Ενδιαφέρον για την Ελληνική γλώσσα

[Georgia s]

μου θυμιζεις εναν δικο μου καθηγητη,τον χαραλαμπακη. ο ιδιος;;

δυστυχώς δεν ήταν ο ίδιος ο χαραλαμπάκης ( απο τους λίγους πανεπιστημιακούς που συμπαθώ), αλλά κάναμε τα βιβλία του χαραλαμπάκη κ πολύ μου άρεσαν..είχα όνειρο να κάνω μεταπτυχιακό στη γλωσσολογία_ ήταν το αγαπημένο μου μάθημα_ αλλά με γονείς αγρότες, αναγκάστηκα πριν πάρω πτυχίο να μπω στο στίβο της επιβίωσης κ δυστυχως εγκατελειψα το στόχο μου..η καθηγήτριά μου λεγόταν Κατσιμαλή..φοβερή ήταν κ αυτή! απο τους λίγους ανοιχτόμυαλους φιλολογους της σχολής..

[PDE ads]

[Georgia s]

[Georgia s]

Ρε παιδιά για λύστε μια απορία, μια που τα ξέρετε αυτά τα πράγματα.
 Στον Πειραιά χρησιμοποιούν πολύ συχνά το "μιανού (ενός) φίλου". Εγώ το ακούω και παθαίνω ένα σοκ και τον πρώτο καιρό διόρθωνα συνέχεια τα παιδιά. Στέκει ως ιδίωμα ή να συνεχίσω να το διορθώνω, γιατί έτσι μιλούν στο σπίτι τους, στη γειτονιά τους, παντού.
 

γνώμη μου είναι απ όσα έχω διαβάσει κ ξέρω, οι διορθώσεις να μη φαίνονται καν ως διορθώσεις..οι ιδιωμ πρέπει να γίνονται φυσιολογικά αποδεκτοι όπως κ οι τύποι της κοινής ελλην κ απλώς να δίνονται εναλλακτικά συνώνυμα,λέγοντας ότι αυτά χρησιμοποιούνται απο περισσότερους ανθρώπους, ενώ οι άλλοι τύποι αφορούν σε συγκεκριμένα γεωγραφ διαμερίσματα.. το χειρότερο είναι να νιώθει κομπλεξικά το παιδι που μιλάει ΄με διαλεκτ τύπους ή ιδιώματα κ εξάλλου αποδείχθηκε περίτρανα κ απο λογοτέχνες κ απο γλωσσολόγους ότι οι διάλκτοι - γεωγραφικές κ κοινωνικές- είναι στολίδια της γλώσσας μας..καλό είναι να είμαστε εμείς οι φιλολογοι πιο ανοιχτοι κ να μένουμε περισσότερο στην ουσία, όχι στους τύπους..

[Ritalamp]

Ευχαριστώ GeorgiaS. 
Εννοείται ότι δε διορθώνω με τη συμβατική έννοια του όρου, αλλά παρέχοντας πρότυπο εγώ η ίδια, ακριβώς γιατί η γλώσσα που μιλά το παιδί στο σπίτι του είναι πολύ σημαντική για το ίδιο. Απλώς στο πλαίσιο της διάκρισης μεταξύ περιορισμένου και επεξεργασμένου κώδικα και της προσπάθειας που κάνω να βοηθήσω τα παιδιά να βγουν από τα στενά όρια που τους αφήνουν οι κοινωνικές τους καταβολές, συχνά συζητάμε για εναλλακτικούς τρόπους να διατυπώνουμε τις σκέψεις μας (πώς θα ζητήσουμε να πάμε στην τουαλέτα, να πιούμε νερό, να χρησιμοποιούμε όλα τα μέρη του λόγου κ.λ.π.).

Αυτό που σκέφτομαι τώρα είναι μήπως αξιοποιήσω και τις ντοπιολαλιές διαπολιτισμικά, με την έννοια ότι υπάρχουν διαφορές και μέσα στα εληνικά, όχι μόνο μεταξύ των διαφορετικών γλωσσών και να αναδεινύεται μέσα στην τάξη και η νόρμα αλλά και η αξία της διαφορετικότητας. Ωχ πολύ ξύλινα τα έγραψα μο φαίνεται. Ελπίζω το νόημα να βγαίνει...

[PDE ads]

[Georgia s]

Αυτό που σκέφτομαι τώρα είναι μήπως αξιοποιήσω και τις ντοπιολαλιές διαπολιτισμικά, με την έννοια ότι υπάρχουν διαφορές και μέσα στα εληνικά, όχι μόνο μεταξύ των διαφορετικών γλωσσών και να αναδεινύεται μέσα στην τάξη και η νόρμα αλλά και η αξία της διαφορετικότητας. Ωχ πολύ ξύλινα τα έγραψα μο φαίνεται. Ελπίζω το νόημα να βγαίνει...
[/quote]
 σωστή σκέψη νομίζω    κ μπορείς να σκεφτείς πολλους τρόπους να το εφαρμόσεις αυτό με τη μορφή παιχνιδιού, συμβουλευόμενη βέβαια αντίστοιχα βιβλία γλώσσας για να αποφεύγεις τα λάθη..

[Ritalamp]

 

[apri]

Ευχαριστώ GeorgiaS. 
Εννοείται ότι δε διορθώνω με τη συμβατική έννοια του όρου, αλλά παρέχοντας πρότυπο εγώ η ίδια, ακριβώς γιατί η γλώσσα που μιλά το παιδί στο σπίτι του είναι πολύ σημαντική για το ίδιο. Απλώς στο πλαίσιο της διάκρισης μεταξύ περιορισμένου και επεξεργασμένου κώδικα και της προσπάθειας που κάνω να βοηθήσω τα παιδιά να βγουν από τα στενά όρια που τους αφήνουν οι κοινωνικές τους καταβολές, συχνά συζητάμε για εναλλακτικούς τρόπους να διατυπώνουμε τις σκέψεις μας (πώς θα ζητήσουμε να πάμε στην τουαλέτα, να πιούμε νερό, να χρησιμοποιούμε όλα τα μέρη του λόγου κ.λ.π.).

Επειδή έγινε λόγος για τις διάφορες γλωσσικές ποικιλίες και τα προβλήματα που μπορούν να προκύψουν στο σχολείο, δράττομαι της ευκαιρίας να κάνω ένα γενικότερο σχόλιο πάνω στους όρους «περιορισμένος» και «επεξεργασμένος» κώδικας που χρησιμοποίησες.

Οι όροι αυτοί πρωτοχρησιμοποιήθηκαν από τον

[Ritalamp]

Τέλεια, ευχαριστώ.
Την είχα υπόψιν τη δουλειά του Labov, άλλωστε στο Πανεπιστήμιο αντικριστά μας τους είχαν παραθέσει. Απλά ήθελα να δώσω στο περίπου το στίγμα του τι αντιμετώπιζα μέσα στην τάξη ενός σχολείου, που το μορφωτικό και κοινωνικό επίπεδο των γονεών είναι εξαιρετικά χαμηλό και που τα παιδιά χρειάζονται τεράστια υποστήριξη για να κατακτήσουν δεξιότητες που δυο γειτονιές παρακάτω θα ήταν αυτονόητες.
Καλά κάνεις, όμως, και το επισημαίνεις, γιατί έτσι όπως το έγραψα φάνηκε ότι παίρνω τη συγκεκριμένη θεωρία ως θέσφατο, ενώ δεν είναι ούτε εκείνη, ούτε και καμιά άλλη θεωρία. Όντως κάθε επικοινωνικό πλαίσιο είναι δυνατό να δίνει αξία σε διαφορετικά στοιχεία, αυτό που με προβλημάτιζε όμως είναι η δική μου θέση ως παιδαγωγού αφενός και ως εκπροσώπου θεωρητικά της επίσημης γλώσσας και κατεστημένου αφετέρου.