νεα ελληνικα ασεπ 2008 προτεινομενη βιβλιογραφια

[Supreme]

και εγώ έτσι τα θυμάμαι σύμφωνα με την εισαγωγή

[PDE ads]

[maryvas]

κ στη σχολικη γραμματολογια κ στον πολιτη κ στις σημειωσεις μου λεει μονο τον κοραη. τωρα κ να ναι καποιος αλλος δεν τον λενε οποτε...

[LK]

και να ρωτήσω, γιατί έχω φάει κόλλημα, η πρώτη φάση επηρεάζεται από το Βολταίρο, η δεύτερη από τους Εγκυκλοπαιδιστές και η τρίτη από τις ιδέες του φιλελευθερισμού;


ΥΓ: λίγες μέρες τώρα κυκλοφορούν ερωτήσεις στο μυαλό μου και πανικοβάλομαι ότι δεν τις ξέρω. Άρχισα να αγχώνομαι με άλλα λόγια  

[maryvas]

και να ρωτήσω, γιατί έχω φάει κόλλημα, η πρώτη φάση επηρεάζεται από το Βολταίρο, η δεύτερη από τους Εγκυκλοπαιδιστές και η τρίτη από τις ιδέες του φιλελευθερισμού;


ΥΓ: λίγες μέρες τώρα κυκλοφορούν ερωτήσεις στο μυαλό μου και πανικοβάλομαι ότι δεν τις ξέρω. Άρχισα να αγχώνομαι με άλλα λόγια  

οπως τα λες. πρωτη φαση-βολταιρος. δευτερη- γαλλικη επανασταση κ γαλλικη εγκυκλοπαιδεια. τριτη- ιδεολογοι

[PDE ads]

[LK]

και να ρωτήσω, γιατί έχω φάει κόλλημα, η πρώτη φάση επηρεάζεται από το Βολταίρο, η δεύτερη από τους Εγκυκλοπαιδιστές και η τρίτη από τις ιδέες του φιλελευθερισμού;


ΥΓ: λίγες μέρες τώρα κυκλοφορούν ερωτήσεις στο μυαλό μου και πανικοβάλομαι ότι δεν τις ξέρω. Άρχισα να αγχώνομαι με άλλα λόγια  

οπως τα λες. πρωτη φαση-βολταιρος. δευτερη- γαλλικη επανασταση κ γαλλικη εγκυκλοπαιδεια. τριτη- ιδεολογοι

Ευχαριστώ!

[stratos91]

Στη Γ' φάση του διαφωτισμού εκτός του Κοραή ποιος άλλος ανήκει; Ο Ρήγας, Κωνσταντάς, Φιλιππιιδης, Καταρτζής είναι στη δεύτερη, έτσι; Συγγνώμη, αλλά έχω κολλήσει

αυτοι που ειπες, ανηκουν οπως σωστα λες στη β φαση. στη γ φαση, τη φαση του κοραη δεν ξερω ποιοι αλλοι ανηκουν

Σύμφωνα με τις σημειώσεις μου, ο νεοελληνικός διαφωτισμός χωρίζεται σε 3 φάσεις και ο Κοραής είναι ο κυριότερος εκπρόσωπος της 3ης. Ωστόσο όμως η νεοελληνική λογοτεχνία χωρίζεται σε 2, 1669-1770/80 και 1770/80-1820. Στη δεύτερη φάση συναντάμε όλους τους γνωστούς + Κοραή, Βηλαρά και Χριστόπουλο.

[LK]

Νομίζω ότι το λέει η σχολική γραμματολογία για τρίτη φάση, στην οποία ανήκει ο Κοραής. Το λέω, γιατί τη διάβασα πριν από λίγες ημέρες και αποκλείεται να θυμάμαι τον Πολίτη που τον διάβασα πριν κάτι εβδομάδες

[marion]

βρηκα επισης οτι το ιστορικο μυθιστορημα αρχιζει στην ελλαδα με την "ορφανη της χιου" του πιτσιπιου

Να αναφέρω απλώς πληροφοριακά ότι στο site του greek-language, δίδονται οι εξής πληροφορίες:

'''Το μυθιστόρημα εισάγεται στη νεοελληνική λογοτεχνία με την επιστολική του μορφή (βλ. το απόσπασμα από τον Λέανδρο του Π. Σούτσου), διάσημη ήδη στη Δυτική Ευρώπη από παλαιότερα. Παράλληλα όμως κατά τις δύο πρώτες μετεπαναστατικές δεκαετίες συνυπάρχουν στην πρωτότυπη νεοελληνική πεζογραφία τόσο οι ερωτικές μυθιστορίες (Η ορφανή της Χίου του Ιάκωβου Γ. Πιτσιπίου, Ο Ζωγράφος του Γρηγορίου Παλαιολόγου) όσο και τα διαδεδομένα είδη του μυθιστορήματος ηθών (Ο πίθηκος Ξουθ του Ιάκωβου Γ. Πιτσιπίου) και του πικαρικού μυθιστορήματος (Ο Πολυπαθής του Γρηγορίου Παλαιολόγου)'''.

[stratos91]

Μια ερώτηση ήθελα να κάνω. Επειδή είδα σε ερώτηση πολλαπλής επιλογής όρους όπως: καταστασιακότητα, προθετικότητα, πληροφορικότητα και αποδεκτότητα. Αυτά δεν τα έχω καθόλου καταγεγραμμένα στις σημειώσεις  που έχω από την έκφραση-έκθεση. Που ακριβώς υπάρχουν; Όπως επίσης και το "ποιον μιας ενέργειας". Ευχαριστώ.

[maryvas]

μονο για το ποιον ενεργειας ξερω. τα αλλα μου ειναι παντελως αγνωστα κ να φανταστεις οτι διαβασα ολα τα βιβλια γλωσσας κ εκφρασης-εκθεσης.
ποιον ενεργειας ειναι ο νεος ορος για τον τροπο ρηματος δλδ το πως παρουσιαζεται η ενεργεια του ρηματος: συνοπτικο, μη συνοπτικο (το παλιο εξακολουθητικο) κ συντελεσμενο

ενεστωτας, παρατατικος, εξακολουθητικος μελλοντας: μη συνοπτικο
αοριστος, συνοπτικος μελλοντας: συνοπτικο
παρακειμενος, υπερσυντελικος, συντελεσμενος μελλοντας: συντελεσμενο

[maryvas]

 Η προθετικότητα, ο τρίτος κειμενικός παράγοντας, κατευθύνει και διαμορφώνει όλους τους υπόλοιπους. Αφορά ακριβώς τις προθέσεις του δημιουργού του κειμένου: μπορεί ο δημιουργός να μην επιθυμεί ούτε συνοχή ούτε συνεκτικότητα. Σ' αυτή την περίπτωση η σκόπιμη έλλειψη συνεκτικών σχέσεων εξυπηρετεί το γενικότερο σχέδιο του δημιουργού: μπορεί να αποβλέπει στην υπενθύμιση μιας παλαιότερης διαφήμισης, όπως στο, άνευ λογικής ακολουθίας, μήνυμα «Γεμίζεις πιάτα με τα Misko. Ακάκιε, τα μακαρόνια να 'ναι Misko». Η προθετικότητα, προ πάντων, έχει άμεση σχέση με αυτό που αποκαλείται «διαφημιστική νοοτροπία», δηλαδή με τη νοοτροπία (ideology) που προσπαθεί να μεταδώσει το διαφημιστικό μήνυμα (ως κείμενο και ως εικόνα) στον δέκτη - καταναλωτή ώστε να επιτύχει τους στόχους του. Ως γνωστόν το διαφημιστικό μήνυμα «δεν αντανακλά μόνο μια ήδη υπάρχουσα νοοτροπία (...), προβάλλει ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής ως αναγκαίο και φυσικό που ανάγεται σε νόρμα». Το δε προϊόν «εξυψώνεται σε ιδέα και σύμβολο, απαραίτητο για τον σημερινό άνθρωπο και τη σημερινή κοινωνία ευρύτερα». Παράδειγμα: «Είναι στιγμές που χρειάζεσθε χρυσό... χρυσό φιλμ της Kodak» (οι έννοιες - αξίες του χρυσού, η τελειότητα, η φινέτσα, η ποιότητα, επεκτείνονται τόσο στο προϊόν όσο και στο πρόσωπο του καταναλωτή). Από γλωσσολογική σκοπιά, η προθετικότητα εκφράζεται με μια σειρά αξιώματα, βάσει των οποίων δομήθηκαν μηνύματα του τύπου: «Κάντε ένα διάλειμμα, κάντε ένα Κιτ-Κατ» ή «Mr Filton, και δείξτε μας το φίλτρο σας, να σας πούμε τι νοικοκυρά είστε».

[maryvas]

Η αποδεκτότητα, στον αντίποδα της προθετικότητας, αφορά τον δέκτη. Και οι δύο αυτοί κειμενικοί παράγοντες εμπλέκουν και άλλους τομείς έρευνας, όπως της κοινωνιογλωσσολογίας και της ψυχογλωσσολογίας. Ειδικά από γλωσσολογική σκοπιά, επειδή ακριβώς η αποδεκτότητα ενός κειμένου εκ μέρους του δέκτη - καταναλωτή δεν ελέγχεται γλωσσικά μέσα στο ίδιο το κείμενο, η ανάλυση αυτού του παράγοντα βασίζεται περισσότερο σε εμπειρικές παρατηρήσεις κατά τη διάρκεια πειραμάτων. Εχει ενδιαφέρον, λόγου χάριν, η διαπίστωση ότι «η αποδεκτότητα του διαφημιστικού κειμένου δεν φαίνεται να είναι ανάλογη της γραμματικότητας των γλωσσικών στοιχείων που χρησιμοποιούνται. Αντίθετα, η απόκλιση από το γραμματικό σύστημα προσελκύει το ενδιαφέρον»!

[maryvas]

Πληροφορητικότητα είναι η πέμπτη επιταγή του διαφημιστικού κειμένου. Αυτή εξετάζει τον βαθμό που τα στοιχεία του κειμένου είναι αναμενόμενα ή όχι, γνωστά ή άγνωστα. Οταν τα στοιχεία είναι αναμενόμενα, έχουμε χαμηλή πληροφορητικότητα του κειμένου· όταν είναι μη αναμενόμενα, έχουμε υψηλή πληροφορητικότητα. Ετσι εξηγείται η προσπάθεια των κειμενογράφων να επινοούν πρωτότυπους τρόπους έκφρασης και να διαψεύδουν τις προσδοκίες, ακόμη και όταν χρησιμοποιούν τα γνωστά σχήματα της επαναληπτικής ή ελλειπτικής συνοχικής σύνδεσης: «Ενα το κρατούμενο. Ενα, Ενα, Ενα. Ενα και να καίει. Ενα σου και ένα μου. Εναλλάξ. Εναρμόνιση. Ενα στ' αριστερό. Ενα στο δεξί. Ενα και καλό. Η Ελλάδα διαβάζει Ενα. Εναγωνίως». Εδώ η πρωτοτυπία έγκειται στο παιχνίδι λέξεων και σημασιών, διότι, κατά τα άλλα, ουδέν περίεργον συμβαίνει: «Στο διαφημιστικό κείμενο» εξηγεί η συγγραφέας «η συχνότατη επανάληψη του ονόματος του προϊόντος είναι πιθανή και αναμενόμενη για το είδος του διαφημιστικού κειμένου, ενώ θα ήταν περιττή και επικοινωνιακά μη αποδεκτή στον καθημερινό λόγο». Οι διαφημιστές χαίρουν προφανώς μιας ιδιότυπης γλωσσικής ελευθερίας προκειμένου να επιτύχουν υψηλή πληροφορητικότητα. Λόγου χάριν, μπορούν να τροποποιούν γνωστά ρητά κατά το δοκούν: «Ο επιμένων ελληνικά», «Κοντά στον νου κι η κρέμα. Nu-κρέμα».

Για τη μέτρηση της πληροφορητικότητας υπάρχει και ειδική κλίμακα: α' βαθμού πληροφορητικότητα παρουσιάζουν τα πιο πιθανά και τετριμμένα στοιχεία από πλευράς επιλογής και χρήσης, λόγου χάριν τα άρθρα, οι προθέσεις και οι σύνδεσμοι, τα οποία συχνά παραλείπονται: «Ford θέλεις; Κοντέλλης». Αντίθετα, κειμενικά στοιχεία των οποίων η εμφάνιση είναι εντελώς απροσδόκητη αποδίδουν πληροφορητικότητα γ' βαθμού. Ωστόσο, όσο απίθανη και αν είναι η χρήση ενός κειμενικού στοιχείου, «ποτέ δεν αποτελεί για τον δέκτη τόσο σημαντικό πρόβλημα ώστε να απαιτείται ιδιαίτερη ικανότητα προσέγγισης και κατανόησης, όπως συμβαίνει, π.χ., στο ποιητικό κείμενο». Ποτέ δεν θα συναντήσουμε σε ένα διαφημιστικό κείμενο τη δυσκολία πρόσληψης του ποιητικού λόγου, όχι μόνο γιατί οι διαφημιστές δεν είναι ποιητές, αλλά και γιατί έχουν άλλο στόχο: να πείσουν και τον πιο αφηρημένο καταναλωτή.

Η έκτη επιταγή του διαφημιστικού κειμένου είναι η καταστασιακότητα, παράγοντας που εμπίπτει περισσότερο στον χώρο της κοινωνιολογίας και της εθνογλωσσολογίας. Υπάρχει όμως και το λεγόμενο καταστασιακό περιβάλλον ενός κειμένου. Αυτό εξετάζει η συγγραφέας από δύο σκοπιές: πρώτον, πώς το καταστασιακό περιβάλλον επιδρά στη διαμόρφωση του κειμένου και, δεύτερον, πώς το κείμενο ως ενέργεια διευκρινίζει, διευθύνει ή αλλάζει μια κατάσταση σκοπεύοντας στην αποδεκτότητά του από τον δέκτη. Υπάρχουν μια ολόκληρη σειρά στρατηγήματα που χρησιμοποιούνται στο διαφημιστικό κείμενο (π.χ. επίκληση γνωστών καταστάσεων στην αρχή, πληροφόρηση για το καινούργιο στη συνέχεια, υπενθύμιση αυτού που πρέπει να συγκρατηθεί στη μνήμη, στο τέλος). Ρητορικές ερωτήσεις, επικλήσεις και άλλες παρόμοιες στρατηγικές χρησιμοποιούνται στα περισσότερα διαφημιστικά κείμενα: «Ξέρετε πως επτά στα δέκα χαλασμένα δόντια βρίσκονται εδώ πίσω;», «Λοιπόν, Μαιρούλα, πώς τα πας στο καινούργιο σου εξοχικό με τα κουνούπια;». Διαπιστώσεις παρουσιάζονται ως αδιαμφισβήτητες: «Είδες βίντεο τα παιδιά; Ε! τα λεφτά δεν κρύβονται!», «Πω-πω ομορφιές! Ξένα, ε!», για να ακολουθήσει η αμφισβήτηση «Σιγά τα λεφτά!» ή η απόρριψη «Οχι, ελληνικά!».

οπως καταλαβαινεις ολα εχουν να κανουν με τη διαφημιση. τα βρηκα απο εδω:
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=96753&ct=47

[latifov]

πρόκειται για τις κειμενικές λειτουργίες που συνοπτικά είναι

συνοχή, μορφική δηλαδή αλληλουχία και συνέπεια, που
αφορά στη γλωσσική μορφή των κειμένων
συνεκτικότητα,  νοηματική δηλαδή αλληλουχία και συνέπεια
προθετικότητα αφορά στους συγγραφείς και έχει σχέση με το σύνολο των προθέσεών τους,
όπως ανανωρίζονται στο κείμενο
αποδεκτικότητα αφορά στον αποδέκτη και στη προσπάθειά του να προσεγγίσει το κείμενο και να αναγνωρίσει τον κειμενικό κόσμο, δηλαδή το θέμα, το μήνυμα και τη σημασιολογία. H αποδεκτικότητα
στηρίζεται στις προσδοκίες του αποδέκτη  και βασίζεται στις προηγούμενες τρεις κειμενικές λειτουργίες
πληροφορητικότητα το σύνολο δηλαδή των πληροφοριών που περιέχει το κείμενο (νόημα, θέματα και
ιδέες)
καταστασιακότητα (situationality) του κειμένου, τα πραγματιστικά στοιχεία (pragmatics), που συνιστούν τη σχέση του κειμένου με το εξωγλωσσικό, δηλαδή το καταστασιακό περιβάλλον, το διαπολιτιστικό
διακειμενικότητα (cross-textuality), δηλαδή οι σχέσεις των υπό συγγραφή κειμένων μεταξύ τους

και αφορούν όλα τα κείμενα και όχι μόνο την διαφήμηση...