Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Διάφορα θέματα για την εκπαίδευση => Διάφορα Εκπαιδευτικά θέματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: psych@ra στις Μαρτίου 15, 2009, 02:27:02 am
-
Ψωμί, παιδεία, παπαγαλία
Σε αντίθεση με την Ελλάδα, στο εξωτερικό δοκιμάζουν
σύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας
Tης Ξενιας Kουναλακη / xkounalaki@kathimerini. gr
Το τελετουργικό στη σχολική ζωή έχει μεγάλη σημασία για τους μαθητές.
-
Αλήθεια έχετε ποτέ δοκιμάσει κάτι καινοτόμο και σύγχρονο στον τρόπο διδασκαλία σας;
Θα ήθελα τις εμπειρίες σας και τους προβληματισμούς σας.
Ξεκινάω καταθέτοντας έναν δικό μου προβληματισμό.
Είμαι μαθηματικός και πέρυσι είπα να πειραματιστώ και να εφαρμόσω την μαθητοκεντρική διδασκαλία με σχέδιο μαθήματος. Κατά τα γνωστά, χώρισα τους μαθητές σε ομάδες των 2 (ανα θρανίο δηλαδή) και αντι να διδάξω εγώ στον πίνακα μοίρασα σχέδιο μαθήματος με οδηγίες που οδηγούσαν στην κατάκτηση της νέας γνώσης. Εγώ απλά βοηθούσα όσες ομάδες είχαν πρόβλημα, κλπ κλπ.
Δυσκολίες που αντιμετώπισα:
1. Πολύ μεγάλη φωτοτύπιση. Είχα 5 τμήματα από 20 παιδιά άρα 100 φωτοτυπίες αν το σχέδιο ήταν σε ένα φύλλο μπρος πίσω (τα στριμωχνα γιατί αλλιώς θα ήθελα 200 φωτοτυπίες). Και αυτό για ένα μάθημα. Αν αποφάσιζα ότι από εδώ και πέρα θα έκανα το μάθημα έτσι σε καθημερινή βάση, θα χρειαζόμουν 500 φωτοτυπίες την εβδομάδα... (ή 1000 αν ήταν σε δύο φύλλα)
2. Σε τμήματα με χαμηλό γνωσιακό επίπεδο η μέθοδος δεν έδειχνε να δουλεύει. Επρεπε να επαναλαμβάνω τις ίδιες διευκρινήσεις σε κάθε ομάδα ξεχωριστά, ήτοι 10 φορές. Πήγαινα σε κάθε θρανίο και έλεγα τα ίδια ακριβώς. Το να το πω μια φορά φωναχτα στην τάξη ήταν αδύνατον για πολλούς λόγους: α) οι μισές ομάδες συζητούσαν μεταξύ τους (πράγμα επιθυμητό) οπότε δεν θα άκουγαν εμένα β) λόγω των πολλών διευκρινήσεων που θα έπρεπε να λέω φωναχτά σε όλη την τάξη, η διδασκαλία καταντούσε δασκαλοκεντρική
γ) το να πω μια απάντηση φωναχτά πχ για την ερώτηση 5, άλλοι μπορεί να ήταν στην ερώτηση 2 ακόμα οπότε δεν θα τους αφορούσε και όταν θα έφταναν στην ερώτηση 5 θα έπρεπε να ξαναπώ την απάντηση και για αυτούς
Ενώ μάρεσε σαν μέθοδος και κατα διαστήματα έδειχνε να δουλεύει και για τους μαθητές αλλά και για μένα αφού είχα το πλάνο της πορείας της διδασκαλίας έτοιμο γραμμένο, οι παραπάνω δυσκολίες με προβλημάτισαν αρκετά και ομολογώ ότι δεν βρήκα κάποια λύση.
Περιμένω τις δικές σας απόψεις..
Ευχαριστώ
-
Τέτοια κάνουν στο εξωτερικό?
Γι'αυτό έρχονται στην Ελλάδα το καλοκαίρι και ξεκατινιάζονται?
Η τιμωρία και η αποβολή δεν εφαρμόζονται πουθενά πλέον,μόνο υπάρχουν σαν όροι.
Τα σχολεία του σήμερα δεν έχουν καμία σχέση με τα σχολεία του 60.
Και τα σχολεία και οι καθηγητές και οι γονείς και προφανώς και οι μαθητές.
-
Όσο το ότι είσαι φιλολογος, μαθηματικός ή οτιδηποτέ άλλο θεωρείται ταυτόσημο με το εκπαιδευτικός είναι φυσικό να διαιωνίζονται φαινόμενα όπως αυτό της παπαγαλίας . Όσο και να πικραίνει κάποιους οι περισσότεροι πτυχιούχοι των λεγόμενων καθηγητικών σχολών έκαναν 1ή 2 μαθήματα παιδαγωγικής και δεν τα έπαιρναν και σοβαρά υπόψη. Από την στιγμή που δεν έχουν ιδέα το τι είναι επιστήμες της αγωγής , δεν είναι δυνατόν να εφαρμόζουν συγχρονές μεθόδους διδασκαλίας. Η ρίζα του κακού λοιπόν είναι η εκπάιδευση των εκπαιδευτικών .
-
Τέτοια κάνουν στο εξωτερικό?
Γι'αυτό έρχονται στην Ελλάδα το καλοκαίρι και ξεκατινιάζονται?
Η τιμωρία και η αποβολή δεν εφαρμόζονται πουθενά πλέον,μόνο υπάρχουν σαν όροι.
Τα σχολεία του σήμερα δεν έχουν καμία σχέση με τα σχολεία του 60.
Και τα σχολεία και οι καθηγητές και οι γονείς και προφανώς και οι μαθητές.
ΤΕΜ μάλλον δεν κατάλαβα το πνεύμα του μηνύματός σου!! Όλα τα παραπάνω τα λες για κακό;
-
Σχόλιο ήταν.
-
Σε σχολείο του Αμβούργου στη Γερμανία, τα μαθήματα δεν έχουν πλέον 45λεπτη διάρκεια και το κουδούνι δεν χτυπάει. Οι μαθητές καταπιάνονται με ένα θέμα κάθε εβδομάδα. Ψάχνουν τη γνώση σε βιβλία, γράφουν εργασίες και τις παρουσιάζουν μέσα στην τάξη. Οσοι δεν καταλαβαίνουν ζητούν πρώτα βοήθεια από τους συμμαθητές τους και στη συνέχεια, αν εκείνοι δεν μπορούν να λύσουν τις απορίες τους, καταφεύγουν στο δάσκαλο. Τα παιδιά παίρνουν πράσινες, κίτρινες ή κόκκινες κάρτες ανάλογα με τη συμπεριφορά τους και στο τέλος της ημέρας συζητούν μέσα στην τάξη. Ο πιο ήσυχος μαθητής ανακηρύσσεται «βασιλιάς του ψιθύρου», φοράει χάρτινο στέμμα και απολαμβάνει τον τιμητικό τίτλο. Τα παιδιά ενθαρρύνονται να παίρνουν πρωτοβουλίες, να διατυπώνουν ερωτήσεις και να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Οταν τελειώνει το μάθημα, ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής σημαίνει ότι όλοι οι μαθητές πρέπει να συγυρίσουν την αίθουσα. Στη διάρκεια του γεύματος, η δασκάλα διαβάζει ιστορίες.
Θυμίζει έντονα Reggio Emilia και Bank Street!
Ακούγεται ενδιαφέρουσα πρακτική,ελπίζω όμως να είναι και αποτελεσματική.
Αλήθεια ΤΕΜ δε ρίχνουν αποβολές πλέον στη δευτεροβάθμια; :o
-
που να δειτε για τι συγχρονες μεθοδους μιλαμε στο γυμνασιο της περιοχης μου.
1) η διευθυντρια σκεφτεται μονο χωρους και πανηγυρια.εχει δημιουργησει μια ομαδα μαθητων που αναλαμβανουν ολες τις σχολικες γιορτες και ποτε ποτε πανε σε διαγωνισμους χορου.πραγμα που σημαινει πολλες προβες.ειναι ζητημα αν κανουν εστω και τις μισες ωρες μαθημα
2)υπαρχουν 3 καθηγητες που αφου τους εχουν διωξει απο ολα τα σχολεια της περιφερειας γιατι ηταν για το δαφνι ( σοβαρολογω) τους εχει μαζεψει αυτο το σχολειο και δεν τους βαζει να κανουν γραμματειακη υποστηριξη οπως στα αλλα σχολεια αλλα διδασκουν( λεμε τωρα).την ωρα της διδασκαλιας βγαζουν μπολακια και τρωνε η μια απο αυτες κανει την μαντονα και αλλα κουλα.
3)δεν υπαρχει καμια πειθαρχια και ελεγχος.καπνιζουν δημοσιως οι μαθητες στο προαυλιο και μαλιστα κανουν τρακα οι καθηγητες απο τους μαθητες.για να μην πω τι γινεται στις τουαλετες.(ακαταλληλο για ανηλικους)
4)μαθητες ( ευτυχως λιγοι ) κοροιδευουν βριζουν ακομα και σφλιαρες δινουν σε καθηγητες.ποινη?απλη επιπληξη.
5)βαθμοι?ο χειροτερος εχει 14.οχι γιατι το αξιζει αλλα για να μην μεινει μεταξεταστεος
6)τα κινητα χτυπανε στην ταξη και οι μαθητες απαντουν κανονικοτατα
7)ζητανε να βγουν για λιγο απο την ταξη και επιστρεφουν 5 λεπτα πριν χτυπησει το κουδουνι
8)βιντεακια καθηγητων που τραβηχτηκαν την ωρα του "μαθηματος" ανεβαινουν στο ιντερνετ εχοντας βεβαια πειραχθει
9)στη διαρκεια της καταληψης τραβηχτηκαν ροζ βιντεακια που εχουν κανει το γυρω της περιφερειας
10)αποβολη δεν εχει δοθει καμια.
καθηγητες και γονεις εχουν μονιμα τη δικαιολογια παιδια ειναι θα κανουν αταξιες.τα παραπανω δεν ειναι προιον φαντασιας ουτε υπερβολης ειναι τα πιο απλα που συμβαινουν στο υπεροχο αυτο σχολειο που αποτι φαινεται ακολουθει το πνευμα ελευθερης εκφρασης.ας μην ξεχναμε οτι τα παιδια ειναι σε ευαισθητη ηλικια και δεν πρεπει να τα μαλωνουμε για να μην παθουν ψυχολογικα προβληματα
-
το ερωτημα που εχω να θεσω ειναι "αυτοι οι γονεις δεν νοιαζονται για το μελλον αυτων των παιδιων?αυτοι οι καθηγητες τι κασνουν?μαλλον βολευτηκαν με τη μονιμη θεσουλα και αφου βλεπουν την παντελη ελλειψη αδιαφοριας εκ μερους των γονιων και μαθητων αδιαφορουν και αυτοι.αλλα ακομη και αυτοι που νοιαζονται δεν μιλουν γιατι δεν θελουν να βρεθουν μπλεγμενοι .και οι γονεις απο την αλλη εχουν παρει αποφαση οτι το σχολειο δεν προσφερει τιποτα παρα μονο απουσιες και οτι ειναι να μαθουν θα το μαθουν στα φροντιστηρια και στα ιδιαιτερα.οποτε ασ ειναι χαλαρα στο σχολειο.δεν ειναι τυχαιο οτι το 80% των μαθητων στην περιοχη απο την α δημοτικου εχει δασκαλα στο σπιτι για να διαβαζει και απο πεμπτη δημοτικου αρχιζει τα φροντιστηρια.μαθητρια α γυμνασιου μου ειπε περυσι οτι πηγαινει φροντιστηριο περα απο μαθηματικα αρχαια κτλ σε ιστορια οδυσσεια κτλ.εμεινα καγγελο φροντιστηριο για την ιστορια?
-
Κάτι μου θυμίζει το σχολείο που περιγράφεις! Είναι σε παραθαλάσσια κωμόπολη της ηπειρωτικής Ελλάδας;
-
Κάτι μου θυμίζει το σχολείο που περιγράφεις! Είναι σε παραθαλάσσια κωμόπολη της ηπειρωτικής Ελλάδας;
σε κωμοπολη της στερεας ελλαδας.και εγω που νομιζα πως μονο εδω εχει ξεφυγει τοσο η κατασταση
-
Νομίζω ότι η συζήτηση έχει ξεφύγει από το θέμα.
Αντί να κάνουμε διαπιστώσεις, καλύτερα να καταθετουμε ο καθένας προσωπικές εμπειρίες από σύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας που κατα καιρούς έχουμε εφαρμόσει στην τάξη, και να συζητάμε επί αυτού θέτοντας προβληματισμούς, δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε, αν είχε επιτυχία η μέθοδος κλπ.
Στο 2ο μήνυμα αυτής της συζήτησης κατέθεσα κάποιους προβληματισμούς από προσωπική εμπειρία. Δεν έχω λάβει κάποιον σχολιασμό...
-
Η ομαδοσυνεργατική διδασκαλία δεν εφαρμόζεται εν μια νυκτί με απόλυτη επιτυχία και μάλιστα από εκπαιδευτικούςπου οι ίδιοι δεν έχουν μάθει να εργάζονται ομαδοσυνεργατικά.
Θέλει αργά βήματα και συνδυασμό στην αρχική φάση με μετωπική διδασκαλία. Κάνεις μια δραστηριότητα ομαδική αφού εξηγήσεις ακριβώς τι ζητάς και διδάξεις τα βασικά από το θέμα σου.
Επίσης, αν είσαι στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, χρειάζεται να εφαρμόζεται από περισσοτέρους του ενός εκπαιδευτικούς, αλλιώς έχεις πρακτικό πρόβλημα στη διευθέτηση των θρανίων.
Ξεκινάς πάντα από τη μικρότερη δυνατή ομάδα (Δυάδα) και με΄τα ανεβαίνεις κατά προτίμηση σε ζυγό αριθμό μελών.
Για περισσότερα πάνω στην ομαδοκεντρική διδασκαλία δες : "Η ομαδική διδασκαλία στην Εκπαίδευση. Μια θεωρητική και εμπειρική προσέγγιση" της Μαρίας Αναγνωστοπούλου από τον εκδοτικό οίκο Αφών Κυριακίδη εκδ. 2001.
-
Προσωπικά έχω εφαρμόσει τη μέθοδο project και είχα πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα και διδασκαλία μέσω ΤΠΕ (και για ερευνητικούς σκοπούς στα πλαίσια Μεταπτυχιακού). Όλες οι καινοτομίες θέλουν χρόνο και κόπο για να πετύχουν. Ενώ τα παιδιά στην αρχή τις υποδέχονται με ενθουσιασμό, στη συνέχεια μπορεί και να αντιδράσουν γιατί ξεβολεύονται!
Άλλο είναι να κοιμάσαι την ώρα που ο άλλος αναλύει τις θεωρίες του και σ' αφήνει ήσυχο στη νιρβάνα σου και άλλο είναι να σε έχει στην τσίτα και ο εκπαιδευτικός και η ομάδα και να ζητούν από σένα δράση!
Και πάνω απ' όλα, πριν επιχειρήσεις καινοτομίες, χρειάζεσαι θεωρητικό υπόβαθρο και ενημέρωση ώστε να αποφύγεις τις παγίδες και τα λάθη (όσο γίνεται).
Αν, όμως, ξεκινήσεις, δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής στα καθιερωμένα!
Πολύ χρήσιμα είναι τα βιβλία: "Η μέθοδος Project" Karl Frey 1986 και "
-
Δυσκολίες που αντιμετώπισα:
1. Πολύ μεγάλη φωτοτύπιση. Είχα 5 τμήματα από 20 παιδιά άρα 100 φωτοτυπίες αν το σχέδιο ήταν σε ένα φύλλο μπρος πίσω (τα στριμωχνα γιατί αλλιώς θα ήθελα 200 φωτοτυπίες). Και αυτό για ένα μάθημα. Αν αποφάσιζα ότι από εδώ και πέρα θα έκανα το μάθημα έτσι σε καθημερινή βάση, θα χρειαζόμουν 500 φωτοτυπίες την εβδομάδα... (ή 1000 αν ήταν σε δύο φύλλα)
2. Σε τμήματα με χαμηλό γνωσιακό επίπεδο η μέθοδος δεν έδειχνε να δουλεύει. Επρεπε να επαναλαμβάνω τις ίδιες διευκρινήσεις σε κάθε ομάδα ξεχωριστά, ήτοι 10 φορές. Πήγαινα σε κάθε θρανίο και έλεγα τα ίδια ακριβώς. Το να το πω μια φορά φωναχτα στην τάξη ήταν αδύνατον για πολλούς λόγους: α) οι μισές ομάδες συζητούσαν μεταξύ τους (πράγμα επιθυμητό) οπότε δεν θα άκουγαν εμένα β) λόγω των πολλών διευκρινήσεων που θα έπρεπε να λέω φωναχτά σε όλη την τάξη, η διδασκαλία καταντούσε δασκαλοκεντρική
γ) το να πω μια απάντηση φωναχτά πχ για την ερώτηση 5, άλλοι μπορεί να ήταν στην ερώτηση 2 ακόμα οπότε δεν θα τους αφορούσε και όταν θα έφταναν στην ερώτηση 5 θα έπρεπε να ξαναπώ την απάντηση και για αυτούς
GEMINI,
από την προσωπική σου εμπειρία μπορείς να μας πεις την άποψή σου για το πως αντιμετώπισες τα παραπάνω;
-
Το επίπεδο θορύβου τις πρώτες φορές που θα εφαρμόσεις ομαδοσυνεργατική είναι πάντα υψηλό και συνεπώς αποκαρδιωτικό! Σιγά σιγά θα μάθουν πώς πρέπει να δουλεύουν. Πάντως να το θεωρείς δεδομένο ότι την ησυχία της μετωπικής διδ/λίας δεν θα την έχεις επ' ουδενί!
Δεν θα εφαρμόζεις παντού και πάντα ομαδοσυνεργατική αλλά συνδυαστικά. Όπου προσφέρεται η ομαδοσυνεργατική, θα τη χρησιμοποιείς ώστε να μην έχεις και το πρόβλημα της διαρκούς φωτοτύπησης. Υποθέτω πως έχεις ένα αρχείο με τα φύλλα εργασίας. Αποφασίζεις ποια είναι αυτά που θέλεις να διδάξεις ομαδοσυνεργατικά και ποια όχι.
Εκμεταλλέυεσαι την αλληλοδιδακτική μέθοδο (σοφέ Καποδίστρια)!!!Οι ομάδες σου είναι πάντα μεικτές (καλοί και κακοί μαθητές). Οι καλοί μαθητές σε κάθε ομάδα βοηθούν τους κακούς και σε καλούν μόνο όταν τα πράγματα σκουραίνουν. Αν δεις ότι όλες οι ομάδες έχουν πρόβλημα, επαναλαμβάνεις τη μετωπική στο σημείο που κόλλησαν.
-
......Όπου προσφέρεται η ομαδοσυνεργατική, θα τη χρησιμοποιείς ώστε να μην έχεις και το πρόβλημα της διαρκούς φωτοτύπησης...
Μα κάθε άτομο σε κάθε ομάδα θέλω να έχει μπροστά του το φύλλο εργασίας. Στην αρχή ξεκίνησα να δίνω ένα αντίγραφο σε κάθε ομάδα αλλά γκρίνιαζαν οι μαθητές αφού όλοι το ήθελαν να το πάρουν.. Έτσι αναγκάστηκα να το φωτοτυπώ για κάθε μαθητή.
-
Μέρος της όλης διαδικασίας είναι να μάθουν ότι δε χρειάζεται να έχει ο καθένας το δικό του, αλλά να μοιράζονται, να εκχωρούν αρμοδιότητες και να συνεργάζονται. Το αντίστοιχο που μπορώ να σου πω είναι ο πανικός που γίνεται με τους μαρκαδόρους στην αρχή της χρονιάς μέχρι να συνειδητοποιήσουν ότι αντιστοιχεί μια μολυβοθήκη ανά τέσσερεις. Πολύ σύντομα όμως αρχίζουν όχι μόνο να περιμένουν αλλά να εξυπηρετούν και τους φίλους τους (θέλει κανένας το κίτρινο;). Αν το καταφέρνουν τα νήπια οι υπόλοιποι κάποια στιγμή θα πετάνε.
-
Ρίτα μου, το κόκκινο θα ήθελα!!! (ΟΣΦΠ)
-
;D ;D ;D ;D
-
Πάρα πολύ ωραίο θέμα!
εγώ ακόμα είμαι φοιτήτρια,αλλά επειδή έχω μπει σε τάξεις και έχω κάνει μαθήματα παιδαγωγικής και διδακτικής μεθοδολογίας,νομίζω πως μπορω να πω και εγώ την άποψή μου.
Στο Πανεπιστήμιο μας διδάσκουν μία και μοναδική τεχνική,την οποία φέρνουν στο προσκήνιο σε οποιαδήποτε φάση:την ομαδοσυνεργατική.μάλιστα μάλιστα!ομαδική συνεργασία μεταξύ των μαθητών λέει,χωρίς όμως να τίθενται τα "όρια" της επικοινωνίας αυτής και χωρίς να αναδεικνύεται ο κατευθυντικός-βοηθητικός ρόλος του δασκάλου.
αλλά σας λέω εγώ ότι τελικά αποδεικνύονται εύρυθμα τα αποτελέσματά της εν λόγω τεχνικής σε κάποιες περιπτώσεις:ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΘΕΛΗΣΗ,ΜΕΡΑΚΙ,ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΝΑ ΜΠΕΙΣ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΨΑΧΤΕΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ.
Άρα,εφόσον τα πανεπιστήμια δε βοηθούν,οι δάσκαλοι δεν έχουν τη διάθεση κλπ κλπ,η μέθοδος αυτή αποδεικνύεται η μεγαλύτερη στάχτη στα μάτια μας ότι δήθεν είμαστε καθηγηταράδες και ότι δήθεν εξελίσσεται η Παιδαγωγική επιστήμη.
Τις προάλλες παρακολούθησα ένα ντοκιμαντέρ από μιά πραγματική σχολική τάξη...Σχολείο που ακολουθούσε αυτό που σήμερα ονομάζουμε "διαθεματικότητα των σχολικών μαθημάτων" (η μέθοδος νομίζω πως λέγεται "ευέλικτη ζώνη" ). Εδώ εφαρμόζονται οι σύγχρονες παιδαγωγικές μέθοδοι σύμφωνα με τις οποίες η μάθηση είναι μια σύνθετη διαδικασία αλληλεπίδρασης του ατόμου με το κοινωνικό περιβάλλον. Για το λόγο αυτό η διδασκαλία γίνεται όχι μόνο με τη χρήση του παραδοσιακού εγχειριδίου αλλά και με τη βοήθεια οπτικού και ακουστικού υλικού, γλωσσικών παιχνιδιών, συζητήσεων αλλά και εκδηλώσεων (εκμάθηση τραγουδιών, διαγωνισμοί, μουσικές και θεατρικές παραστάσεις, ξεναγήσεις στις εκθέσεις κ.ά.).
Οι μαθητές(σε συνεργασία με το/τη δάσκαλο/α) ξεκινούσαν για παράδειγμα συζήτηση για τη δημιουργία και χρήση του εικονοσκοπίου(της κλασικής βιντεοκάμερας). Δε συζητούσαν όμως μόνο,αλλά κάθε ένας από τους μαθητές είχε τη δυνατότητα να μαγνητοσκοπήσει την οικογένεια του,το σπίτι,τα παιχνίδια του,το χώρο όπου μένει,το δωμάτιο του,να παρουσιάσει τους γονείς και τα αδέρφια του ή όποιους άλλους συγγενείς και φίλους και παράλληλα να αφηγείται ενώ θα "τραβά" με την κάμερα.
Απ'ό,τι φαντάζεστε,τα παιδιά είχαν ξετρελαθεί με την ιδέα!
την επόμενη μέρα πήγαιναν στο σχολείο και το καθένα-έχοντας την εμπειρία του τι είναι και πως χρησιμοποιούνται οι κάμερες-ξεκινούσε συζήτηση..Η συζήτηση ξεκινούσε από την κάμερα και η δασκάλα "έσερνε" σταδιακά το θέμα προς τη γλώσσα,τα μαθηματικά,τη μουσική,τη γεωγραφία....
στην τάξη υπήρχε κάμερα από την κρατική τηλεόραση και πραγματικά είχα συγκλονιστεί με την ανταπόκριση των παιδιών στο μάθημα!!!!!!!!!!σηκώναν συνέχεια το χέρι τους να μιλήσουν,προβληματίζονταν γύρω από το οτιδήποτε,ακόμα και αν δεν ήξεραν την ακριβή απάντηση ζητούσαν να μιλήσουν και προσπαθούσαν εκείνη τη στιγμή να εμπλουτίσουν την απάντηση τους...
το πιό υπέροχο όμως ήταν ότι η πλειονότητα των παιδιών σε αυτή την τάξη ήταν ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ μαθητες,οι οποίοι ζούσαν σε περιβάλλον μειονεξίας,με γονείς αγράμματους,που σε πολλές περιπτώσεις δεν είχαν καν επαφή με την ελληνική γλώσσα.Και η πρόοδος αυτών των μαθητών (όπως ανέφερε και η δασκάλα) είχε βελτιωθεί πάρα πολύ!!!
εξαιρετικό ντοκιμαντέρ,εξαιρετικές εμπειρίες!!
εδώ επιτρέψτε μου να χαρακτηρίσω τη δασκάλα "μεγάλο σκυλί" ;D
Η τύπισσα ήταν γεννημένη γι'αυτό!
Ασχολούνταν πάαααρα πολύ με τα παιδιά,τους έδινε το λόγο,κατηύθυνε με πολύ μεγάλη μαστοριά τη συζήτηση,είχε μία ιδιαίτερα θελκτική μη λεκτική επικοινωνία και γενικά ξετρελάθηκα!!!!
Αυτό χρειάζεται,πιστεύω,συνάδελφοι και συναδέλφισσες...Όρεξη,καλή θέληση,μεράκι και πείσμα!!!!
-
killbill σχετικα με την αντιμετώπιση των προβλημάτων που ανέφερες, έχω να προσθέσω κι εγώ τα εξής,
1. μπορείς να ΄δημιουργήσεις 4-5 ομάδες στην τάξη, να δώσεις μία φωτοτυπία στην κάθε ομάδα και να ορίσεις έναν αρχηγό (κατά προτίμηση τον πιο αδιάφορο-αμέτοχο-περιθωριοποιημένο ώστε να του δώσεις κίνητρο), ο οποίος και θα αναλάβει να κατατοπίσει τους άλλους σχετικά με το περιεχόμενο της φωτοτυπίας. Κατόπιν ο καθένας μπορεί να την πάρει στα χέρια του και να προσθέσει τα δικά του σχόλια. Μετά την λήξη του μαθήματος μπορείς τις ίδιες φωτοτυπίες να τις ζητήσεις πίσω και να τις αναμοιράσεις στα άλλα τμήματα.
2. Όπως συμβαίνει και με ένα καινούργο παιχνίδι, οι οδηγίες και τα βήματα που θα ακολουθήσουν οι μαθητές δουλέυοντας ομαδικά πρέπει να δωθούν εκ των πρωτέρων συνολικά. Αφού λοιπόν με την αρχή του μαθήματος κάνεις μια εισαγωγή στο θέμα, τους δώσεις οδηγίες πως να δουλέψουν, τι χρόνο έχουν για την ολοκήρωση κάθε μίας άσκησης και ποιος είναι ο τελικός στόχος (π.χ να καταληξουν σε κάποιο όμοφωνο συμπερασμα που θα αναλάβει ο αρχηγός της ομάδας να εκφωνήσει στην τάξη). Εφόσον κρίνεις σκόπιμο (αν είναι περίπλοκη η άσκηση με πολλά σκέλη) μπορείς μόλις γίνει το 1ο βήμα (γνωριμία των ομάδων με τη φωτοτυπία :)) να αφιερώσεις χρόνο για ερωτήσεις των μαθητών, τις οποίες όμως να ακούει όλη η τάξη και αν θες να ενθαρρύνεις και τους ίδιους τους μαθητές να απαντούν στις ερωτήσεις των συμμαθητών τους.
Σημαντικό είναι εσύ να τους είσαι όσο πιο "άχρητος" και αόρατος γίνεται και να μάθουν να αναζητούν τη βοήθεια και πληροφορία μεταξύ τους.
Κατά τη διάρκεια τις εργασίας των ομάδων καλό είναι να περιφέρεσαι από όμάδα σε όμαδα (χρειάζεται να μετακίνήσεις θρανία και να τα διαμορφώσεις ώστε να μπορούν να κάθονται γυρω γυρω τα μέλη της ομάδας) και να ξεμπλοκάρεις διακριτικά και δίνοντας χαμηλώφωνες οδηγίες την διαδικασία όπου έχει κολλήσει.
-
Συνέχεια..... ;D ;D
΄
Φρόντισε η άσκηση να είναι απλή και να μπορεί να ολοκληρωθει στην διάρκεια της ώρας, γιατί στο τέλος πρέπει να αφιερώσει χρόνο ώστε η κάθε ομάδα να παρουσιάσει τη δουλειά της καθώς και να γίνουν σχόλια επί τούτου.
Ελπίζω έστω κάτι από αυτά να σου φανει χρήσιμο και να μπορέσεις να το εφαρμόσεις επιτυχώς στην τάξη γιατί η δουλεία που έκανες πέρισυ με τα παιδια είναι σημαντική κι ακόμη κι αν δεν εξέλαβες αυτό το μήνυμα από την ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε στην τάξη ή επειδή αντιμετώπισες προβλήματα, το σίγουρο είναι ότι οι μαθητές σου έλαβαν μοναδικά ερεθίσματα, και έχουν λόγο να θυόύνται και το μάθημά σου και εσένα.. :)
ααα..η φασαρία και πολυλογία των μαθητών όταν δουλέυουν ομαδικά είναι και καλοδεχούμενη αλλά και καλό σημάδι (όπως παιρνουν φωτιά τα μαχαιροπήρουνα όταν το φαγητό μας αρέσει). Όμως αν θεωρείς ότι ενοχλούνται οι διπλανές τάξεις μπορείς να τους βάλεις μουσική (κάτι μελωδικό) κι όταν παρεκτρέπονται να παίζεις με την ένταση για να τους επαναφέρεις..
-
Σε ευχαριστώ για τις συμβουλές.
Όσον αφορά την φωτοτύπιση, κάτι τέτοιο έχω σκεφτεί και εγώ, δηλαδή να δίνω 1 φωτοτυπία ανα 4 άτομα στην οποία δεν θα γράφουν τίποτα πάνω. Μπορούν να αντιγράφουν το σχέδιο μαθήματος από την φωτοτυπία στο τετράδιό τους. Έτσι θα χρειάζομαι μόνο 4-5 αντίγραφα για όλες τις τάξεις!
Έχω σκεφτεί όμως και το εξής, για το οποίο θα ήθελα την γνώμη σου:
το σχέδιο μαθήματος να παρουσιαζεται στον τοίχο με βιντεοπροβολέα και να το αντιγράφουν από εκεί. (γενικά χρησιμοποιώ laptop και βιντεοπροβολέα στην τάξη, δείχνοντας αρκετά προγράμματα μαθηματικών).
Το σχέδιο μαθήματος να το παρουσιάζω σε PowerPoint, ενώ σε κάθε click θα εμφανίζεται η απάντηση για κάθε ερώτηση ξεχωριστά. Την σωστή απάντηση θα την εμφανίζω αφού θα έχω διαθέσει χρόνο να δουλεψουν οι μαθητές.
Έτσι θα μπορούν και οι ομάδες οι οποίες δεν καταφεραν να βρουν την απάντηση ή έμειναν πίσω σε κάποια ερώτηση, να δουν την σωστή απάντηση καθώς και άλλες ομάδες που δούλεψαν να συγκρίνουν την απάντησή τους με την σωστή.
Με αυτόν τον τρόπο θα απαλλαγω από το να λέω σε κάθε ομάδα την απάντηση. Θα δίνω μόνο οδηγίες και θα τους λέω "προσπαθείστε, σε λίγο θα δείτε την σωστή απάντηση στον τοίχο". ΄
Όλοι οι μαθητές θα μπορουν τότε να αντιγράψουν την σωστή απάντηση.
Εναλλακτικά έχω σκεφτεί τις διαφάνειες με τα σχέδια μαθήματος με τις απαντήσεις τους να τις ανεβάζω σε μια ιστοσελίδα στο Internet ώστε να τις κατεβάζουν από εκεί όταν πάνε σπίτι τους.
Πιστεύω ότι έτσι κερδίζω τα εξής:
1) καθόλου φωτοτύπιση
2) πιο ξεκούραστο για μένα αφού δεν θα χρειάζεται να επαναλαμβάνω την σωστή απάντηση σε κάθε ομάδα. Ο φόρτος εργασίας μου θα εστιάζεται στον τρόπο λύσης
3) λύνω το πρόβλημα του συντονισμού των ομάδων, αφού έτσι και ομάδες που μένουν πίσω θα βλέπουν την σωστή απάντηση
-
killbill όπως όλα τα πράγματα, έτσι και η ομαδοσυνεργατική πρέπει να ενταχθεί σταδιακά. Νομίζω ότι πρέπει να περάσει από όλα τα στάδια που προαναφέρθηκαν: στην αρχή μικρές ομάδες με μία φωτοτυπία ο καθένας, μετά μεγαλύτερες με μία φωτοτυπία ανά ομάδα και στο τέλος μπορείς να δουλέψεις με τον τρόπο του Η/Υ. Εδώ μπορείς να εντάξεις και τη μέθοδο της ενθάρρυνσης από την power teaching που αναφέρεται σε άλλο topic λέγοντας ότι θα αλλάξεις τη μέθοδο σε αυτό το σημείο γιατί τα παιδιά έχουν εξελιχθεί και μπορούν να τα καταφέρουν με κάτι πιο δύσκολο. Έτσι τους δίνεις να καταλάβουν ότι παρακολουθείς την εξέλιξή τους και ότι ακολουθείς ένα συγκεκριμένο πλάνο γιατί ανταποκρίνονται όπως θα ήθελες. Μπράβο σου πάντως που το ψάχνεις...
-
killbill πολύ ωραία η ιδέα του βιντεοπροβολέα. Μάλιστα κάπου είχα δει να αξιοποιείται αντίστοιχη τεχνική για το χειρισμό των ζητημάτων πειθαρχίας μέσα στην τάξη, γιατί αφενός μεν τα παιδιά είναι απασχολημένα με την όποια άσκηση, αφετέρου ο εκπαιδευτικός έχει τη δυνατότητα να κινείται μέσα στην τάξη, αφουγκράζεται τις ανάγκες των πιαδιών και να παρεμβαίνει όπου και όπως χρειάζεται με ηρεμία.
-
Μπραβο killbill για το ψαξιμο...θεωρω το να ειμαστε οικειοι με παιδαγωγικα και να ψαχνουμε διδακτικες μεθοδους ειναι τα μεγαλυτερα οπλα μας για να περασουμε αυτο που θελουμε στις ταξεις μας... το να ασχοληθουμε και με το "πως"της διδασκαλιας,εξισου με το "τι" ειναι αυτο που θα μας κανει ιδιαιτερους ως δασκαλους.προσωπικα πιστευω οτι το για να εφαρμοσεις με επιτυχια καποια μεθοδο πρεπει να την πιστευεις κιολας,να ταιριαζει στο χαρακτηρα και την ιδιοσυγκρασια σου,σαφως καθε αρχη και δυσκολη...αλλα δυσκολη ειναι μονο η αρχη...γιατι στην πορεια αναλογα με την ανταποκριση των μαθητων η καθε μεθοδος εξελισσεται κι εμπλουτιζεται με νεα στοιχεια που ανακαλυπτεις στην πορεια,σαν ζωντανος οργανισμος κι αυτη μαζι με την ομαδα...και σαφως καθε μεθοδος στηριζεται στις προηγουμενες...σιγουρα υπαρχουν στοιχεια της μιας προσαρμοσμενα στη φιλοσοφια της αλλης,ακομα και τεχνικες...καμια δεν ειναι εφευρεση των "90"ς η σημερινη...σαφως ομως ειναι προσαρμοσμενες στο σημερα και χρησιμοποιουν σημερινα μεσα.ολες εχουν επιρροες ...τελικα παρθενογεννεση δεν υπαρχει ουτε στα παιδαγωγικα...καλη επιτυχια να εχεις και καλη σχολικη χρονια
-
Χαίρομαι αφάνταστα που βλέπω Ιδεολόγους της Εκπαίδευσης να συζητούν και να προβληματίζονται για την ουσία του έργου τους κι όχι δημοσιοϋπαλληλίσκους που γκρινιάζουν για τα οικονομικά μονίμως και τα χρησιμοποιούν ως άλλοθι για την τεμπελιά τους.
ΜΠΡΑ
-
που να δειτε για τι συγχρονες μεθοδους μιλαμε στο γυμνασιο της περιοχης μου.
1) η διευθυντρια σκεφτεται μονο χωρους και πανηγυρια.εχει δημιουργησει μια ομαδα μαθητων που αναλαμβανουν ολες τις σχολικες γιορτες και ποτε ποτε πανε σε διαγωνισμους χορου.πραγμα που σημαινει πολλες προβες.ειναι ζητημα αν κανουν εστω και τις μισες ωρες μαθημα
2)υπαρχουν 3 καθηγητες που αφου τους εχουν διωξει απο ολα τα σχολεια της περιφερειας γιατι ηταν για το δαφνι ( σοβαρολογω) τους εχει μαζεψει αυτο το σχολειο και δεν τους βαζει να κανουν γραμματειακη υποστηριξη οπως στα αλλα σχολεια αλλα διδασκουν( λεμε τωρα).την ωρα της διδασκαλιας βγαζουν μπολακια και τρωνε η μια απο αυτες κανει την μαντονα και αλλα κουλα.
3)δεν υπαρχει καμια πειθαρχια και ελεγχος.καπνιζουν δημοσιως οι μαθητες στο προαυλιο και μαλιστα κανουν τρακα οι καθηγητες απο τους μαθητες.για να μην πω τι γινεται στις τουαλετες.(ακαταλληλο για ανηλικους)
4)μαθητες ( ευτυχως λιγοι ) κοροιδευουν βριζουν ακομα και σφλιαρες δινουν σε καθηγητες.ποινη?απλη επιπληξη.
5)βαθμοι?ο χειροτερος εχει 14.οχι γιατι το αξιζει αλλα για να μην μεινει μεταξεταστεος
6)τα κινητα χτυπανε στην ταξη και οι μαθητες απαντουν κανονικοτατα
7)ζητανε να βγουν για λιγο απο την ταξη και επιστρεφουν 5 λεπτα πριν χτυπησει το κουδουνι
8)βιντεακια καθηγητων που τραβηχτηκαν την ωρα του "μαθηματος" ανεβαινουν στο ιντερνετ εχοντας βεβαια πειραχθει
9)στη διαρκεια της καταληψης τραβηχτηκαν ροζ βιντεακια που εχουν κανει το γυρω της περιφερειας
10)αποβολη δεν εχει δοθει καμια.
καθηγητες και γονεις εχουν μονιμα τη δικαιολογια παιδια ειναι θα κανουν αταξιες.τα παραπανω δεν ειναι προιον φαντασιας ουτε υπερβολης ειναι τα πιο απλα που συμβαινουν στο υπεροχο αυτο σχολειο που αποτι φαινεται ακολουθει το πνευμα ελευθερης εκφρασης.ας μην ξεχναμε οτι τα παιδια ειναι σε ευαισθητη ηλικια και δεν πρεπει να τα μαλωνουμε για να μην παθουν ψυχολογικα προβληματα
Όταν εργάζεσαι σε τέτοιο σχολείο πως να εφαρμόσεις νέες μεθόδους διδασκαλίας????
Δεν έχω διδάξει (ευτυχώς) σε τέτοιο σχολείο εφάρμοσα όλα αυτά τα ωραία με σχέδια μαθήματος και ομάδες και πάρα πολύ ωραία πράγματα,γιατί βόλευε και το μάθημα(Πληροφορική) ακόμα και σε μάθημα της Γ Λυκείου που το έδιναν πανελλήνιες....ξέρετε ποιο ήταν το πρόβλημα μου???Οι φωτοτυπίες!!!!!έβγαζα πολλές φωτοτυπίες,για σημειώσεις και ασκήσεις που βοηθούσαν τα παιδιά ΑΛΛΑ είχα πρόβλημα επειδή χρησιμοποιούσα πολύ το φωτοτυπικό οι συνάδελφοι γκρίνιαζαν και εγώ καθημερινά μοίραζα φωτοτυπίες...
-
....ξέρετε ποιο ήταν το πρόβλημα μου???Οι φωτοτυπίες!!!!!έβγαζα πολλές φωτοτυπίες,για σημειώσεις και ασκήσεις που βοηθούσαν τα παιδιά ΑΛΛΑ είχα πρόβλημα επειδή χρησιμοποιούσα πολύ το φωτοτυπικό οι συνάδελφοι γκρίνιαζαν και εγώ καθημερινά μοίραζα φωτοτυπίες...
http://www.pde.gr/forum/index.php?topic=11223.msg212590#msg212590 (http://www.pde.gr/forum/index.php?topic=11223.msg212590#msg212590)
-
Έχω μεγάλη απορία πως μπορούμε να μιλάμε για συγχρονές μεθόδους διδασκαλίας και να κυριαρχεί η φωτοτυπία . Καταργήσαμε τον πίνακα και τον αντικαταστήσαμε με τις φωτοτυπίες και βαυκαλιζόμαστε ότι όλα τα κάνουμε ωραία και καλά. Χωρίζουμε την τάξη σε ομάδες και δίνουμε σε όλους την ίδια εργασία και περιμένουμε από όλους τα ίδια (η διαφοροποιήμένη διδασκαλία μάλλον είναι άγνωστη). Τέλος περιμένουμε ξαφνικά στο λύκειο να μάθουμε να συνεργάζονται όταν αυτό έπρεπε να το είχαν μάθει από το νηπιαγωγείο (το οποίο οι περισσότεροι το θεωρούν παιδική χαρά καθώς θεωρούν τους εαυτούς τους πολύ ανώτερους από νηπιαγωγούς).
-
Έχω μεγάλη απορία πως μπορούμε να μιλάμε για συγχρονές μεθόδους διδασκαλίας και να κυριαρχεί η φωτοτυπία . Καταργήσαμε τον πίνακα και τον αντικαταστήσαμε με τις φωτοτυπίες και βαυκαλιζόμαστε ότι όλα τα κάνουμε ωραία και καλά. Χωρίζουμε την τάξη σε ομάδες και δίνουμε σε όλους την ίδια εργασία και περιμένουμε από όλους τα ίδια (η διαφοροποιήμένη διδασκαλία μάλλον είναι άγνωστη). Τέλος περιμένουμε ξαφνικά στο λύκειο να μάθουμε να συνεργάζονται όταν αυτό έπρεπε να το είχαν μάθει από το νηπιαγωγείο (το οποίο οι περισσότεροι το θεωρούν παιδική χαρά καθώς θεωρούν τους εαυτούς τους πολύ ανώτερους από νηπιαγωγούς).
σωστες παρατηρησεις κι εμεις αυτο προσπαθουμε να εισαγουμε στο νηπιαγωγειο,ομαδοσυνεργατικη ,διαφοροποιημενη παιδαγωγικη,ενταγμενα ομως στη νεα φιλοσοφια και επισημα πια,και για μας ειναι δυσκολο γιατι τα πιτσιρικια ειναι χυμα και γιατι δεν εχουμε διδαχθει με τετοιες μεθοδους στα σχολικα μας χρονια...αλλα ειπαμε καθε αρχη και δυσκολη παντως λογικα σειρα με τη σειρα,καθε χρονο οι μαθητες θα παρουσιαζονται ολο και πιο ετοιμοι για αναλογες μεθοδους,στις μεγαλυτερες ταξεις-αφου θα εχουν συνηθισει σ'αυτο τον τροπο δουλειας...!και τελικα οι εμπειριες σας αυτες το να ανοιγετε δρομο στα τυφλα δεν εξαργυρωνονται και δεν συγκρινονται με τιποτα -μα με τιποτα συναδελφοι...
-
το προβλημα ειναι οτι το παιδι ανα βαθμιδα διδασκεται με τελειως αλλο τροπο. οταν ξεκιναει η ομαδα στο νηπιαγωγειο κ καθως προχωρα στο σχολειο σιγα σιγα καταργειται δεν ειναι ευκολο να ξαναμπει στη λογικη των παιδιων του λυκειου πχ
-
....ξέρετε ποιο ήταν το πρόβλημα μου???Οι φωτοτυπίες!!!!!έβγαζα πολλές φωτοτυπίες,για σημειώσεις και ασκήσεις που βοηθούσαν τα παιδιά ΑΛΛΑ είχα πρόβλημα επειδή χρησιμοποιούσα πολύ το φωτοτυπικό οι συνάδελφοι γκρίνιαζαν και εγώ καθημερινά μοίραζα φωτοτυπίες...
http://www.pde.gr/forum/index.php?topic=11223.msg212590#msg212590 (http://www.pde.gr/forum/index.php?topic=11223.msg212590#msg212590)
Έχεις απόλυτο δίκιο αλλά όταν το μάθημα σου το δίνουν πανελλήνιες και όταν έχεις πάει στο σχολείο 2 βδομάδες μετά απ την έναρξη των μαθημάτων...ειλικρινά δεν έχεις χρόνο για να εφαρμόσεις κάποια πράγματα...πρέπει να προλάβεις να βγάλεις την ύλη και να μείνει χρόνος για επαναλήψεις γιατί τα παιδιά θα διαγωνιστούν σε πανελλήνιο επίπεδο...
Πάντως στις μικρότερες τάξεις που δεν είχα το άγχος των πανελληνίων εφάρμοζα τις παρουσιάσεις με laptop και έβρισκα και υλικο απο το Internet ήταν μια χαρά όλα...
-
Και κάτι ακόμα υπήρχαν παιδιά που δεν είχαν δικό τους υπολογιστή στο σπίτι....κι όμως υπήρχαν...επίσης το σχέδιο μαθήματος δεν το έδινα σε κάθε παιδί χωριστά,ένα σε κάθε θρανίο...αλλά έδινα φωτοτυπίες με ασκήσεις,θεωρία,παραδείγματα που θα τους βοηθούσαν αργότερα στην επανάληψη που θα έκαναν...
-
Είναι πολλές οι φορές που νιώθω ότι η σύγχρονη παιδαγωγική και διδακτική υπάρχει μόνο για να έχει ενοχές ο Έλληνας εκπαιδευτικός. Εννοείται ότι θέλει πολύ αγώνα και κόπο για να καταλάβεις εσύ ο ίδιο τι χρειάζεται να κάνεις, ότι μαθαίνεις μέσα από διαδικασίες δοκιμής και πλάνης πώς μπορείς να εφαρμόσεις κάτι καινούριο και πάντα βγαίνεις κερδισμένος κι εσύ και τα παιδιά. Πολλές φορές, όμως οι συνθήκες είναι τέτοιες που νιώθεις ανίσχυρος, άχρηστος ακόμη και παράλογος. Ειδικά στο δομόσιο σχολείο που αποτελεί την κορωνίδα του παραλογισμού. Ευτυχώς που υπάρχει και το φόρουμ και μπορούμε να βρισκόμαστε και να λέμε δυο κουβέντες και να ανταλλάσσουμε απόψεις και γνώμες.
-
Επαναφέρω, ύστερα από αρκετό καιρό, την συζήτηση περί ομαδοσυνεργατικής ή μαθητοκεντρικής διδσκαλίας στην τάξη, για να καταθέσω νέες εμπειρίες και προβληματισμούς που προέκυψαν.
Ομολογώ ότι τα έχω βρει σκούρα τα πράγματα..
πρόβλημα 1: Το πρόβλημα με τον μεγάλο όγκο φωτοτύπισης των φύλλων εργασίας δυστυχώς δεν μπορώ να το αποφύγω.
Χρειάζεται να βγάζω:
20 (ώρες διδασκαλίας την εβδομάδα) Χ
20 (παιδιά στην τάξη) Χ
2 (σελίδες στην καλύτερη περίπτωση που το σχέδιο πιάνει 1 φύλλο μπρος πίσω)
= 800 φωτοτυπίες σε μια εβδομάδα!
Δεν μπόρεσα να εφαρμόσω αυτό που ειπώθηκε παραπάνω, δηλαδή να δίνω ένα φύλλο ανά ομάδα (πχ 1 φύλλο για 4 άτομα), για τους εξής λόγους:
α) οι απαντήσεις των μαθητών πρέπει να γράφονται πάνω στο φύλλο εργασίας (στα κενά που αφήνω για συμπλήρωση)
β) είναι απίστευτα χρονοβόρο να αντιγράφουν το φύλλο εργασίας στο τετράδιό τους και να το συμπληρώνουν εκεί
γ) κάθε μαθητής πρέπει να έχει το φύλλο εργασίας μπροστά του για να το βλέπει καλά
δ) κάθε μαθητής θέλει να το πάρει σπίτι του και να το έχει στο αρχείο του ως σημειώσεις του μαθήματος
πρόβλημα 2: Ήταν πολύ δύσκολο έως αδύνατον να βάλω στην ίδια ομάδα έναν καλό με έναν αδύνατο (και συνήθως αδιάφορο!) μαθητή. Τα παιδιά ήθελαν ομάδα με τον κολλητό τους! Έτσι δημιουργούνται 5-6 ομάδες άσχετων και 2-3 ομάδες καλών. Είναι πολύ αρνητικοί σε σημείο να μην θέλουν να ξαναγίνει το μάθημα έτσι αν είναι να καθίσει στο ίδιο θρανίο ο άριστος μαθητής με τον αρχικαταληψία-άσχετο-αδιάφορο-φασαρία κλπ μαθητή... Και δίκιο έχουν...
πρόβλημα 3: Άκουγα το "κύριε ελάτε εδώ.. δεν ξέρουμε τι να κάνουμε.. δεν καταλαβαίνουμε..κολλήσαμε" 10 φορές την ίδια στιγμή και συνέχεια σε κάθε ερώτηση του φύλλου εργασίας. Τι να έκανα; πήγα στην καθε ομάδα και τα εξήγησα. Έτσι επανέλαβα τα ίδια πράγματα 10 φορές, με αποτέλεσμα στο τέλος της ώρας να έχουν ολοκληρωθεί μόνο 3 ερωτήσεις από τις 15 του φύλλου εργασίας!
Την επόμενη φορά όποτε κολλάγανε (συνεχώς δηλαδή σε κάθε ερώτηση) τα είπα φωναχτά στην τάξη για όλους. Τότε διαπίστωσα ότι το μάθημα δεν διέφερε ιδιαίτερα από την δασκαλοκεντρική διδασκαλία που έκανα πριν.
πρόβλημα 4: Ένιωσα ότι η μέθοδος αυτή με έχει καταργήσει ως εκπαιδευτικό:
-Χάνεται η μεταδοτικότητα και η εκφραστικότητα του εκπαιδευτικού έτσι... αφού την δουλειά την κάνει ένα χαρτί..
-Χάνεται ή περιορίζεται σε μεγάλο βαθμό ο διάλογος καθηγητή-μαθητή
-Χάνεται ο έλεγχος του καθηγητή για τον κάθε μαθητή στην τάξη αφού με τις ομάδες δεν μπορεί να ξέρει ποιός δούλεψε και κυρίως να εντοπίσει ποιός έχει δυσκολία που! Αν έρθει ο γονιός να ρωτήσει πως πάει το παιδί του τι θα του πω; αφού δεν έχω άμεση προσωπική εικόνα για τον μαθητή ξεχωριστά. Θα πω "η ομάδα που δουλεύει καλά παει"? Μα πανελλήνιες θα μου πει δεν θα δώσει με την ομάδα αλλά μόνος του!!
Έχω απαγοητευτεί από αυτήν την μέθοδο και μαζί και τα παιδιά. Δεν ξέρω αν εγώ κάνω κάτι λάθος ή αν αυτές οι θεωρίες διδασκαλίας είναι μόνο για να τις γράφεις στον ΑΣΕΠ!
Επίσης αναρωτιέμαι μήπως αυτή η μέθοδος δεν συνίσταται τόσο για την διδασκαλία μαθηματικών (που διδάσκω) αλλά μόνο για άλλα μαθήματα πχ Ιστορία ή θρησκευτικά ή σε παιδιά δημοτικού μόνο όπου όλοι σίγουρα μπορούν να αποδώσουν κάπως και έτσι αυτή η μέθοδος να δουλεψει σωστά. Πχ θα ήταν πιο εύκολα τα πράγματα να κάνεις ομαδοσυνεργατική στα καλλιτεχνικά:
-
Κανείς? κάποιο σχόλιο?
-
Η ομαδοσυνεργατική είναι μια καλή μέθοδος με την προϋπόθεση ότι χωρίζεις τα παιδιά σε ομάδες (κάθονται όπως θέλουν αυτά) αλλά προϋποθέτει επίσης να μην έχεις να βγάλεις ένα μεγάλο ποσό ύλης, αλλά ούτε και δύσκολη ύλη (εννοώ ύλη που χρειάζεται αφομοίωση, διάβασμα, προσωπική μελέτη από το μαθητή). Στο σχολείο διδάσκουμε μετωπική διδασκαλία γιατί έχουμε να καλύψουμε αρκετή ύλη, επίσης σύνθετα θέματα.
Δοκίμασε να απαγκιστρωθείς από το στόχο να βγάλεις ντε και καλά την ύλη και βάλε 2-3 διδακτικούς στόχους, εφικτούς στην πραγματοποίησή τους. Δώσε τους να καταλάβουν ότι δεν πρέπει να έχουν το άγχος του βαθμού, συνεργάσου με τον πληροφορικό ώστε να σε βοηθήσει μέσα στην τάξη να κάνετε κάποια κόλπα εφαρμογής σε λογισμικό που αρέσουν πολύ στα παιδιά, ή δυνεργάσου με άλλον συνέδελφο παρόμοιας ειδικότητας και σχεδιάστε κάποια εφαρμογή στα μαθηματικά, ώστε να έχεις έναν βοηθό μέσα στη τάξη.
Άλλο ένα θέμα είναι επίσης ο χρόνος. Αν έφτιαξες φύλλο εργασίας που χρειάζεσαι 2 βοηθούς καθηγητές και 4 ώρες για να πιάσεις τους διδακτικούς στόχους και εσύ είχες στη διάθεσή σου μόνο 1 ώρα, είναι ευνόητο ότι απέτυχες. Η διδακτική πράξη χρειάζεται ευελιξία, διαφέρει από τις θεωρίες που γράφουμε στον ΑΣΕΠ, γιατί σε αυτές δεν λαμβάνονται καθόλου υπόψη τα - σοβαρότατα - προβλήματα έλλειψης υποδομών που υπάρχουν στις σχολικές τάξεις, αλλά και τα γενικότερα προβλήματα που προκύπτου όταν πρέπει να βγάλεις ύλη 3 ετών σε 1 εξάμηνο. Πώς να μη βγάινουν αστοιχείωτα τα παιδιά από το σχολείο μετά;;
-
Κατανοητά τα όσα γράφεις.
Απλά αυτό το δουλέψτε σε ομάδες, ακολουθείστε τις οδηγίες στο φύλλο εργασίας, εγώ δεν μιλάω αλλά μόνο επεμβαίνω αν χρειαστεί, κάπου δεν σε καταργεί σαν εκπαιδευτικό;
Το δοκίμασα για μεγάλο χρονικό διάστημα και ένιωσα να απουσιάζει η μεταδοτικότητά μου, και αυτό που λένε τα παιδιά "τι ωραία που μας τα εξηγεί"...
Γενικά έχω την φήμη ότι "τα εξηγώ πολύ ωραία" και αυτό μου το καταργεί η μαθητοκεντρική διδασκαλία.
Η πείρα μου έχει δείξει ότι κανένα σχέδιο μαθήματος δεν είναι τόσο αποτελεσματικό όσο ο απευθείας διάλογός μου με τους μαθητές. Λέω κάτι, οι μαθητές απαντάνε, εκεί καταλαβαίνω που έχουν μπερδευτεί οπότε αυτοσχεδιάζω εκείνη την στιγμή και το λέω με άλλα λόγια. Με οδηγεί δηλαδή ο διάλογος και η πορεία του μαθήματος το τι θα πω και πως θα το πω.
Ένα σχέδιο μαθήματος δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να έχει προβλέψει από πριν το που θα δυσκολευτεί ο κάθε μαθητής (και ο κάθε μαθητής έχει τις δικές του απορίες).
Η πιο σωστή μέθοδος διδασκαλίας κατά την γνώμη μου, που η πείρα μου έχει δείξει, είναι η εξής:
Ο καθηγητής γράφει στον πίνακα αλλά δημιουργεί διάλογο αυτοσχεδιάζοντας στηριζόμενος στο ακροατήριό του και το πως αυτό ανταποκρίνεται κάθε φορά. Τα παιδιά μιλάνε και ο καθηγητής γράφει αυτά που του λένε (δεν γράφει και μιλάει μόνος του). Κάνει το μάθημά τους θέτοντας συνεχώς ερωτήσεις στους μαθητές και ανάλογα τις απαντήσεις του προσαρμόζει τις επόμενες ερωτήσεις. Σε καμία περίπτωση δεν κάνει μονόλογο, αλλά διάλογο. Άρα όχι δασκαλοκεντρική, αλλά ούτε και προσχεδιασμένα σχέδια μαθήματος.
Και θα αναφέρω ένα πολύ συγκεκριμένο παράδειγμα για να στηρίξω τον ισχυρισμό μου: τις προάλλες είχα να διδάξω μια ενότητα στην Άλγεβρα
-
ειμαι για πρωτη φορα σε σχολειο. οι μεθοδοι που χρησιμοποιω ισως να μην ειναι οι υπερσυγχρονες παντως θεωρω οτι δεν ειναι κ ο μονολογος του καθηγητη.
1. εχω αναθεσει προτζεκτς στην β κ γ γυμνασιου.
στη β να βρουν α) εθιμα χριστουγεννων, β) εθιμα αποκριων, γ) εθιμα πασχα
στη γ να βρουν α) για το μακρυγιαννη β) για τα απομνημονευματα γενικα γ) για την ελληνικη επανασταση
μπορω να πω οτι ειχε αρκετη επιτυχια. μου τα εφερναν οι μαθητες σε powerpoint κ καναμε παρουσιαση στο εργαστηριο στον προτζεκτορα.
επισης εχω κανει μαθημα στην ιστορια με power point.
αυτο που εφαρμοζω κυριως ειναι περισσοτερο η διερευνητικη μαθηση. σχεδον ποτε δε λεω θεωρια. με τις καταλληλες ερωτησεις εκμαιευω απο τα παιδια τις πληροφοριες που θελω. παντα χρησιμοποιω αφορμηση (ιδιαιτερα στα κειμενα) κ κανω τη μαθηση πιο βιωματικη.
πχ ηταν να κανουμε ενα μαθημα στα κειμενα γ γυμνασιου για το μακρυγιαννη. αντι λοιπον να μπω κ να τους πω τα χαρακτηριστικα του απομνημονευματος μπαινω μεσα κ λεω:
"δε μου λετε ημερολογιο γραφετε?" τα παιδια ξαφνιαζονται. το να προκαλεις την εκπληξη στα παιδια θεωρω οτι ειναι σημαντικο ωστε να τους κινησεις το ενδιαφερον να παρακολουθησουν μετα. μου απαντανε καποια οτι γραφουν. (κυριως τα κοριτσια)
κ τους λεω " κ δε μου λετε τι γραφετε εκτος απο το σημερα αγαπαω το γιαννη κ αυριο το γιωργο?" ακουγονται γελια κτλ.
ε κ με τις καταλληλες ερωτησεις μου λενε για ημερομηνια, τοπο κτλ οποτε κ τοτε αναγω τις πληροφοριες στα απομνημονευματα.
καπως ετσι κανω το καθε μαθημα στα κειμενα. οι αφορμησεις μου ειναι παντα πολυ απλες κ αφορουν παντα την καθημερινη τους ζωη.
στην ιστορια καθε φορα τους παω σε φωτοτυπια το μαθημα που θα κανουμε γραμμενο σε απλα λογια κ αφαιρωντας τις ανουσιες λεπτομερειες.
οποτε οταν αρχιζω κ λεω το μαθημα κανω συνεχεια ερωτησεις αφου εχουν τη φωτοτυπια μπροστα τους κ ουσιαστικα μου λενε τα παιδια το μαθημα.
πχ θελω να μιλησω για την εσωτερικη πολιτικη του Κομνηνου. κ λεω οτι βασιστηκε στο θεσμο της προνοιας. αντι να κατσω να πω τι ειναι αυτος ο θεσμος λεω:" Μαρια για πες μου τι ειναι ο θεσμος αυτος". το βρισκουν τοτε τα παιδια στη φωτοτυπια κ ετσι συμμετεχουν ενεργα την ωρα του μαθηματος.
ειμαι πολυ ευχαριστημενη προς το παρον με το πώς παει η ολη κατασταση.
οσον αφορα στο προβλημα της πειθαρχιας προσπαθω να βρω το κουμπι του καθενος μαθητη ξεχωριστα. πχ εχουμε 2 παιδια στην ταξη που εκαναν απιστευτη φασαρια κ χαλουσαν ολη την ταξη. η αντιμετωπιση ειναι να τους δινουμε ωριαιες αποβολες. εγω προσπαθω να μην το κανω αυτο (αν κ η αληθεια ειναι οτι εχω δωσει 2-3 φορες)
τους αρεσει να γραφουν μαντιναδες. οποτε τους λεω να γραφουν μαντιναδες την ωρα του μαθηματος, μου της δινουν μετα κ καθομαι κ τις πληκτρολογω στο κομπιουτερ κ τους τις παω καθαρογραμμενες κ αυτο τους αρεσει. ετσι τωρα υπαρχει ησυχια την ωρα του μαθηματος κ οι σχεσεις ειδικα τον τελευταιο καιρο εχουν αποκατασταθει πληρως. ακομη κ το παιδι που ελεγα οτι δε μπορουσα να το κανω με τιποτα καλα (ειχε ενα υφος αιμοβορικο, εχθρικο) τωρα βλεπω οτι τελικα ειναι ενα πολυ καλο παιδι κ ειχαν ερθει να μου κανουν επισκεψη την Τσικνοπεμπτη που ειχαν ντυθει μασκαραδες αλλα δυστυχως ελειπα. :'(
πιστευω οτι κανενα παιδι τελικα δεν ειναι κακο. απλα θελει πολυ μεγαλη υπομονη, επιμονη κ θεληση.
-
Άρα βλέπω ότι και εσύ ουσιαστικά κάνεις διάλογο με τα παιδιά, και έχεις τις φωτοτυπίες ως βοηθητικό εργαλείο.
Δεν τους δίνεις ένα φύλλο χαρτί και τους λές απλά δουλέψτε σε ομάδες και εσύ να μην συμμετέχεις και να παρεμβάίνεις μόνο όταν χρειάζεται. Είσαι και εσύ συνεχώς σε συμμετοχή και προκαλείς τον διάλογο.
Δεν μπαίνεις και λες την απάντηση μόνη σου, αλλά καθοδηγείς με διάλογο τους μαθητές να φτάσουν εκεί που θέλεις. Ούτε τους δίνεις ένα φύλλο με σχέδιο μαθήματος και εσύ να μην κάνεις τίποτα και να προσπαθούν να βγάλουν άκρη.
-
Άρα βλέπω ότι και εσύ ουσιαστικά κάνεις διάλογο με τα παιδιά, και έχεις τις φωτοτυπίες ως βοηθητικό εργαλείο.
Δεν τους δίνεις ένα φύλλο χαρτί και τους λές απλά δουλέψτε σε ομάδες και εσύ να μην συμμετέχεις και να παρεμβάίνεις μόνο όταν χρειάζεται. Είσαι και εσύ συνεχώς σε συμμετοχή και προκαλείς τον διάλογο.
Δεν μπαίνεις και λες την απάντηση μόνη σου, αλλά καθοδηγείς με διάλογο τους μαθητές να φτάσουν εκεί που θέλεις. Ούτε τους δίνεις ένα φύλλο με σχέδιο μαθήματος και εσύ να μην κάνεις τίποτα και να προσπαθούν να βγάλουν άκρη.
ναι ακριβως οπως τα λες. δεν τα αφηνω μονα τους. ουσιαστικα η μεθοδος διδασκαλιας που ακολουθω ειναι η διαλογικη. μονο στα προτζεκτς τους αφησα τελειως ελευθερους. απλα εδωστα τα θεματα κ χωρισα τις ομαδες.τους ειπα να ψαξουν στο ιντερνετ μονα τους κ να γραψουν αυτα που θεωρουν ουσιωδη. βοηθησα μονο αφου τα βρηκαν κ τους ειπα οτι μερικα πρεπει να φυγουν κ κατι τετοια. ηταν αποκλειστικα δικη τους δουλεια.
αλλα να σου πω κ κατι? η αποψη μου βεβαιως ειναι κ φυσικα μπορει να ειναι κ λαθος. αν τα κανουν ολα μονα τους ποιος ο λογος να υπαρχουμε?
κ παντα βεβαια η μεθοδος που θα ακολουθησεις εξαρταται κ απο το επιπεδο των μαθητων. στο σχολειο μου το επιπεδο ειναι αρκετα χαμηλο. στα 16 παιδια υπαρχουν ελαχιστα παιδια που ειναι "καλοι" μαθητες. θεωρω οτι αν εφαρμοσω κατι τετοιο δεν θα εχει τα προσδωκομενα αποτελεσματα
-
Μια μικρή παρατήρηση.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, πως τα περισσότερα παιδιά δεν έχουν μάθει ποτέ στο παρελθόν να λειτουργούν ομαδοσυνεργατικά. Έτσι στο Γυμνάσιο ή στο Λύκειο δεν υπάρχει το κατάλληλο υπόβαθρο και οι αυτοματισμοί που θα βοηθούσαν την όλη κατάσταση.
Για να λειτουργήσει ένα μάθημα ομαδοσυνεργατικά απαιτείται μεγάλος βαθμός πειθαρχίας και αρκετή εμπειρία από τον εκπαιδευτικό.
Συμφωνώ με τον Killbill, πως δεν μπορεί να λειτουργήσει το μάθημα μόνο με ομαδοσυνεργατική διδασκαλία. Ένα μίγμα των διαφορετικών μεθόδων διδασκαλίας είναι μάλλον η καλύτερη λύση.
Κάθε φορά οφείλουμε να προσαρμόζουμε το μάθημα με ευέλικτο τρόπο στις απαιτήσεις των διδακτικών στόχων που πρωτίστως θέτουμε.
Επίσης Killbill είναι για μένα πολύ σπουδαίο που μοιράζεσαι στο Forum με επιμονή την αγωνία σου για την συνεχή βελτίωση της διδασκαλίας σου και μοιράζεσαι μαζί μας την εμπειρία που απέκτησες!
-
Επειδή κι εγώ το ψάχνω αρκετά, αποφάσισα να παρακολουθήσω το
-
Έχω βρει διάφορα βιβλία στα μαθηματικά που κυκλοφορούν με σχέδια μαθήματος για όλες τις ενότητες του Λυκείου.
Απορώ κατά πόσο μπορούν να αποδώσουν στην πράξη τα ίδια σχέδια μαθήματος σε όλα τα τμήματα και σε όλα τα επίπεδα των μαθητών.
Όπως ανέφερα και πιο πριν, από προσωπική μου εμπειρία, το ίδιο πράγμα στα μαθηματικά το δίδαξα με 3 διαφορετικούς τρόπους σε 3 διαφορετικά τμήματα. Μάλιστα δεν είναι λίγες οι φορές στην τάξη όπου η διδασκαλία μου παίρνει τέτοια τροπή που δεν την φανταζόμουνα καν πριν, όσο και αν σχεδίαζα το πως θα διδάξω κάτι.
Ακόμα και αν φτιάξω διαφορετικά σχέδια μαθήματος προσαρμοσμένα στο επίπεδο του κάθε τμήματος, πάλι πιστεύω ότι θα μου έχουν ξεφύγει πολλά σημεία γιατί είναι αδύνατον να μπεις στο μυαλό των παιδιών 100%.
Πάντα υπάρχει κάτι που δενέχεις προβλέψει γιατί τα ίδια τα παιδιά είναι απρόβλεπτα!
Δεν ξέρω.. ίσως να είμαι τελείως λάθος, απλά καταθέτω την εμπειρία μου από την καθημερινή μου διδασκαλία. Δεν έχω καταλάβει γιατί τόσο ντόρος γύρω από τα σχέδια μαθήματος, και γιατί θεωρείται τόσο επαναστατική μέθοδος το (αντιγράφω από βιβλίο): "ο καθηγητής δεν μιλάει σχεδόν καθόλου. Αν ο μαθητής έχει απορία ρωτάει κάποιο άλλο μέλος της ομάδας, και αν κανείς δεν ξέρει τότε ρωτάνε μια άλλη ομάδα. Έτσι οι μαθητές ανακαλύπτουν την γνώση μόνοι τους".
Γιατί να μην ανακαλύψουν την γνώση μαζί με τον καθηγητή τους μέσα από διάλογο που θα κατευθύνουν και ο καθηγητής αλλά και ο μαθητής;
Προσωπικά τα σχέδια μαθήματος τα θεωρώ σκέτη αποτυχία! Είναι σαν να βάζεις την κασσέτα να παίζει από την αρχή, σε κάθε τμήμα που μπαίνεις. Φτιάχνεις τα σχέδια μια φορά, και τα μοιράζεις κάθε χρόνο τα ίδια στα παιδιά.
Εγώ όσα χρόνια και αν διδάσκω τα ίδια πράγματα, κάθε φορά νιώθω ότι γράφω καινούργιο τραγούδι από την αρχή!
-
Έχω βρει διάφορα βιβλία στα μαθηματικά που κυκλοφορούν με σχέδια μαθήματος για όλες τις ενότητες του Λυκείου.
Απορώ κατά πόσο μπορούν να αποδώσουν στην πράξη τα ίδια σχέδια μαθήματος σε όλα τα τμήματα και σε όλα τα επίπεδα των μαθητών.
Όπως ανέφερα και πιο πριν, από προσωπική μου εμπειρία, το ίδιο πράγμα στα μαθηματικά το δίδαξα με 3 διαφορετικούς τρόπους σε 3 διαφορετικά τμήματα. Μάλιστα δεν είναι λίγες οι φορές στην τάξη όπου η διδασκαλία μου παίρνει τέτοια τροπή που δεν την φανταζόμουνα καν πριν, όσο και αν σχεδίαζα το πως θα διδάξω κάτι.
Ακόμα και αν φτιάξω διαφορετικά σχέδια μαθήματος προσαρμοσμένα στο επίπεδο του κάθε τμήματος, πάλι πιστεύω ότι θα μου έχουν ξεφύγει πολλά σημεία γιατί είναι αδύνατον να μπεις στο μυαλό των παιδιών 100%.
Πάντα υπάρχει κάτι που δενέχεις προβλέψει γιατί τα ίδια τα παιδιά είναι απρόβλεπτα!
Δεν ξέρω.. ίσως να είμαι τελείως λάθος, απλά καταθέτω την εμπειρία μου από την καθημερινή μου διδασκαλία. Δεν έχω καταλάβει γιατί τόσο ντόρος γύρω από τα σχέδια μαθήματος, και γιατί θεωρείται τόσο επαναστατική μέθοδος το (αντιγράφω από βιβλίο): "ο καθηγητής δεν μιλάει σχεδόν καθόλου. Αν ο μαθητής έχει απορία ρωτάει κάποιο άλλο μέλος της ομάδας, και αν κανείς δεν ξέρει τότε ρωτάνε μια άλλη ομάδα. Έτσι οι μαθητές ανακαλύπτουν την γνώση μόνοι τους".
Γιατί να μην ανακαλύψουν την γνώση μαζί με τον καθηγητή τους μέσα από διάλογο που θα κατευθύνουν και ο καθηγητής αλλά και ο μαθητής;
Προσωπικά τα σχέδια μαθήματος τα θεωρώ σκέτη αποτυχία! Είναι σαν να βάζεις την κασσέτα να παίζει από την αρχή, σε κάθε τμήμα που μπαίνεις. Φτιάχνεις τα σχέδια μια φορά, και τα μοιράζεις κάθε χρόνο τα ίδια στα παιδιά.
Εγώ όσα χρόνια και αν διδάσκω τα ίδια πράγματα, κάθε φορά νιώθω ότι γράφω καινούργιο τραγούδι από την αρχή!
ειναι πολυ ομορφο που νιωθεις ετσι κ θεωρω οτι ειναι κ απολυτα λογικα αφου εχουμε να κανουμε με εμψυχο υλικο. οταν μπαινει ανθρωπος στη μεση το αποτελεσμα καθε φορα θα ειναι διαφορετικο ;)
-
Ασφαλώς και κάθε φορά είναι σαν καινούρια!
Αλλά εγώ διαφωνώ. Το σχέδιο μαθήματος είναι απαραίτητο και ΔΕΝ είναι για τα παιδιά, είναι για σένα. Γι'αυτό πρέπει να είναι πολύ γενικό, διότι ποτέ δεν είσαι σε θέση να προβλέψεις ακριβώς το τι θα προκύψει.
Αν εννοούσες "φύλλο εργασίας" αντί για "σχέδιο μαθήματος", συμφωνώ ότι πρέπει κάθε φορά να το σχεδιάζεις με βάση το τμήμα και το γνωστικό τους επίπεδο.
-
Killbill,δεν ξέρω αν τα θυμάμαι καλά, αλλά το σχέδιο μαθήματος είναι για τον καθηγητή, όπου αποσφηνίζονται οι διδακτικοί στόχοι, ο τρόπος διδασκαλίας και τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν.
Τα σχέδια μαθήματος δεν τα βλέπει ο μαθητής...
Μάλλον εννοείς τα φύλλα εργασίας που είναι απλά ένα μέσο διασκαλίας.
Ένας βασικός στόχος κατά την διδασκαλία μιας ενότητας είναι να δημιουργηθούν τέτοιες συνθήκες στο μάθημα, όπου ο μαθητής ανακαλύπτει την γνώση με αυτενέργεια ή καθοδηγούμενος από το φύλλο εργασίας ή από το διδασκόμενο.
Ο καθένας επιλέγει τον τρόπο που του ταιριάζει καλύτερα.
Θυμάμαι από την Γ΄Λυκείου είχα πρι από 25+ χρόνια έναν μαθηματικό που δεν είχε καθόλου μεταδοτικότητα , από τον οποίο έμαθα μαθηματικά!
Έκανε κάτι απλό. Μας ανάθεσε να κάνουμε μια εργασία, ανα δύο, με γενικό θέμα τις συναρτήσεις.
Ο βαθμός του τριμήνου θα καθοριζόταν από αυτή την εργασία και την παρουσιασή της.
Έτσι εμπέδωσα μόνος μου βασικές έννοιες των μαθηματικών. Αυτή η εργασία ήταν η βάση για την μετέπειτα εξέλιξή μου. (καλύτερα να μη την είχα κάνει...).
Είναι δύσκολο για τους εκπαιδευτικούς που έχουν μεταδοτικότητα, να αποδεχτούν άλλες μεθόδους διδασκαλίας, που δεν προσφέρουν αυτή την τεράστια ηδονή που νιώθεις όταν όλη η τάξη συντονιζεται στα λεγόμενα σου...
Με πρόλαβε ο Siobaras, αλλά παρ' όλα αυτά το στέλνω..
-
Είναι δύσκολο για τους εκπαιδευτικούς που έχουν μεταδοτικότητα, να αποδεχτούν άλλες μεθόδους διδασκαλίας, που δεν προσφέρουν αυτή την τεράστια ηδονή που νιώθεις όταν όλη η τάξη συντονιζεται στα λεγόμενα σου...
TEΡΑΣΤΙΑ κουβέντα είπες...
Όσοι το έχουν νιώσει καταλαβαίνουν απόλυτα τι εννοείς...
Και όμως... έχω αρχίσει να αμφιβάλλω ότι είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος για το βέλτιστο αποτέλεσμα.
Το "πρόβλημα" είναι ότι πολλές φορές, λόγω εγωισμού, δυσκολευόμαστε να τροποποιήσουμε τον ρόλο μας απο "αυθεντία" σε "διευκολυντή" και γυρνάμε στην περπατημένη του φροντιστηριακού μαθήματος, που η επιτυχία της μετριέται σε πλήθος και δυσκολία ασκήσεων...
-
Συνάδελφοι 1000 συγνώμη, να διορθώσω,
τόση ώρα εννοούσα τα φύλλα εργασίας που δίνεις στους μαθητής. Sorry για την λανθασμένη ωρολογία και αν σας μπέρδεψα, αν και από τα λεγόμενά μου εύκολα καταλάβαινε κανείς ότι εννοούσα τα φύλλα εργασίας.
Λοιπόν, για να επανέλθω, πιστεύω ότι ίσως σε μια τάξη με αρκετά καλούς μαθητές να λειτουργούν τα φύλλα εργασίας αποδοτικά.
Εγώ πάντως τον διάλογο με τους μαθητές δεν το αλλάζω με τίποτα. Και μην το πάρετε ότι το λέω εγωιστικά. Ίσα ίσα είμαι πολύ ανοικτός σε καινοτόμες δράσεις στην εκπαίδευση. Μάλιστα έχω αγοράσει δικό μου βιντεοπροβολέα και συνεχώς δείχνω μέσα στην τάξη με το laptop μου. Το να πάω τα παιδιά στο εργαστήριο είναι δύσκολο και θέλει συντονισμό και με τον πληροφορικό αλλά και χρόνο πχ να στήσω σε 15 μηχανήματα το ίδιο λογισμικο και τέλος πάντων δεν μπορώ να τα πηγαίνω συνέχεια εκεί (θα μου την πει ο πληροφορικός!), και φανταστείτε να θέλουν και άλλοι συνάδελφοι να θέλουν να κάνουν το ίδιο.
Έτσι προτίμησα να.. πάει το βουνό στον Μωάμεθ και πήρα δικό μου βιντεοπροβολέα!έχει βέβαια και το σχολείο αλλά πρέπει να ζητάω άδεια από τον διευθυντή συνέχεια για να τον πάρω ο οποίος μετράει τις ώρες λειτουργίας της λάμπας και προκειμένου να μου την λέει για την λάμπα, πήρα τον δικό μου και κάνω ότι θέλω, τον χρησιμοποιώ όποτε θέλω και όσο θέλω και έχω και το κεφάλι μου ήσυχο (και σπίτι μπορεί να δω και καμια ταινία styl home cinema!) Εξάλλου δεν είναι και κάτι το ακριβό. Για τα δεδομένα μιας σχολικής τάξης βρίσκεις και με 300 ευρώ.
Οι απόψεις που διατύπωσα παραπάνω για τα φύλλα εργασίας (σωστά το είπα τώρα!), είναι ύστερα από εφαρμογή της μεθόδου αυτής για έναν ολόκληρο χρόνο. Είδα, το δοκίμασα και έβγαλα τα συμμπεράσματά μου. Δεν τις λέω έτσι στον αέρα.
Η ιδανική μέθοδος για μένα είναι να μιλάω όλη την ώρα και να κάνω διάλογο με τα παιδιά, να τα βομβαρδίζω με ερωτήσεις (που αυτοσχεδιάζω εκείνη τη στιγμή ανάλογα με την εξέλιξη της κουβέντας και τις απαντήσεις που παίρνω) ώστε να τα οδηγήσω εκεί που θέλω.
Πως να σας το πω... Το διασκεδάζω και εγώ γιατί οι απαντήσεις που παίρνω ορισμένες φορές είναι τελείως κουφές και πρέπει να επινοήσω εκείνη την ώρα κάτι για να δείξω στον μαθητή γιατί κάνει λαθος και να του δώσω κίνητρα για να μην χάσει τον δρόμο του. Είναι σαν το παιχνίδι που περιγράφεις στον άλλον κάτι προσπαθώντας αυτός να πει την λέξη που έχεις βάλει στο μυαλό σου!
Με τα φύλλα εργασίας ένιωθα "δυστυχισμένος". Για μένα ήταν φυλακή. Δεν είχε δράση, δεν είχε φάση!! Ίσως να μου συμβαίνει αυτό που λέει πιο πάνω ο panos2!!
-
Φίλε killbill, συμφωνώ ότι κάθε φορά ... πρώτη φορά (δες και την υπογραφή μου).
Συνήθως όταν πρωτοδιδάσκω ένα θέμα δεν χρησιμοποιώ φύλλα εργασίας αλλά όπως κι εσύ ερωταποκρίσεις, σύνδεση με τα προηγούμενα και επίδειξη (πιάνει πιο πολύ σε εμένα καθώς κάνω εργαστήρια πληροφορικής :-) ). Αυτό για 15-20 λεπτά max γιατί όσο καλός και να είσαι το βλέμμα πηγαίνει προς το υπερπέραν μετά...
Εκεί βγάζω το φύλλο εργασίας που έχει παραλλαγή αυτών ακριβώς που λέγαμε/έδειχνα πριν και τους ζητάω να το συμπληρώσουν ή να φτιάξουν κάτι στον Η/Υ με βάση τις οδηγίες.
'Εχω 1-2 φύλλα εργασίας αυξημένης δυσκολίας, καβάτζα για τους καλούς που τελειώνουν γρήγορα για να μην αισθάνονται ότι χάνουν τον καιρό τους περιμένοντας τους άλλους (ναι, υπάρχουν και στα ΕΠΑΛ).
Όχι δε γλιτώνω το "Κυρία, κυρία, τι να κάνω τώρα;" ενώ το γράφω ξεκάθαρα πάνω στο φύλλο εργασίας. Συνηθίζω όμως να τους λέω να το ξαναδιαβάσουν πρώτα και μετά να με ξαναρωτήσουν.
Στους Η/Υ οι μαθητές πάντα κάθονται ανά 2 (αν είμαστε τυχεροί, αλλιώς ανά 3), εύκολα όμως καταλαβαίνεις ποιος από την ομάδα δουλεύει και ποιος όχι. Συνήθως μετά από κάποιο καιρό αλλάζω ποιος δουλεύει το ποντίκι, ποιος γράφει στο χαρτί κλπ για να δουλεύουν όλοι το ίδιο.
Επίσης, πολύ σημαντικό έχω φύλλο αυτοαξιολόγησης: παιδιά 20 ασκήσεις π.χ. κάναμε το τετράμηνο και ένα διαγώνισμα: υπολογίστε 0.5 μονάδα για κάθε ολοκληρωμένο φύλλο εργασίας (σύνολο 10) και 0.5xδιαγώνισμα (άλλα 10) ορίστε ο βαθμός που θα έπρεπε να πάρετε. Συν-πλην 2 μονάδες για προσωπική μου εκτίμηση.
Έτσι βάζω όλους τους μαθητές στη διαδικασία να σκεφτούν το βαθμό που τους αξίζει ... δεν υπάρχουν παράπονα από κανένα γιατί έχω εμπεριστατωμένη γνώμη ... και το ξέρουν και οι ίδιοι.
Και το τελευταίο, και μη γελάσετε, τα φύλλα εργασίας έχουν βοηθήσει και εμένα να οργανώσω το υλικό μου. Πράγμα ιδιαίτερα χρήσιμο όταν έρθει νέος συνάδελφος και ζητάει οδηγίες πλοήγησης.
-
Επεξεργασία.
-
Πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτηση.
Μέχρι προσφάτως χρησιμοποιούσα τα μαθηματικά αρκετά σε άλλον τομέα της επαγγελματικής μου δραστηριότητας.
Εσχάτως,ασκώ και διδασκαλία.
Θα ήθελα απόψεις στο θέμα της παρουσίασης της θεωρίας.
Είναι προτιμότερο να δίνεται ένα φυλλάδιο θεωρίας και να γίνεται διάλογος στην αίθουσα ή να την παρουσιάζει εξαρχής ο καθηγητής γράφοντας την στον πίνακα;
-
Την άποψή μου την έθεσα παραπάνω. Με λίγα λόγια, υποστηρίζω ότι κανένα φύλλο εργασίας δεν πρέπει να δίνεται. Η διδασκαλία είναι μια δυναμική διαδικασία που αλλάζει ανάλογα την δυναμικότητα του τμήματος. Αυτό που προτείνω είναι διάλογος βήμα βήμα με τους μαθητές. Δεν μπορεί καμία παράδοση να είναι προτυπωμένη! η διδασκαλία μου είναι πάντα απρόβλεπτη και διαμορφώνεται την ώρα που διδάσκω. Έχω δοκιμάσει τα σχέδια μαθήματος και ήταν σκέτη αποτυχία. Δεν μπορεί να λειτουργούν το ίδιο για όλους. Διαφορετική διδασκαλία θα κάνω σε ένα τμήμα, διαφορετική σε άλλο. Οι ίδιοι οι μαθητές με κατευθύνουν. Κάνω πχ μια ερώτηση. Μπορεί σε ένα τμήμα να την θυμούνται όλοι, αλλά σε άλλο να με κοιτάνε σαν χάνοι οπότε πρέπει να διαμορφώσω την διδασκαλία μου έτσι ώστε να ανακελέσω κάτι από το παρελθόν.
Το να έχεις φύλλο εργασίας, μπορεί σε ένα τμήμα για κάποιους μαθητές να είναι ωραίες οι ερωτήσεις, αλλά για άλλους όχι. Δεν μπορεί να δουλέψει το ίδιο για όλους.
-
Πολύ ενδιαφέροντα τα όσα λέτε!Η αλήθεια είναι πως στη σχολή, την περασμένη χρονιά ήταν υποχρεωτικό να κάνουμε διδασκαλίες με σχέδιο μαθήματος διαφορετικά δε γινόταν η διδασκαλία (δε μας επέτρεπαν δηλαδή). Θεωρώ πως σε ένα πρώτο-παρθενικό στάδιο διδασκαλίας, η σχεδίαση του μαθήματος βοηθά πάρα πολύ. Προσωπικά, έγραφα ακόμα και τις ερωτήσεις που θα έκανα σε κάθε κομμάτι του κάθε μαθήματος. Με βοηθούσε πολυ να διώξω το άγχος μου. Παρόλ' αυτά, με το πέρας των διδασκαλιών, υπάρχει μια περισσότερη εξοικείωση με τους μαθητές, λιγότερη αγωνία για το αν θα είσαι "τέλειος-α" στο κομμάτι της διδασκαλίας και έτσι έρχεται από μόνη της η αυθόρμητη ερώτηση, η εν στιγμή άσκηση, η μη προγραμματισμένη δραστηριότητα. Οπότε εκ των πραγμάτων δε θα μείνεις κολλημένος-η στα του σχεδίου.
Όπως και να'χει, καλοί μου συνάδελφοι, θεωρώ πως η συντονισμένη και προγραμματισμένη διδασκαλία είναι ο καλύτερος τρόπος και η πιο αποτελεσματική στρατηγική ανάπτυξης του μαθήματος έως σήμερα!!Το να λες "τα έχω όλα στο μυαλό μου και δε μελετάω ούτε σχεδιάζω τη διδασκαλία μου" είναι το μεγαλύτερο λάθος. Και το κακό είναι πως στην ουσία ο εκπαιδευτικός που λειτουργεί έτσι, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να κοροιδεύει τον εαυτό του και να μη βοηθά καθόλου τους μαθητές.
Κάπου παραπάνω είδα που μιλήσατε για δασκάλους "αυθεντίες" και "βοηθούς". Ναι, είναι πολύ ηδονικό να κρέμονται από τα χείλη σου και να νιώθεις μοναδικός για τα παιδιά. Είναι υπερβολικά πιο πολύ ηδονικό όμως να βλέπεις τους μαθητές σου να παίρνουν τόση δύναμη από τη βοήθειά σου και να γίνονται εκείνοι οι αυθεντίες. Ο ρόλος του δασκάλου πρέπει να είναι συντονιστικός-καθοδηγητικός (χωρίς αυτό να σημαίνει "ανεξέλεγχτη τάξη"), όμως πρέπει πάντα ο πρώτος λόγος να δίνεται στους μαθητές. Οποιος δάσκαλος πιστεύει κάτι διαφορετικό, δε θα έπρεπε να είναι δάσκαλος κατά την άποψή μου. Αυτά από μένα, χωρίς να σημαίνει πως δε σέβομαι τις διαφορετικές θέσεις σας.
-
Ίσως δεν έγινα κατανοητός. Είμαι ενάντια στο σχέδιο μαθήματος για να το σερβίρω σε ένα φύλλο στον μαθητή και όχι στο να έχω ένα σχέδιο μαθήματος για μένα! Εγώ πάντα έχω ένα σχέδιο μπροστά μου στο τι θα πω τώρα, τι θα πω μετά, τι ερώτηση θα κάνω, τι προβληματισμό θα βάλω κλπ. Αυτό με βοηθάει πολύ ώστε να μην ξεχάσω κατι γιατί δεν μπορείς να τα θυμάσαι όλα απέξω!
Όμως σε καμία περίπτωση δεν δέχομαι αυτό που προτείνουν οι μοντέρνες μέθοδοι, να σερβίρω τις ερωτήσεις έτοιμες σε σχέδιο μαθήματος στον μαθητή στο θρανίο του και να του πω απάντησέ τες να ανακαλύψεις την γνώση μόνο σου!
Αρχή μου είναι τις ερωτήσεις αυτές για την κατάκτηση της γνώσης να τις δημιουργεί ο μαθητής! μέσα από διάλογο με μένα
Είχα γράψει και στο παρελθόν ότι είχα να διδάξω μια φορά την ίδια ενότητα σε δύο τμήματα και μάλιστα σε συνεχόμενες ώρες. Λόγω του διαφορετικού επιπέδου των μαθητών στα δύο τμήματα, η διδασκαλία στο ένα τμήμα δεν είχε καμία σχέση με την διδασκαλία μου στο δεύτερο! Όμως και στα δύο ο στόχος επιτεύχθει. Αν είχα μοιράσει το ίδιο σχέδιο μαθήματος και στα δύό τμήματα θα ήταν σκέτη αποτυχία.
Επαναλαμβάνω την αρχή μου: η διδασκαλία ειναι μια δυναμική διδασκαλία, και το τι θα ρωτήσεις και τι θα πεις μετά, εξαρτάται από το τι ερωτήσεις θα σου κάνουν οι μαθητές σου και το πως θα κυλήσει ο διάλογος. Για μένα δεν είναι κατι το προβλεπόμενο , και δεν πρέπει να είναι!
Το να μοιράσω φύλλο εργασίας και να τους βάλω σε ομάδες, και να μην κάνω διάλογο με όλη την τάξη, αλλά να επεμβαίνω μόνο όταν χρειάζεται, και να λέω στα παιδιά αν έχετε απορία θα ρωτάτε την άλλη ομάδα μήπως το έχουν λύσει αυτοί ώστε να προάγω την συνεργατική μάθηση, αυτά τα θεωρώ την μεγαλύτερη εκπαιδευτική μπούρδα που επινοήθηκε ποτέ! αυτά είναι μόνο για να τα γράφεις στον ΑΣΕΠ!! :P :P
Εμένα αυτή η ιδέα των σχεδίων μαθήματος με καταργεί σαν εκπαιδευτικό!
Χάνεις αυτό το τόσο όμορφο συναίσθημα που νιώθεις όταν μαθαίνεις ότι λένε για σένα "έχουμε έναν καθηγητή που έχει φοβερή μεταδοτικότητα!". Εμένα αυτή η φράση με ανεβάζει πολύ βρε παιδιά! Με τα σχέδια μαθήματος πάει η μεταδοτικότητα σου, αφού δεν μιλάς ανοικτά μπροστα σε ακροατήριο!
Σύγχρονη μέθοδος διδασκαλίας είναι να χρησιμοποιήσεις τις νέες τεχνολογίας. Αλλά πάνω από όλα ΔΙΑΛΟΓΟΣ με τους μαθητές
παρατήρηση: ότι έγραψα παραπάνω, το γράφω συνειδητά έχοντας δοκιμάσει για 2 χρόνια την μέθοδο των σχεδίων μαθήματος την οποία και απέρριψα κατηγοριματικά
-
Συμφωνώ απόλυτα, killbill.. είχες γίνει έτσι και αλλιώς κατανοητός.Απλά έκανα μια παρατήρηση πάνω σε κάποιες άλλες απόψεις που είδα παραπάνω, χωρίς -ξαναλέω- αυτές να μη γίνονται σεβαστές. Συμφωνώ στο διάλογο: είναι ό,τι καλύτερο για τους μαθητές, αφού και ανοιαρά δεν πρόκειται να νιώσουν, ενώ παράλληλα ο εκπαιδευτικός βιώνει την κάθε μέρα στο σχολείο υπό διαφορετικό πρίσμα. Πολύ όμορφες οι σκέψεις σου!
-
Επαναφέρω το θέμα. Είχα γράψει παραπάνω τους προβληματισμούς μου και την αποτυχία μου να διδάξω με φύλλα εργασίας Μαθηματικά. Θέλω να αναθεωρήσω τις απόψεις μου. Μήπως εγώ το εχω δει στραβά το θέμα, και έχω λάθος προσέγγιση. Με ενδιαφέρει κυρίως για διδασκαλία μαθηματικών αλλά και απόψεις από άλλους κλάδους τις θεωρώ ενδιαφέρουσες.
Διδάσκει κανείς Μαθηματικά με φύλλα εργασίας σε μόνιμη βάση;
Συγκεντρώνω εδώ συνοπτικά τους λόγους για τους οποίους απέτυχα στην εφαρμογή διδασκαλίας με φύλλα εργασίας:
1. πάρα πολλές φωτοτυπίες σε καθημερινή βαση
2. καταργείται η μεταδοτικότητά μου ή περιορίζεται σε μεγάλο βαθμό αφού η πορεία της διδασκαλίας είναι αποτυπωμένη σε ένα φύλλο χαρτί
3. καταργείται ο διάλογος στην τάξη αφού οι μαθητές εργάζονται ο καθένας μόνος του ή σε ομάδες των 2 ατόμων
4. οι μαθητές δεν με κοιτάνε πλέον "στα μάτια" αλλά βλέπω τις πλάτες τους!
5.περνούσα από το κάθε θρανίο για να εξηγώ το ίδιο πράγμα 20 φορές. Κολλούσαν σε κάποια ερώτηση που δεν ήξεραν τι να κάνουν .το έλεγα σε ένα θρανίο. μετα από λίγο πάλι το ίδιο σε άλλο θρανίο...
6. Δεν συμβαδίζαμε. Αλλοι ήταν στην 5η ερώτηση άλλοι ακόμα στην 1η και δεν ήξεραν τι να κάνουν. Άλλοι στην 2η άλλοι στην 3η...
Αναρωτιέμαι, μήπως ΔΕΝ ενδείκνυται αυτή η μέθοδος για διδασκαλία Μαθηματικών; αλλά είναι πιο κατάλληλη για άλλα αντικείμενα πχ Ξένες γλώσσες, θρησκευτικά, μουσική;
-
killbill από τότε που μιλούσαμε για αυτό το θέμα έχουν περάσει 5 χρόνια και από την εμπειρία μου παρατηρώ ότι όλο και περισσότερο χρησιμοποιείται η μέθοδος των φύλλων εργασίας (που πολλές φορές δεν λέγονται έτσι ιδίως στο Δημοτικό) στη διδασκαλία ή την εμπέδωση ενός φαινομένου (στα Ελληνικά ή τα Μαθηματικά).
Η αλήθεια είναι ότι με έχει αγχώσει πολύ αυτή η ιδέα των φύλλων γιατί η ερχόμενη χρονιά θα περιλαμβάνει επίσημα τέτοια φύλλα στο σχολείο που είμαι (Α' βάθμια) και όπως το έγραψες παραπάνω δηλ.πολλές φωτοτυπίες, χαμός στη συνεννόηση κλπ, μου φαίνεται βουνό.
Να εκφράσω μια άλλη απορία που μου'ρθε και συγγνώμη αν δεν έχει και τόση σχέση με τα φύλλα εργασίας ως μέσο διδασκαλίας: αν έχω φύλλα εργασίας για την εμπέδωση ενός φαινομένου με διαβαθμισμένης δυσκολίας ασκήσεις, θα υπάρχει αντίστοιχη χαοτική κατάσταση όπως περιγράφει ο killbill; Γνωρίζω ότι θέλει τρομερή οργάνωση, αλλά φτάνει αυτό;
-
Αναρωτιέμαι, μήπως ΔΕΝ ενδείκνυται αυτή η μέθοδος για διδασκαλία Μαθηματικών; αλλά είναι πιο κατάλληλη για άλλα αντικείμενα πχ Ξένες γλώσσες, θρησκευτικά, μουσική;
killbill
μπράβο που το σκάλισες ξανά. Πολύ ενδιαφέρον θέμα για ένα εκπαιδευτικό forum, άμεσα σχετικό με τη διδασκαλία. Κατά τη γνώμη μου, η διδασκαλία με φύλλα εργασίας σε συνδυασμό με την ομαδοσυνεργατική μέθοδο:
1. Ενδείκνυται ανάλογα με τον τύπο του μαθήματος, το επίπεδο και την ηλικία των μαθητών.
2. Ποτέ δεν αφήνεις τα παιδιά εντελώς μόνα. Χρησιμοποιείς διακριτική παρέμβαση, τη « φθίνουσα καθοδήγηση».
3. Προσφέρεται περισσότερο για διαμορφωτική αξιολόγηση. Στόχος της είναι να βελτιώσεις τη διδασκαλία που έχεις ήδη κάνει, να δεις τι έχουν μάθει και που χρειάζονται περισσότερη βοήθεια
4. Είναι περισσότερο κατάλληλη ως ομαδοσυνεργατική μέθοδος, για εργαστηριακά μαθήματα, όπου απαιτείται περισσότερη δημιουργική σκέψη με ευρύ φάσμα επιλογών και λύσεων, όπως καλλιτεχνικά, τεχνολογία, πρότζεκτ. Εκεί μπορεί να σταθεί αυτόνομα, για κάποιο αριθμό μαθημάτων. Όχι όμως για μεγάλο διάστημα γιατί μετά «κάνει κοιλιά».
5. Είναι αποτελεσματική μόνο ως επικουρική μέθοδος, για να δεις τι έχουν εμπεδώσει, σε κάποιο αντικείμενο που έχει ήδη διδαχθεί
Η διδασκαλία με φύλλα εργασίας, χρησιμοποιείται πολύ στο πανεπιστήμιο, σε εργαστήρια,, αλλά και εκεί με αμφίβολα αποτελέσματα. Οι καλοί προβάλλονται, ενώ οι μέτριοι καλύπτονται από τους δυνατούς, χωρίς να ωφελούνται μαθησιακά...
Δυστυχώς, στο σχολείο, συχνά, καταλήγει να χρησιμοποιείται ως εύκολη λύση. Συνήθως ο καθηγητής μοιράζει τα φύλλα εργασίας στους μαθητές, και μετά τους αφήνει να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Οι πιο δυνατοί κάνουν τις ασκήσεις, ενώ όσοι έχουν δυσκολίες απλώς δε φαίνονται, ή κάθονται. Το αποτέλεσμα διαστρεβλώνει τη γενική εικόνα, αν δε συμμετέχει στη διαδικασία και ο εκπαιδευτικός.
Το συμπέρασμα είναι ότι δεν είναι μπούσουλας. Οι μαθητές πρέπει να έχουν ήδη διδαχθεί το μάθημα με άλλες μεθόδους, πριν φτάσουν ως εκεί.
-
σε μια πρόσφατη συζήτηση με συνάδελφο επι του θέματος, μου είπε το εξής:
Φτιάχνει φύλλα εργασίας για να διδάξει μια νέα έννοια (και όχι για να δει τι έχουν εμπεδώσει από ήδη διδαχθείσα ύλη), τα μοιράζει στους μαθητές και μετά κάνει μετωπική διδασκαλία με διάλογο στην τάξη, έχοντας όμως οι μαθητές μπροστά τους το φύλλο εργασίας. Δεν τους αφήνει μόνους τους σε ομάδες και να περνάει από κάθε ομάδα και να επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια σε κάθε ομάδα (γιατί αυτό γίνεται στο τέλος).
Αυτό τον βοηθάει στο να έχει μια σειρά στο τι θα διδάξει τώρα, τι μετά αλλά και οι μαθητές να έχουν οργανωμένες σημειώσεις μπροστά τους τις οποίες συμπληρώνουν οι ίδιοι ύστερα από συζήτηση στην τάξη (ολομέλεια και όχι ανα ομάδα).
Καλή άποψη και αυτή.
-
Καλή άποψη, όταν τα παιδιά είναι σε θέση να συζητήσουν όλα μαζί στην τάξη, χωρίς να γίνεται οχλαγωγία. Αυτή η μέθοδος μάλλον είναι αποτελεσματικότερη σε μεγαλύτερα παιδιά, όπως στο Λύκειο.
Για τους μικρότερους, όμως θέλει πολλή προσοχή. Χωρίς καλή προετοιμασία, αν από την πρώτη στιγμή τους τα δώσεις όλα σε οργανωμένες σημειώσεις, υπάρχει ο κίνδυνος να επαναπαυθούν στα έτοιμα, χωρίς να καταβάλλουν κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια να σε ακούσουν, για να τα συμπληρώσουν. Η δικαιολογία θα είναι "αφού μας τα έδωσε γραπτά, ας τον να λέει ότι θέλει και θα τα δούμε μετά στο σπίτι".