Ποια είναι τα όρια της προσωπικής ευθύνης ενός εκπαιδευτικού;

[MATH]

Δοκιμάζουμε την υπομονή μας, γιατί ένας εκπαιδευτικός χρειάζεται πολύ υπομονή.
.....
 

Για πόσο ακόμη? Δεν υπάρχουν όρια άραγε στην υπομονή ενός εκπαιδευτικού?

Τα ξεπεράσαμε τα όρια, τα ξεπεράσαμε, και βλέπω να έρχονται καταιγίδες...

 Σίγουρα κινούμαστε πέρα από τα όρια της υπομονής και αυτό δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό. Και καλά εσείς που είστε νέοι ! Τι να πω όμως και γω που για 25 χρόνια ακούω τους ίδιους προβληματισμούς , βλέπω την εκπαίδευση να φθίνει , τους δασκάλους να υποβαθμίζονται ,  το έργο τους να απαξιούται και τους πολιτικούς να είναι σε πλήρη αδράνεια.
 Αλλά όμως , αυτή την κατάσταση θα την πληρώσουν όλοι. Δεν βλέπω να είναι μακρυά η ώρα που η αγανάκτηση θα ξεσπάσει !
 
               ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΕΙΡΑ !!!
 
                                          Math

[PDE ads]

[dinos_]

Και καλά εσείς που είστε νέοι ! Τι να πω όμως και γω που για 25 χρόνια ακούω τους ίδιους προβληματισμούς , βλέπω την εκπαίδευση να φθίνει , τους δασκάλους να υποβαθμίζονται ,  το έργο τους να απαξιούται και τους πολιτικούς να είναι σε πλήρη αδράνεια.
 

Τοση μαυρήλα…τι να πω… έπρεπε ναχεις αλαξει επαγγελμα..κακως βολευτηκες και καταστρεψες τη ζωη σου.Ησουνα και συ σα τη mat πριν μπεις τη ταξη,γιοματος οράματα?Και η Ζαν νταρκ οράματα έβλεπε αλλα δε της βγηκε σε καλο ::)Μηπως δε κανατε για καθιγητες τελικα?Λέω…

[MATH]

Και καλά εσείς που είστε νέοι ! Τι να πω όμως και γω που για 25 χρόνια ακούω τους ίδιους προβληματισμούς , βλέπω την εκπαίδευση να φθίνει , τους δασκάλους να υποβαθμίζονται ,  το έργο τους να απαξιούται και τους πολιτικούς να είναι σε πλήρη αδράνεια.
 

Τοση μαυρήλα…τι να πω… έπρεπε ναχεις αλαξει επαγγελμα..κακως βολευτηκες και καταστρεψες τη ζωη σου.Ησουνα και συ σα τη mat πριν μπεις τη ταξη,γιοματος οράματα?Και η Ζαν νταρκ οράματα έβλεπε αλλα δε της βγηκε σε καλο ::)Μηπως δε κανατε για καθιγητες τελικα?Λέω…

 ''Φίλε dinos!

 Με απογοητεύεις !Δεν συνδέεις τα μηνύματα και βιάζεσαι να πεις πράγματα που δεν πηγάζουν από τις σκέψεις του συνομιλητή σου ! Εδώ λέμε ότι τα πράγματα είναι δύσκολα και παρόλα αυτά εμείς - τα κουρέλια έστω - επιμένουμε και τραγουδάμε ακόμα  ! Έχοντας ξεπεράσει τα όρια της υπομονής , αλλά και τους εαυτούς μας , προσπαθούμε να αρθρώσουμε ένα απλό και κατανοητό λόγο. Γι αυτό αφιερώνουμε το χρόνο μας. Έχω κανένα λόγο να κάθομαι στις 2:50 τα μεσάνυχτα να γράφω στα μέλη του φόρουμ - και σε σένα φυσικά φυσικά -  για την υπόθεση παιδεία και τα όρια ευθύνης του εκπ/κού , άλλον από την αθέράπευτη αισιδοξία μου ;
 Γιατι δεν σου απαντούν ή δεν συνομιλούν μαζί μας και καμιά 50 - ρια καθηγητές Πανεπιστημίων  κλπ , που είναι αισιόδοξοι για την εκπαίδευση και κουβεντιάζουμε 10 άνθρωποι; Λοιπόν , είσαι μάλλον νέος και αυτό είναι καλό σημάδι !Ίσως βιάσεσαι να φτιάξεις τον κόσμο και καλά κάνεις. Όμως να βοηθάς λίγο και μένα τον γεροντότερο. Εγώ σου λέω άλλα και συ βλέπεις μαυρίλα! Εδώ οι πιτσιρικάδες στο σχολείο  με βαρέθηκαν για τη ζωντάνια μου και συνεχώς μου λεν '' κύριε που τη βρίσκετε κάθε μέρα την όρεξη !'' και συ μου λες ότι δεν κάνουμε για καθηγητές και μήπως πήραμε  ... τη ζωή μας λάθος !
 Αν δυο συνάδελφοι δεν μπορούμε να καταλάβουμε - όχι να συμφωνήσουμε - ο ένας τον άλλο , τότε τι να περιμένουμε από τους έξω ; Σε παρακαλώ ταπεινά , να μη βιάζεσαι , γιατί έτσι μένουμε στο ίδιο σημείο.''

Λοιπόν, αυτό που ακολουθεί είναι το μήνυμα όπως το ξεκίνησα , αλλά χάθηκε στην οθόνη. Ξεκίνησα άλλο , αυτό που διάβασες , αλλά  ξανααπέκτησα το αρχικό . Το β΄πρόσωπο δεν αναφέρεται σε σένα , αλλά είναι γενικότερος τρόπος έκφρασης.Πάμε λοιπόν:

Αγαπητέ φίλε , που την είδες τη μαυρίλα ;
  Η αλήθεια είναι ! Και δεν είναι η δική μου αλήθεια αλλά η απλή πραγματικότητα . Αλλά όμως δεν είμαστε απαισιόδοξοι. Από την μια παλεύουμε , έστω και με ένα μήνυμα στα fora ,και από την άλλη διατυπώνουμε τα προβλήματα όπως έχουν. Δυστυχώς η εκπαίδευση μου αρέσει και θα παρέμεινα σε αυτήν, ακόμα και αν μου ζητούσαν να πληρώσω για να διδάξω.

[mavoglou]

Το Διαδίκτυο έχει τεράστια δύναμη.
Έχει τη δύναμη να δώσει σε έναν ανήλικο τη δυνατότητα να μπει σε ένα φόρουμ και να γράφει οτιδήποτε θέλει ανεξέλεγκτα, προσβάλλοντας ανθρώπους (αν τελικά μπορεί κάποιος να το κάνει αυτό), χωρίς να χρειάζεται να δώσει λόγο για τίποτα, αφού κρύβεται πίσω από την ανωνυμία του.

Σε αυτό το φόρουμ έχω επιλέξει να συνδεθώ με ένα nickname που με κάνει επώνυμο εδώ μέσα. Είναι συνειδητή επιλογή αναλαμβάνοντας το ρίσκο τον κινδύνων που μπορεί να πάρει κάποιος για αυτή του την ενέργεια.

[PDE ads]

[indiana]

Στη ζωή μου τη σχολική, υπήρχαν δυο κατηγορίες καθηγητών...εκείνοι που λάτρευα και εκείνοι που μου ήταν παντελώς αδιάφοροι.
Στην πρώτη ανήκαν εκείνοι  που στο μάθημα έδιναν ψυχή,εκείνοι που τους άρεσε τρελά αυτό που δίδασκαν...τους άρεσε να μεταδίδουν ό,τι είχαν μέσα τους.Στη δεύτερη κατηγορία ανήκαν εκείνοι που μας έβλεπαν σαν μέρος των υποχρεώσεων τους..Και αυτό, όσο και αν δεν θέλαμε να το παραδεχτούμε, μας πλήγωνε. Όταν θα μπώ σε μια τάξη θέλω να ανήκω στην πρώτη κατηγορία..να έχω μαθητές που θα με θυμούνται σαν άνθρωπο που έστω και λίγο τους βοήθησε να πάνε παρακάτω..όπως λειτούργησαν και εκείνοι για μένα..που τους χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ!!! Ίσως πολυ ρομαντικό για τα σημερινά δεδομένα...

[TheOne]

indiana, έδωσες μία από τις ωραιότερες απαντήσεις! Ίσως την καλύτερη! Η άποψή σου εκφράζει ακριβώς και τα δικά μου συναισθήματα! Δεν έχω να συμπληρώσω τίποτα σε όσα έγραψες και χαίρομαι πάρα πολύ που υπάρχουν και άλλοι νέοι μελλοντικοί συνάδελφοι που σκέφτονται με τέτοιο προσανατολισμό!

[marsa]

Συνάδελφοι να προσθέσω κι εγώ τους προβληματισμούς μου, αν και δεν είμαι ακόμη διορισμένη, εργάζομαι όμως πολλά χρόνια και με διάφορους τρόπους στην εκπαίδευση: φροντιστήρια, ιδιαίτερα, ωρομισθία.

Με προβλημάτισαν οι απαντήσεις που δόθηκαν στο ερώτημα "αν αφήνουμε ένα μαθητή της Α΄γυμνασίου τον Σεπτέμβριο". Θέλω λοιπόν να πω, ότι φυσικά και δεν τον αφήνουμε. Αν είναι να μείνει, μένει μόνος του!!! Δυστυχώς πολλοί εκπαιδευτικοί έχουν παρεξηγήσει ορισμένα πράγματα. Θεωρούν ότι πρέπει να είναι "καλοί" με τα παιδιά, με οποιαδήποτε υποχώρηση κι αν συνεπάγεται αυτό. Δεν είναι έτσι. Και πες ότι έκανες μια κουβεντούλα με τον μαθητή και τον πέρασες, χωρίς να ξέρει πού του παν τα τέσσερα. Ξέρεις τι μήνυμα περνάς και σ΄αυτόν και στους συμμαθητές του που θα ενημερωθούν για την "εξέταση"; Ότι εντάξει, δεν έγινε και τίποτα, μπορούν να μην ασχολούνται με το σχολείο, το απολυτήριο θα το πάρουν!!! Κάπως έτσι, με αυτές οι πρακτικές, οι μαθητές μαθαίνουν ότι "το γυμνάσιο είναι υποχρεωτικό" σημαίνει ότι "όλοι οι μαθητές θα περάσουν την τάξη". Σοβαρολογώ, μου το έχουν πει ευθέως! 

Εδώ πρέπει πρώτα από όλα να ξεκαθαρίσουμε εμείς τους στόχους μας. Αν πιστεύουμε ότι το σχολείο δεν προσφέρει και τίποτα το σπουδαίο, τότε ναι, ας τους περνάμε όλους, όσο αδιάφοροι κι αν είναι (προσοχή δε μιλάω για τα παιδιά που προσπαθούν αλλά δεν μπορούν περισσότερο). Αν όμως πιστεύουμε ότι το σχολείο είναι σημαντικό, τότε ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να στέλνουμε σε μεγαλύτερη τάξη παιδιά που ξέρουμε εκ των προτέρων ότι δε θα τα καταφέρουν γιατί κουβαλάνε φοβερά κενά από προηγούμενη τάξη. Τι περιμένουμε αλήθεια να κάνει ο έρμος ο μαθητής που πάει με την βοήθειά μας στην 3η γυμνασίου, χωρίς να ξέρει να λύνει εξισώσεις πρώτου βαθμού; Δεν είναι λογικό να νιώθει ο "ηλίθιος" της τάξης; Ανήμπορος να τα βγάλει πέρα; Τότε δε θα επιστρατεύσει κι αυτός τα μόνα του όπλα που είναι είτε το "γλύψιμο" είτε η επιθετικότητα; Αυτό θέλουμε; Μαθητές που πάντα θα έχουν την ανάγκη μας και δε θα στηριχτούν ποτέ στα πόδια τους;

Τι θα έκανα εγώ στο παραπάνω πρόβλημα; Θα τον εξέταζα κανονικά. Κι αν έκρινα ότι πρέπει να μείνει θα τον άφηνα. Χωρίς τύψεις. Θα φρόντιζα όμως σε όλη την επόμενη χρονιά να τον έχω από κοντά είτε τον έχω μαθητή μου είτε όχι και να του κάνω κάποια "ιδιαίτερα" εντός σχολείου,(εννοείται χωρίς χρήματα!!!) μετά το τέλος του μαθήματος, ώστε να καλύπτει τις όποιες αδυναμίες του.

Και κάτι τελευταίο: Η ζωή δεν είναι εύκολη κι αυτό τα παιδιά πρέπει να το καταλάβουν. Η επιτυχία δεν χαρίζεται, κερδίζεται. Αν κάνουμε μάθημα σε γόνους εύπορων οικογενειών, ναι, πρέπει να τους μάθουμε ότι όλα είναι δικά τους χωρίς κόπο, γιατί έτσι είναι τα πράγματα, είτε μας αρέσει είτε όχι. Αν όμως οι μαθητές μας είναι απλά συνηθισμένα παιδιά, ας μην τους συμπεριφερόμαστε σα να είναι πρίγκηπες -που δεν είναι- γιατί όταν το σχολείο τελειώσει, θα προσγειωθούν απότομα στην πραγματικότητα και θα φάνε τα μούτρα τους. Και θα φταίμε πρωτίστως εμείς γι' αυτό, που δε φροντίσαμε να τους δείξουμε ποιά είναι η αλήθεια. Ας το έχουμε υπόψη: Δεν μας εξουσιοδότησε κανείς να διαστρεβλώνουμε την πραγματικότητα και δεν έχουμε δικαίωμα να μην τους μάθουμε να αγωνίζονται για να πετύχουν. Καταστρέφουμε ζωές με την ανόητη "καλοσύνη" μας.

Καλή σας μέρα.