Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Διάφορα θέματα για την εκπαίδευση => Διάφορα Εκπαιδευτικά θέματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: marianV στις Μαρτίου 27, 2009, 03:50:47 pm
-
Με αφορμή τα "κλειδωμένα" Θέματα καθώς και τις απαντήσεις που δίνουμε σε διάφορες συζητήσεις, αναρωτιέμαι κάτι και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τον προβληματισμό μου.....
Μιλάμε συνήθως για τα λάθη των γονέων και των παιδιών (και όσα γράφουμε είναι σωστά και αληθινά) ωστόσο τι γίνεται με εμάς;;;;;;
Τα λάθη τα δικά μας τα βλέπουμε;;; Και αν ναι τι κάνουμε για αυτά;;;;;
Όσοι πιστοί.... προσέλθετε σε αυτήν την πρόσκληση για αυτοαξιολόγηση..........
-
Ξεκινάω πρώτη για να μην θεωρηθώ οτι βγάζω την ουρά μου απ΄εξω......
Με εκνευρίζει που παλαιότερα βιαζόμουν να βάλω ταμπελίτσες στα παιδιά για να καλύψω την δική μου αδυναμία να χειριστώ μια κατάσταση.... Τώρα πια έχω βελτιωθεί και θέλω να πιστεύω οτι δεν το κάνω..... Ωστόσο κάποιες φορές θεωρώ οτι δεν είμαι τόσο ευέλικτη όσο θα ήθελα, και θά ήθελα να αφήνω λίγο πιο ελεύθερα τα παιδιά.......
Πως το δουλεύω;;;;; Προσπαθώ και κρατάω σημειώσεις με παρατηρήσεις των παιδιών για να ξαναδώ τα συμβάντα αργότερα που θα είμαι πιο ήρεμη... Αν έχετε να προτείνετε κάτι.... είμαι όλη αυτιά!!!!!!
-
Μονός καυγάς δεν γίνεται...
Έτσι και η αποτυχία των παιδιών οφείλεται και σε μας...
Εγώ νομίζω ότι κανείς δεν παραδέχεται κάτι που συμβαίνει, αλλά δεν τολμά ούτε καν να το φέρει στο νου του: μήπως "κάνουμε απλώς τη δουλειά μας" χωρίς ουσιαστικά να νοιαζόμαστε για την πρόοδο όλων των μαθητών;;; ???
-
Πολύ χρήσιμο θέμα! Να μιλήσω κι εγώ, λοιπόν, για ένα μέγα λάθος μου...
Συνήθως τα πάω πολύ καλά με τους μαθητές μου και με αρκετούς από αυτούς διατηρώ άριστες σχέσεις και αφού ολοκληρωθούν τα μαθήματα.
Παραδέχομαι, όμως, - και ντρέπομαι γι' αυτό - ότι στο παρελθόν, για να αντιμετωπίσω ανήσυχα ή και επιθετικά τμήματα σε φροντιστήριο, χρησιμοποιούσα ως αμυντικό όπλο την ειρωνεία. Λειτουργούσε μια χαρά για μένα και γι' αυτό και δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο κακό κάνω, μέχρι που πραγματικά πλήγωσα ένα παιδί, το οποίο, μάλιστα, την πλήρωσε και χωρίς να φταίει. Ζήτησα, βέβαια, συγγνώμη αλλά...
Έκτοτε παλεύω με τον εαυτό μου για να αποβάλω αυτή την κακή και απαράδεκτη παιδαγωγικά συνήθεια, που - δυστυχώς - κόντεψε να μου γίνει δεύτερη φύση...
-
-
Μεγάλο θέμα......Η δική μου φιλοσοφία είναι να εμπνέω εμπιστοσύνη στα παιδιά ,να τους αφιερώνω χρόνο εντός και εκτός μαθήματος(και οχι να τρέχω μη χάσω το διάλειμμα...) ωστε να ακούω τους προβληματισμούς τους και να καλλιεργώ τον αλληλοσεβασμό μεταξύ μας!Τέλος ,στο τέλος της χρονιάς ετοιμάζω ένα φύλλο αξιολόγησης εκπαιδευτικού που το συμπληρώνουν ανώνυμα .Περιέχει ερωτήσεις ,συμπληρώσεις, διαβαθμίσεις, περιγραφικούς χαρακτηρισμούς, προτάσεις και άλλες μορφές αξιολόγησης του εκπαιδευτικού και του έργου του.Στηρίζεται τόσο σε επιστημονικές μελέτες απο διάφορα σεμινάρια όσο και απο την προσωπική μου αντίληψη περι των πραγμάτων εντός τάξης.Αναγνωρίζω οτι είναι υποκειμενικό τέστ αλλά οι μαθητές χαίρονται που τους θεωρείς ικανούς να σε κρίνουν και το συμπληρώνουν με περισσή υπευθυνότητα!
-
ιμακ. πολύ ενδιαφέρον αυτό με το τεστ. πού μπορούμε να βρούμε πληροφορίες για το πώσ θα συντάξουμε ένα τέτοιο φύλλο αξιολόγησης. Θα με ενδιέφερε πολύ.
Νιώθω κι εγώ ότι μερικές φορές κάνω λάθη και προσπαθώ να μπω στο μυαλό τους και να καταλάβω τι έιναι αυτό που δεν κάνω σωστά. Μερικε΄ς φορές τα καταφέρνω άλλες βρίσκομαι μπροστά σε αδιέξοδο. Χαίρομαι που διαβάζω εδώ ότι δεν είμαι η μόνη.
Υ.Γ Εγώ δουλεύω σε φροντιστήριο, οπότε ένα τέτοιο τεστ να μη δουλέψει όπως πρέπει αλλά θα ήθελα να δω το σκεπτικό του.
-
Υπέροχο θέμα, εξαιρετική ιδέα, marianV. Νομίζω ότι οι περισσότεροι από εμάς δεν βλέπουμε τα λάθη μας, δεν είμαστε σε θέση να τα αναγνωρίσουμε και ακόμα αν τα αναγνωρίσουμε, είναι τρομερά δύσκολο να τα παραδεχτούμε, πρώτα στους εαυτούς μας και μετά στα παιδιά. Χαίρομαι που άνοιξε το θέμα, γιατί ανταλλάζοντας απόψεις ίσως δω και λάθη που κάνω αλλά δεν ξέρω ότι τα κάνω. :-\
Να μοιραστώ κι εγώ τη δική μου εμπειρία μαζί σας. Όντας άνθρωπος δημοκρατικών απόψεων (τρομάρα μου) και έχοντας διαβάσει τόσες θεωρίες εντός και εκτός ΑΣΕΠ, προσπάθησα να κάνω ένα μάθημα που να τους χωράει όλους. Προσπάθησα πάρα πολύ να αποφύγω αυτό με τις ταμπελίτσες, να δίνω όσο χρόνο χρειάζεται σε κάθε μαθητή για να βρει μια σωστή απάντηση και ας δυσανασχετούν οι άλλοι και τέλος πάντων να φροντίζω ιδιαίτερα τους μέτριους προς τους κακούς μαθητές. Αυτό όμως που δεν είχα καταλάβει (και μου το είπαν τα παιδιά σε μια πολύ καλή συζήτηση που κάναμε στη μέση της χρονιάς με αφορμή ένα περιστατικό που αφορούσε συμπεριφορά, όμως άνοιξε πολύ περισσότερο το θέμα) είναι ότι έτσι παραμελούσα τους καλούς. Και είναι αλήθεια, προσπαθώντας να μην βάλω ταμπελίτσες στους κακούς/αδιάφορους, είχα βάλει ταμπελίτσες στους καλούς και τους έδινα πολύ λιγότερη σημασία και πολύ λιγότερη επιβράβευση απ'ότι στους υπόλοιπους. Επίσης, ανεχόμουν συμπεριφορές από τους κακούς τις οποίες δεν ανεχόμουν από τους καλούς, με αποτέλεσμα να είμαι η μόνη καθηγήτρια στο σχολείο που έβγαλε με ωριαία τον απουσιολόγο. :-\ Πραγματικά, χαίρομαι που φέτος έκανα αυτή την κουβέντα με τα παιδιά στη μέση της χρονιάς και όχι στο τέλος, γιατί μπόρεσα και άλλαξα αρκετά πράγματα μέσα στο μάθημα. Όχι ότι και πάλι δεν θέλει βελτίωση, αλλά πάντα θα θέλει. Καλά να είμαστε, να βλέπουμε τι λάθη κάνουμε και να τα διορθώνουμε.
Το τεστ πραγματικά είναι πολύ ενδιαφέρον. Στα περσινά μου τμήματα, τους είπα στο τέλος να γράψουν ελεύθερα και ανώνυμα φυσικά πώς ήταν η εμπειρία τους στο μάθημα, αφού φυσικά τους υποσχέθηκα ότι θα το διαβάσω μετά τις εξετάσεις. Έγραψαν ενδιαφέροντα πράγματα και αρκετά συγκινητικά, να σας πω την αλήθεια και κάποιες από τις παρατηρήσεις τους ήταν αρκετά οξυδερκείς. Πάντως, το κυρίαρχο μοτίβο πάντως ήταν η έλλειψη χρόνου όχι μόνο για τα μαθήματα αλλά και για συζητήσεις και μια κατηγορία προς εμένα ότι μερικές φορές δεν έδινα την ευκαιρία σε κάποιες συζητήσεις να ξεφύγουν και προσπαθούσα να τις κρατήσω μέσα στα όρια του μαθήματος. Σ'αυτό δεν έχω καταλήξει ακόμα αν είναι σωστό η λάθος, τείνω προς το ότι είναι ανάλογα την περίσταση και το προς τα πού πάει η συζήτηση... Πάντως, imak, αν μπορείς να μας παραπέμψεις κάπου ή αν θέλεις, να μοιραστείς κάποιο από τα ερωτηματολόγια που έχεις φτιάξει μαζί μας, θα ήταν υπέροχο. :)
-
Το χειρότερο από όλα τα καταπληκτικά :P :P που κάνω είναι ότι δεν έχω μάθει να αφήνω χρόνο στα πράγματα και πιέζω καταστάσεις. Το παλεύω πολύ, αλλά ακόμη δεν το καταφέρνω. Επίσης μερικές φορές λέω και ξελέω (π.χ. να θα κάνουμε το τάδε μετά και περνάει η ώρα και δεν..). Το καλό είναι ότι τα πιτσιρίκια δε χαρίζονται οπότε έχω μόνιμη αξιολόγηση απροκάλυπτη κι αυθόρμητη.
-
Η δική μου αμαρτία προς εξομολόγηση λέγεται...τελειομανία. Υπερβολική απαιτητικότητα που πολλές φορές ασκεί παράλογη, αχρείαστη έως και βλαπτική (ανάλογα με την ψυχοσύνθεση) πίεση και κούραση στα παιδιά. Ευτυχώς - ΕΥΤΥΧΩΣ - το έπιασα από νωρίς και ήδη νομίζω ότι έχω κάνει σημαντικά βήματα για να το ελέγξω. Και ασφαλώς δεν είναι κακό να έχεις απαιτήσεις από τα παιδιά, αλλά το να περιμένεις ότι κάτι που θα πεις σήμερα (ακόμη και εάν έχεις φροντίσει να το καταλάβουν καλά) οφείλουν να το διαβάσουν άψογα την ίδια μέρα και να μην ξανααποτελέσει ζήτημα προς συζήτηση, είναι όσο και να το κάνουμε υπερβολικό. Όπως και το να περιμένεις ότι ΟΛΑ τα παιδιά ΟΦΕΙΛΟΥΝ να ενδιαφέρονται στο ίδιο βάθος για αυτά που έχεις να τους πεις!
Γενικά αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα με το να κάνω τις σωστές επιλογές στην ύλη/στις τεχνικές/στις μεθόδους διδασκαλίας ώστε να μεταδώσω στα παιδιά το πραγματικά απαραίτητο, χωρίς να τα φορτώσω με περιττές λεπτομέρειες ή γνώσεις που δεν θα ωφελήσουν σε κάτι. Ίσως - ελπίζω δηλαδή - αυτό να είναι κάτι που να το αποκτάς με τον καιρό και την εμπειρία. Οπως και η υπομονή του να λες, ξαναλες, ξαναλες, ξαναλες το ίδιο και το ίδιο και το ίδιο και το ίδιο πράγμα μέχρι να (μπας και...) τους μείνει κάτι... ;D ;D
-
η αλήθεια είναι οτι διαβάζοντας σας βλέπω και δικά μου λάθη, πού τα κάνω και δεν το συνειδητοποιώ πάντα.
Θέλω ωστόσο να σχολιάσω και κάτι άλλο. Το θέμα έχει ανοίξει εδώ και 3 ημέρες. Παρατηρώ οτι ενώ σε άλλα θέματα, γράφουν ένα σωρό εκπαιδευτικοί ως προς την αυτοαξιολογηση συμμετέχουν ελάχιστοι.
Αναρωτιέμαι.... Μόνο τόσο λίγοι ψαχνόμαστε ή μήπως μόνο τόσοι λίγοι θεωρούμε οτι κάνουμε λάθη;;;;;;;;;;
-
marianV, δεν ασχολουμε πολυ με το αντικειμενο μου, ισως γιαυτο δεν εγραψα κατι. σας διαβαζω ομως και ομολογω οτι μαθαινω πολλα.
απο κατι ιδιαιτερα που κανω, μπορω να πω οτι ειμαι ειλικρινης στους μαθητες μου αν δεν ξερω κατι.
εχω υπομονη να τους δωσω να καταλαβουν κατι με το να τους φερνω πολλα παραδειγματα.και ναι, μαθαινω πολλα απο αυτους και γινομαι καλυτερος.
-
-
-
και γω καπνιζω αλλα ΠΟΤΕ μπροστα και κυριως ΔΙΠΛΑ στα παιδια. ελα ρε συναδελφε κανε λιγη αποτοξινωση...
-
κανω 3 χρονια ιδιαιτερα. κ ομολογω οτι θεωρω οτι αυτη τη χρονια ειμαι πολυ καλυτερη σε σχεση με τις 2 προηγουμενες. κ να γιατι η εμπειρια ειναι πολυ σημαντικη. (σε καμια περιπτωση δεν πιστευω οτι εχω αποκτησει αρκετη εμπειρια με 3 χρονια διδασκαλια). λαθη εχω εντοπισει ως τωρα κ σιγα σιγα τα διορθωνω.
1. οταν αρχισα τα μαθηματα ημουν 24 χρονων. ως νεα καθηγητρια ηθελα να ειμαι λιγο "εναλλακτικη", να ειμαι "παρεακι" με τα παιδια. σε μερικα παιδια με ωφελησε. σε αλλα ομως οχι κ ειδικα με ενα παιδι στ δημοτικου που το διαβαζα. η κατασταση βγηκε εκτος ελεγχου με αποτελεσμα την επομενη χρονια να πω στη μητερα του οτι δεν παει αλλο. το παιδι της πλεον δεν μαθαινε απο μενα αφου δε μπορουσα να το κανω καλα.(καλα βεβαια ο συγκεκριμενος ηταν ειδικη περιπτωση) οποτε πλεον εχω πολυ φιλικες σχεσεις με τα παιδια αλλα κρατωντας τις καταλληλες αποστασεις.
2. αρχισα να κανω μαθηματα κ δεν ειχα διαβασει ολο το βιβλιο. δλδ διαβαζα το μαθημα της ημερας. δεν προλαβαινα βεβαια να διαβασω ολο το βιβλιο αλλα εχοντας πλεον κανει ολα τα αρχαια ολων των ταξεων καταλαβαινω τη διαφορα μεταξυ ενος καθηγητη που ξερει την υλη στο συνολό της κ αυτου που απλα καθε φορα κανει το μαθημα της ημερας. ενταξει παντα ηξερα τι γραμματικα φαινομενα θα συναντησω παρακατω αλλα ειδικα σε βιβλια οπως θουκυδιδης κτλ που εχουν μια συνεχεια θεωρω απαραιτητο να γνωριζεις το εργο στο συνολο του κ επειτα το καθε μαθημα ξεχωριστα.
τωρα οσον αφορα στη συμπεριφορα μου απεναντι στα παιδια θεωρω οτι ειμαι πολυ ειλικρινης. αντιμετωπιζω το καθενα ετσι οπως τουλαχιστον εγω πιστευω οτι ειναι το σωστο. σε αλλα παιδια πιανει η ανυψωση ηθικου, σε αλλα η ειρωνεια, σε αλλα να τα παρεις με το φιλοτιμο. κ μεχρι τωρα μου εχει βγει σε καλο. ενα αλλο κακο που εχω που προσπαθω να το διορθωσω ειναι οτι επηρεαζομαι πολυ απο τον χαρακτηρα του παιδιου. οταν "κολλανε" οι χημειες μας το παιδι εχει καταπληκτικα αποτελεσματα. θυμαμαι προπερσι ειχα μια κοπελα που δε μπορουσα να την προσεγγισω με τιποτα. απλα δεν κολλησαν οι χημειες μας. πηγαινα να της κανω μαθημα κ ηταν η χειροτερη μου. προσπαθησα αλλα δεν καταφερα κατι. σιγουρα εφταιγα κ εγω καπου αλλα η αληθεια ειναι οτι δεν εχω καταληξει ακομα στο τι παραπανω θα μπορουσα να κανω. ελπιζω σιγα σιγα να μαθω...
-
εγώ είμαι σίγουρη ότι κάτι κάνω λάθος. αλλά δεν ξέρω τι. το ψάχνω :) (χωρίς πλάκα)
-
2. αρχισα να κανω μαθηματα κ δεν ειχα διαβασει ολο το βιβλιο. δλδ διαβαζα το μαθημα της ημερας. δεν προλαβαινα βεβαια να διαβασω ολο το βιβλιο αλλα εχοντας πλεον κανει ολα τα αρχαια ολων των ταξεων καταλαβαινω τη διαφορα μεταξυ ενος καθηγητη που ξερει την υλη στο συνολό της κ αυτου που απλα καθε φορα κανει το μαθημα της ημερας. ενταξει παντα ηξερα τι γραμματικα φαινομενα θα συναντησω παρακατω αλλα ειδικα σε βιβλια οπως θουκυδιδης κτλ που εχουν μια συνεχεια θεωρω απαραιτητο να γνωριζεις το εργο στο συνολο του κ επειτα το καθε μαθημα ξεχωριστα.
Maryvas, αυτό είναι μια τεράστια - ΤΕΡΑΣΤΙΑ - αλήθεια και μπράβο σου που το "έπιασες" τόσο νωρίς, δείχνει ότι "το'χεις" γενικά με τη διδασκαλία ;D :D. Και η δική μου αυτοπεποίθηση και σιγουριά για το μάθημα που κάνω αυξήθηκε θεαματικά μόλις απέκτησα αυτό που λέμε "εποπτεία της ύλης". Πολύ μεγάλη διαφορά!!! (κατ'αρχάς, προγραμματίζεις καλύτερα και σου βγαίνει κιόλας...)
Happiness, πώς είσαι τόσο σίγουρη άραγε;;; ;) Έχεις τίποτα...συμπτώματα;; :P
-
2. αρχισα να κανω μαθηματα κ δεν ειχα διαβασει ολο το βιβλιο. δλδ διαβαζα το μαθημα της ημερας. δεν προλαβαινα βεβαια να διαβασω ολο το βιβλιο αλλα εχοντας πλεον κανει ολα τα αρχαια ολων των ταξεων καταλαβαινω τη διαφορα μεταξυ ενος καθηγητη που ξερει την υλη στο συνολό της κ αυτου που απλα καθε φορα κανει το μαθημα της ημερας. ενταξει παντα ηξερα τι γραμματικα φαινομενα θα συναντησω παρακατω αλλα ειδικα σε βιβλια οπως θουκυδιδης κτλ που εχουν μια συνεχεια θεωρω απαραιτητο να γνωριζεις το εργο στο συνολο του κ επειτα το καθε μαθημα ξεχωριστα.
Maryvas, αυτό είναι μια τεράστια - ΤΕΡΑΣΤΙΑ - αλήθεια και μπράβο σου που το "έπιασες" τόσο νωρίς, δείχνει ότι "το'χεις" γενικά με τη διδασκαλία ;D :D. Και η δική μου αυτοπεποίθηση και σιγουριά για το μάθημα που κάνω αυξήθηκε θεαματικά μόλις απέκτησα αυτό που λέμε "εποπτεία της ύλης". Πολύ μεγάλη διαφορά!!! (κατ'αρχάς, προγραμματίζεις καλύτερα και σου βγαίνει κιόλας...)
Happiness, πώς είσαι τόσο σίγουρη άραγε;;; ;) Έχεις τίποτα...συμπτώματα;; :P
να σαι καλα! το αντιληφθηκα βεβαια αφου ειχα διδαξει ηδη σε παιδια χωρις να εχω την εποπτεια της υλης αλλα καλλιο αργα παρα ποτε....
-
Σκεψου τωρα maryvas να περνουσες αυτες τις φασεις (διορισμενη απο ασεπ) μεσα στις σχολικες ταξεις 20 - 30 παιδιων και να εβαζες βαθμολογιες ανα τριμηνο-τετραμηνο
-
Θεωρώ ότι το μεγαλύτερο μου λάθος το έκανα την πρώτη εβδομάδα που διορίστηκα. Σε νησί της εντελώς άγονης γραμμής, με 25 νήπια στην τάξη. Για τον τρόπο που έκανα το μάθημα, έπεσαν επάνω μου οι γονείς (25 μαμάδες + μερικές γιαγιάδες) και με κόλλησαν κυριολεκτικά στον τοίχο. Για να αμυνθώ, λοιπόν, και εγώ άρχισα να φωνάζω.
Πιστεύω ότι έπρεπε να το χειριστώ αλλιώς, και να μην τους αφήσω αρχικά να μπουν μέσα στην τάξη και μετά με τρόπο να κάνουμε διάλογο και όχι φωνές.
-
Όντως πολύ ωραίο θέμα!!!! ;)
Λοιπόν...για μένα έχω να πω μάλλον πολλά... :-\
Ίσως το έχει η ειδικότητα (ή είναι έτσι φτιαγμένο το πρόγραμμα του νηπιαγωγείου) που κάνω κι εγώ το λάθος που αναφέρει η συνάδελφος Ritalmp. :P Πώς προσπαθώ να το αντιμετωπίσω? Έπαψα να λέω "θα" (καλή ώρα σαν τους πολιτικούς)... 8)
Σοβαρά τώρα, ξεκινώντας είχα ένα άγχος ότι πρέπει να βγει συγκεκριμένος αριθμός δραστηριοτήτων (τουλάχιστον στην πρωινή βάρδια). Αυτό μέχρι που παρακολούθησα τις δειγματικές διδασκαλίες στα ΠΕΚ όπου η συνάδελφος έκανε όλο το πρωί γλώσσα μόνο (με μία μικρή επέκταση σε εικαστικά). Εκεί λοιπόν, έκπληκτη ομολογώ, ρώτησα την σύμβουλο πώς είναι δυνατόν αυτό να είναι σωστό. Μέσα από την κουβέντα κατάλαβα ότι δεν κάνεις πχ γλώσσα απλά "για να κάνεις"...Εξαντλείς τα πάντα ανάλογα με το στόχο και συνειδητοποίησα επίσης ότι η ανάγνωση ενός παραμυθιού μπορεί (την στιγμή που δε μένεις μόνο σε αυτή αλλά προκαλείς τα παιδιά να συμμετέχουν και τα πάντα λειτουργούν διαδραστικά) να πάρει όλο το πρωινό!!!! :o
Με τους δικούς μου "δαίμονες" βέβαια ακόμα παλεύω. Τις περισσότερες φορές όμως νιώθω ότι το κάνω γιατί "ντρέπομαι" να πω στη συνάδελφο που έρχεται για τη μεσημεριανή βάρδια ότι πχ έκανα "μόνο" αυτό. Ακούγεται φτωχό, λίγο...δεν ξέρω πώς να το περιγράψω, κι ας είναι εντελώς άλλη η πραγματικότητα! :-\
Επίσης...πιάνω τον εαυτό μου να έχω μάλλον υπερβολικές απαιτήσεις από τα παιδιά. Αυτό πάλι προσπαθώ να το καταπολεμήσω χρόνια καθώς από όταν ξεκίνησα να δουλεύω η ιδιοκτήτρια ενός ιδιωτικού μου το είχε επισημάνει (..."Σοφία, έχεις το δασκαλίστικο ύφος πιο πολύ...χαλάρωσε...είναι νήπια δεν είναι παιδιά δημοτικού"... ;D)
Τρίτο που μου έρχεται στο μυαλό (τελικά έχω πολλά! :P :-[), αν και θεωρώ ότι είναι μάλλον ανθρώπινο, είναι ότι πιάνω πολλές φορές τον εαυτό μου να "έχω αδυναμία" σε κάποια παιδάκια. Δεν το δείχνω αλλά πολλές φορές φοβάμαι μήπως βγαίνει ασυναίσθητα ακόμα και από την έκφρασή μου ή από τον τόνο της φωνής μου... :-\ Ελπίζω πως όχι γιατί η αποδοχή και, κυρίως, η αγάπη "της δασκάλας" σε αυτή την ηλικία είναι ό,τι πολυτιμότερο για τα παιδάκια.
Να πω τώρα και κάτι καλό...Έμαθα (όταν συνειδητοποίησα ότι "είμαι λάθος") να προσαρμόζομαι ανάλογα με τις απαιτήσεις-ανάγκες-επιθυμίες των παιδιών. Αν δω ότι κάτι δεν τραβάει δεν το συνεχίζω μόνο και μόνο επειδή είχα στο μυαλό μου να το βγάλω και, βασικό, αν η όρεξή τους τραβάει παιχνίδι, τα αφήνω να παίξουν. Όταν δεν το έκανα μου γύριζε μπούμερανγκ! :P Ολοήμερο με τα νήπια 8 ώρες "στην τσίτα" δεν βγαίνει με τίποτα! ::)
Θα σκεφτώ σίγουρα κι άλλα και θα επανέλθω! ;D
-
Αφού είδα το θέμα που συζητάτε , ας πω και γω δυο λόγια.
Τα δικά μου σφάλματα - ουδείς .... άσφαλτος (!!!) :)που είπε και γνωστή τραγουδίστρια ή παρουσιάστρια , δε θυμάμαι - τα έχω βέβαια γράψει έμμεσα και σε άλλα μηνύματα, αλλά θα αναφέρω σύντομα μερικά :
α) Ξεκινούσα με σχετικά μεγάλη βαθμολογία στο Α΄τετράμηνο και οι μέσοι μαθητές επαναπαύονταν !
β) Δεν έβαζα ποτέ κάτω από τη βάση , αλλά πέρυσι που έβαλα τέσσερα 8-ρια στην
-
εγώ δεν μπορώ να αφήσω μαθητή στην ίδια τάξη, μου είναι αδύνατον.... τι νομίζετε είναι αδυναμία εκ μέρους μου;;;;;
-
Το λάθος που κάνω εγώ καμιά φορά και αισθάνομαι άσχημα γι'αυτό, αν και πιστεύω πως βελτιώνομαι σιγά σιγά είναι ότι μερικές φορές ξεχνάω πως έχω να κάνω με μικρά παιδάκια που δεν αντιλαμβάνονται τα πράγματα όπως κάποια μεγαλύτερα παιδιά και δεν έχω την υπομονή που θα έπρεπε να έχω.Στην αρχή νόμιζα πως δεν κάνω εγώ για το επάγγελμα αλλά νομίζω πως σε αυτό έπαιξε αρνητικό ρόλο και το γεγονός πως δούλευα σε ιδιωτικό και δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις που θα έπρεπε.Ήδη όμως αισθάνομαι πως αλλάζω και βελτιώνομαι μέρα με τη μέρα και προσπαθώ να σκέφτομαι πως τα μικρά παιδιά έχουν τους δικούς τους ρυθμούς και χρειάζεται υπομονή και επιμονή για να αντιπαρέλθεις τα εμπόδια.
-
Έχω κάνει πολλά λάθη, ούσα 10 χρόνια στο επάγγελμα. Το τελευταίο μεγάλο μου λάθος που έκανα φέτος (και μου κόστισε) ήταν ότι μπήκα με πολύ τσαμπουκά και μαγκιά στην αρχή. Πίστευα ότι έτσι δε θα μου έπαιρναν τον αέρα. Αποτέλεσμα: στα Δημοτικά δούλεψε σχετικά (τα ζωηρά έπιασαν το μήνυμα, αλλά τα ήσυχα τρόμαξαν :P). Στο Γυμνάσιο όμως δεν δούλεψε. Είχα πολλά ζωηρά που τα πήραν λίγο στι κρανίο και μου έκαναν τη ζωή ποδήλατο. Μέχρι και ζημιά στο αυτοκίνητο μου έκαναν >:(. Ευτυχώς, έπιασα εγώ το μήνυμα, χαλάρωσα και τώρα είμαστε μια χαρά.
-
εγώ δεν μπορώ να αφήσω μαθητή στην ίδια τάξη, μου είναι αδύνατον.... τι νομίζετε είναι αδυναμία εκ μέρους μου;;;;;
Αυτό είναι πολύ σοβαρό και κρίσιμο σημείο. Είσαι σε Δημοτικό ή σε Γυμνάσιο ; Εμείς στο Λύκειο δεν έχουμε τέτοιο πρόβλημα, διότι ποτέ δεν μένει μαθητής από ένα μάθημα ή ακόμα και από πέντε ! Αν ένας μαθητής έχει μέσο όρο το Σεπτέμβριο 8, 5 είναι φανερό ότι και 20 να του βάλει ένας καθηγητής(αν σου έχει γράψει 2) πάλι δεν περνάει. Επομένως μαθητής μένει μόνο επειδή το θέλει ο ίδιος και όχι κάποιος καθηγητής.Ο καθηγητής δεν μπορεί να τον περάσει , ακόμα και αν κανονίσει να βγάλει 10 στο μάθημά του . Στην Γ Λυκείου έχουμε πρόβλημα , διότι δεν υπάρχει Σεπτέμβριος.
Εκεί και μεις στο σύλλογο συχνά κάνουμε μεγάλα μαγειρέματα που φτάνουν το όριο της βλακείας , ειδικάα αν πρόκειται για παιδιά που είτε άρρώστησαν είτε είχαν προβλήματα οικογενεικά κλπ.
Όλα θέλουν όμως κάποιο μέτρο!
Καλό μεσημέρι - Μπάμπης
-
Επίσης...πιάνω τον εαυτό μου να έχω μάλλον υπερβολικές απαιτήσεις από τα παιδιά.
Κι εγώ έχω μεγάλες απαιτήσεις από τα παιδιά...
-
Αφού είδα το θέμα που συζητάτε , ας πω και γω δυο λόγια.
Τα δικά μου σφάλματα - ουδείς .... άσφαλτος (!!!) :)που είπε και γνωστή τραγουδίστρια ή παρουσιάστρια , δε θυμάμαι - τα έχω βέβαια γράψει έμμεσα και σε άλλα μηνύματα, αλλά θα αναφέρω σύντομα μερικά :
α) Ξεκινούσα με σχετικά μεγάλη βαθμολογία στο Α΄τετράμηνο και οι μέσοι μαθητές επαναπαύονταν !
β) Δεν έβαζα ποτέ κάτω από τη βάση , αλλά πέρυσι που έβαλα τέσσερα 8-ρια στην
-
Εγώ πάντως αυτό που καταλαβαίνω απο τον ευατό μου και νομίζω οτι λίγο ή πολύ το γράφουμε όλοι είναι οι δικές μας προσδοκίες. Δηλαδή στην ουσία η μεγαλύτερη δυσκολία ειναι να ξεχωρίσουμε τις δικές μας προσδοκίες απο αυτές των παιδιών και τις ανάγκες τους.
Για παράδειγμα: Αυτό που έκανα σήμερα ήταν αυτό που ήθελα εγώ ή αυτό που ήθελαν τα παιδιά... Η΄καλύτερα αυτό που ήθελα εγώ συμφωνούσε με αυτό που χρειάζονταν, που μπορούσαν να δεχτούν και να που ενδιέφερε τα παιδιά;;
Αν και είμαι νηπιαγωγός και εμείς έχουμε μεγαλύτερη ελευθερία στο αναλυτικό σε σχέση με τους συναδέλφους στις μεγαλύτερες βαθμίδες, νομίζω οτι ακόμη και για το αν μιλάς για το πιο βαρετό μάθημα είναι στο χέρι μας να το κάνουμε να φανεί ενδιαφέρον στα παιδιά.....
Και θα σας πω ένα τελευταίο παράδειγμα: όταν έδινα πανελλήνιες (με το σύστημα των δεσμών ακόμη) είχα έναν φοβερό καθηγητή στο σχολείο που μας δίδασκε ιστορία Γ΄Δέσμης. Ο άνθρωπος δεν παιζόταν!! Ήταν τόσο παραστατικός, τόσο αφηγηματικός που στις πανελλήνιες με έκανε να γράψω καθαρό 20. Και αν θέλετε το πιστεύετε: διάβασα πολύ, ωστόσο ήξερα λεπτομέρειες που δεν είχα διαβάσει ποτέ απο το βιβλίο του σχολείου, αλλά μόνο απο τις σημειώσεις που κρατούσα στο μάθημα του... Καλή του ώρα όπου και να ναι τώρα.....
-
Το μεγαλύτερό μου λάθος στην πολυετή μου καριέρα (δεν θέλω σχόλια) το οποίο το θυμαμαι λες και συμβαίνει τώρα, ήταν η ερώτηση μιας μαθήτριάς μου: Κυρία, γιατι αγαπας τα μωρα πιο πολύ απο εμας?? :'( :'( :'(.........και κλαμα η κυρια νηπιαγωγός.
Δουλευα σε ιδιωτικό και είχαμε κ 3χρονα στο ιδιο κτιριο, που μου είχαν και τους είχα αδυναμια, παιζαμε σε κάθε ευκαιρια, αγκαλιαζόμασταν, διναμε φιλια, όποτε δλδ βλεπόμασταν στο διάδρομο.
Το λάθος μου ήταν πως δεν είχα δειξει στους μαθητές μου πως τους αγαπώ περισσότερο, από τα μικρότερα, αλλα λόγω ηλικίας ειναι πιο τσαχπίνικα, παιχνιδιαρικα κτλ. και γι αυτό ήμουν τόσο χαλαρη με εκείνα ενώ με την τάξη μου ήμουν πιο σοβαρη. Θεωρώ εκ των υστέρων βεβαια πως σε συγκεκριμένα παιδια θα έπρεπε να είχα ανάλογη συμπεριφορά αφου φαινόταν πως το είχαν ανάγκη.
Το θεωρώ πολυ μεγάλο λάθος μου, αν κ εσεις μπορει να το βλέπετε χαζο
-
θα σε δωσω στεγνα ;D εμένα μου το χεις εκμυστηρευτει και τετ α τετ αυτο
και φυσικα δεν το χα θεωρησει χαζο απλα πιστευω οτι ανθρωπος εισαι και σου βγηκε ετσι σιγουρα πρεπει να προσεχουμε για να μην νιωσει καποιο παιδι ασχημα αλλα μην στενοχωριεσαι μεσα απο οτι ζουμε γινομαστε καλυτεροι
το αγχος μου εμενα ειναι οταν με το καλο βρεθω σε ταξη με τα παιδια μηπως πεσω κι εγω σε αυτη την παγιδα των συμπαθειων σε μεμονωμενα παιδια δεν θελω καθολου να νιωσει κανενα ασχημα
θελω να μαι απεναντι σε καθενα το ιδιο αλλα δυσκολο αμα ειναι κανα πολυ ζουζουνοφατσουλακι τι να κανεις?? ;) ;)(http://dl5.glitter-graphics.net/pub/2046/2046625t3o5q5fe10.gif) (http://www.glitter-graphics.com)
-
Δεν έχω να προσθέσω κάτι καινούριο στην πολύτιμη αυτή συλλογή λαθών, απλά θέλω να πω ότι ως θέμα με βοήθησε απίστευτα πολύ. Πρώτον, αναγνώρισα μερικά λάθη που κάνω και δεν είχα αντιληφθεί ότι κάνω (και συνεχίζω να κάνω, γιατί είναι θέμα χαρακτήρα μάλλον, αλλά το προσπαθώ!) και δεύτερον, και νομίζω για μένα κυριότερο, είναι ότι κατάλαβα ότι κανένας δάσκαλος δεν είναι "άσφαλτος", που είπε και ο Μπάμπης. Είναι η δεύτερη μου χρονιά σε σχολείο και κάθε μέρα μπαίνω στην τάξη με ένα άγχος και το μόνιμο ερώτημα "τι λάθος θα κάνω σήμερα". (Και πρέπει να ομολογήσω ότι, δεν είμαι σίγουρη για το μάθημα που κάνω, αλλά ως προς τα λάθη μου, έχω επιδείξει ιδιαίτερη δημιουργικότητα και φαντασία!). Ταυτίστηκα με τα περισσότερα λάθη που μοιραστήκαμε και συνειδητοποίησα ότι ένα από τα λάθη που έκανα είναι ότι θεώρησα δεδομένο στην αρχή ότι δεν έχω δικαίωμα στο λάθος. Λοιπόν, έχουμε και εμείς οι καθηγητές δικαίωμα στο λάθος, δεν είναι προνόμιο μόνο των μαθητών μας. Και αυτό με έκανε να πάω σήμερα πολύ πιο αισιόδοξη στο σχολείο, έχοντας λιγότερο άγχος για τα λάθη μου, και νομίζω ότι έκανα και καλύτερο μάθημα! Σας ευχαριστώ όλους. Ελπίζω να μη σταματήσει αυτό το θέμα. :D
-
Έχεις δίκιο. Ο τέλειος ______ (δάσκαλος, γονιός, σύντροφος, επαγγελματίας....) είναι μυθικό πρόσωπο. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Πριν από πολλά χρόνια είχα γνωρίσει έναν τρομερό Αμερικανό καθηγή στην ειδική αγωγή (Mark Alter λέγεται) και μας είχε πει τότε ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι να δίνεις στα παιδιά το δικαίωμα να αποτύχουν (give them the right to fail είχει πει χαρακτηριστικά) και το ακόμη σημαντικότερο είναι να δίνουμε οι εκπαιδευτικοί το ίδιο δικαίωμα στον εαυτό μας.
-
ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι να δίνεις στα παιδιά το δικαίωμα να αποτύχουν (give them the right to fail είχει πει χαρακτηριστικά) και το ακόμη σημαντικότερο είναι να δίνουμε οι εκπαιδευτικοί το ίδιο δικαίωμα στον εαυτό μας.
Ισως για αυτό δυσκολευόμαστε τόσο ορισμένοι να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Τον εαυτό μας φοβόμαστε όχι τα παιδια......
-
+100000
-
Μόλις εντόπισα αυτό το ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ θέμα! :)
Ανήκω στην κατηγορία των καθηγητών που σπάνια θα ακούσω μέτρια σχόλια. Δηλαδή, λόγω της υπερβολικής μου ειλικρίνειας, τα παιδιά ή με λατρεύουν ή με μισούν!
Λοιπόν, εμένα ένα περιστατικό που σημάδεψε την καριέρα μου και την άλλαξε άρδην (δεν έχω καταλήξει αν ήταν προς το καλύτερο) ήταν το εξής. Είχα πριν χρόνια 1 ιδιαίτερο 2 κορίτσια μαζί
-
Χαίρομαι πολύ που μπορούμε να σχολιάσουμε τα λάθη μας μέσα από αυτό το θέμα και κάποιοι να προλάβουμε κάποια άλλα!
Την πρώτη χρονιά που ξεκίνησα στο φροντιστήριο στο οποίο τα τμήματα είναι ολιγομελή είχα στην α γυμνασίου 2 κατηγορίες μαθητών α)αριστους και β)ιδιαίτερα αδιάφορους.Οι αδιάφοροι μαθητές εμπόδιζαν πολύ τη ροή του μαθήματος με αποτέλεσμα τη δυσφορία των αριστων.Το μεγαλύτερο λάθος μου στην αρχή ήταν ότι δεν έδωσα όση βαρύτητα χρειαζόταν στους αδύναμους και ασχολήθηκα περισσότερο με την ύλη που έπρεπε να βγάλω...
Είναι γνωστό το πρόβλημα της ανομοιογένειας ενός τμήματος αλλά ευτυχώς κατάλαβα νωρίς το λάθος μου και βρήκα τον τρόπο να τους κεντρίσω το ενδιαφέρον.Από τότε έχω καταλάβει ότι οι αδύναμοι είναι αυτοί που με χρειάζονται περισσότερο και τους αφιερώνω και χρόνο εκτός των ορίων του μαθήματος.
-
το καλύτερο θέμα στο φορουμ, είναι αυτό! η αυτοαξιολόγησή μας και η αυτοκριτική μας. Κάτι που δεν κάνουμε, διότι η έδρα μας έχει δώσει την εξουσία.
αγωνιζομαι να δείξω στα παιδια την αγάπη και όχι την εξουσία. Πιστεύω ότι θέλουν ειλικρίνεια.μερικες φορες έχω πέσει στο ολίσθημα της ειρωνείας και έχω χάσει πολλά.
Είναι αδύνατον να μη κάνουμε λάθη, είναι όμως εφικτό και απαραίτητο να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Ελπίζω αυτο το τοπικ να έχει επισκεψιμότητα διότι θα μας βοηθησει να βελτιωθούμε όλοι!
-
προτείνω να διαβάσετε το βιβλίο ΝΑ ΖΕΙΣ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ του ΛΕΟ ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ το θεωρώ εναν οδηγό για την προσέγγιση των μαθητων ,αλλά και γενικότερα για τη βελτίωση των διαπροσωπικών μας σχέσεων.
-
προτείνω να διαβάσετε το βιβλίο ΝΑ ΖΕΙΣ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ του ΛΕΟ ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ το θεωρώ εναν οδηγό για την προσέγγιση των μαθητων ,αλλά και γενικότερα για τη βελτίωση των διαπροσωπικών μας σχέσεων.
και εγώ προτείνω το βιβλίο του Γουαιην Ντυερ "ΟΙ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΩΝ ΣΦΑΛΜΑΤΩΝ ΣΑΣ" είναι ότι καλύτερο για να μάθεις να αποβάλλεις φόβους, ενοχές, άγχη, στενοχώριες, εξαρτήσεις, θυμούς κλπ
-
Ναι όντως! Συμφωνώ και για τα δυο βιβλία, τα έχω διαβάσει.
-
εγώ δεν μπορώ να αφήσω μαθητή στην ίδια τάξη, μου είναι αδύνατον.... τι νομίζετε είναι αδυναμία εκ μέρους μου;;;;;
ο αγαπημένος μου ανηψιός είναι απο τα παιδιά που λένε όλοι οτι είναι πολύ έξυπνος αλλά τεμπέλης...απο το γυμνάσιο χρωστούσε συνήθως ενα δυο μαθήματα του στυλ θρησκευτικά..έφτασε η ώρα του λυκείου και έμεινε σε 6 μαθήματα...Συζητάμε και του λέω, δεν γίνεται να είναι όλοι στραβοί..κάτι κάνεις και συ. Μου λέεί ναι, σε κάποια όντως ήθελα και τα παθα αλλά σε 2 μαθήματα με άφησαν αυτοί γιατί με έχουν στο μάτι, και του εξηγώ οτι όταν χρειάζεται να γράψεις σε ένα μάθημα 5 για να περάσεις και συ γράφεις 3 δεν σου φταίει ο άλλος..να δίαβαζες. Ακόμα και να σε αδικούσαν σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να τους δώσεις το δικαίωμα να μπορούν να σε αφήσουν ούτε να εξαρτάσαι απο τους άλλους. Φέτος , 2ρα λυκείου δεν έχει γράψει κάτω απο 14...και ο Άγιος φοβέρα θέλει.
Μην το βλέπεις σαν μεγάλη αδυναμία, αν θες βάλε κάτι εύκολο Σεμπτέμβη αλλά αν τους περάσεις και δεν αξίζουν θα ναι και πιο δύσκολα στην επόμενη τάξη. Το σκέφτηκες αυτό; Ενώ αν διαβάσει το καλοκαίρι, χάσει και ένα καλοκαίρι αφού σε έχανε μισή ώρα την μέρα να δει έστω τι έχει την επόμενη μέρα, την επόμενη χρονιά θα έρθει πιο συνειδητοποιημένος. Έτσι πιστεύω...επίσης είναι καλή η συζήτηση του τι θες να κάνεις στην ζωή σου και ένα απολυτήριο είναι απαραίτητο...
-
εγώ δεν μπορώ να αφήσω μαθητή στην ίδια τάξη, μου είναι αδύνατον.... τι νομίζετε είναι αδυναμία εκ μέρους μου;;;;;
ε Το σκέφτηκες αυτό; Ενώ αν διαβάσει το καλοκαίρι, χάσει και ένα καλοκαίρι αφού σε έχανε μισή ώρα την μέρα να δει έστω τι έχει την επόμενη μέρα, την επόμενη χρονιά θα έρθει πιο συνειδητοποιημένος. Έτσι πιστεύω...επίσης είναι καλή η συζήτηση του τι θες να κάνεις στην ζωή σου και ένα απολυτήριο είναι απαραίτητο...
συμφωνώ! ισως η συζήτηση με το ίδιο το παιδί θα βοηθήσει . Ευχαριστώ.
-
Για να έρθω στα δικά μου λάθη σαν εκπαιδευτικός, δικιά μου τάξη δεν έχω αλλά δόξα τον Θεό έχω μπει σε κάποιες για πρακτικές, έρευνες κτλπ. Μια μέρα λοιπόν, δεν ήμουν εγώ καλά...όλα με πείραζαν. Ένα παιδάκι (νηπιαγωγείο), ξαπλωμένο στο πάτωμα, χτυπάει το πόδι του στο σανίδι. Παράλληλα συμμετέχει και στο μάθημα. Κάναμε συζήτηση, δραστηριότητα που κουράζει τα παιδιά...Εγώ όμως έχω βγεί απο τα ρούχα μου αφού του είχα ζητήσει ήδη 3 φορές να σταματήσει. Σε κάποια φάση λοιπόν του πιάνω το πόδι για να το σταματήσω. Αισθάνθηκαν τόσο ασχημα...ήταν ένα βήμα πριν χτυπήσω παιδί. Δεν υπάρχει χειρότερο για έναν εκπαιδευτικό :-[. Ένιωσα όπως όταν κάνουν φόνο χωρίς να το καταλάβουν...Αυτό που κάνω απο τότε είναι κάτι ώστε να εκτονωθεί η ενέργεια μου, διάφορες ψυχοσωματικές ασκήσεις για τα νήπια που όμως βοηθάνε εμένα ;D. Εννοείτε οτι δεν το έχω ξανακάνει... Πιάνει πάντως...
Επίσης, κάποιες φορές έχουμε κάποια παιδάκια άπλυτα και δεν θέλω να έρχομαι σε στενή επαφή μαζί τους :-[ ενώ με τα άλλα παιδιά είμαι αρκετά διαχυτική. Το καλό είναι οτι μάλλον δεν περνάει αυτό στα παιδιά ( προσπαθώ να μην φαίνεται και τα αγκαλιάζω και αυτά αλλά με μισή καρδια) γιατι τα παιδιά μιλάνε για μένα με τα καλύτερα λόγια στους γονείς τους. Ειδικά στον κλάδο μας, οι αδυναμίες υπάρχουν πάντα, τα μικρά έχουν άλλη χάρη και είναι πολύ δύσκολο κομμάτι να μην δείξεις της αδυναμίες σου.
-
Πολύ καλό το θέμα! Θα μιλήσω λοιπόν και εγω για τον εαυτό μου :-[ :-[ ούτε εγω έχω δικιά μου τάξη ακόμα αλλά σαν προπτυχιακή φοιτήτρια είχα πρακτικές απο το δ εξάμηνο και είχα μπει σε αρκετές τάξεις νηπιαγωγείου(παιδιά 5 χρονών κυρίως και ένα 5% 4ετών). Σε μια τάξη είχαμε ένα πιτσιρίκι 6 ετών που επαναλάμβανε το Νηπιαγωγείο αλλά εγω δεν γνώριζα οτι έχει διάσπαση προσοχής...
Είμαι λοιπόν με μια συμφοιτήρια μου και κάνουμε μια δραστηριότητα μαθηματικών την οποία είχαμε δουλέψει πολύ μόνες μας, είχαμε φτιάξει και υλικό με τα παιδιά, και περιμέναμε και επόπτη να έρθει να δει τι ακριβώς κάνουμε. Το πιτσιρίκι όμως ΔΕΝ μπορούσε κανείς να το ελέγξει! Έτρεχε, σχεδόν κατέστρεψε το υλικό, ενοχλούσε τα παιδιά, δεν με άφηνε να πω λέξη... Τα είχα "πάρει" απο την όλη κατάσταση και είχα και το άγχος μην έρθει ο επόπτης και δει το χάλι...Αυτό που έκανα ήταν να αναλάβω εγω το παιδί(να το βγάλω στην αυλή να τρέχει μέχρι να κουραστεί, μετά πάλι στην τάξη και μετά πάλι στην αυλή) και η συνάδερφος να κάνει ένα μέρος της δραστηριότητας...μετά αλλάξαμε ρόλους και έκανα εγω το μάθημα και αυτή ανέλαβε το πιτσιρίκι.
Να σημειώσω πως ποτέ δεν είχα και δεν έχω προβλήματα "συμπεριφοράς" στην τάξη μου...δεν φωνάζω, δεν μαλώνω γιατί βάζω όρια στην δική μου συμπεριφορά πρώτα-πρώτα ::) όμως το θέμα "διάσπαση προσοχής-υπερκινητικότητα" είναι πολύ ζόρικο και ακόμα με δυσκολεύει αφάνταστα (ακόμα και σε εξατομικευμένο πρόγραμμα :'( )
-
ναι ωραιο θεμα κ κυριως να βλεπεις οτι δεν εισαι ο μοναδικος που εχει "κουσουρια" ;D
το λαθη μου, τουλαχιστον που αναγνωριζω σε θεμα συμπεριφορας κ προσπαθω να βελτιωσω, ειναι η ειρωνεια(κυριως με μεγαλυτερα παιδια) και η νευρικοτητα κ η ελλειψη μεγαλης υπομονης με τα πολυ μικρα :-[
-
1. πολλές φορές δυσκολεύομαι να καταλάβω ως που φτάνει η δική μου ευθύνη όταν κάτι δεν πηγαίνει όπως θα έπρεπε με αποτέλεσμα να είμαι σε μια συνεχή αναζήτηση λαθών. Αυτό βοηθά στο να βελτιωθώ αλλά ταυτόχρονα είναι πολύ κουραστικό. Μακάρι να είχα κάποιον να μου πει " σε αυτήν την περίπτωση δεν γίνεται κάτι καλύτερο όσο και αν προσπαθήσεις. Δεν περνάει απ' το χέρι σου. Τέρμα" Έτσι ώστε να αφιερώσω χρόνο σε κάτι άλλο.
2.Απογοητεύομαι εύκολα
3.Δουλεύω περισσότερο κάποιους τομείς που μου αρέσουν γιατί αισθάνομαι μεγαλύτερη ασφάλεια και ικανοποίηση.
4.Αρκετές φορές αντιμετωπίζω με λάθος τρόπο αρνητικές συμπεριφορές παιδιών. (και θετικές) Π.χ θα αναλωθώ στην αρνητική και επειδή ακριβώς έχω αναλωθεί, δεν θα σχολιάσω τη θετική επιβραβεύοντας και ενθαρρύνοντας όπως θα έπρεπε.
5. Πολύ μεγάλο άγχος στην αρχή της χρονιάς με όσα συνεπάγεται αυτό...
Και πολλά άλλα που δεν τα συνειδητοποιώ γιατί δεν με βλέπω όταν διδάσκω ή και που να με έβλεπα ίσως να μην τα "έβλεπα".... ;D :P
-
καλα ε την ειρωνια κανω προσπαθειες να την κοψω και εγω .
-
1. πολλές φορές δυσκολεύομαι να καταλάβω ως που φτάνει η δική μου ευθύνη όταν κάτι δεν πηγαίνει όπως θα έπρεπε με αποτέλεσμα να είμαι σε μια συνεχή αναζήτηση λαθών. Αυτό βοηθά στο να βελτιωθώ αλλά ταυτόχρονα είναι πολύ κουραστικό. Μακάρι να είχα κάποιον να μου πει " σε αυτήν την περίπτωση δεν γίνεται κάτι καλύτερο όσο και αν προσπαθήσεις. Δεν περνάει απ' το χέρι σου. Τέρμα" Έτσι ώστε να αφιερώσω χρόνο σε κάτι άλλο.
αα καλα, εγω αυτο το εχω σε χειροτερη μορφη. ;D νομιζω οτι φταιω για ολα. για καθε κακη επιδοση του παιδιου. οτι μπορει να τα καταφερει καλυτερα αλλα εγω δεν εχω κανει κατι σωστα. βεβαια αυτο τα τελευταια χρονια το εχω ελλατωσει.
αλλα ετσι ειμαι γενικοτερα στην ζωη μου, τρομερα ενοχικη για καθε τι. :-\
-
εγω πάλι πάντα νομίζω ότι ό,τι κάνω είναι λάθος, ενοχική ε;;;; :-\
(ωραίο τόπικ, λειτουργεί ως ψυχοθεραπεία, πάρτε θέση στην πολυθρόνα του ψυχολόγου ....και...... πάμε να βγάλουμε τα εσωψυχά μας....)
-
Μακάρι να είχα κάποιον να μου πει " σε αυτήν την περίπτωση δεν γίνεται κάτι καλύτερο όσο και αν προσπαθήσεις. Δεν περνάει απ' το χέρι σου. Τέρμα"
θα ηταν πολυ ενδιαφερον να ειχαμε μια ψυχολογο να μας παρακολουθει για να μας πει πως αλλιως μπορουσαμε να διατυπωσουκε κατι η τι δεν σκεφτηκαμε να πουμε κ να κανουμε..
-
αα καλα, εγω αυτο το εχω σε χειροτερη μορφη. ;D νομιζω οτι φταιω για ολα. για καθε κακη επιδοση του παιδιου. οτι μπορει να τα καταφερει καλυτερα αλλα εγω δεν εχω κανει κατι σωστα. βεβαια αυτο τα τελευταια χρονια το εχω ελλατωσει.
αλλα ετσι ειμαι γενικοτερα στην ζωη μου, τρομερα ενοχικη για καθε τι. :-\
Κι εγώ που έλεγα ότι ήμουν μόνη μου. ;D Απόλυτα ενοχική στα πάντα αλλά, ευτυχώς, όσον αφορά τη δουλειά μου κατάφερα ν'απενοχοποιηθώ. Κατάλαβα ότι δε θα σώσω εγώ τον κόσμο. Δεν είναι δυνατόν όταν ο άλλος δεν θέλει να μάθει να του ανοίξω το κεφάλι και να βάλω μέσα τις γνώσεις. Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ και τέλος. Δεν κάνουμε μαγικά. ;)
-
Κάποτε είχα διαβάσει ότι η εκπαιδευτική διαδικασία είναι ένα σύνολο επιτυχιών(+) και αποτυχιών (-).
Αν το άθροισμα είναι θετικό, τότε ο εκπαιδευτικός είναι στον σωστό δρόμο.
-
Κάποτε είχα διαβάσει ότι η εκπαιδευτική διαδικασία είναι ένα σύνολο επιτυχιών(+) και αποτυχιών (-).
Αν το άθροισμα είναι θετικό, τότε ο εκπαιδευτικός είναι στον σωστό δρόμο.
πολυ ωραιο αυτο που εγραψες κ πολυ ενθαρρυντικο...
-
Κάποτε είχα διαβάσει ότι η εκπαιδευτική διαδικασία είναι ένα σύνολο επιτυχιών(+) και αποτυχιών (-).
Αν το άθροισμα είναι θετικό, τότε ο εκπαιδευτικός είναι στον σωστό δρόμο.
πολυ ωραιο αυτο που εγραψες κ πολυ ενθαρρυντικο...
οπως σε ΟΛΑ τα επαγγελματα.
-
Είναι λάθος μου νομίζω, που το άγχος μου για να τα πάνε καλά σε διαγώνισμα ή εξετάσεις τα παιδιά μου κάποιες φορές είναι πολύ έντονο-ειδικά σε πανελλήνιες-που κάποια από αυτά επηρεάζονται και αγχώνονται κι αυτά...
Επισης, είμαι πολύ κοντά με τα παιδιά μου και μερικές φορές αυτή η διαχωριστική γραμμή που θα πρέπει να υπάρχει καταργείται...
Τέλος όταν έχουν κάποιο "εξωσχολικό "πρόβλημα, πάντα ΄το συζητάμε με αποτέλεσμα το μάθημα να μη διαρκεί την καθορισμένη ώρα (αφού πάντα τους συμπληρώνω την ώρα ομιλίας) κι έτσι βγαίνουν από το πρόγραμμα τους και κουράζονται περισσότερο....
-
Ξαναδιαβάζοντας το θέμα βλέπω πως ο καθένας μας σηκώνει το σταυρό του μαρτυρίου που του αναλογεί και όλοι μαζί ανεβαίνουμε το Γολγοθά της εκπαίδευσης! ::)
Και μια και το διαβάζω από πολλούς.... αυτή η ειρωνεία πώς κόβεται βρε παιδιά ???
-
να σου πω πως προσπαθω να την κόψω εγω
καταλαβα ότι ειρωνεύομαι διοτι έθετα τον εαυτό μου ανώτερο από τον άλλο, και για έναν καθηγητή είναι εύκολο νατο κάνει διότι έχει την εξουσία.
προσπαθησα να δω τον άνθρωπο που έχω απέναντί μου όχι ως παιδι - αδύναμο - κατώτερο αλλα ως άνθρωπο με τις ίδιες αναγκες και αγωνίες με εμένα
πάντα σκεφτόμουν στο πίσω μέρος του μυαλου μου πως πρέπει να συμπεριφέρομαι στο παιδί όπως θα ΄θελα να μου συμπεριφέρονται και εμενα
και τέλος προσπαθησα να του μιλήσω με ειλικρίνεια τι είναι αυτό που με ενοχλεί στη συμπεριφορά του και γιατί , όχι μπροστά στα άλλα παιδια αλλα ιδιαιτέρως.
ακόμη το προσπαθω....
-
Καλά τα λες, aeee μου, αλλά ξέρεις, δυστυχώς, είναι σαν 2η φύση :-[ Όπως λες, πρέπει να σκέφτεται κανείς... πριν την ξεφουρνίσει, μήπως και καταφέρει και... δεν την ξεφουρνίσει ! :-\
-
Και μια και το διαβάζω από πολλούς.... αυτή η ειρωνεία πώς κόβεται βρε παιδιά ???
ελα ντε! ασε που πριν δω να το λετε οτι το κανετε κ εσεις νομιζα οτι μονο εγω εχω αυτη την συμπεριφορα.
εγω παντως προσπαθω να κανω αυτο που λες κ εσυ καρχαρια, να μην ειμαι τοσο αυθορμητη στο λογο μου, να σκεφτομαι λιγο παραπανω πριν πω ο,τι πω κ κυριως τον τροπο που θα το πω!
το συνειδητοποιησα οταν σε ενα ιδιαιτερο που ειχα κτ ελεγα στην μαθητρια (ουτε που θυμαμαι τι) κ μου λεει δλδ.με ειρωνευεστε :-X αλλα πραγματικα δεν της ειχα πει κατι, ηταν ο τροπος που της το ειχα πει που φαινοταν τοσο ασχημα. :-[
-
Μωρέ και εγώ το σκέφτομαι... αλλά τις περισσότερες φορές μου ξεφεύγει σαν τον πόρ*ο από το βρακί! :-[ :( Τουλάχιστον κάναμε ένα πρώτο βήμα, εντοπίσαμε το πρόβλημα, doctors,... άντε και στη λύση του!
-
Μόλις ανακάλυψα κι εγώ αυτό το θέμα, το οποίο από τη μία δίνει τροφή για σκέψη κι από την άλλη προσφέρει στον καθένα την παρηγοριά ότι...δεν είναι μόνος με τα λάθη του :D
Θα ήθελα να σταθώ κι εγώ λίγο στο θέμα της ειρωνίας και συγκεκριμένα να κάνω έναν μικρό διαχωρισμό της ειρωνίας από το σαρκασμό :
Για μένα η ειρωνία είναι μια αγαπημένη μορφή έκφρασης την οποία θεωρώ, μεταξύ άλλων, και μια εξαιρετικά λεπτή (και γι΄αυτό άκρως απολαυστική!) μορφή χιούμορ, χωρίς την οποία πραγματικά νομίζω ότι δε θα μπορούσα να ζήσω ;D
Προσωπικά δηλ. δεν εκλαμβάνω την ειρωνία ως προσβολή, ακόμη κι όταν γίνεται "εις βάρος μου" (ίσα-ίσα που γελάω πολύ αν κάποιος καταφέρει να με ειρωνευτεί με επιτυχημένο τρόπο!!) Και εννοείται ότι κι εγώ δεν τη χρησιμοποιώ με σκοπό να προσβάλω τον άλλον. Δε θα χρησιμοποιούσα άλλωστε ποτέ την ειρωνία απέναντι σε κάποιον που δε θα μπορούσε να εκτιμήσει το...χιούμορ της! Και τα περισσότερα παιδιά νομίζω ότι το καταλαβαίνουν αυτό και συνήθως γελάνε και τα ίδια αντί να παρεξηγηθούν.
Ο σαρκασμός, από την άλλη, είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα και αυτός θεωρώ ότι δεν έχει καμία θέση στην εκπαιδευτική διαδικασία (...no dark sarcasm in the classroom που λένε και οι pink floyd!)
Όσο για την αυτοαξιολόγηση, ταυτίζομαι με τα περισσότερα που ανέφεραν ήδη οι συνάδελφοι 8)
-
Μακάρι να είχα κάποιον να μου πει " σε αυτήν την περίπτωση δεν γίνεται κάτι καλύτερο όσο και αν προσπαθήσεις. Δεν περνάει απ' το χέρι σου. Τέρμα"
θα ηταν πολυ ενδιαφερον να ειχαμε μια ψυχολογο να μας παρακολουθει για να μας πει πως αλλιως μπορουσαμε να διατυπωσουκε κατι η τι δεν σκεφτηκαμε να πουμε κ να κανουμε..
Πράγματι, θα βοηθούσε πολύ στο να βελτιωθούμε στη δουλειά μας!
-
Μόλις ανακάλυψα κι εγώ αυτό το θέμα, το οποίο από τη μία δίνει τροφή για σκέψη κι από την άλλη προσφέρει στον καθένα την παρηγοριά ότι...δεν είναι μόνος με τα λάθη του :D
Θα ήθελα να σταθώ κι εγώ λίγο στο θέμα της ειρωνίας και συγκεκριμένα να κάνω έναν μικρό διαχωρισμό της ειρωνίας από το σαρκασμό :
Για μένα η ειρωνία είναι μια αγαπημένη μορφή έκφρασης την οποία θεωρώ, μεταξύ άλλων, και μια εξαιρετικά λεπτή (και γι΄αυτό άκρως απολαυστική!) μορφή χιούμορ, χωρίς την οποία πραγματικά νομίζω ότι δε θα μπορούσα να ζήσω ;D
Προσωπικά δηλ. δεν εκλαμβάνω την ειρωνία ως προσβολή, ακόμη κι όταν γίνεται "εις βάρος μου" (ίσα-ίσα που γελάω πολύ αν κάποιος καταφέρει να με ειρωνευτεί με επιτυχημένο τρόπο!!) Και εννοείται ότι κι εγώ δεν τη χρησιμοποιώ με σκοπό να προσβάλω τον άλλον. Δε θα χρησιμοποιούσα άλλωστε ποτέ την ειρωνία απέναντι σε κάποιον που δε θα μπορούσε να εκτιμήσει το...χιούμορ της! Και τα περισσότερα παιδιά νομίζω ότι το καταλαβαίνουν αυτό και συνήθως γελάνε και τα ίδια αντί να παρεξηγηθούν.
Ο σαρκασμός, από την άλλη, είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα και αυτός θεωρώ ότι δεν έχει καμία θέση στην εκπαιδευτική διαδικασία (...no dark sarcasm in the classroom που λένε και οι pink floyd!)
Όσο για την αυτοαξιολόγηση, ταυτίζομαι με τα περισσότερα που ανέφεραν ήδη οι συνάδελφοι 8)
και εμενα μου αρεσει η ειρωνεια κ την αντιλαμβανομαι ακριβως οπως εσυ. τα παιδια ομως οχι κ δεν πρεπει ποτε να τα ειρωνευομαστε.
1. ημασταν στην ταξη κ καναμε κοιν κ πολ αγωγη. δε θυμαμαι πώς ηρθε το θεμα- πρεπει να ειχε σχεση με τις προκαταληψεις κ τους εδωσα το παραδειγμα οτι ολοι οι καθηγητες δεν ειναι ιδιοι- κ μου λεει ενα παιδι για τη μια καθηγητρια που τους ειρωνευεται
2.σημερα συναντησα μια μαθητρια που καναμε ιδιαιτερο κ της ελεγα οτι πηγα για πρωτη φορα στην ταξη κ μου λεει το εξης: "ποτε μα ποτε μην ειρωνευεσαι τους μαθητες γιατι θα σε μισησουν"
κ επειδη τα ορια μεταξυ του σαρκασμου κ της ειρωνειας ειναι πολυ λεπτα καλο ειναι να αποφευγουμε κ τα 2 ;)
-
το συνειδητοποιησα οταν σε ενα ιδιαιτερο που ειχα κτ ελεγα στην μαθητρια (ουτε που θυμαμαι τι) κ μου λεει δλδ.με ειρωνευεστε :-X αλλα πραγματικα δεν της ειχα πει κατι, ηταν ο τροπος που της το ειχα πει που φαινοταν τοσο ασχημα. :-[
Άρα, το χαμόγελο είναι το κλειδί για πολλά, καλά και κακά... ;) ;D
-
Μόλις ανακάλυψα κι εγώ αυτό το θέμα, το οποίο από τη μία δίνει τροφή για σκέψη κι από την άλλη προσφέρει στον καθένα την παρηγοριά ότι...δεν είναι μόνος με τα λάθη του :D
Θα ήθελα να σταθώ κι εγώ λίγο στο θέμα της ειρωνίας και συγκεκριμένα να κάνω έναν μικρό διαχωρισμό της ειρωνίας από το σαρκασμό :
Για μένα η ειρωνία είναι μια αγαπημένη μορφή έκφρασης την οποία θεωρώ, μεταξύ άλλων, και μια εξαιρετικά λεπτή (και γι΄αυτό άκρως απολαυστική!) μορφή χιούμορ, χωρίς την οποία πραγματικά νομίζω ότι δε θα μπορούσα να ζήσω ;D
Προσωπικά δηλ. δεν εκλαμβάνω την ειρωνία ως προσβολή, ακόμη κι όταν γίνεται "εις βάρος μου" (ίσα-ίσα που γελάω πολύ αν κάποιος καταφέρει να με ειρωνευτεί με επιτυχημένο τρόπο!!) Και εννοείται ότι κι εγώ δεν τη χρησιμοποιώ με σκοπό να προσβάλω τον άλλον. Δε θα χρησιμοποιούσα άλλωστε ποτέ την ειρωνία απέναντι σε κάποιον που δε θα μπορούσε να εκτιμήσει το...χιούμορ της! Και τα περισσότερα παιδιά νομίζω ότι το καταλαβαίνουν αυτό και συνήθως γελάνε και τα ίδια αντί να παρεξηγηθούν.
Ο σαρκασμός, από την άλλη, είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα και αυτός θεωρώ ότι δεν έχει καμία θέση στην εκπαιδευτική διαδικασία (...no dark sarcasm in the classroom που λένε και οι pink floyd!)
Όσο για την αυτοαξιολόγηση, ταυτίζομαι με τα περισσότερα που ανέφεραν ήδη οι συνάδελφοι 8)
και εμενα μου αρεσει η ειρωνεια κ την αντιλαμβανομαι ακριβως οπως εσυ. τα παιδια ομως οχι κ δεν πρεπει ποτε να τα ειρωνευομαστε.
1. ημασταν στην ταξη κ καναμε κοιν κ πολ αγωγη. δε θυμαμαι πώς ηρθε το θεμα- πρεπει να ειχε σχεση με τις προκαταληψεις κ τους εδωσα το παραδειγμα οτι ολοι οι καθηγητες δεν ειναι ιδιοι- κ μου λεει ενα παιδι για τη μια καθηγητρια που τους ειρωνευεται
2.σημερα συναντησα μια μαθητρια που καναμε ιδιαιτερο κ της ελεγα οτι πηγα για πρωτη φορα στην ταξη κ μου λεει το εξης: "ποτε μα ποτε μην ειρωνευεσαι τους μαθητες γιατι θα σε μισησουν"
κ επειδη τα ορια μεταξυ του σαρκασμου κ της ειρωνειας ειναι πολυ λεπτα καλο ειναι να αποφευγουμε κ τα 2 ;)
Έχεις δίκιο ότι η τα όρια είναι λεπτά...
Εγώ πάντως όταν μιλάω για ειρωνεία εννοώ απλά ένα σχήμα λόγου στο οποίο αυτό που λες είναι (εμφανώς) αντίθετο απ'αυτό που εννοείς - και γι΄αυτό ακριβώς συνήθως είναι και αστείο. Για παράδειγμα έχω πει σε ιδιαίτερο " ξέρω ότι θα στενοχωρηθείς πολύ, αλλά δυστυχώς αύριο δε θα μπορέσουμε να κάνουμε μάθημα γιατί μου προέκυψε κάτι...!" (γνωρίζοντας φυσικά ότι ο πιτσιρικάς μόνο πάρτυ δε θα έκανε που θα έχανε μάθημα ;D) Αυτό είναι μια καθαρά ειρωνική πρόταση, που όμως σε καμία περίπτωση δεν έχει σκοπό να προσβάλει το μαθητή - απόδειξη ότι ο μικρός "έπιασε" το νόημα και συνέχισε στο ίδιο μοτίβο λέγοντας κάτι του στυλ "πω - πω τί μου κάνετε τώρα, κι εγώ πως θα αντέξω χωρίς μάθημα...!!"
Νομίζω ότι τα παιδιά ενοχλούνται μόνο όταν προσπαθείς μέσα από την ειρωνεία να τους το παίξεις έξυπνος και να τα μειώσεις. Φαντάζομαι ότι μάλλον κάτι τέτοιο έκανε η καθηγήτρια για την οποία σου έκαναν παράπονα τα παιδιά ότι τα ειρωνεύεται...αλήθεια σού έδωσαν κάποιο παράδειγμα; κάτι που να τους είπε χαρακτηριστικά και να τα ενόχλησε;
(επίσης, μιας και το θέμα είναι η αυτοαξιολόγηση και τα λάθη των εκπαιδευτικών, να πω ότι προσπαθώ να καταλάβω τί κρίση ανορθογραφίας μ΄έπιασε στο προηγούμενο μήνυμα και έγραψα την ειρωνεία με "ι" :-[)
-
(επίσης, μιας και το θέμα είναι η αυτοαξιολόγηση και τα λάθη των εκπαιδευτικών, να πω ότι προσπαθώ να καταλάβω τί κρίση ανορθογραφίας μ΄έπιασε στο προηγούμενο μήνυμα και έγραψα την ειρωνεία με "ι" :-[)
Εδώ εμένα με έπιασε κρίση ανορθογραφίας χθες σε διαγώνισμα και έγραψα ταυτοπροσωπια με -ει-!!! Και το σκεφτόμουν κιόλας, όταν το είδα!! Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πώς μου διέφυγε αυτό το λάθος... Ντροπήηηη!! :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
(συνάδελφοι παρακαλώ μη με "φάτε"!)
Πολύ ωραίο θέμα, πραγματικά! Λάθη κάνουμε όλοι.. Κάνω και εγώ φυσικά! Πολλά και το καταλαβαίνω συνέχεια...Προσπαθώ να είμαι τέλεια, να ξέρω τα πάντα..αλλά δεν είναι έτσι... Έχω ακόοομα!!
Τα περισσότερα λάθη μου οφείλονται στην έλλειψη αυτοπεποίθησης (το είχα αυτό και από μαθήτρια ακόμα) και στην απειρία... Είναι πρώτη φορά που διδάσκω φέτος και μάλιστα ξεκίνησα κατευθειαν με λύκειο (λατινικά και αρχαία γ -γνωστό)... Είμαι σίγουρη ότι του χρόνου θα ειμαι απείρωωωωως καλύτερη...... ;)
-
μιας κ μιλαμε για ανορθογραφια να σας πω τι εχω παθει. παλια ημουν τρομερα ορθογραφος. δε θυμαμαι ποτε τον εαυτο μου να κανει ορθογραφικα λαθη. ε απο τοτε που αρχισα να διδασκω μου φαινεται οτι κανω καποια λαθη. να φταιει το γεγονος οτι βλεπω συνεχεια ανορθογραφα γραπτα κ μενει στο ματι? μπορει να φταιει βεβαια κ το γεγονος οτι οσο περισσοτερο το ψαχνεις τοσο μπορει στο τελος να το κανεις λαθος.
ασε που αλλαζει κ η ορθογραφια. βλεπε "εταιρεια, εταιρια"
παω για υπνο γιατι αυριο πρεπει να ξυπνησω 6:45 για να παω στο χωριο να κανω μαθημα :)
καληνυχτα!
-
Πολύ ωραίο το θέμα αυτό! Απορώ γιατί δεν το είχα προσέξει τόσο καιρό.!
Διάβασα στις πρώτες σελίδες ότι κάποιοι συνάδελφοι ζήτησαν από τους μαθητές τους να τους αξιολογήσουν ανώνυμα! Αυτό το έκανα και εγώ πέρυσι, και έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα το κάνω κάθε χρόνο, γιατί τα συμπεράσματα που έβγαλα με βοήθησαν πολύ στο να βελτιωθώ σε κάποιους τομείς.
Κάποιοι συνάδελφοι εδώ στο forum φαίνεται ότι αντάλλαξαν με pm κάποια ερωτηματολόγια αξιολόγησης. Δεν βλέπω τον λόγο γιατί, όσοι κάναμε αυτό το εγχείρημα, να κρατάμε το ερωτηματολόγιο που δώσαμε στα παιδιά, μυστικό. Μια παρεα είμαστε εξάλλου και όλοι αγωνζόμαστε για έναν κοινό σκοπό. Θεωρώ το forum μια πολύ καλή ευκαιρία να συντάξουμε ένα πολύ καλό ερωτηματολόγιο παρίνοντας ιδέες ο ένας από τον άλλον.
Έτσι είπα να κάνω εγώ την αρχή και να αναρτήσω το ερωτηματολόγιο που μοίρασα πέρυσι στα παιδιά.
Ελπίζω να ακολουθήσουν και άλλοι συνάδελφοι αναρτώντας ή συμπληρώνοντας με επιπλέον ερωτήσεις!
Φιλικά killbill
Μάθηση (1=καθόλου / τίποτα………………………………....5=πάρα πολύ)
1.
-
Άσχετο: Αυτό το ερωτηματολόγιο κάτι μου θυμίζει! Μας το έδιναν (ή κάποιο παραπλήσιο) οι καθηγητές στο Πανεπιστήμιο στο τέλος κάθε εξαμήνου! Πολύ χρήσιμο για
-
Μπράβο σου killbill που ανέβασες την προσωπική σου δουλειά. Τρομερά ενδιαφέρον το ερωτηματολόγιο. Μου έδωσες πολλές ιδέες. Σ' ευχαριστώ!
-
Ως άτομο πολύ ενοχικό, δε μπορώ να συγκεντρώσω τα λάθη μου...είναι τόσα πολλά, νομίζω.
Αυτό όμως που θεωρώ περισσότερο ενοχλητικό και χρειάζομαι βοήθεια μάλλον, για να το λύσω, είναι το ότι η ένταση που δημιουργείται πολλές φορές εκτός τάξης διατηρείται και την ώρα του μαθήματος. Με αποτέλεσμα πολύ δύσκολα να διατηρώ την υπομονή μου. Ένα θέμα του συλλόγου για παράδειγμα, θα με επηρεάσει σε τέτοιο βαθμό που μετά δυσκολίας θα μπορέσω να το αποσύρω από το νου μου ώστε να καταφέρω να κάνω το μάθημά μου με καθαρό μυαλό. Και χωρίς καθαρό μυαλό...έρχεται σωρεία λαθών! :-\ Με δεδομένο πως στο σύλλογο που βρίσκομαι η ηρεμία δεν πρόκειται να έρθει ΠΟΤΕ, κάτι πρέπει να κάνω άμεσα για να ηρεμήσω...(θα χαπακώνομαι πριν μπω στην τάξη ;D ;D ;D)
Όσον αφορά τις αποστάσεις που πρέπει να κρατάμε από τους μαθητές μας είμαι κάθετη σε αυτό. Όμως όταν όλοι οι άλλοι έχουν περάσει στην αντίπερα όχθη, στο απόλυτο "κολλητιλίκι" με τους μαθητές κι εγώ αποτελώ μάλλον εξαίρεση, στα μάτια των μαθητών μου ίσως είμαι λίγο σνομπ. Προσπαθώ πάρα πολύ να τους δείξω πως είμαι εδώ για εκείνα σε ό,τι χρειαστούν είτε αφορά το μάθημα είτε όχι. Και πολλές φορές φυσικά έχω αφιερώσει τα διαλείμματα μου για να δώσω απαντήσεις στις απορίες τους. Αλλά δε γίνεται να τα έχουμε μονίμως μέσα στο γραφείο μας...δεν ηρεμούμε καθόλου. Είμαι η κακιά της παρέας από ό,τι φαίνεται :P
Άλλα λάθη...χμ..χμ...είμαι πολύ ανεχτική με τη συμπεριφορά των μαθητών μου, δεν θεωρώ σωστό να τους βγάζω με ωριαία αποβολή από την τάξη, έτσι εφευρίσκω χίλιους δυο τρόπους - μέχρι και θέατρο έχω παίξει στην τάξη- για να τους κινήσω το ενδιαφέρον, με αποτέλεσμα να μην κυλάει, ως έχω προγραμματίσει, η ύλη.
Τέλος, (για σήμερα) σε μία τάξη έχω αρκετούς - περίπου 8 στους 18 - αδιάφορους μαθητές, που στοχεύουν στην απόκτηση του απολυτηρίου
και μόνο, οι οποίοι την περισσότερη ώρα κοιμούνται μες στην τάξη. Νιώθω απαίσια για αυτό...προσπαθώ να τους ξυπνήσω, αλλά μάταια! Ξυπνούν μόνο όταν ανατρέπω τη ροή του μαθήματος, αλλά μου είναι αδύνατο να προχωρήσω την ύλη έτσι. Και το χιούμορ το οποίο τους ξυπνάει, ωραία το διαθέτω, αλλά δεν είμαι η καημένη πάντα σε διάθεση... (βέβαια το να κοιμούνται με βολεύει να πω τη μαύρη αλήθεια, γιατί αν δεν κοιμούνται φτάνουμε στα προβλήματα της τρίτης παραγράφου :-[ ).
Πολλά ε; Μήπως να κάνω στροφή στην καριέρα μου; Τι να πω...έχω καιρό να το σκεφτώ μέχρι τον επόμενο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ.
-
Πλάκα κάνεις;;;; Συμφωνώ σχεδόν σε όλα μαζί σου (εκτός από το 1ο με την ένταση). Μια χαρά είσαι! Και με τις αποστάσεις που κρατάς, και όσον αφορά την αποβολή. Όσο για τον ύπνο.....ξεπέρασέ το! Είσαι με τα καλά σου; Θα τους ξυπνήσεις;;;;;;;;; ΠΟΤΕ!!! Άστους να κοιμούνται και επικεντρώσου στους ξυπνητούς. Αυτά με συμβούλεψε συνάδελφος όταν πρωτοπήγα σε ΕΠΑΛ. Μου φάνηκε κουλό, αλλά πράγματι, είχε δίκιο. Τώρα παρακαλάω να κοιμούνται αφού ούτως ή άλλως δε θα προσέξουν στο μάθημα. ;D
-
killbill, σε ευχαριστούμε :) Αυτή η αξιολόγηση που παραθέτεις, πράγματι μπορεί να οδηγήσει τον εκπαιδευτικό σε χρήσιμα αποτελέσματα που θα τον βοηθήσουν να βελτιωθεί. Όχι σαν την άλλη τη βλακεία, την αξιολόγηση στο φροντιστήριο, που γινόταν μόνο και μόνο για να λέμε ότι γίνεται! >:(
-
Άσχετο: Αυτό το ερωτηματολόγιο κάτι μου θυμίζει! Μας το έδιναν (ή κάποιο παραπλήσιο) οι καθηγητές στο Πανεπιστήμιο στο τέλος κάθε εξαμήνου! Πολύ χρήσιμο για
-
E ναι βρε παιδιά. Φυσικά και κάτι σας θυμίζει. Για να το φτιάξω πέρασα πολλές ώρες στο internet κατεβάζοντας και επεξργάζοντας έτοιμο υλικό, κρατώντας ερωτήσεις που να ταιριάζουν με την δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Δεν ανακάλυψα τον τροχό! Έχω βάλει φυσικά και αρκετές δικές μου.
Τόσο σπουδαίο είναι να λέτε ότι κάτι σας θυμίζει;
Το θέμα είναι να προταθούν και άλλες ερωτήσεις.
-
Νομίζω πως το μεγαλύτερο λάθος μου είναι πως δεν αντέχω την αδιαφορία. Όταν βλέπω πως ο μαθητής δεν αναγνωρίζει την προσπάθειά μου, τα παρατάω. Δεν έχω την υπομονή να προσπαθήσω για πολύ να του κινήσω το ενδιαφέρον. Απογοητεύομαι και σταματάω να δίνω το 100% μου. Μιλάω για ιδιαίτερο, γιατί από τάξη δεν έχω κάποια εμπειρία. Και είναι πραγματικά κρίμα, γιατί αν προσπαθούσα περισσότερο, ίσως τελικά να κατάφερνα να κινήσω το ενδιαφέρον του μαθητή....
-
E ναι βρε παιδιά. Φυσικά και κάτι σας θυμίζει. Για να το φτιάξω πέρασα πολλές ώρες στο internet κατεβάζοντας και επεξργάζοντας έτοιμο υλικό, κρατώντας ερωτήσεις που να ταιριάζουν με την δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Δεν ανακάλυψα τον τροχό! Έχω βάλει φυσικά και αρκετές δικές μου.
Τόσο σπουδαίο είναι να λέτε ότι κάτι σας θυμίζει;
Το θέμα είναι να προταθούν και άλλες ερωτήσεις.
:o :o ε καλα δεν σε σφάξαμε κιολάς! κ ουτε για κακο το ειπαμε! μια απλη παρατηρηση καναμε! εγω τουλαχιστον πρωτη ακουγα κ αυτη την πολιτικη καποιων φροντιστηριων για την αξιολογηση των καθηγητων απο τους μαθητες τους.
-
marianV, δεν ασχολουμε πολυ με το αντικειμενο μου, ισως γιαυτο δεν εγραψα κατι. σας διαβαζω ομως και ομολογω οτι μαθαινω πολλα.
απο κατι ιδιαιτερα που κανω, μπορω να πω οτι ειμαι ειλικρινης στους μαθητες μου αν δεν ξερω κατι.
εχω υπομονη να τους δωσω να καταλαβουν κατι με το να τους φερνω πολλα παραδειγματα.και ναι, μαθαινω πολλα απο αυτους και γινομαι καλυτερος.
http://www.youtube.com/watch?v=sBIeiVhXTXM&feature=related
;D
-
Μήπως έχει κανείς καμιά ιδέα ??? για το πως θα μπορούσε να διαμορφωθεί ένα κατάλληλο για νήπια ''ερωτηματολόγιο'' αξιολόγησης του εκπ/κου; Τα ρωτάω κάθε μέρα τί σας άρεσε κ΄τι όχι αλλά δε μου φαίνεται ..αρκετό :-\!! ..Με ζωγραφική;;