Πόσο σας επηρέασαν οι εκπαιδευτικοί που είχατε ως μαθητές στην καριέρα σας?

[Αγάπη]

Τώρα που ανέφερες το σκηνικό με τα σκυλιά,μου έφερες στο νου μια δική μου εικόνα.

Δ δημοτικού,μας κάνει καλιτεχνικά η Ευλαμπία.
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα,μας είπε να πάμε στο σχολείο κλαδιά από δέντρα για να τα κάνουμε χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Εεεεε έβαλα κι εγώ τον μπαμπά μου να μου κουβαλήσει κάτι κλαδιά από τον πλάτανο που είχαμε στην αυλή.
Τα έβαλα λοιπόν κι εγώ κάτω από το παράθυρο,δίπλα στο θρανίο μου.

'Οταν μπήκε η Ευλαμπία στην αίθουσα,σηκώθηκα για να της δώσω τα κωλόκλαδά της.

Ε............με πήρε αγκαλιά,ακόμη απορώ πως το κατάφερε αυτό,ήμουν λίγο αναπτυγμένη για την ηλικία μου,
με πήγε σηκωτή στο θρανίο και μου άστραψε ένα χαστούκι,όλο δικό μου ήταν.

Πολύ μου κακοφάνηκε παιδιά,στο λόγο μου.
Πάντα ήμουν πολύ ήρεμο παιδί,στο σχολείο.

[PDE ads]

[Joanne]

Αρκετούς καθηγητές θυμάμαι από το σχολείο.
Ιδίως, στο γυμνάσιο ήταν όλοι τους πολύ καλοί.
Θυμάμαι το θεολόγο μας: δε μας έκανε ποτέ από το σχολικό βιβλίο, γιατί πραγματικά ήξερε ότι ήταν πολύ χάλια και δεν είχε νόημα:
Μας έκανε θεολογική ερμηνεία των εικόνων και θυμάμαι ότι όλοι προσέχαμε. Μέχρι σήμερα που βλέπω εικόνες θυμάμαι τις ερμηνείες του και μπορώ να καταλάβω 5 πράγματα περισσότερα.
Μας μάθαινε και μας επεξηγούσε ύμνους, έτσι ώστε όταν πηγαίνουμε στην εκκλησία να καταλαβαίνουμε αυτά που ακούμε. Καλή του ώρα εκεί, που είναι.
Θυμάμαι επίσης, το φιλόλογο μας στη γ λυκείου: έναν άνδρα με ήθος και εμπειρία στη διδασκαλία. Με ένα ηχόχρωμα φωνής φοβερό:
Θυμάμαι ότι στο τελευταίο μας μάθημα στην γ λυκείου μας είπε: αυτή η ώρα είναι πολύ σημαντική για εσάς και εμένα: είναι η τελευταία και για τους δυο μας στο σχολείο, γιατί του χρόνου συνταξιοδοτούμαι. Και ύστερα μας ευχαριστησε με χειραψία έναν - έναν.
Και την παραμονή των πανελληνίων μας πήρε τηλέφωνο για να μας ευχηθεί καλή επιτυχία και να μας πει ότι αύριο να μη φοβόμαστε, γιατί δε θα μαστε μόνοι μας, θα΄και αυτός εκεί νοερά μαζί μας.
Ευτυχώς, που υπάρχουν και τέτοιοι καθηγητές για να μας υπενθυμίζουν ότι ο χώρος της τάξης και η διδασκαλία είναι κάτι το ιερό.

[kittoulini]

σας εχω πει για τους μαθηματικους..για φιλολογους δεν σας εχω πει..θυμαμαι λοιπον εναν φιλολογο..κουκλο ..που τον ειχα ερωτευτει και διαβαζα τρελα για αυτον..και ηθελα να γινω συναδελφος του..εκανε πολυ ωραιο μαθημα και εδινε θαρρος σε ολα τα παιδια και ενω ηταν φιλικος με ολα τα παιδια ολοι τον σεβονταν και τον προσεχαν..ειναι το προτυπο μου αλλα...δυστυχως δεν του εχω μοιασει ακομα...

[Nina P]

Λοιπόν η Αγάπη τα ξέρει τα περισσότερα αλλά …ας τα ξανακούσει.

Στο νηπιαγωγείο είχαμε την κυρία Αντιγόνη, εγώ μόνο 5 χρονών (κέρδιζα χρονιά), 15 κιλά και ασχημούλα. Ποτέ δεν μιλούσα με την διπλανή μου, πάντα αυτή μιλούσε. Πως κατέληγα εγώ όρθια στον τοίχο;  Δεν ήθελα με τίποτα να πάω σχολείο αφού ήμουν όλο τιμωρία. Το απολυτήριο του νηπιαγωγείου ήταν με καλά. Έχετε δει εσείς καλά ποτέ στα νήπια; 
Πάω στην πρώτη δημοτικού και η κυρία Άννα Αρμομέντιου με αφήνει στην πρώτη γιατί λέει δεν μπορώ να διαβάσω. Εμένα δεν με άρεζε να συλλαβίζω ήθελα να λέω την πρόταση ολόκληρη και τη συλλάβιζα από μέσα μου …Πάει και η πρώτη
Στην δεύτερη πρώτη δημοτικού πήγα στο Ωραιόκαστρο (όσοι είναι από Θες/νίκη ξέρουν) και έχω την κυρία Μαρία. Αυτή πάλι άλλο φρούτο. Μας έβαλε να λύσουμε κάτι ασκήσεις της β’ δημοτικού για να δει λέει που είμαστε (στο τέλος της χρονιάς περίπου). Είπε «όσες μπορείτε» έλυσα τις 3 δεν έλυσα της άλλες δύο δεν μπόρεσα και έγραψε στο τετράδιο μου με κόκκινο μαρκαδόρο (ακόμα το θυμάμαι τόσο μα τόσο έντονα) «αλλήτησα».  Από εκείνη την ημέρα τα μαθηματικά και ότι έχει σχέση με αριθμούς έγινε ο χειρότερος εχθρός μου. Τώρα πως τελείωσα οικονομική σχολή αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο, και έχω πολλά τέτοια να θυμηθώ αλλά ας πάμε και σε κάτι πιο ζουμερό.

Β’ Γυμνασίου. Έχουμε έναν θεολόγο μπουκιά και συχώριο. Πάντα διαβασμένη στο μάθημα του φυσικά αλλά ήταν και τόσο καλός που άμα δεν ήξερες μάθημα σου έλεγε « την άλλη βδομάδα θα σε σηκώσω» ε αν πάλι ήσουν αδιάβαστος τα ήθελε και σενα ο κ…. σου.
Και ένα πιο ζουμερό. Είχα μια συμμαθ. και "φίλη" που...(πως να το γράψω να μην τα ακούσω απο τον administrator) το έκανε με τον γυμναστή μας καλός ...ήταν και εκείνος να μην πω...(ωραίος ήταν αλλά εντελώς ...) 
Η μεγάλη μου βλακεία ήταν δεν πήγα γενικό. Παρασύρθηκα από της φίλες μου και από τις γραφομηχανές στο τελ. Καλά στο ΤΕΙ κανένας άξιος. Ίσως μάλλον ένας που μας έκανε υπολογιστές και ήταν και μανάριον.  Τώρα που το σκέφτομαι θα μπορούσε να ήταν ένας από τους ΠΕ 20 ΠΕ 19 που έχουμε εδώ μέσα… 

[PDE ads]

[olgalia]

Δυστυχώς ποτέ δεν είχα κάποιον καθηγητή ή δάσκαλο για να με εμπνεύσει.
Ακόμα κι αυτοί που ήταν καλοί στο μάθημά τους ήταν απόμακροι. Αυτό που με έκανε να παρω την απόφαση να γίνω φιλόλογος ήταν ο ... ίδιος ο Ομηρος! Όταν στην Α' Γυμνασίου ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με την Οδύσσεια, τη λάτρεψα! Η φιλόλογος ήταν πολύ καλή (αν και απόμακρη όπως είπα). Ακόμα θυμάμαι πως κοκκίνισε όταν ένας μαθητής τη ρώτησε τι σημαίνει η λέξη "αχαμνά"...

Τραυματική εμπειρία ήταν ένας καθηγητής στη Β' Λυκείου που ήταν αλκοόλα, κι ενώ φυσικά δεν έκανε μάθημα, (μας έβαζε να διαβάζουμε το μάθημα από μέσα), ωστόσο ήθελε στην εξέταση να του τα λες κατά λέξη (γιατί μάλλον δεν είχε ιδέα τι έλεγε το μάθημα). Τον απεχθανόμουν τόσο που στο τέλος στις εξετάσεις έγραψα στο μάθημά του 11, όταν έγραψα 19 στην Άλγεβρα και στη Γεωμετρία, 18 Φυσική και Χημεία και 19 στα φιλολογικά (οι καθηγητές βλέπετε που είχα, 20 δε βάζανε σχεδόν ποτέ -εκτός κι αν ήσουν παιδί καθηγητή).

[sophie]

Εγώ τώρα τι να πω...Πήγα παιδικό σταθμό. Θυμάμαι την κυρία Μαρία (πολύ καλή, δε λέω) αλλά και τη μοναδική τιμωρία στη ζωή μου (όρθια να κοιτάζω τον τόιχο, με το ένα πόδι στον αέρα) επειδή βρέθηκα τη λάθος στιγμή στο λάθος σημείο και μία "καρακαρφάρα", που τον έλεγαν Μανώλη, αναποδογύρισε την έδρα της κυρίας και κατηγόρησε εμένα που στεκόμουν δίπλα αποσβολωμένη και κοιτούσα... Φοβερό πλήγμα για τον εγωισμό μου, γιατί ήμουν πολύ σοβαρό παιδί...Α! και ότι μου άρεσαν οι φακές!
Νηπιαγωγείο δεν πήγα, αλλά πήγα 2 χρονιές πρώτη προκαταρτική (κοινώς, με είχε η μητέρα μου δύο χρονιές στην τάξη της...σκυλοβαρέθηκα!) πριν ξεκινήσω κανονικά το δημοτικό.
Το δημοτικό...ο τρόμος μου...3 χρονιές τη μητέρα μου και 3 τον πατέρα μου!!!! Πλήρωνα όλα τα σπασμένα, ακόμα κι αν δεν έφταιγα, για να μην κατηγορηθούν (έτσι μου έλεγαν οι γονείς μου) ότι μου κάνουν χάρες επειδή είμαι παιδί τους. Συν τα "γυμνάσια" που μου έκανε ο πατέρας μου λέγοντάς μου "αύριο θα πάμε εκδρομή" για να τσεκάρει αν θα πάω σχολείο αδιάβαστη και την επόμένη έβαζε και τέστ!
Το αποκορύφωμα, δε μου "έδωσε" την σημαία 25η Μαρτίου, στην έκτη δημοτικού (παρόλο που μου είπε ότι θεωρούσε ότι το άξιζα) για τον ίδιο λόγο! Ποτέ δεν του το συγχώρεσα κι ακόμα του το "χτυπάω"...
Γυμνάσιο...κενό μνήμης (τόσο καλά! ) Μόνο μία καθηγήτρια χημείας θυμάμαι που έλεγε με μία ηλίθια φωνή "λοιπόν παιδάκια, ο άνθρακας έχει δύυυυυο χεράαααακιααααα..." (αυτό το έλεγε σε όλα τα τμήματα γιατί το είχε ακούσει και η αδερφή μου που ήταν τρία χρόνια μεγαλύτερη)!
Λύκειο...σούπερ. Το 90% πολύ καλοί καθηγητές, με αποκορύφωμα την τρίτη λυκείου και την καλύτερη καθηγήτρια φιλόλογο που θα μπορούσα να έχω (αχ...κυρία Αντωνάτου! ) που μ΄έκανε να πέσω με τα μούτρα (πόρωση, όχι αστεία!) και να λατρέψω τα μαθήματα της 3ης δέσμης που ακολουθούσα...Έφερνε κάθε μέρα σελίδες με άγνωστα κείμενα και μας τα έδινε στο διάλειμμα να τα δουλέψουμε στο σπίτι, καθόταν μαζί μας και λύναμε απορίες, μας είχε δώσει το τηλέφωνο του σπιτιού της και την παίρναμε για ό,τι δεν καταλαβαίναμε μέχρι και για ψυχολογική υποστήριξη (όταν πλησίαζε το "μέγα" γεγονός )...Τι να πω...Είχαμε μονίμως έναν άνθρωπο να μας κάνει ιδιαίτερο χωρίς να βαρυγκομά και αφιλοκερδώς! Και η καλύτερη επιβράβευσή ήταν η αγκαλιά και τα δάκρυα χαράς της όταν έγραψα στις πανελλαδικές το 18 στα αρχαία και η ατάκα "θα ψήσουμε αρνί τώρα"!!!!
Ευκαιρία λοιπόν, μέσα από εδώ, να την ευχαριστήσω...Εύχομαι να της μοιάσω, έστω και λίγο, στην αγάπη που είχε για τους μαθητές της και στην όρεξη που είχε για τη δουλειά της!

[heren]

Νιωθω αρκετα τυχερη γιατι ειχα καθηγητες ολων των ειδων
αυτο που προσπαθησα να κανω ειναι να κρατησω μονο τα θετικα στοιχεια και απο τη διδασκαλια τους αλλα και απο την προσωπικοτητα τους. Ακόμη και οι "κακοι" καθηγητες πιστευω οτι εχουν να σου δωσουν πολλα
Φυσικα καποιοι μειναν χαραγμενοι στη ψυχη μου και προσπαθησα να κρατησω επαφη μαζι τους

[RETA.]

Νηπιαγωγείο δεν πήγα..Κι αυτό τελικά μου έμεινε απωθημένο και έγινα Νηπιαγωγός..
 Στο Δημοτικό έιχα καλούς δασκάλους..Παρ' όλο που ήμουν ήσυχο παιδάκι, έφαγα 2 φορές ξύλο στην παλάμη με την αθάνατη βέργα.Αφού, το θυμάμαι ακόμη και τώρα, τρώγαμε το μεσημέρι και έκρυβα την παλάμη μου για να μην το καταλάβει η μητέρα μου και έπεισα τον εαυτό μου, ότι καποια μέρα θα της το πω..Ίσως πρέπει να της τηλεφωνήσω τελικά, γιατί ακόμη και τώρα, δεν το έχω κάνει Η δύναμη των μυστικών της παιδικής ηλικίας...
  Στο Γυμνάσιο, "έτρωγα" συνεχώς τη σύγκριση με την αδερφή μου, η οποία ήταν 3 χρόνια μεγαλύτερη..Θυμάμαι την Ντάνου-φιλόλογο που μου έλεγε όλη την Ώρα:" η αδερφή σου έπιανε πουλιά στον αέρα"...και θυμάμαι τους συμμαθητές μου που μου ψιθύριζαν να μη στεναχωριέμαι Η γυμνασιάρχης - Γεωργοπούλου είχε καλέσει   τη μητερα μου στο γραφείο, για να της πει ότι μιλάω με παιδιά από το Λύκειο..Πού να της λέγαμε ότι ήταν ο φίλος της αδερφής μου  και  ήταν όλη μέρα στο σπίτι μας..
 Στο Λύκειο πια , ήταν όλα πολύ παρεϊστικα και όλοι οι καθηγητές, απλά υπέροχοι..Οι βαθμοί μου ανέβηκαν κατά πολύ, μέχρι που εγώ ο φύτουλας, κράταγα 2 χρονιές, απουσιολόγιο Θυμάμαι την Αδαμάκου-φιλόλογο-κοκέτα που μας μάθαινε τραγουδιστά, τις καταλήξεις των αρχαίων ρημάτων, κουνώντας το χέρι της πάνω κάτω σαν να κάνει κουπεπέ,  βλέποντας ταυτοχρόνως και τα βραχιόλια της που κουδούνιζαν...-κα, -κας, -κε, -κάμε, -κάτε, -κάσι...
 Ο θεολόγος μας, -ήθελε να γίνει στρατιωτικός, αλλά δεν τα κατάφερε- κυκλοφορούσε με στρατιωτικό παντελόνι και την πρώτη μέρα μας "διέταξε" να παρουσιαστούμε μπροστά του..Κάναμε μάθημα με κλασσική μουσική και γράφαμε συνέχεια εργασίες, αντλώντας στοιχεία από εγκυκλοπαίδειες.."Πρωτεργάτης" της διαθεματικότητας..Πάντα κοντά μας στα δύσκολα εφηβικά μας χρόνια και σπαταλούσε τις ωρες του και μας μίλαγε συνέχεια στα διαλείμματα..Ήταν ΦΙΛΟΣ...
 Τελειώνοντας, γιατί σας ζάλησα, όταν βγήκαν τα αποτελέσματα των Πανελληνίων, ως δια μαγείας, ήταν εκεί δίπλα , η Ντάνου, τη θυμάστε;;;;; αυτή με τα πουλιά στον αέρα;;;Διαβάστε στιχομυθία:
-Πέρασα Νηπιαγωγός!!!
-Μπα!;
-Μπου!!!
Κι έτσι πήρα το αίμα μου πίσω για τα τρία χρόνια που μου το ρούφαγε!!!
 Ήταν ένα ζωντανό παράδειγμα του, πόσο πολύ μπορεί να σε αποθαρρύνει ένας καθηγητής και να τρως συνέχεια απογοητεύσεις του στυλ ότι δεν αξιζεις ό,τι και να κάνεις..
 
 

[Nina P]

-Πέρασα Νηπιαγωγός!!!
-Μπα!;
-Μπου!!!
Κι έτσι πήρα το αίμα μου πίσω για τα τρία χρόνια που μου το ρούφαγε!!!
 Ήταν ένα ζωντανό παράδειγμα του, πόσο πολύ μπορεί να σε αποθαρρύνει ένας καθηγητής και να τρως συνέχεια απογοητεύσεις του στυλ ότι δεν αξιζεις ό,τι και να κάνεις..

 

Την Ντάνου δεν την είχα αλλά είχα την Νούνη...Η οποία αφού είπε τα καλύτερα για μένα και στα 3 της μαθήματα (νέα, έκθεση, ιστορία (και είναι άριστη κλπ κλπ...) πήρα ένα ξεγυρισμένο 14 και στα 3 ....αυτο πάλι μπορείς να το εξηγήσεις; (β' γυμνασίου)

Παρ΄ολα αυτά και χωρίς να το ξέρει πήρα και γω το αίμα μου πίσω με....αυτό το "μπου"
Ντάνου και Νούνη υπάρχουν πολλές...ελπίζω όχι για καιρό ακόμα...


 

[marina21]

Ρε παιδιά μπράβο! Έχετε καλή μνήμη!Εγώ πάλι... Παρ'όλο που τελείωσα το σχολείο πριν από 5 μόλις χρόνια δε θυμάμαι και πολλά.
Ξύλο δεν τρώγαμε για να θυμηθώ κάτι ανάλογο...Τιμωρίες...Κάτι χαζά του στυλ"Γράψε 100 φορές την πρόταση".Τι άλλο.....; Α! Το μόνο που μου έμεινε ήταν στην Α' λυκείου που έκανα ενισχυτική με έναν καθηγητή μετά το σχολείο γιατί δεν είχα τη δυνατότητα να πάω φροντιστήριο και μου είπε ότι θα έπρεπε να γίνω οπωσδήποτε φιλόλογος! Τελικά έγινα δασκάλα...

[chloi]

εγώ πάντως ειιχα έναν θεολόγο πολύ χάλια στη γλυκειου και υποσχέθηκα στον εαυτο μου οτι θα γινω θεολογος για να αναβαθμίσω τον κλάδο.

[edis]

Ειχα 2 δασκαλους στο δημοτικό που ήταν τέλειοι και αγάπησα το σχολείο γιατί Α΄Β΄Γ΄είχα μια δασκάλα που καλό παιδί ήταν μόνο ένα - η μαμα του της έκανε συνέχεια δώρα- .Στο γυμνάσιο είχα μια φιλόλογο και γυμνασιάρχη που ήταν υπόδειγμα εκπαιδευτικού. Ηθελε και ήξερε για μας πολλα πράγματα απο τη ζωή μας και μας φερόταν ως ισότιμα μέλη και συζητούσε μαζί μας. Οταν την κάνανε διευθύντρια εφυγε απο εμας αλλά μετα από λιγο καιρό ξαναγύρισε. Μπήκε στο τμήμα και ο φιλόλογος που την αναπλήρωσε μας είπε ότι η κ. Διευθύντρια θα σας έχει πλέον αυτή ως το τελος της χρονιάς. Το τί έγινε πανζουρλισμός. Φωνάζαμε χειροκροτούσαμε η διευθυντρια έβαλε τα κλάματα και ο αναπληρωτης  μας ρώτησε : γιατί ρε παιδιά τοσο κακός ήμουνα. Σπάνιοι άνθρωποι. Ας έιναι καλά όπου και να είναι. μας έκανε να αγαπήσουμε το διάβασμα και τα βιβλία. Μας καλούσε στο σπίτι της για συζητήσεις.Οτι και να πώ είναι λίγο.Απλώς την ευχαριστώ.

[Ioli]

Εκτός από μερικές ελάχιστες εξαιρέσεις δε έχω και τις καλύτερες αναμνήσεις από τους δασκάλους μου.Δεν ήταν κακοί απλά δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο.Στα προνήπια και στα νήπια πήγαινα σε ιδιωτικό και αρκετά συντηρητικό σχολείο.Στα προνήπια θυμάμαι ότι τη δασκάλα μου την έλεγαν Θεολογία.Στο νηπιαγωγείο η δασκάλα μου είχε πάντα τα μαλλιά της μαζεμένα κότσο.Όταν πήγα στο δημοτικό και δημόσιο σχολείο μου έκανε εντύπωση που η δασκάλα μου φορούσε κάθε μέρα και άλλα ρούχα!Στην πέμπτη και έκτη τάξη του δημοτικού μου έχει μείνει η εικόνα του δασκάλου μου που χαστούκιζε τους συμμαθητές μου που έκαναν φασαρία και τους πετούσε με τις κλοτσιές έξω από την τάξη όταν έχανε την ψυχραιμία του.Στο γυμνάσιο και στο λύκειο δεν ξεχωρίζω κάποιον,είναι χαρακτηριστικό πάντως ότι είχα κάτι μαθηματικούς φρικαλέους.Είχαν τη συνήθεια να σε σηκώνουν στον πίνακα και να σε ειρωνεύονται,όταν έκανες λάθος.Γενικώς είχαν μια έπαρση και ένα στυλάκι του τύπου :εγώ είμαι και κανένας άλλος.Μάλλον γι αυτό αντιπάθησα τόσο τα μαθηματικά   και τελικά έγινα φιλόλογος.Καλούς καθηγητές είχα κυρίως στο φροντιστήριο.Ο καθηγητής που μας έκανε λατινικά ήταν φοβερός.Είχε πολλές γνώσεις και απολάμβανα το μάθημά του!Ήταν τέλειος.Από τους λίγους καθηγητές που πραγματικά ξεχωρίζω.

[pariel]

Σχεδόν στο σύνολό τους οι δάσκαλοι που είχα ήταν πολύ καλοί. Ίσως και γι' αυτό να έγινα εκπαιδευτικός. Δεν έχω παράπονο από κανέναν. Τους ευχαριστώ. (Εκτός από αυτόν που στην τετάρτη δημοτικού μα έβαζε να κοιμόμαστε μία ώρα κάθε μέρα, αλλά το μάθανε οι γονείς μας κι απαίτησαν να φύγει. Φυσικά, δεν έφυγε κι εμείς συνεχίσαμε να κοιμόμαστε...)