Του οκταώρου οι πεσόντες...

[daniel]

Από τη στήλη του Μιχάλη Λεάνη στην εφημερίδα Sportday της 26/02/08 μια άποψη αναγνώστη του, την οποία δημοσιεύει αυτούσια..
Τα όποια σχόλιά σας ευπρόσδεκτα..


"Του οκταώρου οι πεσόντες ηδονίζονται με τσόντες!"

Οκτώ ώρες δουλειά, μιάμιση ώρα να πας και να 'ρθεις στη δουλειά, οκτώ ώρες ύπνος, δύο ώρες για φαγητό, μία ώρα για καθαριότητα και φροντίδα του σώματος, μία ώρα για περπάτημα ή γυμναστική, μιάμιση ώρα για να δεις τηλεόραση και μία ώρα για διάφορες άλλες υποχρεώσεις, μας κάνουν σύνολο 24 ώρες. Δηλαδή ένας υγιής εργαζόμενος, χωρίς παιδιά, χωρίς άλλες υποχρεώσεις, είναι σχεδόν βέβαιο ότι μετά βίας θα βρει χρόνο για να διαβάσει ένα βιβλίο, να ακούσει προσεκτικά ένα δίσκο κλασικής μουσικής ή να ενημερωθεί απ' την εφημερίδα του. Ολα αυτά συνήθως τα μεταθέτει στο Σαββατοκύριακο, μαζί με όποιας μορφής διασκέδαση, εκδρομή ή απόλαυση μιας συναυλίας ή ενός θεατρικού έργου (που κι αυτά δεν συνιστούν πάντα πνευματική απόλαυση).

Να τη, λοιπόν, η ζωή ενός μικρομεσαίου αστού. Ενός θετικού γενικά προσώπου, που δεν μπεκροπίνει, δεν χάνει τις ώρες του στα καφενεία και στις συζητήσεις, που δεν αναρωτιέται γιατί ο Μπέκετ, ο Σκαλκώτας, ο Στάινμπεργκ και ο Ρίλκε έγραψαν αυτά που έγραψαν, που ποτέ του δεν θα διαβάσει Πλάτωνα, Αριστοτέλη ή Σαρτρ!

Αυτός ο πληροφορημένος άνθρωπος θα σταθεί με απορία μπρος στις κατασκευές των σημερινών εικαστικών σε κάποιο μουσείο ή γκαλερί, θα πάει πιθανώς σε μια παράσταση χοροθεάτρου, θα δει οπωσδήποτε μια ταινία τον μήνα, αλλά δεν θα έχει ποτέ χρόνο και διάθεση να ζήσει ή να συζητήσει σε βάθος τις εντυπώσεις του.

Οταν με το πέρασμα του χρόνου θα αποκτήσει παιδιά, άρρωστους γονείς, βαρετή σχέση, περιττά κιλά, εξοχικό και τα σχετικά γκάτζετ, τότε είναι σίγουρο πως κάθε σκέψη για το ποιος είναι και τι κάνει πάει περίπατο και ο φιλαράκος μας μεταλλάσσεται στον αδιάφορο μέτριο ανθρωπάκο, τον συμπαθή εκείνον δημοκράτη που είναι συμβιβασμένος με τη μετριότητα και την ανημπόρια του.

Ετσι, αναπαράγονται η μελαγχολία που κυριαρχεί στις δυτικές κοινωνίες, ο προστατευτικός πέπλος του καρτεσιανικού καθωσπρεπισμού και η ηθική μέση άποψη. Οποιος έχει χρόνο για φλερτ, για έρωτα, για ποτό, για καφενεία, διάβασμα ή χάζεμα, για παρέα και κουβέντα, εκλαμβάνεται σαν ιδιόρρυθμος ή ψώνιο. Η παραχώρηση χρόνου σε μη παραγωγικές (οικονομικά επωφελείς) δραστηριότητες ή η προσπάθεια να ξεφύγει από την ιδιώτευση (από την ηλιθιότητα, όπως πιστεύει ο Θουκυδίδης, στην οποία ξεπέφτει ο άνθρωπος που αρνείται να είναι πολίτης και που οι Γάλλοι ονομάζουν idiot) θεωρείται ύποπτη. Το σύνθημα σε πολυκατοικία του Παγκρατίου έλεγε ότι "του οκταώρου οι πεσόντες ηδονίζονται με τσόντες". Το "πεσόντες" μάς το δείχνει καλά. Δεν είναι οι άνθρωποι κατ' ανάγκην κακοί. Πεσόντες είναι οι περισσότεροι. Θύματα της αδυναμίας τους. Ισως και να μην άξιζαν καλύτερη ζωή. Τι να το κάνει ολόκληρο ελεύθερο οκτάωρο ο άδειος;

Εγώ κλαίω αυτόν που το θέλει και δεν το έχει. Κάποιοι είναι ασυμβίβαστοι, τρελοί και ονειροπόλοι. Κάποιοι θέλουν να ζουν την κάθε μέρα με θάμβος! Οι πεσόντες μπορεί και να θέλουν να είναι πεσόντες. Γι' αυτό κι εγώ θα έγραφα στον τοίχο: "Τόλμα να πάρεις τον χρόνο που γουστάρεις"!.

[PDE ads]

[waterland]

Daniel, φόρουμ, καλημέρα! Το κείμενο είναι κατ' αρχήν καλογραμμένο και επειδή προσφέρεται για διάφορες ασκήσεις σκέφτομαι να το χρησιμοποιήσω μελλοντικά για το μάθημα της έκφρασης-έκθεσης. Οσο για το περιεχόμενο.... ανέκαθεν υποστήριζα ότι η πραγματική ελευθερία του ατόμου έγκειται στον ελέυθερο χρόνο του. Το θλιβερό πάντως είναι ότι ξέρω προσωπικά περιπτώσεις νέων ανθρώπων, παρόμοιες με αυτές που περιγράφει ο δημοσιογράφος, που και τους έδινες δηλαδή το άδειο οχτάωρο δε θα 'ξεραν τί να το κάνουν. Μοναξιά? Οικειοθελής δουλεία? Δεν ξέρω....

[epizoitis]

Kαλησπέρα κι από μένα.
Απόλυτα σωστά τα όσα γράφει ο δημοσιογράφος .
Να πω μόνο ότι το σύνθημα είναι παρμένο-με μια μικρή αλλαγή-από ένα τραγούδι του συγκροτήματος "ΑΓΑΜΟΙ ΘΥΤΑΙ"
από τη Θεσσαλονίκη που λέγεται "Οέ-οέ".

[enastron]

Από τη στήλη του Μιχάλη Λεάνη στην εφημερίδα Sportday της 26/02/08 μια άποψη αναγνώστη του, την οποία δημοσιεύει αυτούσια..
Τα όποια σχόλιά σας ευπρόσδεκτα..


"Του οκταώρου οι πεσόντες ηδονίζονται με τσόντες!"

..... Κάποιοι είναι ασυμβίβαστοι, τρελοί και ονειροπόλοι.....!.

Θέλω να πιστεύω ότι είμαι σε αυτούς.Με το όποιο κόστος, της ''απομόνωσης'' ώρες ώρες.Κάποια χρόνια πριν ήταν κάτι που με πλήγωνε βαθύτατα,δε μπορούσα να επικοινωνήσω εύκολα κι ένιωθα ολίγον εκτός τόπου και χρόνου.Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και παρέσυρε τις όποιες ανασφάλειες,ως έφηβη,κουβαλούσα.Κατάφερα,όχι ανώδυνα πάντα,να κρατήσω την παιδική μου τρέλα,να αντιστέκομαι σ ότι προσπάθησε να με ισοπεδώσει και να με κάνει ίδια με όλους τους άλλους.Θέλω να πιστεύω ότι βαδίζω στο σωστό δρόμο της εσωτερικής μου αναζήτησης και γαλήνης συντροφιά με κείνα τα όνειρα που από παιδί κουβαλάω στον κόρφο μου μήπως τυχόν και τα χάσω....Είναι όμορφος αυτός ο δρόμος κι έχω κι έναν δυο συνοδοιπόρους  να ψάχνουμε βιβλία και μουσικές  κι ωραία πράγματα για την ψυχή που την γεμίζουν και ....να έτσι να καμωνόμαστε πως μείναμε λίγοι και πιστοί μα  μη πεσόντες...

[PDE ads]

[sophie]

Οποιος έχει χρόνο για φλερτ, για έρωτα, για ποτό, για καφενεία, διάβασμα ή χάζεμα, για παρέα και κουβέντα, εκλαμβάνεται σαν ιδιόρρυθμος ή ψώνιο.
[/size]

Όταν πήγα Κεφαλλονιά για το διορισμό, άκουσα κάτι από ένα συνάδελφο δάσκαλο που γνώρισα εκεί (χρόνια στο "κουρμπέτι") που με σόκαρε αφάνταστα...Ενώ εγώ "κλαιγόμουν" που λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων δε θα παρέμενα στο νησί να ζήσω την εμπειρία του νεοδιόριστου (όπως θα ήθελα να τη ζήσω), μου έλεγε ότι του έχει κάνει τρομερή εντύπωση που νέα παιδιά, νεοδιόριστοι, πηγαίνουν εκεί και το μόνο που κάνουν είναι να πηγαίνουν το πρωί στο σχολείο και μετά να πηγαίνουν στο βίντεοκλαμπ να παίρνουν 3-4 dvd και να κλείνονται στο σπίτι μέχρι την ώρα που θα κοιμηθούν. Αυτή είναι η ζωή τους! Νέοι άνθρωποι, που θα 'πρεπε να ΄ναι στα καλύτερά τους, μέσα στην ενέργεια και στη διάθεση για ζωή, στη διάθεση "για έρωτα, ποτό, καφενεία, διάβασμα ή χάζεμα, παρέα και κουβέντα", απλά "φυτοζωούν".
Το θεώρησα   τ ρ α γ ι κ ό !!!
Τα έχω ζήσει όλα αυτά, τα έχω κάνει και μου λείπουν αφάνταστα και γι' αυτό θεωρώ ότι θα πρέπει να είναι τρελός κάποιος που έχει το χρόνο να τα κάνει και δεν το εκμεταλλεύεται...Γιατί εγώ είμαι εκεί :

Εγώ κλαίω αυτόν που το θέλει και δεν το έχει.
[/size]

Θέληση όμως να 'χεις και δύναμη, βρίσκεις πάντα τον τρόπο και το παλεύεις. Αλίμονο αν ...δεν!!!!!!

[BOEMISSA]

Φίλη sophie,μην σου φαίνεται παράξενο αυτό που άκουσες. και εγώ σε νησί βρίσκομαι και σε πληροφορώ ότι οι περισσότεροι συνάδελφοι και κυρίως νέοι δεν ξέρουν τι σημαίνει παρέα, κουβεντούλα, γλέντι. Πίστευα και εγώ πως στο νησί οι άνθρωποι θα είναι πιο δεμένοι και ανοιχτοί. Το αντίθετο συμβαίνει. Γι΄συτό και ο καθένας μας κλέινεται στο σπίτι του, στον εαυτό του και άμα βρει κανέναν άνθρωπο να πιει δυο κουβέντες ουσίας, βγαίνει. ’μα δεν το ζήσεις και δεν το δεις δεν το καταλαβαίνεις.Εγώ πάντως έχω ήδη απομυθοποιησει πολλά πράγματα.

[VICA]

"Του οκταώρου οι πεσόντες (δεν) ηδονίζονται (ούτε) με τσόντες..."

"...(απεγνωσμένη και διά βίου αναζήτηση) για (διανοητικό παιχνίδι)...έρωτα, ποτό, διάβασμα,(μουσικές,στίχους, όνειρα), παρέα και (ολονύχτια) κουβέντα.......................=ιδιόρρυθμος ή ψώνιο"

Ε,λοιπόν, οι "ιδιόρρυθμοι" ηδονίζονται με τη ζωή, χωρίς  τσόντες...

[eDimitris]

Φίλη sophie,μην σου φαίνεται παράξενο αυτό που άκουσες. και εγώ σε νησί βρίσκομαι και σε πληροφορώ ότι οι περισσότεροι συνάδελφοι και κυρίως νέοι δεν ξέρουν τι σημαίνει παρέα, κουβεντούλα, γλέντι. Πίστευα και εγώ πως στο νησί οι άνθρωποι θα είναι πιο δεμένοι και ανοιχτοί. Το αντίθετο συμβαίνει. Γι΄συτό και ο καθένας μας κλέινεται στο σπίτι του, στον εαυτό του και άμα βρει κανέναν άνθρωπο να πιει δυο κουβέντες ουσίας, βγαίνει. ’μα δεν το ζήσεις και δεν το δεις δεν το καταλαβαίνεις.Εγώ πάντως έχω ήδη απομυθοποιησει πολλά πράγματα.

Τα πράγματα είναι χειρότερα στην Αθήνα,ειδικά αν είσαι από επαρχία.Στο νησί θα βγεις μία βόλτα το βράδυ θα πετύχεις κάποιον γνωστό θα πεις δυο κουβέντες θα πιεις κανά ποτό αλλά μόνος δεν θα μείνεις.Στην Αθήνα αν δουλεύεις σε εταιρία θα γυρνάς στο σπίτι στις 7 και θα κλείνεσαι σπίτι αφού όλοι θα τα χουν φτύσει από την δουλειά ή θα μένουν πολύ μακριά για να σκεφτούν να βγουν το βράδυ.’ρα dvd και internet για "διασκέδαση".Γι'αυτό δεν την παλεύω να ξαναγυρίσω αν και βρίσκω καλές δουλειές.

[eDimitris]

Θυμάμαι που είχα γνωρίσει έναν πρωην καριερίστα στο ιδιωτικό τομέα πληροφορικής που δούλευε 15 χρόνια και είχε φτάσει σε σημείο να αμοίβεται 3000 euro.Αυτός ο τύπος μου φάνηκε ότι είχε την άλλη μοναξιά να είσαι 40 δηλαδή χρονών και να μην έχεις σχέση,κάτι που μάλλον που πήγαινε πακέτο με τον τρόπο ζωής του που μου περιέγραφε δηλαδή 15 ώρες καθημερινά και σαββατοκύριακα και ατέλειωτες αλλαγές εταιριών και μετακινήσεις στο εξωτερικό.

[namigard]

Πανέμορφο  ... το κείμενο ...για έναν άνδρα ..σκεπτόμενο. Ας το δούμε τώρα με "πραγματικούς χρόνους" (και όχι υποθετικούς) αλλά με ..."υποκείμενο" γυναίκα, εργαζόμενη εκπαιδευτικό σύζυγο, μητέρα και οικοκυρά... (το "υποκείμενο" δεν είναι κάποιο "θεωρητικό μοντέλο" στατιστικής υπόθεσης, αλλά ον με σάρκα και οστά- η γράφουσα δηλαδή).
- 4.30 π.μ. Πρωϊνό ξύπνημα (όταν έχω πρώτη ώρα μάθημα-όταν έχω τρίτη ή τέταρτη το πρωινό ξύπνημα μετατίθεται στις 5.30)
- 4.30 - 6.00 (5.30- 8.00): Πρωινός καφές και "μελέτη" για τη δουλειά και προετοιμασία για αναχώρηση. Τις μέρες που ξυπνάω 5.30 η ώρα "μελέτης" πάει ως τις 7.30. Ξύπνημα παιδιού στις 7.30, προετοιμασία του για σχολείο ώς τις 8.00, μετά συνοδεύω το παιδί στο σχολείο (Δημοτικό) ως τις 8.15 και στο καπάκι αναχωρώ για δουλειά (σε Λύκειο παρεπιμπτόντως).
- 6.00 Αναχώρηση για δουλειά - Συνολικός χρόνος μετακίνησης 2 ώρες (αλλάζω τρία μέσα συγκοινωνίας, λεωφορεία. Υπήρχε, βέβαια, και ο προαστιακός που εξυπηρετούσε, γιατί γλύτωνα ένα μισάωρο και την κίνηση στην εθνική οδό - εργάζομαι στν Ελευσίνα, αλλά -φευ- ο προαστιακός για τις ώρες που εγώ τον χρειάζομαι ΔΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ είτε λόγω στάσεων ..."εργασίας" (η τραγική ειρωνεία της υπόθεσης) είτε λόγω έργων -πρόσφατο ..."φρούτο"). Κι αν μου πει κάποιος ότι το δύωρο της μετακίνησης είναι ιδανικός χρόνος για μελέτες και... κουλτούρα γενικώς, είναι εντελώς ...άσχετος από μέσα μαζικής ...μεταφοράς ...εν Ελλάδι και δη λεωφορεία.... χι χι...
- 8.00 (ή 10.15 - 10.30): ’φιξη στο σχολείο
- 8.15 : Έναρξη μαθημάτων. Στην άλλη περίπτωση ή έναρξη είναι 10.50 (Στο τέταρτο - εικοσάλεπτο πίνω έναν καφέ, αν προλάβω, διαφορετικά τον πίνω με βάρδιες ... στα διαλείμματα, δε μιλάμε για να βγάλω φωτοτυπίες κ.λπ. (έχω τμήματα Έκθεσης Γ΄Λυκείου μεταξύ άλλων) . Βρήκα λύση για τις φωτοτυπίες... στα λίγα κενά που έχω (21 ώρες ωράριο) πράγμα που προϋποθέτει αυστηρότατο προγραμματισμό από το ...σπίτι με ...organaizer...
- 14.00: Λήξη μαθημάτων. Ακόμη και τη μέρα εκείνη που σχολάω νωρίτερα (είναι μία και οι "ελεύθερες" διδακτικές ώρες δύο, δεν κάθομαι, αλλά κάνω τα ..."εξωδιδακτικά" μου ...καθήκοντα (υπεύθυνη τμήματος Γ' Λυκείου).
14.00 - 14.30: "Αποφόρτιση" και ψυχολογική προετοιμασία για το ταξίδι της επιστροφής και τη δεύτερη εργασιακή ...βάρδια...στο σπίτι. Λέω και καμιά κουβέντα με κανέναν ..."συνάδελφο" (αν δεν έχει φύγει ήδη) ή ...ευελπιστώ να προσφερθεί κανένας ...συνάδελφος (έχει σημασία η απουσία εισαγωγικών) να με πάει μέχρις ενός ορισμένου σημείου της διαδρομής με αυτοκίνητο προκειμένου να ...εξοικονομήσω λίγο χρόνο (ΕΥΤΥΧΩΣ, υπάρχουν αρκετοί ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ, ΝΕΟΙ κυρίως -για τους ..."παλιούς" δεν τίθεται θέμα κι αν τεθεί ...θα έχει "άλλες συνιστώσες" -λένε πως είμαι μια νοστιμούλα thirtysomething).
14.30: Αναχώρηση από σχολείο.
16.00 ή 15.00 (αν "πετύχω" ... συνάδελφο): Επιστροφή στην περιοχή μονίμου κατοικίας.
16.15: Παίρνω το γιο μου από το ...ολοήμερο (Τον πήγα εκεί με την προϋπόθεση ότι θα προετοιμάζει τα μαθήματα του σχολείου, αλλά -φευ- ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ!!!!!)
16.30: Επιστροφή στο σπίτι. Τρώμε (ευτυχώς μαγειρεύει η μαμά μου και μου κουβαλάει από νωρίς τα ...ταπεράκια ή κάποιες μέρες παίρνει το παιδί από το σχολείο, το ταϊζει και το πάει στ' αγγλικά, δε μπορεί να το κάνει πάντα, γιατί τη "μοιραζόμαστε" με την αδελφή μου -επίσης εργαζόμενη μητέρα και οικοκυρά- και προσπαθούμε να μη τη ...."διαλύσουμε" μέσα στους δρόμους, γιατί είναι και μεγάλη γυναίκα και αν ..."τα φτύσει" ποιος θα την τρέχει στα νοσοκομεία;;;.
17.00: Πάω τον γιο μου στ' αγγλικά (εννοείται ότι φεύγω ένα τέταρτο νωρίτερα). Επειδή δεν προλαβαίνω να γυρίσω σπίτι και να ξαναβγώ κάθομαι και περιμένω (πίνοντας καφέ και δεν προλαβαίνω να διαβάσω κάτι, γιατί ο χρόνος που μένει τελικά δεν είναι ούτε μισή ώρα) να τελειώσει το μάθημα (τρεις φορές εβδομαδιαίως). Τις μέρες που ο μικρός δεν έχει αγγλικά, έχει προπόνηση τάε-κβο-ντο (19.00 - 20.00-και ο ...καφές μετατίθεται πιο αργά).
18.30: Επιστροφή στο σπίτι. Βάζω τον γιο μου να μελετήσει τα μαθήματα της επόμενης μέρας (είπαμε, στο ολοήμερο ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ!!!!!) κι εγώ καταπιάνομαι με τα ..οικιακά: συμμάζεμα, μπουγάδες, νεροχύτες, μπάνια (έχω γιο και άντρα, δύο μπάνια -φευ- και καταλάβατε οι ...γυναίκες τι θέλω να πω...)- για τα "χοντρά" και το σιδέρωμα παίρνω γυναίκα μια φορά την εβδομάδα (ευτυχώς, μπορώ να ...πληρώσω, άλλες δε ...μπορούν - ωρομίσθιες λόγουχάριν)
21.00: Συνήθως τελειώνω με τα οικιακά και μετά ΄χω και τα ...παιδαγωγικά ...του γιου μου (είπαμε, στο ολοήμερο ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ!!!!!). Πρέπει
να του λύσω απορίες συνήθως... και είναι κι αρκετές , κουρασμένοι κι οι δυο γινόμαστε ..."μπάχαλο" κι επειδή δε θέλω να τον κάνω να μισήσει το σχολείο και τα γράμματα γενικώς, επιμένω μόνο για τα δύο βασικά μαθήματα Γλώσσα και Μαθηματικά και όλα τα υπόλοιπα Ιστορίες, Μελέτες, Θρησκευτικά τα 'χω "καθαρίσει" με το εξής "επιχείρημα" Ό,τι αρπάξει απ' το σχολείο και τα υπόλοιπα ...βιωματική μάθηση -τ' ακούτε δάσκαλοι και δασκάλες;;; Μη μάς ...φορτώνετε εργασίες για το σπίτι σ' όλα τα μαθήματα...ΔΕΝ ΠΡΟΚΑΝΟΥΜΕ!!!!! ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ!!!
22.00: Είμαι ήδη ...out of order!!!! Συνήθως, έχω εκθέσεις και διαγωνίσματα και εργασίες μαθητών από διαφορα μαθήματα και τμήματα να διορθώσω, μα δεν έχω κότσια (Πάνε Σαβββατοκύριακα κατόπιν αυστηρού προγραμματισμού), αλλά ούτε και να κοιμηθώ μπορώ -ένεκα καφέδων- δε συζητάμε καν ενασχόληση με ..."βαριά κουλτούρα" (πού τα ...κότσια)!! Πονάνε και τα πόδια από τις ...ορθοστασίες ... Τηλεκοντρόλ, λοιπόν, στο χέρι, καναπές και ...τηλεόραση (αν έχει κάποια ταινία καλώς -τη βλέπω με κενά, γιατί αποκοιμιέμαι σε διάφορα σημεία-διαφορετικά κανάλι της Βουλής και... νανούρισμα υπό τους ήχους ...κλασικής μουσικής).
24.00: Κανονικός ύπνος στο ...κρεβάτι μου, ο καναπές είναι ...άβολος (έχω προγραμματίσει ...ξυπνητήρι στις 24.00 για να με ξυπνάει ώστε να πάω για ύπνο)
24.00 - 4.30: "Κανονικός" ύπνος
Αυτά, λοιπόν, τα πραγματικά δεδομένα και συγγνώμη αν σάς κούρασα, μα ξέρω ότι πολλές πραγματικές γυναίκες συνάδελφοι από 'δω μέσα αυτά τα βιώνουν εξίσου και καθημερινά (δεν είμαι εξαίρεση) και συχνά και χειρότερα...(δεν έχουν ...ταπεράκια από μαμά, δε φτάνουν τα λεφτά για οικιακή βοηθό κ.λπ.)
Αν τώρα με ρωτήσετε τι ρόλο "βαράει" ο σύζυγος σ' αυτό το ...πρόγραμμα, θα σάς απαντήσω ελάχιστο, όχι γιατί δε θέλει αλλά γιατί ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ. Το δικό του εργασιακό ωράριο είναι 12ωρο -ιδιωτικός υπάλληλος σε χώρο εστίασης με πρωινή και νυχτερινή βάρδια (8.00 - 17.00 πρωινή βάρδια, 15.30 - 4.30 νυχτερινή, κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο δουλεύει νύχτα επίσης). Δε συζητάμε καν να βοηθήσει σε δουλειές σπιτιού, βοηθάει στα "δρομολόγια" του μικρού, όταν ...προλαβαίνει ή δεν κοιμάται και στα ψώνια της βδομάδας. (Ευτυχώς, αμοίβεται καλά).
Υ.γ: ...Και μερικά ερωτήματα ... "βαριάς κουλτούρας":
1) Πότε θ' ασχοληθώ με την "αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι" (ήτοι shopping, beaute, "sex and the city" with my friends etc. etc.);;; Γιατί αν δεν ασχοληθώ με BEAUTE ,λογουχάριν, και ένεκα του ότι έχει πέσει στη χώρα μας "ο έρωτας και τα τρακτέρ από την ...Ουκρανία", εγώ οσονούπω θα καταλήξω ...τάρανδος ...από τη Φιλανδία!!! - αν δεν έχω ...καταλήξει ήδη.
2) Πότε θα ξαναγίνω μάνα (twice) ...και θα... ξαναγίνω (third) (εντάξει ...διορίστηκα, δε με "πιιάνει" η ρύθμιση των τριτέκνων) και ...θα ξαναγίνω (four).... προκειμένου να γίνω "οργανικό στοιχείο" από "ανόργανο" που είμαι τώρα κοντά στο σπίτι μου; ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΡΙΏΤΕΡΟ, ΜΕ ΠΟΙΟΝ;;; (Ο "παρών" σύζυγος δεν ...επαρκεί για τετράδυμη κύηση...εκτός κι αν τον "αρμέξω" (άμα τον ...πετύχω και κυρίως ξκούραστο) και βουρ για το γυναικολόγο για εξωσωματική...διαφορετικά προσευχόμαστε για ένα ...θαύμα (άμωμη σύλληψη, αφού έχει γίνει μια φορά μπορεί να ξαναγίνει).
3) Πότε θ' ακούσω προσεκτικά λίγη κλασική μουσική, θα παίξω μια ...παρτίδα σκάκι, θα διαβάσω ένα "σοβαρό" βιβλίο -εκτός από FREE PRESS- για να μη με λένε "απολίτική" και "ακαλλιέργητη" οι συνδικαλιζόμενοι και διανοούμενοι σερνικοί "συνάδελφοί" μου;;
...Και, τελικά ΠΟΤΕ θα μαζευτούμε όλες εμείς οι εργαζόμενες γυναίκες, μητέρες και οικοκυρές να φτιάξουμε το δικό μας κόμμα (το "Μαίρη Παναγιωταρά") για να προβάλουμε τα δικά μας αιτήματα -έστω να απαγορεύσουμε να μας "χρησιμοποιούν" για να σχολιάζουμε "π...ες" (μεταφορικά) και να μάς "π....ε" (μεταφορικά) παντού;;; (Δε χυδαιολογώ, το τονίζω). Η απάντηση δόθηκε ήδη: ΠΟΤΕ!!!!


2)

[BOEMISSA]

Τα είπες όλα βρε κορίτσι, αλλά μας ψυχοπλάκωσες κιόλας. Δυστυχώς συτή είναι η αλήθεια. Και μετά σου λένε "διορίστηκες και έλυσες τα προβλήματά σου". Τι να πουν και άλλοι που ξενιτευτηκαν και ξενιτεύονται χρόνια τωρα για τα πολυπόθητα μορια. Και υπάρχουν και οι βολεμένο,ι που δε χρειάστηκαν να υπηρετήσουν ούτε μια μέρα μακριά από το σπιτάκι τους και παίρνουν ωραιότατα τα μόρια των δυσπρόσιτων (βλέπε φαντάσματα καθηγητές ’η -Στράτη).
Αυτή είναι η Ελλάδα μας, η Ελλάδα της δημόσιας εκπαίδευσης! Να τη χαιρόμαστε!

[Georgia s]

Εγώ έχω να πω πως αν και δεν είμαι παντρεμένη συγκλονίστηκα κ συγκινήθηκα πάρα πολύ απ όσα έγραψες namigard...
Για να κάνει οικογένεια μια γυναίκα σήμερα χρειάζεται γερά κότσια..
κ κυρίως μια μαμά ή μια πεθερά κ μια στοιχειώδη οικονομική άνεση για να βοηθιέται που κ που στο σπιτι..κ αναρωτιέμαι: εάν δεν έχεις αυτά τα δύο με ποιά συνείδηση θα φέρεις παιδιά στον κόσμο γνωρίζοντας ότι κ εσύ κ αυτά θα βγουν ζημιωμένα;;
και μετά σου λένε γιατί τα διαζύγια πάνε σύννεφο , γιατί οι σχέσεις χαλάνε, γιατί εξωσυζυγικές περιπέτειες...όταν ο άνθρωπος φτάνει στα όρια του κ η ζωή του ρομποτοποιείται, κάπου θα ψάξει χώρο να αναπνεύσει ή μια επιβεβαίωση -έστω κ με λάθος τρόπο-ότι εξακολουθεί να είναι ζωντανός... ότι δεν έχει πεθάνει εντελώς το μέσα του...

Στην namigard που κατέθεσε ένα μέρος απο την ψυχούλα της , σε μια αγαπημένη μου φίλη που δε θα άντεχε την αφιέρωση κ σε όλες τις γυναίκες του φόρουμ αφιερωμένο:

http://www.youtube.com/watch?v=l5xqUhBK0LM&playnext=11&playnext_from=QL

[namigard]

Τα είπες όλα βρε κορίτσι, αλλά μας ψυχοπλάκωσες κιόλας. Δυστυχώς συτή είναι η αλήθεια. Και μετά σου λένε "διορίστηκες και έλυσες τα προβλήματά σου". Τι να πουν και άλλοι που ξενιτευτηκαν και ξενιτεύονται χρόνια τωρα για τα πολυπόθητα μορια. Και υπάρχουν και οι βολεμένο,ι που δε χρειάστηκαν να υπηρετήσουν ούτε μια μέρα μακριά από το σπιτάκι τους και παίρνουν ωραιότατα τα μόρια των δυσπρόσιτων (βλέπε φαντάσματα καθηγητές ’η -Στράτη).
Αυτή είναι η Ελλάδα μας, η Ελλάδα της δημόσιας εκπαίδευσης! Να τη χαιρόμαστε!

...Το "διορίστηκες κι έλυσες τα ποβλήματα" είναι ...αστικός μύθος. Πιο πολύ κουράζομαι τώρα στο δημόσιο παρά στα φροντιστήρια (εκεί υπήρχε και μια γραμματέας να μου βγάζει φωτοτυπίες και δεν είχα "εξωδιδακτικά" καθήκοντα), είχα και περισσότερους συναδέλφους, τώρα έχω ως επί το πλείστον συναναδέλφους (ειδικά κάτι τεμπελόσκυλα αρσενικά με μειωμένα ωράρια λόγω παλαιότητας που δεν κάνουν μάλιστα το αυτονόητο, τη δουλειά για την οποία πληρώνονται και με  περισσότερα δε από μένα) . Το μόνο πλεονέκτημα είναι η σταθερότητα του εισοδήματος.
...Και βέβαια έχω ακούσει και χειρότερα... ιστορίες ξενιτεμένων μανάδων με μικρόπαιδα στις επαρχίες που τα κουβαλάνε, με μεγαλόπαιδα που δε θέλουν να κουβαληθούν, με ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ δρομολόγια (και μάλιστα κατά το ήμισυ με τρένο), Αθήνα-Νεμέα λογουχάριν, λόγω μικροπαίδων (2) που δεν δύνανται να κουβαληθούν...(εκεί δε μπορούσε να δοθεί απόσπαση;;
Όσο για τους "βολεμένους" τι να πω... Μόλις περάσω τη "δοκιμαστική περίοδο", θ' αρχίζω να τους ξεμπροστιάζω δημόσια στα διάφορα fora μας, όταν τους πετυχαίνω ...στο δρόμο μου, με πλήρη στοιχεία ονοματεπώνυμα κ.λπ.κλπ. Τουλάχιστον, ας γίνονται "ρόμπες", αφού κανείς δε μπορεί ούτε θέλει να τους μαζέψει ... (Θα φτιάξουμε εδώ στο pde, αν θέλετε, μια υποσελίδα με τον τίτλο "rompa" κι επειδή παρά τα ζόρια είμαι αισιόδοξος και κεφάτος τύπος, θα τα παρουσιάζω έτσι ...κάπως αριστοφανικά ή αρχιλοχικά  για να σκάει και λίγο το χειλάκι μας, εντάξει δε θα λέω ονοματεπώνυμα, αλλά... "φωτογραφήσεις" καλλιτεχνικές θα κάνω).

[namigard]

Φιλη Γεωργία, ευχαριστώ για την αφιέρωση και 'γω με τη σειρά μου θα την αφιερώσω στην κολλητή και την αδελφή μου (της ιδίας κατηγορίας), που είναι ήδη μέλη του υπό σχεδιασμού κόμματος "Μαίρη Παναγιωταρά". Είπαμε, πως αφού δεν προκάνουμε να τον διαβάσουμε εις βάθος τον ... Αριστοτέλη, να τον εφαρμόσουμε "εμπράκτως" κι από ζώα ...κανονικά, να γίνουμε ζώα ...πολιτικά!!!!
  Πάντως, μη χαλιέσαι για τον γάμο ...έχει και καλές στιγμές ...