Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Μετά τον διορισμό / την πρόσληψη => Σχολική ζώνη => Μήνυμα ξεκίνησε από: apri στις Μαΐου 13, 2010, 12:48:17 pm
-
Σε γενικές γραμμές, είμαι υπέρ του να υπάρξει μια εκλογίκευση στον τρόπο λειτουργίας και αμοιβής των δημοσίων υπαλλήλων και συγκεκριμένα, υπέρ του να ερευνηθεί πόσο πληρώνεται η κάθε κατηγορία υπαλλήλων για ποια παροχή υπηρεσιών. Και το λέω αυτό, γιατί είναι συχνό φαινόμενο κάποιοι να λαμβάνουν επιδόματα, επειδή τα δικαιούται μια μειοψηφία στην υπηρεσία τους λόγω της φύσης της δουλειάς τους ή να λαμβάνουν σε μορφή επιδόματος την αύξηση του μισθού που ποτέ δεν τους χορηγούνταν. Αντί λοιπόν να τσουβαλιάζουν υπαλλήλους με μόνο αιτιολογικό ότι λαμβάνουν περισσότερα (από ποιον άραγε; ), πιο δίκαιο θα ήταν δουν ποιος δικαιούται τι. Περισσότερα χρήματα θα εξοικονομήσουν έτσι.
Επίσης, διαφωνώ κάθετα με την προσπάθεια στοχοποίησης της μιας ή της άλλης κατηγορίας δημοσίων υπαλλήλων, στην οποία επιδόδονται με αμέριστο ζήλο και με ύποπτη επιλεκτικότητα τους τελευταίους μήνες τα ΜΜΕ.
Τους βλέπω λ.χ να δείχνουν ιδιαίτερη ευαισθησία για το 13-14ο μισθό των ιδιωτικών υπαλλήλων και για την εργασιακή τους ανασφάλεια, ουδόλως όμως τους απασχολεί η εργασιακή ανασφάλεια των συμβασιούχων του δημοσίου ή η τραγική καθυστέρηση στην πληρωμή των ωρομισθίων εκπαιδευτικών και των εφημεριών των γιατρών των δημόσιων νοσοκομείων. Επιτίθενται με μένος στους υπαλλήλους της
-
χμμ,....δυσκολο!
ε, ναι. δυσκολο. γιατι δεν ειναι τοσο απλο το θεμα....
να πλακωνεσαι σε ολα τα αλλα και στο θεμα της αμοιβης να υπαρχει...ομονοια!!
ή να το πω διαφορετικα:
φτανουμε στο σημειο το χρημα να καθοριζει τις εργασιακες μας σχεσεις...υποστηριξη για τον συναδελφο πρεπει να υπαρχει σε ολα.
-
Εγω προτιμώ την θέσπιση ενός ενιαίου μισθολογίου για τους δημοσίους υπαλλήλους.
Το μισθολόγιο να καθορίζεται από λίγα αντικειμενικά κριτήρια: σπουδές, οικογενειακή κατάσταση, προυπηρεσία.
Με δεδομένη την πίτα οι μεγαλύτερες αμοιβές θα μικρύνουν και οι μικρότερες θα μεγαλώσουν.
Και αυτό είναι δίκαιο!
Το ενιαίο μισθολόγιο πρέπει να γίνει βασικός στόχος των εκπαιδευτικών, αφού είναι χαμηλά αμοιβόμενοι.
Αν αυτό θίγει τους δικαστικούς, υπαλλήλους των ΔΕΚΟ, εφοριακούς και οποιαδήποτε άλλη κατηγορία, με αφήνει παγερά αδιάφορο. Δεν τίθεται εδω θέμα αλληλεγγύης...
Ξανά: με δεδομένη την πίτα (γιατί είναι δεδομένη) τα μεγάλα κομμάτια που παίρνουν ορισμένες κατηγορίες δημοσίωνν υπαλλήλων κόβονται σε βάρος των υπολοίπων!
Και να μεγαλώσουμε την πίτα η αδικία παραμένει...
-
Να σου πω την αλήθεια, δεν είμαι βέβαιη ότι το ενιαίο μισθολόγιο θα είναι απόλυτα δίκαιο έτσι όπως το παρουσιάζεις. Δηλαδή, γιατί να ταυτίζεται μισθολογικά ένας υπάλληλος γραφείου με έναν εκπαιδευτικό που απασχολείται και στο σπίτι με την προετοιμασία του μαθήματος ή τη διόρθωση γραπτών; Γιατί είναι άδικο το ανάλογο επίδομα που παίρνει ένας εκπαιδευτικός; Γιατί να ταυτιστεί μισθολογικά ένας που δουλεύει σταθερό και ομαλό ωράριο με έναν άλλο (π.χ γιατρό σε δημόσιο νοσοκομείο) που δουλεύει ακανόνιστα και τρελά ωράρια;
Δίκαιο θεωρώ να αμείβεται ο καθένας ανάλογα με την υπηρεσία και το ωράριο που δουλεύει.
-
Να σου πω την αλήθεια, δεν είμαι βέβαιη ότι το ενιαίο μισθολόγιο θα είναι απόλυτα δίκαιο έτσι όπως το παρουσιάζεις. Δηλαδή, γιατί να ταυτίζεται μισθολογικά ένας υπάλληλος γραφείου με έναν εκπαιδευτικό που απασχολείται και στο σπίτι με την προετοιμασία του μαθήματος ή τη διόρθωση γραπτών; Γιατί είναι άδικο το ανάλογο επίδομα που παίρνει ένας εκπαιδευτικός; Γιατί να ταυτιστεί μισθολογικά ένας που δουλεύει σταθερό και ομαλό ωράριο με έναν άλλο (π.χ γιατρό σε δημόσιο νοσοκομείο) που δουλεύει ακανόνιστα και τρελά ωράρια;
Δίκαιο θεωρώ να αμείβεται ο καθένας ανάλογα με την υπηρεσία και το ωράριο που δουλεύει.
Εφόσον στο υπάρχον σύστημα υπάρχει αναντιστοιχία ανάμεσα στην αποδοτικότητα και στον μισθό, ένα ενιαίο μισθολόγιο θα αποτελούσε οπωσδήποτε μια βελτίωση.
Τώρα η κάθε κατηγορία δημοσίων υπαλλήλων υπερεκτιμά την δουλειά που προσφέρει και υποτιμά την δουλειά των άλλων. Δεν βγαίνει άκρη... Μπορώ σαν εκπαιδευτικός να σου απαριθμήσω 10 επιχειρήματα για την δυσκολία της δουλείας μας, όπως και άλλα 10 για το πόσο "άνετη" είναι...
Ο γιατρός ας κάνει τα τρελά του ωράρια και να αμοίβεται υπερωριακά... Και τί έγινε; Αυτή είναι η δουλειά του. Πρέπει γι' αυτό τον λόγο να μπορεί να έχει και πισίνα;
Ακόμη ένας επιστάτης σε ένα σχολείο θα έπρεπε να παίρνει πολύ λιγα χρήματα. Άσε που για μένα απαιτείται ικανότητα το να είσαι κάπου και να μην κάνεις τίποτα.
Είναι εύκολο το καθημερινό οκτάωρο ενός υπαλλήλου σε γραφείο με 4 εβδομάδες διακοπές τον χρόνο; Θα μπορούσε να το κάνει αυτό ένας γιατρός ή ένας εκπαιδευτικός;
Γιατί κάποιος που έχει μόνο απολυτήριο Λυκείου να βγάζει τα διπλάσια από έναν εκπαιδευτικό;
Πιστεύω, πως τα κριτήρια που έθεσα είναι τα πιο αντικειμενικά, και μόνο σε ακραίες περιπτώσεις θα έπρεπε να υπάρχουν επιδόματα...
-
Συγνώμη αλλά δε μπορώ να δω ως συνάδελφο ούτε τον υπάλληλο της
-
Σωστά τα λές Μάρθα....και αν εγώ είμαι "συνάδελφός" σου αλλά του ιδιωτικού τομέα μπορώ ελεύθερα να φωνάζω για την ασυλεία της μονιμότητας που απολαμβάνεις και να επιζητώ την κατάργηση της και την απόλυση σου ώστε να πληρώνω λιγότερους φόρους.Γιατί όλοι είμαστε ίσοι αλλα μερικοί νομίζουν ότι είναι........ ήρωες.
Πόσο τυφλοί μπορεί να γίνονται μερικοί άνθρωποι ?
-
Η κουβέντα οδηγείται σε αδιέξοδο... :(
-
για την άρση της μονιμότητας και την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών πάντως, πρώτη και καλύτερη φωνάζω εγώ άρα, έλα να φωνάξουμε μαζί. Από την άλλη εσύ δουλεύεις σε ιδιωτική επιχείρηση και γω σε υπηρεσία του δημοσίου - άρα εκ των πραγμάτων δε μπορούμε να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα...Ως εκ τούτου, όντως η κουβέντα οδηγείται σε αδιέξοδο΄. Το θέμα του πόστ είναι η μισθολογική ανισότητα μεταξύ δημοσίων υπαλλήλων.
-
Τώρα η κάθε κατηγορία δημοσίων υπαλλήλων υπερεκτιμά την δουλειά που προσφέρει και υποτιμά την δουλειά των άλλων.
Τώρα είπες μεγάλη αλήθεια. Αυτό όμως πιστεύω ότι ισχύει γενικά για όλους τους εργαζομένους ανεξαρτήτως τομέα και επαγγέλματος. Ίσως μια λύση θα ήταν να υπάρχει το ενιαίο μισθολόγιο που λες και από εκεί και πέρα, αν κάποιος εργάζεται περισσότερες ώρες, να πληρώνεται πραγματικές (και όχι πλασματικές) υπερωρίες.
Πάντως η αλήθεια είναι ότι με το να έχουν φτιάξει υπαλλήλους διαφόρων ταχυτήτων έχουν διαλύσει την ελληνική κοινωνία σε χίλια κομμάτια.
Σωστά τα λές Μάρθα....και αν εγώ είμαι "συνάδελφός" σου αλλά του ιδιωτικού τομέα μπορώ ελεύθερα να φωνάζω για την ασυλεία της μονιμότητας που απολαμβάνεις και να επιζητώ την κατάργηση της και την απόλυση σου ώστε να πληρώνω λιγότερους φόρους.Γιατί όλοι είμαστε ίσοι αλλα μερικοί νομίζουν ότι είναι........ ήρωες.
Πόσο τυφλοί μπορεί να γίνονται μερικοί άνθρωποι ?
Δεν φταίει η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων για τους παραπάνω φόρους που πληρώνεις ή για την εργασιακή ανασφάλεια που βιώνεις. Αν πληρώνεις περισσότερους φόρους, αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στη μεγάλη φοροδιαφυγή πολλών επιχειρηματιών και ελεύθερων επαγγελματιών και στην κρατική σπατάλη (στην οποία ένα μικρό μέρος είναι οι μισθοί και οι συντάξεις). Μην ξεχνάς ότι και οι δημόσιοι υπάλληλοι πληρώνουν φόρους και μάλιστα είναι οι μόνοι που δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν. Και ούτε η μονιμότητα θα ήταν ασυλία, αν λειτουργούσε σωστά το κράτος και έλεγχε τους υπαλλήλους του. Όλα είναι θέμα διαχείρισης.
-
Προτεινω και την καταργηση της συλλογικης συμβασης εργασιας,οπως προτεινε ο καρατζαφερης και απευθειας διαπραγματευση των εργασιακων ορων μεταξυ εργοδοτων και εργαζομενων.
Μα τι λετε τωρα;
Αντι να αντιδρασουμε στον εργασiακο μεσαιωνα που μας ετοιμαζουν,τρωγομαστε μεταξυ μας.
Δεν ξυπνησα ενα πρωι ως υπαλληλος του δημοσιου,εχω πανω απο 10ετη προυπηρεσια στον ιδιωτικο τομεα (καθολου ροδινα χρονια),παρολαυτα δεν ζουσα με την ελπιδα να χασουν οι εργαζομενες/οι του δημοσιου οτι δεν ειχα εγω.
Να διορθωθουν τα κακως κειμενα αλλα αυτο δεν εχει σχεση με την απωλεια κατακτησεων που ζουμε σημερα!
-
Τόσα χρονια όμως συνάδελφε Maro δεν φώναζε κανένας μας για όσα άλλοι εργαζόμενοι είχαν. Καλώς ή κακώς τα είχαν - και αυτό είναι ένα άλλο θέμα προς συζήτηση. Αυτό που λέμε είναι ότι εφόσον προκύπτει η σχεδόν χρεοκωπία της χώρας και χάνουμε κατακτήσεις χρόνων, δίκαιο είναι να χάσουμε όλοι το ίδιο όχι μονο κάποιοι ενώ κάποιοι άλλοι να συνεχίσουν να πληρώνονται με παχυλούς μισθούς σε περίοδο ισχών αγελάδων.
-
Συμφωνώ απολύτως με την απονομή δικαιοσύνης. Θεωρώ ότι κάποτε σ' αυτήν τη χώρα πρέπει να επιβληθεί ένα δίκαιο σύστημα προσλήψεων, μισθοδοσίας, συνταξιοδότησης και φορολογίας.
Εγώ αυτό με το οποίο δεν συμφωνώ και με ανησυχεί είναι το ότι μέρα με τη μέρα μετατρέπεται η Ελλάδα σε μια αρένα, όπου η κοινωνία παίρνει τη θέση της στις κερκίδες σαν όχλος και η κυβέρνηση-ΔΝΤ παίζει το ρόλο του αυτοκράτορα. Η αρένα όμως ποτέ δεν απένειμε δικαιοσύνη ούτε βελτίωσε την κοινωνία, απλώς την εξαχρείωσε.
Το θέμα δεν είναι να εκτονώσουμε την οργή μας όπως να 'ναι ή να χαρούμε με το κακό του άλλου, αλλά να αλλάξει ένα σαθρό σύστημα, να μπουν επιτέλους κάποιοι δίκαιοι κανόνες και κυρίως να διαφυλαχθούν κάποια στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα που να είναι κοινά για όλους. Με το να στοχοποιούμε κάθε μέρα και από κάποιον εν είδει διαπόμπευσης το μόνο που κερδίζουμε είναι να διασπάμε την κοινωνική συνοχή που είναι απαραίτητη σε περιόδους κρίσης.
-
τωρα αυτους τους ''συναδελφους '' υπαλληλους της
-
Κατ' αρχάς, απ' ό,τι βλέπω το κείμενο υπογράφει ένας κομματικός συνδυασμός. Άρα, δεν ξέρω αν εκπροσωπεί το πνεύμα του κειμένου όλους τους υπαλλήλους. Από εκεί και πέρα, εγώ δεν θα χαρακτήριζα το κείμενο προκλητικό, αλλά ανόητο. Και το θεωρώ ανόητο, γιατί εδράζει όλη την επιχειρηματολογία του στο δόγμα "θίγομαι εγώ και πετάω την ευθύνη και το ανάθεμα στον δίπλα". Εγώ δέχομαι ότι μπορεί κάποιοι από αυτούς να εργάζονται όντως σκληρά, ότι έχουν οργανώσει κάπως τη ζωή τους και ότι αισθάνονται να βάλλονται από παντού χωρίς να φέρουν ευθύνη για κάτι (με τη λογική ότι δεν όρισαν εκείνοι ότι οι ίδιοι θα παίρνουν τις συγκεκριμένες αμοιβές, ενώ άλλοι υπάλληλοι θα αμείβονται λιγότερο). Δεν είναι όμως οι μοναδικοί σε δύσκολη θέση (άλλοι είναι και σε δυσκολότερη) και ούτε κερδίζουν κάτι με το να επιτίθενται στους δημοσιογράφους. Ίσα ίσα χάνουν ....
-
Δεν είναι όμως οι μοναδικοί σε δύσκολη θέση και ούτε κερδίζουν κάτι με το να επιτίθενται στους δημοσιογράφους. Ίσα ίσα χάνουν ....
οταν επιτιθενται στους δημοσιογραφους ουσιαστικα επιτιθενται στον καθενα απο μας...γιατι αυτα που λενε οι δημοσιογραφοι στην συγκεκριμενη περιπτωση ο καθενας μας θα ηθελε να τα πει...γιαυτο και στις πορειες η μονη ομαδα εργαζομενων που γιουχαρονται απο τους υπολοιπους ειναι οι υπαλληλοι της
-
Μα γἰ' αυτό θεωρώ και το κείμενο ανόητο. Αν έχουν κάπου κάποιο δίκιο (αν όντως όσα λένε οι δημοσιογράφοι κάθε μέρα εναντίον τους και τα αναράγουν στη συνέχεια οι απλοί πολίτες, δεν είναι ακριβή ή είναι η μισή αλήθεια) με το να επιτίθενται με τέτοιον τρόπο, απλώς το χάνουν.
-
Αυτο που εχει σημασια ειναι οτι χανουμε ολα εκεινα για τα οποια εργαζομενες/oι παλεψαν για να κατακτησουν.
Περισσοτερο με απασχολει το θεμα των μαζικων απολυσεων στον ιδιωτικο τομεα και η απαθεια μας και λιγοτερο τα προνομια των υπαλληλων της βουλης.
Στεκομαι στο γεγονος οτι καποιοι/ες χανουν τη δουλεια τους και οταν τη διατηρουν αυτο γινεται σε συνθηκες εργασιακης ανασφαλειας(χωρις ενσημα και με ευελικτο ωραριο εργασιας),η κοινωνικη αλληλεγυη μας εχει εγκαταλειψει προ πολλου και δεν μου απομενει οργη και θυμος για τη βουλη!
Απ' οτι φαινεται δεν εχετε συναντησει τετοιες καταστασεις στο περιβαλλον σας!
Αυτα!
-
Να σου πω την αλήθεια, δεν είμαι βέβαιη ότι το ενιαίο μισθολόγιο θα είναι απόλυτα δίκαιο έτσι όπως το παρουσιάζεις. Δηλαδή, γιατί να ταυτίζεται μισθολογικά ένας υπάλληλος γραφείου με έναν εκπαιδευτικό που απασχολείται και στο σπίτι με την προετοιμασία του μαθήματος ή τη διόρθωση γραπτών; Γιατί είναι άδικο το ανάλογο επίδομα που παίρνει ένας εκπαιδευτικός; Γιατί να ταυτιστεί μισθολογικά ένας που δουλεύει σταθερό και ομαλό ωράριο με έναν άλλο (π.χ γιατρό σε δημόσιο νοσοκομείο) που δουλεύει ακανόνιστα και τρελά ωράρια;
Δίκαιο θεωρώ να αμείβεται ο καθένας ανάλογα με την υπηρεσία και το ωράριο που δουλεύει.
Να κάτσει και ο εκπαιδευτικός 8ωρο στο σχολείο του να προετοιμαστεί και να διορθώσει γραπτά. Και να μην παίρνουν έξτρα λεφτά για τις πανελλαδικές. Αν ήταν υπάλληλοι γραφείου δε θα πήγαιναν στο πόστο τους?
Μάθαμε να μας κακοφαίνονται μόνο τα έξτρα που βγάζουν οι εφοριακοί,τα δικά μας δεν τα κοιτάμαι.
Αφού ο βασικός μισθός του εκπαιδευτικού είναι χαμηλός,να αυξηθεί.
Αλλά να κοπούν τα χαζά επιδόματα που μόνο τροφή για σχόλια δίνουν.
-
Η ιστορία των επιδομάτων είναι παλιά και σύνθετη.
Το λογικό και το δίκαιο θα ήταν να παίρνουν όλοι τον ίδιο μισθό συν τις όποιες υπερωρίες κάνουν.
Το πρόβλημα προέκυψε από τη στιγμή που άρχισαν να ζητούν οι εργαζόμενοι αυξήσεις και το κράτος αρνούνταν να τις δώσει. Τότε εφευρέθηκαν τα επιδόματα, τα οποία άλλα τα δικαιολόγησαν συνδέοντάς τα με τη φύση της κάθε δουλειάς και άλλα τα άφησαν απλώς αδικαιόλογητα (βλ. τα 176 ευρώ που βαφτίστηκαν «προσωπική διαφορά»).
Τα οφέλη ήταν πολλαπλά: Τα επιδόματα δεν υπολογίζονταν στις συντάξεις. Επίσης, επειδή δεν ήταν υποχρεωμένοι να δίνουν το ίδιο επίδομα σε όλους, διαιρούσαν τους υπαλλήλους σε δυο κατηγορίες, τους προνομιούχους που έπαιρναν υψηλότερα επιδόματα (συνήθως ολιγάριθμες κατηγορίες τις οποίες είχαν ανάγκη π.χ εφοριακοί) και τους λιγότερο προνομιούχους (πολυάριθμες κατηγορίες π.χ εκπαιδευτικοί). Έτσι, οι εργαζόμενοι δεν μπορούσαν ποτέ να λειτουργήσουν ενωμένοι και ο καθένας ασχολούνταν με το σινάφι του. (βλ. λ.χ παρόμοιες διαιρέσεις που έγιναν ως προς την πρόσληψη ακόμα και εντός των εκπαιδευτικών σε 30μηνίτες, 24μηνίτες, τριτέκνους, πολυτέκνους κλπ).
Και ενώ την αποκλειστική ευθύνη γι’ αυτήν την άδικη διαίρεση την είχαν οι εκάστοτε κυβερνώντες, μόλις ξέσπασε η κρίση και παρουσιάστηκε η ανάγκη να γίνουν περικοπές, ξαφνικά πέταξαν το μπαλάκι στους εργαζομένους. Ξαφνικά, οι εργαζόμενοι με τα επιδόματά τους έφταιγαν που φαλίρισε το κράτος. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ενεργοποίησαν το διχασμό που σιγόκαιε τόσα χρόνια στρέφοντας τους μεν εναντίον των δε, για να τους διασπάσουν εντελώς. Έτσι προέκυψε και όλο αυτό το μένος εναντίον των πιο προνομιούχων υπαλλήλων που καλούνταν από τους υπόλοιπους όχι απλώς να υποστούν την ίδια περικοπή μ' αυτούς, αλλά πολύ μεγαλύτερη με την αιτιολογία ότι έπαιρναν μεγαλύτερα επιδόματα. Κι όταν αντέδρασαν λ.χ οι εφοριακοί, όλοι έπεσαν πάνω τους να τους φάνε και να τους πουν προκλητικούς, ξεχνώντας ότι κι αυτοί τόσα χρόνια είχαν οργανώσει τη ζωή τους (π.χ με δάνεια) πάνω σε άλλα εισοδήματα.
Έτσι φτάσαμε στο σημείο να βρίζει ο ένας τον άλλο, ξεχνώντας ποιος είναι ο πραγματικά υπεύθυνος και αφήνοντας στο μεταξύ να τρέχουν κι άλλες περικοπές, να χάνονται κι άλλα εργασιακά δικαιώματα. Με βάση αυτό το σκεπτικό συμφωνώ με τον συντάκτη του άρθρου ότι ο συνάδελφος δεν είναι ο εχθρός.
-
Και ο κόσμος σιγά-σιγά ξυπνάει...
Δύσκολοι καιροί για τον πολιτικό κόσμο
Της Μαριλης Mαργωμενου
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100067_15/05/2010_401129
Το «JK» εγκαταλείφθηκε. Η «
-
Η ιστορία των επιδομάτων είναι παλιά και σύνθετη.
Το λογικό και το δίκαιο θα ήταν να παίρνουν όλοι τον ίδιο μισθό συν τις όποιες υπερωρίες κάνουν.
Το πρόβλημα προέκυψε από τη στιγμή που άρχισαν να ζητούν οι εργαζόμενοι αυξήσεις και το κράτος αρνούνταν να τις δώσει. Τότε εφευρέθηκαν τα επιδόματα, τα οποία άλλα τα δικαιολόγησαν συνδέοντάς τα με τη φύση της κάθε δουλειάς και άλλα τα άφησαν απλώς αδικαιόλογητα (βλ. τα 176 ευρώ που βαφτίστηκαν «προσωπική διαφορά»).
Τα οφέλη ήταν πολλαπλά: Τα επιδόματα δεν υπολογίζονταν στις συντάξεις. Επίσης, επειδή δεν ήταν υποχρεωμένοι να δίνουν το ίδιο επίδομα σε όλους, διαιρούσαν τους υπαλλήλους σε δυο κατηγορίες, τους προνομιούχους που έπαιρναν υψηλότερα επιδόματα (συνήθως ολιγάριθμες κατηγορίες τις οποίες είχαν ανάγκη π.χ εφοριακοί) και τους λιγότερο προνομιούχους (πολυάριθμες κατηγορίες π.χ εκπαιδευτικοί). Έτσι, οι εργαζόμενοι δεν μπορούσαν ποτέ να λειτουργήσουν ενωμένοι και ο καθένας ασχολούνταν με το σινάφι του. (βλ. λ.χ παρόμοιες διαιρέσεις που έγιναν ως προς την πρόσληψη ακόμα και εντός των εκπαιδευτικών σε 30μηνίτες, 24μηνίτες, τριτέκνους, πολυτέκνους κλπ).
Και ενώ την αποκλειστική ευθύνη γι’ αυτήν την άδικη διαίρεση την είχαν οι εκάστοτε κυβερνώντες, μόλις ξέσπασε η κρίση και παρουσιάστηκε η ανάγκη να γίνουν περικοπές, ξαφνικά πέταξαν το μπαλάκι στους εργαζομένους. Ξαφνικά, οι εργαζόμενοι με τα επιδόματά τους έφταιγαν που φαλίρισε το κράτος. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ενεργοποίησαν το διχασμό που σιγόκαιε τόσα χρόνια στρέφοντας τους μεν εναντίον των δε, για να τους διασπάσουν εντελώς. Έτσι προέκυψε και όλο αυτό το μένος εναντίον των πιο προνομιούχων υπαλλήλων που καλούνταν από τους υπόλοιπους όχι απλώς να υποστούν την ίδια περικοπή μ' αυτούς, αλλά πολύ μεγαλύτερη με την αιτιολογία ότι έπαιρναν μεγαλύτερα επιδόματα. Κι όταν αντέδρασαν λ.χ οι εφοριακοί, όλοι έπεσαν πάνω τους να τους φάνε και να τους πουν προκλητικούς, ξεχνώντας ότι κι αυτοί τόσα χρόνια είχαν οργανώσει τη ζωή τους (π.χ με δάνεια) πάνω σε άλλα εισοδήματα.
Έτσι φτάσαμε στο σημείο να βρίζει ο ένας τον άλλο, ξεχνώντας ποιος είναι ο πραγματικά υπεύθυνος και αφήνοντας στο μεταξύ να τρέχουν κι άλλες περικοπές, να χάνονται κι άλλα εργασιακά δικαιώματα. Με βάση αυτό το σκεπτικό συμφωνώ με τον συντάκτη του άρθρου ότι ο συνάδελφος δεν είναι ο εχθρός.
Για αυτό προτείνω την βελτίωση. Με το ενιαία μισθολόγιο ο ευνοούμενος - συναλασσόμενος με το σύστημα "συνάδελφος" να γίνει φίλος, συμπάσχων, συνάδελφος... και όχι απλά συμπολίτης, γιατί τώρα δεν είναι συνάδελφος...
Αν εμείς, που αδικούμαστε κατάφωρα από την μοιρασιά, δεν προτείνουμε τέτοιες λύσεις, δεν θα το κάνουν ποτέ αυτοί που ασκούν εξουσία, γιατί πάντα θα θέλουν να διατηρούν τις οάσεις για τους δικούς τους στην έρημο πια του δημοσίου......
-
Ακούω τις φωνές των υπαλλήλων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα σχετικά με τις μειώσεις στα επιδόματα τους και στις συνολικές αποδοχές τους και απορώ.
Νομίζουν ότι προσφέρουν και παράγουν γι αυτά τα οποία πληρώνωνται;
Όλοι οι Έλληνες έχουν έρθει κάποια στιγμή απέναντι σε κάποιον υπάλληλο του δημοσίου και έχουν δεί τον τρόπο με τον οποίο εργάζονται (εάν τον βρούν στο πόστο του).
Και όταν ακούω από αυτούς την λέξη...
ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ μου γυρίζουν τα μυαλά.
Ξέρεις πόσες κρατήσεις έχω δώσει εγώ για να πάρω αυτό το εφ'άπαξ; μου είπε κάποιος γείτονας που κάθε ημέρα που γυρνούσα στο σπίτη μετά την δουλειά τον έβλεπα να πίνει φραπέ στο μπαλκόνι του.
Συμφωνώ μόνο που τις δικές μου κρατήσεις της πληρώνει ο εργοδότης μου ενώ τις δικές του ο κάθε εργαζόμενος των 700,00 , 800,00 , και 1.000,00
-
Επίσης, πόσες φορές έχουμε μπει σε μια ιδιωτική επιχείρηση όπου δεχθήκαμε κάκιστες ακριβοπληρωμένες υπηρεσίες χωρίς απόδειξη, όπου εξαπατηθήκαμε ή όπου ο υπάλληλος δεν μας εξυπηρέτησε ή ήταν αγενής;
Κι αυτό τι σημαίνει; Ότι όλοι οι επιχειρηματίες είναι απατεώνες ή όλοι οι ιδιωτικοί υπάλληλοι είναι κακοί;
Αν δεν πρόσφεραν οι δημόσιοι υπάλληλοι, δεν θα λειτουργούσε κανένα σχολείο, κανένα νοσοκομείο, καμία δημόσια υπηρεσία. Θα είχαν τα πάντα καταρρεύσει. Λειτουργούν όμως και αυτό οφείλεται στους ευσυνείδητους και στους συνεπείς που προσπαθούν να καλύψουν με τη δουλειά τους όσους λουφάρουν ή παρανομούν, όπως ακριβώς συμβαίνει και στον ιδιωτικό τομέα.
Επίσης, το ότι δεν πρέπει να κρίνουμε τις αποδοχές των ιδιωτικών υπαλλήλων γιατί τις πληρώνει το αφεντικό τους είναι ένας μύθος. Αν όλοι οι επιχειρηματίες πλήρωναν στο κράτος τους φόρους που έπρεπε να πληρώνουν με βάση τα κέρδη τους, τότε και οι φόροι που πληρώνουν όλοι οι υπόλοιποι θα ήταν κατά πολύ λιγότεροι. Άσε δε, που τις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων δεν τις πληρώνουν μόνο οι ιδιωτικοί υπάλληλοι αλλά και οι ίδιοι οι δημόσιοι μέσω της φορολογίας.
-
Και ένα άρθρο σχετικό που δημοσιεύτηκε στο troktiko, πριν από λίγο.
Σάββατο, 15 Μαΐου 2010
Απάντηση για το 1 εκ. υπαλλήλους στο δημόσιο
"ΚΑΛΑ ΣΕ ΕΧΟΥΝ ΔΑΣΚΑΛΕΨΕΙ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΤΟΣΟ ΜΕΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΚΑΙ Ε
-
Και ένα άρθρο σχετικό που δημοσιεύτηκε στο troktiko, πριν από λίγο.
Σάββατο, 15 Μαΐου 2010
Απάντηση για το 1 εκ. υπαλλήλους στο δημόσιο
"ΚΑΛΑ ΣΕ ΕΧΟΥΝ ΔΑΣΚΑΛΕΨΕΙ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΤΟΣΟ ΜΕΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΚΑΙ Ε
-
Έχω την εντύπωση ότι οι γραμματείς στα δικαστήρια είναι ΠΕ, αλλά δεν είμαι και σίγουρη. Πέραν τούτου, δεν καταλαβαίνω γιατί συγκρίνεις τα λεφτά του με έναν εκπαιδευτικό, τη στιγμή που τα ωράρια, απ' ό,τι φαίνεται, είναι τελείως διαφορετικά. Άλλο πράγμα να γυρνάς το μεσημέρι σπίτι σου και άλλο να δουλεύεις μέχρι αργά το βράδυ. Και γενικά, αν κάποιος αμείβεται ανάλογα με τη δουλειά που προσφέρει, εγώ δεν έχω πρόβλημα, ακόμα κι αν παίρνει περισσότερα από εμένα. Το πρόβλημα δεν είναι ότι αμείβεται αυτός περισσότερο, εφόσον το αξίζει, αλλά ότι αμείβονται άλλοι λιγότερο από όσο θα έπρεπε. Άρα, αντί να κακολογούμε αυτόν που αμείβεται κανονικά, θα έπρεπε να καταγγέλλουμε το γεγονός ότι κάποιοι υποαμείβονται. Γιατί αν συνεχίσουμε μ' αυτήν τη λογική, τότε θα πρέπει να θεωρούμε προνομιούχο τον εκπαιδευτικό σε σχέση με τους εργαζομένους των 700 ευρώ και προνομιούχους των 700άρηδες σε σχέση με τους ανέργους. Είναι παράλογο και άδικο.
-
Πάντως, επειδή το διάβασα σε πολλά posts και σελίδες, να θυμάστε ότι σε κάθε κλάδο, πίσω από κάθε έναν υπάλληλο που ξύνεται/είναι προβληματικός/είναι βλάκας/είναι αδιάφορος, υπάρχει ένας ευσυνείδητος υπάλληλος που κάνει τη δουλειά του και επιβαρύνεται και τη δουλειά του άλλου. Αλλά δυστυχώς, επειδή η φύρα είναι αυτή που φαίνεται και μας κάνει εντύπωση, εκεί εστιάζουμε την προσοχή μας. Έτσι οι δασκαλοι είναι τρελοί και τεμπέληδες, οι εφοριακοί είναι λαμόγια, οι επιστάτες και οι καθαρίστριες ξύνονται όλη μέρα κτλ, κτλ. Θυμάται κανένας τους δασκάλους που δουλεύουν και πασχίζουν και προσφέρουν αφήνοντας πίσω οικονομικές υποχρεώσεις, οικογένειες, προσωπική ζωή; Κανείς. Άρα έχουμε δίκιο που φωνάζουμε. Τους καημένους υπαλλήλους στην εφορία που μπήκα την Πέμπτη και γινότανε της μουρλής στις δηλώσεις και την μία ώρα που περίμενα δεν πήραν ανάσα μπροστά στα χαρτιά τους τους σκέφτεται κανείς; Έχουν και αυτοί το δίκιο τους και φωνάζουν. Την καθαρίστρια που είχα στο Νευροκόπι και μπορούσες να γλείψεις το πάτωμα, τα καθίσματα, να σηκώσεις φαγητό από τη μοκέτα και να είναι καθαρό, ενώ έπαιρνε 150 ευρώ το μήνα, τη σκέφτηκε κανενας; Κανένας. Έχει και αυτή δίκιο που φωνάζει.
Αλλά βέβαια, αντί να επιτεθούμε στη φύρα του δικού μας κλάδου, η του διπλανού κλάδου, διεκδικώντας τα αυτονόητα (όχι με την αξιολόγηση που προτείνουν τώρα, μακριά από μας) είμαστε πολύ ελαστικοί. "Έλα μωρέ τον συνάδελφο που λουφάρει και τον καλύπτουν, δεν θα αλλάξω σχολείο;", "έλα μωρέ τον εφοριακό που ξύνεται/τον γιατρό που τα παίρνει, εγώ θα του κάνω αναφορά;", "έλα μωρέ, αργησανε στην υπηρεσία το τάδε έγγραφο, άχρηστοι είναι, τί να κάνουμε", γιατί αύριο μπορεί να είναι στη θέση του λουφαδόρου η θεία μας, ο κουμπάρος, ο γνωστός, και κάνουμε μόκο, ή δεν ξέρω και εγώ γιατί.
Αλλά στο Ελλαδιστάν δεν ζητάμε τα υτονόητα. Δεν απομακρύνουμε μόνοι μας τις φύρες. Μόνο θαυμάζουμε τους Γερμανούς, τους Δανούς, τους Φιλανδούς. Δεν χρειαζόμαστε καμια αξιολόγηση, και καμία έριδα μεταξύ μας. Άν έφευγαν οι "αεριτζήδες", τότε εγώ θα δεχόμουν να παίρνει ο εκπαιδευτικός που δουλεύει 2000 ευρώ, ο εφοριακός που είναι 8 ώρες σε συναλλαγή 3000 ευρώ (μα του καταλυπήθηκα τους ανθρώπους, εγώ ούτε 1+1 και αυτοί να εξηγούν σε κάθε παππού, να περνάνε στον υπολογιστή τα χαρτιά, να σηκώνουν τα τηλέφωνα, δεν θα το έκανα ούτε με τα 2000 που παίρνουν), η καθαρίστρια 1500 ευρώ (γιατί είναι σημαντικό να έχουμε πραγματικά καθαρά σχολεία,ανθρώπους που να κάθονται 6 ώρες στο σχολείο μήπως τύχει κάτι κτλ, και αυτό σημαίνει μια γυναίκα να τρίβει, να σκύβει να μυρίζει τα χημικά όλη την ώρα, να αναλαμβανει τις ζημιές κτλ).
Και ξαναλέω για να μη παρεξηγηθώ: Μακριά από μας η αξιολόγηση. Αλλά τα αυτονόητα; Να δουλεύουν οι εργαζόμενοι και να κάνουν αυτά που πρέπει;
-
Έχω την εντύπωση ότι οι γραμματείς στα δικαστήρια είναι ΠΕ, αλλά δεν είμαι και σίγουρη. Πέραν τούτου, δεν καταλαβαίνω γιατί συγκρίνεις τα λεφτά του με έναν εκπαιδευτικό, τη στιγμή που τα ωράρια, απ' ό,τι φαίνεται, είναι τελείως διαφορετικά. Άλλο πράγμα να γυρνάς το μεσημέρι σπίτι σου και άλλο να δουλεύεις μέχρι αργά το βράδυ. Και γενικά, αν κάποιος αμείβεται ανάλογα με τη δουλειά που προσφέρει, εγώ δεν έχω πρόβλημα, ακόμα κι αν παίρνει περισσότερα από εμένα. Το πρόβλημα δεν είναι ότι αμείβεται αυτός περισσότερο, εφόσον το αξίζει, αλλά ότι αμείβονται άλλοι λιγότερο από όσο θα έπρεπε. Άρα, αντί να κακολογούμε αυτόν που αμείβεται κανονικά, θα έπρεπε να καταγγέλλουμε το γεγονός ότι κάποιοι υποαμείβονται. Γιατί αν συνεχίσουμε μ' αυτήν τη λογική, τότε θα πρέπει να θεωρούμε προνομιούχο τον εκπαιδευτικό σε σχέση με τους εργαζομένους των 700 ευρώ και προνομιούχους των 700άρηδες σε σχέση με τους ανέργους. Είναι παράλογο και άδικο.
Πράγματι, έτσι είναι!
-
Ρε παιδιά για ποιά συναδελφικότητα να γίνει λόγος, όταν στον κλάδο μας επικρατεί η ιδιοτέλεια;
Κοροϊδευόμαστε; Όλοι αυτοί που κωλοβαράνε στα ΙΕΚ, στο υπουργείο , στα πάσης φύσεως γραφεία, όλοι αυτοί που κάνανε παντιέρα την προϋπηρεσία και το βύσμα τι είναι;
Δηλαδή οι χιλιάδες γυμναστές που έδωσαν ασεπ για 24 θέσεις, την ώρα που διορίζονταν εκατοντάδες πλαγίως και υπήρχαν 1000 αποσπασμένοι σε γραφεία χωρίς να χρειάζονται, δεν υπήρξαν θύματα ενός απίστευτου εμπαιγμού; Απ’ τους πολιτικούς και τους συνδικαλιστές του κλάδου;
Κανονικά δεν θα έπρεπε αυτό να ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων απ’ τους συναδέλφους;
Τι έγινε όμως; Απολύτως τίποτα εκτός από κάποιες παράφωνες αντιρρήσεις σε φόρουμ στιλ sartr, knkn, rublev, joap ....
Για ποιά αλληλεγγύη μιλάμε; Έχει σε τέτοιο βαθμό μπει το μικρόβιο στον κλάδο των εκπαιδευτικών που αποκλείεται να αναρρώσει σύντομα. Είναι τέτοια η απογοήτευση που ο ένας υπονομεύει τον άλλο προληπτικά. Ρίξτε μια ματιά στα σχολεία τι γίνεται;
Δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Το πρόβλημα το προκάλεσε μέρος των εκπαιδευτικών και των πολιτικών που διαπλέκονται. Η μεγάλη κατηγορία δεν αντέδρασε, φανερά τουλάχιστον. Δεν αντέτεινε λόγο για όλα αυτά και για άλλα τόσα που εκτυλίσσονται στα σχολεία.
Είναι μια αποτυχία που χρεώνεται τελικά στους εκπαιδευτικούς, τελεία και παύλα.
-
Να κάτσει και ο εκπαιδευτικός 8ωρο στο σχολείο του να προετοιμαστεί και να διορθώσει γραπτά. Και να μην παίρνουν έξτρα λεφτά για τις πανελλαδικές. Αν ήταν υπάλληλοι γραφείου δε θα πήγαιναν στο πόστο τους?
Μάθαμε να μας κακοφαίνονται μόνο τα έξτρα που βγάζουν οι εφοριακοί,τα δικά μας δεν τα κοιτάμαι.
Αφού ο βασικός μισθός του εκπαιδευτικού είναι χαμηλός,να αυξηθεί.
Αλλά να κοπούν τα χαζά επιδόματα που μόνο τροφή για σχόλια δίνουν.
Δηλαδή αν ο εκπαιδευτικός κάτσει στο σχολείο του 8ωρο να διορθώσει και να προετοιμαστεί θα γίνει καλύτερη δουλειά; Απο προσωπική εμπειρία σου εγγυώμαι θα είναι χειρότερη. Εχω στήσει το γραφείο στο σπίτι μου και δουλεύω εκεί πολύ καλύτερα από το στριμωγμένο σχολείο. Οι καθηγητές ΔΕΝ είναι υπάλληλοι γραφείου. Αν είσαι εκπαιδευτικός προβληματίζομαι.....
Για τις πανελλαδικές έχεις δίκιο. Αλλά τα επιδόματα των εκπαιδευτικών είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα στον χαμηλό βασικό. Αν δεν είχα τα επιδόματα δεν θα συμπλήρωνα 1000 ευρώ μετά από 12 χρόνια δουλειάς. Δεν είναι καθόλου χαζά ούτε συντεχνιακές υπερβολές όπως τα επιδόματα των τελωνειακών. Απλά πρέπει να ενσωματωθούν ως έχουν στον βασικό.
Γενικά δεν πρέπει να τα βάζουμε με άλλους εργαζόμενους. Προσπαθούν να μας αφαιρέσουν δικαιώματα και αυτό αφορά όλους! Σε άλλους καταργούν συμβάσεις εργασίας, σε άλλους μειώνουν μισθούς, σε άλλους αλλάζουν τα εργασιακά τους , σε άλλους και τα δύο τελευταία (εκπαιδευτικούς) . Είναι γενική επίθεση με αφορμή την κρίση ενατίον της εργασίας και του δημόσιου χώρου. Αυτό που δεν μπορώ είναι αυτούς που θέλουν και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Π.Χ. Αγρότες ή επιχειρηματίες που θέλουν και να κερδοφορούν σαν ελευθεροι επαγγελματίες στα εύκολα και να έχουν την ασφάλεια του δημόσιου τομέα στα δύσκολα. Και πρέπει να είμαστε πολύ υποψιασμένοι όταν οι βουλευτές και οι φίλοι τους οι δημοσιογράφοι στοχοποιούν κάποιο επάγγελμα. Για καλό δεν είναι...
-
Δε λέω να μειωθούν οι αποδοχές των εκπαιδευτικών,κάθε άλλο. Αν ενσωματωθούν τα επιδόματα στο βασικό μισθό θα αυξηθεί και η σύνταξη.
Αυτό που λέω είναι ότι αντί να πηγαίνεις 4 ώρες (διδακτικές,όχι κανονικές), στο σχολείο,και μετά για φραπέ,ή αντί να πηγαίνεις να κάνεις 2 ώρες μάθημα,να φεύγεις στο κενό για να πεταχτείς μέχρι τη λαική και να ξαναγυρίζεις για 1 ώρα μάθημα και να σου μένουν και όλα τα γραπτά για το σπίτι,κάνε αυτό που κάνουν και στην Κύπρο. 7-2 ωράριο.
Εξάλλου αν κάνεις όλη τη δουλειά στο σχολείο έχεις το απόγευμά σου άδειο για να ασχοληθείς με τον εαυτόν και την οικογένειά σου.
Αλλά μάθαμε να γκρινιάζουμε και να λέμε πόσο κουρασμένοιι είμαστε. Το λέμε τόσο πολύ, τόσο συχνά που το πιστέψαμε κι εμείς οι ίδιοι.
-
Δε λέω να μειωθούν οι αποδοχές των εκπαιδευτικών,κάθε άλλο. Αν ενσωματωθούν τα επιδόματα στο βασικό μισθό θα αυξηθεί και η σύνταξη.
Αυτό που λέω είναι ότι αντί να πηγαίνεις 4 ώρες (διδακτικές,όχι κανονικές), στο σχολείο,και μετά για φραπέ,ή αντί να πηγαίνεις να κάνεις 2 ώρες μάθημα,να φεύγεις στο κενό για να πεταχτείς μέχρι τη λαική και να ξαναγυρίζεις για 1 ώρα μάθημα και να σου μένουν και όλα τα γραπτά για το σπίτι,κάνε αυτό που κάνουν και στην Κύπρο. 7-2 ωράριο.
Εξάλλου αν κάνεις όλη τη δουλειά στο σχολείο έχεις το απόγευμά σου άδειο για να ασχοληθείς με τον εαυτόν και την οικογένειά σου.
Αλλά μάθαμε να γκρινιάζουμε και να λέμε πόσο κουρασμένοιι είμαστε. Το λέμε τόσο πολύ, τόσο συχνά που το πιστέψαμε κι εμείς οι ίδιοι.
Γιατί πρέπει το ωράριο να είναι σκληρό (πχ 8-2); Γιατί αυτό συνδεεται με την απόδοσή μου ως εκπαιδευτικός; Στη σημερινή εποχή η απόδοτικότητά μου εξαρτάται από τις ώρες παραμονής στο σχολείο; Θα παραμείνω για το διδακτικό ωραριο, τις εφημερίες , κάποια κενά για τις εργασίες του σχολείου , επισκέψεις γονέων κλπ και μετά η υπόλοιπη δουλειά στο σπίτι όπως την έχω οργανώσει εδώ και τόσα χρόνια. Δεν θα αυξηθεί η αποδοτικότητα στην προετοιμασία των μαθημάτων αν την κάνω στο σχολείο. Το αντίθετο μάλλον θα μειωθεί λόγω έλλειψης εξοπλισμού, χώρων και ησυχίας. Στην Κύπρο αν δεν κάνω λάθος τα σχολεία είναι διαμορφωμένα με χώρους ανά ειδικότητα . Εδώ έχουμε στην Αθήνα έναν χώρο με 12 γραφεία για 22 εκπαιδευτικούς με 2 υπολογιστές χωρίς δίκτυο, χωρίς Internet , χωρίς σαρωτή κλπ. Τιμωρία μου ακούγεται... Το ξαναλέω: ο εκαπιδευτικός δεν είναι υπάλληλος γραφείου.
Οσο για το ωράριο, εδώ και δύο χρόνια στην Αθήνα με 20 ώρες την εβδομάδα (4 την ημέρα) είμαι κουρασμένος και αρκετές φορές φτάνω στα όριά μου (ανάλογα και με τα τμήματα φυσικά). Μεγαλώνουμε κιόλας βλέπεις . Κάποιοι έχουν μεγαλύτερες αντοχές κάποιοι μικρότερες, δεν διεκδικώ δάφνες υπερβολικής κούρασης. Δεν είναι δικαιολογία ούτε κλαίγομαι απλως πιστεύω ότι πρέπει να υπερασπιστούμε το ωράριό μας και τον τρόπο εργασίας μας.
-
η κουραση ειναι και θεμα σχολειου. μπορει σε ενα σχολειο να κουραζομαι πολυ περισσοτερο με 18ωρες μαθημα απο ενα αλλο με 26 ωρες.
και απο του χρονου με τις 26 ωρες το ωραριο θα ειναι σχεδον 8:00-14:00.
-
Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι «άλλοι»
Από τη μία οι σκληρά εργαζόμενοι και από την άλλη οι καλοπερασάκηδες
Της Λινας Γιανναρου-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Ο Τάκης, ο Γιώργος και ο Λάμπρος είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Η Κάτια και ο Σπύρος είναι επίσης δημόσιοι υπάλληλοι. Κι όμως, αυτές οι δύο ομάδες εργαζομένων δεν έχουν κανένα κοινό, με εξαίρεση ότι εργάζονται στον δυσθεώρητο ελληνικό «δημόσιο τομέα». Οι πρώτοι «υπολειτουργούν» αφαιμάσσοντας το κράτος, απολαμβάνοντας κάθε είδους προνόμια, χωρίς να το ανταποδίδουν με την εργασία τους. Οι δεύτεροι εργάζονται συνεχώς και σκληρά προκειμένου να καλύψουν τα κενά που αφήνουν οι «συνάδελφοί» τους. Τα στοιχεία όλων είναι στη διάθεση της «Κ».
Τις ιστορίες της πρώτης ομάδας δημοσίων υπαλλήλων τις πρωτοδιαβάσαμε στο μπλογκ του fpboy (fpboy. blogspot. com), σε μια ανάρτηση που κυκλοφόρησε αρκετά και συζητήθηκε ακόμη περισσότερο. Ο ίδιος μίλησε στην «Κ» για τους τρεις γνωστούς του, που θα μπορούσαν να είναι και γνωστοί μας. Οπως ο Τάκης που δουλεύει σε δήμο. Πηγαίνει στη δουλειά στις 10 π. μ. και φεύγει στη 1 μ. μ. Είναι «υπάλληλος γραφείου», δηλαδή δεν κάνει τίποτα. Αμείβεται με 650 ευρώ. Παραπονιέται ότι δεν τον μονιμοποιούν – εργάζεται με σύμβαση τα τελευταία πέντε χρόνια. Οταν τον ρωτούν γιατί δεν ψάχνει για κάτι άλλο, απαντάει: «Τι να κάνω μετά τόσα χρόνια;». Είναι μόλις 29 χρόνων. Ο Γιώργος είναι μόνιμος στο Ναυτικό. Πηγαίνει στο γραφείο 2 - 3 φορές την εβδομάδα – κατά βάση περνάει τον χρόνο του στο facebook. «Αυτός είναι πιο έξυπνος», λέει ο fpboy, «έχει ξεκινήσει κι άλλη δουλειά στο όνομα της γυναίκας του». Προσωπικός του στόχος είναι να κάνει τρία παιδιά – για κάθε παιδί ο στρατός πληρώνει 80.000 ευρώ όταν το παιδί πάει 18. Με τα μέτρα «έχει ξενερώσει». «Δεν θα πατάμε καν μέσα!», λέει στον φίλο του. «Ας μας πάνε στρατοδικείο». Ούτως ή άλλως, θεωρεί τα 1.300 ευρώ που παίρνει λίγα. Φεύγει από τον Ναύσταθμο στις 12.30 το μεσημέρι. Είναι 30 ετών. Ο Λάμπρος εργάζεται επίσης σε δήμο ως τεχνικός με σύμβαση. Παίρνει 800 ευρώ και εργάζεται 10 - 12 το πρωί. Καλοπερασάκιας, παραδέχεται ότι «και πολλά παίρνω γι’ αυτό που κάνω». Λέει ότι οι συμβασιούχοι του δήμου θα το πάνε νομικά το θέμα. «Γιάννη, αν τα καταφέρουμε», λέει στον fpboy, «δεν θα χρειάζεται να δουλεύω καν!».
Κάθονται στο διπλανό γραφείο, θα τους βρείτε χωμένους στα χαρτιά, να σηκώνονται ίσα ίσα για ένα τσιγάρο. Είναι οι «άλλοι» δημόσιοι υπάλληλοι. Οπως ο Σπύρος και η Κάτια, που εργάζονται στην Κεντρική Υπηρεσία του υπ. Πολιτισμού. Με μάστερ ο ένας και διδακτορικό η άλλη, με δύο γλώσσες και εννέα χρόνια προϋπηρεσία, αμείβονται με 1.400 ευρώ. «Εχουμε δώσει την ψυχή μας εδώ. Εχουμε δουλέψει σε συνθήκες απίστευτου στρες, με Γ΄ ΚΠΣ, ολυμπιακά έργα και άλλα μεγάλα πρότζεκτ», λέει στην «Κ». «Σε κάθε υπουργείο υπάρχουν κι αυτοί που δουλεύουν», προσθέτει ο συνάδελφός της. «Οσο πιο ικανός είσαι, τόσο περισσότερη δουλειά αναλαμβάνεις». «Το φιλότιμο γίνεται ρετσινιά. Αρχίζεις να δέχεσαι κλήσεις τα βράδια. Να δουλεύεις απλήρωτες υπερωρίες», σημειώνει η Κάτια. Δεν μπήκαν στο Δημόσιο για να βολευτούν, αλλά από ιδεολογία, πιστεύουν στην κρατική πολιτική. «Πάντα υπάρχει μέσα σου το δίλημμα αν θα προσαρμόσεις τον εαυτό σου σ’ αυτά που απαιτεί η εργασία σου ή αν θα κάνεις περισσότερα. Τελευταία, περιορίζω τις φιλοδοξίες μου. Νιώθω ότι δεν έχω μέλλον, δεν έχω πια κίνητρο».
-
Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι «άλλοι»
Από τη μία οι σκληρά εργαζόμενοι και από την άλλη οι καλοπερασάκηδες
Της Λινας Γιανναρου-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Ο Τάκης, ο Γιώργος και ο Λάμπρος είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Η Κάτια και ο Σπύρος είναι επίσης δημόσιοι υπάλληλοι. Κι όμως, αυτές οι δύο ομάδες εργαζομένων δεν έχουν κανένα κοινό, με εξαίρεση ότι εργάζονται στον δυσθεώρητο ελληνικό «δημόσιο τομέα». Οι πρώτοι «υπολειτουργούν» αφαιμάσσοντας το κράτος, απολαμβάνοντας κάθε είδους προνόμια, χωρίς να το ανταποδίδουν με την εργασία τους. Οι δεύτεροι εργάζονται συνεχώς και σκληρά προκειμένου να καλύψουν τα κενά που αφήνουν οι «συνάδελφοί» τους. Τα στοιχεία όλων είναι στη διάθεση της «Κ».
Τις ιστορίες της πρώτης ομάδας δημοσίων υπαλλήλων τις πρωτοδιαβάσαμε στο μπλογκ του fpboy (fpboy. blogspot. com), σε μια ανάρτηση που κυκλοφόρησε αρκετά και συζητήθηκε ακόμη περισσότερο. Ο ίδιος μίλησε στην «Κ» για τους τρεις γνωστούς του, που θα μπορούσαν να είναι και γνωστοί μας. Οπως ο Τάκης που δουλεύει σε δήμο. Πηγαίνει στη δουλειά στις 10 π. μ. και φεύγει στη 1 μ. μ. Είναι «υπάλληλος γραφείου», δηλαδή δεν κάνει τίποτα. Αμείβεται με 650 ευρώ. Παραπονιέται ότι δεν τον μονιμοποιούν – εργάζεται με σύμβαση τα τελευταία πέντε χρόνια. Οταν τον ρωτούν γιατί δεν ψάχνει για κάτι άλλο, απαντάει: «Τι να κάνω μετά τόσα χρόνια;». Είναι μόλις 29 χρόνων. Ο Γιώργος είναι μόνιμος στο Ναυτικό. Πηγαίνει στο γραφείο 2 - 3 φορές την εβδομάδα – κατά βάση περνάει τον χρόνο του στο facebook. «Αυτός είναι πιο έξυπνος», λέει ο fpboy, «έχει ξεκινήσει κι άλλη δουλειά στο όνομα της γυναίκας του». Προσωπικός του στόχος είναι να κάνει τρία παιδιά – για κάθε παιδί ο στρατός πληρώνει 80.000 ευρώ όταν το παιδί πάει 18. Με τα μέτρα «έχει ξενερώσει». «Δεν θα πατάμε καν μέσα!», λέει στον φίλο του. «Ας μας πάνε στρατοδικείο». Ούτως ή άλλως, θεωρεί τα 1.300 ευρώ που παίρνει λίγα. Φεύγει από τον Ναύσταθμο στις 12.30 το μεσημέρι. Είναι 30 ετών. Ο Λάμπρος εργάζεται επίσης σε δήμο ως τεχνικός με σύμβαση. Παίρνει 800 ευρώ και εργάζεται 10 - 12 το πρωί. Καλοπερασάκιας, παραδέχεται ότι «και πολλά παίρνω γι’ αυτό που κάνω». Λέει ότι οι συμβασιούχοι του δήμου θα το πάνε νομικά το θέμα. «Γιάννη, αν τα καταφέρουμε», λέει στον fpboy, «δεν θα χρειάζεται να δουλεύω καν!».
Κάθονται στο διπλανό γραφείο, θα τους βρείτε χωμένους στα χαρτιά, να σηκώνονται ίσα ίσα για ένα τσιγάρο. Είναι οι «άλλοι» δημόσιοι υπάλληλοι. Οπως ο Σπύρος και η Κάτια, που εργάζονται στην Κεντρική Υπηρεσία του υπ. Πολιτισμού. Με μάστερ ο ένας και διδακτορικό η άλλη, με δύο γλώσσες και εννέα χρόνια προϋπηρεσία, αμείβονται με 1.400 ευρώ. «Εχουμε δώσει την ψυχή μας εδώ. Εχουμε δουλέψει σε συνθήκες απίστευτου στρες, με Γ΄ ΚΠΣ, ολυμπιακά έργα και άλλα μεγάλα πρότζεκτ», λέει στην «Κ». «Σε κάθε υπουργείο υπάρχουν κι αυτοί που δουλεύουν», προσθέτει ο συνάδελφός της. «Οσο πιο ικανός είσαι, τόσο περισσότερη δουλειά αναλαμβάνεις». «Το φιλότιμο γίνεται ρετσινιά. Αρχίζεις να δέχεσαι κλήσεις τα βράδια. Να δουλεύεις απλήρωτες υπερωρίες», σημειώνει η Κάτια. Δεν μπήκαν στο Δημόσιο για να βολευτούν, αλλά από ιδεολογία, πιστεύουν στην κρατική πολιτική. «Πάντα υπάρχει μέσα σου το δίλημμα αν θα προσαρμόσεις τον εαυτό σου σ’ αυτά που απαιτεί η εργασία σου ή αν θα κάνεις περισσότερα. Τελευταία, περιορίζω τις φιλοδοξίες μου. Νιώθω ότι δεν έχω μέλλον, δεν έχω πια κίνητρο».
αυτό ακριβώς που λένε όλο και περισσότεροι συνάδελφοι και σας το μετέφερα και πρωτύτερα. Εκεί είναι το ζήτημα. Στις "λούφες" του Δημοσίου, που παρασιτούν και ζημιώνουν. Και αν και πολλοί θα σκεφτούν ότι η ρουφιανιά είναι άσχημο πράγμα, εγώ είμαι της άποψης τέτοια φαινόμενα να καταγγέλονται από τους πολίτες, τους συναδέλφους, μπας και ξεκαθαρίσουν οι φύρες από τους πραγματικούς εργαζόμενους....
-
Συμφωνώ μαζί σου. Θεωρώ ότι αν θέλουν να κάνουν πραγματικά παραγωγικό το δημόσιο, αρκεί να ελέγξουν ποιες υπηρεσίες δουλεύουν και ποιες όχι, ποιοι υπάλληλοι κάθονται και ποιοι όχι. Αντ' αυτού, ακούω συνέχεια στερεότυπα για μόνιμους κηφήνες που έχουν μπει από το παράθυρο και βλέπω επίθεση εναντίον ολόκληρων κλάδων χωρίς καμία προηγούμενη έρευνα για τον τρόπο πρόσληψης του καθενός, τις συνθήκες εργασίας του, την αποδοτικότητά του κλπ.
Το δημόσιο όμως δεν θα γίνει καλύτερο αν μειωθεί το προσωπικό του ανεξαρτήτως των αναγκών που καλύπτει, δεν θα γίνει καλύτερο αν καταλήξουμε να αμειβόμαστε όλοι με 700 ευρώ ανεξαρτήτως προσόντων και ωραρίου, δεν θα γίνει καλύτερο αν καταργηθεί η μονιμότητα, αλλά παραμείνει η αναξιοκρατία, η ανοργανωσιά και η αδιαφορία.
-
Την ώρα που η κυβέρνηση μειώνει τον βασικό μισθό στα 600 ευρώ οι υπάλληλοι της
-
Στη συγκεκριμένη περίπτωση εγώ βρίσκω δυο αδικίες:
Η πρώτη συνίσταται στον τρόπο πρόσληψης. Αν εξαιρέσει κανείς τους στενογράφους οι οποίοι μπαίνουν κατόπιν γραπτών εξετάσεων
(βλ. λ.χ http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11420&subid=2&pubid=10443006 ), οι υπόλοιποι, όπως φαίνεται, προσλαμβάνονται ....κατόπιν συστάσεως.
Η δεύτερη αδικία είναι ότι, όπως προκύπτει από το σημερινό δημοσιεύμα των ΝΕΩΝ,
( http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=4576131 ), ενώ λίγες υπηρεσίες είναι οι "μαύρες" με το πολύ δύσκολο ωράριο (π.χ πολλές βραδινές συνεδριάσεις, πολλές ολοήμερες συνεδριάσεις κλπ), τα έξτρα χρήματα (υπερωρίες κλπ) τα παίρνουν όλοι.
Επομένως, καλό θα ήταν κάποια στιγμή επιτέλους να μπει τάξη σ' αυτό το μπάχαλο.
Από την άλλη, για να είμαι ειλικρινής, θεωρώ λίγο λαϊκίστικο να συγκρίνουν μόνο τους υπαλλήλους της
-
Δε λέω να μειωθούν οι αποδοχές των εκπαιδευτικών,κάθε άλλο. Αν ενσωματωθούν τα επιδόματα στο βασικό μισθό θα αυξηθεί και η σύνταξη.
Αυτό που λέω είναι ότι αντί να πηγαίνεις 4 ώρες (διδακτικές,όχι κανονικές), στο σχολείο,και μετά για φραπέ,ή αντί να πηγαίνεις να κάνεις 2 ώρες μάθημα,να φεύγεις στο κενό για να πεταχτείς μέχρι τη λαική και να ξαναγυρίζεις για 1 ώρα μάθημα και να σου μένουν και όλα τα γραπτά για το σπίτι,κάνε αυτό που κάνουν και στην Κύπρο. 7-2 ωράριο.
Εξάλλου αν κάνεις όλη τη δουλειά στο σχολείο έχεις το απόγευμά σου άδειο για να ασχοληθείς με τον εαυτόν και την οικογένειά σου.
Αλλά μάθαμε να γκρινιάζουμε και να λέμε πόσο κουρασμένοιι είμαστε. Το λέμε τόσο πολύ, τόσο συχνά που το πιστέψαμε κι εμείς οι ίδιοι.
Γιατί πρέπει το ωράριο να είναι σκληρό (πχ 8-2); Γιατί αυτό συνδεεται με την απόδοσή μου ως εκπαιδευτικός; Στη σημερινή εποχή η απόδοτικότητά μου εξαρτάται από τις ώρες παραμονής στο σχολείο; Θα παραμείνω για το διδακτικό ωραριο, τις εφημερίες , κάποια κενά για τις εργασίες του σχολείου , επισκέψεις γονέων κλπ και μετά η υπόλοιπη δουλειά στο σπίτι όπως την έχω οργανώσει εδώ και τόσα χρόνια. Δεν θα αυξηθεί η αποδοτικότητα στην προετοιμασία των μαθημάτων αν την κάνω στο σχολείο. Το αντίθετο μάλλον θα μειωθεί λόγω έλλειψης εξοπλισμού, χώρων και ησυχίας. Στην Κύπρο αν δεν κάνω λάθος τα σχολεία είναι διαμορφωμένα με χώρους ανά ειδικότητα . Εδώ έχουμε στην Αθήνα έναν χώρο με 12 γραφεία για 22 εκπαιδευτικούς με 2 υπολογιστές χωρίς δίκτυο, χωρίς Internet , χωρίς σαρωτή κλπ. Τιμωρία μου ακούγεται... Το ξαναλέω: ο εκαπιδευτικός δεν είναι υπάλληλος γραφείου.
Οσο για το ωράριο, εδώ και δύο χρόνια στην Αθήνα με 20 ώρες την εβδομάδα (4 την ημέρα) είμαι κουρασμένος και αρκετές φορές φτάνω στα όριά μου (ανάλογα και με τα τμήματα φυσικά). Μεγαλώνουμε κιόλας βλέπεις . Κάποιοι έχουν μεγαλύτερες αντοχές κάποιοι μικρότερες, δεν διεκδικώ δάφνες υπερβολικής κούρασης. Δεν είναι δικαιολογία ούτε κλαίγομαι απλως πιστεύω ότι πρέπει να υπερασπιστούμε το ωράριό μας και τον τρόπο εργασίας μας.
Να απαιτήσουμε λοιπόν κι εμείς κατάλληλους χώρους. Τώρα σχετικά με τις 4 ώρες διδασκαλίας την ημέρα και με την κούραση που επιφέρουν που πάει αναλογικά με την ηλικία,καλύτερα να μη λέμε δημοσίως τέτοιες ατάκες,γιατί θα μας πάρουν με τις λεμονόκουπες.
-
Mην είσαι απόλυτη, ΤΕΜ. Ξέρεις τι σημαίνει 4 ώρες σε ΕΠΑΛ;
-
Προσπαθώ :P ;D ;D ;D ;D ;D
Σκέφτομαι ότι αν τα διαβάσει κανένας που κάνει 10 ώρες την ημέρα μάθημα σε φροντιστήριο και έχει και την έγνοια μην και δε γράψουν τα παιδιά και αν θα έχει δουλειά του χρόνου,θα μας πάρει με τις πέτρες.
-
Αν τα διαβάσει και ένας Πακιστανός, που καθαρίζει τα τζάμια μας στα φανάρια...
-
Προσπαθώ :P ;D ;D ;D ;D ;D
Σκέφτομαι ότι αν τα διαβάσει κανένας που κάνει 10 ώρες την ημέρα μάθημα σε φροντιστήριο και έχει και την έγνοια μην και δε γράψουν τα παιδιά και αν θα έχει δουλειά του χρόνου,θα μας πάρει με τις πέτρες.
Όλοι όσοι έχουμε δουλέψει στον ιδιωτικό χώρο έχουμε περάσει από αυτή τη φάση.
Καλά, αυτό για το αν θα δουλεύει του χρόνου μην το λες. Γιατί ξέρεις αν, με τα νέα δεδομένα, θα δουλεύουμε του χρόνου και εμείς που κάπου δουλεύαμε φέτος;
-
Έκανα σύγκριση με συνάδελφο,όχι με άσχετη δουλειά. Κοίτα άμα φτάσουν να απολύουν και τους καθηγητές από τις οργανικές,όλα είναι πιθανά....
Το πιο πιθανό είναι να θεσπίσουν πολλές προσωποπαγείς θέσεις,ώστε όταν ο υπάλληλος συνταξιοδοτείτε,να μην προσλαμβάνεται άλλος στη θέση του.
Ωχ...........τι είπα τώρα?
Εμείς ελπίζουμε στις συντάξεις για να δουλέψουμε του χρόνου..........λέτε να κάνουν τίποτα τέτοιο?
-
Δεν αναφερόμουν σε μόνιμους, αλλά σε αναπληρωτές.
-
Ένα λάθος που κάνουν αυτοί που δεν γνωρίζουν τι σημαίνει εκπαιδευτικό έργο και - πολλές φορές αυτό το λάθος το κάνουμε και εμείς οι ίδιοι- είναι να συγκρίνουμε τις ώρες διδασκαλίας ενός εκπαιδευτικού με τις ώρες εργασίας ενός άλλου δημοσίου υπαλλήλου.
Έτσι, όταν απόρησα με τα 30000 ευρώ που δηλώνει στην εφορία (δήλωνε...) ένας αστυνομικός ή λιμενικός με απολυτήριο λυκείου και 20+ χρόνια υπηρεσίας, άκουσα πάλι τα στερεότυπα για τις λίγες ώρες που δουλεύουμε, για τους πολλούς μήνες διακοπών κλπ...
Λοιπόν, ένας εκπαιδευτικός που κάνει σωστά τη δουλειά του. Σωστή προετοιμασία, ανανέωση κάθε χρόνο των σημειώσεων, καθημερινή βελτίωση, ετοιμάζει αρκετά τεστ, εργαστήρια, εκμεταλλεύεται τον χρόνο διακοπής των μαθημάτων – και όχι των χρόνο διακοπών- για επιμόρφωση, αυτομόρφωση, προετοιμασία της επόμενης χρονιάς, τότε η χρηματική αμοιβή του είναι πραγματικά γελοία!!
Και δεν αναφέρομαι καθόλου στην ταλαιπωρία που τράβηξε μέχρι να διοριστεί...
Και αν αναρωτηθεί κάποιος για το πόσοι εκπαιδευτικοί κάνουν με συνέπεια σωστά τη δουλειά τους, θα πω ότι είναι ποσοστιαία περισσότεροι από άλλους δημόσιους υπαλλήλους, που δουλεύουν σε διαφορετικές θέσεις και παίρνουν τα διπλάσια και τριπλάσια χρήματα...
-
+++++++++++
-
στο παραδειγμα σου αναφερεις για αστυνομικο με 20 + χρονια δουλειας
και ο καθηγητης μετα απο 20+ χρονια δουλειας τα ιδια λεφτα θα παιρνει. (ισως και λιγο περισσοτερα)
υπολογιστε τα και θα δειτε.
μη συγκρινουμε δουλειες και μη μπαινουμε στο τρυπακι να θεωρουμε τη δουλεια του καθηγητη ως τη μονη δυσκολη και απαιτιτική! Εχει παρα πολλα ΥΠΕΡ εναντι των αλλων επαγγελματων αλλα επιμελως δεν τα αναφερουμε, οποτε κανουμε και πολλες λαθος εκτιμησεις.
το κεντρο της γης δεν ειναι ο καθηγητης!!!!
ο αστυνομικος εχει πολλους κινδυνους να αντιμετωπισει και εντελως διαφορετικα ωραρια και βαρδιες.και συνθηκες δουλειας μεσα στη ζεστη ή το κρυο ή τη βροχη....
ποσοι αστυνομικοι χανουν καθε χρονο τη ζωή τους πανω στη δουλεια?
λυπαμαι ειλικρινα που συγκρινουμε επαγγελματα ενω θελουμε να λεγομαστε εκπ/κοι.
για ολους μας ειτε καθαριστρια λεγεται ειτε καθηγητης πανεπιστημιου ειναι το ΙΔΙΟ ακριβως.
τελος, μηπως ξερετε κανεναν που να ειναι ευχαριστημενος με τα λεφτα που παιρνει? (εκτος απο μενα) ;D
ξερω, ξερω.....αρχιζετε παλι "το πότε τα παιρνει κλπ κλπ" (μιλαω για σταθερη δουλεια)
-
O συνάδελφος, Panos 2, δεν είπε ότι είμαστε αδικημένοι σε σχέση με άλλες κατηγορίες υπαλλήλων, απλώς απάντησε σε όσους μας κατηγορούν ότι δεν εργαζόμαστε πολλές ώρες. Καταρχάς, να πω ότι οι πρωτοδιόριστοι υποφέρουν. Αναγκάζονται να εργάζονται μακριά από το σπίτι τους και έχουν και τις υψηλότερες κρατήσεις σε σχέση με τους συναδέλφους τους. Εγώ μ' ένα παιδί έπαιρνα 1090 φέτος. Πώς μπορούν να φτάσουν αυτά τα χρήματα, όταν τα μισά πηγαίνουν σε πάγια έξοδα; Δεύτερον, σωστά είπε ο συνάδελφος ότι ο ευσυνείδητος καθηγητής δεν εργάζεται μόνο 21 ώρες που μπαίνει στην τάξη. Άλλωστε, για δοκιμάστε να μπείτε πάνω από 5 ώρες σε τάξη την ημέρα και μετά θα διαπιστώσετε ότι δεν είναι και τόσο εύκολο. Η αλήθεια είναι ότι δεν αντέχεις, γιατί θέλει εγρήγορση. Είναι σα να έχεις εργαστεί διπλάσιες ώρες. Επίσης, για να μπεις και να κάνεις μία ώρα μάθημα μπορεί και να έχεις εργαστεί στο σπίτι τρεις ώρες. Επίσης, μπορεί να φανταστεί κάποιος πόσες μέρες θες για να διορθώσεις 45 γραπτά στην έκθεση; Ακόμα, ο εκπαιδευτικός κάνει και γραφειοκρατική εργασία (πρωτόκολλο, τήρηση βιβλίων απουσιών κτλ.). Πιστεύω ότι για να είσαι καλός επαγγελματίας χρειάζεται και η ανάπαυλα. Η εργασία μας έχει και ποιοτικά χαρακτηριστικά. Ο εκπαιδευτικός δεν είναι απλώς διεκπεραιωτής μιας διαδικασίας. Πρέπει να σκεφτούμε ότι ειδικά στο λύκειο πρέπει να λειτουργούμε με δικό μας εκπαιδευτικό υλικό, για να μπορέσουμε να κάνουμε μάθημα, γιατί τα περισσότερα βιβλία είναι απαράδεκτα.
-
LK μου δεν ειμαι αντιθετος με τα οσα λεει ο συναδελφος panos.
εκανε συγκριση με ενα αλλο επαγγελμα και αυτο ηταν που ηθελα να σχολιασω.
γενικα δεν μου αρεσει να πιστευουμε οτι ΟΛΑ τα αλλα επαγγελματα ειναι "η ωρα του παιδιου" και οτι μονο ο εκπ/κος τραβα το ζορι.
τονισαμε εξαλλου οτι εχουνν παρα πολλες αργιες και διακοπες, οποτε αυτο αντισταθμιζει και με το παραπανω την κατασταση του εκπ/κου που δουλευει στα "αμελε ταμπουρου" ;D ;D ;D
αν το επεγγελμα αυτο δεν μας αρεσει, αλλαζουμε ξερετε, δεν μιζερευουμε, εκτος κι αν αυτο εχουμε μαθει οποτε ως συνηθεια δεν κοβεται....
-
LK μου δεν ειμαι αντιθετος με τα οσα λεει ο συναδελφος panos.
εκανε συγκριση με ενα αλλο επαγγελμα και αυτο ηταν που ηθελα να σχολιασω.
γενικα δεν μου αρεσει να πιστευουμε οτι ΟΛΑ τα αλλα επαγγελματα ειναι "η ωρα του παιδιου" και οτι μονο ο εκπ/κος τραβα το ζορι.
τονισαμε εξαλλου οτι εχουνν παρα πολλες αργιες και διακοπες, οποτε αυτο αντισταθμιζει και με το παραπανω την κατασταση του εκπ/κου που δουλευει στα "αμελε ταμπουρου" ;D ;D ;D
αν το επεγγελμα αυτο δεν μας αρεσει, αλλαζουμε ξερετε, δεν μιζερευουμε, εκτος κι αν αυτο εχουμε μαθει οποτε ως συνηθεια δεν κοβεται....
Εσύ το πήγες στο άλλο άκρο...Ως συνήθως!
-
LK μου δεν ειμαι αντιθετος με τα οσα λεει ο συναδελφος panos.
εκανε συγκριση με ενα αλλο επαγγελμα και αυτο ηταν που ηθελα να σχολιασω.
γενικα δεν μου αρεσει να πιστευουμε οτι ΟΛΑ τα αλλα επαγγελματα ειναι "η ωρα του παιδιου" και οτι μονο ο εκπ/κος τραβα το ζορι.
τονισαμε εξαλλου οτι εχουνν παρα πολλες αργιες και διακοπες, οποτε αυτο αντισταθμιζει και με το παραπανω την κατασταση του εκπ/κου που δουλευει στα "αμελε ταμπουρου" ;D ;D ;D
αν το επεγγελμα αυτο δεν μας αρεσει, αλλαζουμε ξερετε, δεν μιζερευουμε, εκτος κι αν αυτο εχουμε μαθει οποτε ως συνηθεια δεν κοβεται....
Δεν είπαμε ότι είναι άσχημο το επάγγελμά μας, αλλά δεν είναι ωραίο και αυτό που νομίζουν οι πολλοί, ότι δηλαδή εργαζόμαστε το πολύ 21 ώρες και όλη την ώρα καθόμαστε. Ας δούμε ένα παράδειγμα. Ας πούμε, ο χειρουργός μπορεί να κάνει 10 εγχειρήσεις την ημέρα; Θεωρητικά μπορεί, αλλά θα υπάρξουν κα θύματα. Θεωρητικά και εγώ μπορώ να μπαίνω 8 ώρες την ημέρα στην τάξη, αλλά θα υπάρξουν και θύματα. Επίσης, έτσι είναι σε όλο τον κόσμο πρέπει να ξέρετε. Κανένας εκπαιδευτικός δεν μπαίνει 8 ώρες μέσα στην τάξη, για ευνόητους λόγους! Επίσης, δεν πρέπει να μένουμε στη λογική "το μη χείρον βέλτιστον", γιατί τότε θα αποδεχόμασταν μοιρολατρικά την καταστασή μας και δε θα υπήρχε πρόοδος. Και φυσικά, τα μισθολογικά είναι ένα από τα πολλά που χρειάζονται διόρθωση. Υπάρχουν ένα σωρό πράγματα που μας θίγουν και επιδέχονται διόρθωσης.
-
Θα σου πω μερικά, Μάρκο, για να καταλάβεις:
α) έλλειψη επιμόρφωσης. πρέπει να περνάς ατέλειωτες ώρες για να ψάχνεις τα αυτονόητα. Ούτε βιβλίο καθηγητή δε μας δίνουν, το καταλαβαίνεις;
β) οι γνωστοί εργατοπατέρες που έχουν κάνει τα σχολεία ένα μπάχαλο. Πρέπει να έχεις ακούσει για τις περίφημες αποσπάσεις, που έχει ο εκπαιδευτικός να πατήσει 20 χρόνια στο σχολείο, αλλά κρατάει ωραιότατα τη θέση και εσύ δεν μπορείς να πλησιάσεις σπίτι σου.
γ) παρωχημένα σχολικά εγχειρίδια. Για να σου δώσω ένα παράδειγμα, πάρε και διάβασε την ιστορία γενικής παιδείας της Γ' λυκείου. Αυτή δεν είναι ιστορία, αλλά χρονικό. Μόνο ημερομηνίες και γεγονότα ασύνδετα μεταξύ τους δίνει.
δ) κακές νοοτροπίες συναδέλφων. Ας μην προχωρήσω εδώ.
ε) έλλειψη προγραμματισμού. Για παράδειγμα, εγώ είμαι σε διάθεση. Αυτό σημαίνει ότι θα μάθω το νέο μου σχολείο κοντά α ανοίξουν τα σχολεία. Πώς να προετοιμαστώ μου λες, όταν δεν ξέρω αν θα είμαι σε γυμνάσιο ή λύκειο;
-
και κυριως δεν μπαινω στη διαδικασια να συγκρινω επαγγελματα που μεταξυ τους καμια ομοιοτητα δεν εχουν. Απο ενα σημειο και μετα δεν χωρά συγκριση.
και δεν θα ασχοληθω με τον καθε ενα για το ποια γνωμη εχει για το επαγγελμα του εκπ/κου.
αλλα και ως εκπ/κος δεν θα μεγεθυνω τα πραγματα .........
-
Εγώ έκανα σύγκριση μεταξύ καθηγητών, διορισμένων και όσων δουλεύουν στα φροντιστήρια. Εκεί δηλαδή δεν έχεις γραπτά,δεν έχεις σημειώσεις,δεν έχεις προετοιμασία? Πως γίνεται ο διορισμένος να κουράζεται από τις 4 ώρες του σχολείου,ενώ ο 2ος όχι? Πως γίνεται ο διορισμένος που κουράστηκε από τις 4 ώρες του σχολείου να τρέχει όλο το απόγευμα για ιδιαίτερα? Άσε την πίεση που έχει ο 2ος από τους πελάτες του και το άγχος,θα γράψουν,δε θα γράψουν....
Ούτε με αστυνόμους που παίρνου σύνταξη 40 ετών ασχολήθηκα,ούτε με γιατρούς.
Κάθε επάγγελμα έχει τις δυσκολίες του και την αξία του. Θυμηθείτε τι έγινε το 2005 που έκανα κάτι εβδομάδες απεργία οι σκουπιδιάρηδες....
-
Θα σου πω μερικά, Μάρκο, για να καταλάβεις:
α) έλλειψη επιμόρφωσης. πρέπει να περνάς ατέλειωτες ώρες για να ψάχνεις τα αυτονόητα. Ούτε βιβλίο καθηγητή δε μας δίνουν, το καταλαβαίνεις;
β) οι γνωστοί εργατοπατέρες που έχουν κάνει τα σχολεία ένα μπάχαλο. Πρέπει να έχεις ακούσει για τις περίφημες αποσπάσεις, που έχει ο εκπαιδευτικός να πατήσει 20 χρόνια στο σχολείο, αλλά κρατάει ωραιότατα τη θέση και εσύ δεν μπορείς να πλησιάσεις σπίτι σου.
γ) παρωχημένα σχολικά εγχειρίδια. Για να σου δώσω ένα παράδειγμα, πάρε και διάβασε την ιστορία γενικής παιδείας της Γ' λυκείου. Αυτή δεν είναι ιστορία, αλλά χρονικό. Μόνο ημερομηνίες και γεγονότα ασύνδετα μεταξύ τους δίνει.
δ) κακές νοοτροπίες συναδέλφων. Ας μην προχωρήσω εδώ.
ε) έλλειψη προγραμματισμού. Για παράδειγμα, εγώ είμαι σε διάθεση. Αυτό σημαίνει ότι θα μάθω το νέο μου σχολείο κοντά α ανοίξουν τα σχολεία. Πώς να προετοιμαστώ μου λες, όταν δεν ξέρω αν θα είμαι σε γυμνάσιο ή λύκειο;
ολα αυτα τα ξερω και δεν ειπα οτι ειναι ιδανικα.
ετσι εχουν ομως χρονια τωρα, δεν ειναι κατι το καινουριο. Το γιατι δεν εχουν αλλαξει αυτα, δεν το ξερω.
-
Οι ώρες οι διδακτικές στο σχολείο είναι λιγότερες, αλλά είναι πιο κουραστικές. Καταρχάς, στο φροντιστήριο δε συναντάς τάξεις των 25 και βάλε ατόμων. Επίσης, στο φροντιστήριο διδάσκεις με συγκεκριμένα πλαίσια. Ο φροντιστής καλύπτει ελλείψεις, δε δημιουργεί ένα πλαίσιο εξαρχής. Στο φροντιστήριο λες "τι κάνατε σήμερα;" και προχωράς ανάλογα. άσε που οι περισσότεροι κυκλοφορούν με σημειώσεις που είναι ένα άθροισμα των καλύτερων βοηθημάτων του εμπορίου. Θέλω να σου πω ότι κάθε θέση έχει τις δικές της δυσκολίες. Τέλος, μην ξεχνάς ότι στο φροντιστήριο έχεις παιδιά που ξέρεις ότι σε έχουν επιλέξει, δηλαδή υπάρχει θετικό κλίμα. Στο σχολείο δε σε επιλέγουν τα παιδιά, για αυτό αγωνίζεσαι για να κερδίσεις την εμπιστοσύνη και το σεβασμό τους.
-
Θα σου πω μερικά, Μάρκο, για να καταλάβεις:
α) έλλειψη επιμόρφωσης. πρέπει να περνάς ατέλειωτες ώρες για να ψάχνεις τα αυτονόητα. Ούτε βιβλίο καθηγητή δε μας δίνουν, το καταλαβαίνεις;
β) οι γνωστοί εργατοπατέρες που έχουν κάνει τα σχολεία ένα μπάχαλο. Πρέπει να έχεις ακούσει για τις περίφημες αποσπάσεις, που έχει ο εκπαιδευτικός να πατήσει 20 χρόνια στο σχολείο, αλλά κρατάει ωραιότατα τη θέση και εσύ δεν μπορείς να πλησιάσεις σπίτι σου.
γ) παρωχημένα σχολικά εγχειρίδια. Για να σου δώσω ένα παράδειγμα, πάρε και διάβασε την ιστορία γενικής παιδείας της Γ' λυκείου. Αυτή δεν είναι ιστορία, αλλά χρονικό. Μόνο ημερομηνίες και γεγονότα ασύνδετα μεταξύ τους δίνει.
δ) κακές νοοτροπίες συναδέλφων. Ας μην προχωρήσω εδώ.
ε) έλλειψη προγραμματισμού. Για παράδειγμα, εγώ είμαι σε διάθεση. Αυτό σημαίνει ότι θα μάθω το νέο μου σχολείο κοντά α ανοίξουν τα σχολεία. Πώς να προετοιμαστώ μου λες, όταν δεν ξέρω αν θα είμαι σε γυμνάσιο ή λύκειο;
ολα αυτα τα ξερω και δεν ειπα οτι ειναι ιδανικα.
ετσι εχουν ομως χρονια τωρα, δεν ειναι κατι το καινουριο. Το γιατι δεν εχουν αλλαξει αυτα, δεν το ξερω.
Το κακό, Μάρκο, είναι ότι ο εκπαιδευτικός γίνεται ο κυματοθραύστης για όλη αυτή τη δυσαρέσκεια και τα κακώς κείμενα του συστήματος τρέχει ο εκπαιδευτικός να τα διορθώσει. Μου λέγαν συνάδελφοι ότι στην Α' γυμνασίου δε λειτουργούσε το λογισμικό που τους είχαν δώσει στο μάθημα της ιστορίας, γιατί μάλλον προϋπέθετε ίντερνετ στις τάξεις και αναγκάζονταν οι συνάδελφοι και έφτιαχναν δικές τους παρουσιάσεις, για να μην απογοητευτούν τα παιδιά.
-
Και στην ερώτησή σου, Μάρκο, γιατί δεν αλλάζουν όλες αυτές οι δυσλειτουργίες που υπάρχουν εδώ και χρόνια, σκέψου μόνο ότι η πρώτη δουλειά μιας κυβέρνησης είναι ν' αλλάξει τους διευθυντές των διευθύνσεων και τους περιφερειακούς διευθυντές. Εσύ καταλαβαίνεις ότι μπορεί ν' αλλάξει κάτι. Και το ωραίο είναι ότι από πάνω σε κατηγορούν αυτοί που σου βγάζουν τα μάτια. Και τέλος, για να σταματήσει αυτή καραμελίτσα των δημοσιογράφων ότι είμαστε τεμπέληδες, να τους απαντήσει κάποιος ότι στη Φινλανδία οι ώρες που διδάσκει ένας εκπαιδευτικός είναι ακόμη λιγότερες και τα χρήματα τριπλάσια. Γιατί άραγε, μήπως γιατί ενδιαφέρονται για το ποιος και πώς πάει να διδάξει στα παιδιά τους;
-
Οι ώρες οι διδακτικές στο σχολείο είναι λιγότερες, αλλά είναι πιο κουραστικές. Καταρχάς, στο φροντιστήριο δε συναντάς τάξεις των 25 και βάλε ατόμων. Επίσης, στο φροντιστήριο διδάσκεις με συγκεκριμένα πλαίσια. Ο φροντιστής καλύπτει ελλείψεις, δε δημιουργεί ένα πλαίσιο εξαρχής. Στο φροντιστήριο λες "τι κάνατε σήμερα;" και προχωράς ανάλογα. άσε που οι περισσότεροι κυκλοφορούν με σημειώσεις που είναι ένα άθροισμα των καλύτερων βοηθημάτων του εμπορίου. Θέλω να σου πω ότι κάθε θέση έχει τις δικές της δυσκολίες. Τέλος, μην ξεχνάς ότι στο φροντιστήριο έχεις παιδιά που ξέρεις ότι σε έχουν επιλέξει, δηλαδή υπάρχει θετικό κλίμα. Στο σχολείο δε σε επιλέγουν τα παιδιά, για αυτό αγωνίζεσαι για να κερδίσεις την εμπιστοσύνη και το σεβασμό τους.
Πράγματι στο φροντιστήριο έχεις μικρά τμήματα,αλλά πιο απαιτητικά,διότι εκεί ΣΕ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ. Και αυτό το ξέρουν και οι γονείς και τα παιδιά και τα αφεντικά σου.
Και βέβαια δημιουργεί νέο πλαίσιο στο φροντιστήριο. Αν μπαίνεις και λες "τι κάνατε σήμερα" θα μείνεις πίσω στην ύλη και θα σε κράζου οι πελάτες. Οι καθηγητές του φροντιστηρίου,με τον τόσο ανταγωνισμό γυρνάνε με τα βοηθήματα,ενώ οι διορισμένοι τα γράφουν όλα μόνοι τους από την αρχή? Στο φροντιστήριο δε σε επιλέγουν πάντα τα παιδιά,εσένα σα μονάδα. Επιλέγουν το φροντιστήριο για κάποιος καθηγητές και αγκαστικά σε κάποια μαθήματα έχουν και εσένα. Αλλά ούτως ή άλλως δεν πρέπει να παλεύεις να κερδίσεις το σεβασμό και την εκτίμησή τους?
-
Οι ώρες οι διδακτικές στο σχολείο είναι λιγότερες, αλλά είναι πιο κουραστικές. Καταρχάς, στο φροντιστήριο δε συναντάς τάξεις των 25 και βάλε ατόμων. Επίσης, στο φροντιστήριο διδάσκεις με συγκεκριμένα πλαίσια. Ο φροντιστής καλύπτει ελλείψεις, δε δημιουργεί ένα πλαίσιο εξαρχής. Στο φροντιστήριο λες "τι κάνατε σήμερα;" και προχωράς ανάλογα. άσε που οι περισσότεροι κυκλοφορούν με σημειώσεις που είναι ένα άθροισμα των καλύτερων βοηθημάτων του εμπορίου. Θέλω να σου πω ότι κάθε θέση έχει τις δικές της δυσκολίες. Τέλος, μην ξεχνάς ότι στο φροντιστήριο έχεις παιδιά που ξέρεις ότι σε έχουν επιλέξει, δηλαδή υπάρχει θετικό κλίμα. Στο σχολείο δε σε επιλέγουν τα παιδιά, για αυτό αγωνίζεσαι για να κερδίσεις την εμπιστοσύνη και το σεβασμό τους.
Πράγματι στο φροντιστήριο έχεις μικρά τμήματα,αλλά πιο απαιτητικά,διότι εκεί ΣΕ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ. Και αυτό το ξέρουν και οι γονείς και τα παιδιά και τα αφεντικά σου.
Και βέβαια δημιουργεί νέο πλαίσιο στο φροντιστήριο. Αν μπαίνεις και λες "τι κάνατε σήμερα" θα μείνεις πίσω στην ύλη και θα σε κράζου οι πελάτες. Οι καθηγητές του φροντιστηρίου,με τον τόσο ανταγωνισμό γυρνάνε με τα βοηθήματα,ενώ οι διορισμένοι τα γράφουν όλα μόνοι τους από την αρχή? Στο φροντιστήριο δε σε επιλέγουν πάντα τα παιδιά,εσένα σα μονάδα. Επιλέγουν το φροντιστήριο για κάποιος καθηγητές και αγκαστικά σε κάποια μαθήματα έχουν και εσένα. Αλλά ούτως ή άλλως δεν πρέπει να παλεύεις να κερδίσεις το σεβασμό και την εκτίμησή τους?
Στο σχολείο, δηλαδή, δε σε ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ; Εν δευτέροις, πρέπει στο φροντιστήριο να λες "τι κάνατε σήμερα", γιατί όλα τα φροντιστήρια, τουλάχιστον τα συνοικιακά, δε λειτουργούν με τμήματα πανελλαδικών. Στο φροντιστήριο λειτουργείς με συγκεκριμένο πλαίσιο. Οι πανελλαδικές έχουν συγκεκριμένο πλαίσιο, στο γυμνάσιο ο καθηγητής του σχολείου έχει ορίσει το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθείς. Τρίτον, με ρωτάς αν οι καθηγητές του σχολείου δημιουργούν μόνοι τους το υλικό τους. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Φέτος δίδασκα ιστορία γενικής παιδείας γ' λυκείου. Αυτό είναι ένα μάθημα που δεν πολυενδιαφέρει τους εκδοτικούς οίκους. Νομίζεις ότι και να θες μπορείς να βρεις βοηθήματα; άντε, να βρεις ένα βοήθημα με σχεδιαγράμματα. Νομίζεις ότι αυτό αρκεί; Ας πούμε, στο κομμάτι της τέχνης μπήκα στις ιστοσελίδες μουσείων για να βρω υλικό. Αυτό, όμως, είναι έρευνα, δεν είναι πήρα τρία βοηθήματα, τα ξεφύλλισα και έγραψα μία περίληψη. Τέλος, λες ότι στο φροντιστήριο δε σε επιλέγουν τα παιδιά. Στα φροντιστήρια το προσωπικό είναι σταθερό και ξέρει ο μαθητήτής που πάει, αλλά να ξέρεις ότι στο φροντιστήριο δεν έχει ο καθηγητής την ταμπέλα του "μα.........." που έχει στο σχολείο. Το στερεότυπο για τον καθηγητή του σχολείου είναι ότι είναι ένας τεμπέλης δημόσιος υπάλληλος που ανυπομονεί να τελειώσει το ωράριό του, για να πάει να κάνει κανένα ιδιαίτερο. Αυτά στα λέει κάποια που πριν από μερικούς μήνες ήταν στην άλλη πλευρά. Μην τα βλέπεις τα πράγματα άσπρα ή μαύρα. Εγώ γνώρισα τεμπέληδες και στο σχολείο και στα φροντιστήρια, απλώς ο Έλληνας εκτιμά μόνο ό,τι πληρώνει.
-
Πρέπει να ξέρεις ότι το μάθημα του σχολείου από το μάθημα του φροντιστηρίου διαφέρει. τρανό παράδειγμα η έκθεση. Έκανα έκθεση α' λυκείου στο φροντιστήριο και φέτος δυσκολεύτηκα όταν κλήθηκα να διδάξω το μάθημα στο σχολείο. Εκεί το βιβλίο έχει και πολλά στοιχεία γλωσσολογίας π.χ., κάναμε εργασίες στο μάθημα που απαιτούσαν έρευνα και χρόνο και από την πλευρά μου. Δεν είναι το ίδιο με το φροντιστήριο που έκανα μεθοδολογία, σχεδιαγράμματα και διόρθωση, πώς να το κάνουμε. Το ίδιο βίωσα σε όλα τα μαθήματα. Αλλιώς, π.χ. αντιμετωπίζεις τα αρχαία ελληνικά και όλα τα υπόλοιπα μαθήματα. Όσοι συνάδελφοι έχουν εμπειρία και από τα δύο καταλαβαίνουν. το θέμα δεν είναι να συγκρίνουμε και να βγάλουμε τον πιο δουλευτερά, αλλά η συζήτηση γίνεται για να καταλάβουμε ότι η διδασκαλία στο σχολείο και στο φροντιστήριο δεν είναι το ίδιο πράγμα. Εγώ π.χ. κατέβαλα περισσότερη προσπάθεια για το σχολείο, άλλος μπορεί να το βλέπει πιο απλό το να διδάσκει στο σχολείο.
-
Ποιος σου είπε ότι όλα τα φροντιστήρια σε όλη την Ελλάδα κρατούν τους ίδιους καθηγητές?
Ποιος σου είπε ότι κάποιος που κάνει την ιστορία που προανέφερες σε φροντιστήριο δεν κάνει την έρευνά του?
Και αφού είναι τόσο δυσκολότερη η δουλειά του σχολείου γιατί δε γυρνάτε οι μόνιμοι στα φροντιστήρια?
-
Ποιος σου είπε ότι όλα τα φροντιστήρια σε όλη την Ελλάδα κρατούν τους ίδιους καθηγητές?
Ποιος σου είπε ότι κάποιος που κάνει την ιστορία που προανέφερες σε φροντιστήριο δεν κάνει την έρευνά του?
Και αφού είναι τόσο δυσκολότερη η δουλειά του σχολείου γιατί δε γυρνάτε οι μόνιμοι στα φροντιστήρια?
Νομίζω δεν έχεις καταλάβει το σκοπό της συζήτησης. Τελοσπάντων, για τελευταία φορά σου επισημαίνω τα εξής:
α) δίδασκα για επτά χρόνια ιστορία κατεύθυνσης γ' λυκείου σε φροντιστήρια. Σκοπός δικός μου και του μαθητή δεν ήταν να αποκτήσει ιστορική συνείδηση, αλλά να προσαρμοστεί στο πνεύμα των πανελλαδικών. Αυτό εννοώ ότι ο φροντιστής ακολουθεί συγκεκριμένο πλαίσιο εργασίας. Αυτό δεν είναι τόσο απαιτητικό σε γνωστικό και παιδαγωγικό επίπεδο, αλλά καταντά ανιαρό, γιατί δεν έχεις περιθώρια αυτενέργειας. Στο σχολείο, αντίθετα, στόχος σου είναι να αποκτήσει ο μαθητής ιστορική συνείδηση. Συνεπώς, πρέπει να συμπεριλάβεις στο μάθημά σου ένα σωρό άλλα πράγματα που δεν τα κάνεις στο φροντιστήριο, π.χ. πηγές, εργασίες, διδακτικές επισκέψεις, παρουσιάσεις κτλ. Αυτό είναι πιο απαιτητικό, αλλά και πιο δημιουργικό
β) δε θέλω να γυρίσω στο φροντιστήριο, γιατί η δουλειά μου στο σχολείο είναι πιο δημιουργική. Έδωσα για πρώτη φορά πέρυσι ΑΣΕΠ συνειδητά, ξέροντας τι ζητάω.
γ) Δεν είναι όλοι οι καθηγητές των φροντιστηρίων κορυφές. Για τέσσερα χρόνια είχα δικό μου φροντιστήριο και ξέρω τι λέω. Πολλές φορές το κριτήριο του ιδιοκτήτη δεν είναι μόνο πόσο καλός είναι ο άλλος στη δουλειά του, αλλά και πόσο τον βολεύει ;)
-
LK, συνέχισε την αυτάρεσκη ομφαλοσκόπηση, αλλά αφιέρωσε και λίγο χρόνο για να απαντήσεις στο δίλημμα: βρέχει ή μας φτύνουν;
-
Και έλεγα και εγώ από που... οργώμεν! :P
-
Καλά που μας τα λες lk γιατί εμείς δε δουλεύουμε και σε φροντιστήρια και δε γνωρίζουμε από συνθήκες εργασίας.
-
LK, συνέχισε την αυτάρεσκη ομφαλοσκόπηση, αλλά αφιέρωσε και λίγο χρόνο για να απαντήσεις στο δίλημμα: βρέχει ή μας φτύνουν;
Διάβαζα με πολλή προσοχή κι ενδιαφέρον τις τοποθετήσεις της συναδέλφου LK και αίφνης... έπεσα πάνω σ' αυτό το αρνητικό έως επιθετικό σχόλιο... Γιατί αλήθεια??
Όσα αναλύει με υπομονή η συνάδελφος περιγράφουν καταστάσεις που έχουμε ζήσει όλοι όσοι έχουμε βρεθεί και στις δύο όχθες του ποταμού που λέγεται εκπαίδευση. Εξάλλου, ο καθένας μας στηρίζεται στις προσωπικές του εμπειρίες για να εκφέρει άποψη. Αυτό γιατί θα πρέπει να χαρακτηρίζεται "αυτάρεσκη ομφαλοσκόπηση"?
Η διαφωνία με τις απόψεις της είναι αποδεκτή και ο διάλογος θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα γόνιμος γιατί το θέμα "καίει" .
Τα σχόλια όμως που διακόπτουν την πορεία ενός τέτοιου διαλόγου σε τι μπορούν ν' αποβούν ωφέλημα?
Επί του θέματος να συμπληρώσω και να ενισχύσω τα όσα υποστηρίζει η LK , λέγοντας:
1)Ο εκπαιδευτικός του σχολείου έχει χρέος και φέρει ευθύνη για τη συνολική καλλιέργεια και αγωγή των παιδιών- ακόμη και για τη σωματική τους ασφάλεια έχει ευθύνη.
2)Το πρόγραμμα του εκπαιδευτικού στο σχολείο είναι φορτωμένο με δραστηριότητες πέραν της εκπαιδευτικής πράξης αυτής καθαυτής (εφημερίες, απουσίες, βαθμοί, εργασίες γραφείου..) .
Όλα αυτά συναποτελούν ένα πλαίσιο περισσότερο πολύπλοκο που δεν επιτρέπει στον εκπαιδευτικό να είναι προσηλωμένος ολοκληρωτικά στο αντικείμενο διδασκαλίας.
Όλα αυτά δεν υπάρχουν στο σύμπαν της φροντιστηριακής εκπαίδευσης. Εκεί η δραστηριότητα είναι μία και ο στόχος μοναδικός.Υπάρχουν δυσκολίες πολύ μεγάλες αλλά άλλου τύπου.
Τέλος, αν ως κλάδος αποδεχόμαστε να μπαίνουμε σε διλήμματα του τύπου "βρέχει ή μας φτύνουν" σημαίνει πως "το σύστημα" κάνει πολύ καλά τη δουλειά του και η πλήρης απαξίωση του ΣΧΟΛΕΊΟΥ από τους ίδιους τους λειτουργούς της είναι κοντά.
-
LK, συνέχισε την αυτάρεσκη ομφαλοσκόπηση, αλλά αφιέρωσε και λίγο χρόνο για να απαντήσεις στο δίλημμα: βρέχει ή μας φτύνουν;
Διάβαζα με πολλή προσοχή κι ενδιαφέρον τις τοποθετήσεις της συναδέλφου LK και αίφνης... έπεσα πάνω σ' αυτό το αρνητικό έως επιθετικό σχόλιο... Γιατί αλήθεια??
Όσα αναλύει με υπομονή η συνάδελφος περιγράφουν καταστάσεις που έχουμε ζήσει όλοι όσοι έχουμε βρεθεί και στις δύο όχθες του ποταμού που λέγεται εκπαίδευση. Εξάλλου, ο καθένας μας στηρίζεται στις προσωπικές του εμπειρίες για να εκφέρει άποψη. Αυτό γιατί θα πρέπει να χαρακτηρίζεται "αυτάρεσκη ομφαλοσκόπηση"?
Η διαφωνία με τις απόψεις της είναι αποδεκτή και ο διάλογος θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα γόνιμος γιατί το θέμα "καίει" .
Τα σχόλια όμως που διακόπτουν την πορεία ενός τέτοιου διαλόγου σε τι μπορούν ν' αποβούν ωφέλημα?
Επί του θέματος να συμπληρώσω και να ενισχύσω τα όσα υποστηρίζει η LK , λέγοντας:
1)Ο εκπαιδευτικός του σχολείου έχει χρέος και φέρει ευθύνη για τη συνολική καλλιέργεια και αγωγή των παιδιών, ακόμη και για τη σωματική τους ασφάλεια έχει ευθύνη.
2)Το πρόγραμμα του εκπαιδευτικού στο σχολείο είναι φορτωμένο με δραστηριότητες πέραν της επαιδευτικής πράξης αυτής καθαυτής (εφημερίες, απουσίες, βαθμοί, εργασίες γραφείου..) .
Όλα αυτά συναποτελούν ένα πλαίσιο περισσότερο πολύπλοκο που δεν επιτρέπει στον εκπαιδευτικό να είναι προσηλωμένος ολοκληρωτικά στο αντικείμενο διδασκαλίας.
Όλα αυτά δεν υπάρχουν στο σύμπαν της φροντιστηριακής εκπαίδευσης. Εκεί η δραστηριότητα είναι μία και ο στόχος μοναδικός.Υπάρχουν δυσκολίες πολύ μεγάλες αλλά άλλου τύπου.
Τέλος, αν ως κλάδος αποδεχόμαστε να μπαίνουμε σε διλήμματα του τύπου "βρέχει ή μας φτύνουν" σημαίνει πως "το σύστημα" κάνει πολύ καλά τη δουλειά του και η πλήρης απαξίωση του ΣΧΟΛΕΊΟΥ από τους ίδιους τους λειτουργούς της είναι κοντά.
Θα συμφωνήσω και γω ...
Άλλο σχολείο που είναι υπεύθυνο για την γενικότερη παιδεία και μόρφωση των παιδιών (και καλό θα ήταν να μην το απαξιωναμε αυτό) και άλλο φροντιστήριο...Και γω ως γονιός άλλα περιμένω από τους δασκάλους των παιδιών μου και άλλα θα περιμένω από αυτόν που θα τα ενισχύσει στα αδύνατά τους σημεία στο γνωστικό και μόνο αντικείμενο..
-
Μπορείτε να αλληλοσυγχαίρεστε μεταξύ σας, πάντως δεν έχω ακούσει μια καλή κουβέντα για τους εκπαιδευτικούς από αυτούς που είναι "εκεί εξω", αν αυτό δεν σας προβληματίζει δεν μπορώ να κάνω κάτι, τελείωσα με τη συζήτηση αυτή
-
Και επειδή οι περισσότεροι δεν βλέπουν κάτι καλό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει κάτι καλό να δουν. Το δίκαιο δεν συμβαδίζει πάντα με την πλειοψηφία..Εννοείται ότι υπάρχουν άνθρωποι στην εκπαίδευση που θα έπρεπε να απομακρυνθούν. Δεν μπορεί όμως ο καθένας να γενικεύει και να αλλοιώνει έννοιες...άλλο σχολείο ..έχει ξακάθαρους σκοπούς και ευθύνες και άλλο φροντιστήριο. Δεν είπαμε ότι λειτουργούν στην εντέλεια αλλά δεν μπορώ να ισοπεδώσω συνάδελφους στο δημόσιο σχολείο που τα δίνουν όλα...Για μένα τα πράγματα εξαρτώνται από την προαίρεση του καθενός, αν είναι καλή ή κακή..Και σε συζητήσεις που έχω τύχει στο περιβάλλον μου ακούω και καλά λόγια για τους δασκάλους..ακόμα...
-
Υπεύθυνοι και ανεύθυνοι υπάρχουν σε κάθε τομέα εργασίας.Το να γενικεύουμε και να λέμε π.χ όλοι οι καθηγητές ίδιοι είναι , είναι το μόνο εύκολο...
-
Οι συνάδελφοι που μίλησαν προηγουμένως με κάλυψαν πλήρως. Επίσης, και εγώ δεν καταλαβαίνω τα ευφυολογήματα που προηγήθηκαν που φανερώνουν μονοδιάστατα μυαλά. Επίσης, και σταματώ εδώ, ας σκεφτούμε ότι οι περισσότεροι που εργαζόμαστε στο δημόσιο σχολείο πρώην φροντιστές είμαστε. Δηλαδή, η είσοδός μας στο δημόσιο σχολείο μας απαξίωσε ξαφνικά; ??? ??? ??? ??? ???
-
Έχθρός του καλού είναι ο ... καλύτερος ..., αν μου επιτρέπεται να παραφράσω, μερικώς, τον τίτλο του θέματος.
-
1)Ο εκπαιδευτικός του σχολείου έχει χρέος και φέρει ευθύνη για τη συνολική καλλιέργεια και αγωγή των παιδιών- ακόμη και για τη σωματική τους ασφάλεια έχει ευθύνη.
2)Το πρόγραμμα του εκπαιδευτικού στο σχολείο είναι φορτωμένο με δραστηριότητες πέραν της εκπαιδευτικής πράξης αυτής καθαυτής (εφημερίες, απουσίες, βαθμοί, εργασίες γραφείου..) .
Όλα αυτά συναποτελούν ένα πλαίσιο περισσότερο πολύπλοκο που δεν επιτρέπει στον εκπαιδευτικό να είναι προσηλωμένος ολοκληρωτικά στο αντικείμενο διδασκαλίας.
Όλα αυτά δεν υπάρχουν στο σύμπαν της φροντιστηριακής εκπαίδευσης. Εκεί η δραστηριότητα είναι μία και ο στόχος μοναδικός.Υπάρχουν δυσκολίες πολύ μεγάλες αλλά άλλου τύπου.
Τέλος, αν ως κλάδος αποδεχόμαστε να μπαίνουμε σε διλήμματα του τύπου "βρέχει ή μας φτύνουν" σημαίνει πως "το σύστημα" κάνει πολύ καλά τη δουλειά του και η πλήρης απαξίωση του ΣΧΟΛΕΊΟΥ από τους ίδιους τους λειτουργούς της είναι κοντά.
εαν δε ζησεις μεσα και στα δυο: φροντιστηρια και δημοσιο σχολειο, δε μπορεις να βγαλεις συμπέρασμα ....οσο ημουν στα φροντιστηρια δουλευοντας 8 ωρες την ημερα και αλλες τοσες ωρες διαδρομες ελεγα οτι οι καθηγητες στο σχολειο καθονται, όταν μπηκα στο σχολειο καταλαβα οτι εαν εισαι ευσυνειδητος, οι δυσκολιες ειναι τεραστιες ειδικα στην αρχη που δεν ξερεις πολλα πραγματα...σιγουρα υπαρχουν δυσκολιες , διαφορετικης φυσεως ΠΑΝΤΟΥ!
-
Πάντως κορίτσια,την ευθύνη των παιδιών την έχεις ούτως ή άλλως. Στο φροντιστήριο δηλαδή μπορείς να είσαι άνετος και να εκφράζεσαι όπως θέλεις και να λες ότι θέλεις? Ή στο φροντιστήριο δε θα βρεθεί μία ώρα για να μιλήσεις για το αντικείμενό σχετικά με την ύλη που διδάσκεις αλλά σε άλλο επίπεδο?
-
Σύμφωνοι, υπάρχουν ομοιότητες αλλά και πολύ μεγάλες διαφορές στις συνθήκες εργασίας στον ένα και τον άλλο χώρο (φροντιστήριο-σχολείο). Αυτό όμως δε σημαίνει πως μπορεί κάποιος να συγκρίνει το 5ωρο στο σχολείο με το 5ωρο στο φροντιστήριο και να πει πως το πρώτο είναι πιο ξεκούραστο και χαλαρό.
Είναι αλήθεια πως κι εγώ όταν ήμουν φροντιστού, δε μπορούσα να το καταλάβω, δούλευα 12ωρα κάθε μέρα σχεδόν και μου φαινόταν αδιανόητο να βλέπουν βουνό οι καθηγητές του σχολείου τις 4-5 ώρες. Και όμως τώρα κι εγώ στις 4 ώρες μαθήματος στο σχολείο νιώθω πως αγγίζω τα όριά μου.
Δεν ξέρω, μπορεί να 'ναι που γερνάω κιόλας...(Κι ούτε διορισμό δεν έχω δει ακόμη!)
Ακόμη, θα ήθελα, αν μου επιτρέπει ο Αριστος2, να σχολιάσω την παράφραση του τίτλου.. Νομίζω πως ο καλύτερος συνάδελφος,είτε είναι φροντιστής είτε δημόσιος λειτουργός, δεν είναι (ή δεν πρέπει να είναι) εχθρός του καλού συνάδελφου. Αντίθετα ο καλύτερος συνάδελφος αφενός πρέπει να είναι μέτρο σύγκρισης για ν' ανεβάζουμε όλοι μας τον πήχυ κι αφετέρου ο καλύτερος συνάδελφος μπορεί να είναι συνεργάτης για να γίνουμε κι εμείς καλύτεροι. [Ο μέντορας, δεν πιστεύω πως θα μπορέσει να είναι κάτι απ' τα δυο για τον απλό λόγο ότι θα κουβαλά την ταμπέλα του αξιολογητή. ]
Όπως και να' χει, από όποιο πόστο κι αν προσφέρουμε έργο, νομίζω δεν πρέπει να είμαστε ανασφαλείς για την αξία του έργου που προσφέρουμε. Εμείς οι ίδοι πρέπει πρώτοι απ' όλους να προσδίδουμε κύρος στο λειτούργημά μας μέσα από τον τρόπο που το ασκούμε. Κι αυτό όχι για άλλο λόγο αλλά για να ανακόψουμε την πολύ καλά σχεδιασμένη και κατευθυνόμενη κατρακύλα που έχει πάρει συνολικά η δημόσια εκπαίδευση ως κοινωνικό αγαθό. Ας μην την αφήσουμε να φτάσει στην απόλυτη ισοπέδωση. Αυτό θέλουν, ας μην τους βοηθάμε κιόλας να το πετύχουν.
-
Λέγοντας, προφανώς, "εχθρός του καλού είναι ο ... καλύτερος ...", εννοώ την ύπαρξη κινήτρου για τον καθένα μας.
Θαρρώ πως συμφωνούμε tihea ..., τυχαίο; ;)
-
Λέγοντας, προφανώς, "εχθρός του καλού είναι ο ... καλύτερος ...", εννοώ την ύπαρξη κινήτρου για τον καθένα μας.
Θαρρώ πως συμφωνούμε tihea ..., τυχαίο; ;)
... Δε νομίζω ;D ;D ;D
-
Γιατί μου φαίνεται πως όσο τρέχουμε όλη μέρα στα φροντιστήρια και στα ιδιαίτερα και έχουμε ΑΦΕΝΤΙΚΑ μας φαίνονται αστείες οι 4 ώρες του σχολείου,ενώ μόλις μπούμε στο σχολείο μας φαίνονται βουνό?
-
παντως, χτες που τα ελεγα με μια φιλη που σπουδαζει υποκριτικη, μου ειπε το εξης:
" στασου ρε Μαρκο, (τιναζει πισω το μαλλι, και συνεχιζει...) εχετε μπερδεψει τα μπουτια σας εκει μεσα,δηλαδή εγω ηθοποιος δεν ειμαι ειτε παιζω στο θεατρο ειτε σε ενα διαφορετικο χωρο οπως του κινηματογραφου?δεν ειναι ιδιες οι συνθηκες δουλειας αλλα η ουσια παραμενει η ιδια. Γινομαι καλυτερη στη δουλεια μου ετσι κι αλλιως."
και εχει απολυτο δικιο η ανερχομενη "σταρ" ;D
και γω της απαντω: "σωστα, αλλα άλλη η αιγλη και η αναγνωρισιμοτητα ως ηθοποιος του σινεμα και άλλη ως ηθοποιος που παιζει στο θεατρο και που θα ειναι στην "αφανεια" ισως και για....χρονια!!!"
γιατι, αν καταλαβες καλα, εμεις εκει για το "παντεσπάνι" μαλωνουμε.....;
διορθωνω: οχι "παντεσπανι" (οχι πως ειναι εντελως λαθος και αυτη η σημασια), "γκρο πλαν" της ειπα.
-
Γιατί μου φαίνεται πως όσο τρέχουμε όλη μέρα στα φροντιστήρια και στα ιδιαίτερα και έχουμε ΑΦΕΝΤΙΚΑ μας φαίνονται αστείες οι 4 ώρες του σχολείου,ενώ μόλις μπούμε στο σχολείο μας φαίνονται βουνό?
Νομίζω ότι έχει να κάνει με τον αριθμό των παιδιών. Άλλο 7-10 άτομα και άλλο 25-30. Συνηθως στο φροντιστήριο καταβάλεις ενέργεια να γίνεις κατανοητός και να περάσεις το μάθημα στα παιδια που συνήθως θέλουν να ακούσουν. Στο σχολείο το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας καταναλώνεται στο να τα καθήσεις κάτω, να γίνει μια σχετική ησυχία, να έχεις την προσοχή τους που δεν είναι δεδομένη και ΜΕΤΑ αρχίζεις να συγκεντρώνεσαι στη διδασκαλία και όχι χωρίς εμπόδια κλπ.
Όταν δουλευα φροντιστήριο θυμάμαι ότι με απασχολούσε η διδασκαλία αυτή καθαυτή δηλ. πως θα διδάξω αυτό, αν θα προσθέσω αυτή την άσκηση κλπ. Στο δημόσιο σχολείο δεν έχω τέτοια πολυτέλεια γιατί με 25 παιδιά αποκάτω να γκαρίζουν, να χτυπιούνται και να κάνουν ό,τι περνάει απο το χέρι τους για να μη γίνει μάθημα...και όπως καταλαβαίνεις τη 2η-3η ώρα είμαι πτώμα...
-
Γιατί μου φαίνεται πως όσο τρέχουμε όλη μέρα στα φροντιστήρια και στα ιδιαίτερα και έχουμε ΑΦΕΝΤΙΚΑ μας φαίνονται αστείες οι 4 ώρες του σχολείου,ενώ μόλις μπούμε στο σχολείο μας φαίνονται βουνό?
Μάλλον, δεν εννοείς να καταλάβεις. Στο φροντιστήριο το παιδί έρχεται από επιλογή. Στο σχολείο δεν έρχεται από επιλογή, νιώθει ότι του επιβάλουν, γι αυτό κάποια είναι και αντιδραστικά, γι αυτό και κοπιάζεις περισσότερο, γιατί εκτός της διδασκαλίας ταυτόχρονα διαχειρίζεσαι και την τάξη. Για ρώτα συναδέλφους που ήταν σε ΕΠΑΛ να σου πουν πώς νιώθουν μετά από τέσσερις ώρες στην τάξη!!
-
Τι ποσοστό των παιδιών έρχεται στο φροντιστήριο από επιλογή και ποιες παράμετροι καθόρισαν αυτήν την επιλογτή?
Γιατί ξέρω μαθητές με βαθμούς πάνω από 17 που ήρθαν για να κάνουν κάτι παραπάνω,ξέρω μαθητές που ήρθαν για την πλάκα τους αφού ήρθε και η παρέα τους
και ξέρω και μαθητές,που τους κουβάλησαν οι γονείς με τα χίλια ζόρια για να περάσουν την τάξη. Άρα,όπως έχουμε ζήσει όλοι στα φροντιστήρια,τα τμήματα που κάνουν πραγματικά σωστή δουλειά είναι η μειοψηφία και είναι τα τμήματα που διαλέγουν να διδάξουν τα αφεντικά και οι παλιότεροι καθηγητές,γιατί οι νέοι παίρνουν όλο το στοκ.
-
Τι ποσοστό των παιδιών έρχεται στο φροντιστήριο από επιλογή και ποιες παράμετροι καθόρισαν αυτήν την επιλογτή?
Γιατί ξέρω μαθητές με βαθμούς πάνω από 17 που ήρθαν για να κάνουν κάτι παραπάνω,ξέρω μαθητές που ήρθαν για την πλάκα τους αφού ήρθε και η παρέα τους
και ξέρω και μαθητές,που τους κουβάλησαν οι γονείς με τα χίλια ζόρια για να περάσουν την τάξη. Άρα,όπως έχουμε ζήσει όλοι στα φροντιστήρια,τα τμήματα που κάνουν πραγματικά σωστή δουλειά είναι η μειοψηφία και είναι τα τμήματα που διαλέγουν να διδάξουν τα αφεντικά και οι παλιότεροι καθηγητές,γιατί οι νέοι παίρνουν όλο το στοκ.
Yπάρχουν και αυτοί που λες, αλλά μετά από ένα δύο μήνες το πολύ φεύγουν. Δε μιλάμε στο σχολείο για καλές ή κακές επιδόσεις, αλλά για διαχείριση τάξης. Πίστεψέ με, αυτό στο φροντιστήριο σπάνια το συναντάς. Ακόμα και αν έχεις στο τμήμα ένα ζωηρό μαθητή, τον ελέγχεις καλύτερα, όταν έχεις μια τάξη επτά ατόμων.
-
Ο καθένας έχει τις προσωπικές του εμπειρίες, γι`αυτό δεν πρέπει να είναι κανείς απόλυτος για το τι συμβαίνει παντού. Για αρκετά χρόνια έκανα, όχι τετράωρα, αλλά κάτι ξεγυρισμένα εφτάωρα σε ΕΠΑΛ! Και με υπερωρίες και με τα πιο περίεργα μαθήματα και έχω σώας τας φρένας! (Ακόμα), ;)
-
Ακόμα και στη μετάδοση του γνωστικού υλικού υλικού υπάρχουν περιπτώσεις που το σχολείο είναι πιο απαιτητικό από το φροντιστήριο. Για σκεφτείτε να διδάσκεις μαθήματα, όπως τον Επιτάφιο στη Γ' λυκείου και να προσπαθείς να τους κινήσεις το ενδιαφέρον και να τους κάνεις να αγαπήσουν το έργο, όταν το 99,9% θεωρεί το μάθημα χάσιμο χρόνου. Νομίζω ότι προσπαθούμε να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα. Φυσικά και το φροντιστήριο έχει δυσκολίες, αλλά όπως είπαν οι συνάδελφοι, άλλης μορφής. Το άγχος στο φροντιστήριο είναι απείρως μεγαλύτερο, όπως και το απογευματινό ωράριο δε σου επιτρέπει να έχεις οικογενειακή ζωή. Όμως, μπαίνοντας σ' ένα σχολείο δεν τελείωσαν τα προβλήματά σου. Και εκεί έχεις δυσκολίες άλλου τύπου. Συνεπώς, η συζήτηση του να αποδείξουμε ποιος κουράζεται περισσότερο, είναι άνευ νοήματος!
-
Ο καθένας έχει τις προσωπικές του εμπειρίες, γι`αυτό δεν πρέπει να είναι κανείς απόλυτος για το τι συμβαίνει παντού. Για αρκετά χρόνια έκανα, όχι τετράωρα, αλλά κάτι ξεγυρισμένα εφτάωρα σε ΕΠΑΛ! Και με υπερωρίες και με τα πιο περίεργα μαθήματα και έχω σώας τας φρένας! (Ακόμα), ;)
Ήρωας, δεν το συζητώ!!! ;D ;D ;D
-
Ας δεχτώ λοιπόν,ότι οι 4 ώρες του σχολείου είναι εξανλτητικές. Με τη κουράγι το 85% των μόνιμων κάνουν ιδιαίτερα το απόγευμα?
-
Ας δεχτώ λοιπόν,ότι οι 4 ώρες του σχολείου είναι εξανλτητικές. Με τη κουράγι το 85% των μόνιμων κάνουν ιδιαίτερα το απόγευμα?
Σ'αυτό το σημείο θα συμφωνήσω μαζί σου, γιατί αυτοί που έχουν στήσει τ'απογεύματα βιομηχανία ιδιαίτερων είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για την κακή εικόνα του κλάδου προς τα έξω. Όμως αυτοί το δημόσιο σχολείο το έχουν σε δεύτερη μοίρα όπως και το ρόλο τους σ'αυτό. Δεν μπορεί να είναι καλοί εκπαιδευτικοί και να δίνουν την ψυχή τους πρωί- βράδυ, όπως περιέγραψαν πιο πάνω οι LK, tihea και άλλοι με τους οποίους συμφωνώ απόλυτα.
-
Ας το δούμε από την πλευρά του μαθητή. Έστω ότι η Λίζα Λ.Πετροβασίλη θέλει τον κ. Χλέμπουρα για ιδιαίτερα στα μαθηματικά.
Γιατί να μην τον έχει? Διαλέγουμε γιατρό,κομμωτή,βιβλιοπώλη,γιατί να μη μπορούμε να διαλέξουμε και τον καθηγητή που θα μας κάνει ιδιαίτερα?
-
Ρε παιδιά, ΕΛΕΟΣ!!! ::) Γιατί το ένα και γιατί το άλλο. Νομίζω ότι οι συνάδελφοι ήταν σαφέστατοι και κατατοπιστικότατοι!
Ο καθένας έχει τις προσωπικές του εμπειρίες, γι`αυτό δεν πρέπει να είναι κανείς απόλυτος για το τι συμβαίνει παντού. Για αρκετά χρόνια έκανα, όχι τετράωρα, αλλά κάτι ξεγυρισμένα εφτάωρα σε ΕΠΑΛ! Και με υπερωρίες και με τα πιο περίεργα μαθήματα και έχω σώας τας φρένας! (Ακόμα), ;)
ΑΞΙΟΣ! ΗΡΩΑΣ! ΕΥΓΕ! ;D
...Τσεκαρισμένο αυτό ε; ;D
-
Ας δεχτώ λοιπόν,ότι οι 4 ώρες του σχολείου είναι εξανλτητικές. Με τη κουράγι το 85% των μόνιμων κάνουν ιδιαίτερα το απόγευμα?
εξαντλητικες 4 ωρες ? μιλαμε για 3! (45 Χ 4). Αν κουραζομαστε με 3 ωρες....βραστα!! τοτε γιατι βρε παιδια να θελουμε να γινουμε εκπ/κοι και να ζουμε στην ταλαιπώρια?
ας σπουδαζαμε κατι αλλο....
-
Ας δεχτώ λοιπόν,ότι οι 4 ώρες του σχολείου είναι εξανλτητικές. Με τη κουράγι το 85% των μόνιμων κάνουν ιδιαίτερα το απόγευμα?
εξαντλητικες 4 ωρες ? μιλαμε για 3! (45 Χ 4). Αν κουραζομαστε με 3 ωρες....βραστα!! τοτε γιατι βρε παιδια να θελουμε να γινουμε εκπ/κοι και να ζουμε στην ταλαιπώρια?
ας σπουδαζαμε κατι αλλο....
Κουράζεσαι γιατί τα δίνεις όλα, δεν κάνεις οικονομία δυνάμεων ούτε αφήνεις απλά να κυλήσει η ώρα να κτυπήσει το κουδούνι. Μπορείς βέβαια και να επιλέξεις να μην κουραστείς, να βγεις απ' την τάξη όπως μπήκες, χωρίς ούτε μια σύσπαση των μυών του προσώπου αλλά τι θα έχεις δώσει άραγε? Εξάλλου, τι πιο ωραίο να κουράζεσαι για κάτι που γουστάρεις...
-
Ας δεχτώ λοιπόν,ότι οι 4 ώρες του σχολείου είναι εξανλτητικές. Με τη κουράγι το 85% των μόνιμων κάνουν ιδιαίτερα το απόγευμα?
εξαντλητικες 4 ωρες ? μιλαμε για 3! (45 Χ 4). Αν κουραζομαστε με 3 ωρες....βραστα!! τοτε γιατι βρε παιδια να θελουμε να γινουμε εκπ/κοι και να ζουμε στην ταλαιπώρια?
ας σπουδαζαμε κατι αλλο....
Κουράζεσαι γιατί τα δίνεις όλα, δεν κάνεις οικονομία δυνάμεων ούτε αφήνεις απλά να κυλήσει η ώρα να κτυπήσει το κουδούνι. Μπορείς βέβαια και να επιλέξεις να μην κουραστείς, να βγεις απ' την τάξη όπως μπήκες, χωρίς ούτε μια σύσπαση των μυών του προσώπου αλλά τι θα έχεις δώσει άραγε? Εξάλλου, τι πιο ωραίο να κουράζεσαι για κάτι που γουστάρεις...
Σωστά.
Με τη λογική μερικών θα έπρεπε οι καθηγητές πανεπιστημίων να αμείβονται με 400 ευρώ τον μήνα, αφού διδάσκουν μόνο 4 διδακτικές ώρες την εβδομάδα και έχουν περισσότερες διακοπές!! (Όχι βέβαια, πως δεν ισχύει για μερικούς...).
Η δουλειά του εκπαιδευτικού της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όταν γίνεται σωστά, έχει τις δυσκολίες και τις ιδιαιτερότητές της και μπορεί υπό συνθήκες να γίνει πολύ κοπιαστική...
Θέλει υπόβαθρο σπουδών, συνεχή επιμόρφωση,ταλέντο και αγάπη για τα παιδιά...
Μόνο που χάνεται πολύ ενέργεια και ο ενθουσιασμός μέχρι την επίτευξη του διορισμού, αφού πρέπει να υπερβληθούν πολλά δύσκολα εμπόδια. Στη χώρα που όλα στρεβλά είναι καμωμένα...