Κατάργηση των Θρησκευτικών;

[nina1]

Ορθόδοξη Θρησκευτική Παιδεία από Δημοτικό έως και Λύκειο (στο οποίο μπορούν να μπουν και θέματα δογματικής άρα και σωστής κατανόησης της πίστης). Εξ αλλου αυτό είναι το επιθυμητό, η ενσυνείδητη πίστη (η οποία δε θα κριθεί προφανώς στο μάθημα των Θρησκευτικών). Υποχρεωτική για όλους επίσης ως Ορθόδοξοι Έλληνες (κι ας είναι ορισμένοι μόνο στα χαρτιά) και ως επίσημη θρησκεία του Κράτους!

[PDE ads]

[mat]

(στο οποίο μπορούν να μπουν και θέματα δογματικής άρα και σωστής κατανόησης της πίστης)

Μπορείς σε παρακαλώ να εξηγήσεις τι ακριβώς εννοείς με αυτή τη φράση γιατί δεν καταλαβαίνω.

[froski]

Προσυπογράφω! Τα παιδιά στις μικρότερες τάξεις έχουν ανάγκη να γνωρίζουν για το θαύμα της δημιουργίας και της ύπαρξης και για την έννοια του Θεού ως Αγάπη.Όχι τα άμφια, τα κλήτη των ναών, και ταν ονόματα των "προπατόρων" και των συζύγων και των τέκνων αυτών...
  Και ΦΥΣΙΚΑ οι παπαδοδάσκαλοι να φοράνε πολιτικά ή τουλάχιστον να σκέφτονται σαν δάσκαλοι και όχι σαν ιερείς στην τάξη ή ιεροεξεταστές στους συλλόγους διδασκόντων. Όποιοι δεν μπορούν να διαχωρίσουν τις ειδικότητές τους να γυρίσουν στις ενορίες τους.
[/quote]

Συμφωνώ και επαυξάνω!

[MATH]

Έτσι κι αλλιώς  κανένα μάθημα δεν διδάσκεται σωστά και  σε καμιά βαθμίδα !

 Όταν η πολιτεία με τους  τους καθηγητές της , τους διανοούμενούς της  , τους ανθρώπους των γραμμάτων , τους πολιτικούς  και τα στελέχη της συζητήσει βαθειά για τις μεγάλες τομές και αλλαγές που πρέπει να κάνει στην εκπαίδευση , όταν σχεδιάσει την τύχη και το μέλλον αυτής της χώρας , όταν θα συνειδητοποιήσει ότι πια στη χώρα όλα αλλάζουν  και σιγά σιγά το 20% θα είναι  οικονομικοί μετανάστες ή πρόσφυγες κάθε θρησκεύματος ή πολιτιστικής ταυτότητας , όταν τα Ελληνόπουλα θα αρχίσουν να συμβιώνουν (αυτό το τονίζω) με άτομα κάθε θρησκείας , διότι ο έρωτας δεν εξετάζει θρησκεία , τότε και τα Θρησκευτικά θα έχουν μια άλλη θέση και ένα άλλο ρόλο στην εκπαίδευση.Στα πιο πολλά πράγματα το άσπρο - μαύρο είναι επικίνδυνο.Ούτε η κατάργηση βοηθάει , ούτε η ενίσχυση αποφέρει κάτι. Σημασία έχει το τι διδάσκεται και πώς!  .
  Είναι φανερό ότι κάθε βιβλίο Θρησκευτικών στη χώρα μας θα δίνει έμφαση στο Χριστιανισμό. Αυτό δεν είναι κακό. Το αντίθετο πιστεύω.Αλλά όταν το βιβλίο μπαίνει στην ουσία των ζητημάτων και βοηθάει στο γεφύρωμα των διαφορών  των ανθρώπων με ωραία κείμενα , παράλληλα αποσπάσματα και οι μαθητές νοιώθουν ότι παίρνουν στοιχεία χρήσιμα για τη ζωή τους , τότε το βιβλίο και το μάθημα θα έχουν αποδοχή . Αυτό το μάθημα πρέπει να στοχεύει στην κοινωνικοποίηση των μεταναστών - όπως βέβαια και τα άλλα θεωρητικά μαθήματα - μαζί φυσικά με την καλλιέργεια της ηθικής συνείδησης και του ανθρωπισμού σε όλα τα άτομα που ζουν στην Ελλάδα.
 Το τι είναι η εκκλησία , πόση είναι η περιουσία ,πόση η εξουσίας της κλπ , δεν είναι θέμα για μας αυτή τη στιγμή,  μια και δω προσπαθούμε να δούμε πώς το μάθημα αυτό μπορεί να γίνει  καλύτερο ή αν δεν γίνεται με τίποτα αυτό , τότε να το καταργήσουμε(ως χώρα) .Όμως είναι σίγουρο ότι αυτή τη στιγμή γίνεται υπερβολική χρήση στο σχολείο και διδάσκεται πολλές ώρες. Είμαι σίγουρος ότι και 20 τη βδομάδα να διδαχθεί , τίποτα παραπάνω δε μπορεί να προσφέρει. Όπως ακριβώς  δε θα γίνει κάποιος καλύτερος Χριστιανός , όσες ώρες τη βδομάδα και να πάει  στην Εκκλησία . Ο άνθρωπος δε βελτιώνεται μόνο με το να ακούει , αλλά με το να σκέπτεται. Όταν μόνον ακούει , γίνεται δογματικός.Αν δεν ήταν έτσι , τότε με τα τόσα κυρήγματα που έχουν ακούσει οι Έλληνες , θα ήταν όλοι τους υποψήφιοι Άγιοι ! 
  Όλα λοιπόν τα μαθήματα έχουν προβλήματα με τη διδασκαλία τους , αν και διαφορετικά το καθένα. Τα θρησκευτικά μπορούν πολύ εύκολα να γίνουν ένα από τα καλύτερα μαθήματα και οι μαθητές να αποκομίζουν από αυτά πολύ χρήσιμα για τη ζωή τους στοιχεία.Αλλά δε μπορεί να διδάσκονται για παράδειγμα 2 ώρες στην Α΄Λυκείου , όσο  πχ και η άλγεβρα.Δεν το λέω επειδή είμαι μαθηματικός. Ως μαθηματικός λέω  κάλλιστα να μην διδάσκονται καθόλου μαθηματικά οι μαθητές στα σχολεία , για να τα διδάσκουμε εμείς απέξω με 100 ευρώ την ώρα.Τότε θα φανεί αν τα μαθηματικά έχουν αξία ή όχι(!)(αυτό το γράφω για να μη σχηματιστεί η εντύπωση ότι θα προτιμούσα λίγες ώρες στα Θρησκευτικά για να αυξηθούν οι ώρες της άλγεβρας).
  Εϊναι απαραίτητος  λοιπόν νέος ορθολογικός σχεδιασμός του σχολείου , έτσι ώστε να μην πάει χαμένη ούτε μια ώρα διαδασκαλίας με ανούσια βαρετά πράγματα  , όπως και να λέγεται το κάθε μάθημα. Όλα έχουν να προσφέρουν . Αν το σχολείο καλλιεργήσει τη φιλομάθεια , ο λαός θα μορφωθεί  από μόνος του και δε θα περιμένει  τις μεσημεριανές ή τις βραδινές εκπομπές !
  Τα θρησκευτικά μοιάζουν σε κάτι με την ιστορία - όπως τη διδάσκουν βέβαια τα εθνικά κράτη : πιο πολύ αναδεικνύουν τις αντιπαλότητες , το μίσος , τις διαφορές των λαών και των εθνών ,  παρά τις κοινές ανάγκες των ανθρώπων για φιλία , συνύπαρξη και  αλληλοσεβασμό.
 Μια νέα όμως Ελλάδα  , όπως αυτή διαμορφώνεται πληθησμιακά για πρώτη φορά στην πορεία της ως σύγχρονου κράτους , πρέπει όλα αυτά να τα συνεκτιμήσει και να πάρει σωστές αποφάσεις. Πρέπει να προβλέψει για να προλάβει. Κάτι που όμως δε βλέπω να το κάνει .Και το παράδειγμα με το όνομα Μακεδονία έχει πολλά να διδάξει . Αλλά διδάσκεται άραγε κανείς από τα λάθη του ; Η Ελλάδα φαίνεται πως ΟΧΙ. ΑΥτό είναι  που με ανησυχεί.-
 Μπάμπης 

[PDE ads]

[AntreaEirini]

Ορθόδοξη Θρησκευτική Παιδεία από Δημοτικό έως και Λύκειο (στο οποίο μπορούν να μπουν και θέματα δογματικής άρα και σωστής κατανόησης της πίστης). Εξ αλλου αυτό είναι το επιθυμητό, η ενσυνείδητη πίστη (η οποία δε θα κριθεί προφανώς στο μάθημα των Θρησκευτικών). Υποχρεωτική για όλους επίσης ως Ορθόδοξοι Έλληνες (κι ας είναι ορισμένοι μόνο στα χαρτιά) και ως επίσημη θρησκεία του Κράτους!

Πολύ δογματικό, απόλυτο και σίγουρα αταίριαστο με το πνεύμα της εκπαίδευσης! Δεν ξέρω για ποιους είναι "το επιθυμητό" η ενσυνείδητη πίστη, για τους περισσότερους εκπαιδευτικούς νομίζω ότι το ζητούμενο και το επιθυμητό είναι η συνδρομή μας ώστε οι μαθητές να γίνουν σκεπτόμενα άτομα! Και λυπάμαι όταν συνειδητοποιώ ότι υπάρχουν άνθρωποι (και ιδίως εκπαιδευτικοί) που δε διανοούνται καν το γεγονός ότι το σχολείο οφείλει να δημιουρηγήσει ανθρώπους με κριτική σκέψη και ολοκληρωμένη προσωπικά ωστέ να γίνουν ό,τι οι ίδιοι επιθυμούν, με απόλυτη ελευθερία επιλογής, και όχι να δημιουργήσει καλους πιστούς! Το σχολείο δεν έχει καμια θέση να προωθεί καμια πίστη. Η πίστη είναι θέμα προσωπικής επιλογής για τον καθένα. Δεν επιβάλλεται με το ζόρι!
Σε ό,τι αφορά το "Υποχρεωτική για όλους επίσης ως Ορθόδοξοι Έλληνες και ως επίσημη θρησκεία του Κράτους" προτιμώ να το αφήσω ασχολίαστο...

[daniel]

Αν με το μάθημα των Θρησκευτικών εννοούμε αυτό που γίνεται σήμερα στα σχολειά μας μάλλον θα πω ναι, να καταργηθουν...
Αν εννοούμε αυτό που θα' πρεπε να είναι ένα τέτοιο αντικείμενο, μάθημα Θρησκειολογικής αναφοράς και ανάλυσης με προεκτάσεις κοινωνικές, ανθρωπολογικές, πολιτικές κλπ που γίνεται από Θεολόγους μεν αλλά όχι δογματικούς, φανατικούς Χριστιανους ή ότι άλλο, παπάδες κλπ που στόχο έχουν να προσηλυτίσουν, τότε έχουν σαφώς θέση στα σχολειά μας...

Το έχω ξαναπεί και στο θέμα με τις παρελάσεις και αλλού..
Πρέπει να αποφασίσουμε τελικά και να διασαφηνισουμε όχι τι εκπαιδευση θέλουμε για τα παιδιά μας, αλλά τι σημαίνει εκπαιδευση:

Κατήχηση και μεταλαμπάδευση του Ιδεώδους της Φυλής και του Θρησκειο(γενικά)-συντηρητικού φρονήματος στα παιδιά μας ("έτσι είναι τα πράγματα, γιατι έτσι ήταν πάντα..") και πάει λέγοντας, ή αφορμή για ψάξιμο και σκέψη, δημιουργία κινήτρων και κριτικής ικανότητας, ανατροφή υπεύθυνων και ελεύθερων πολιτών με προσωπικότητα και άποψη;;

Διαλιέχτε!!! 

Κατ' εμέ το σχολείο είναι χωρος για να ανοίγουν, να διευρύνονται τα μυαλά των ανθωπων και όχι να στενεύουν ..επικίνδυνα και από τέτοιες μικρες ηλικίες μάλιστα.. Το σχολείο δεν είναι κατηχητικό..  Τότε λειτουργει κατασταλτικά και επικίνδυνα η "εκπαίδευση"...

Ο δάσκαλος δεν είναι για να σου ανοίγει μια πόρτα και να σε πετάει μεσα, αλλά για να σου δείξει όλες τις πόρτες που υπάρχουν ώστε να διαλέξεις εσύ ποια θα ανοίξεις..

Δε χρειάζεται να πούμε προς τα που είναι προανατολισμένη η κοινωνία μας... Το άλλο τσουζει, πολίτες που σκεπτονται είναι πάντα επικίνδυνοι για την τάξη και τον εφησυχασμο μιας ανάλγητης πολιτείας...


Υ.Γ: Δεν έχω ψηφίσει γιατι το ερώτημα κατα τη γνωμη μου δεν επεξηγει τι εννοει...
Των Θρησκευτικών ως έχουν και να μη διδασκονται τα παιδια πραγματα σχετικά με τις θρησκείες ή αλλαγή στον τρόπο διεξαγωγής και επικέντρωσης του μαθηματος;;

Θεωρώ λάθος πάντως τον εξοβελισμό γενικά μιας από τις σημαντικότερες και αρχαιότερες εκφάνσεις της ζωης του ανθρώπου, της Ανάγκης για Θεούς και θρησκείες και του ρόλου τους, από την εκπαιδευση...
Το μάθημα των Θρησκευτικών θα μπορούσε να αποτελεί ένα πολύ γόνιμο τόπο διαλόγου και ανταλλαγής ιδεών, σκέψεων, συζητήσεων πολύ εποικοδομητικών για την ανάπτυξη και την προσωπικότητα του αυριανού πολίτη...

[Dr_Michael]

Υ.Γ: Δεν έχω ψηφίσει γιατι το ερώτημα κατα τη γνωμη μου δεν επεξηγει τι εννοει...
Των Θρησκευτικών ως έχουν και να μη διδασκονται τα παιδια πραγματα σχετικά με τις θρησκείες ή αλλαγή στον τρόπο διεξαγωγής και επικέντρωσης του μαθηματος;;

Άλλαξα την ψηφοφορία, μπορείς να ψηφίσεις. Ταυτόχρονα, προστέθηκε και η δυνατότητα αλλαγής ψήφου.

[nina1]

(στο οποίο μπορούν να μπουν και θέματα δογματικής άρα και σωστής κατανόησης της πίστης)

Μπορείς σε παρακαλώ να εξηγήσεις τι ακριβώς εννοείς με αυτή τη φράση γιατί δεν καταλαβαίνω.

Φυσικά και θα σου απαντήσω. Ο τρόπος και μόνο που το ζητάς αρκεί.
Για να δηλώνεις ότι πιστεύεις κάτι, πρέπει να ξέρεις αυτά τα οποία πρεσβεύει. Να τα ενστερνιστείς...
Όταν γνωρίσεις τα δόγματα της θρησκείας, μόνο τότε, θα κατανόησεις γιατί γίνεται ή/και τίθεται το καθετί μ' αυτον τον τρόπο. Κοινώς, δε θα ακουλουθείς κάτι τυφλά, επειδή το έμαθες από την οικογένεια, αλλά θα σου δοθεί η ευκαιρία να το αμφισβητήσεις και ενδεχομένως να το εγκαταλείψεις.
Στην Εκκλησία και στην κοινωνία το επιθυμητό είναι οι ενσυνείδητοι άνθρωποι που ξέρουν τι ακριβώς πιστεύουν, γιατί το πιστεύουν και κυρίως το ακολουθούν όσο μπορούν και εμπράκτως. Οι υπόλοιποι είναι "προβάτα" που ακολουθούν ένα ρεύμα...
Και για να στο κάνω ακόμη πιο απλό. Δεν μπορώ να διδάσκω για αγαπητική κοινωνία αν δεν το βασίσω πρώτα στο δόγμα. Πώς το πρεσβεύει αυτό η Ορθοδοξία? Με ποιο δόγμα?
Το Κράτος λοιπόν έχοντάς την ως επίσημη θρησκεία οφείλει να δείξει αυτά τα οποία λέει η Ορθοδοξία στους μαθήτες. Όπως προείπα, το τι θα ακολουθήσει από κει και υστέρα ο καθένας.... είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.... όπως λέμε. Αλλά τουλάχιστον ας μην είναι και ανακόλουθος... γιατί συμβαίνει κι αυτό!
Και τέλος, όλα αυτά, όπως σου ανέφερα στο λύκειο πλέον, όπου οι μαθητές έχουν την ικανότητα κρίσης κι είναι ελεύθεροι να ακολουθήσουν αυτό που θέλουν και έχουν και την ευθύνη των πράξεων τους.
Για το Δημοτικό δεν δίνονται σε βάση προβληματικής αλλά σε βάση προτύπου. Θα έρθει η στιγμή (στο λυκείο) όπου θα μπορέσουν να τα κρίνουν και να τα αμφισβητήσουν.

[olgalia]

Διαβάστε το ιστορικό δοκίμιο "Τα μυστήρια του Ιησού" των εκδόσεων ΕΝΑΛΙΟΣ και θα δείτε αποδεδειγμένα ότι ο Ιησούς Χριστός είναι το ίδιο υπαρκτός όσο και ο Δίας (κι όχι μόνο).

Θα μείνετε με ανοιχτό το στόμα (και το μυαλό ελπίζω) όταν δείτε με αποδείξεις ότι η ιστορία "θεός γεννιέται από παρθένο στις 25 Δεκεμβρίου με μάρτυρες βοσκούς, μετέτρεψε το νερό σε κρασί, κρεμάστηκε επί ξύλου κουβαλώντας πάνω του τις αμαρτίες των ανθρώπων και αναστήθηκε την Άνοιξη" αναφέρεται όχι μόνο στον Ιησού, αλλά και στο Διόνυσο των ελληνικών Ελευσίνιων μυστηρίων, στον Όσιρι στην Αίγυπτο, στον Άδωνι στη Συρία, στον Άττι στη Μικρά Ασία, στο Μίθρα στην Περσία και στο Βάκχο (που αργότερα ταυτίστηκε με το Διόνυσο) στην Κάτω Ιταλία. Πρόκειται δηλ. για διδασκαλίες/δοξασίες κοινές σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο.
Και όλοι αυτοί είναι, ως γνωστόν, προγενέστεροι κατά πολύ του "δικού" μας Ιησού.

[BOEMISSA]

Θεωρώ λάθος πάντως τον εξοβελισμό γενικά μιας από τις σημαντικότερες και αρχαιότερες εκφάνσεις της ζωης του ανθρώπου, της Ανάγκης για Θεούς και θρησκείες και του ρόλου τους, από την εκπαιδευση...
Το μάθημα των Θρησκευτικών θα μπορούσε να αποτελεί ένα πολύ γόνιμο τόπο διαλόγου και ανταλλαγής ιδεών, σκέψεων, συζητήσεων πολύ εποικοδομητικών για την ανάπτυξη και την προσωπικότητα του αυριανού πολίτη...

Θα συμφωνήσω με τον daniel και ανατρέχοντας στα μαθητικά μου χρόνια δε θα ξεχάσω έναν θεολόγο, νέο σχετικά στη Β΄Λυκείου,ο οποίος μας μοίραζε φωτοτυπίες -ήταν πολύ πρωτοποριακό στα τέλη του 80- και μιλούσαμε για τις θρησκείες όλου του κοσμου,διατυπώναμε τους προβληματισμούς μας και τις κρίσεις μας. Δυστυχώς λίγους καθηγητές συνάντησα και συναντώ, οι οποίοι να μην είναι θρησκόληπτοι πρώτα οι ίδιοι και μετά να θέλουν και τους μαθητές τους έτσι. Είναι εντελώς απαράδεκτο να φοβίζουμε τους μαθητές σε θέματα θρησκείας. Δυστυχώς στις κλειστές κοινωνίες υπάρχει πολλή θρησκοληψία. Είναι ποτέ δυνατόν διευθυντής του σχολείου να μπαίνει στις τάξεις και να συγκεντρώνει ονόματα μαθητών για εξομολόγηση λίγο πριν από τις διακοπές Χριστουγέννων; Λες και οι μαθητές είναι βουτηγμένοι στις αμαρτίες και πρέπει να εξιλεωθούν! Και ο ίδιος -άνθρωπος τηε εκκλησιας-και καλός χριστιανός ,όπως πιστεύει, βρίζει κάθε μέρα τα παιδιά και δεν έχει καμία ευαισθησια σε παιδαγωγικά θέματα. Πού είναι η αγάπη που θα έπρεπε να δείξει και προπάντων να έχει; Εγώ πάντως όσους έχω δει να κάνουν μεγάλο σταυρό και να το παίζουν καλοί χριστιανοί, στην καθημερινή τους ζωή είναι οι χειρότεροι άνθρωποι. Πρέπει επιτέλους να λέμε την αλήθεια στα παιδιά και να μην σπέρνουμε τον τρόμο και τη θρησκειολαγνεία. Πιστεύω λοιπόν πως το μάθημα των θρησκευτικών πρέπει να προάγει την κρίση και τον προβληματισμό και πάνω από όλα να διαμορφώνει ελεύθερες συνειδήσεις.

[vsk]

Πρέπει να το είχα αναφέρει και πιο παλιά, αλλά παρατηρώ μετά λύπης ότι τα τελευταία χρόνια διάφοροι κύκλοι στη χώρα μας προσπαθούν να αποδομήσουν ό,τι καλό έχει απομείνει. Γίνεται πόλεμος εναντίον της θρησκείας από τη μία (π.χ. η προσπάθεια κατάργησης των θρησκευτικών, συνεχείς υποτιμητικές καταχωρήσεις και άρθρα στις εφημερίδες) και της οικογένειας από την άλλη (κλασσικό παράδειγμα το συμβόλαιο συμβίωσης που προωθείται). Προσπαθούν επίσης να μας αφαιρέσουν την εθνική συνείδηση (π.χ. προσπάθεια κατάργησης των παρελάσεων) και να μας μετατρέψουν σε ένα έθνος άβουλο και δυτικοποιημένο.
Και όλα αυτά δήθεν εν ονόματι του εκσυγχρονισμού, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ισότητας κτλ. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι όσοι είναι πιστοί χριστιανοί, πατριώτες, οικογενειάρχες είναι αντίστοιχα οπισθοδρομικοί, εθνικιστές και παλαιών αρχών. Βλέπουμε και τις... νέες αρχές! Αυτό που δεν βλέπουμε είναι το μέλλον μας, που διαγράφεται αβέβαιο αν καταργήσουμε αυτά που μπορούν να μας κρατήσουν μαζί.
Δώστε στα παιδιά σας τον "εξελιγμένο" δυτικό πολιτισμό, μάθετε τα να είναι άθεα και να χλευάζουν τη θρησκεία, αφήστε τα να συμβιώνουν ελεύθερα και να συνευρίσκονται με όποιους και όποιες θέλουν, κάνετε τα να μην ξέρουν την ιστορία αυτού του τόπου, διδάξετέ τα την αξία του χρήματος, της σάρκας και της ύλης και να είστε σίγουροι ότι θα πάνε μπροστά... πολύ μπροστά!
Σας ενοχλεί λοιπόν τόσο πολύ το μάθημα των θρησκευτικών που θέλετε να καταργηθεί; Τι κακό πάθατε εσείς από τα θρησκευτικά που μάθατε; Φοβάστε ότι τα παιδιά σας θα βλαφθούν από το μάθημα αυτό, αλλά δεν βλέπετε όλους τους πραγματικούς κινδύνους που τα απειλούν καθημερινά; Τι να πω... 

[mart13]

Το θέμα δεν είναι μόνο η ύλη αλλά το πως διδάσκονται τα θρησκευτικά κυρίως στα μικρά παιδιά που δεν μπορούν να καταλάβουν την αλληγορική σημασία μέσα από τα κείμενα του βιβλίου τους.

Δεν είδα να απαντά κανένας στο ερώτημα που έθεσε ένας συνάδελφος σχετικά με τη θυσία του Αβραάμ και ρωτούσε αν ένας μαθητής ρωτούσε αν έρθει ο Θεός στον ύπνο μου και μου πει να κάνω κάτι κακό εγώ θα πρέπει να το κάνω;

Άντε μετά να απαντήσεις στο κακόμοιρο το παιδάκι... Ας πούμε ότι του λες όχι βέβαια. Αν σε ρωτήσει: έτσι δεν παραβλέπω το θέλημα του Θεού και είναι σαν να μην έχω βαθιά πίστη ότι ο Θεός ξέρει καλύτερα το καλό μου ή ότι αφού ο Θεός θέλει να με δοκιμάσει κι εμένα;;;    Δεν υπάρχει πιο απλός τρόπος για να διδαχθεί η δύναμη της πίστης; Και δεν μιλώ μόνο από άποψη θρησκείας πίστη αλλά σαν γενικότερη έννοια, γιατί η πίστη είναι μια εσωτερική δύναμη που διαμορφώνει ακόμα και την ίδια μας τη ζωή σε πολλά επίπεδα. Αλλά επειδή μου είπαν να πιστεύω κι αυτό φτάνει,  τι σόι πίστη είναι;

Έτυχε πριν χρόνια ο γιός μου να με ρωτήσει για ένα θέμα στο μάθημα των θρησκευτικών και είδα κι έπαθα να τον συνεφέρω. Σε μάθημα που κάνανε για την αμαρτία και ότι ο Θεός είναι κριτής και τιμωρεί την αμαρτία (μέσες άκρες αυτό έλεγε το κεφάλαιο) Με φόβο λοιπόν το παιδάκι με ξαναρωτούσε μαμά αφού ο Θεός μας αγαπάει γιατί να μας τιμωρήσει και αφού λέει να μην κρίνουμε γιατί να μας κρίνει αυτός;;; Και δώστου κλάμα
Άλλη φορά μεγαλύτερος πια μου είπε ωραίος ο πατέρας!!! Ο ένας γιός την κοπάνησε παίρνοντας το μερίδιό του, ο άλλος έμεινε κοντά στον πατέρα εργαζόταν κλπ κλπ και όταν γύρισε ο άσωτος (αφού τα έφαγε όλα κι έμεινε ταπί) έσφαξε το μόσχο τον σιτευτό!!!
Ώρες συζήτησης κάθε φορά όταν μάθαινε τα θρησκευτικά να κάνω εγώ την ανάλυση τι θέλει να πει με την κάθε παραβολή το μάθημα. Να πρέπει να ξορκίσω τα κακά δαιμόνια και να κάνω ανάλυση για την αγάπη και συζητήσεις για να καταλάβει το παιδί ότι όλα αυτά είναι παραβολές και όχι κυριολεξίες.

Στην Α/βαθμια τα θρησκευτικά είναι "Χριστιανικά" κυρίως και δεν τα διδάσκουν θεολόγοι αλλά οι δάσκαλοι. Στην Β/βαθμια αναλύει και άλλες θρησκείες και διδάσκονται από θεολόγους.

Στην Τήνο που μένω το ποσοστό των καθολικών είναι πάρα πολύ μεγάλο. Αν τα θρησκευτικά δεν ήταν μάθημα που μιλά για τον Χριστιανισμό κυρίως αλλά γενικότερα για την θρησκεία, τότε γιατί την ώρα των θρησκευτικών τα παιδιά που είναι Χριστιανοί διδάσκονται από τον δάσκαλο ή τον θεολόγο (στη Β/βαθμια) ενώ τα Καθολικά παιδιά διδάσκονται από ιερείς Καθολικούς;;;; Γιατί εμένα αυτό μου φέρνει κάτι σε κατηχητικό;

Συμφωνώ κι εγώ πως το μάθημα θα ήταν καλύτερα να ονομαζόταν θρησκειολογία και να διδάσκεται εντελώς διαφορετικά και με διαφορετικά βιβλία.
Συμφωνώ με την Boemissa ότι τα θρησκευτικά θα πρέπει να διδάσκονται έτσι ώστε να διαμορφώνουν ελεύθερες συνειδήσεις.

Παρεπιπτόντως ένα βιβλίο που μου ήρθε τώρα στο μυαλό είναι το "Παιχνίδι των Θεών". Γραμμένο από μελετητή των θρησκειών, προσεγγίζει όλες τις θρησκείες μέσα από ένα μικρό αγόρι που πάσχει από ανίατη ασθένεια και με την πλούσια θεία του γυρίζει όλο τον κόσμο. Μέσα από την προσπάθεια της θείας να γιατρέψει τον μικρό, ζητά βοήθειια από κάθε θρησκεία μέσω των εκπροσώπων τους. Μέσα από το ημερολόγιο του μικρού αγοριού, φιλτράρονται όλες οι θρησκείες και ανακαλύπτει ο αναγνώστης τα κοινά και την διαφερετικότητα τους αλλά και πολλά περισσότερα... (μην σας πω και το τέλος  )

[olgalia]

Aγαπητέ VSK (δεν το λέω ειρωνικά γιατί σε αρκετά που γράφεις κατά καιρούς συμφωνώ), το θέμα όπως το βλέπω εγώ, είναι να δημιουργήσουμε μια τέτοια παιδεία, που να μη χρειάζεται ο φόβος ενός θεού για να είσαι τιμιος, ηθικός και να μη βλάπτεις το διπλανό σου (διπλανός με την ευρεία έννοια).

[raskolnikov]

Παιδιά, παρακολούθησα με πολλή προσοχή τη συζήτηση που έχει προηγηθεί, και θα ήθελα να παρέμβω, ως θεολόγος. (α) Η θρησκοληψία δεν είναι ζήτημα σπουδών, αλλά ζήτημα χαρακτήρα και κοινωνικού-οικογενειακού περιβάλλοντος. Δηλαδή, υπάρχουν θρησκόληπτοι θεολόγοι στον ίδιο βαθμό που υπάρχουν θρησκόληπτοι φιλόλογοι, μαθηματικοί, μηχανικοί αυτοκινήτων και λαχειοπώλες. Μια επίσκεψη στις θεολογικές σχολές θα σας πείσει. Εκεί θα βρείτε μοντέρνα παιδιά, με ενδιαφέροντα και ανησυχίες, που παρακολουθούν ένα πρόγραμμα σποιυδών με πάμπολλα ενδιαφέροντα μαθήματα (ιστορικοφιλολογικά, φιλοσοφικά, κλπ). (β) Το μάθημα των θρησκευτικών δεν είναι κατήχηση, αλλά μια ευκαιρία γνωριμίας με μια σημαντική πτυχή του ελληνικού, του ευρωπαϊκού και του παγκόσμιου πολιτισμού. Για να πειστείτε, σας παραπέμπω στα αναλυτικά προγράμματα και στα διδασκόμενα βιβλία. (γ) Η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη είναι δύο κείμενα που έχουν επηρεάσει σημαντικά την παγκόσμια σκέψη και την τέχνη. Πρέπει λοιπόν, ως άνθρωπος με παιδεία, να ξέρεις κάποια πράγματα γι' αυτά τα κείμενα, προκειμένου να καταλάβεις, για παράδειγμα, τι εικονίζει ο Μιχαηλάγγελος στην Καπέλα Σιστίνα, ή τι έχει μελοποιήσει ο Μπαχ στο έργο του "Τα Κατά Ματθαίον Πάθη", και ούτω καθεξής. (δ) Τα πατερικά κείμενα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής γραμματείας, και, πιστέψτε με, ανάμεσά τους μπορεί κανείς να βρει αληθινά διαμάντια, αν τα προσεγγίσει χωρίς προκαταλήψεις (δηλαδή, αν αποβάλει την ιδέα ότι αυτά αφορούν τους παπάδες, κλπ) (ε) Η σχέση του χριστιανισμού με τις αρχαίες θρησκείες είναι ένα τεράστιο ζήτημα, και η αντίστοιχη βιβλιογραφία είναι τεράστια. Ο χώρος δεν επαρκεί για να το αναλύσουμε. Πάντως, οι αναφορές στις ομοιότητες χριστιανισμού και μιθραϊσμού, κλπ, είναι απλουστευτικές. Δεν θέλω να σας το πω δασκαλίστικα, αλλά σας προτείνω να μελετήσετε περισσοτερο το θέμα, και να μην περιορίζεστε σε ένα δυο βιβλία (δεν το λέω για να σας κάνω τον έξυπνο). (στ) Νομίζω πως είναι λάθος να τίθεται το ζήτημα με όρους πίστης και απιστίας. Το μάθημα των θρησκευτικών δεν είναι κατήχηση. Ο μαθητής, αν είναι χριστιανός, θα έχει την ευκαιρία με το μάθημα των θρησκευτικών να προσεγγίσει ορισμένες πτυχές της πίστης του, και αν δεν είναι χριστιανός, θα μπορέσει να αντλήσει πληροφορίες για το κοινωνικό του περιβάλλον και για το θρησκευτικό φαινόμενο εν γένει. Δηλαδή, το μάθημα αφορά όλους τους μαθητές και είναι χρήσιμο σε όποιον θέλει να έχει μια εγκύκλιο παιδεία. Άλλωστε, τα υπαρξιακά ζητήματα που θίγει το μάθημα (τι είναι ο άνθρωπος, ποιος είναι ο προορισμός του, γιατί ζούμε, πώς να ζούμε) είναι πανανθρώπινα, και απασχολούν τον καθένα, ακόμη κι αν δεν τον ικανοποιούν οι απαντήσεις που δίνει η μια ή η άλλη θρησκεία. Ως εκ τούτου, και μόνο το γεγονός ότι συζητιούνται στην τάξη τέτοια θέματα είναι εποικοδομητικό. Σε διαφορετική περίπτωση, θα δημιουργήσουμε μια τεχνοκρατική παιδεία αγγλοσαξονικού τύπου, όπου ο μαθητής απλώς θα εκπαιδεύεται σε διάφορες δεξιότητες που θα του φανούν χρήσιμες στην αγορά εργασίας. Αλλά αυτό, προσωπικά, δεν το θεωρώ και τόσο συναρπαστικό.