Μουσικές διαδρομές (2008)

[epizoitis]

Aυτό το τραγούδι για τη VICA :

http://sound.youtunes.com/kickapps/_Asotos-yios/audio/85820/13869.html

[PDE ads]

[epizoitis]

Κι αυτό για τη φίλη enastron και την ευχαριστώ πολύ.


H Άννα Βίσση είναι ελληνοκύπρια τραγουδίστρια που γεννήθηκε στην Πύλα της Λάρνακας, στην Κύπρο, στις 20 Δεκεμβρίου 1957. Είναι γνωστή κυρίως στην Ελλάδα και την Κύπρο. Τραγουδά επαγγελματικά απο το 1973, και από τότε έχει κυκλοφορήσει πάνω από 30 άλμπουμ, τα περισσότερα από τα οποία γνώρισαν μεγάλη εμπορική επιτυχία.

Η Άννα Βίσση άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα στο Εθνικό Ωδείο Κύπρου σε ηλικία έξι ετών. Στα δώδεκά της χρόνια πήρε το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό καλύτερης φωνής της Κύπρου. Κατόπιν η οικογένειά της μετακόμισε στην Αθήνα.

Το 1972 γνώρισε το Γιώργο Νταλάρα, με τον οποίο συνεργάστηκε στενά και συμμετείχε σε τρεις δίσκους του -"18 Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας" - Μίκης Θεοδωράκης, σε ποίηση του Γιάννη Ρίτσου (1974), "Μικρές Πολιτείες" (1974) και "Στα Ψηλά τα Παραθύρια" (1975) με τα τραγούδια "Σε αγαπώ" (1974), "Δίψασα στην Πόρτα σου" (1974), "Στα Χρόνια της Υπομονής" (1975) και "Παραμύθι Ξεχασμένο" (1975).

Το 1977 κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ με τίτλο "'Ας κάνουμε απόψε μιαν αρχή", από το οποίο ξεχώρισαν τα τραγούδια "Αγάπησέ με", "Βρες τον τρόπο", "Να 'μουνα στα χέρια σου καράβι", "Σου 'δωσα να πιεις", "Μη βάζεις μαύρο" και "Άς κάνουμε απόψε μιαν αρχή" με το οποίο η Άννα κέρδισε την ίδια χρονιά το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Τραγουδιού στην Θεσσαλονίκη.

Ακολούθησαν τα άλμπουμ "Κίτρινο Γαλάζιο" (1979), "Ναι" (1980), "Άννα Βίσση" (1981) και "Είμαι το σήμερα και είσαι το χθες" (1983), μέσα από τα οποία γίνονται γνωστά τραγούδια όπως τα "Κίτρινο Γαλάζιο και Μενεξεδί", "Αυτός που περιμένω", "Από 'δω κι από κει", "Όσο έχω φωνή", "Γι' αυτό σου λέω μη", Μεθυσμένη Πολιτεία", "Το ξέρω θα 'ρθεις ξανά", "Καλημέρα καινούργια μου αγάπη" κ.α.

Το 1980 συμμετείχε για πρώτη φορά στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, εκπροσωπώντας την Ελλάδα με το τραγούδι "Auto Stop" ("Ωτοστόπ"), όπου κατέκτησε την 13η θέση. Τον ίδιο χρόνο κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ, που περιείχε τα πιο γνωστά από τα τραγούδια της μέχρι εκείνη τη στιγμή, με τον τίτλο "Τα καλύτερά μου τραγούδια - Best of 1974-1980".

Το 1982 έλαβε ξανά μέρος στον διαγωνισμό κατακτώντας, για την Κύπρο αυτή τη φορά, την 5η θέση με το τραγούδι "Μόνο η Αγάπη", σε στίχους της ίδιας.
Μετά γνώρισε τον Ν. Καρβέλα και ξεκίνησε  ο κατήφορος........( Το σχόλιο δικό μου)





Ένα τραγούδι της  A. Βίσση στην Π.Κ. εποχή (Προ Καρβέλα).

Κίτρινο, γαλαζιο και μενεξεδί         
 
Στίχοι: Γιάννης Καλαμίτσης
Μουσική: Τάκης Μπουγάς
Πρώτη εκτέλεση: Άννα Βίσση

Κάθε που φαινόσουν από τη γωνιά
άσπρα τα ουράνια φεγγοβόλαγαν
κι ήταν η καρδιά μου βάρκα με πανιά
κι όλα τα λιμάνια δεν τη χώραγαν.

Κίτρινο, γαλάζιο και μενεξεδί
άναβαν τ' αστέρια με το χάδι σου
και με τ' άγγιγμά σου μαγικό κλειδί
άνοιγαν οι πόρτες του παράδεισου.
Κάθε που φαινόσουν...

Άρχιζε η ζωή μας από την αρχή
έξω από τον κόσμο και τ' ανθρώπινα
κι ήταν το φιλί σου δροσερή πηγή
διψασμένη έσκυβα και τό' πινα.

Κίτρινο, γαλάζιο...


http://sound.youtunes.com/kickapps/_Kitrino-galazio/audio/85829/13869.html

[daniel]

Ένα (κατά τη γνώμη μου) συγκλονιστικό τραγούδι του Γιάννη Μαρκόπουλου από τους «Μετανάστες» του 1973 σε στίχους του Γιώργου Σκούρτη και αξεπέραστη πρώτη ερμηνεία από τον (παραγνωρισμένο δυστυχώς) Λάκη Χαλκιά..

Εδώ από πρόσφατη τηλεοπτική εκπομπή: http://www.youtube.com/watch?v=E391P7leV5A&eurl=http://209.85.135.104/search?q=cache:q0kWrHtGwiEJ:www.musicheaven.gr/html/modules.php%3Fname%3DVideo%26vid%3D6

Η ΦΑΜΠΡΙΚΑ


Η φάμπρικα δε σταματά
δουλεύει νύχτα μέρα
και πώς τον λεν το διπλανό
και τον τρελό τον Ιταλό
να τους ρωτήσω δεν μπορώ
ούτε να πάρω αέρα..

Δουλεύω μπρος στη μηχανή
στη βάρδια δύο δέκα
κι από την πρώτη τη στιγμή
μου στείλανε τον ελεγκτή
να μου πετάξει στο αυτί
δυο λόγια νέτα σκέτα..

Άκουσε φίλε εμιγκρέ
ο χρόνος είναι χρήμα
με τους εργάτες μη μιλάς
την ώρα σου να την κρατάς
το γιο σου μην το λησμονάς
πεινάει κι είναι κρίμα..

Κι έτσι στο πόστο μου σκυφτός
ξεχνάω τη γενιά μου
είμαι το νούμερο οχτώ
με ξέρουν όλοι με αυτό
κι εγώ κρατάω μυστικό
ποιο είναι τ' όνομά μου..



Αφιερωμένο στον epizoitis, στη Nina, στην Αγάπη, στην Κellykou (που χάθηκες;) και όλους όσους μπορούν να το νιώσουν…

Kαι στον πατέρα μου που μου το γνώρισε τριων χρονών παιδάκι...

Δικό σας..

[epizoitis]

Κι ένα τραγούδι για την Αγάπη από τον άξιο Κρητικό Μ Λυδάκη :

http://sound.youtunes.com/kickapps/_Ipia-ta-xeili-sou-kai-xanomai/audio/85842/13869.html

[PDE ads]

[enastron]

Κι αυτό για τη φίλη enastron και την ευχαριστώ πολύ.

Κι εγώ ευχαριστώ..

[daniel]

Κι αυτό σε όσους είμαστε μακριά από τον τόπο μας..(Με αφορμη την Boemissa που ..επαναπατρίζεται.. Καλή αντάμωση με τους δικούς σου..)

Η εκτέλεση παλιά και καλή: http://www.youtube.com/watch?v=vkqGWWiP3CQ&feature=related

Ξενιτεμένο μου πουλί    (Παραδοσιακό Ηπείρου)

_ Ξενιτεμένο μου πουλί και παραπονεμένο μωρέ ξένε μου, και  παραπονεμένο,
η ξενιτιά σε χαίρεται κι εγώ έχω τον καημό σου!
Τι να σου στείλω, ξένε μου, αυτού στα ξένα που 'σαι;
Σου στέλνω μήλο;.. σέπεται? κυδώνι;..μαραγκιάζει...
Σου στέλνω και τα δάκρυα μου σ' ένα χρυσό μαντήλι,
τα δάκρυα είναι καυτερά και καίνε το μαντήλι...
_ Στείλ'το μανούλα κι ας καεί, στείλ'το μου κι ας χαλάσει...
Θέλω να σύρω το χορό με τ' άλλα παλληκάρια!..

[kellykou]

daniel σε ευχαριστω για την αφιερωση και συγγνώμη για την απουσια  (παιρνω αγωγή και με πιανει υπνηλια)

Και εμενα ο μπαμπας μου ακουγε Λακη Χαλκια αλλα επίσης ο αγαπημένος του ποιητης  ήταν ο συνάδελφος του Καββαδιας (τον οποιο απ'ότι μου έχει πει γνωριζε πριν σαραντα και χρονια):

Σου αφιερωνω λοιπόν:

KURO SIWO

Πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για το Νότο,
δύσκολες βάρδιες, κακός ύπνος και μαλάρια.
Είναι παράξενα της Ιντιας τα φανάρια
και δεν τα βλέπεις, καθώς λένε, με το πρώτο.

Περ' απ' τη γέφυρα του Αδάμ, στη Νότιο Κίνα,
χιλιάδες παραλάβαινες τσουβάλια σόγια.
Μα ούτε στιγμή δεν ελησμόνησες τα λόγια
που σού 'πανε μια κούφιαν ώρα στην Αθήνα.

Στα νύχια μπαίνει το κατράμι και τ' ανάβει,
χρόνια στα ρούχα το ψαρόλαδο μυρίζει,
κι ο λόγος της μεσ' στο μυαλό σου να σφυρίζει,
"ο μπούσουλας είναι που στρέφει ή το καράβι;"

Νωρίς μπατάρισε ο καιρός κ' έχει χαλάσει.
Σκατζάρισες, μα σε κρατά λύπη μεγάλη.
Απόψε ψόφησαν οι δυό μου παπαγάλοι
κι ο πίθηκος πού 'χα με κούραση γυμνάσει.

Η λαμαρίνα!.. η λαμαρίνα όλα τα σβήνει!
Μας έσφιξε το Kuro Siwo σα μιά ζώνη
κ' εσύ κοιτάς ακόμη πάνω απ' το τιμόνι,
πως παίζει ο μπούσουλας καρτίνι με καρτίνι.

Aκουστε το σε αυτο το blogspot: Mη σας φαινεται περιεργο ειναι το blog γυναικων πλοιαρχων εμπορικου ναυτικου
http://kapetanisses.blogspot.com/2007/08/blog-post_4146.html
Εδω μπορειτε να ακουσετε σχεδον ολα τα μελοποιημενα ποιηματα του Καββαδια

[epizoitis]

To 2000 κάποιοι καλοί έλληνες καλλιτέχνες έκαναν ένα δίσκο-αφιέρωμα στον Γ. Μαρκόπουλο.             
 Είναι ο "18 Tribute στο Γιάννη Μαρκόπουλο"
Aκούστε τα "Μαλαματένια λόγια"  :

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Λάκης Χαλκιάς & Χαράλαμπος Γαργανουράκης & Τάνια Τσανακλίδου ( Τερτσέτο )
Άλλες ερμηνείες: Βασίλης Παπακωνσταντίνου & Δημήτρης Υφαντής & Λιζέττα Καλημέρη ( Τερτσέτο )

Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχτές
τ' αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χτες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές

Τ' αηδόνια σεχτηκιάσανε στην Τροία
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά
καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία
και να 'σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ' αυτή την κομπανία
και να μην ξέρεις τ' άστρο του φονιά

Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ' του καιρού την άγρια πληρωμή
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή

Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ' το παλιό μαρτύριο να 'χει μείνει
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
γυναίκες στη γωνιά μ' ασετιλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά

Και στ' ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή
πώς έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή
πώς το 'φεραν η μοίρα και τα χρόνια
να μην ακούσεις έναν ποιητή

Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του ʼδη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά

Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώνοντας μέρα κακή
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί

Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς

http://sound.youtunes.com/kickapps/_Malamatenia-logia/audio/85852/13869.html


YΓ kellykou καλώς μας όρισες ξανά.

[kellykou]

ευχαριστω epizoitis για τα καλα σου λογια  αλλα δυστυχως θα σας  καληνυχτισω γιατι ουτε με οδοντογλυφιδες δεν κρατιουνται τα ματια μου ανοιχτα 

[ovidius]

βαλτε να πιουμε

Τα όνειρα που βυζάξαμε με της καρδιάς μας το αίμα
πέταξαν και χαθήκανε μες της ζωής το ρέμα.
Μα τάχα εμείς παντοτινά τ' άφθαστα θα ζητούμε
Βάλτε να πιούμε

Τα περασμένα σβήσανε, το τώρα δε θα μείνει
τροφή των χοίρων έγιναν και οι πιο λευκοί μας κρίνοι
μα τάχα πρέπει τους νεκρούς αιώνια να θρηνούμε;
Βάλτε να πιούμε

Αδέλφια κάτω η βάρκα μας στο μόλο μας προσμένει
Ελάτε οι ταξιδιάριδες να πιούμε συναγμένοι
στο περιγιάλι το φαιδρό κι ας γλεντοτραγουδούμε
Βάλτε να πιούμε

Τάχατε κι όποιος δε μεθά κι όποιος δεν τραγουδήσει
κι όποιος στ' αγκάθια περπατά μια μέρα δεν θ' αφήσει
τ' αγαπημένο μας νησί που έτσι γερά πατούμε
Βάλτε να πιούμε

Πες μας που πάει ο άνθρωπος τον κόσμο σαν αφήνει
πες μας που πάει ο άνεμος, που πάει η φωτιά σαν σβήνει
σκιές ονείρων είμαστε, σύννεφα που περνούμε
Βάλτε να πιούμε

Στο ξέχειλο ποτήρι μας είναι όλα εκεί γραμμένα
Καπνοί 'ναι τα μελλούμενα κι αφρός τα περασμένα
καπνός κι αφρός το γέλιο μας κι εμείς που τραγουδούμε
Βάλτε να πιούμε

Ακουσε δε βιαζόμαστε να φύγουμε βαρκάρη
μα σαν είναι ώρα γνέψε μας, δε σου ζητούμε χάρη
μα όσο να φύγεις πρόσμενε κι αν θέλεις σε κερνούμε
Βάλτε να πιούμε

μουσικη: διαφανα κρινα
στιχοι: κ. καρθαιου

[epizoitis]

Καλή σου νύχτα kellykou και να σαι πάντα καλά.

[VICA]

Ovidius, καλώς(επαν)ήλθες...Πού χάθηκες;Αφιερωμένα σε σένα για καλωσόρισμα τα παρακάτω:το video του τραγουδιού σου δεν είναι καλό,αυτό βρήκα μόνο...http://www.youtube.com/watch?v=9gQCk8Uom8g

Κι ένα που αρέσει σε μένα....http://www.youtube.com/watch?v=jSJ-kceLHXA

Κι ένα για τον epizoiti, που με φρόντισε με τον "Άσωτο υιό".......http://www.youtube.com/watch?v=49K5wE2ABQE&feature=related....................Αγαπημένο.....

[epizoitis]

Kαληνύχτα VICA, σε ευχαριστώ.
Καληνύχτα αδέρφια

[Nina P]

 Vica τους στοίχους στους στέλνω με πολλή αγάπη. Για τη μουσική θα ψάξω. Στο μεταξύ τραγούδα το...

Στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου
Μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Πορτοκάλογλου

Στο καφενείο έχουνε δυο μήνες
να τον δουν
Με την καλή του έχουν άλλο τόσο
να βρεθούν

Ο καιρός περνάει,
σπίτι δεν πατάει
Λες να ταξιδεύει μοναχός
άλλος ένας άσωτος υιός

Από ζήλεια σκάνε,
μα κάνουν πως γελάνε
Ασε, είπαν, θα τον στρώσει
ο στρατός

Κάποιο βραδάκι περίμενα μονάχος
στο σταθμό
Σαν μέσα σε όνειρο τον είδα
σ' ένα τρένο αδειανό

Τις δουλειές ξεχνάω
μαζί του ξεκινάω
Δέστε πώς γελάει σαν παιδί
Τώρα δεν υπάρχει επιστροφή

Σβήνουνε οι πόλεις κι οι σταθμοί
Κι οι φίλοι που δεν είχαν προκοπή
Παράξενα τοπία μεθύσι κι αγωνία
Κανένας μας δεν ξέρει πού θα βγει...

Σ'αυτή την πόλη κανένας πια
δεν είχε τι να πει
Κι οι δυο δραπέτες φεύγουν
δίχως τύψεις και ντροπή