Γιατί οι μαθητές βαριούνται το σχολείο

[k_k]

Στην περίπτωση που αναφέρω , ο δήμος (συμφωνα με τα λεγόμενα των αρμοδίων) είχε κάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες (π.χ. αγορά οικοπέδου για ανέργεση νεου σχολείου, μια και το συγκεκριμμένο είχε κριθεί ακατάλληλο) αλλα χωρίς αποτέλεσμα (για χρόνια !!!!!). Να υποθέσω οτι ο οργανισμός σχολικών κτιρίων δεν είχε τα απαιτούμενα χρήματα ? 

Σαφέστατα τα κτιριακά προβλήματα δεν είναι τα μόνα , αλλα η ευθύνη αυτών δεν ανήκει στους καθηγητές .

Ο καθένας να αναλάβει το δικό του μερίδιο ευθύνης !!!!!!!!

Daniel εθεσες το θέμα πιστευω στη σωστή του βάση . Πολλά πρέπει να αναθεωρηθούν και να δωθούν ΛΕΦΤΑ για την παιδεία !!!!!!!! Λεφτά που δεν θα πάνε σε τσέπες !!!! Εχω παει σε σχολεία στην Αγγλία και δεν έχουν καμία σχέση με τα δικά μας !

[PDE ads]

[Αγάπη]

1ον Το σχολείο δεν το κάνουν οι αίθουσες και τα θρανία,αλλά οι ψυχές που περνάνε τη μισή τους μέρα σε αυτό.

2ον Εκεί που έχουν φτάσει οι απαιτήσεις των εξετάσεων,ειδικά σε μαθηματικά,φυσική και χημεία,είναι αδύνατον να πάει κάποιος να δώσει εξετάσεις με αξιώσεις,χωρίς 
      τη συμβολή του φροντιστηρίου,και δεν αναφέρομαι στην ποιότητα της διδασκαλίας,αλλά στο πλήθος και την ποικιλία των ασκήσεων που πρέπει να λυθούν ώστε το χέρι του
      παιδιού να είναι σε θέση να τις λύνει μόνο του για να μη χάσει χρόνο στις εξετάσεις.

3ον Το σχολείο είναι μια κοινωνία στην οποία πρέπει να ενταχθεί το παιδί. Το σεβασμό στα μέλη αυτής της κοινωνίας,τον διδάσκεται το παιδί από την οικογένειά του.
       Υπάρχουν όμως γονείς που δε ξέρουν πως θα πληρώσουν τους λογαριασμούς,για το σχολείο θα νοιαστούν...........
       Τρέχουν όλη μέρα στις δουλειές για να τα βγάλουν πέρα και τα παιδιά είναι αδέσποτα.
        Για να μην πω για τα παιδιά από διαλυμένες οικογένειες..........
       Υπάρχουν επίσης γονείς που δεν έχουν πει όχι στα παιδιά τους..............σε όλα τα θέματα από το χαρτζιλίκι,τα ρούχα (μην μπω σε λεπτομέρειες........τα βλέπεται κάθε μέρα..)
        και δε ξέρω'γω τι άλλο...........
       

[daniel]

Ωραία.. Καλά όλα αυτά...
Αλλα δε μας είπες: Γιατί οι μαθητές βαριούνται το σχολείο;;....

[elranna]

Έπεσε πρόσφατα στα χέρια μου το βιβλίο του Χ.Νούτσου, Προτείνω την απόλυσιν. Η ιδεολογία της καθηγητικής ευθύνης το 19ο αιώνα στην Ελλάδα. Έχει μια εξαιρετική εισαγωγή που αφορά τη σύγχρονη εκπαίδευση, την οποία βρήκα διαφωτιστική και την προτείνω ανεπιφύλακτα. Παραθέτω ένα απόσπασμα:
"Ο πειρασμός να αποδώσει κανείς βιαστικά και άκριτα την "πτώση του σχολικού συστήματος" αποκλειστικά σχεδόν στους εκπαιδευτικούς δεν έιναι ποτέ αθώος. Παράγει, αντίθετα, πολύ συγκεκριμένα αποτελέσματα, γιατί τέτοιου είδους εύκολες και "προφανείς" ερμηνείες της "σχολικής ζωής" χρησιμεύουν, χωρίς προηγούμενη θεωρητική και εμπειρική θεμελίωση, ως αυτονόητη δικαίωση πολλαπλών κοινωνικών διακυβευμάτων, τα οποία απορρέουν με τη σειρά τους από σύστοιχα κοινωνικά συμφέροντα και κοινωνικοπολιτικές συγκρούσεις για/και στο σχολείο".

Για μένα τα πράγματα είναι απλά. Τα παιδιά βαριούνται το σχολείο γιατί θεωρούν ότι δεν έχει τίποτα να τους προσφέρει. Και στην κοινωνία αυτή που ζούμε, όντως δεν έχει τίποτα να προσφέρει. Όταν το σχολείο έχει μετατραπεί σε ένα εργοστάσιο παραγωγής απολυτηρίων και ο μόνος του στόχος είναι η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, τα παιδιά -και οι γονείς- το μόνο που ζητάνε από αυτό είναι να είναι όσο το δυνατόν πιο ανώδυνο. Ζούμε σε μια κοινωνία όπου η γνώση έχει πάψει να είναι αρετή και μόνο το "χαρτί" μετράει, όχι αυτά που αντιπροσωπεύει το χαρτί.

Δεν θέλω να απαλλάξω τους εκπαιδευτικούς από τις ευθύνες μας. Αλλά είμαστε το τελευταίο γρανάζι του συστήματος. Δεν έχουμε σοβαρές μελέτες για το σχολικό μας σύστημα και όσες έχουμε, δείχνουν ακριβώς το αντίθετο: ότι οι τελευταίοι που φέρουν την ευθύνη εκεί μέσα είναι οι εκπαιδευτικοί. Αλλά, για κάποιο λόγο, το Υπουργείο δεν τις παίρνει υπόψιν του... μάλλον γιατί καταδεικνύει τα δικά του λάθη πρώτα.

ΥΓ. Ξέρω αρκετά παιδιά που ΔΕΝ έκαναν φροντιστήρια σε όλα τα μαθήματα και μπήκαν σε πολύ υψηλές σχολές, γράφοντας σε μερικά μαθήματα μόνο από αυτά που έμαθαν στο σχολείο και στην ΠΔΣ. Σε αυτές τις περιπτώσεις, κανείς δεν λέει μπράβο στον εκπαιδευτικό, αλλά στο παιδί. Ας αρχίσουμε επιτέλους να παραδεχόμαστε ότι υπάρχουν και καλοί εκπαιδευτικοί, οι οποίοι μέσα σε αυτό το σύστημα χάνονται.

[PDE ads]

[Rwxanh]

Εγώ νομίζω ότι οι μαθητές βαριούνται το σχολείο γιατί είναι υποχρεωτικό. Κακά τα ψέματα όταν μας επιβάλλουν κάτι μπορεί στην αρχή να το δεχόμαστε αλλά μετά από κάποια χρόνια έρχεται η ώρα που το βαριόμαστε. Για σκεφτείτε το... 12 χρόνια να σε αναγκάζουν να κάνεις κάτι δεν είναι και λίγα...

[rachel]

Θυμάμαι τον εαυτό μου και ως μαθήτρια και ως φοιτήτρια και μπορώ να ομολογήσω ότι άπειρες ώρες βαριόμουν. Νομίζω ότι βαριόμουν γιατί αντί να βρίσκομαι στην αίθουσα και να κάνω μάθημα ήθελα να βρίσκομαι κάπου αλλού, να κάνω κάτι άλλο, μπορεί και τίποτα, ιδιαίτερα τις περιόδους μεγάλης πίεσης. Σήμερα, αν και δεν έχουν περάσει αιώνες, τα παιδιά έχουν ακόμη περισσότερες διεξόδους έξω από το σχολείο (δε θα κρίνω την ποιότητά τους) και ακόμη μεγαλύτερη ελευθερία. Και νομίζω, όλες αυτες οι προσπάθειες όπως το σχολείο να είναι 'μέσα στη ζωή', τα βιβλία να αναπαραγάγουν πρότυπα που, κατά τη γνώμη των συγγραφέων τους, προσελκύουν το ενδιαφέρον των μαθητών, η επικοινωνιακή-συνεργατική μέθοδος που στις αγγλοσαξωνικές χώρες απέτυχε παταγωδώς αποπροσανατολίζουν μαθητές και δασκάλους. Γιατί ναι, φυσικά, το σχολείο πρέπει να μην είναι αποκομμένο από την κοινωνία και τη ζωή, όμως αυτό αποδεικνύεται μέσα από την άκριτη αναπαραγωγή της; Από τι θα εμπνευστεί ο καθηγητής ώστε να μεταδώσει ενθουσιασμό στο μαθητή; Από το Χάρρυ Πότερ που καλείται να διδάξει ή από συνταγές μαγειρικής; Είναι στη ζωή αυτά, αλλά οι μαθητές έχουν και πιο έντονα ερεθίσματα. Έχετε δει τα καινούργια βιβλία της Γλώσσας του Γυμνασίου; Νομίζω ότι σε αυτά φαίνεται ανάγλυφα η σύγχιση που επικρατεί σχετικά με τον προσανατολισμό της εκπαίδευσης και της παιδείας γενικότερα. Προσοχή, ΔΕΝ υποστηρίζω ένα συντηρητικό μοντέλο εκπαίδευσης, ζητάω όμως να δουλέψω με ένα υλικό που να έχει ποιότητα, ένα υλικό που να με βοηθάει να μάθω στους μαθητές μου όχι να είναι παθητικοί δέκτες αμέτρητων και αμφίβολης ποιότητας ερεθισμάτων, αλλά να τους μαθαίνω να αποκωδικοποιούν τις πληροφορίες, να ψάχνουν και να βρίσκουν απαντήσεις και όχι να τους δίνω να απαντήσουν ερωτήσεις ιστορίας με ανοιχτά βιβλία και να μην μπορούν να βρουν τη σωστή απάντηση -όπως μου συνέβη πρόσφατα σε μία τρίτη γυμνασίου (και είχα παραδώσει το μάθημα πολύ διεξοδικά, με σχεδιαγράμματα και ανάλυση πηγών).

[kathyk]

τα παιδιά βαριούνται γιατί πολύ απλά ΔΕΝ περνανε καλά! δεν βλεπουν την ώρα να φύγουν!ας υπήρχαν πιο ελευθερα μαθήματα και αιθουσες καταλληλες με ότι υλικό μπορεί να φανταστεί ο καθένας, ας υπήρχε λίγο χιούμορ περισσότερο και θα λεγανε πότε να ξαναγυρίσουν!

[QUICONQUE]

τα παιδιά βαριούνται γιατί πολύ απλά ΔΕΝ περνανε καλά! δεν βλεπουν την ώρα να φύγουν!ας υπήρχαν πιο ελευθερα μαθήματα και αιθουσες καταλληλες με ότι υλικό μπορεί να φανταστεί ο καθένας, ας υπήρχε λίγο χιούμορ περισσότερο και θα λεγανε πότε να ξαναγυρίσουν!

Ε βέβαια, γιατί δεν τους αρέσουν τα δύσκολα, θέλουν να τους χαρίζουν 20άρια και μετά να τους πουν 'Περάστε κύριε Αστοιχείωτε, από δω η πόρτα για το Μετσόβιο, ακολουθήστε το κόκκινο χαλί μη λερώσετε τα παπουτσάκια σας'.
Όσο για το χιούμορ, μην ανησυχείς, αν δε σοβαρευτούν εγκαίρως, θα γελάνε πολύ με τον εαυτό τους αργότερα.
Οι μαθητές πρέπει να καταλάβουν ότι η δουλειά που γίνεται στο σχολείο είναι προς το συμφέρον τους. Ας αφήσουν τη διακόσμηση για τα ιδιωτικά. Να εκμεταλλευτούν τις γνώσεις των καθηγητών για να μπουν σε μια αξιοπρεπή σχολή, ώστε να έχουν ελπίδες να ανταπεξέλθουν στην κοινωνία. Έτσι είναι η ζωή, τί να κάνουμε. Δυστυχώς η κοινωνία είναι ανταγωνιστική από τη φύση της. Ας μην πικραίνουμε τα παιδιά λέγοντάς τους ότι αυτό είναι άδικο. Να τους λέμε απλά ότι υπάρχουν 10  καλές θέσεις, προσπαθήστε να τις φτάσετε με το μυαλό σας. Όσοι δεν μπορέσουν, θα πρέπει να σκεφτούν άλλη εναλλακτική.

[Nina P]

Συμφωνώ με την Αγάπη και προσθέτω και το εξής.
Όταν σε μια αίθουσα είναι 30 παιδιά είναι λογικό να μην μπορούν αυτά να κατανοήσουν όσα λέει ο εκπαιδευτικός και ο εκπαιδευτικός να κάνει σωστά τη δουλειά του. Κάποιοι θα μείνουν λίγο πίσω αλλά το λάθος που κάνουμε όλοι είναι να προχωράμε με τα 5 παιδιά που κατάλαβαν. Όταν ένα παιδί δεν καταλαβαίνει και χάνετε αρχίζει να βαριέται...
Και κρίνω και εξ ιδίων τα αλλότρια διότι έχω κοπεί σε μάθημα 4 φορές γιατί ήμασταν από 60 μέχρι 40 άτομα στην αίθουσα και το πέρασα με 10 την 5 φορά γιατί ήμασταν 16 άτομα. Πόσο ποιο καλά έκανε και η εκπαιδευτικός τη δουλειά της και πόσο καλύτερα καταλάβαμε και εμείς. (εδώ μιλάω για το ατει)

Μια τροποποίηση του τύπου να υπάρχουν και μαθήματα επιλογής στο λύκειο δεν θα ήταν κακή ιδέα. Του καθενός την κλίση έτσι θα μπορούσε το πρόγραμμα να την  ενδυναμώνει, και να μην χάνει άσκοπες ώρες στα φροντιστήρια για κάτι που δεν καταλαβαίνει ή που δεν τον ενδιαφέρει. (πχ ένα παιδί που έχει κλίσει στα φιλολογικά γιατί να κάνει τα ίδια μαθηματικά με ένα παιδί που έχει κλίσει στα μαθηματικά και το αντίστροφο).  Νομίζω πως θα βλέπαμε μεγάλες αλλαγές στα σχολεία μας τότε. Και το σκέπτομαι από μαθήτρια αυτό. Και θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στις γλώσσες (εννοώ τις ξένες γλώσσες). Γιατί να μην έχουν επιλογή να μάθουν και Ιταλικά πχ ή Ισπανικά. Καλώς ή κακώς Αγγλικά κάνουν όλοι. (και  Γαλλικά  αρκετοί).

Και φυσικά με έναν εκπαιδευτικό ο οποίος δεν είναι σφιγμένος και ξινός τα πράγματα πηγαίνουν πολύ καλύτερα. Χρειάζεται και η χαλάρωση μέσα στο μάθημα, μπορεί πχ στο μάθημα τις ιστορίας να κάνεις ένα διάλειμμα και να κάνεις μια παράθεση Ιστορικού γεγονότος (κάτι που δεν υπάρχει στο βιβλίο, είναι ενδιαφέρον, ίσως και λίγο χιουμοριστική), υπάρχει χαλάρωση αλλά όχι ξεχείλωμα στο μάθημα.

Ένα άλλο πράγμα που κάνει τους μαθητές να βαριούνται είναι όταν οι κόποι τους δεν ανταμείβονται. Δηλαδή να διαβάζουν, να μοχθούν και ο βαθμός να είναι φειδωλώς (γιατί το 20 είναι του Θεού).  Κάποια παιδιά όταν δεν αναγνωρίζονται οι προσπάθειες τους τα παρατάνε….και βαριούνται.

Η γυμναστική πρέπει να μπαίνει πάντα τις τελευταίες ώρες γιατί μετά δεν μπορούμε να συμμαζέψουμε τα ασυμμάζευτα. Και χαλάρωση θα τους προσφέρει και δεν θα δημιουργήσει μετά πρόβλημα με το επόμενο μάθημα.

Και από όσο ξέρω, για να μπεις Μετσόβιο πρέπει να γράψεις 20άρια στις Πανελλαδικές και όχι στις εξετάσεις προόδου στο σχολείο. Εκτός και αν άλλαξαν τα πράγματα και δεν το ξέρω. Αυτός λοιπόν που τα γράφει ε! νομίζω πως το αξίζει.
Αυτά νομίζω και σίγουρα θα είναι και άλλα που αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να σκεφτώ.


Και συγνώμη για τη μεγάλη απάντηση… 

[kathyk]

σαν να ακούω τον παππου μου! ποιος μιλησε για φρου φρου κ αρώματα;; αν παμε στο σχολειο με τη λογικη πως να σκυψει το κεφαλι ο μαθητης τη βαψαμε! και το "περνανε καλα" μερικες φορες εχει διπλη σημασία. σημαινει ευχαριστηση, απολαυση στο μαθημα, ενδιαφεριν, καλες σχεσεις με τους γυρω....

[asimos_alex]

τα παιδιά βαριούνται γιατί πολύ απλά ΔΕΝ περνανε καλά! δεν βλεπουν την ώρα να φύγουν!ας υπήρχαν πιο ελευθερα μαθήματα και αιθουσες καταλληλες με ότι υλικό μπορεί να φανταστεί ο καθένας, ας υπήρχε λίγο χιούμορ περισσότερο και θα λεγανε πότε να ξαναγυρίσουν!

Ε βέβαια, γιατί δεν τους αρέσουν τα δύσκολα, θέλουν να τους χαρίζουν 20άρια και μετά να τους πουν 'Περάστε κύριε Αστοιχείωτε, από δω η πόρτα για το Μετσόβιο, ακολουθήστε το κόκκινο χαλί μη λερώσετε τα παπουτσάκια σας'.
Όσο για το χιούμορ, μην ανησυχείς, αν δε σοβαρευτούν εγκαίρως, θα γελάνε πολύ με τον εαυτό τους αργότερα.
Οι μαθητές πρέπει να καταλάβουν ότι η δουλειά που γίνεται στο σχολείο είναι προς το συμφέρον τους. Ας αφήσουν τη διακόσμηση για τα ιδιωτικά. Να εκμεταλλευτούν τις γνώσεις των καθηγητών για να μπουν σε μια αξιοπρεπή σχολή, ώστε να έχουν ελπίδες να ανταπεξέλθουν στην κοινωνία. Έτσι είναι η ζωή, τί να κάνουμε. Δυστυχώς η κοινωνία είναι ανταγωνιστική από τη φύση της. Ας μην πικραίνουμε τα παιδιά λέγοντάς τους ότι αυτό είναι άδικο. Να τους λέμε απλά ότι υπάρχουν 10  καλές θέσεις, προσπαθήστε να τις φτάσετε με το μυαλό σας. Όσοι δεν μπορέσουν, θα πρέπει να σκεφτούν άλλη εναλλακτική.

αυτά που λες δεν είναι εκτός πραγματικότητας, απλά:
α)είναι εκτός θέματος. Σε ένα θέμα: "Γιατί τα παιδιά δεν ασχολούνται με το σχολείο, ενώ προσπαθούν στο φροντιστήριο" ή "Επαγγελματικός προσανατολισμός. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα και η σύνδεση του με την αγορά εργασίας" ή "Εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση" κοκ θα ήταν ρεαλιστικά επιχειρήματα ίσως
β)αφορούν κυρίως τους μαθητές της β κ γ λυκείου

..ωστόσο, γνώμη μου είναι ότι οι μαθητές αρχίζουν να βαριούνται το σχολείο από τις τελευταίες τάξεις του δημοτικού (και όλο και πιο πολύ καθώς μεγαλώνουν) κατά μέσο όρο..

[sophie]

Νομίζω ότι η εισαγωγή και επιλεγόμενων μαθημάτων (όπως γίνεται στις ανώτερες-ανώτατες σχολές) θα ήταν μία ενδιαφέρουσα προοπτική! Και συμφωνώ απόλυτα με το "ευχάριστο κλίμα" (το οποίο εξαρτάται κατά πολύ και απο τον καθηγητή). Δεν σας έχει τύχει (σαν μαθητές) να μισείτε ή να βαριέστε αφάνταστα ένα μάθημα και την επόμενη χρονιά (με άλλο καθηγητή) ξαφνικά να το λατρέψετε ή να σας φανεί ιδιαίτερα ενδιαφέρον???...Αυτό, νομίζω, λέει πολλά...

[Nina P]

Σαφώς και ναι sophie. Εγώ όπως ανέφερα αλλού είχα και έχω πρόβλημα με τα μαθηματικά και τους αριθμούς εν γένει. Αλλά είχα έναν καθηγητή στην β' γυμνασίου στη Φυσική που ήταν πολύ μεταδοτικός και επεξηγηματικός. Παρ' ότι δεν κατάφερα να πάρω πάνω από 17 για μένα ήταν σαν 20 διότι μέχρι τότε ήμουν του 12 στο μάθημα. Και παρ' όλο που δεν καταλάβαινα πολλά πολλά ψάχτηκα μέχρι και με την κβαντομηχανική κλπ. (έτσι αγάπησα επίσης περισσότερο και της ταινίες – βιβλία επιστημονικής φαντασίας).

[Αγάπη]

Σε ότι αφορά ειδικά τη φυσική,πιστεύω ότι τα περισσότερα παιδιά βαριούνται γιατί είναι απαιτητικό το μάθημα.
Για να λύσεις άσκηση στη φυσική γενικής παιδείας της β λυκείου,θα πρέπει να μπορείς να δουλέψεις μαθηματικά του δημοτικού, τα οποία και βέβαια θεωρούνται δεδομένα και στα οποία δε δίνεται σημασία στο γυμνάσιο, όπως πρόσθεση κλασμάτων και πολλαπλασιασμός.

Οπότε ένας μαθητής με κενά στα παραπάνω θέματα ίσα-ίσα πελαγώνει με την πιο εύκολη άσκηση..............στη δύσκολη θα φτάσει...............
Αυτό το παιδί,πως να παρακολουθήσει με ενδιαφέρον το μάθημα?

Άσε που τα περισσότερα παιδιά έχουν μάθει στη διαφθορά της καλοπέρασης.
Άσε που βλέπουν σπουδαγμένους να είναι άνεργοι..........

Άντε τώρα εσύ να τα πείσεις ότι πρέπει να δώσουν σημασία στο σχολείο, όταν βλέπουν γύρω τους απόφοιτους πανεπιστημιακών σχολών να κόβουν τυριά στα σουπερ μαρκετ.