Μουσικές διαδρομές (2008)

[daniel]

Γεια στην παρέα κι από μένα...

Tο παρακάτω τραγούδι-σταθμός είναι για τον Κρητικό μας…
Του το αφιερώνω με πολλή εκτίμηση..

Τρεις μεγάλοι Έλληνες εδώ φτιάχνουν ένα μανιφέστο για τους εχθρούς των λαών που αιματοκυλούν και βάζουν σε γύψο χώρες κ συνειδήσεις μα και για κείνους που πάντα  αντιστέκονται…
Ο τεράστιος Γιάννης Μαρκόπουλος στη σύνθεση, ο ουσιαστικός, πυκνός, συμβολικός  και λυρικός Μάνος Ελευθερίου στο στίχο, και ο σεμνός λεβέντης της Κρήτης Χαράλαμπος Γαργανουράκης στη μοναδική ερμηνεία, (γιατί έχει το «ειδικό βάρος» και βάθος να πάρει στις πλάτες του τέτοιο τραγούδι…)
(Κι ένας τέταρτος τους κινηματογραφεί: Ο Νίκος Κούνδουρος!)

Οι στίχοι εκτός παρένθεσης οι γνήσιοι..
Στην παρένθεση οι λογοκριμένοι..


Τα λόγια και τα χρόνια


Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα
και τους καημούς που σκέπασε καπνός
η ξενιτιά τα βρήκε αδελφωμένα
Κι οι ξαφνικές χαρές που ήρθαν για μένα
ήταν σε δάσος μαύρο κεραυνός
κι οι λογισμοί που μπόρεσα για σένα
Και σου μιλώ σ' αυλές και σε μπαλκόνια
και σε χαμένους κήπους του Θεού
κι όλο θαρρώ πως έρχονται τ' αηδόνια
με τα χαμένα λόγια και τα χρόνια
εκεί που πρώτα ήσουνα παντού
και τώρα μες στο κρύο και στα χιόνια
Η μοίρα κι ο καιρός το 'χαν ορίσει
Παρασκευή το βράδυ στης εννιά ( στον κόσμο αυτό να ρίξω πετονιά)
κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει
Στο τέλος της γιορτής να τραγουδήσει
Παρασκευή το βράδυ του φονιά ( αυτός που δεν εγνώρισε γενιά)
και του λαού (καημού) την πόρτα να χτυπήσει
και του λαού (καημού) την πόρτα να χτυπήσει
και του λαού (καημού) την πόρτα να χτυπήσει...

Δεν ήτανε ρολόι σταματημένο
σε ρημαγμένο κι άδειο σπιτικό
οι δρόμοι που με πήραν και προσμένω
Τα λόγια που δεν ξέρω σου τα δένω
με τους ανθρώπους που 'δαν φονικό (το κακό)
και το 'χουν στ' όνομά τους κεντημένο...

Αυτός που σπέρνει δάκρυα και τρόμο (πόνο)
θερίζει την αυγή θανατικό (ωκεανό)
μαύρα πουλιά τού δείχνουνε το δρόμο
Κι έχει κρυφή πληγή (τη ζωγραφιά) κοντά στον ώμο,
σημάδι μυστικό από το κακό (και ριζικό)
πως ξέφυγε απ' ανθρώπους κι από νόμο (τον Άδη κι απ' τον κόσμο)
Η μοίρα κι ο καιρός το 'χαν ορίσει
Παρασκευή το βράδυ στης εννιά ( στον κόσμο αυτό να ρίξω πετονιά)
κι η νύχτα χίλια χρόνια να γυρίσει
Στο τέλος της γιορτής να τραγουδήσει
Παρασκευή το βράδυ του φονιά ( αυτός που δεν εγνώρισε γενιά)
και του λαού (καημού) την πόρτα να χτυπήσει
και του λαού (καημού) την πόρτα να χτυπήσει
και του λαού (καημού) την πόρτα να χτυπήσει...


Ακούστε το εδώ από «Τα τραγουδια της φωτιάς» του Νίκου Κούνδουρου ακριβώς στο τέλος της δικτατορίας του 1974:
http://www.youtube.com/watch?v=rn4zA7aoy1o&feature=related

[PDE ads]

[epizoitis]

Kαλημέρα κι από μένα

Φίλε daniel σε ευχαριστώ , είναι αμοιβαία η εκτίμηση.

Σου αφιερώνω την πρώτη εκτέλεση, από το δίσκο "ΘΗΤΕΙΑ" του Γιάννη Μαρκόπουλου.
Να 'σαι καλά.

http://sound.youtunes.com/kickapps/_Ta-logia-kai-ta-xronia/audio/83902/13869.html

Όλοι κι όλες να στε καλά.

[daniel]

Για σήμερα, ένα σχετικά άγνωστο συγκρότημα με ένα σχετικά γνωστό πανέμορφο τραγούδι..
Μια χίπικη, πειραματική jazz-rock μπάντα από το 1967, με πολλά κλασικά στοιχεία, και το όνομα ...."Ιts a beautiful day" και το τραγούδι τους - ύμνος στην ελευθερία  "White bird"...


White bird    (Its a beautiful day)


White bird,
in a golden cage,
on a winter's day,
in the rain

White bird,
in a golden cage,
alone...

The leaves blow,
Across the long black road.
To the darkened skies,
in its rage

But the white bird just sits in her cage,
unknown

White bird must fly
Or she will die...

White bird,
dreams of the aspen trees,
with their dying leaves,
turning gold

But the white bird just sits in her cage,
growing old..

White bird must fly or she will die
White bird must fly or she will die..

The sunsets come, the sunsets go.
The clouds roll by,and the earth turns old.
And the young bird's eyes do always glow..

She must fly,
She must fly,
She must fly..

White bird,
In a golden cage,
On a winter's day, in the rain

White bird,
In a golden cage alone..

White bird must fly or she will die,
White bird must fly or she will die,
White bird must fly or she will die...




Εδώ στη studio εκδοχή: http://www.youtube.com/watch?v=tmb69MdeJBc&feature=related

κι εδώ live: http://www.youtube.com/watch?v=TbA_TZn35LA&feature=related


Υ.Γ. 1: φίλε epizoitis σ' ευχαριστώ για την πρωτη εκτέλεση και τα καλά σου λόγια..
Μαρκόπουλος-Ξυλούρης-Λάκης Χαλκιάς (και όχι μόνο αλλά και Μικης, Ξαρχάκος, Μουτσης) κι εκείνες οι μουσικές από "Ιθαγενεια", "Θητεία" κλπ είναι χαραγμένα στην παιδική μου μνήμη πολύ έντονα και τα αγαπώ πολύ..

Y.Γ. : Boemissa  συνεχίζεις από το ίδιο άλμπουμ των Beatles βλεπω με το ...LSD!!!.
Πολύ σωστη!..Άντε, που θα πάει, θα τον βάλουμε όλο σιγά σιγά..

[mat]

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ
Σήμερα εδώ στη δουλειά γίνεται χαμός. Ακούμε το Πήγαινε με όπου θέλεις ταξιτζί.
Σας το αφιερώνω
Σας βγάζω εκτός κλίματος αλλά... το απαιτεί η μέρα!!!

[PDE ads]

[sophie]

Χωρίς πολλά πολλά σχόλια...

Υπόγεια Ρεύματα - Σαν φως
 
Το φως να παίρνει την ματιά ο χώρος τα όνειρά σου
Και τα νερά του ποταμού να σε τραβάν μακριά
Ότι κι αν ονειρεύτηκες να φεύγει από κοντά σου
Να απλώνεις μα τα χέρια σου να πέφτουνε βαριά

Και τι δεν μου' χες ορκιστεί και τι δεν μου' χες τάξει
Μα τώρα η απουσία μου σε κάνει και ξεχνάς
Δέσε καλά τις μαγικές στιγμές μας με μετάξι
Και φώτισε τον ουρανό σχήμα της μοναξιάς

Xωρίς πνοή χωρίς ματιά μόνο με τα όνειρά μου
Με τρόχισαν οι άνεμοι που πάντα κυνηγώ
Αυτοί που με ορίζουνε αυτοί που με πετάνε
Αυτοί που με τινάζουνε στον τοίχο στο κενό

Κορμί που σχίζεται στα δυο στα βράχια του αοράτου
Μνήμες θολές και μια γλυκιά λήθη της λησμονιάς
Στης μοναξιάς τον κόκκινο από αίμα πίδακά του
Που ξεπετάγεται σα φως που φέγγει της στεριάς

Το μαγικό στου φεγγαριού ονειροπόλημά σου
Το' χεις ξεχάσει κι είν' αργά καιρός να κοιμηθείς
Με κάποιον που δεν τον χωρά η μαγική αγκαλιά σου
Τις ώρες που περάσαμε μαζί θα μοιραστείς

Μα εγώ πονώ για σένανε και σιωπηλά υποφέρω
Μήπως τα μάτια που αγαπώ δακρύζουν στα κρυφά
Τι κι αν με πούλησες φτηνά μια νύχτα και το ξέρω
Κάθε στιγμή σε φέρνω εδώ κοιτώντας τα νερά

Χορεύεις με τις μνήμες σου, πετάς με τα όνειρά σου
Αρχαίου δράματος χορός περνάς στην αγορά
Πετάς τα ρούχα σου γυμνός αγγίζεις την χαρά σου
Φωτίζεις μόνο μια στιγμή και ζεις για μια φορά

http://www.youtube.com/watch?v=YknMpgA8Gus&feature=related

[epizoitis]

XΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ κι από μένα.

Φίλη mat αυτό για σένα

http://sound.youtunes.com/kickapps/_Teratakia-tsepis/audio/83910/13869.html

[mat]

Σ' ευχαριστώ epizoitis. Kαι αφιερώνω σε όλους σας το Σ' αγαπώ γιατι είσαι ωραία
http://youtube.com/watch?v=3sd0KXvseJI
Αγαπώ όλο τον κόσμο γιατί ζείτε κι εσείς μαζί με αυτόν

[epizoitis]

Kι ένα παραδοσιακό κρητικό από το τότε συγκρότημα του Μίλτου Πασχαλίδη :

http://sound.youtunes.com/kickapps/_Ta-matia-sou-m-aresoune/audio/83925/13869.html

[enastron]

Γεια σας και χαρά σας!
Σήμερα θα σας αφιερώσω ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι,ένα τραγούδι που με συγκίνησε στο πρώτο άκουσμα του, από 'κείνα που καταλαβαίνεις έστω κι αν αγνοείς τη γλώσσα.
 Είναι ένα παραδοσιακό πορτογαλέζικο τραγούδι  το fado corrido de Coimbra.Πιθανόν θα το έχετε ακούσει από το Γιώργο Νταλάρα στα Latin.Δε θα παραθέσω τους στίχους αλλά μια ελεύθερη μετάφραση τους


Fado Corrido de Coimbra

Κοϊμπρα,Μοντέγκο ποταμέ
με τα αηδόνια στο φεγγαρόφωτο
στις ονειρεμένες όχθες σου
κάθισε η ψυχή μου κι έκλαψε.

Πρέπει κάποια μέρα να ρωτήσω
τον αγέρα που μιλάει στα λουλούδια
για να μάθω αν είναι μονάχα μία
αυτή η γλώσσα της αγάπης.

Πήρα το σταμνί μου να γεμίσω με νερό
και το γύρισα άδειο,όπως το πήγα.
Μοντέγκο πού είναι το νερό σου
από τα δάκρυα που έχυσα;

Ακούστε το εδώ  http://home.utad.pt/~leonelm/adlibitum/fadocorrido.html  (πατήστε εκεί που γράφει Faixa em MP3 / MP3 Track)  κι εδώ  http://123play.gr/123play/EL/album.aspx?SITE_ID=3&albumid=101751  ένα μικρό δείγμα από το Γ.Νταλάρα(είναι το νούμερο 10)

[enastron]

Τα τραγούδια της μοίρας, έτσι είναι γνωστά τα τραγούδια αυτού του είδους. Ένα είδος που ξεκίνησε στις αρχές του 20ου αιώνα στην παρακμάζουσα αποικιοκρατικά Πορτογαλία.Στη Λισσαβόνα και στην Coimbra,στη φτωχογειτονιά της Αlfama  γεννιέται το πορτογαλέζικο ''ρεμπέτικο'' που βγάζει στη στεριά τους καημούς της θάλασσας και των ανθρώπων της,τη γλυκιά θλίψη της ζωής , την αβάσταχτη αγάπη ,τη διαμαρτυρία ,τον βουβό πόνο για το θάνατο όσων αγάπησες ή όσων νόμισες πως είχες αγαπήσει….Αυτό το τρίπτυχο,έρωτας,ζωή,θάνατος  εμπνέει  δημιουργούς κι ερμηνευτές που αφοπλιστικά επικοινωνούν συναισθήματα και χωρίς μελοδραματισμούς καταθέτουν τον καημό τους…Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ στην ιέρεια του είδους Amalia Rodrigues που όπως έλεγε δεν τραγουδούσε τα fados αλλά αυτά τραγουδούσαν μέσα της…Ακούστε την εδώ σε κάτι που σας είναι πολύ γνωστό μελωδικά http://www.youtube.com/watch?v=78NHXS2amoQ&feature=related  κι εδώ στην πιο σύγχρονη εκδοχή του από την Dulce Pontes http://www.youtube.com/watch?v=MSIGWEcR5Dc&feature=related . Η μουσική είναι η ίδια ενώ οι στίχοι διαφέρουν,το πρώτο μιλάει για τη μοναξιά  ( Solidão )ενώ το δεύτερο τιτλοφορείται ''το τραγούδι της θάλασσας'' (Cancao do Mar). Και μιας και το ξεκίνησα απολαύστε και μια σπουδαία φαντίστα την Cristina Branco σε μια μοναδική ερμηνεία…στο  Água e mel εδώ http://www.youtube.com/watch?v=-JDjmp4zuks

[daniel]

Ευχαριστώ τη φίλη enastron για τις πολύ ωραιές μουσικές της..

Το τραγουδι της καταπληκτικό ενώ τα φάδος, τα παραδοσιακά πορτογαλέζικα τραγούδια είναι για όσους ξέρουν από αυθεντικά ακούσματα. Τα τραγούδια αυτά, όπως και τα αργεντίνικα τάγκος που γεννήθηκαν μέσα στους οίκους ανοχής, τα ρεμπέτικα και τα νέγρικα μπλουζ, είναι μουσικές και τραγούδια βιωματικά που ξεκίνησαν κάτω από συγκεκριμένες κοινωνικές συνθήκες τον ίδιο καιρό περίπου, από λαϊκά, «περιθωριακά» στρώματα της κοινωνίας, τους κοινωνικούς απόβλητους, και πρέπει να ξέρουμε πως για καιρό αυτές οι μουσικές δεν ήταν ευρέως αποδεκτές.. Το αντίθετο μάλιστα…

‘Ετσι σήμερα 100 σχεδόν χρόνια μετά έχοντας κερδίσει τη μάχη με το χρόνο και την καταξίωση, μπορούμε απλά να σκεφτούμε για τη δύναμη της λαϊκής μουσικής πως αν και κατά καιρούς γνωρίζει διώξεις, απαγορεύσεις και λογοκρισίες στο τέλος η αυθεντικότητα και αμεσότητα της την επιβάλλουν και την καθιστούν κλασική..
(Η .."εκδίκηση της γυφτιάς» που έλεγε και ο Νικολάκης ο Παπάζογλου..    )

Παρακάτω περίπου στο ίδιο κλίμα ένα πολύ αγαπημένο μου τραγούδι όχι λαϊκο, αλλά με τέτοια δύναμη… Από τη μουσική της ταινίας “Frida” σε μουσική του Elliot Goldenthal και καταπληκτικές ερμηνείες από τον

[marion]

Κι αυτό για τη φίλη marion :

http://sound.youtunes.com/kickapps/_To-thalassino-trifylli/audio/83673/13869.html

Σ'ευχαριστώ και πάλι συνάδελφε.

Αξίζει πιστεύω να ακούσετε το " ένα μαχαίρι ". Ερμηνεύει ο

[epizoitis]

Kαλησπέρα στην παρέα

Αυτό  για μια φίλη που μου δίνει τη χαρά να μαι παρέα της απόψε
Το τραγούδι είναι από ένα χανιώτικο συγκρότημα, την ΟΚΤΑ

[epizoitis]

Kαι βέβαια πως θα μπορούσα να μην σας βάλω επαέ "Το μαχαίρι" από αυτόν τον δίσκο-σταθμό του Θ. Μικρούτσικου στον οποίο  μελοποίησε ποιήματα του "ποιητή της θάλασσας" ΄Νίκου Καββαδία.

Για τη marion που το πρότεινε και την ευχαριστούμε πολύ.

http://sound.youtunes.com/kickapps/_Ena-maxairi/audio/84114/13869.html