Μάρτυρας σε χειροδικία συναδέλφου

[kinegiros]

μια αναφορούλα είστε από τον γονέα και καθαρίσατε με αργία διαθεσιμότητα και όλα τα συναφή. Οπότε κοντά τα χεράκια σας από τα παιδιά αν θέλετε να έχουν φαγάκι τα δικά σας παιδιά.

[PDE ads]

[Landau]

@emmaki
Δεν είπα ποτέ ότι κάποια πράγματα λύνονται μόνο με ξύλο, απλά ανέφερα διάφορες περιπτώσεις. Μη με διαστρεβλώνεις 
Απλά υπάρχουν 2 άκρα: το ένα πιστεύει ότι όλα λύνονται μόνο με ξύλο κλπ, το άλλο πιστεύει ότι μόνο με ήρεμο λόγο και ποτέ μα ποτέ μην αγγίξουμε το παιδί, μήπως και θεωρηθεί βία.
Προσωπικά θεωρώ ότι ο γονιός (που είναι λογικός και όχι ψυχοπαθής, οπότε δεν θα έπρεπε καν να είχε τεκνοποιήσει...) πρέπει να βρίσκει λύσεις κάπου στη μέση, με έμφαση στη διάλεξη.

Ας μείνουμε σε όσα συμφωνούμε (για να μην ξεφεύγουμε και από το θέμα μας): ο εκπαιδευτικός δεν πρέπει ποτέ να τιμωρεί το παιδί με σωματική βία, και γενικά να του ασκήσει οποιαδήποτε βία (ΟΚ για μεγάλα παιδιά, το να τους φωνάξεις καμιά φορά, και λίγο είναι...ελπίζω να μην το θεωρήσουν κάποιοι ως λεκτική βία  ).

[dinateacher]

Η αφίσα που είχαμε στο περσινό μου σχολείο έλεγε:"Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο. Ας το  βγάλουμε και εμείς από τη ζωή μας!"
Μπορεί να φτάνουμε πολλές φορές στα όριά μας, αλλά όχι ξύλο στα παιδάκια... Δεν τους αξίζει... Σε κάποιους γονείς ίσως....

[emmaki]

@emmaki
Δεν είπα ποτέ ότι κάποια πράγματα λύνονται μόνο με ξύλο, απλά ανέφερα διάφορες περιπτώσεις. Μη με διαστρεβλώνεις 
Απλά υπάρχουν 2 άκρα: το ένα πιστεύει ότι όλα λύνονται μόνο με ξύλο κλπ, το άλλο πιστεύει ότι μόνο με ήρεμο λόγο και ποτέ μα ποτέ μην αγγίξουμε το παιδί, μήπως και θεωρηθεί βία.
Προσωπικά θεωρώ ότι ο γονιός (που είναι λογικός και όχι ψυχοπαθής, οπότε δεν θα έπρεπε καν να είχε τεκνοποιήσει...) πρέπει να βρίσκει λύσεις κάπου στη μέση, με έμφαση στη διάλεξη.

Ας μείνουμε σε όσα συμφωνούμε (για να μην ξεφεύγουμε και από το θέμα μας): ο εκπαιδευτικός δεν πρέπει ποτέ να τιμωρεί το παιδί με σωματική βία, και γενικά να του ασκήσει οποιαδήποτε βία (ΟΚ για μεγάλα παιδιά, το να τους φωνάξεις καμιά φορά, και λίγο είναι...ελπίζω να μην το θεωρήσουν κάποιοι ως λεκτική βία  ).

Δεν ανέφερες διάφορες περιπτώσεις.... Ανέφερες συγκεκριμένη περίπτωση που θεώρησες ως λύση το ξύλο, γιατί αυτό εφαρμόστηκε σε σένα....

Σου έδωσα άλλες λύσεις με το ίδιο αποτέλεσμα χωρίς χρήση βίας.......

Και ναι, ανήκω στους ανθρώπους που θεωρούν ότι δεν καταφεύγουμε ΠΟΤΕ και για ΚΑΝΕΝΑ λόγο στη βία. Το ίδιο πίστευαν και πιστεύουν και οι γονείς μου, με αυτό τον τρόπο μεγάλωσα και έγινα μια χαρά!

Αλήθεια ξαναρωτάω, πώς θα ένιωθες αν η γυναίκα σου/μητέρα σου/πατέρας σου τώρα που είσαι ενήλικας και μπορείς να αντιδράσεις ανάλογα σε χτύπαγαν κάθε φορά που έκανες κάποιο λάθος; Κάθε φορά που δεν τους άρεζε η συμπεριφορά σου;

Ομοίως θα αντιδρούσαν και τα πιτσιρίκια αν μπορούσαν.....


(Πάντως σε σχολείο της περιοχής μου, αυτιστικό παιδί ηλικίας 14 ετών που φοιτά στην Ε τάξη, είδε το γυμναστή πέρυσι να τραβά το αυτί ενός άλλου παιδιού. Από τότε ο γυμναστής υποφέρει, γιατί η συμπεριφορά αυτή παγιώθηκε στο αυτιστικό και κάθε φορά που βλέπει το γυμναστή του τραβά τα αυτιά. Είναι και ψηλό και γεροδεμένο και ο γυμναστής δεν μπορεί να βγει από το γραφείο του. Μάλιστα κατέφυγε στον προϊστάμενο για βοήθεια.... Όταν, όμως, ο ίδιο το έκανε αυτό στα άλλα παιδία ήταν όλα καλώς καμωμένα....)

[PDE ads]

[utenar]

Θε προτεινα να ενημερωσεις τη μητερα του προνηπιου την επομενη φορα που θα τη δεις, διοτι αφενος οι γονεις εχουν δικαιωμα να ξερουν τι πραγματικα συνεβη κι οτι το παιδι ειπε την αληθεια, κι αφετερου το παιδι εχει κι αυτο δικαιωματα ως ανθρωπος. Εξαλλου, υπηρχαν κι αλλα παιδια μπροστα ως μαρτυρες, που μπορει ν'ανεφεραν το περιστατικο στους δικους τους γονεις. Αν η συγκεκριμενη εκπαιδευτικος εχει ξαναδιαπραξει χειροδικια στο παρελθον, πιθανον να εχει ηδη την αναλογη "φημη" αναμεσα στους γονεις.

Σε καμια περιπτωση να μην την καλυψεις, διοτι εδω δε μιλαμε για ενα γραφειοκρατικο λαθος (περασμα βαθμων, απουσιων, κλπ) αλλά για χειροδικια και μαλιστα σε προνηπιο. Αν η εκπαιδευτικος δεν μπορει ν'ανταπεξελθει πλεον στα καθηκοντα της, ας παρει συνταξη.

[Schnittke]

Σήμερα παραλίγο να ξαναγίνει το κακό με άλλο παιδάκι... Τέλος πάντων, επειδή με βλέπω πολύ σύντομα μπλεγμένη ως "θεατή", σε πρώτη φάση θα ενημερώσω τη μητέρα του πρώτου παιδιού ότι το παιδάκι της δεν τα παραλέει... Από κει και πέρα και χωρίς τη δική μου συνενοχή, εκείνη ας πράξει όπως κρίνει. (Αν ξαναγίνει το κακό κι εγώ δεν κάνω τίποτα, θα είναι σα να καλύπτω τη διευθύντριά μου...) Με τη δεύτερη σφαλιάρα θα απευθυνθώ πλέον στη σχολική σύμβουλο. Ας ελπίσουμε όμως να μη χρειαστεί! Λίγες μέρες μείναν μέχρι τις γιορτές, αν φύγουν ήρεμα, τότε με τη νέα χρονιά ίσως να είμαστε καλύτερα!...

[raniasop]

'Ημουν σίγουρη ότι το σκηνικό θα επαναλαμβανόταν.Συνήθως όταν γίνεται μια φορά,δεν το'χουν σε τίποτα να το ξανακάνουν.Εγώ πάντως εκτός από το να το αναφέρω στους γονείς,θα ενημέρωνα πρώτα και την ίδια την διευθύντρια,απλώς γιατί το θεωρώ πιο συναδελφικό να μην λειτουργώ πίσω απ'την πλάτη κανενός.Και που ξέρεις,μπορεί με τον διάλογο να πετύχεις 2 πράγματα:1ον να μην επαναληφθεί και 2ον να μη νομίζει ότι θα την καλύπτεις σε όλα και τρως κουτόχορτο.Καλή τύχη!

[Schnittke]

Χτες ήδη μίλησα μαζί της, ήταν το πρώτο που έκανα πριν αποφασίσω να κάνω οτιδήποτε άλλο... Ίσως σήμερα γι' αυτό και να συγκρατήθηκε τελευταία στιγμή... Έχει πολλά νεύρα αυτές τις μέρες, τι να πω... Μακάρι να μη με ξαναφέρει σε δύσκολη θέση!...

[MAITS]

Δεν κάνω καθόλου πλάκα. Ωστόσο αναφέρομαι σε εξαιρετικά ακραίες περιπτώσεις όπως παιδί να πηδά κυριολεκτικά από θρανίο σε θρανίο να βρίζει χυδαία κλπ. Προτιμώ να του τραβήξω το αυτί ώστε να καθίσει στη θέση του παρά να το συζητήσουμε κανά δεκάλεπτο ώσπου να πέσει και να σπάσει το σβέρκο του...

Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για παρόμοια συμπεριφορά!

Και ανάμεσα στην άσκηση βίας ή στο σπάσιμο σβέρκου υπάρχουν και άλλα πολλά στάδια και άλλες πολλές μέθοδοι.....

Το πιο απλό; Παίρνεις το παιδί από το χέρι (χωρίς να το τραβολογάς) και το βάζεις σε μια καρέκλα δίπλα σου...

Εννοείς με χειροπέδες; Αν δεν κάθεται και δημιουργεί πρόβλημα στην τάξη, αποσπώντας τα βλέμματα των υπολοίπων παιδιών από σένα;

[Schnittke]

Τελικά καταλήξαμε να συζητάμε πώς γίνεται να μην πέσει... αγία ράβδος!... Το θέμα είναι ότι όσο θεωρούμε τη σφαλιάρα ή την όποια μορφή σωματικής βίας επιλογή, αυτομάτως κλείνουν τα μάτια μας απέναντι σε όλες τις άλλες επιλογές που έχουμε.

Ένας εκπαιδευτικός που δεν τη θεωρεί επιλογή, μπορεί να σκαρφιστεί χίλιες δυο εναλλακτικές, ανάλογα με την περίσταση. Ένας εκπαιδευτικός που τη θεωρεί ανεκτή επιλογή, έστω και υπό προϋποθέσεις, καταλήγει να εστιάζει την προσοχή του σ' αυτή την επιλογή και να αγνοεί όλες τις υπόλοιπες.

Εγώ έχει τύχει να αντιμετωπίσω "άγρια" συμπεριφορά μέσα στην τάξη απλά ακουμπώντας το κεφαλάκι του παιδιού κάτω από το πηγουνάκι, όπως κάνουμε όταν θέλουμε να μας κοιτάξουν όντας κοντύτερα από μας.

Έχει τύχει να βάλω τέλος σε επιθετική συμπεριφορά παιδιού με το να καθίσω απλά δίπλα του την ώρα του μαθήματος και να το κρατάω "αγκαλίτσα" από τους ώμους.

Έχει τύχει να ηρεμήσω παιδί σε εκνευρισμό απλώς παίρνοντάς το αγκαλιά.

Έχω διορθώσει απείθαρχες συμπεριφορές στερώντας το παιχνίδι του διαλείμματος και κρατώντας το εκάστοτε παιδάκι "παρέα μου".

Σπανίως καταφεύγω στη "διάλεξη", γιατί θεωρώ ότι από μόνο του ένα λογικό επιχείρημα που επαναλαμβάνεται μόνο κουραστικό μπορεί να γίνει. Πολύ απλά δεν έχει νόημα αν δε συνοδευτεί με παραδείγματα προς μίμηση και κίνητρα. Το αντίστροφο όμως έχω δει ότι ισχύει, στα μικρότερα παιδιά τουλάχιστον.

Φροντίζω να εξηγώ ευθέως και αμέσως στα παιδιά πώς αισθάνομαι για τη συμπεριφορά τους. Αντί να προκαλέσω δηλαδή την ντροπή ή την ταπείνωσή τους μαλώνοντάς τα, τους εξηγώ πόσο άσχημα αισθάνομαι εγώ και γιατί. Η ταπείνωση, η ντροπή, ο θυμός απλά ρίχνουν λάδι στη φωτιά...

Δεν μπορείς να "νικήσεις" τον εκνευρισμό με περισσότερο εκνευρισμό. Το τελευταίο πράγμα που πρέπει να χρησιμοποιήσεις για να ηρεμήσεις τα πνεύματα είναι βία. Δυστυχώς πολλοί αισθάνονται ότι το ζητούμενο είναι να ελέγξεις τη συμπεριφορά και να επιβληθείς. Έτσι όμως μετατρέπεις την τάξη σε "πεδίο μάχης" στο οποίο πρέπει πάση θυσία να επικρατήσεις.
 
Ενώ το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να ηρεμήσεις τα πνεύματα ηρεμώντας πρώτα και κύρια εσύ...

[grtt]

Εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν πάντα, αλλά διαβάζοντας τα παραπάνω πρέπει να πω ότι θεωρώ πολύ μεγάλη υπερβολή να γίνεται θέμα αν ένας εκπαιδευτικός τραβήξει λίγο το αυτάκι ενός παιδιού αν δεν κάθεται φρόνιμα! Εκτός αν θεωρείτε ότι όλα αυτά τα χρόνια (μέχρι πριν 10-15 χρόνια) που γίνονταν αυτά δημιούργησαν γενιές ενηλίκων με ψυχολογικά προβλήματα ή παιδιά με τέτοια προβλήματα.
Ασφαλώς και είμαι κατά της χειροδικίας, και της συστηματικής τιμωρίας των παιδιών με τέτοιο τρόπο, αλλά να λέμε, "πω πω τράβηξες το αυτί του παιδιού, θα του μείνει ψυχικό τραύμα και εσύ πρέπει να χάσεις τη δουλειά σου", ε, το θεωρώ όσο να ναι μεγάλη υπερβολή!

[Nihil-Nil]

    Μου προκαλεί εντύπωση ο τρόπος και η φρασεολογία που χρησιμοποιούν ορισμένοι για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα -  χρήση υποκοριστικών και παράθεση επιρρημάτων σε θετικό βαθμό για να εξωραΐσουν ακόμα και το αθώο τράβηγμα στο αφτάκι -…

θεωρώ πολύ μεγάλη υπερβολή να γίνεται θέμα αν ένας εκπαιδευτικός τραβήξει λίγο το αυτάκι ενός παιδιού αν δεν κάθεται φρόνιμα!
 
   Και ναι, όσο κι αν σου φαίνεται υπερβολικό, όλοι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν αγαπητέ/ή, Grtt, ψυχολογικά προβλήματα, τα οποία σχετίζονται σε μεγάλο βαθμό με τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώσαμε και τα πρότυπα τα οποία εγγράψαμε στον ψυχισμό μας.

   Πολύ ορθά το έθεσε η συνάδελφος Emmaki... Θα ήθελες να σου τραβήξουμε το “αφτάκι” κάποια στιγμή, αν κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας υπέπιπτες σε ένα σφάλμα εκούσιο ή ακούσιο;

   Λυπάμαι, πραγματικά, διότι δεν έχετε καταλάβει ορισμένοι πως τα παιδιά το μόνο το οποίο χρειάζονται είναι κατανόηση, αποδοχή και αγάπη.

[MAITS]

    Μου προκαλεί εντύπωση ο τρόπος και η φρασεολογία που χρησιμοποιούν ορισμένοι για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα -  χρήση υποκοριστικών και παράθεση επιρρημάτων σε θετικό βαθμό για να εξωραΐσουν ακόμα και το αθώο τράβηγμα στο αφτάκι -…

θεωρώ πολύ μεγάλη υπερβολή να γίνεται θέμα αν ένας εκπαιδευτικός τραβήξει λίγο το αυτάκι ενός παιδιού αν δεν κάθεται φρόνιμα!
 
   Και ναι, όσο κι αν σου φαίνεται υπερβολικό, όλοι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν αγαπητέ/ή, Grtt, ψυχολογικά προβλήματα, τα οποία σχετίζονται σε μεγάλο βαθμό με τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώσαμε και τα πρότυπα τα οποία εγγράψαμε στον ψυχισμό μας.

   Πολύ ορθά το έθεσε η συνάδελφος Emmaki... Θα ήθελες να σου τραβήξουμε το “αφτάκι” κάποια στιγμή, αν κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας υπέπιπτες σε ένα σφάλμα εκούσιο ή ακούσιο;

   Λυπάμαι, πραγματικά, διότι δεν έχετε καταλάβει ορισμένοι πως τα παιδιά το μόνο το οποίο χρειάζονται είναι κατανόηση, αποδοχή και αγάπη.

...κι εκεί που τελειώνουν όλα αυτά εσύ θα κάνεις μάθημα ή ντάντεμα; Τα υπόλοιπα παιδιά τι φταίνε;

Εκτός κι αν δεν είσαι εκπαιδευτικός, γονιός ή ζεις σ` έναν ιδανικό κόσμο!

[Nihil-Nil]

Αγαπητή MAITS, επειδή ακριβώς δε ζω σε έναν κόσμο ιδανικό, προσπαθώ να τον κάνω καλύτερο, διότι είμαι εκπαιδευτικός από επιλογή - για την αφεντιά σου αμφιβάλλω...

Προσπάθησε για ακόμη μία φορά να με αφήσεις ενεό με την επιχειρηματολογία σου...