0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Ακούγεται λίγο κομπλεξικό να ειρωνευτεί ο καθηγητής του σχολείου ένα παιδί που έχει βοήθεια στο σπίτι!! Έλεος! Το παραβλέπουμε αυτό το κομμάτι και μη σε στεναχωρεί καθόλου! Αυτό που χρειάζεται να κάνεις, είναι να παροτρύνεις το παιδί να σκέφτεται μόνο του και να απαντάει μόνο του στις ασκήσεις, με την επίβλεψή σου και να κάνεις διορθώσεις (όπου αυτές χρειαζονται). Οι ασκήσεις δε θα πρέπει να είναι στην εντέλεια (σαν να έχει απαντήσει ένας φιλόλογος), αλλά οι ιδέες και ο τρόπος γραφής ενός παιδιού Α Γυμνασίου (χωρίς όμως να έχει εκφραστικά, γραμματικά και συντακτικά λάθη).
Παράθεση από: monogramma στις Οκτώβριος 08, 2012, 10:56:35 μμΑκούγεται λίγο κομπλεξικό να ειρωνευτεί ο καθηγητής του σχολείου ένα παιδί που έχει βοήθεια στο σπίτι!! Έλεος! Το παραβλέπουμε αυτό το κομμάτι και μη σε στεναχωρεί καθόλου! Αυτό που χρειάζεται να κάνεις, είναι να παροτρύνεις το παιδί να σκέφτεται μόνο του και να απαντάει μόνο του στις ασκήσεις, με την επίβλεψή σου και να κάνεις διορθώσεις (όπου αυτές χρειαζονται). Οι ασκήσεις δε θα πρέπει να είναι στην εντέλεια (σαν να έχει απαντήσει ένας φιλόλογος), αλλά οι ιδέες και ο τρόπος γραφής ενός παιδιού Α Γυμνασίου (χωρίς όμως να έχει εκφραστικά, γραμματικά και συντακτικά λάθη). Θα διαφωνήσω λίγο ως προς το τελευταίο γιατί αν το παιδί έχει σοβαρό πρόβλημα στην έκφραση και στην ορθογραφία στο πρώτο τεστ θα γίνει αντιληπτό το χάσμα. Γενικά η εικόνα των απαντήσεων θα πρέπει να αντιστοιχεί στο πραγματικό επίπεδο του παιδιού και να βελτιώνεται αργά και σταθερά.
Εξαρτάται το παιδί. Αν το καμάρι τους έχει μια λέξη σωστή σε όλη τη σελίδα δε γίνεται να μην αφήσεις κάποια ορθογραφικά ειδικά αν είχε την ίδια καθηγήτρια στο σχολείο και στο παρελθόν και γνωρίζει το επιπεδό του. Οι περισσότεροι φιλόλογοι ελέγχουν τα τετράδια των παιδιών τουλάχιστον μια φορά το τρίμηνο, και δεν είναι καλό να υπάρχει χάσμα. Σε τέτοιες περιπτώσεις αναφέρομαι κυρίως και όχι σε ένα πιο καλό μαθητή.
Καλημέρα!!Φέτος κάνω μαθημα σε έναν μαθητή της Β΄ λυκείου, θεωρητικής κατευθυνσης.Κάναμε και πέρυσι μαζί. Το πρόβλημά μου είναι ότι, αν και έξυπνο παιδί, είναι ο ορισμός του φυγόπονου..Βαριέται να διαβάσει μόνος.Και άντε πέρυσι, ήταν λιγότερα τα μαθήματα και προλάβαινα να ''διαβάσουμε μαζί'' μέχρι ένα βαθμό.Φέτος όμως, είναι απαραίτητο να κάνει περισσότερη προσπάθεια.Και ενώ ξεκίνησε με περισσότερη όρεξη, πήρε σύντομα την κάτω βόλτα..Εχουμε συζητήσει πολύ για αυτό το ζήτημα και σε ήρεμους και σε ''άγριους'' τόνους.Η μητέρα του έχει πλήρη εικόνα της κατάστασης και γνωρίζει καλά την προσπάθεια που κάνω..Το θέμα είναι πως θα μπορούσα να του αλλάξω νοοτροπία διαβάσματος πριν φτάσει γ' λυκείου.Αν ήταν μαθητης που δεν τα παιρνει το καταλαβαίνεις και προσπαθείς να ανεβάσεις λίγο τον πήχυ, αλλά να βλέπεις ένα παιδί που μπορεί να καταφέρει πολλά και να τα καταστρέφει όλα από τη βαρεμάρα του, είναι πολύ στεναχωρο..