Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Μετά τον διορισμό / την πρόσληψη => Σχολική ζώνη => Μήνυμα ξεκίνησε από: Schnittke στις Δεκεμβρίου 14, 2012, 02:10:48 pm
-
Στο σχολείο όπου εργάζομαι ως αναπληρώτρια συν-διδάσκω με τη διευθύντρια. Πρόκειται για γυναίκα μεγάλης προϋπηρεσίας και δυστυχώς ανάλογης διδακτικής ανεπάρκειας. Σήμερα μπροστά μου λοιπόν χειροδίκησε εναντίον ενός προνηπίου. Το παιδί εννοείται έβαλε τα κλάματα, και όταν ήρθε η μητέρα του για να το πάρει στο σχόλασμα, εκείνο της είπε με τη μία τι είχε συμβεί. Η διευθύντριά μου προσπάθησε να τα μπαλώσει λέγοντας ότι το παιδί τα παραλέει κι ότι είναι μυγιάγγιχτο. Εγώ κράτησα απόσταση απ' τη συζήτηση. Η μητέρα φάνηκε να δέχεται την εξήγηση της διευθύντριας, αλλά ποτέ δεν ξέρεις...
Το ερώτημά μου είναι το εξής: Εγώ ως αυτόπτης μάρτυρας του περιστατικού τι πρέπει να κάνω; Οι γονείς του παιδιού δεν πρέπει να γνωρίζουν τι πραγματικά έγινε; Δεν οφείλω να τους ενημερώσω αντί ν' αφήσω το παιδί να βγαίνει φαντασιόπληκτο και "μυγιάγγιχτο"; Αν οι ίδιοι οι γονείς παρά το ότι η μητέρα έδειξε να δέχεται τα λεγόμενα της διευθύντριας τελικά κινηθεί εναντίον της με κάποιο τρόπο, εγώ ως αυτόπτης μάρτυρας που δεν παρενέβη με κάποιο τρόπο δεν μπορώ να βρω τον μπελά μου; Τι πρέπει να κάνω; Αν πάλι δε μιλήσω και δεν κινηθούν κι οι γονείς και το περιστατικό κάποια στιγμή επαναληφθεί;
Οποιαδήποτε συμβουλή και πληροφορία μπορείτε να μου δώσετε επί του θέματος θα μου είναι πολύτιμη!
-
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
1)Υπάρχει νομοθεσία που το απαγορεύει.
2)Θα το συζητούσα με τη διευθύντρια από την άποψη ότι αυτή της η συμπεριφορά είναι και κατακριτέα και μη παιδαγωγική και ότι σε φέρνει σε σύσκολη θέση ως συνάδελφο.Πάντα με τρόπο,έτσι;
Μην αφήνεις να φανεί ότι την καλύπτεις... κι αν είναι και παπάς...
Και τι πάει να πει είσαι αναπληρώτρια; Έχεις ισότιμα δικαιώματα με όλους μας.
Καλή δύναμη
-
Αξιολόγησε το συμβάν πρωτίστως και τη συχνότητα αυτού
-
Αξιολόγησε το συμβάν: τί εννοείς χειροδικία; Μία σφαλιάρα ή ένα ελαφρύ ταρακούνημα από τον παιδαγωγό δεν αποτελεί ποινικό αδίκημα αλλά άμεσος τρόπος να επαναφέρεις κάποιον που βρίσκεται σε σύγχιση και σε κατάσταση εν εξάλλω και δεν αποτελεί τραυματικό συμβάν για ένα παιδι, εφόσον δεν γίνεται με συχνότητα παρά είναι της στιγμής. Συζήτησέ το με τη διευθύντριά σου και όχι εδω μέσα μόνο. Αν δυσκολεύεσαι, ειναι θέμα δικής σου αυτοπεποίθησης. Σκέψου μήπως την αδικείς. Τροφή για σκέψη σου δίνω.
Το γεγονός ότι δεν παρενέβης όταν συνέβη αμέσως και ούτε μίλησες ευθύς μαζί της, είναι κάτι που οφείλεις να αναρωτηθείς εσύ η ίδια μιας και κάνεις λόγο για την διδακτική (παιδαγωγική θα εννοείς) επάρκειά της.
Μεμονωμένα γεγονότα αποδίδονται στην ''κακιά στιγμή'', μην σε τρομοκρατούν. Αν η συνάδελφός σου το κάνει με σύστημα, τότε συζήτησέ το και επικοινωνησε με τη σχολική σύμβουλό σας για να είναι ενήμερη σχετικά.
Αυτά έχω να πώ ως εκπαιδευτικός και νομικός παράλληλα.
Καλή δύναμη
Επέτρεψε μου να διαφωνήσω.
Τι θα πει το ταρακούνημα ή η σφαλιάρα είναι για επαναφορά στην τάξη;
Τι θα πει "κακιά στιγμή";
Δεν ξέρω τι γίνεται στη δευτεροβάθμια, αλλά στο νηπιαγωγείο δεν επιτρέπεται να υπάρχουν τέτοιες "κακιές στιγμές".
Μιλάμε για πιτσιρίκια 4 και 5 ετών. Σίγουρα πολλές φορές μας βγάζουν εκτός εαυτού, αλλά δεν έχουμε κανένα μα κανένα δικαίωμα να σηκώσουμε χέρι επάνω τους.
Και ναι, δεν είμαι η τέλεια νηπιαγωγός. Και ναι και εγώ έχω βγει εκτός εαυτού (και όχι μόνο μία φορά). Αλλά ποτέ δεν σήκωσα χέρι! Μέτρησα μέχρι το 10, φύσηξα και ξεφύσηξα κλπ και κατάφερα να ηρεμήσω και να μιλήσω λογικά με το παιδί.
-
Ευχαριστώ, παιδιά... Το ότι θα το συζητήσω μαζί της είναι το μόνο βέβαιο. Απλά δεν ξέρω τι υποχρεούμαι να κάνω αφενός απέναντι στην οικογένεια του παιδιού αλλά και στο ενδεχόμενο που αυτή θελήσει να προχωρήσει το θέμα παραπέρα.
Αξιολόγησε το συμβάν: τί εννοείς χειροδικία; Μία σφαλιάρα ή ένα ελαφρύ ταρακούνημα από τον παιδαγωγό δεν αποτελεί ποινικό αδίκημα αλλά άμεσος τρόπος να επαναφέρεις κάποιον που βρίσκεται σε σύγχιση και σε κατάσταση εν εξάλλω και δεν αποτελεί τραυματικό συμβάν για ένα παιδι, εφόσον δεν γίνεται με συχνότητα παρά είναι της στιγμής. Συζήτησέ το με τη διευθύντριά σου και όχι εδω μέσα μόνο. Αν δυσκολεύεσαι, ειναι θέμα δικής σου αυτοπεποίθησης. Σκέψου μήπως την αδικείς. Τροφή για σκέψη σου δίνω.
Το γεγονός ότι δεν παρενέβης όταν συνέβη αμέσως και ούτε μίλησες ευθύς μαζί της, είναι κάτι που οφείλεις να αναρωτηθείς εσύ η ίδια μιας και κάνεις λόγο για την διδακτική (παιδαγωγική θα εννοείς) επάρκειά της.
Μεμονωμένα γεγονότα αποδίδονται στην ''κακιά στιγμή'', μην σε τρομοκρατούν. Αν η συνάδελφός σου το κάνει με σύστημα, τότε συζήτησέ το και επικοινωνησε με τη σχολική σύμβουλό σας για να είναι ενήμερη σχετικά.
Αυτά έχω να πώ ως εκπαιδευτικός και νομικός παράλληλα.
Καλή δύναμη
Αυτό που ξαφνικά βρίσκομαι κολλημένη στον τοίχο με μπόλικη "τροφή για σκέψη" πραγματικά με ξεπερνά και αυτό ακριβώς είναι που φοβάμαι, Gale2012. Δεν είναι θέμα δικής μου αυτοπεποίθησης, είναι θέμα διαστροφής τρίτων.
Επίσης δεν ξέρω ούτε τι σπουδές έχεις κάνει ούτε τις πηγές της πληροφόρησής σου, κι επειδή δεν έχω σκοπό να καυχηθώ για τις δικές μου, θα σου πω ως πρώην παιδί που γνώρισε πολλές "κακές στιγμές" στο νηπιαγωγείο και τον παιδικό σταθμό αλλά και στο σπίτι ότι κάνεις λάθος και θα σου θυμίσω την περίπτωση συναδέλφου νηπιαγωγού (άντρα αν θυμάμαι καλά) που πρόσφατα δέχθηκε πειθαρχική δίωξη για την "κακιά στιγμή", όπως την αποκαλείς.
Κι επειδή δε θέλω να βρεθώ σε παρόμοια θέση ως μάρτυρας που δεν πρόλαβε να μπει ανάμεσα στη σφαλιάρα και το παιδί (γιατί πώς αλλιώς θα μπορούσα να παρέμβω αλήθεια; μετά εννοείται ανέλαβα να το παρηγορήσω, αλλά εκείνη την ώρα δηλαδή τι έπρεπε να κάνω που δεν έκανα;), γι' αυτό και ξεκίνησα το θέμα.
Νομίζω ότι όταν ο μόνος τρόπος που ως εκπαιδευτικός βρίσκεις για να γίνεις κατανοητός σε μια δύσκολη στιγμή είναι η σφαλιάρα (άλλοτε κι οι απειλές και οι τσιρίδες, ψυχολογική δηλαδή βία αντί για σωματική), τότε πραγματικά είσαι ανεπαρκής.
-
Αξιολόγησε το συμβάν: τί εννοείς χειροδικία; Μία σφαλιάρα ή ένα ελαφρύ ταρακούνημα από τον παιδαγωγό δεν αποτελεί ποινικό αδίκημα αλλά άμεσος τρόπος να επαναφέρεις κάποιον που βρίσκεται σε σύγχιση και σε κατάσταση εν εξάλλω και δεν αποτελεί τραυματικό συμβάν για ένα παιδι, εφόσον δεν γίνεται με συχνότητα παρά είναι της στιγμής. Συζήτησέ το με τη διευθύντριά σου και όχι εδω μέσα μόνο. Αν δυσκολεύεσαι, ειναι θέμα δικής σου αυτοπεποίθησης. Σκέψου μήπως την αδικείς. Τροφή για σκέψη σου δίνω.
Το γεγονός ότι δεν παρενέβης όταν συνέβη αμέσως και ούτε μίλησες ευθύς μαζί της, είναι κάτι που οφείλεις να αναρωτηθείς εσύ η ίδια μιας και κάνεις λόγο για την διδακτική (παιδαγωγική θα εννοείς) επάρκειά της.
Μεμονωμένα γεγονότα αποδίδονται στην ''κακιά στιγμή'', μην σε τρομοκρατούν. Αν η συνάδελφός σου το κάνει με σύστημα, τότε συζήτησέ το και επικοινωνησε με τη σχολική σύμβουλό σας για να είναι ενήμερη σχετικά.
Αυτά έχω να πώ ως εκπαιδευτικός και νομικός παράλληλα.
Καλή δύναμη
Επέτρεψε μου να διαφωνήσω.
Τι θα πει το ταρακούνημα ή η σφαλιάρα είναι για επαναφορά στην τάξη;
Τι θα πει "κακιά στιγμή";
Δεν ξέρω τι γίνεται στη δευτεροβάθμια, αλλά στο νηπιαγωγείο δεν επιτρέπεται να υπάρχουν τέτοιες "κακιές στιγμές".
Μιλάμε για πιτσιρίκια 4 και 5 ετών. Σίγουρα πολλές φορές μας βγάζουν εκτός εαυτού, αλλά δεν έχουμε κανένα μα κανένα δικαίωμα να σηκώσουμε χέρι επάνω τους.
Και ναι, δεν είμαι η τέλεια νηπιαγωγός. Και ναι και εγώ έχω βγει εκτός εαυτού (και όχι μόνο μία φορά). Αλλά ποτέ δεν σήκωσα χέρι! Μέτρησα μέχρι το 10, φύσηξα και ξεφύσηξα κλπ και κατάφερα να ηρεμήσω και να μιλήσω λογικά με το παιδί.
Υποθετικά: αν το παιδί- παρόλες τις συστάσεις, τις τιμωρίες με τις κάρτες, τη συζήτηση με τους γονείς- εξακολουθούσε την ίδια συμπεριφορά, ποια θα ήταν η επόμενη κίνησή σου, για να μπορέσεις να συνεχίσεις το μάθημα με τα υπόλοιπα 24;
Το ρωτώ, γιατί κατά καιρούς εμφανίζονται και τέτοιες περιπτώσεις παιδιών και το τελευταίο διάστημα έχουν πολλαπλασιαστεί. Εξάλλου στο forum μπορεί να μάθει ο ένας από τον άλλο. :-*
-
Αφαίρεση προνομίων; Καναδυό τέτοιες περιπτώσεις που μου έχουν τύχει μέσα στην τάξη τις αντιμετώπισα με το να πάρω το παιδί μαζί μου στο διάλειμμα και να μην το αφήσω να παίξει έτσι με τα άλλα παιδιά. Είχε αποτέλεσμα; Ναι! Γιατί αφενός με το να κρατάω "παρέα μου" στο διάλειμμα του έδειξα ότι δε σταμάτησα να το αγαπώ παρά τη συμπεριφορά του και δεν το απέρριψα, απ' την άλλη όμως το βοήθησα να αντιμετωπίσει την "ποινή" του με τρόπο που ναι μεν τσούζει αλλά δεν πληγώνει.
Ειδικά στην προσχολική αγωγή τέτοιες περιπτώσεις είναι περιπτώσεις παιδιών με μεγάλη ανασφάλεια. Ένα παιδάκι που νιώθει ότι το απορρίπτουν (στο σπίτι συνήθως) με οποιονδήποτε τρόπο, μπορεί να αντιδράσει πολύ άσχημα. Το ζητούμενο είναι στο σχολείο να μην επαναλαμβάνεται αυτό που το πληγώνει αλλού.
Θέλει καθημερινή και συνεχή προσπάθεια και άπειρα αποθέματα αντοχής.
Σφαλιάρες πάλι όχι... :)
-
Χειροδικία από χειροδικία έχει διαφορά παιδιά θηρια χρειάζονται και λίγη φοβέρα.
Αμα του τράβηξε η δασκάλα του λίγο το αυτί πχ σε μια κατάσταση που κόντευε να ξεφύγει από τον έλεγχο καλά του έκανε αν οι γονείς του είχαν κουκούτσι μυαλό θα το έκαναν αυτοί στο σπίτι.
Γιατί αφενός με το να κρατάω "παρέα μου" στο διάλειμμα του έδειξα ότι δε σταμάτησα να το αγαπώ παρά τη συμπεριφορά του και δεν το απέρριψα, απ' την άλλη όμως το βοήθησα να αντιμετωπίσει την "ποινή" του με τρόπο που ναι μεν τσούζει αλλά δεν πληγώνει
.
Το κάνω και εγώ μερικές φορές και όντως λειτουργεί και μάλιστα εξαιρετικά. Ωστόσο το θέμα είναι τι γίνεται ώσπου να χτυπήσει το κουδούνι αν το πρόβλημα είναι οξύ και έχεις πολύ ώρα ως τότε και πως ουσιαστικά αυτοτιμωρείσαι και εσύ χάνοντας το διάλειμμα σου.
-
Χειροδικία από χειροδικία έχει διαφορά παιδιά θηρια χρειάζονται και λίγη φοβέρα.
Αμα του τράβηξε η δασκάλα του λίγο το αυτί πχ σε μια κατάσταση που κόντευε να ξεφύγει από τον έλεγχο καλά του έκανε αν οι γονείς του είχαν κουκούτσι μυαλό θα το έκαναν αυτοί στο σπίτι.
Θέλω να πιστεύω ότι αυτά τα λες στην πλάκα.......
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι εκπαιδευτικός θα μπορούσε να λέει κάτι τέτοιο σοβαρά............
Το τράβηγμα του αυτιού, η σφαλιάρα, το ταρακούνημα (είτε στο σχολείο είτε στο σπίτι) είναι μορφές βίας. Πέρα από το παράνομο της πράξης, πέρα από το ηθικό, είναι πολύ βλαβερό και για την ψυχολογία του παιδιού. Είναι πάρα πολύ υποτιμητικό για ένα παιδί κάποιος με πολύ μεγαλύτερο μέγεθος από το ίδιο, με πολύ μεγαλύτερο κύρος από το ίδιο, να προβαίνει σε τέτοιες συμπεριφορές.
-
-
Χειροδικία από χειροδικία έχει διαφορά παιδιά θηρια χρειάζονται και λίγη φοβέρα.
Αμα του τράβηξε η δασκάλα του λίγο το αυτί πχ σε μια κατάσταση που κόντευε να ξεφύγει από τον έλεγχο καλά του έκανε αν οι γονείς του είχαν κουκούτσι μυαλό θα το έκαναν αυτοί στο σπίτι.
Θέλω να πιστεύω ότι αυτά τα λες στην πλάκα.......
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι εκπαιδευτικός θα μπορούσε να λέει κάτι τέτοιο σοβαρά............
Το τράβηγμα του αυτιού, η σφαλιάρα, το ταρακούνημα (είτε στο σχολείο είτε στο σπίτι) είναι μορφές βίας. Πέρα από το παράνομο της πράξης, πέρα από το ηθικό, είναι πολύ βλαβερό και για την ψυχολογία του παιδιού. Είναι πάρα πολύ υποτιμητικό για ένα παιδί κάποιος με πολύ μεγαλύτερο μέγεθος από το ίδιο, με πολύ μεγαλύτερο κύρος από το ίδιο, να προβαίνει σε τέτοιες συμπεριφορές.
-
-
Δεν κάνω καθόλου πλάκα. Ωστόσο αναφέρομαι σε εξαιρετικά ακραίες περιπτώσεις όπως παιδί να πηδά κυριολεκτικά από θρανίο σε θρανίο να βρίζει χυδαία κλπ. Προτιμώ να του τραβήξω το αυτί ώστε να καθίσει στη θέση του παρά να το συζητήσουμε κανά δεκάλεπτο ώσπου να πέσει και να σπάσει το σβέρκο του...
Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για παρόμοια συμπεριφορά!
Και ανάμεσα στην άσκηση βίας ή στο σπάσιμο σβέρκου υπάρχουν και άλλα πολλά στάδια και άλλες πολλές μέθοδοι.....
Το πιο απλό; Παίρνεις το παιδί από το χέρι (χωρίς να το τραβολογάς) και το βάζεις σε μια καρέκλα δίπλα σου...
-
Ως σωματική τιμωρία ορίζεται η πράξη επιβολής πόνου ή σωματικής δυσφορίας σε ανήλικο, με σκοπό τον σωφρονισμό ή τον έλεγχο της συμπεριφοράς του. Μορφές σωματικής τιμωρίας μπορεί να είναι, μεταξύ άλλων, το «ξύλο», το χαστούκι, το άγριο σπρώξιμο, το χτύπημα με αντικείμενο, το ταρακούνημα, το τράβηγμα (αυτιού, μαλλιών κ.λπ.), το δάγκωμα κ.α.
Ο νόμος απαγορεύει τη λήψη σωφρονιστικών μέτρων που θίγουν την αξιοπρέπεια των παιδιών αλλά δεν εξαιρεί ρητά τη σωματική τιμωρία από τα μέτρα που επιτρέπεται να επιβάλλουν οι γονείς στα παιδιά για τη διαπαιδαγώγησή τους. Ωστόσο, ο νέος νόμος 3500/06 για την ενδοοικογενειακή βία που ψηφίστηκε πρόσφατα απαγορεύει την άσκηση σωματικής βίας σε βάρος ανηλίκου ως μέσο σωφρονισμού στο πλαίσιο της ανατροφής του, με τη ρητή διευκρίνιση – στην αιτιολογική έκθεση- ότι η σωματική τιμωρία δεν περιλαμβάνεται στα επιτρεπτά μέτρα σωφρονισμού και ότι η χρήση της επισύρει για τους γονείς τις συνέπειες της κακής άσκησης της γονικής μέριμνας. Η σωματική τιμωρία απαγορεύεται ρητά σε σχολεία και ιδρύματα.
http://5dimcholarg.wordpress.com/%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CF%83-3/%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%89%CF%83-%CE%B7%CF%81%CE%B8%CE%B1%CF%84%CE%B5/%CF%83%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CE%B9%CE%BC%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B1/
-
Καλά, το τι είναι νόμιμο ή όχι, χωράει πολλή συζήτηση. Μην πάμε στο άλλο άκρο, τύπου Φινλανδία, ΗΠΑ (κάποιες πολιτείες) κλπ, που ένα χαστούκι να ρίξεις στο παιδί σου, σου παίρνουν το παιδί με τους φασιστικούς τους νόμους!
Αν ρίξω χαστούκι στο παιδί μου, επειδή θεώρησα ότι μίλησε άσχημα και έτσι πρέπει να τιμωρηθεί για να καταλάβει το λάθος του, απόλυτο δικαίωμά μου, και το κράτος να πάει να... κουρευτεί με τις απαράδεκτες νομοθεσίες του!
Ο δάσκαλος, όμως, πρέπει να τιμωρεί - αν χρειαστεί - το παιδί με άλλες μεθόδους (για μεγάλες ηλικίες, λύκειο κλπ, ελαφρυές, φιλικές σφαλιαρίτσες δεν τους βλάπτουν βέβαια....).
-
Μου έχει τύχει μαθητής στην τάξη που δεν πήγαινε στην "καρέκλα της ηρεμίας" για να καθίσει να ησυχάσει. Πήρα λοιπόν την "καρέκλα της ηρεμίας" και την πήγα σ' αυτόν, τον έβαλα να κάτσει σ' αυτήν χωρίς ν' αλλάξει θέση και μετά έκατσα κι εγώ δίπλα του.
Τι θα πει "χάνεις το διάλειμμά σου"; Εγώ δεν το βλέπω έτσι. Θα θυσιάσω και 10 και 20 και όλα τα διαλείμματά μου αν χρειαστεί, προκειμένου να κρατήσω ένα παιδάκι ήρεμο μέσα στην τάξη! Είναι κι αυτό μέρος της δουλειάς μας!
emmaki, ευχαριστούμε για το link!
Και ναι, πολύ θα ήθελα να προέβλεπε κι εδώ ο νόμος πολύ σκληρότερες ποινές για την άσκηση βίας (σωματικής και ψυχολογικής), τόσο ενδοοικογενειακής όσο και σχολικής. Και να εφαρμοζόταν. Θυμάμαι πολύ καλά πώς είναι να είσαι παιδί. Άνευ όρων αγάπη κι αποδοχή, ό,τι κι αν συμβεί. Αυτή είναι η δική μου "μαγική συνταγή". Και όσο μπορείς να προλαβαίνεις τον "χαμό" στο ξεκίνημά του, να παρατηρείς συνεχώς και να ηρεμείς τα οξυμένα πνεύματα, όχι να τα οξύνεις παραπάνω.
Καθαρά προσωπική μου άποψη: Αν δεν μπορεί κάποιος να το κάνει αυτό, καλύτερα ας μείνει μακριά από την τάξη.
-
Τίποτα να μην κάνεις.Το είδες,συζήτησέ το με τη διευθύντρια και ασ'το εκεί.Αν το ξανακάνει ή αν το έχει κάνει σύστημα,εκεί αλλάζει το θέμα.Είμαι κι εγώ αντίθετη στη σωματική τιμωρία(γιατί την έχω υποστεί σα μαθήτρια και τη σιχαίνομαι),αλλά μην μπλέξεις.Απλά πες της ότι αν ξαναδείς κάτι τέτοιο,δε θα σιωπήσεις.Απαράδεκτο από έναν εκπαιδευτικό,αλλά λάθη κάνουμε όλοι.Δες το σαν λάθος και κοίτα τι μπορείτε να κάνετε από δω και πέρα.
-
Χειροδικία από χειροδικία έχει διαφορά παιδιά θηρια χρειάζονται και λίγη φοβέρα.
Αμα του τράβηξε η δασκάλα του λίγο το αυτί πχ σε μια κατάσταση που κόντευε να ξεφύγει από τον έλεγχο καλά του έκανε αν οι γονείς του είχαν κουκούτσι μυαλό θα το έκαναν αυτοί στο σπίτι.
Γιατί αφενός με το να κρατάω "παρέα μου" στο διάλειμμα του έδειξα ότι δε σταμάτησα να το αγαπώ παρά τη συμπεριφορά του και δεν το απέρριψα, απ' την άλλη όμως το βοήθησα να αντιμετωπίσει την "ποινή" του με τρόπο που ναι μεν τσούζει αλλά δεν πληγώνει
.
Το κάνω και εγώ μερικές φορές και όντως λειτουργεί και μάλιστα εξαιρετικά. Ωστόσο το θέμα είναι τι γίνεται ώσπου να χτυπήσει το κουδούνι αν το πρόβλημα είναι οξύ και έχεις πολύ ώρα ως τότε και πως ουσιαστικά αυτοτιμωρείσαι και εσύ χάνοντας το διάλειμμα σου.
Στο νηπιαγωγείο (όχι ότι στο δημοτικό είναι διαφορετικά), έτσι και αλλιώς διάλειμμα δεν κάνουμε...Τα παιδιά μπορεί να χτυπήσουν κάθε δευτερόλεπτο....
Αν το παιδί πηδάει από θρανίο σε θρανίο ή εκτοξεύει αντικείμενα σε άλλους ή ή ή, μπορείς με άλλο τρόπο να το κατευνάσεις και να το ελένξεις, όπως είπε και η emmaki, βάλτο να καθήσει δίπλα σου, πάρε το παιδί για λίγο αγκαλιά, μέχρι να ηρεμήσει και να μην πετάει πχ αντικείμενα προς πάσα κατεύθυνση με κίνδυνο να χτυπήσουν όλα τα παιδιά, ακόμα και αν αντιδράει...(το έφερα ως παράδειγμα, γιατί μου έχει τύχει, το παιδί όντως ηρέμησε, μπορεί βέβαια όσο αντιδρούσε, να "έφαγα" μερικές αγκωνιές, αλλά προτιμώ να "φάω" εγώ την αγκωνιά, παρά να ανοίξουν τα κεφάλια των υπόλοιπων παιδιών από τα οποιοδήποτε αντικείμενο) Σε ένα παιδί 5 ετών που σε μια δεδομένη στιγμή για τον χ,ψ λόγο αντιδρά με τρόπο που μπορεί το ίδιο ή άλλο παιδί αντιδρά άσχημα ή "βρίσκεται εκτός τάξης" σίγουρα δεν το επαναφέρεις στην τάξη με τη βία...
-
AnnaB δεν έχουν πια διαλείμματα στο νηπιαγωγείο; Θυμάμαι όταν πήγαινα εγώ (πρόσφατα 8) ) είχαμε διαλείμματα, όπου φυσικά "σκοτωνόμασταν", αλλά σε λογικά πλαίσια..
-
Για τα παιδιά υπάρχουν, για τους εκπαιδευτικούς όχι....Όταν έχεις στην αυλή 20+ 5χρονα, δεν μπορείς να κάτσεις να κάνεις και εσύ διάλειμμα, όπως πχ γίνεται στο λύκειο, που κάποιος έχει επιτήρηση και οι υπόλοιποι είναι στο γραφείο.
-
AnnaB δεν έχουν πια διαλείμματα στο νηπιαγωγείο; Θυμάμαι όταν πήγαινα εγώ (πρόσφατα 8) ) είχαμε διαλείμματα, όπου φυσικά "σκοτωνόμασταν", αλλά σε λογικά πλαίσια..
Καλά τότε μπορεί να υπήρχαν και βέργες,ζώνες και διάφορα παρόμοια εργαλείας διαπαιδαγώγησης. 8)
Εδώ ακόμη ζούμε σε μια κοινωνία που ο εκπαιδευτικός θεωρεί ότι μπορεί να ασκεί βία,ανάλογα με τις "συνθήκες",φυσικά με γνώμονα το δικό του υποκειμενικό κριτήριο,
αγνοώντας το νόμο.
Αλλά και με γονείς που θεωρούν ότι η διαπαιδαγώγιση των παιδιών τους είναι αυστηρά δική τους υπόθεση,που δεν υπόκειται σε κανόνες και νόμους.
Επίσης αν θέλουμε να συγκρίνουμε την κατάσταση με Σκανδιναβικές χώρες,ας μην κρίνουμε τους νόμους τους με την βαλκανοκοντόθωρη αντίληψή μας,αλλά από το παραγώμενό τους έργο,γνώρισμα κρατών με σοβαρή κοινωνική μέριμνα από την προσχολική ηλικία και όχι τσίρκο medrano όπως του λόγου μας.
Τέλος,καμία έκπληξη δε μου προκαλεί το περί "αυτοτιμωρίας από χάσιμο διαλείμματος"του εκπαιδευτικού.
Έχω ακούσει και χειρότερα στο γραφείο καθηγητών...
-
Για τα υπόλοιπα μπορούμε να συμφωνήσουμε στα περισσότερα, αλλά δεν θα γίνουν οι σκανδιναβικές χώρες παράδειγμα στη διαπαιδαγώγιση.
Θα γίνω κουραστικός, αλλά θα το ξαναγράψω.. π.χ. στη Φινλανδία μπορούν να σου πάρουν το παιδί, επειδή το κράτος (μέσω των αντίστοιχων κοινωνικών λειτουργών κλπ) θεωρεί ότι δεν είσαι ικανός να το αναθρέψεις, και πρέπει να το αναλάβει η κοινωνία (μέσω του κράτους). Και αυτά έχουν γίνει πρόσφατα εκεί, για περιπτώσεις που είναι να τραβάς τα μαλλιά σου (δεν μιλάμε για οικογενειακή βία κλπ).
Άλλο παράδειγμα, από τις ΗΠΑ, οικογένεια έχασε την επιμέλεια του παιδιού τους, επειδή έγινε καταγγελία για.. "σεξουαλική παρενόχληση" στο παιδί. Ποια ήταν αυτή η "παρενόχληση"; Η μάνα θήλαζε το μωρό της!!!!!!!
Λυπάμαι, αλλά δεν θα δεχτώ ποτέ τη "λογική" ότι η οικογένεια δεν έχει τον πρώτο λόγο στην ανατροφή του παιδιού της. Φυσικά, δεν μιλάμε για περιπτώσεις πραγματικής βίας και βασανισμού κλπ (στα οποία προφανώς δεν περιλαμβάνεται ούτε το απλό χαστούκι, ούτε άλλες μορφές τιμωρίας σε λογικά πλαίσια). Δυστυχώς, τελευταία υπάρχει τάση για την "κοινωνικοποίηση" της ανατροφής παιδιών (και μετά τους έφταιγαν τα σοβιέτ, που δεν είχαν καν τέτοιες καταστάσεις).
Στο σχολικό περιβάλλον ο ρόλος του δασκάλου είναι διαφορετικός και είναι προφανές ότι δεν θα πρέπει να σηκώνει χέρι στο παιδί.
-
Landau, θα το ξαναπω.
Ακόμα και ένα "απλό" χαστούκι, ή μια ξυλιά στον ποπό, για ένα παιδί είναι πολύ μεγάλο ζήτημα.
Είναι μια πάρα πολύ υποτιμητική πράξη. Μια πράξη που γ'ινεται τιμωρητικά, προκαλέι πόνο (έστω και λίγο), και -βασικό- εφαρμόζεται από κάποιον με πολύ μεγαλύτερη δύναμη από το ίδιο.
-
@Landau σίγουρα όταν έγραψα τα παραπάνω δεν είχα στο μυαλό μου παραδείγματα όπως αυτά που παρέθεσες.
Απλά μελετώντας εσχάτως τις κοινωνικές παροχές στις Σκανδιναβικές χώρες διαπίστωσα μηχανισμούς που εδώ ούτε πάει ο νούς μας.
Όσο αφορά την οικογένεια και εγώ θεωρώ ότι ιεραρχικά είναι ο πρώτος και πλέον σημαντικός φορέας διαπαιδαγώγησης των παιδιών.
Επίσης καλό είναι που στην Ελλάδα,αυτός ο θεσμός δεν έχει απαξιωθεί ακόμη όσο στο εξωτερικό,αλλά παραμένει ισχυρός.
Απλά η οποιαδήποτε χρήση ενδοοικογενειακής βίας δεν δικαιολογείται,από και προς,κανένα μέλος.
Όχι,το ξύλο δεν βγήκε από τον παράδεισο..
Υπάρχει και άλλος δρόμος..
-
emmaki αν αναφερόμαστε στη διαπαιδαγώγιση από τον γονέα, τότε π.χ. το χαστούκι είναι, ανάλογα με την περίσταση, ορθή πράξη. Και δεν λέω για περιπτώσεις όπου αυτές οι πρακτικές είναι κανόνας. Άποψή μου βέβαια, που μπορεί να διαφωνείς, αλλά δεν σημαίνει ότι η δική σου άποψη είναι η σωστή. Απλά διάσταση απόψεων. Προσωπική εμπειρία: ήμουν μικρός (5-6 ετών; ) και έβρισα με κακή λέξη μπροστά στους γονείς μου. Αν δεν έτρωγα το χαστούκι από τον πατέρα μου τότε, λέγοντάς μου να μην ξαναμιλήσω έτσι, τότε ίσως να έβριζα έτσι από τα 6 μου 8)
Ελαφρύ χαστούκι ή ελαφρύ χτύπημα στο χέρι, συνοδευόμενο με κατάλληλη διάλεξη για το τι είναι σωστό ή όχι, για μένα είναι αποδεκτοί - σε λογικά πλαίσια πάντα - τρόποι διαπαιδαγώγισης από τον γονέα. Προφανώς δεν πρέπει να είναι οι μοναδικοί τρόποι.
Οι σύγχρονες "λογικές" του.. να μην ακουμπήσουμε το παιδί μας, ή να μην του πούμε "μη" ή "όχι", δεν οδηγούν σε τίποτα καλό.
Τα παραπάνω αναφέρονται ΜΟΝΟ εντός οικογένειας, με γονείς που έχουν σώας τας φρένας.
-
Η κατ' επανάληψη άσκηση βίας σε παιδιά είναι άκρως κατακριτέα, παράνομη και ανήθικη πράξη και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αποσιωπεί τέτοια γεγονότα και να μην τα καταγγέλει, ειδικά αν αφορούν μικρά παιδιά. Αν κάποιος εκπαιδευτικός εν' θερμώ και πολλές φορές απο φόβο να μην πάθουν κάτι χειρότερο τα ίδια τα παιδιά αντιδράσει άγαρμπα, δικαιολογείται, ως μεμονωμένο περιστατικό, αλλά παρ' όλα αυτά, οφείλει να επαναεξετάσει την πράξη του και να αναζητήσει εναλλακτικές λύσεις με την βοήθεια της εκπαιδευτικής κοινότητας.
ΥΓ. Σε φάση θυμού, έχω τραβήξει στο παρελθόν το μαλλί ενός εντεκάχρονου και δεν θα ξεχάσω ποτέ την ματιά του μετά από αυτή μου την πράξη... :(
-
emmaki αν αναφερόμαστε στη διαπαιδαγώγιση από τον γονέα, τότε π.χ. το χαστούκι είναι, ανάλογα με την περίσταση, ορθή πράξη. Και δεν λέω για περιπτώσεις όπου αυτές οι πρακτικές είναι κανόνας. Άποψή μου βέβαια, που μπορεί να διαφωνείς, αλλά δεν σημαίνει ότι η δική σου άποψη είναι η σωστή. Απλά διάσταση απόψεων. Προσωπική εμπειρία: ήμουν μικρός (5-6 ετών; ) και έβρισα με κακή λέξη μπροστά στους γονείς μου. Αν δεν έτρωγα το χαστούκι από τον πατέρα μου τότε, λέγοντάς μου να μην ξαναμιλήσω έτσι, τότε ίσως να έβριζα έτσι από τα 6 μου 8)
Ελαφρύ χαστούκι ή ελαφρύ χτύπημα στο χέρι, συνοδευόμενο με κατάλληλη διάλεξη για το τι είναι σωστό ή όχι, για μένα είναι αποδεκτοί - σε λογικά πλαίσια πάντα - τρόποι διαπαιδαγώγισης από τον γονέα. Προφανώς δεν πρέπει να είναι οι μοναδικοί τρόποι.
Οι σύγχρονες "λογικές" του.. να μην ακουμπήσουμε το παιδί μας, ή να μην του πούμε "μη" ή "όχι", δεν οδηγούν σε τίποτα καλό.
Τα παραπάνω αναφέρονται ΜΟΝΟ εντός οικογένειας, με γονείς που έχουν σώας τας φρένας.
Και ομως υπάρχει και άλλος τρόπος για να μην βρίζει ένα παιδί, ή μάλλον άλλοι τρόποι (στον πληθυντικό).
Ένας πολύ απλός, είναι να ρωτήσεις το παιδί εκέινη την ώρα τι σημαίνει αυτό που λέει. Να του πεις ότι μόνοι χαζοί λένε πράγματα που δεν ξέρουν τι θα πουν και ότι το ίδιο είναι έξυπνο, εκτός αν θεωρεί το ίδιο ότι είναι χαζό.... Σε διαβεβαιώ ότι κανένα 5χρονο ή 6χρονο δεν θα πει ότι είναι χαζό. Θα προτιμήσει να μην ξαναπεί την "κακιά" λέξη, παρά να το θεωρήσουν χαζό.
-
emmaki αν αναφερόμαστε στη διαπαιδαγώγιση από τον γονέα, τότε π.χ. το χαστούκι είναι, ανάλογα με την περίσταση, ορθή πράξη. Και δεν λέω για περιπτώσεις όπου αυτές οι πρακτικές είναι κανόνας. Άποψή μου βέβαια, που μπορεί να διαφωνείς, αλλά δεν σημαίνει ότι η δική σου άποψη είναι η σωστή. Απλά διάσταση απόψεων. Προσωπική εμπειρία: ήμουν μικρός (5-6 ετών; ) και έβρισα με κακή λέξη μπροστά στους γονείς μου. Αν δεν έτρωγα το χαστούκι από τον πατέρα μου τότε, λέγοντάς μου να μην ξαναμιλήσω έτσι, τότε ίσως να έβριζα έτσι από τα 6 μου 8)
Ελαφρύ χαστούκι ή ελαφρύ χτύπημα στο χέρι, συνοδευόμενο με κατάλληλη διάλεξη για το τι είναι σωστό ή όχι, για μένα είναι αποδεκτοί - σε λογικά πλαίσια πάντα - τρόποι διαπαιδαγώγισης από τον γονέα. Προφανώς δεν πρέπει να είναι οι μοναδικοί τρόποι.
Οι σύγχρονες "λογικές" του.. να μην ακουμπήσουμε το παιδί μας, ή να μην του πούμε "μη" ή "όχι", δεν οδηγούν σε τίποτα καλό.
Τα παραπάνω αναφέρονται ΜΟΝΟ εντός οικογένειας, με γονείς που έχουν σώας τας φρένας.
Έγω πάλι σε ηλικία τριών ετών βγήκα στη βεράντα του σπιτιού και άρχιζα να επαναλαμβάνω ασταμάτητα μια σειρά βρισιές που είχα ακούσει στο δρόμο. οι γονείς μου απλά αδιαφόρησαν και μάλωσαν τη θεία μου που το θεώρησε αστείο και γέλασε. βλέποντας πως κανείς δεν μου έδωσε σημασία δεν ξαναέβρισα. και τι σημαίνει ελαφρύ χαστούκι, πάει με δυναμόμετρο για τον πόνο; Γονείς μου είχαν δώσει άδεια να χτυπήσω τον οχτάχρονο γιό τους στο ιδιαίτερο που ήταν φοβερά άτακτος (μακράν το πιο άτακτο παιδί που έχω γνωρίσει στη ζωή μου). Δεν το έκανα γιατί δεν μου πήγαινε με τίποτα κι αυτοί που το έκαναν προφανώς και δεν βελτίωσε την κατάσταση.
-
μια αναφορούλα είστε από τον γονέα και καθαρίσατε με αργία διαθεσιμότητα και όλα τα συναφή. Οπότε κοντά τα χεράκια σας από τα παιδιά αν θέλετε να έχουν φαγάκι τα δικά σας παιδιά.
-
@emmaki
Δεν είπα ποτέ ότι κάποια πράγματα λύνονται μόνο με ξύλο, απλά ανέφερα διάφορες περιπτώσεις. Μη με διαστρεβλώνεις :)
Απλά υπάρχουν 2 άκρα: το ένα πιστεύει ότι όλα λύνονται μόνο με ξύλο κλπ, το άλλο πιστεύει ότι μόνο με ήρεμο λόγο και ποτέ μα ποτέ μην αγγίξουμε το παιδί, μήπως και θεωρηθεί βία.
Προσωπικά θεωρώ ότι ο γονιός (που είναι λογικός και όχι ψυχοπαθής, οπότε δεν θα έπρεπε καν να είχε τεκνοποιήσει...) πρέπει να βρίσκει λύσεις κάπου στη μέση, με έμφαση στη διάλεξη.
Ας μείνουμε σε όσα συμφωνούμε (για να μην ξεφεύγουμε και από το θέμα μας): ο εκπαιδευτικός δεν πρέπει ποτέ να τιμωρεί το παιδί με σωματική βία, και γενικά να του ασκήσει οποιαδήποτε βία (ΟΚ για μεγάλα παιδιά, το να τους φωνάξεις καμιά φορά, και λίγο είναι...ελπίζω να μην το θεωρήσουν κάποιοι ως λεκτική βία 8) ).
-
Η αφίσα που είχαμε στο περσινό μου σχολείο έλεγε:"Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο. Ας το βγάλουμε και εμείς από τη ζωή μας!"
Μπορεί να φτάνουμε πολλές φορές στα όριά μας, αλλά όχι ξύλο στα παιδάκια... Δεν τους αξίζει... Σε κάποιους γονείς ίσως.... ::)
-
@emmaki
Δεν είπα ποτέ ότι κάποια πράγματα λύνονται μόνο με ξύλο, απλά ανέφερα διάφορες περιπτώσεις. Μη με διαστρεβλώνεις :)
Απλά υπάρχουν 2 άκρα: το ένα πιστεύει ότι όλα λύνονται μόνο με ξύλο κλπ, το άλλο πιστεύει ότι μόνο με ήρεμο λόγο και ποτέ μα ποτέ μην αγγίξουμε το παιδί, μήπως και θεωρηθεί βία.
Προσωπικά θεωρώ ότι ο γονιός (που είναι λογικός και όχι ψυχοπαθής, οπότε δεν θα έπρεπε καν να είχε τεκνοποιήσει...) πρέπει να βρίσκει λύσεις κάπου στη μέση, με έμφαση στη διάλεξη.
Ας μείνουμε σε όσα συμφωνούμε (για να μην ξεφεύγουμε και από το θέμα μας): ο εκπαιδευτικός δεν πρέπει ποτέ να τιμωρεί το παιδί με σωματική βία, και γενικά να του ασκήσει οποιαδήποτε βία (ΟΚ για μεγάλα παιδιά, το να τους φωνάξεις καμιά φορά, και λίγο είναι...ελπίζω να μην το θεωρήσουν κάποιοι ως λεκτική βία 8) ).
Δεν ανέφερες διάφορες περιπτώσεις.... Ανέφερες συγκεκριμένη περίπτωση που θεώρησες ως λύση το ξύλο, γιατί αυτό εφαρμόστηκε σε σένα....
Σου έδωσα άλλες λύσεις με το ίδιο αποτέλεσμα χωρίς χρήση βίας.......
Και ναι, ανήκω στους ανθρώπους που θεωρούν ότι δεν καταφεύγουμε ΠΟΤΕ και για ΚΑΝΕΝΑ λόγο στη βία. Το ίδιο πίστευαν και πιστεύουν και οι γονείς μου, με αυτό τον τρόπο μεγάλωσα και έγινα μια χαρά!
Αλήθεια ξαναρωτάω, πώς θα ένιωθες αν η γυναίκα σου/μητέρα σου/πατέρας σου τώρα που είσαι ενήλικας και μπορείς να αντιδράσεις ανάλογα σε χτύπαγαν κάθε φορά που έκανες κάποιο λάθος; Κάθε φορά που δεν τους άρεζε η συμπεριφορά σου;
Ομοίως θα αντιδρούσαν και τα πιτσιρίκια αν μπορούσαν.....
(Πάντως σε σχολείο της περιοχής μου, αυτιστικό παιδί ηλικίας 14 ετών που φοιτά στην Ε τάξη, είδε το γυμναστή πέρυσι να τραβά το αυτί ενός άλλου παιδιού. Από τότε ο γυμναστής υποφέρει, γιατί η συμπεριφορά αυτή παγιώθηκε στο αυτιστικό και κάθε φορά που βλέπει το γυμναστή του τραβά τα αυτιά. Είναι και ψηλό και γεροδεμένο και ο γυμναστής δεν μπορεί να βγει από το γραφείο του. Μάλιστα κατέφυγε στον προϊστάμενο για βοήθεια.... Όταν, όμως, ο ίδιο το έκανε αυτό στα άλλα παιδία ήταν όλα καλώς καμωμένα....)
-
Θε προτεινα να ενημερωσεις τη μητερα του προνηπιου την επομενη φορα που θα τη δεις, διοτι αφενος οι γονεις εχουν δικαιωμα να ξερουν τι πραγματικα συνεβη κι οτι το παιδι ειπε την αληθεια, κι αφετερου το παιδι εχει κι αυτο δικαιωματα ως ανθρωπος. Εξαλλου, υπηρχαν κι αλλα παιδια μπροστα ως μαρτυρες, που μπορει ν'ανεφεραν το περιστατικο στους δικους τους γονεις. Αν η συγκεκριμενη εκπαιδευτικος εχει ξαναδιαπραξει χειροδικια στο παρελθον, πιθανον να εχει ηδη την αναλογη "φημη" αναμεσα στους γονεις.
Σε καμια περιπτωση να μην την καλυψεις, διοτι εδω δε μιλαμε για ενα γραφειοκρατικο λαθος (περασμα βαθμων, απουσιων, κλπ) αλλά για χειροδικια και μαλιστα σε προνηπιο. Αν η εκπαιδευτικος δεν μπορει ν'ανταπεξελθει πλεον στα καθηκοντα της, ας παρει συνταξη.
-
Σήμερα παραλίγο να ξαναγίνει το κακό με άλλο παιδάκι... Τέλος πάντων, επειδή με βλέπω πολύ σύντομα μπλεγμένη ως "θεατή", σε πρώτη φάση θα ενημερώσω τη μητέρα του πρώτου παιδιού ότι το παιδάκι της δεν τα παραλέει... Από κει και πέρα και χωρίς τη δική μου συνενοχή, εκείνη ας πράξει όπως κρίνει. (Αν ξαναγίνει το κακό κι εγώ δεν κάνω τίποτα, θα είναι σα να καλύπτω τη διευθύντριά μου...) Με τη δεύτερη σφαλιάρα θα απευθυνθώ πλέον στη σχολική σύμβουλο. Ας ελπίσουμε όμως να μη χρειαστεί! Λίγες μέρες μείναν μέχρι τις γιορτές, αν φύγουν ήρεμα, τότε με τη νέα χρονιά ίσως να είμαστε καλύτερα!...
-
'Ημουν σίγουρη ότι το σκηνικό θα επαναλαμβανόταν.Συνήθως όταν γίνεται μια φορά,δεν το'χουν σε τίποτα να το ξανακάνουν.Εγώ πάντως εκτός από το να το αναφέρω στους γονείς,θα ενημέρωνα πρώτα και την ίδια την διευθύντρια,απλώς γιατί το θεωρώ πιο συναδελφικό να μην λειτουργώ πίσω απ'την πλάτη κανενός.Και που ξέρεις,μπορεί με τον διάλογο να πετύχεις 2 πράγματα:1ον να μην επαναληφθεί και 2ον να μη νομίζει ότι θα την καλύπτεις σε όλα και τρως κουτόχορτο.Καλή τύχη!
-
Χτες ήδη μίλησα μαζί της, ήταν το πρώτο που έκανα πριν αποφασίσω να κάνω οτιδήποτε άλλο... Ίσως σήμερα γι' αυτό και να συγκρατήθηκε τελευταία στιγμή... Έχει πολλά νεύρα αυτές τις μέρες, τι να πω... Μακάρι να μη με ξαναφέρει σε δύσκολη θέση!...
-
Δεν κάνω καθόλου πλάκα. Ωστόσο αναφέρομαι σε εξαιρετικά ακραίες περιπτώσεις όπως παιδί να πηδά κυριολεκτικά από θρανίο σε θρανίο να βρίζει χυδαία κλπ. Προτιμώ να του τραβήξω το αυτί ώστε να καθίσει στη θέση του παρά να το συζητήσουμε κανά δεκάλεπτο ώσπου να πέσει και να σπάσει το σβέρκο του...
Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για παρόμοια συμπεριφορά!
Και ανάμεσα στην άσκηση βίας ή στο σπάσιμο σβέρκου υπάρχουν και άλλα πολλά στάδια και άλλες πολλές μέθοδοι.....
Το πιο απλό; Παίρνεις το παιδί από το χέρι (χωρίς να το τραβολογάς) και το βάζεις σε μια καρέκλα δίπλα σου...
Εννοείς με χειροπέδες; ;) Αν δεν κάθεται και δημιουργεί πρόβλημα στην τάξη, αποσπώντας τα βλέμματα των υπολοίπων παιδιών από σένα;
-
Τελικά καταλήξαμε να συζητάμε πώς γίνεται να μην πέσει... αγία ράβδος!... Το θέμα είναι ότι όσο θεωρούμε τη σφαλιάρα ή την όποια μορφή σωματικής βίας επιλογή, αυτομάτως κλείνουν τα μάτια μας απέναντι σε όλες τις άλλες επιλογές που έχουμε.
Ένας εκπαιδευτικός που δεν τη θεωρεί επιλογή, μπορεί να σκαρφιστεί χίλιες δυο εναλλακτικές, ανάλογα με την περίσταση. Ένας εκπαιδευτικός που τη θεωρεί ανεκτή επιλογή, έστω και υπό προϋποθέσεις, καταλήγει να εστιάζει την προσοχή του σ' αυτή την επιλογή και να αγνοεί όλες τις υπόλοιπες.
Εγώ έχει τύχει να αντιμετωπίσω "άγρια" συμπεριφορά μέσα στην τάξη απλά ακουμπώντας το κεφαλάκι του παιδιού κάτω από το πηγουνάκι, όπως κάνουμε όταν θέλουμε να μας κοιτάξουν όντας κοντύτερα από μας.
Έχει τύχει να βάλω τέλος σε επιθετική συμπεριφορά παιδιού με το να καθίσω απλά δίπλα του την ώρα του μαθήματος και να το κρατάω "αγκαλίτσα" από τους ώμους.
Έχει τύχει να ηρεμήσω παιδί σε εκνευρισμό απλώς παίρνοντάς το αγκαλιά.
Έχω διορθώσει απείθαρχες συμπεριφορές στερώντας το παιχνίδι του διαλείμματος και κρατώντας το εκάστοτε παιδάκι "παρέα μου".
Σπανίως καταφεύγω στη "διάλεξη", γιατί θεωρώ ότι από μόνο του ένα λογικό επιχείρημα που επαναλαμβάνεται μόνο κουραστικό μπορεί να γίνει. Πολύ απλά δεν έχει νόημα αν δε συνοδευτεί με παραδείγματα προς μίμηση και κίνητρα. Το αντίστροφο όμως έχω δει ότι ισχύει, στα μικρότερα παιδιά τουλάχιστον.
Φροντίζω να εξηγώ ευθέως και αμέσως στα παιδιά πώς αισθάνομαι για τη συμπεριφορά τους. Αντί να προκαλέσω δηλαδή την ντροπή ή την ταπείνωσή τους μαλώνοντάς τα, τους εξηγώ πόσο άσχημα αισθάνομαι εγώ και γιατί. Η ταπείνωση, η ντροπή, ο θυμός απλά ρίχνουν λάδι στη φωτιά...
Δεν μπορείς να "νικήσεις" τον εκνευρισμό με περισσότερο εκνευρισμό. Το τελευταίο πράγμα που πρέπει να χρησιμοποιήσεις για να ηρεμήσεις τα πνεύματα είναι βία. Δυστυχώς πολλοί αισθάνονται ότι το ζητούμενο είναι να ελέγξεις τη συμπεριφορά και να επιβληθείς. Έτσι όμως μετατρέπεις την τάξη σε "πεδίο μάχης" στο οποίο πρέπει πάση θυσία να επικρατήσεις.
Ενώ το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να ηρεμήσεις τα πνεύματα ηρεμώντας πρώτα και κύρια εσύ...
-
Εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν πάντα, αλλά διαβάζοντας τα παραπάνω πρέπει να πω ότι θεωρώ πολύ μεγάλη υπερβολή να γίνεται θέμα αν ένας εκπαιδευτικός τραβήξει λίγο το αυτάκι ενός παιδιού αν δεν κάθεται φρόνιμα! Εκτός αν θεωρείτε ότι όλα αυτά τα χρόνια (μέχρι πριν 10-15 χρόνια) που γίνονταν αυτά δημιούργησαν γενιές ενηλίκων με ψυχολογικά προβλήματα ή παιδιά με τέτοια προβλήματα.
Ασφαλώς και είμαι κατά της χειροδικίας, και της συστηματικής τιμωρίας των παιδιών με τέτοιο τρόπο, αλλά να λέμε, "πω πω τράβηξες το αυτί του παιδιού, θα του μείνει ψυχικό τραύμα και εσύ πρέπει να χάσεις τη δουλειά σου", ε, το θεωρώ όσο να ναι μεγάλη υπερβολή!
-
Μου προκαλεί εντύπωση ο τρόπος και η φρασεολογία που χρησιμοποιούν ορισμένοι για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα - χρήση υποκοριστικών και παράθεση επιρρημάτων σε θετικό βαθμό για να εξωραΐσουν ακόμα και το αθώο τράβηγμα στο αφτάκι -…
θεωρώ πολύ μεγάλη υπερβολή να γίνεται θέμα αν ένας εκπαιδευτικός τραβήξει λίγο το αυτάκι ενός παιδιού αν δεν κάθεται φρόνιμα!
Και ναι, όσο κι αν σου φαίνεται υπερβολικό, όλοι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν αγαπητέ/ή, Grtt, ψυχολογικά προβλήματα, τα οποία σχετίζονται σε μεγάλο βαθμό με τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώσαμε και τα πρότυπα τα οποία εγγράψαμε στον ψυχισμό μας.
Πολύ ορθά το έθεσε η συνάδελφος Emmaki... Θα ήθελες να σου τραβήξουμε το “αφτάκι” κάποια στιγμή, αν κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας υπέπιπτες σε ένα σφάλμα εκούσιο ή ακούσιο;
Λυπάμαι, πραγματικά, διότι δεν έχετε καταλάβει ορισμένοι πως τα παιδιά το μόνο το οποίο χρειάζονται είναι κατανόηση, αποδοχή και αγάπη.
-
Μου προκαλεί εντύπωση ο τρόπος και η φρασεολογία που χρησιμοποιούν ορισμένοι για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα - χρήση υποκοριστικών και παράθεση επιρρημάτων σε θετικό βαθμό για να εξωραΐσουν ακόμα και το αθώο τράβηγμα στο αφτάκι -…
θεωρώ πολύ μεγάλη υπερβολή να γίνεται θέμα αν ένας εκπαιδευτικός τραβήξει λίγο το αυτάκι ενός παιδιού αν δεν κάθεται φρόνιμα!
Και ναι, όσο κι αν σου φαίνεται υπερβολικό, όλοι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν αγαπητέ/ή, Grtt, ψυχολογικά προβλήματα, τα οποία σχετίζονται σε μεγάλο βαθμό με τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώσαμε και τα πρότυπα τα οποία εγγράψαμε στον ψυχισμό μας.
Πολύ ορθά το έθεσε η συνάδελφος Emmaki... Θα ήθελες να σου τραβήξουμε το “αφτάκι” κάποια στιγμή, αν κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας υπέπιπτες σε ένα σφάλμα εκούσιο ή ακούσιο;
Λυπάμαι, πραγματικά, διότι δεν έχετε καταλάβει ορισμένοι πως τα παιδιά το μόνο το οποίο χρειάζονται είναι κατανόηση, αποδοχή και αγάπη.
...κι εκεί που τελειώνουν όλα αυτά εσύ θα κάνεις μάθημα ή ντάντεμα; Τα υπόλοιπα παιδιά τι φταίνε;
Εκτός κι αν δεν είσαι εκπαιδευτικός, γονιός ή ζεις σ` έναν ιδανικό κόσμο!
-
Αγαπητή MAITS, επειδή ακριβώς δε ζω σε έναν κόσμο ιδανικό, προσπαθώ να τον κάνω καλύτερο, διότι είμαι εκπαιδευτικός από επιλογή - για την αφεντιά σου αμφιβάλλω...
Προσπάθησε για ακόμη μία φορά να με αφήσεις ενεό με την επιχειρηματολογία σου...
-
Κοίτα...από θεωρίες έχω πήξει!
Στην πράξη είναι αλλιώς, εκτός κι αν δε σου` χουν τύχει πολύ δύσκολες περιπτώσεις παιδιών, λόγω του το ότι, είτε είσαι νέος, είτε είσαι αραχτός σε κανένα γραφείο και πουλάς... θεωρίες! :-*
Εγώ έχω μάθει τα παιδιά μου να μαθαίνουν...εσύ μείνε στο ντάντεμα! :-*
-
Για να καταλαβω...τιθεται υπο συζητηση αν στα σχολεια θα πρεπει να χτυπαμε,εστω και σπανια,τα παιδια για να τα συνετισουμε;;;;θα τρελαθουμε εντελως;;;;;;; :o
-
Για να καταλαβω...τιθεται υπο συζητηση αν στα σχολεια θα πρεπει να χτυπαμε,εστω και σπανια,τα παιδια για να τα συνετισουμε;;;;θα τρελαθουμε εντελως;;;;;;; :o
Νομίζω ότι αυτό είναι το ζήτημα που τίθεται..... Και μάλιστα τίθεται σοβαρά!
Νόμιζα στην αρχή ότι πρόκειται για πλάκα, αλλά δυστυχώς δεν είναι πλάκα.....
Και έρχομαι εγώ και ξαναρωτά, αφού δεν είναι πλάκα....... Αν κάνετε εσείς κάποια "παρασπονδία" θα δεχτείτε να σας τραβήξουν το αυτί ή να σας δώσουν καμιά "ελαφριά" σφαλιαρίτσα;;;;;;;
-
Για φυλακη μιλαμε ή για σχολειο ???;;;;;;;
-
Το παρακάτω το γράφω ως γονιός και όχι ως καθηγητής:
Αν υποπέσει στην αντίληψή μου ότι κάποιος δάσκαλος έχει χειροδικήσει εναντίον παιδιού στο σχολείο της κόρης μου δεν πρόκειται ούτε να πάω να το συζητήσω τπ θέμα, ούτε να κάνω αναφορά στη δευτεροβάθμια ή σε άλλο όργανο του υπουργείου παιδείας. Θα πάω στο αστυνομικό τμήμα και θα υποβάλλω μήνυση για πρόκληση σωματικής βλάβης για να έρθουν οι αστυνομικοί και να πάρουν το "συνάδελφο" με τις χειροπέδες.
Να προσέχετε όσοι κουβαλάτε τέτοιες ιδέες.
-
Χαίρομαι, διότι υπάρχουν και συνάδελφοι οι οποίοι τοποθετούνται με νηφαλιότητα για τα αυτονόητα. Και αναφέρομαι στους arlekino, emmaki, rac.
-
Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πως εξακολουθούμε να συζητάμε για την χρήση βίας "υπό συνθήκες",όταν είναι ξεκάθαρο από τον κανονισμό ότι η χρήση οποιασδήποτε μορφής βίας απέναντι σε μαθητές αποτελεί παράβαση και δεν δικαιολογείται για κανέναν λόγο.
Οι παιδαγωγικές μέθοδοι έχουν εξελιχθεί τόσο, που η βία δεν είναι παρά ένα αναχρονιστικό μέσο "συμμόρφωσης" του παρελθόντος.
Μέχρι πέρυσι που έμπαινα σε τάξεις Λυκείου,ουδέποτε σκέφτηκα να ασκήσω είτε σωματική είτε ψυχολογική βία για να επιβληθώ.
Πάντα υπάρχει τρόπος..
-
Επειδή το συγκεκριμένο θέμα έχει και το ερώτημα αν έχουμε τύχει ανάλογου περιστατικού -και άρα αν δικαιολογεί συγκάλυψη με την έννοια "και πού ξέρω αν δεν συμβαίνει και αλλού και σε άλλους; να γίνονται δηλαδή μάρτυρες τέτοιας συμπεριφοράς"- τότε από τη δική μου μεριά και όσον αφορά τα πολλά σχολεία κυρίως δημοτικά που έχω διδάξει, ως ωρομίσθια-αναπληρώτρια γι αυτό και τα πολλά- τότε η απάντηση είναι όχι.
Μια σφαλιάρα και οποιαδήποτε βίαιη συμπεριφορά προκαλεί τραύματα στον ψυχισμό του παιδιού. δεν είναι συμμόρφωση, είναι φόβος.
-
Χαίρομαι, διότι υπάρχουν και συνάδελφοι οι οποίοι τοποθετούνται με νηφαλιότητα για τα αυτονόητα. Και αναφέρομαι στους arlekino, emmaki, rac.
Ελπιζω οτι μαζι μ΄εσενα και τους υπολοιπους αποτελουμε πλειοψηφια...προσπαθουμε να βαλουμε ενα μικρο λιθαρακι βοηθωντας τις ψυχουλες που εχουμε απεναντι μας[καποιες απο τις οποες ειναι ηδη τραυματισμενες] να εχουν ονειρα,ιδανικα και να φτιαξουν ενα κοσμο πιο ανθρωπινο,λιγοτερο βιαιο σε ολα τα επιπεδα...καλο βραδυ και καλη εβδομαδα να εχουμε!
-
Το παρακάτω το γράφω ως γονιός και όχι ως καθηγητής:
Αν υποπέσει στην αντίληψή μου ότι κάποιος δάσκαλος έχει χειροδικήσει εναντίον παιδιού στο σχολείο της κόρης μου δεν πρόκειται ούτε να πάω να το συζητήσω τπ θέμα, ούτε να κάνω αναφορά στη δευτεροβάθμια ή σε άλλο όργανο του υπουργείου παιδείας. Θα πάω στο αστυνομικό τμήμα και θα υποβάλλω μήνυση για πρόκληση σωματικής βλάβης για να έρθουν οι αστυνομικοί και να πάρουν το "συνάδελφο" με τις χειροπέδες.
Να προσέχετε όσοι κουβαλάτε τέτοιες ιδέες.
Παντου θα το καταγγειλω η κακοποιηση παιδιου με λεκτικο ή μη τροπο ειναι η καταδικη του μελλοντος του ως προς την εξελιξη της προσωπικοτητας του.....η βια φερνει βια ,οποιος την εχει δεχτει ας θεραπευτει και οχι να τη μεταδιδει!
-
Το παρακάτω το γράφω ως γονιός και όχι ως καθηγητής:
Αν υποπέσει στην αντίληψή μου ότι κάποιος δάσκαλος έχει χειροδικήσει εναντίον παιδιού στο σχολείο της κόρης μου δεν πρόκειται ούτε να πάω να το συζητήσω τπ θέμα, ούτε να κάνω αναφορά στη δευτεροβάθμια ή σε άλλο όργανο του υπουργείου παιδείας. Θα πάω στο αστυνομικό τμήμα και θα υποβάλλω μήνυση για πρόκληση σωματικής βλάβης για να έρθουν οι αστυνομικοί και να πάρουν το "συνάδελφο" με τις χειροπέδες.
Να προσέχετε όσοι κουβαλάτε τέτοιες ιδέες.
Παντου θα το καταγγειλω η κακοποιηση παιδιου με λεκτικο ή μη τροπο ειναι η καταδικη του μελλοντος του ως προς την εξελιξη της προσωπικοτητας του.....η βια φερνει βια ,οποιος την εχει δεχτει ας θεραπευτει και οχι να τη μεταδιδει!
Ναι καλα και εμεις φαγαμε κανα δυο χαστουκια και δεν παθαμε τιποτα.Τα παραχαιδευετε και μετα τα ψαχνετε μετα σε διαφορες βιλες τυπου Αμαλιας... 8)
-
Εγώ πάντως ξέρω ότι είχα μία νηπιαγωγό που θεωρούσε ότι τα παιδιά κάνουν ησυχία αν τους φιμώσεις με ταινία συσκευασίας (το καφέ φαρδύ σιλοτέιπ εννοώ) και αυτή την "παιδαγωγική" μέθοδο εφάρμοζε.
Ξέρω επίσης ότι σε μένα μία φορά το έκανε και μετά πήγε η μητέρα μου και έγινε χαμός στο σχολείο.
Πάντως, ακόμα και αυτή τη μία φορά, 30 χρόνια μετά, εγώ τη θυμάμαι.
Άρα κάποιο "τραυματάκι" μου άφησε.........
-
Χαστούκια και μάλιστα πολύ γερά θέλουν οι "εκπαιδευτικοί" που καταφευγουν στη βία γιατί δεν μπορουν να τα βγάλουν πέρα αλλιώς!
Μην τρελαθούμε κιολας. Οκ, υπάρχουν περιπτώσεις πολύ ζόρικες αλλά εκει σε θέλω μάγκα μου να δείξεις πόσο καλός εισαι... και κυρίως, σε θελω να σε δω να προλαμβάνεις με τη συμπεριφορά και το παράδειγμά σου τετοια συμβάντα!
Την Παρασκευή στο σχολείο του γιού της κολλητής μου ( κεντρικό γυμνάσιο στην αθήνα ) δυο παιδιά έπαιζαν ξύλο στη μέση του προαυλίου και δεν εδωσε κανείς σημασία! Η Διευθύντρια θορυβηθηκε μόνο όταν άκουσε τις σειρήνες του ασθενοφόρου μέσα στο προαύλιο και είδε το αίμα να ρέει απ΄το πρόσωπο του ενος παιδιού!!
Δηλαδή τώρα αυτά τα παιδιά τα συνετίζεις με περισσότερο ξύλο; Δε νομίζω!!
-
Δηλαδή τώρα αυτά τα παιδιά τα συνετίζεις με περισσότερο ξύλο; Δε νομίζω!!
Ούτε τα παιδιά...
Χαστούκια και μάλιστα πολύ γερά θέλουν οι "εκπαιδευτικοί" που καταφευγουν στη βία γιατί δεν μπορουν να τα βγάλουν πέρα αλλιώς!
...Ούτε τους εκπαιδευτικούς! ;)
-
Ναι καλα και εμεις φαγαμε κανα δυο χαστουκια και δεν παθαμε τιποτα.Τα παραχαιδευετε και μετα τα ψαχνετε μετα σε διαφορες βιλες τυπου Αμαλιας... 8)
Τα έχεις μπερδέψει λίγο... Το να μη χτυπάμε ένα παιδί δε σημαίνει ότι το παραχαϊδεύουμε! Άλλο το ένα και άλλο το άλλο!
-
όχι jak, θα διαφωνησω ...οι εκπαιδευτικοί είναι ενήλικες, έχουν εκπαιδευτεί να σκέφτονται με παιδαγωγικά κριτήρια ( και το ξύλο ΔΕΝ ειναι ) , είναι λειτουργοί , αποτελούν πρότυπο
ως εκ τούτου, αν δεν μπορούν να κάνουν τίποτα απο όλα αυτά το κουβαδάκι τους και σ άλλη παραλία... .
τόσο απλά! :)
-
Το θέμα ξεκίνησε για θέμα χειροδικίας σε παιδιά νηπιαγωγείου και δημοτικού. Εκεί δεν υπάρχει καν θέμα συζήτησης.
Αλλά όταν σε γυμνάσιο είχα κάτι ζωηρά τριτάκια που πλακώθηκαν στο ξύλο σε διάλειμμα, με μια σφαλιάρα (ίσα για να νιώσουν) σταμάτησαν. Α ναι.. και δεν θίχτηκαν ή τα έβαλαν μαζί μου (ίσως επειδή είχαν ακόμα το μυαλό τους στον τσακωμό; μπορεί :P )
Η ουσία είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία εδώ δεν συζητάει καν το θέμα της χειροδικίας σε μαθητές (εκτός αν αρχίζουμε να δίνουμε νέους ορισμούς στη έννοια "χειροδικία", που δυστυχώς συμβαίνει στη σύγχρονη "πολιτισμένη" εποχή...). Μάλλον οι όποιος διαφωνίες υπάρχουν κυρίως στην προηγούμενη παρένθεσή μου ::)
-
bitch, με τη βία διαφωνώ, γενικώς!
Τόσο απλά. :)
-
εγώ πάλι όχι !!
αλλά εκεί που πρέπει, σ αυτούς που πρεπει και όταν πρέπει. Εξίσου απλά!! :)
-
jak_13 άντε να κάνεις επανάσταση και αλλαγή χωρίς βία.. θα σε φάνε ζωντανό πριν προλάβεις να ξεστομίσεις την πρώτη ειρηνική σου διαφωνία με το σύστημα. Εκτός κι αν κάποιος ζει γονατιστός και συμβιβασμένος μια ζωή, οπότε δεν έχει χρόνο για επαναστάσεις..
bitch σωστά, εκεί που πρέπει.. δηλαδή πρώτα στα φασισταριά που δουλεύουν για το σύστημα, και μετά στο κυρίως σύστημα 8)
-
διαφωνώ! Δεν είμαι υπέρ του ...αντάρτικου πόλεων!!! Ειμαι υπέρ της κατά μέτωπον επίθεσης... :)
-
bitch δεν μίλησα καν για αντάρτικο πόλεων.. αυτά είναι για ψευτοεπαναστάτες φλώρους που τους πιάνουν μετά και κάνουν ήρωες τις δυνάμεις καταστολής. Αναφερόμουν σε πιο γενική περίπτωση, όταν ο καθένας θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του και να επιλέξει πλευρά (μάλλον όχι στη γενιά μας, αν και ποτέ δεν ξέρεις).
Πλατιάσαμε.. από χειροδικία το πήγαμε αλλού ;D
-
ναι, το χουμε αυτό!! τα κάνουμε λίγο αχταρμά τα θεματάκια!!! ;D ;D ;D ;D
η γενιά μας είναι που πρέπει να επιλέξει επειγόντως πλευρά νομίζω ( αν και δεν είμαι σίγουρη πως ανηκουμε στην ίδια γενιά....εγώ ειμαι σαράντα φεύγα οπότε ίσως σου "ρίχνω" κατι χρονάκια .... )
-
Νομίζω ότι υπάρχει κάποια παρεξήγηση στα λεγχθέντα. Κανένας δεν επικροτεί το τράβηγμα στο αυτί αλλά σ` αυτές τις συγκεκριμένες περιπτώσεις μένουμε σε θεωρητικό επίπεδο χωρίς να κάνουμε προτάσεις για το πως θα χειριζόμασταν οι ίδιοι το θέμα.
Το να τραβήξεις δίπλα σου ένα παιδί που οργώνει την τάξη, φωνάζοντας και να του μιλάς με γλυκόλογα δεν είναι λύση. Μετά από λίγο θα ξαναρχίσει τα ίδια...και πάλι από την αρχή. Προτείνετε τι θα κάνατε εμπεριστατωμένα ;)έτσι μαθαίνει κι ο ένας από τον άλλο!
-
εγώ πάλι όχι !!
αλλά εκεί που πρέπει, σ αυτούς που πρεπει και όταν πρέπει. Εξίσου απλά!! :)
Και ποιος θα κρίνει πού και πότε πρέπει; Ο καθένας έχει τη δική του άποψη και αυτό είναι απλά επικίνδυνο.
-
Το μόνο σίγουρο είναι ότι - σε μεγαλύτερες ηλικίες πάντα - όταν π.χ. έχεις 2 μαντράχαλους που πλακώνονται, για να τους χωρίσεις δεν θα πας να τους πεις γλυκόλογα ή για το νόημα της αγάπης.. θα πας να τους χωρίσεις με κάθε δυνατό και επιτρεπτό μέσο. Η συζήτηση θα γίνει μετά.
Δεν είναι εύκολες περιπτώσεις γενικά, για αυτό ίσως δεν είναι για όλους η τάξη και το σχολείο.
-
Το μόνο σίγουρο είναι ότι - σε μεγαλύτερες ηλικίες πάντα - όταν π.χ. έχεις 2 μαντράχαλους που πλακώνονται, για να τους χωρίσεις δεν θα πας να τους πεις γλυκόλογα ή για το νόημα της αγάπης.. θα πας να τους χωρίσεις με κάθε δυνατό και επιτρεπτό μέσο. Η συζήτηση θα γίνει μετά.
Δεν είναι εύκολες περιπτώσεις γενικά, για αυτό ίσως δεν είναι για όλους η τάξη και το σχολείο.
Εδώ θα συμφωνήσω, γιατί υπάρχει πρόταση. Τι γίνεται όμως με τα μικρά παιδιά;
-
Με τα μικρά παιδιά δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Επειδή μου έχει τύχει κάποτε.. δεν ξέρεις πως να αντιδράσεις, τι να κάνεις, τι να μην κάνεις (δεν θα μπορούσα να είμαι δάσκαλος δημοτικού...). Κάποιος δάσκαλος της παρέας θα μπορούσε να βοηθήσει με την εμπειρία του.
-
Αυτόν περιμένω! Που είναι; ;D :D :D
-
jak_13 άντε να κάνεις επανάσταση και αλλαγή χωρίς βία.. θα σε φάνε ζωντανό πριν προλάβεις να ξεστομίσεις την πρώτη ειρηνική σου διαφωνία με το σύστημα. Εκτός κι αν κάποιος ζει γονατιστός και συμβιβασμένος μια ζωή, οπότε δεν έχει χρόνο για επαναστάσεις..
Landau, δε μιλάμε για επαναστάσεις εδώ. Η συζήτηση αφορά τη χειροδικία στο σχολείο
-
Πριν αναφερθείτε σε νόμους κι αστυνομίες καλό θα ήταν να πείτε πως θα αντιδρούσατε σε ανάλογες περιπτώσεις.
-
Το μόνο σίγουρο είναι ότι - σε μεγαλύτερες ηλικίες πάντα - όταν π.χ. έχεις 2 μαντράχαλους που πλακώνονται, για να τους χωρίσεις δεν θα πας να τους πεις γλυκόλογα ή για το νόημα της αγάπης.. θα πας να τους χωρίσεις με κάθε δυνατό και επιτρεπτό μέσο. Η συζήτηση θα γίνει μετά.
Δεν είναι εύκολες περιπτώσεις γενικά, για αυτό ίσως δεν είναι για όλους η τάξη και το σχολείο.
είσαι λάθος, απλά
το ότι έριξες σφαλιάρα και σου βγήκε το αποτέλεσμα που ήθελες δεν σημαίνει ότι έπραξες ορθά.
Νομίζω καταλαβαίνεις ότι το να φέρνεις τα άκρα (γλυκόλογα vs σφαλιάρα) ως τρόπο αντιμετώπισης μιας κατάστασης ακούγεται λίγο φτωχό σε σχέση με το ρεπερτόριο που σε έχω δει να έχεις από τα κείμενα σου.
-
Αυτόν περιμένω! Που είναι; ;D :D :D
Τα μικρα παιδια,αντιδρουν σχεδον οπως και τα μεγαλα,απλα επειδη οι τροποι εκφρασης τους ειναι συνηθως εξωλεκτικοι και πιο περιορισμενοι,συνηθιζουμε ν΄αγνοουμε τα μηνυματα τους...ενα παιδι που αναπτυσσει τετοιου τυπου συμπεριφορες,εχει βιωσει απορριψη ειτε στο οικογενειακο ειτε στο σχολικο περιβαλλον,γεγονος που τις περισσοτερες φορες ειναι δυσδιακριτο.Αυτο συνεπαγεται ατελειωτη κουβεντα,αναθεση αρμοδιοτητων και προσπαθεια να καταλαβει το παιδι οτι ε χ ε ι θετικα χαρακτηριστικα και πλεονεκτηματα τα οποια μπορει ν'αναδειξει.Στο μυαλο του, η αναπτυξη αρνητικης συμπεριφορας,συνεπαγεται περισσοτερο χρονο ενασχολησης των αλλων μ'εκεινο,πραγμα το οποιο εχει αναγκη...
-
σε σχεση με τα προαναφερομενα συμφωνω απολυτα με emmaki η βια [οριζεται σαφως το ειδος της]ειναι ανεπιτρεπτη και η δ/ντρια να παρει τα χαπακια της...
ΑΠΛΑ θα την ανεφερα στον παιδαγωγικο συμβουλο- ειναι σιγουρο οτι αποτελει παγια τακτικη της δ/ντριας και θα επαναληφθει- καποιος πρεπει να τη βαλει στη θεση της .
Σαν γονιος θα ηθελα να ενημερωθω αμεσως.
-
Αυτόν περιμένω! Που είναι; ;D :D :D
Πάντα αντιδράς κατά περίπτωση (και χωρίς αυτιά, φάπες και λοιπά "όμορφα")
Μπορείς να μιλήσεις 1, 2, 3 φορές.
Μπορείς να βάλεις το παιδί στη γωνιά σκέψης
Μπορείς να το βάλεις δίπλα σου και να έχεις τον άμεσο έλεγχο
Μπορείς να το αλλάξεις θέση και να το βάλεις δίπλα σε πιο ήρεμα παιδιά.......
Άπειρες λύσεις για τα πιτσιρίκια
-
Η απομόνωση του παιδιού στη "γωνιά σκέψης" ή στο "καρεκλάκι του σκεφτούλη" κλπ δεν είναι μια μορφή βίας ως προς το παιδί; ::)
Δεν το θεωρώ εγώ, αλλά διαβάζοντας τις σύγχρονες "παιδαγωγικές απόψεις", φαντάζομαι ότι και το παραπάνω θα εμπίπτει σε μια κατηγορία "βίας" (έτσι βουτυρόπαιδα που έχουν κάνει τα σύγχρονα παιδιά οι δυτικές κοινωνίες).
Πάντως, στα χρόνια μου, όταν η κυρία μας έβαζε στη γωνία για τιμωρία, και πέρασα εκεί αρκετές φορές όντας ζωηρό παιδάκι.. ήταν η καλύτερή μας ;D
-
Ένα παιδί πρέπει να νιώσει μέσω της αλληλεπίδρασης με τους συνομηλίκους του ότι οι κανόνες συμπεριφοράς είναι αναγκαίοι και ωφέλιμοι για όλους. Έτσι μόνο θα τους τηρεί όταν θα μεγαλώσει και θα έχει γίνει δυο μέτρα μαντράχαλος και δε θα μπορεί κάποιος να του επιβληθεί σωματικά για να τον ησυχάσει.
Η ελαστικότητα του νόμου νομίζω ισχύει για τους γονείς, οι οποίοι δεν είναι υποχρεωμένοι να είναι παιδαγωγοί (με πτυχίο από παιδαγωγικό τμήμα) για να γίνουν γονείς. Η νηπιαγωγός (με πτυχίο από παιδαγωγικό τμήμα νηπιαγωγών) πρέπει αν μη τι άλλο να τιμά το πτυχίο της. Μπορεί όταν ήταν μικρή και αδύναμη οι μεγαλύτεροί της να τη συνέτιζαν με αντίστοιχες χειροδικίες αλλά πώς να το κάνουμε, οι καιροί αλλάζουν.
Αυτή τη γωνιά σκέψης πρώτη φορά στη νταντά αμέσου δράσης την είδα. Στο νηπιαγωγείο βέβαια υπάρχουν αρκετές εναλλακτικές πχ παιχνίδια και δραστηριότητες που έχουν στη φαρέτρα τους οι νηπιαγωγοί.
-
Η γωνιά σκέψης από μόνη της δεν αποτελεί πανάκεια. Αν όμως λειτουργήσει ως αφετηρία σκέψης και διαλόγου για τη συμπεριφορά του παιδιού τότε είναι φοβερό εργαλείο. Το σημαντικό όταν βάζουμε ποινές στα παιδιά είναι να εξηγούμε γιατί το κάνουμε. Επίσης ακόμη και σε κείνα τα υποτυπώδη παιδαγωγικά που κάναμε στη σχολή (και τα οποία παρεπιμπτόντως μισούσα όσο τίποτε >:() έγραφε ότι η επιβολή ποινής μόνο χωρίς την αμοιβή σε κάποια άλλη χρονική στιγμή δε λειτουργεί ως αποτρεπτικό μέσο.
Γενικότερα θεωρώ απαράδεκτη κάθε μορφή βίας είτε στη σχολική τάξη είτε στο προαύλιο και λυπάμε βαθύτατα που πρέπει να συζητάμε τα αυτονόητα. Ιώβεια υπομονή δεν έχει κανείς αλλά χέρι σε παιδί απαγορεύεται να απλώσουμε έστω και για να το τραβήξουμε από τη θέση του... Λυπάμαι επίσης που ως μάνα 3 παιδιών βλέπω τη πιθανότητα να έρθω σε αντιπαράθεση με συνάδελφο που θα τολμήσει να απλώσει χέρι στα παιδιά μου
-
Εξαρτάται από τη χρήση που θα γίνει στη "γωνιά σκέψης" (ή όπως αλλιώς την ονομάσουμε).
Αν αρπάξεις το παιδί και το βάλεις να καθίσει εκεί με το ζόρι...τότε ναι, μιλάμε για βία.
Αν του μιλήσεις ήρεμα, το προειδοποιήσεις 2 φορές, την τρίτη του πεις ήρεμα να πάει να κάτσει στη γωνιά (που πάντα είναι σε σημείο που έχεις άμεση οπτική επαφή) και μετά από λίγο το φωνάξεις στην παρέα και μιλήσετε ήρεμα για το τι έγινε και γιατί έγινε.....όχι δεν είναι βία.....
(και τιμωρία στη γωνία έχω μπει, πάλι από την ίδια νηπιαγωγό που μας φίμωνε, και αυτό το θυμάμαι με τρόμο ακόμα και τώρα, γιατί όποιος έμπαινε εκεί γινόταν ο περίγελος της τάξης, με πρώτη τη νηπιαγωγό)
-
Εξαρτάται από τη χρήση που θα γίνει στη "γωνιά σκέψης" (ή όπως αλλιώς την ονομάσουμε).
Αν αρπάξεις το παιδί και το βάλεις να καθίσει εκεί με το ζόρι...τότε ναι, μιλάμε για βία.
Αν του μιλήσεις ήρεμα, το προειδοποιήσεις 2 φορές, την τρίτη του πεις ήρεμα να πάει να κάτσει στη γωνιά (που πάντα είναι σε σημείο που έχεις άμεση οπτική επαφή) και μετά από λίγο το φωνάξεις στην παρέα και μιλήσετε ήρεμα για το τι έγινε και γιατί έγινε.....όχι δεν είναι βία.....
(και τιμωρία στη γωνία έχω μπει, πάλι από την ίδια νηπιαγωγό που μας φίμωνε, και αυτό το θυμάμαι με τρόμο ακόμα και τώρα, γιατί όποιος έμπαινε εκεί γινόταν ο περίγελος της τάξης, με πρώτη τη νηπιαγωγό)
Γωνιά σκέψης και τιμωρία στη γωνία έμμεσα συνδέονται μεταξύ τους...απλά στην πρώτη κάθεσαι, στη δεύτερη, ίσως όχι. Το αν σκεφτείς τις συνέπειες των πράξεών σου ισχύει και στις 2 περιπτώσεις, χωρίς αυτό να είναι σίγουρο.
Παρόλα αυτά, αν το παιδί εξακολουθούσε -μετά τις τόσες παραινέσεις - στη γωνιά της σκέψης να δημιουργεί πρόβλημα, φωνάζοντας επίτηδες, αποσπώντας την προσοχή των άλλων, τι θα μπορούσες να κάνεις; Εννοείται ότι έχεις κάνει συζητήση με τους γονείς, χωρίς αποτέλεσμα.Ο/ Η σύμβουλος θεωρητικά παρών-πρακτικά απών-ούσα.
Μιλάμε για δύσκολες περιπτώσεις, όχι όμως σπάνιες, οι οποίες μπορεί να τύχουν στον καθένα.
Και το χειρότερο: αν δεν είναι μόνο ένα παιδί αλλά 3-4 στα 25(με τη σχολική βία να εξαπλώνεται) , πιστεύεις ότι μπορείς να λειτουργήσεις την τάξη;
Να γιατί στο εξωτερικό είναι συνήθως πάντα 2 στην τάξη, χώρια οι ψυχολόγοι που συνδράμουν! Εδώ, όμως, είναι Ελλάντα!
-
Γιατί μείνατε όλοι στη γωνιά της σκέψης;;;
Αυτή ήταν μία "λύση" που πρότεινα.... Και πάλι λέω εξαρτάται πως θα το χειριστείς το αν θα είναι ίδια με την τιμωρία στη γωνία που μας έβαζαν παλιά.
Είπα επίσης και ότι μπορείς να πάρεις το παιδί δίπλα σου, μπορείς να το βάλεις ανάμεσα σε άλλα πιο ήσυχα..... 1002 πράγματα μπορείς να κάνεις.
Πράγματα που δεν τα λέω θεωρητικά, τα έχω δοκιμάσει και έχουν δουλέψει σε πολύ δύσκολες τάξεις όπου εκτός από τα ζωηρά παιδιά, υπήρχαν και παιδιά με ειδικές ανάγκες (άρα πιο δύσκολη/απαιτητική η δουλειά του εκπαιδευτικού) και ο συνολικός αριθμός των παιιδών ήταν 29 μέσα στην τάξη....
Θέληση και ευελιξία χρειάζεται.
-
Προσωπικά η γωνιά της σκέψης μου αρέσει σαν πρακτική σε παιδιά μικρά εφόσον συνοδεύεται από συζήτηση όπως λες κι εσύ. Αυτή ήταν απλώς η αφορμή για να γράψω ενώ τόσες μέρες απλά διάβαζα και έφριττα μόνη μου... Δεν έμεινα για κάποιο λόγο σε αυτό σαν ιδέα μια και ο χειρισμός γίνεται κατά περίπτωση όπως συμφωνούμε όλοι (ελπίζω!)
-
Χειροδικια σε παιδι ειναι ανεπιτρεπτη και λογος απολυσης. Αυστηροτητα οση χρειαζεται αναλογα με το παραπτωμα.
-
Δεν ξέρω παιδιά πολύ δύσκολο θέμα με εξαιρετικές ιδιαιτερότητες ανάλογα με το σχολείο και την περιοχή που δουλεύει ο καθένας μας.
Κατά βάση πιστεύω πως κανείς μας δεν συμφωνεί με τη βία στα σχολεία. Προσωπικά έχω βρεθεί σε σχολείο με τσιγγανόπαιδα όπου η βία μεταξύ των παιδιών αλλά και από την πλευρά της οικογένειας είναι τόσο έντονη ώστε μερικές φορές σηκώνεις τα χέρια ψηλά.
Θυμάμαι μαθητή μου στο Δημοτικό να του λέω ησύχασε και να απαντά (συγνώμη για τα γαλλικά) "γ.. το σπίτι σου μπασταρδε θα φέρω την οικογένεια μου να σε φάνε". Θυμάμαι παιδί να μου έχει κλέψει το κινητό (!!!), θυμάμαι παιδί που, αφού έχει αφήσει αιμόφυρτο άλλο παιδί στο προαύλιο σε καυγά, να του λέω να έρθει την επόμενη μέρα με τον πατέρα σου και να μου παντά "άντε και γ.... ο πατέρας μου είναι στη φυλακή, θα τον σκοτώσω τον άλλο μετά το σχολείο". Θυμάμαι παιδιά να κλέβουν από άλλα παιδιά και όχι απλώς να μην καταλαβαίνουν πως αυτό που κάνουν είναι κακό αλλά να το υπερασπίζονται με πάθος και το επαναλαμβάνουν...
Η θεωρία ειδικά όταν είσαι νέος και φρέσκος από τη σχολή και όταν εργαζεσαι σε ένα καλό σχολείο και υπό νορμάλ συνθήκες και με συνεργάσιμους γονείς απέχει δυστυχώς τρομερά από την πραγματικότητα που μερικοί από εμάς βιώνουμε. Προσωπικά είμαι φανατικά κατά της βίας σε κάθε δραστηριότητα ωστόσο αν χρειαστεί να τραβήξω (πιο σωστά να πιάσω, χωρίς να το πονέσω) το αυτί ενός παιδιού, έτσι ώστε να λήξω μια δυσάρεστη κατάσταση γρήγορα δεν μου φαίνεται κάτι τραγικό.
Επαναλαμβάνω πως δυστυχώς πολλές φορές οι καταστάσεις ειναι τόσο ακραίες ώστε οι παιδαγωγικές προσεγγίσεις πάνε περίπατο και κανένα πανεπιστήμιο δεν μπορεί να σε προετοιμάσει για αυτά του ενδεχομένως να συναντήσεις σε ένα σχολείο με ιδιάζουσες συνθήκες. Τώρα αυτά που περιγράφετε μερικοί με φίμωτρα και σφαλιάρες και λοιπές ακρότητες είναι καταδικαστέες φυσικά και προσωπικά ευτυχώς δεν έχω συναντήσει κάτι παρόμοιο μέχρι σήμερα.
-
Και σε αυτές τις περιπτώσεις, όμως, δεν βγαίνει τίποτα με το ξύλο, σφαλιάρα κτλ αφού τα παιδιά είναι συνηθισμένα σε αυτό... Η βία είναι η καθημερινότητά τους... :( Ειδικά εκεί πρέπει να παίρνουν μόνο αγάπη, κάτι που προφανώς δεν έχουν νιώσει ποτέ. Τότε μόνο ίσως γίνει κάτι. :-\
Σε αυτά τα σχολεία πρέπει να γίνει η αρχή και να υπάρχει ψυχολόγος και ίσως 2 δάσκαλοι/καθηγητές σε κάθε τάξη...
-
Και σε αυτές τις περιπτώσεις, όμως, δεν βγαίνει τίποτα με το ξύλο, σφαλιάρα κτλ αφού τα παιδιά είναι συνηθισμένα σε αυτό... Η βία είναι η καθημερινότητά τους... :( Ειδικά εκεί πρέπει να παίρνουν μόνο αγάπη, κάτι που προφανώς δεν έχουν νιώσει ποτέ. Τότε μόνο ίσως γίνει κάτι. :-\
Σε αυτά τα σχολεία πρέπει να γίνει η αρχή και να υπάρχει ψυχολόγος και ίσως 2 δάσκαλοι/καθηγητές σε κάθε τάξη...
Συμφωνώ 100%. Τους μαθητές μου τους λατρεύω και με λατρεύυν και αυτοί. Δυστυχώς δεν έχουμε ούτε πετρέλαιο γιατί μας το κλέβουν όποτε βάζουμε... Έχουμε κάνει μάθημα με -7 φέτος... Επίσης έχουμε κάνει μάθημα με 42 παιδιά στην τάξη σε μια αίθουσα 20 τετραγωνικών με τα παιδιά να κάθονται ανά 4 στα θρανία και να γίνεται της μουρλής...
Υπάρχουν στιγμές στις οποίες απλά δεν ξέρεις τι να κάνεις και απελπίζεσαι.
-
Τραγική κατάσταση! Δεν υπάρχει περίπτωση να μπορεί να γίνει μάθημα σε τέτοια θερμοκρασία! Δεν έχετε έστω κάποιο σώμα; :-\
-
Τραγική κατάσταση! Δεν υπάρχει περίπτωση να μπορεί να γίνει μάθημα σε τέτοια θερμοκρασία! Δεν έχετε έστω κάποιο σώμα; :-\
Εχουμε μερικά ηλεκτρικά σώματα αλλά συνήθως τις πρώτες ώρες υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να μην έχουμε ρεύμα επειδή οι τσιγγάνοι το κλέβουν και πέφτει ο σύστημα σε όλη την περιοχή οπότε πρέπει να έρθει η ΔΕΗ να επιδιορθώσει τη ζημιά... Τέλος πάντων γαντάκια σκουφάκι, πουλόβερ διπλές κάλτσες κλπ εμείς την βρίσκουμε την άκρη μερικά παιδιά δεν έχουν καν μπουφάν... Τέλος πάντων μην βγούμε εκτός θέματος αυτά είναι άλλα προβλήματα...
Επαναλαμβάνω πως πολύ απλά μερικές φορές η θεωρία απέχει τρομερά σε σχέση με αυτό που ενδεχομένως να συναντήσεις και μερικοί από εμάς πραγματικά δουλεύουμε σε δύσκολα σχολεία. Οταν θα δεις δυο παιδιά μέσα στα αίματα να τσακώνονται μέχρι θανάτου και να μην μπορείς να τα ξεκολλήσεις είναι κομματάκι δύσκολο εκείνη την ώρα να τρέξεις στην αίθουσα και να φέρεις την καρέκλα της τιμωρίας... Θα κάνω οτι χρειαστεί για να τα χωρίσω, θα τους σκουπίσω τα αίματα, θα τους καθαρίσω και μετά θα κουβεντιάσουμε.
-
Τραγική κατάσταση! Δεν υπάρχει περίπτωση να μπορεί να γίνει μάθημα σε τέτοια θερμοκρασία! Δεν έχετε έστω κάποιο σώμα; :-\
Εχουμε μερικά ηλεκτρικά σώματα αλλά συνήθως τις πρώτες ώρες υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να μην έχουμε ρεύμα επειδή οι τσιγγάνοι το κλέβουν και πέφτει ο σύστημα σε όλη την περιοχή οπότε πρέπει να έρθει η ΔΕΗ να επιδιορθώσει τη ζημιά... Τέλος πάντων γαντάκια σκουφάκι, πουλόβερ διπλές κάλτσες κλπ εμείς την βρίσκουμε την άκρη μερικά παιδιά δεν έχουν καν μπουφάν... Τέλος πάντων μην βγούμε εκτός θέματος αυτά είναι άλλα προβλήματα...
Επαναλαμβάνω πως πολύ απλά μερικές φορές η θεωρία απέχει τρομερά σε σχέση με αυτό που ενδεχομένως να συναντήσεις και μερικοί από εμάς πραγματικά δουλεύουμε σε δύσκολα σχολεία. Οταν θα δεις δυο παιδιά μέσα στα αίματα να τσακώνονται μέχρι θανάτου και να μην μπορείς να τα ξεκολλήσεις είναι κομματάκι δύσκολο εκείνη την ώρα να τρέξεις στην αίθουσα και να φέρεις την καρέκλα της τιμωρίας... Θα κάνω οτι χρειαστεί για να τα χωρίσω, θα τους σκουπίσω τα αίματα, θα τους καθαρίσω και μετά θα κουβεντιάσουμε.
Ήρωας GregX!
Σε καταλαβαίνω απόλυτα, γιατί κι εγώ είχα δουλέψει -έστω και παράπλευρα- με τσιγγανάκια. Πραγματικά πολύ δύσκολες καταστάσεις!
-
Οι συνθήκες στις οποίες αναφέρεσαι είναι όντως ακραίες. 'Εχω ακούσει απειλές για τη ζωή μου, το σπίτι μου τα παιδιά μου, έχω δει να πέφτει τρικλοποδιά από την αρχή τις σκάλας και το θύμα να σταματάει στον κάτω όροφο και διάφορα άλλα ωραία με αστυνομίες στα κάγκελα και εισαγγελείς στο πόδι... Σαφώς και κατανοώ ότι τη στιγμή που θα μπεις στη μέση να τους χωρίσεις το τελευταίο πράγμα που λογαριάζεις είναι μήπως και τραβήξεις λίγο παραπάνω ή κάνεις κάποια κίνηση και χτυπήσεις κάποιον.
Συγχωρείστε με αν μιλώ και εκ μέρους άλλων μα νομίζω ότι δεν είχε κάτι τέτοιο στο μυαλό κανείς μας όταν καταδικάζοαμε κάθε είδους βία στα παιδιά. Δεν μπαίνεις στη μέση για να δείρεις για να προστατέψεις μπαίνεις με κίνδυνο της δικής σου ακεραιότητας...
Θυμήθηκα επίσης πριν τρία χρόνια μου είχε πει ο διευθυντής ενός δημοτικού με πολλά τσιγγανάκια: ο στόχος μας κορίτσι μου είναι να επιστρέφουν κάθε μεσημέρι σπίτι τους χωρίς απώλειες..... :'(
-
Μα νομίζω είναι σαφές.
Δεν μιλάμε για "καρέκλα" ή για κάποιον άλλο τρόπο αν βρισκόμαστε μπορστά σε μια κατάσταση όπου πέφτει ξύλο στην αυλή ή μέσα στο κτίριο. Εκεί απλά κάνεις ότι μπορείς για να τα χωρίσεις (και τρως και τις ξόφαλτσες).
Τέτοιου είδους καταστάσεις, όμως, στα νηπιαγωγεία είναι από λίγο έως πάρα πολύ σπάνιες. Και αν συμβούμ μπορούν να αντιμετωπιστούν πάλι χωρίς να μπεις στη διαδικασία να ρίξεις και εσύ ως εκπαιδευτικός από "καμία".
(ναι, και σε σχολείο με τσιγγανάκια έχω δουλέψει ως παράλληλη στήριξη, και εκεί είχαμε κυρίως π΄ροβλημα με τις μαμάδες που δερνόπταν έξω από το σχολείο γιατί μάλωσαν τα παιδιά τους στο σχολείο!!!)