

T' ανείπωτα


Τα περασμένα καίγονται, στη λησμονιά πετάνε
Γίνονται αγιάτρευτες πληγές τις νύχτες και πονάνε
Στη λησμονιά σε πάνε…

Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ ανείπωτα..
Γλυκιά μου, μη χαθείς…

Και τα χαράματα σαν ’ρθει.. με μια λαχτάρα η προσμονή
Θα’ ναι μι’ αλλόκοτη χαρά, θα γίνει δίψα και φωτιά..
Θα’ ναι μι’ αλλόκοτη χαρά…

Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ ανείπωτα..
Γλυκιά μου, μη χαθείς…

Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ ανείπωτα..
Απόψε, μη χαθείς…


Ακούστε το εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=ivSouuUCAio&feature=related

[BOEMISSA]

epizoiti,εκπληκτικό το τραγούδι που επέλεξες, μια από τις ωραιότερες και γνήσιες ζεμπεκιές, πολύ αγαπημένο μου.Καλά daniel,αυτό το τραγούδι του Ζερβουδάκη είναι όλα τα λεφτά. Να σας αφιερώσω και εγώ ένα του Αγαπημένου μας Billy, από τις πιο όμορφες μπαλάντες των τελευταίων χρόνων, με την μουσική της Βόσσου, η οποία θυμήθηκε τον παλιό καλό της εαυτό.
¨Να κοιμηθούμε αγκαλιά"



http://www.youtube.com/watch?v=Wfifx_YTk5g&feature=related

[despina694]

Πραγματικά ανατριχιαστικά υπέροχο τραγούδι BOEMISSA! Παραθέτω εδώ τους στίχους μήπως τυχόν κάποιος δεν το ξέρει... Αν και δε νομίζω...

Να κοιμηθούμε αγκαλιά
Στίχοι: Γιώργος Κλεφτογιώργος
Μουσική: Σοφία Βόσσου
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Πάλι μέτρησα τ΄αστέρια κι όμως κάποια λείπουνε
μόνο τα δικά σου χέρια δε μ΄ εγκαταλείπουνε
πώς μ΄αρέσουν τα μαλλιά σου στη βροχή να βρέχονται
τα φεγγάρια στο κορμί σου να πηγαινοέρχονται

Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας

Τα φιλιά σου στο λαιμό μου μοιάζουνε με θαύματα
σαν τριαντάφυλλα που ανοίγουν πριν απ΄τα χαράματα
στων ματιών σου το γαλάζιο έριξα τα δίχτυα μου
στις δικές σου παραλίες θέλω τα ξενύχτια μου

Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας

Να κοιμηθούμε αγκαλιά...

[swtia]

πω πω παιδια με φιαξατε σαββατιατικα. τι κομματαρες ειναι αυτες??
νομιζω πρεπει να τα συλλεξουμε κι να κυκοφορησουμε συλλογες pde vol1, vol2 etc