Ποια είναι τα όρια της προσωπικής ευθύνης ενός εκπαιδευτικού;

[mavoglou]

Για το νέο αυτό θέμα έχω δεχτεί τελευταία διάφορα ερεθίσματα.
Για το λόγο αυτό θα ήθελα να μοιραστούμε σκέψεις και να ανταλλάξουμε απόψεις.

Αν το επάγγελμα του εκπαιδευτικού είναι και λειτούργημα, μέχρι που φτάνουν τα όρια της προσωπικής ευθύνης του κάθε εκπαιδευτικού που περνάει το κατώφλι μιας τάξης, και που αρχίζουν τα όρια της Πολιτείας;

Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να λέει: "εγώ κάνω μάθημα για όσο με πληρώνουν;"
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να μπαίνει "χαλαρός" στην τάξη επειδή έτσι κι αλλιώς παίρνει το μισθό του;
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να λέει ότι αρνείται να ακολουθήσει το πρόγραμμα σπουδών και να υποβιβάζει την ύλη που διδάσκει, επειδή η Πολιτεία δεν του δίνει τις καλύτερες προϋποθέσεις που αυτός επιθυμεί;
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να αρνείται να μάθει;

Αλλά επίσης,

Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να προετοιμάζει απερίσπαστος τη διδασκαλία του, χωρίς να έχει άγχος για τις βασικές του ανάγκες;
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να σπουδάσει τα παιδιά του, που όμως με το μισθό που παίρνει δεν είναι αυτό δυνατόν;
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να έχει τα απαραίτητα χρήματα για να αγοράζει βιβλία για να αυτοεκπαιδεύεται;
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να βρίσκει κίνητρα να προϋποθέσεις να αναβαθμίζει τις σπουδές του;
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να παρακολουθεί κατά τακτά χρονικά διαστήματα σεμινάρια, είτε με ωριαία αποζημίωση είτε στο ωράριό του;
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να μην σκέφτεται με ποιο άλλο τρόπο μπορεί να βγάλει χρήματα γιατί όσα βγάζει δεν του φτάνουν;

[PDE ads]

[heren]

Για το νέο αυτό θέμα έχω δεχτεί τελευταία διάφορα ερεθίσματα.
Για το λόγο αυτό θα ήθελα να μοιραστούμε σκέψεις και να ανταλλάξουμε απόψεις.

Αν το επάγγελμα του εκπαιδευτικού είναι και λειτούργημα, μέχρι που φτάνουν τα όρια της προσωπικής ευθύνης του κάθε εκπαιδευτικού που περνάει το κατώφλι μιας τάξης, και που αρχίζουν τα όρια της Πολιτείας;

Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να λέει: "εγώ κάνω μάθημα για όσο με πληρώνουν;"
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να μπαίνει "χαλαρός" στην τάξη επειδή έτσι κι αλλιώς παίρνει το μισθό του;
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να λέει ότι αρνείται να ακολουθήσει το πρόγραμμα σπουδών και να υποβιβάζει την ύλη που διδάσκει, επειδή η Πολιτεία δεν του δίνει τις καλύτερες προϋποθέσεις που αυτός επιθυμεί;
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να αρνείται να μάθει;

Αλλά επίσης,

Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να προετοιμάζει απερίσπαστος τη διδασκαλία του, χωρίς να έχει άγχος για τις βασικές του ανάγκες;
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να σπουδάσει τα παιδιά του, που όμως με το μισθό που παίρνει δεν είναι αυτό δυνατόν;
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να έχει τα απαραίτητα χρήματα για να αγοράζει βιβλία για να αυτοεκπαιδεύεται;
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να βρίσκει κίνητρα να προϋποθέσεις να αναβαθμίζει τις σπουδές του;
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να παρακολουθεί κατά τακτά χρονικά διαστήματα σεμινάρια, είτε με ωριαία αποζημίωση είτε στο ωράριό του;
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να μην σκέφτεται με ποιο άλλο τρόπο μπορεί να βγάλει χρήματα γιατί όσα βγάζει δεν του φτάνουν;

καλημερα σε ολους
παρα πολυ ωραιο θεμα ανοιξες mavoglou
Προσωπικη μου αποψη ειναι οτι αν καποιος αγαπαει πολυ τη δουλεια του δίνει και πολλα στη δουλεια του και επενδυει σε αυτην δηλαδη αγοραζει βιβλια για να ενημερωνεται χωρις να σκεφτετει το κοστος, ψαχνει για να κανει σεμιναρια χωρις να σκεφτεται την ταλαιπωρια και την μετακινηση, καλυπτει την υλη που εχει και προσπαθει για περισσοτερα χωρις να του σταθει εμποδιο το υλικο που του παρεχει το σχολειο κ.α.
Μεσα σε ολα εχεις θηξει το οικονομικο. Θεωρω οτι ο μισθος μας δεν ειναι αρκετος και σχεδον ολοι πεφτουμε στο λουκι να ασχολουμαστε και με αλλα πραγματα για να βγαλουμε λιγα λεφτακια παραπανω π.χ. ΗΡΩΝ. Ολο αυτο το σκηνικο μας κανει να αναλωνομαστε σε αλλα περα απο το σχολειο. Σαφως και πρεπει να υπαρχουν κινητρα για την αναβαθμιση των σπουδων μας και της δουλειας μας.
Αλλα ειναι μαγικο να μπορεσει καποιος με αυτα που εχει να προσφερει το μεγιστο στα παιδια του στην ταξη του.

[vsk]

Επειδή το επάγγελμα του εκπαιδευτικού είναι λειτούργημα
Επειδή κι εμείς συμβάλλουμε ενεργά στο χτίσιμο των γενεών που έρχονται
Επειδή ο εκπαιδευτικός πρέπει να είναι ενημερωμένος για όλα

δεν έχουμε δικαίωμα να είμαστε χαλαροί, να υποβιβάζουμε το μάθημά μας, να αρνούμαστε να μάθουμε...

Και υπάρχουν αρκετοί ήρωες εκπαιδευτικοί εκεί έξω που συνεχίζουν τις προσπάθειές τους και δουλεύουν με μεράκι και αγάπη για τη δουλειά τους, ανεξάρτητα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν (οικονομικά, προσωπικά, κτλ).
Η Πολιτεία πρέπει να στηρίξει οικονομικά τους ανθρώπους αυτούς. Έχει ηθική υποχρέωση να το κάνει!

[dinos_]

Για το νέο αυτό θέμα έχω δεχτεί τελευταία διάφορα ερεθίσματα.
Για το λόγο αυτό θα ήθελα να μοιραστούμε σκέψεις και να ανταλλάξουμε απόψεις.

Αν το επάγγελμα του εκπαιδευτικού είναι και λειτούργημα, μέχρι που φτάνουν τα όρια της προσωπικής ευθύνης του κάθε εκπαιδευτικού που περνάει το κατώφλι μιας τάξης, και που αρχίζουν τα όρια της Πολιτείας;

Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να λέει: "εγώ κάνω μάθημα για όσο με πληρώνουν;"
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να μπαίνει "χαλαρός" στην τάξη επειδή έτσι κι αλλιώς παίρνει το μισθό του;
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να λέει ότι αρνείται να ακολουθήσει το πρόγραμμα σπουδών και να υποβιβάζει την ύλη που διδάσκει, επειδή η Πολιτεία δεν του δίνει τις καλύτερες προϋποθέσεις που αυτός επιθυμεί;
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να αρνείται να μάθει;

Αλλά επίσης,

Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να προετοιμάζει απερίσπαστος τη διδασκαλία του, χωρίς να έχει άγχος για τις βασικές του ανάγκες;
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να σπουδάσει τα παιδιά του, που όμως με το μισθό που παίρνει δεν είναι αυτό δυνατόν;
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να έχει τα απαραίτητα χρήματα για να αγοράζει βιβλία για να αυτοεκπαιδεύεται;
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να βρίσκει κίνητρα να προϋποθέσεις να αναβαθμίζει τις σπουδές του;
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να παρακολουθεί κατά τακτά χρονικά διαστήματα σεμινάρια, είτε με ωριαία αποζημίωση είτε στο ωράριό του;
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να μην σκέφτεται με ποιο άλλο τρόπο μπορεί να βγάλει χρήματα γιατί όσα βγάζει δεν του φτάνουν;

Ετσι που σε πνήγει το άδηκο ρε φίλε πας κατευθιαν για Ευαγγελάτο.βέβαια τι να κάνεις και συ αγανακτείς,αλλά μας δήνεις, το κακό παράδηγμα : ή να γίνουμε λαμόγεια, ή να μη γίνουμε καθηγιτές.πάντως και ιο καθηγιτές λαμ’ογεια, άνθρωποι είναι, και εχουν ελαφρυντικα,δε θα τους σταυροσουμε κιολα,μην ανισιχεις.ελπίζω να βοίθισα όσο μπόρεσα στους προβλιματισμούς που έθεσες.προπαντως μη σταναχωριεσαι για τα λεφτα,λίγα πάνω λίγα κάτω, τη σιμασήα έχει;δε θα πεθάνουμε κιόλα.τα λεφτα δε φάιρνουν τυην ευτιχήα,μας το λεγαν από το διμοτικό

[PDE ads]

[enigma]

Θέμα συνείδησης, προτεραιοτήτων και προσωπικής ζωής.

Μπορεί να υπάρχει κάποιος ευσυνείδητος, διαβασμένος, επιμορφωμένος, τυπικός, που κάνει σωστά τη δουλειά του, είναι καθηγητής με @@, πρώτο όνομα και μούρη στο σχολείο, να εργάζεται σοβαρά και πράγματι να είναι σωστός εκπαιδευτικός.....αλλά όλα αυτά τα κάνει για να ψαρεύει ιδιαίτερα. Προτεραιότητα: η καριέρα. Μπορεί να υπάρχει και ο άλλος, αυτός που γκρινιάζει διαρκώς, εκνευρίζεται με τις συνθήκες που (δεν) του παρέχει η πολιτεία, λέει λόγια του στυλ 'σιγά μη σκάσω για 3 κ 60', όμως διαβάζει επιμορφώνεται για το δικό του πνεύμα πρώτα, έχει άψογη επικοινωνία με τους μαθητές, προσπαθεί να επηρρεάζει θετικά προσωπικότητες, να πηγαίνει το μάθημα ένα επίπεδο (ακαδημαϊκό) πιο πέρα από το σχολικό βιβλίο, να φέρνει το μαθητή κοντά στο μάθημα...και όλα αυτά για την ψυχή, τη δική του και των μαθητών του. Προτεραιότητα: οι μαθητές. Επομένως, τα πάντα είναι θέμα προτεραιοτήτων, κατά τη γνώμη μου.

Είναι βέβαια κ θέμα συνείδησης. Τα όρια δεν μπορούν να είναι σαφή. Παλεύουμε και αγωνιζόμαστε αξιοποιώντας στο έπακρο τα ελάχιστα μέσα που προσφέρει η Πολιτεία. Με προσωπικό κόστος οικονομικο, ψυχολογικό και χρονικό δίνουμε το καλύτερο στους μαθητές μας, μέχρι να φτάσουμε τα δικά μας όρια, να κλατάρουμε και να κάνουμε κανένα βήμα πίσω, τιμωρώντας την Πολιτεία. Σύντομα η συνείδηση μας επαναφέρει στον αγώνα. Και τούμπαλιν.

Τέλος τα προσωπικά προβλήματα ενός εκπαιδευτικού μπορεί να διαμορφώσουν το χαρακτήρα του έτσι ώστε να γίνει αισιόδοξος ή το αντίθετο, ωχαδερφιστής ή πολεμιστής, φιλοχρήματος ή όχι κ.ο.κ. με τέτοιο τρόπο ώστε να αλλάζει μερικώς η στάση του ως εκπαιδευτικός ανά τα χρόνια.

[helenh]

Όταν έρθει η στιγμή να εξετάσετε  το Σεπτέμβρη ένα παιδάκι μετεξεταστέο στην α γυμνασίου και δεν τα πάει καθόλου καλά θα το κόψετε?

[enigma]

Δε θα το εξέταζα, μάλλον θα του έκανα μια δίωρη κουβεντούλα γιατί πρέπει και πώς θα μπορέσει να τα πάει καλύτερα στο μέλλον και θα το περνούσα.

[mavoglou]

Όταν έρθει η στιγμή να εξετάσετε  το Σεπτέμβρη ένα παιδάκι μετεξεταστέο στην α γυμνασίου και δεν τα πάει καθόλου καλά θα το κόψετε?

Η λέξη παιδάκι παραπέμπει σε ένα κακόμοιρο πλάσμα που μας δημιουργεί αισθήματα λύπησης.
Πρέπει να επηρεάζουν τα αισθήματα έναν εκπαιδευτικό; Και όταν λέω αισθήματα δεν εννοώ την προσμέτρηση αντικειμενικών παραμέτρων που δημιουργούν δυσκολίες στην μελέτη ενός μαθητή. Εννοώ σκέψεις όπως: το κακόμοιρο το παιδάκι τι ευγενικό που είναι ή ακόμα ότι μου δημιουργεί ένα αίσθημα ανωτερότητας με τη στάση του, κ.ά.

Αν αποφασίσουμε να περνάμε όλα τα παιδιά, τουλάχιστον ας το αποφασίσουμε θεσμικά, αν αυτό είναι ένα καλό μέτρο.

(Παρατήρηση: σήμερα ένας μαθητής Γυμνασίου για να μείνει μετεξεταστέος για το Σεπτέμβριο πρέπει να μην έχει ασχοληθεί στο ελάχιστο με ένα μάθημα.)

Κάνουμε ή όχι κακό αν τελικά μάθουμε τους μαθητές μας να μην προσπαθούν και συνάμα να μην έχει καμία επίπτωση η καθολική αδιαφορία τους.   

[enigma]

Είπαμε θα γινόταν κουβέντα πρώτα. Αυτό άλλωστε πρεσβεύει η σύγχρονη παιδαγωγική-υπήρχε και παρόμοιο θέμα στον διαγωνισμό ασεπ αν θυμάσαι. Τι λέμε στη σύγχρονη παιδαγωγική; ...ότι μέσα από το διάλογο προσεγγίζεις τα προβλήματα των μαθητών και τους βοηθάς να τα λύσουν....η βαθμολογία λειτουργεί ως κίνητρο, κ όχι ως τιμωρία κτλ κτλ

Δεν του μαθαίνεις να μην προσπαθεί,, όπως είπες, αλλά με την κουβέντα αυτό ακριβώς του εξηγείς. Γιατί και πώς πρέπει να προσπαθεί.

Αν είναι έτσι να κόβουμε απρόσωπα και ωμά για να είμαστε εντός του θεσμικού πλαισίου, που κάποιοι με τόση θέρμη παινεύουν.

[dinos_]

enigma δε ξερω τη εγραψες στον ΑΣΕΠ,αλλά πρεπει να εργαψες ψιλά,δε μας δηνεις τα βιβλήα που διάβασες να μοιραστεις μαζι μας τις εμπηριες σου,να ωφελιθω και εγω που ειμαι π20 και δε ξερω από αυτά;φαίνεσαι ψιλού επηπέδου.και όχι μονο αλλα και με κοινωνηκή ενσηναισθηση!

Χερομαι που ειμαι μελος στο φορουμ,το επηπεδο είναι ψιλο και εγω παρολο που δεν εχω και τοσο ψιλο επήπεδο, στοχεύω ψιλά.ημουνα μαθητης του 12 και τωρα π20.Ποτε δε θα εκοβα μαθητη στο γυμνασηο,αλλά και γενικά.Μακάρη να διοριστω να πραγματοποιισω τα ονειρα μου.

[Proteas]

Καλημέρα σε όλους! Γράφω πρώτη φορά εδώ , επειδή μου φάνηκε ενδιαφέρον το συγκεκριμένο θέμα.

Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να λέει: "εγώ κάνω μάθημα για όσο με πληρώνουν;

Αυτό μου φαίνεται μεγάλη απάτη! Δηλαδή αν έπαιρνε 200 ευρώ περισσότερα θα έκανε καλό μάθημα κι αν έπαιρνε 500 ευρώ περισσότερα θα έκανε ακόμα καλύτερο μάθημα; Πολύ αμφιβάλλω... Ή ξέρεις να κάνεις μάθημα ή όχι! Την ώρα που είσαι στην τάξη δε σκέφτεσαι τα λεφτά. Η πολιτεία πάντως πρέπει να αυξήσει τους μισθούς γι' αυτά που ήδη προσφέρουμε.

Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να μπαίνει "χαλαρός" στην τάξη επειδή έτσι κι αλλιώς παίρνει το μισθό του;

Ναι , το έχει! Αλλά αυτό δε σημαίνει πως δε θα κάνει τίποτα. Θα κάνει αυτό που νομίζει καλύτερο χωρίς το άγχος της ανεργίας ή της απόλυσης.

Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να λέει ότι αρνείται να ακολουθήσει το πρόγραμμα σπουδών και να υποβιβάζει την ύλη που διδάσκει, επειδή η Πολιτεία δεν του δίνει τις καλύτερες προϋποθέσεις που αυτός επιθυμεί; 

Κανονικά θα έπρεπε οι εκπ/κοι να έχουν το δικαίωμα να ελέγχουν τη διδακτέα ύλη. Πολλά κεφάλαια είναι κακογραμμένα ή ακατάλληλα για ορισμένες ηλικίες μαθητών.

Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να αρνείται να μάθει;

Ναι το έχει , όπως και ένας μαθητής άλλωστε! Αν κάτι το θεωρεί ανούσιο ή άχρηστο κανείς δε μπορεί να τον αναγκάσει να το μάθει. Πρέπει πρώτα να πειστεί για τη χρησιμότητα του ή να του κεντρίσουμε το ενδιαφέρον .

Αλλά επίσης,

Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να προετοιμάζει απερίσπαστος τη διδασκαλία του, χωρίς να έχει άγχος για τις βασικές του ανάγκες;
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να σπουδάσει τα παιδιά του, που όμως με το μισθό που παίρνει δεν είναι αυτό δυνατόν;
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να έχει τα απαραίτητα χρήματα για να αγοράζει βιβλία για να αυτοεκπαιδεύεται;
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να βρίσκει κίνητρα να προϋποθέσεις να αναβαθμίζει τις σπουδές του;
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να παρακολουθεί κατά τακτά χρονικά διαστήματα σεμινάρια, είτε με ωριαία αποζημίωση είτε στο ωράριό του;
Έχει δικαίωμα ένας εκπαιδευτικός να μην σκέφτεται με ποιο άλλο τρόπο μπορεί να βγάλει χρήματα γιατί όσα βγάζει δεν του φτάνουν;

Ναι σε όλα!!!

[mat]

Enigma, είναι άλλο η θεωρία που διαβάζεις στα βιβλία και άλλο η πράξη. Άσε που διαβάζοντας μόνο λοχεύει ο κίνδυνος να παρερμηνεύεις ή να διαστρεβλώνεις αυτά που διαβάζεις.
Αν ήμουν ένας  15χρονος/η που είχα μείνει αδιάφορος/η  όλη τη χρονιά σε σημείο να μείνω, με συγχωρείς που θα στο πω κάπως χύμα αλλά χε@@@ για τις κουβεντούλες που θα μου έκανε ή έλεγε ο κάθε δήθεν ευαισθητοποιημένος καθηγητής που τάχα μου με καταλαβαίνει ή που θέλει να με φέρει στον ίσιο δρόμο. Και ξέρει γιατί? Γιατί αν με καταλάβαινε αυτός και οι υπόλοιποι θα είχαν με άλλους τρόπους φροντίσει να μη φτάσω εκεί.

Αλλά νομίζω ότι έχουμε ξεφύγει από το θέμα που έβαλε ο mavoglou και αν δεν κάνω λάθος,  ας με διορθώσει ο ίδιος ο θεματοθέτης, οι προβληματισμοί του αφορούσαν ζητήματα επαγγελματικής δεοντολογίας, καθώς και θέματα σύγκρουσης των προσωπικών αναγκών με εκείνες της επαγγελματικής πραγματικότητας .
Και αυτά τα ερωτήματα αφορούν όχι μόνο τον επαγγελματικό κλάδο των εκπαιδευτικών αλλά τελικά και όλους τους κλάδους επαγγελμάτων.  Δεν θα μπώ στη διαδικασία να πω στην άθλια χώρα ή το κράτος που ζούμε κτλ. Ή να κάνω συγκρίσεις  με άλλες χώρες.
Θέλω μόνο να πω πως η «κατάντια» μας σε αυτά τα θέματα είναι τέτοια που τίθενται υπό συζήτηση ή γίνονται αντικείμενο προβληματισμού για άλλη μια φορά τα αυτονόητα που σχετίζονται με την επαγγελματική δεοντολογία και λειτουργία.
Προσωπικά αρνούμαι να μπω στη λογική ή τον προβληματισμό αν θα πρέπει να κάνω τη δουλειά μου ως επαγγελματίας σε σχέση με το αν πληρώνομαι καλά ή με το ποιες είναι οι παροχές της πολιτείας, της οποίας στο κάτω-κάτω είμαι και η ίδια μέλος, ή τέλος το ποιες είναι οι ιδιαίτερες και προσωπικές μου ανάγκες. 
Στην πρώτη ενότητα ερωτημάτων που θέτει ο mavoglou η απάντησή μου αδιαπραγμάτευτα είναι ΟΧΙ.  Και ανήκουν όλα τα ερωτήματα που βάζεις στην σφαίρα του αυτονόητου που δεν έπρεπε καν να μπαίνουν υπο συζήτηση. Kαταλαβαίνω όμως πλήρως γιατί τα έθεσε o mavoglou διαβάζοντας τις απαντήσεις που πήρε (με εξαίρεση 2-3 που απαντούν επι της ουσίας)
Στη δεύτερη ενότητα ερωτημάτων που θέτεις  πριν απαντήσω θα θελα να πω πως τα ερωτήματα που θέτεις δεν αφορούν μόνο τον επαγγελματία εκπαιδευτικό αλλά τον πολίτη ή καλύτερα τον όποιο εργαζόμενο ο οποίος οφείλει να διεκδικεί το καλύτερο για τη ζωή του (συμπεριλαμβανομένου και του επαγγέλματός του) αλλά και τον κόσμο που ζει. Με αυτή την έννοια θεωρώ πως και οι εκπαιδευτικοί όπως και κάθε άλλη κατηγορία εργαζομένων οφείλουν να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες σε ότι αφορά την άσκηση του επαγγέλματός τους, τη διαβίωσή και την ποιότητα της ζωής τους. Γιατί μόνο όταν είναι καλά οι ίδιοι μπορούν να προσφέρουν ακόμα περισσότερα. Οφείλουν όμως και να αποδίδουν και να λειτουργούν στο μέγιστο υπο τις συνθήκες που βρίσκονται για να έχουν δικαίωμα να διεκδικούν και να επιτύχουν το καλύτερο.
Ωστόσο, αν θα έπρεπε να δώσω μια απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα της δεύτερης ενότητας έχω να πω το εξής. Αν κυριαρχούν οι προσωπικές και οι οικογενειακές μας ανάγκες , οι οποίες δεν ικανοποιούνται από την άσκηση του συγκεκριμένου επαγγέλματος  και πολύ περισσότερο εμποδίζουν στην άσκηση του επαγγέλματος  μας, είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε  μια άλλη επαγγελματική πορεία. Κανείς δεν μας υποχρεώνει να δουλεύουμε σε μια «κακοπληρωμένη» θέση εργασίας. Υπάρχουν εκατοντάδες άλλα επαγγέλματα πιο προσοδοφόρα από αυτό του εκπαιδευτικού που μπορεί να σε απαλλάξουν από το άγχος για το αν θα σου φτάσουν τα λεφτά για να σπουδάσεις τα παιδιά σου, να αγοράσεις καινούργιο αμάξι, εξοχικό,  κινητό κτλ

[mat]

(Παρατήρηση: σήμερα ένας μαθητής Γυμνασίου για να μείνει μετεξεταστέος για το Σεπτέμβριο πρέπει να μην έχει ασχοληθεί στο ελάχιστο με ένα μάθημα.)

Κάνουμε ή όχι κακό αν τελικά μάθουμε τους μαθητές μας να μην προσπαθούν και συνάμα να μην έχει καμία επίπτωση η καθολική αδιαφορία τους.   

Σαν γενική στάση ζωής έχω υιοθετήσει την άποψη που προτάσσει την πρόληψη έναντι των κυρώσεων προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι όποιες παρεκκλίσεις. Με την προϋπόθεση όμως ότι υπάρχει ένα πλαίσιο και ξεκάθαροι κανόνες όπου η παραβίαση των τελευταίων θα επιφέρει κυρώσεις.

Στο σχολείο λοιπόν που είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας, όταν δεν υπάρχει αυτό το πλαίσιο και οι κανόνες που καθορίζουν τον ρόλο, τη θέση και τις υποχρεώσεις του καθενός είμαι σίγουρη ότι  δεν βοηθάς καθόλου τους μαθητές σου όταν τους μαθαίνεις πώς να τη γλυτώνουν.

Αντίθετα θεωρώ και διαπιστώνω ότι βοηθάς στη «τερατογέννηση» και αναπαραγωγή επικίνδυνων ατόμων για το σύνολο της κοινωνίας. Συμβάλεις δηλαδή, στη δημιουργία ατόμων που θεωρούν μέσα από την ημιμάθεια που τους παρείχαν στο πλαίσιο του σχολείου  ότι είναι ο κανόνας  που μπορεί και οφείλει να αναπαραχθεί.
Αφήνοντας δηλαδή, τον μαθητή του 10-12 ή κάτω από τη βάση να περάσει τις τάξεις και τελικά να μπει και στο πανεπιστήμιο του μαθαίνεις  ή του περνάς την νοοτροπία πως όλα είναι ΟΚ.
Και έξυπνος είναι, αφού δεν ήταν «βλάκας» να καταβάλει κόπο όπως οι «σπασίκλες» και ικανός να διαπρέψει με την ημιμάθεια του αφού, μπήκε και στο πανεπιστήμιο και οφείλει και μπορεί αύριο ως πτυχιούχος να διεκδικήσει μια θέση εκπαιδευτικού  για να αναπαράγει το « κυρίαρχο είδος» του.
Αν αγαπάς και σέβεσαι τον εαυτό σου κατ' επέκταση και τα παιδιά - μαθητές σου και δεν τα αντιμετωπίζεις όχι ως τα καημένα τα "παιδάκια" νομίζω ότι οφείλεις να τους μάθεις πως και κανόνες υπάρχουν και επιπτώσεις από την παραβίασή τους. Φοβάμαι πως υιοθετώντας την άποψη τα "παιδάκια"  δεν κάνεις τίποτα άλλο παρά να προσπαθείς να συγκαλύψεις την δική σου ανεπάρκεια και μειονεξία ως εκπαιδευτικός.

[dinos_]

Mat τι βαθυα που είναι η ανάλιση σου,σιγουρα στο σχοληο ησουνα μαθητρηα με ψιλους βαθμους,φένεσαι.εγω κατι τετια πάντως δε τα μετραω και πολύ δήνω πιο σημασήα στον παράγοντα ανθρωπο-πολιτη.εσβησες όλους τους άλλους με την ανάλιση σου όπως πάντα και ξεχώρισες με την αυθεντηκοτητα σου. κριμα που καταργηθηκε το καρμα και δε μπορω να σε ψιφήσω όπως θα ηθελα