0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Ναι, αυτό θέλω να πω, βλέπω όμως ότι η επαναληπτική του Smyth είναι λάθος και αναρωτιέμαι αν σε περίπτωση ταυτοπροσωπίας μπορεί στην απαρεμφατική φράση να χρησιμοποιηθεί η επαναληπτική ή απαιτείται μόνο η αυτοπαθής. Διότι είδαμε ότι η επαναληπτική χρησιμοποιείται επί έμμεσης αυτοπάθειας αλλά επί ετεροπροσωπίας. Έχεις κάποιο παράδειγμα με χρήση επαναληπτικής αντωνυμίας (αντί αυτοπαθούς) στην απαρεμφατική φράση σε δομή ταυτοπροσωπίας; Εγώ δεν θυμάμαι προς το παρόν κάποιο.
Γιατί θεωρείς λάθος την επαναληπτική του Smyth;
εἰ μὲν ἄλλοι τινὲς τῶν αὐτῶν πραγμάτων πραότερον ἐπεμελήθησαν, εἰκότως ἂν ἡμῖν ἐπιτιμῷεν: η απόδοση του υποθετικού λόγου πιστεύετε ότι εκφράζει δυνατό στο παρελθόν, που δεν πραγματοποιήθηκε λόγω του αδύνατου της υπόθεσης, όπως γράφει ο Γρηγορόπουλος; Γιατί εγώ θα έλεγα ότι ως δυνητική ευκτική εκφράζει δυνατό στο παρόν και το μέλλον, «αν είχαν επιμεληθεί τα ίδια πράγματα με πιο πράο τρόπο, τώρα (και στο μέλλον) εύλογα θα μας κατηγορούσαν.
Στο εἴ τις νόμον τινὰ ἐξαλείψειεν, οὐκ ἂν ἀποκτείνατε αὐτόν; η υπόθεση εκφράζει μια υποκειμενική απλή σκέψη, ενώ η απόδοση παρουσιάζει το αποτέλεσμα ως μη πραγματικό; Πού μη πραγματικό; Στο παρελθόν λέει ο Γρηγορόπουλος; Αφού η υπόθεση δεν αναφέρεται στο παρελθόν, μήπως και το αποτέλεσμα παρίσταται ως μη πραγματικό στο παρόν;
Τωρα δεν έχω τίποτα μπροστά μου, αλλά η υπόθεση στον πρώτο υ.λ. Γιατί δεν εκφράζει αντίθετο πραγματικού, αφού δεν τα επιμελήθηκαν με πράο τρόπο;
Και νομίζω πως είναι κάπως παραπλανητική η μετάφραση που δίνεις. Το ρήμα είναι σε αόριστο, όχι σε υπερσυντέλικο. Η δε δυνητική ευκτική, αν μεταφραστεί με το θα+παρατατικός μετά από πρόταση που αναφέρεται στο παρελθόν, φαίνεται σαν να αναφέρεται στο παρελθόν, δηλ. σαν να είναι δυνητική οριστική.Η πρόταση λέει "Αν κάποιοι άλλοι επιμελήθηκαν τα πράγματα με πιο πράο τρόπο, τώρα μπορεί εύλογα να μας κατηγορούν".Σου αφήνει την εντύπωση του απραγματοποίητου αυτή η μετάφραση;
Αυτό που λέει ο Γρηγορόπουλος, ότι σε υποθετικό λόγο του μη πραγματικού, μπορεί να υπάρχει απόδοση δυνητική ευκτική, δεν ισχύει στο παραπάνω παράδειγμα ή λέτε ότι δεν ισχύει γενικά; Δίνει και άλλο παράδειγμα εἰ δὲ σωφρονεῖν ἔγνωθ᾽, ὅτ᾽ οὐκ ἠθέλετε, τὸν Διὸς γόνον εὐδαιμονοῖτ᾽ ἂν σύμμαχον κεκτημένοι (Βάκχ. 1343). Δεν ξέρω βέβαια πού βρήκε ο Γρηγορόπουλος τη γραφή εὐδαιμονοῖτε, γιατί στο perseus υπάρχει εὐδαιμονεῖτε. Τι λέτε;
Για το εἰ μὲν γὰρ ἡμεῖς αὐτοὶ πρός τε τὴν πόλιν ἐλθόντες ἐμαχόμεθα καὶ τὴν γῆν ἐδῃοῦμεν ὡς πολέμιοι, ἀδικοῦμεν συμφωνείτε με τον Γρηγορόπουλο ότι ανήκει στο μη πραγματικό με απόδοση αρκτικό χρόνο οριστικής, με τον οποίο το νόημα της κύριας πρότασης παρίσταται ως κάτι βέβαιο και πραγματικό και αντιτίθεται στο αντίθετο του πραγματικού της υποθετικής πρότασης;
Πάντως, δεν καταλαβαίνω γιατί δίνουν όλοι το παράδειγμα με το μεθεῖμεν, το οποίο θα μπορούσε να είναι οριστική, όπως αναφέρει και ο Goodwin. Ποιο είναι το πρόβλημα στο να θεωρηθεί οριστική;
Ο Γρηγορόπουλος για την ίδια περίπτωση δίνει άλλο παράδειγμα, εἰ μὲν γὰρ ἐς γυναῖκα σωφρονεστέραν ξίφος μεθεῖμεν, δυσκλεὴς ἂν ἦν φόνος:νῦν δ᾽ ὑπὲρ ἁπάσης Ἑλλάδος δώσει δίκην, (Ευρ. Ορ. 1133), που κατατάσσει στους υποθετικούς λόγους της απλής σκέψης με απόδοση δυνητική οριστική, με την οποία το αποτέλεσμα παρίσταται ως μη πραγματικό ή έντονα αναμφίβολο στο παρελθόν. Ο Goodwin (με το ίδιο παράδειγμα) φαίνεται ότι δεν κατατάσσει τους υποθετικούς λόγους αυτής της μορφής σε συγκεκριμένο είδος. Ο Smyth όμως δίνει το ίδιο πάλι παράδειγμα αμέσως μετά τις εγκλίσεις με τις οποίες μπορεί να εκφέρεται η απόδοση της απλής σκέψης. Άρα; Εσείς πού θα τον κατατάσσατε;
Ούτε με ενθουσιάζει και η ιδέα των "μικτών" υποθετικών λόγων, γιατί μπερδεύει περισσότερο την κατάσταση. Αν ισχυριστούμε λ.χ ότι η υπόθεση με ευκτική προέρχεται από το είδος της απλής σκέψης επειδή εκφράζει αβέβαιο γεγονός, τότε μ' αυτήν τη λογική γιατί να μην πούμε και ότι το είδος της αόριστης επανάληψης στο παρελθόν είναι ένα μικτό είδος με υπόθεση απλής σκέψης και απόδοση πραγματικού;Προτιμώ την επιλογή του Goodwin και του Smyth να περιγράφουν το νόημα της υπόθεσης και της απόδοσης, χωρίς περαιτέρω κατάταξη ή χαρακτηριστισμό.
Συμφωνώ. Απλώς ο όρος "μικτοί" χρησιμοποιείται, όπως ξέρεις, για να περιγράψει ασυνήθιστους ή "μη λογικούς" συνδυασμούς, με κριτήριο μόνο την τρέχουσα συντακτική θεωρία.
Κατά τη γνώμη μου, εδώ είναι σαφές ότι η υπόθεση εκφράζει αντικειμενικά το αντίθετο του πραγματικού, το οποίο όμως ο ομιλητής θέλει να παρουσιάσει ως πραγματικό, για να στηρίξει την απόδοση (ἀδικοῦμεν). Στην επόμενη όμως υποθετική πρόταση εκφράζεται αντικειμενικά το πραγματικό, έτσι ώστε οι δύο υποθετικοί λόγοι να αντιτίθενται στο ίδιο, φαινομενικά, επίπεδο. Δείτε και πάλι τον Goodwin, 404.