Διαχείριση προβλημάτων σχολικής τάξης

[happiness]

...
Το πιο εύκολο όπως είπα να τους βγάζεις συνέχεια έξω, να μην σβήνεις απουσίες κλπ, όμως αν πάθει κάποιο παιδί κάτι έξω, ποιος θα έχει την ευθύνη;

άμα πάθουν εμένα τα νεύρα μου ποιος θα έχει την ευθύνη; 
σοβαρά πάντως...την ευθύνη σε μια τέτοια περίπτωση δεν την έχει αποκλειστικά ο καθηγητής που έβγαλε το παιδί, αλλά και ο διευθυντής του σχολείου . ο 2ος γιατί δεν φρόντισε το παιδί να απασχολείται και να επιτηρείται όπως λέει ο νόμος και ο 1ος γιατί ενώ ξέρει ότι το παιδί δεν θα επιτηρηθεί, το βγάζει έξω. ΔΕΝ είναι υπεύθυνος όμως ο καθηγητής για το ότι βγάζει το παιδί έξω από την τάξη. Αυτό είναι μορφή τιμωρίας και ορίζεται από τον νόμο. (έτσι το καταλαβαίνω εγώ τουλάχιστον)

...
Η δική μου η συμβουλή είναι πιο δύσκολη!Προσπάθησε και ξαναπροσπάθησε να δεις τον κάθε μαθητή ως μονάδα, με τα δικά του προβλήματα!Σίγουρα δεν περνάει τόσο καλά στο σπίτι και αυτό το μεταφέρει στο σχολείο!
Δεν θα σε μαλώσει κανείς αν ξεφύγεις λίγο από το αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών και ανοίξεις διάλογο μαζί τους!
Ρώτα τους τι θέλουν!Ρώτα τους τι φταίει;
Μια φορά σε μια τάξη που μιλούσαν ,ρώτησα τα παιδιά αν έφταιγα εγώ για αυτό που γινόταν( μιλούσαν συνεχώς κάποιοι μαθητές) και κάποιοι άλλοι απάντησαν, ότι έπρεπε να είμαι και ευχαριστημένη!Σε άλλους έκαναν χειρότερα!

όποτε έχω ανοίξει εγώ διάλογο στην τάξη γίνεται χάβρα ιουδαίων και είτε ακούω (υπαρκτά) προβλήματα που τα ξέρω ήδη (και δεν μπορώ από μόνη μου να κάνω κάτι για να τα διορθώσω), είτε ακούω παραλογισμούς. Λίγες είναι οι ουσιαστικές φωνές και έρχονται από μαθητές που ούτως ή άλλως δεν έχουν (ιδιαίτερο) πρόβλημα στο μάθημα γιατί είναι αρκετά συγκροτημένα άτομα.

Ας μην ξεχνάμε ότι είναι παιδιά Γυμνασίου!Δες το ενδιαφέροντά τους!

[PDE ads]

[k_k]

όποτε έχω ανοίξει εγώ διάλογο στην τάξη γίνεται χάβρα ιουδαίων και είτε ακούω (υπαρκτά) προβλήματα που τα ξέρω ήδη (και δεν μπορώ από μόνη μου να κάνω κάτι για να τα διορθώσω), είτε ακούω παραλογισμούς. Λίγες είναι οι ουσιαστικές φωνές και έρχονται από μαθητές που ούτως ή άλλως δεν έχουν (ιδιαίτερο) πρόβλημα στο μάθημα γιατί είναι αρκετά συγκροτημένα άτομα.

Συνάδελφε και εγω τα ίδια παρατηρώ . Για την ακρίβεια στην τάξη υπάρχουν παιδιά με τα οποία μπορώ να συζητήσω και να συννενοηθώ , αλλα υπάρχουν και παιδιά που δεν σέβονται τίποτα !
Ρωτώντας τους ίδιους τους μαθητές να μου πουν την γνώμη τους για το ποια θα ήταν η καλύτερη αντιμετώπιση του προβλήματος , μου είπαν οτι πρέπει να βγάζω αυτούς που δημιουργούν πρόβλημα έξω και να μην περιμένω οτι με τη συζήτηση θα καταλάβουν !!!! Ομως προσπαθώ να το αποφεύγω όσο μπορώ ! Κάτι τέτοιο έχει όμως επίπτωση σε όλη την τάξη . Κάποιες φορές όμως δεν μπορώ να το αποφύγω με παράτηρήσεις και επιπλήξεις . Και το αστείο είναι οτι οταν τους βγάζω έξω μερικές φορές μου κάνουν και σκηνή . Γκρρρρρρρρρ !

[dionushs24]

Συνάδελφοι όπως διαβάζω τα πράγματα είναι ίδια σε όλα σχεδόν τα σχολεία της Ελλάδας. Προβλήματα πειθαρχίας υπάρχουν τόσο στο γυμνάσιο, ίσως λίγο παραπάνω σε λύκεια και ΤΕΕ (υποθέτω δηλαδή, γιατί έχω διδάξει μόνο σε γυμνάσιο). Σε αυτό που έχω καταλήξει διαβάζοντας τα ποστ αλλά και από την καθημερινή μου εμπειρία στην τάξη είναι πως τα παιδιά (όχι όλα ) ήταν, είναι, και θα είναι απείθαρχα, γεμάτα ειρωνία και θυμό. Πολλές φορές εμείς είμαστε η αφορμή για να εκτονωθούν και από άλλα προβληματα που έχουν.
Το σημαντικό είναι  να μην παίρνουμε τις αντιδράσεις προσωπικά, και να προσαπαθήσουμε  να καταπονούμε τα νεύρα μας όσο το δυνατό λιγότερο. Δεν θέλω να ακούγομαι σαν θεωρητικός που δεν έχει μπει ποτέ σε τάξη, το αντίθετο. Έχω ταραχτεί τόσο έντονα βγαίνοντας από τάξεις που δεν μπορούσα να συνέλθω μέχρι το βράδυ.  Και  αυτό συνέβαινε για καιρό. Αναλογιζόμενος όμως πως αυτά θα πρέπει να τα αντιμετωπίσω για τα υπόλοιπα 32 χρονια καριέρας μπροστά μου , και αργότερα και με τα δικα μου παιδιά κάπου λέω δεν θα αντέξω θα μπω σε κανένα ψυχιατρείο.
Πιστεύω πως πάρα πολύ σημαντική είναι και η ψυχική μας υγεία, για το καλό όχι μόνο το δικό μας αλλά και των μαθητών μας, και των δικών μας παιδιών. Αυτές είναι οι σκέψεις μου προς το παρόν...

[Nina P]

Συνάδελφοι επαναφέρω το θέμα, δυστυχώς όχι για καλό.

Θα ήθελα την βοήθειά σας και την εμπειρία σας. Είναι κανείς που να έχει βρεθεί αντιμέτωπος με έμμεσες απειλές από παιδιά για την 'ακεραιότητα' του αμαξιού του και ατάκες 'θα σας κάνω την ζωή δύσκολη στην τάξη με φάρσες κτλ' ; Και εάν ναι, πως το αντιμετώπισε; Είναι φρόνιμο να παρκάρω το αμάξι μου λίγο πιο μακριά από την πόρτα του σχολείου τουλάχιστον για λίγες μέρες ή όχι;

Και για να το πάω πιο μακριά και να καλύψω όλες τις περιπτώσεις...είναι κανένας που να του έχουν κάνει ζημιές μαθητές (ή υποψιάζεται ότι ήταν μαθητές) σε αμάξι κτλ; πως αντέδρασε; η κατάθεση μύνησης βοηθάει σε τέτοιες περιπτώσεις;

Ημουν σε δημοτικο (!) σχολειο της Κρήτης όταν άκουσα περιστατικό να απειλήσουν δασκάλα και τελικά να κάνουν οντως ζημιές στο αυτοκίνητο της... Απ'ο,τι θυμάμαι η ίδια δεν κάλεσε την αστυνομία (απορώ γιατί) αλλά δήλωσε στην τάξη - μέσα στην οποία υπήρχαν οι "ατακτοι" μαθητές - ότι έχει ζητήσει τη συνδρομή αστυνομικών και οτι ανα πάσα στιγμη μπορούν να την προστατεψουν και να τιμωρήσουν όσους απειλούν ή κάνουν ζημιές. Ήταν ψέμα αλλά τα παιδιά το πίστεψαν και μαζευτηκαν και έκτοτε δεν ξαναέκαναν κάτι στην κοπέλα.
Δυο χρόνια μετά στο ίδιο σχολείο έτυχε προσωπικά σε μένα και σε μία συνάδελφο (η κοπέλα δασκάλα, εγώ ειδικότητα στο τμήμα της) να έρθουν κάποια μεγάλα παιδιά της Στ' (14-15 χρονων) να μας απειλήσουν επειδή τους βάζαμε χαμηλούς βαθμούς, λέγοντας "Ξέρουμε που μένετε και θα ερθουμε να σας βρούμε!!"
Η αλήθεια είναι οτι τρομοκρατηθήκαμε αρκετά με τη συνάδελφο και κλειδωνόμασταν στο σπιτι για κάποιο διαστημα - όσο για το να βγαινουμε νύχτα ούτε λόγος.
Δεν το τραβήξαμε το θέμα γιατι σκεφτήκαμε ότι οι διευθυντές πιθανόν και να μη λάβαιναν τίποτα στα σοβαρά και απλά κάναμε υπομονη μια που και η χρονιά ήταν στα τελειώματα.
Αν ήταν αρχή της χρονιάς, πιθανόν να απευθυνόμασταν και κατευθείαν στην αστυνομία - δεδομένου και του περιστατικού με τη δασκάλα και το αυτοκίνητο.
Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω, πάντως βάλε πάνω απο όλα τον εαυτό σου και μην υποτιμάς ένα πολύ θυμωμένο παιδί...
   

τι γίνεται ρε παιδιά. στο τέλος θα χρειαστείται ειδικά μαθήματα απο τα ματ. εγώ δεν είμαι σε σχολείο δεν ήμουν τυχερή φέτος (αρχίζω αν αναρωτιέμε με αυτα που διαβάζω 'τυχερή" και διδάσκω σε διεκ. και πάλι φασαρίες. 4 άτομα  κάνουν το μάθημα κόλαση. και είναι και καμιά 20 χρονών και πληρώνουν. Μέχρι που οι συμμαθητές τους τους φώναξαν να σταματίσουν.

[PDE ads]

[ipermahia]

Γιατί δεν καλείτε τα ΜΑΤ? Σίγουρη λύση για πάντα

Καλό!

[mavoglou]

Σε περίπτωση απειλής από τους μαθητές περιουσίας υπάρχει και η εξής λύση:

Ασφαλιστικά μέτρα: Οτιδήποτε γίνει στην περουσία έχουν την ευθύνη και το πληρώνουν οι γονείς του μαθητή.
Αν ο μαθητής  εκφράσει την απειλή μπροστά σε μάρτυρες είναι πιο εύκολα τα πράγματα.

Όταν ο μαθητής φτάσει σε αυτό το σημείο, έχει ξεπεράσει το όριο. Οπότε μετά δεν είναι θέμα παιδαγωγικής, αλλά θέμα νόμου.
Με ενδιαφέρει να προστατέψω την κοινωνία από παραβατικές συμπεριφορές.
Πρέπει να προστατευόμαστε και να προστατεύουμε τους άλλους.
Άν συγχωρούμε τα πάντα ή έχουμε ανοχές, τα όρια διευρύνονται προς το χειρότερο.

Τη λύση αυτή μας την έδωσε ένας επαγγελματίας ψυχολόγος (αναγνωρισμένος, με σημαντικό ερευνητικό έργο) που μίλησε σε ένα σεμινάριο Διαχείρησης Σχολικής Τάξης.

Δεν είμαι σε θέση να κρίνω αν έχει δίκιο.
Αλλά επειδή κι εγώ έχω δεχτεί απειλές στο παρελθόν, την επόμενη φορά θα το εφαρμόσω.

[geochem]

Αν φθάσουε στο σημείο ποινικοποίησης της σχολικής συμπεριφοράς,ειδικά δε όταν πρόκειται για ανήλικα άτομα τότε θεωρώ ότι έχουμε αποτύχει όλοι.
Πιστεύω ότι λίγοι εκπαιδευτικοί νιώθουν το σχολείο σαν μια κοινωνία δράσης και προβληματισμού.Όλες οι κοινωνίες ανθρώπων αντιμετωπίζουν προβλήματα.Η αστυνομική καταστολή δεν είναι λύση.
Αν οι εκπαιδευτικοί ξεφύγουν από την νοοτροπία ότι το σχολείο είναι απλά ένας χώρος εργασίας αλλά μία μικροκοινωνία ανθρώπων στην οποία πρέπει να συμμετέχουν ενεργά σε κάθε δραστηριότητα της,τότε θα αλλάξουν πολλά.
Δεν είναι μόνο το διδάσκω και φεύγω αλλά συμμετέχω ενεργά συνεργαζόμενος με όλα τα μέλη της κοινωνίας που λέγεται σχολείο,για να αντιμετωπίσω όλα τα προβλήματα που αφορούν την κοινωνία αυτή,είτε αφορούν προβλήματα επίδοσης ,είτε συμπεριφοράς,είτε οτιδήποτε άλλο.
όποιος από σας έχει ζήσει επαρχία ή και έχει δουλέψει σε εργοστάσια θα καταλάβει τι εννοώ.
Η δουλειά μας δεν είναι μόνο η μετάδοση γνώσεων αλλά και η ενεργή συμμετοχή μας στην κοινωνία που λέγεται σχολείο

[mavoglou]

Ο ψυχολόγος υποστήριζε ότι, όταν ο μαθητής έχει φτάσει στα όρια της παραβατικότητας,
τότε η προσέγγιση φεύγει από το πλαίσιο της παιδαγωγικής μας υποστήριξης.

Όταν ένας μαθητής καταστρέφει ξένη περιουσία τι θα του κάνει μια αποβολή; Μήπως θα τον αφήσει αδιάφορο;
Όταν (χειρότερα κατά τη γνώμη μου) ο μαθητής τρομοκρατεί τους καθηγητές του και
μαθαίνει σε συμπεριφορές συμμοριών οι καθηγητές πρέπει να σταματάνε να του μιλάνε
με νουθεσίες. Του δείχνουν τα όριά του με απόλυτο τρόπο. Αν έχει την δύναμη να απειλεί έχει και την ωριμότητα
να καταλάβει που πρέπει να σταματήσει.

Αν δεν του δώσουμε να καταλάβει τα όριά του, εμείς μπορεί να τον χαϊδεύψουμε για να μην μας καταστρέψει το αυτοκινητάκι μας,
αλλά αύριο θα τον μαζέψει η αστυνομία.

Και δεν μιλάμε για ποινινικοποίηση της σχολικής συμπεριφοράς geochem, μιλάμε για υιοθέτηση μη σχολικών συμπεριφορών, υιοθέτηση συμπεριφορών ανθρώπων του κοινού ποινικού δικαίου από μαθητές του σχολείου. Σε αυτές τις περιπτώσεις το σχολείο δεν είναι άσυλο.

Για να φτάσουμε εκεί πολλά έχουν γίνει. Αλλά όταν οι πράξεις έχουν ξεφύγει, προέχει να διαφυλάξουμε το σύνολο, από το να κάνουμε αναλύσεις
για το τι έφταιξε.

Ξέρω ότι αυτά τα λόγια ακούγονται σκληρά.
Τη δεκαετία του '70 ο Δρ. Σποκ στη Αμερική μιλούσε για την απουσία της τιμωρίας στα παιδιά (το βιβλίο του κυκλοφορεί ακόμα μεταφρασμένο στα ελληνικά).
Όσοι ακολουθήσαν τις συμβουλές του, διαπαιδαγώγησαν παιδιά εγκληματίες, που δεν έμαθαν ποια είναι τα όριά τους και πίστευαν πως ότι και να κάνουν η μαμά και ο μπαμπάς θα τους πει δεν πειράζει παιδί μου.
Ο Δρ. ΣΠΟΚ απέκτησε δύο γιούς. Ο ένας πέθανε από ναρκωτικά. Ο άλλος πέρασε πολλά χρόνια στη φυλακή εξαιτίας σωρείας κακουργημάτων.

[Anast77]

Αν φθάσουε στο σημείο ποινικοποίησης της σχολικής συμπεριφοράς,ειδικά δε όταν πρόκειται για ανήλικα άτομα τότε θεωρώ ότι έχουμε αποτύχει όλοι.
Πιστεύω ότι λίγοι εκπαιδευτικοί νιώθουν το σχολείο σαν μια κοινωνία δράσης και προβληματισμού.Όλες οι κοινωνίες ανθρώπων αντιμετωπίζουν προβλήματα.Η αστυνομική καταστολή δεν είναι λύση.
Αν οι εκπαιδευτικοί ξεφύγουν από την νοοτροπία ότι το σχολείο είναι απλά ένας χώρος εργασίας αλλά μία μικροκοινωνία ανθρώπων στην οποία πρέπει να συμμετέχουν ενεργά σε κάθε δραστηριότητα της,τότε θα αλλάξουν πολλά.
Δεν είναι μόνο το διδάσκω και φεύγω αλλά συμμετέχω ενεργά συνεργαζόμενος με όλα τα μέλη της κοινωνίας που λέγεται σχολείο,για να αντιμετωπίσω όλα τα προβλήματα που αφορούν την κοινωνία αυτή,είτε αφορούν προβλήματα επίδοσης ,είτε συμπεριφοράς,είτε οτιδήποτε άλλο.
όποιος από σας έχει ζήσει επαρχία ή και έχει δουλέψει σε εργοστάσια θα καταλάβει τι εννοώ.
Η δουλειά μας δεν είναι μόνο η μετάδοση γνώσεων αλλά και η ενεργή συμμετοχή μας στην κοινωνία που λέγεται σχολείο

Όλα αυτά στη θεωρια είναι πάρα πολύ καλά συναδελφε... Στην πραξη όμως δεν είναι ούτε τόσο απλά ούτε τόσο ιδανικά τα πράγματα. Δυστυχώς η κατάσταση φοβάμαι ότι όλο και περισσότερο ξεφεύγει από τον έλεγχο και δεν αρκεί η παιδαγωγική μας (και οποια άλλη) υποστήριξη για να λυθούν τα προβλήματα, όπως γράφει και ο mavoglou.

Στο μεταξύ βλέπω όλο και περισσότερους συναδέλφους - ακόμα και εκείνους που ήταν οι πλέον αισιοδοξοι και ιδεαλιστές - να "παραδίδουν τα όπλα" και να κοιτάνε να σωσουν όπως όπως τον εαυτό τους... 
Έχω δει συναδέλφους για τους οποίους το σχολείο ήταν το δευτερο σπίτι τους και η δουλειά τους η ζωή τους ολόκληρη, να είναι εξουθενωμένοι και αποθαρρυμένοι. Είναι τυχαίο που συζητείται όλο και περισσότερο το φαινόμενο burnout στους εκπαιδευτικούς;;
Είναι τόσο κρίμα...

Μπορεί να κάνουμε μαύρο χιούμορ λέγοντας "τα ΜΑΤ θα μας σωσουν", αλλά το θέμα είναι πολύ σοβαρό και δυστυχώς ξεκινά από το δημοτικό - ποιος θα το πίστευε...
Όταν όμως η παραβατικότητα γίνεται ζοφερή καθημερινότητα σε πολλά σχολεία, όταν οι μαθητές εκτοξεύουν απειλές, όταν η επιθετικότητα στα παιδιά ξαφνιάζει και ενίοτε καθιστά ανήμπορο και τον πιο έμπειρο δάσκαλο/καθηγητή, τότε τι ακριβώς μπορείς να ζητήσεις από τον τελευταίο να κάνει; Και ποιός θα τον υποστηρίξει στην όποια προσπάθεια του;

Συμφωνώ με τους συναδελφους που λένε όχι στο "χαιδεμα" των παιδιών και στους αστεϊσμους για την εκτόνωση μιας κατάστασης όπως π.χ. μια απειλή. Όρια χρειάζονται και ποιός έχει το θάρρος σημερα να τα θέσει αψηφώντας τους "ευαισθητους" γονείς ("Μη μιλάς άσχημα στο παιδί μου γιατι πληγωνεται.."), τους αδιάφορους διευθυντές ("Κάνε το μάθημά σου και μην το σκαλιζεις το θέμα") και μια παγιωμένη κατάσταση έλλειψης σεβασμού - από πολλές πλευρές - για το σχολείο ως θεσμό;;

Ίσως δεν έχω την απαιτούμενη πείρα για να εκφέρω γνώμη, μιλάω χωρίς να έχω κλείσει πενταετία στην έδρα. Όμως είναι τόσα τα θέματα που βλέπω να μην έχουν λογική...
Πείτε μου, τι λογική έχει μια κατάσταση όπου ένα 14χρονο παιδί περιφέρεται από δημοτικό σε δημοτικό, αλλάζοντας διαρκώς σχολικό περιβάλλον λόγω "αδυναμίας προσαρμογής", υποβάλλοντας ταυτοχρονα τους συμμαθητές και τους δασκάλους του σε καθημερινά μαρτύρια με την επιθετικότητα του, και φυσικά χωρίς να υποστεί ποτέ κανένα είδος τιμωρίας για να μην συμβεί κάτι "αντιπαιδαγωγικό" και για να μην πάρει ποτέ κανένας τέτοια ευθύνη...
Στην προκειμένη περίπτωση ακολουθείται μια τακτική στα πρότυπα του Δρ Σποκ, που αναφερει και ο mavoglou.

[k_k]

Και εγω θεωρώ οτι το να θέτεις όρια στις όποιες σχέσεις σου με ανθρώπους είναι κατι αναγκαίο . Ιδιαίτερα στις σχέσεις σου με παιδιά , που πειραματίζονται για να μάθουν !!!
Οταν ζούμε σε ενα κοινωνικό σύνολο , για να υπάρχει αρμονική συνύπαρξη , μπαίνουν κάποιοι περιορισμοί και κανόνες .
Το σχολείο είναι μια μικρή κοινωνία στην οποία ο εκπαιδευτικός έχει καθοδηγητικό ρόλο . Δεν είναι ο ρόλος του να είναι τιμωρός , αλλα ούτε ο ρόλος του είναι να είναι αυτός που συγχωρεί τα πάντα .
Σαφώς πρέπει να δίνει δεύτερη και τρίτη ευκαιρία σε ένα παιδί που ''παραστράτησε'' , αλλα πρέπει να του δείξει και το δρόμο της ανάληψης ευθυνών .
Πόσα παιδιά έχω στο σχολείο που αυτό που βλέπουν είναι μόνο ευθύνες στους άλλους , υποχρεώσεις στους άλλους και για τον εαυτό τους μόνο δικαιώματα και ''όλα καλά'' !!!!!
Αν εμείς ως εκπαιδευτικοί δεν κάνουμε τίποτα , ετσι θα συνεχίσουν να είναι : Κάποιος άλλος φταίει ! Εχω πάντα δίκιο ! Ολα επιτρέπονται και δεν υπάρχουν συνέπειες !
Δεν θα έχουμε τότε γιαυτό ευθύνη ?

[Anast77]

Θυμήθηκα ένα περιστατικό με ένα παιδί 11-12 χρονών που είχε έρθει στο σχολείο μας έχοντας φοιτήσει τα προηγούμενα χρόνια σε σχολείο της Αλβανίας. Ενώ στην αρχή ήταν σχετικά "μαζεμένο", σταδιακά έφτασε στο άλλο ακρο. Έκανε ό,τι ήθελε όποτε το ήθελε, αντιμιλούσε, παραμελούσε εντελώς τα μαθήματα του, έμπλεκε σε καβγάδες με συμμαθητές του... και όλα αυτά ανεξάρτητα από το ποιός δάσκαλος ή ειδικότητα έμπαινε μέσα.
Αρχικά πίστευα ότι ήταν θέμα κακής προσαρμογής, προσπάθησα να πλησιάσω αυτό το παιδί ήρεμα, να καταλάβω τι συνέβαινε.
Σε κάποια κατ'ιδίαν κουβέντα που είχα μαζί του μου είπε οτι πολύ απλά έκανε ο,τι έκανε επειδή ήξερε οτι είτε δεν θα το τιμωρούσε κανείς, είτε ότι ακόμα κι αν το τιμωρούσαν, αυτή η τιμωρία θα ήταν της πλάκας. Ενώ "στην Αλβανία δεν τολμούσες ούτε να κουνηθείς στην καρέκλα σου!"
Δε λέω βέβαια οτι πρέπει να καταφύγουμε σε τακτικές εκφοβισμού ή οτιδήποτε θυμίζει άλλες εποχές. Πάντως το συγκεκριμένο περιστατικό έρχεται πάντα στο μυαλό μου όταν προβληματίζομαι πάνω στην έλλειψη ορίων που υπάρχει στα σχολεία μας...
"Τι ωραία που είναι εδώ στο Ελληνικό σχολείο, μπορείς να κάνεις ο,τι θες!"

Το θέμα είναι ότι έτσι οπως έχουν τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολο να αλλάξει κάποιος την κατάσταση μεμονωμένα - πρέπει οι εκπαιδευτικοί να λειτουργήσουμε από κοινού και σε συννενοήση και φυσικά και με την "καλυψη" (με την καλή εννοια) της διεύθυνσης του σχολείου. Δεν μπορώ π.χ να θέσω εγώ κάποια όρια και κανόνες μέσα σε μια τάξη και την επόμενη στιγμή να έρθει ένας διευθυντής εντελώς χαλαρός και "φιλελεύθερος" και να ανατρέψει την όποια μου προσπάθεια.
Σας έχει τύχει να στείλετε παιδί στο διευθυντή με σημείωμα κι εκείνος, αντί να το τιμωρήσει, να το βγάλει στην αυλή για να παίξουν μπαλα;;  
 

[kathyk]

δεν ξερω πως νιωθετε μετά από τόσο καιρό στην τάξη, ειδικά οι νηπιαγωγοί, αλλά σήμερα τα παιδια  με τρελάνανε.. και δεν φτάνει αυτό.. έχω και τύψεις μετα για τις φωνές που βάζω..είναι εξοντωτικό να συμβαίνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα, και λίγο πριν φύγεις και τα νευρα είναι σμπαράλια να έχεις κ έναν μικρό γιωργάκη που από το πρωί αλλού πατάει και αλλού βρίσκεται να προσθέτει άλλο ένα λιθαράκι στο κουρασμένο νευρικό σύστημα.. και πώς να μη γίνει αυτό τη στιγμή που ΄με κόπους και βάσανα ξεκινάς "επιτέλους" μια μικρή προβίτσα και βλέπεις να περναει μπροστά από τα μάτια σου σαν σφαίρα, μια μπάλα μέσα στην τάξη!ε... φοβήθηκα κ εγώ τον εαυτό μου...!τα παιδιά ίσως όχι βέβαια. δεν ξέρω... τα λέω για να ηρεμήσω και να μη νιώθω η μοναδική¨" τρελή" της παρέας...

[l.d.k.]

Εγώ πάντως έχω κουραστεί από την ατιμωρισία. Στο σχολείο μου αν και ο σύλλογος των καθηγητών έχει αποφασίσει πολλές φορές να τιμωρηθούν συγκεκριμένα άτομα, τελικά δεν γίνεται τίποτα. Μένουμε στις ωριαίες αποβολές που ρίχνουμε με αποτέλεσμα να υπάρχουν μαθητές με 8 ωριαίες φέτος και καμία επίπτωση. Η διεύθυνση αρνείται να τιμωρήσει. Συνέχεια τα απειλεί ότι την επόμενη φορά θα τιμωρηθούν που φυσικά ποτέ δεν έρχεται.Κατά πόσο μπορώ να επιμείνω σε μία ημερήσια για παράδειγμα αποβολή, αν η διεύθυνση κάνει πάλι πίσω;
Έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρείται ασήμαντο το να τρώνε στην τάξη, να πετάει πράγματα ο ένας στον άλλο και να μας ειρωνεύονται. Και το χειρότερο είναι πως μας έχουν πάρει χαμπάρι και τα παιδιά.

[kathyk]

βρε. .. αφού τους μιλάς και σου γυρίζουν την πλάτη. και τα δικά μου είναι 6 χρονών! εγώ νομίζω ότι οργανώνω τις δουλειές στην τάξη πχ και αν γυρίσω 5 λεπτα μετα το κεφάλι μου θα δώ ότι μονο τα κοροιδα μαζευουν και τα άλλα σε έχουν αγνοήσει! δεν με ανησυχεί το γνωστικό, που προχωράνε ,όσο αυτή η συμπεριφορά!