Ποιο είναι το μεγαλύτερο άγχος που έχετε ως εκπαιδευτικοί?

[blue]

Δικά μου άγχη είναι να βγάλω ύλη για τα μαθήματα, να είναι ενδιαφέρον τα μαθήματα ώστε να παρακολουθούν ευχάριστα και σε ένα συγκεκριμένο τμήμα να μην πάθω υστερία (ας μου δίνει ο Θεός κουράγιο να αντέξω έως τον Ιούνιο).....

[PDE ads]

[daniel]

Δικό μου άγχος είναι

1ον) να μην είμαι προετοιμασμένος και δημιουργικός...
Καλος κι ο αυτοσχεδιασμός και σου χρειαζεται πάντα στην τάξη αλλα ελεγχόμενος τις περοισσότερες φορές...

2ον) Να μην "πιάνω" το κλιμα της τάξης ώστε να βοηθήσω να γίνεται κάτι που βγάζει την ενέργειά της  σε καλυτερα αποτελέσματα...

3ον) Να βρεθει μαθητής να μη γουσταρει το μαθημα εξαιτίας μου..

4ον) Να μη χάσω την ψυχραιμία μου και παρεκτραπω...


Είμαι ενοχικός γιατρέ μου;; 

[eDimitris]

1) Να γίνω όμηρος του εκπαιδευτικού συστήματος δουλεύοντας ωρομίσθιος όλο το δημιουργικό μέρος της ζωής μου
2) Να μην έχω μία μέση επιλογή διαφορετική από την υπο-απασχόληση και υπερ-απασχόληση όσο καιρό είμαι ωρομίσθιος

[mat]

Είμαι ενοχικός γιατρέ μου;; 

και το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει συνταγογραφία για τέτοια πάθηση

[PDE ads]

[imanth]

Καλημέρα σε όλους!!!
Για εμένα που είμαι πολύ νέα στην εκπαίδευση (3 μήνες...!!!) ο χειρότερος φόβος μου είναι να μην πάθουν κάτι τα παιδιά..στην εφημερία.
Να μη χτυπήσουν!!!! είναι το μεγαλύτερο άγχος μου από την πρώτη μέρα....(είμαι σε δημοτικό).
Μετά βέβαια έρχονται και άλλα. Αν είμαι κατάλληλη για το μάθημα!! Τι πρέπει να κάνω για να καταλάβουν και οι μαθητές που δυσκολεύονται..
Πως θα βγάλω την ύλη...πως θα κάνω τους μαθητές μου να αγαπήσουν το μάθημα. Και κυρίως τι έμμεσα μηνύματα τους μεταδίδω...

[daffyduck]

εμένα είναι πολλά τα άγχη...δυστυχώς 

1) Ότι τελικά κάποια στιγμή δεν μπορεί, το σύστημα θα με "ρουφήξει" κι εμένα, θα χάσω τη δημιουργικότητα και το μεράκι που έχω τώρα, τη θέληση να κάνω πράγματα για τα παιδιά, και θα καταντήσω μίζερος, παραιτημένος  και χωρίς καμία διάθεση να κάνω κάτι για τον όγκο των αξεπέραστων προβλημάτων της Παιδείας....

2) Ότι θα μπω σε μια τάξη με παιδιά υπερβολικά προβληματικά και αρνητικά και όποια μέθοδο και να εφαρμόζω δεν θα πιάνει, δεν θα μπορώ να τα χειριστώ ούτε να κάνω μάθημα...Κάνω κι εγώ σενάρια στο μυαλό μου με διάφορες προβληματικές τάξεις και δίνω υποθετικές λύσεις (ένα βήμα πριν τα χάπια έχω φτάσει, αφήστε με). Σημειωτέον δε ότι φέτος ουσιαστικά δεν έχω τέτοιες τάξεις, (είχα στην αρχή της χρονιάς αλλά τους έστρωσα, δεν ήταν όμως τίποτα τρομερές περιπτώσεις). Αγχώνομαι έτσι προκαταβολικά.....

3)Ότι τελικά δεν θα καταφέρω να πείσω τα παιδιά για την πραγματική αξία της γνώσης, πέρα από χρησιμοθηρίες κλπ -ότι ποτέ δεν θα απαντήσω ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πειστικά την ερώτηση: "γιατί τώρα κύριε εμείς να κάνουμε αρχαία;"

αυτά γι'αρχή (δεν μπορεί, όλο και κάτι άλλο θα μου'ρθει στην πορεία....)

Ουφ, φέρτε μου κάποιον από αυτούς που υποστηρίζουν ότι το επάγγελμα του εκπαιδευτικού είναι ξεκούραστο και οι καθηγητές "κάθονται"και είναι "ξένοιαστοι"....

[mat]

αμ έτσι που το πάτε οι ψυχοθεραπευτές σε λίγο θα τρίβουν τα χέρια τους

[elranna]

Εμάς πάντως μας είπε η σχολική μας σύμβουλους να κυνηγήσουμε το πάγιο αίτημα για ψυχολόγους στα σχολεία, όχι για τους μαθητές αλλά για τη δική μας ψυχική υγεία. Και όσο περισσότερο μπαίνω σε τάξη, τόσο περισσότερο με πείθει... 

[planety]

αληθεια βρε παιδια, το εχω απορια, μιας και σε ταξη δεν εχω βρεθει ποτε, σε ιδιαιτερο μονο. πως τα καταφερνετε να μην επικρατει χαος στην ταξη;; καποιος ειπε παραπανω για το χιουμορ... αλλα πως το κανεις αυτο;;; για πειτε...

[elranna]

Δεν νομίζω ότι υπάρχει συνταγή για το χιούμορ. Εξαρτάται από την τάξη (άλλο χιούμορ κάνεις με παιδιά Α' γυμνασίου και εντελώς άλλο με παιδιά Γ' λυκείου), τα συγκεκριμένα παιδιά που έχεις στην τάξη και τη σχέση που έχεις με τα παιδιά, πόσο καλά τα ξέρεις και πόσο καλά σε ξέρουν. Μπορώ να σου φέρω παραδείγματα, αν θέλεις. 

ΥΓ. Και πάντα υπάρχει ο φόβος να κάνεις αποτυχημένο χιούμορ. Θυμάστε τις κρυάδες που μας έλεγαν οι καθηγητές μας και γελούσαμε συγκαταβατικά? 

[daffyduck]

ΥΓ. Και πάντα υπάρχει ο φόβος να κάνεις αποτυχημένο χιούμορ. Θυμάστε τις κρυάδες που μας έλεγαν οι καθηγητές μας και γελούσαμε συγκαταβατικά? 

Που μου θυμίζει ένα ακόμη άγχος μου: εγώ να νομίζω ότι έχω πλάκα και κάνω χιούμορ κι αυτά να γελούν συγκαταβατικά γκρρρρρρ

[Joanne]

Και εγώ δεν θα πρωτοτυπήσω: το μεγαλύτερο μου άγχος είναι η πειθαρχία και πώς θα επιβληθώ στην τάξη. Νιώθω ότι μπαίνω σε αρένα και εγώ ως καθηγητής γίνομαι το κόκκινο πανί γι΄ αυτούς.

Ακόμη, να μην τους πω κάτι που είναι λάθος και να μπορώ να κρατώ τη ψυχραιμία μου σε ότι ύφος και αν μου μιλάνε.

Επίσης, να μην αδικήσω κάποιον στους βαθμούς και όταν βγάζω κάποιον έξω να μη δημιουργώ αντιπάθεια.

Α, και στην κατεύθυνση να προλάβω να τελειώσω την ύλη.

[MATH]

Φίλοι μου ,
 όλοι αυτοί οι προβληματισμοί που θέσατε είναι καλοί , εύλογοι και κρατούν το δάσκαλο σε εγρήγορση. Αυτά όμως είναι στοιχεία της δουλειάς μας και δεν πρέπει να δημιουργούν άγχος. Η εκπαίδευση δε χρειάζεται άγχος , αλλά βεβαιότητα.Για να σας απαλλάξω λίγο από την ένταση:

   α) Στα πρώτα χρόνια είναι λογικό ότι βασικό μέλημα είναι η κατάκτηση του διδακτικού αντικειμένου. Αυτό μπορεί να κρατήσει 5-10 χρόνια, ανάλογα με το είδος των σχολείων που θα πάτε και με τις τάξεις που θα αναλάβετε.
   β) Κανένας μαθητής δε θα πει ποτέ ότι δεν ξέρετε το αντικείμενό σας , ακόμα και αν είναι το πρώτο σας μάθημα , αν πάντα προσπαθείτε να διδάσκετε αυτό που κατέχετε  και όχι αυτό θα θέλατε να ξέρατε ! Λέγοντας λοιπόν οργανωμένα και ήπια τα βασικά και τελείως απαραίτητα πράγματα σε κάθε μάθημα οι μαθητές θα σας αγαπούν , διότι θα σας καταλαβαίνουν.Αυτό είναι πολύ βασικό.Οι μαθητές δε θέλουν να ακούνε πολλά , αλλά να σας κατανοούν! Μη λέτε πολλά και μη μιλάτε συνεχόμενα ποτέ για περισσότερο από 3 λεπτά. Σταματείστε , κάντε μια δυο ερωτησούλες , σηκώστε ένα παιδί στον πίνακα να γράψει μια λέξη , υπαγορεύστε ένα κανόνα ή μια χρήσιμη παρατήρηση για να τη γράψουν στο τετράδιο  και όλα κυλάνε άνετα.Σε κάποιο λάθος  θα δοθεί η ευκαιρία να πείτε κάτι για να χαλαρώσει η τάξη( να μην κρατήσει  όμως πάνω από 1-2 λεπτά, διότι μετά θα αναγκαστείτε να τιμωρήσετε για να τους επαναφέρετε ) ή σε κάποιο σημείο του μαθήματος μπορείτε να κολήσετε ένα κοινωνικό σχόλιο , για να έχει το μάθημα και ευχάριστες νότες.
 Με άλλα λόγια , να δείχνετε σίγουροι για αυτό που θέλετε να κάνετε και συγχρόνως να αφουγγράζεστε το τμήμα και να ελέγχετε αν έχετε επαφή μαζί του.
Η λογική  : '' πήγα και τους τα είπα '' δεν είναι η ουσία της διδασκαλίας. Για αυτό λέμε ότι η επικοινωνία είναι βασικό στοιχείο.
  γ) Για να μην έχετε αγωνία στη βαθμολογία , να βάζετε στα τετράμηνα ή στα τρίμηνα 2-3 τεστάκια του τετάρτου και φυσικά ένα καλό διαγώνισμα (οχι εύκολο αλλά ούτε και δύσκολο).Έτσι ο κάθε μαθητής ξέρει περίπου το του αναλογεί.Ωστόσο σπεύδω να σας πω ότι αν καμιά φορά συναντήσετε πρόβλημα με τη  βαθμολογία , θα είναι με τους καλούς μαθητές!!!.'' Κυρία γιατί με βάλατε 19 και όχι 20 !''.οι καλοί θα σας νευριάσουν και σπάνια οι υπόλοιποι.
  δ) Οι σχέσεις σας με το σύλλογο είναι πολύ βασικές. Μέχρι να γνωρίσετε καλά όλους τους συναδέλφους , να είστε μετρημένοι όσο μπορείτε. Χωρίς βέβαια να χάσετε τον αυθορμητισμό σας , να μην ανοίγετε όλα τα χαρτιά σας , τη στιγμή μάλιστα που δε σας το ζητάνε. Η μικροψυχία βασιλεύει σε αυτή τη χώρα και πολλοί  ...χαζοχαίρονται   με τα παθήματα συναδέλφων.
   ε) Όσοι είστε νεότεροι , μη διστάζετε να ρωτάτε τους παλιότερους: Πώς το κάνεις αυτό , τι θέματα έβαλες , πώς γράψανε τα παιδιά , τι γνώμη έχεις για αυτό το μαθητή κλπ , πως σου φαίνεται να τους βάλω αυτή την ερώτηση ; Μπορείτε να βλέπετε και τα θέματα της παρασμένης χρονιάς και να βγάζετε συμπεράσματα. Ρωτήστε και τους σχολικούς συμβούλους , όπου είναι δυνατόν.
...
  Στις εφημερίες θέλει λίγη προσοχή , αλλά δεν είναι για άγχος ! Να κάνετε βόλτες  , να ρωτάτε , να ανοίγετε σύντομες κουβεντούλες με τα παιδιά , πάντα με χαμόγελο και καλή διάθεση. Η διάθεση του καθηγητή μεταδίδεται αυτόματα στα παιδιά.
  Τέλος πάντων , εδώ έχουμε συζητήσει πολλά πράγματα που λίγο πολύ σκιαγραφούν την εικόνα του καλού δασκάλου.
 Ο καλός δάσκαλος είστε ΕΣΕΙΣ και αυτό να το πιστεύετε.
Το ότι θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι , είναι άλλο πράγμα.Μην προσπαθείτε να γίνετε σαν εκείνον ή τον άλλο συνάδελφο , επειδή τον φοβούνται ή τον ΄΄πάνε'' οι μαθητές , αλλά να είστε  ο ΕΑΥΤΟΣ σας .Ένα σχολείο δε θα είναι ποτέ καλό , ακόμα και αν όλοι οι διδάσκοντες γίνουν σαν τον καλύτερο  του σχολείου.
 Ο δάσκαλος πρέπει να έχει τη δική του προσωπικότητα. Α! Να μην το ξεχάσω : μην έχετε απαίτηση από τον εαυτό σας  να αρέσετε το ίδιο σε όλους! Αυτό είναι αδύνατο ! Από την  άλλη να ξέρετε ότι και κανένας δε θα σας μισεί ! Όλοι θα βρίσκουν σε σας πολλά καλά: άλλος τη φωνή σας  , άλλος τις ιδέες σας , άλλος τους βαθμούς σας  , άλλος το γέλιο σας , ...

  Η διδασκαλία είναι χαρά ! Μια χαρά που, επειδή γίνεται συνέχεια, μας κουράζει και συχνά μας εξαντλεί! Αλλά άγχος δε χρειάζεται. Γιατι αυτό που παρέχετε είναι γνώση , είναι παιδεία , είναι μόρφωση. Είναι το πολιτιμότερο αγαθό που χρειάζεται το παιδί και ο άνθρωπος.
 
Μπάμπης

 ( Ήμουνα σκόπιμα σαν το παλιό καπετάνιο που λέει ιστορίες στους ναύτες του , αλλά πώς να γίνει κι αλλιώς ; Αυτά που σας είπα μην τα παίρνετε ως συμβουλές , αλλά ως κακοτοπιές που είτε γνώρισα είτε απέφυγα !)   

[BOEMISSA]

  Η διδασκαλία είναι χαρά ! Μια χαρά που, επειδή γίνεται συνέχεια, μας κουράζει και συχνά μας εξαντλεί! Αλλά άγχος δε χρειάζεται. Γιατι αυτό που παρέχετε είναι γνώση , είναι παιδεία , είναι μόρφωση. Είναι το πολιτιμότερο αγαθό που χρειάζεται το παιδί και ο άνθρωπος.
 

Συνάδελφε, τα είπες πολύ ωραία! Θέλουμε το χρόνο μας και εμείς που μόλις ξεκινήσαμε αλλά τα λόγια σου πιστεύω πως πρέπει να μας ακολουθούν. Να είσαι καλά και μακάρι να μπορείς να κάνεις πράξη όσα πιστεύεις. Δεν ειναι πάντα εφικτό!