Αν ήσασταν μαθητές...

[mavoglou]

Αν ήσασταν μαθητές πώς θα θέλατε να γίνεται το μάθημα;

Πώς θα θέλατε να είναι οι καθηγητές σας;

[PDE ads]

[euler]

  Αν ήμουν μαθητής θα ήθελα να μη γίνεται καθόλου μάθημα, να είμαι έξω όλη μέρα και να παίζω μπάλα :-)

[mavoglou]

Αυτό είναι το μόνο εύκολο euler.

Το σχολείο είναι προαιρετικό.

Κανένας δεσμοφύλακας δεν παίρνει τους μαθητές από το σπίτι για να τους μεταφέρει με το ζόρι στο σχολείο.

[mavoglou]

euler,
αν δεν σου άρεσε καθόλου το σχολείο σαν μαθητής, τότε γιατί το υπηρετείς (αν εργάζεσαι σαν καθηγητής) ή θέλεις να το υπηρετήσεις (αν δίνεις για ΑΣΕΠ);

Δεν γνωρίζω κάτι για σένα γι αυτό δεν ξέρω ποια ερώτηση να κάνω.

[PDE ads]

[euler]

 Καθηγητής είμαι και δεν είπα ότι δεν μου αρέσει το σχολείο. Απλά αυτό που ήθελα να πω είναι πως κανένα (φυσιολογικό) παιδί δεν θα προτιμήσει
να μείνει στην τάξη και να κάνει μάθημα από το να βγει έξω και να παίξει. Οπότε υπάρχουν 3 πιθανότητες:
 1) Τον κρατάς μέσα με το ζόρι (φόβος απουσίας κλπ) ή με το φιλότιμο
 2) Είναι βαθμοθήρας και έρχεται μέσα μόνο για τον βαθμό
 2) Τον έχεις πείσει ότι αξίζει το μάθημα και το παιδί μένει μέσα συνειδητά

Το τελευταίο θα συμβεί σε πολύ λίγες περιπτώσεις. Φυσικά στην πληροφορική το πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα από άλλα μαθήματα αλλά όχι πάντα
Για παράδειγμα ποια είναι η γνώμη των συναδέλφων για το μάθημα της επιλογής της Γ και Β Λυκείου; κάνουν κανονικά μάθημα ή αφήνουν τα παιδιά να παίξουν
στο Internet; Και αν πάλι προσπαθούν να κάνουν μάθημα πόσο εύκολο είναι το έργο τους;

Δηλαδή αν είσαι μάγκας καθηγητής και βγάζεις λαγούς από το καπέλο ώστε να κρατάς αμείωτο το ενδιαφέρον των μαθητών μπράβο σου και μαγκιά σου. Ως πότε
όμως, και θα μπορείς να αποδίδεις το ίδιο σε όλα τα μαθήματα; Για παράδειγμα αυτό το έκτρωμα που λέγεται Τεχνολογία Επικοινωνιών δεν μου αρέσει καθόλου και αν μπορούσα να το αποφύγω θα το έκανα. Πως θα αρέσει στα παιδιά;
 
Τέλος είναι πολύ σημαντικός ο ρόλος των καθηγητών πληροφορικής στο Γυμνάσιο γιατί αν εκεί ο καθηγητής δουλεύει και συγκρατεί κάπως τα πράγματα στο Λύκειο
μπορείς να κάνεις καλή δουλειά. Αν όμως το μόνο που έκαναν τα παιδιά ήταν υπερεντατικά στην πασιέντζα τότε ας τα να πάνε.

Και για να τελειώνω μια και από ότι κατάλαβα είσαι παλαιότερος στο χώρο και ξέρεις περισσότερα από μένα έχω να κάνω την εξής ερώτηση: Τι ακριβώς συμβαίνει με τον
πανελλήνιο διαγωνισμό πληροφορικής; Γιατί τέτοια απόκλιση από το αναλυτικό πρόγραμμα; Μήπως για να πρωτεύουν οι μαθητές των ιδιωτικών σχολείων που κάνουν μαθήματα ειδικά για τον διαγωνισμό;
    Επειδή τα έχω πάρει στο κρανίο με την συγκεκριμένη κατάσταση είπα φέτος να φτιάξω μια ομάδα από το σχολείο μου (έχω πολύ καλή Α Λυκείου) και έχω ξεκινήσει C++, επίλυση δύσκολων προβλημάτων, τεχνικές σχεδίασης αλγορίθμων, απόδοση αλγορίθμων και γενικότερα ότι θεωρείται εξωπραγματικό και εκτός διδακτικών στόχων από αυτούς που έχουν θέσει τα όρια της αλγοριθμικής σκέψης στο Λύκειο. Εκεί νιώθω περισσότερο καθηγητής από οποιοδήποτε άλλο μάθημα γιατί όσοι έρχονται, έρχονται συνειδητά.

Θα έλεγα 1-2 λόγια για το μάθημα της Γ' Λυκείου αλλά λέω να πάω  για ύπνο, είμαι πρωινός αύριο, αλλά με λίγα λόγια η ουσία είναι η εξής: Υπάρχει διάσταση διδακτικών στόχων στο μάθημα της ΑΕΠΠ. Ο καθηγητής ενδιαφέρεται για τη γνώση και όχι για τους βαθμούς. Τα παιδιά ενδιαφέρονται μόνο για τους βαθμούς και μισούν τη γνώση (δε φταίνε φυσικά αυτά). Την γνώση την αναζητούν στα φροντιστήρια και λίγοι δίνουν μια ευκαιρία στο σχολείο.
   Στην επαρχία που ήμουν δεν συνέβαιναν τα παραπάνω, κάθε μέρα χαιρόσουν το μάθημα και τα παιδιά είχαν άλλη φιλοσοφία. Στην Αθήνα είναι τραγικά τα πράγματα.

Όπως θα κατάλαβες στο ερώτημα σου αν ήμουν μαθητής, απάντησα σαν καθηγητής, άντε καλό βράδυ

euler,
αν δεν σου άρεσε καθόλου το σχολείο σαν μαθητής, τότε γιατί το υπηρετείς (αν εργάζεσαι σαν καθηγητής) ή θέλεις να το υπηρετήσεις (αν δίνεις για ΑΣΕΠ);

Δεν γνωρίζω κάτι για σένα γι αυτό δεν ξέρω ποια ερώτηση να κάνω.

[matina]

Αυτό είναι το μόνο εύκολο euler.

Το σχολείο είναι προαιρετικό.

Κανένας δεσμοφύλακας δεν παίρνει τους μαθητές από το σπίτι για να τους μεταφέρει με το ζόρι στο σχολείο.

Πάντως εγώ ως μαθήτρια, ως ενήλικας κι ως καθηγήτρια πλέον, θυμάμαι πάντα το δημοτικό και το γυμνάσιο ως υποχρεωτικά. Επίσης σε όλες τις προαναφερόμενες φάσεις δεν θυμάμαι ούτε έναν μαθητή που να μην ήθελε αυτό που λέει ο euler, δηλαδή να μην γίνεται καθόλου μάθημα.
Άλλο αν είναι ένα "αναγκαίο κακό" για να αποκτήσεις γνώσεις και εφόδια για τη ζωή, όπως επίσης και άλλο αν ένα μάθημα μπορεί να γίνει πολύ καλά και να είναι ευχάριστο για το μαθητή. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο οποιοσδήποτε αν μπορούσε να διαλέξει χωρίς αρνητικές συνέπειες ανάμεσα σε μάθημα και παιχνίδι δεν θα διάλεγε το παιχνίδι.

[mavoglou]

Λοιπόν,
σκοπός της ερώτησης είναι με τις απαντήσεις που θα γραφούν (αν γραφούν, θα μου άρεσε να είναι ελεύθερα διατυπωμένες) να πάρουμε ερεθίσματα από τους άλλους.

Δεν θέλω να πω πάλι τα προφανή ότι το σχολείο δεν είναι υπόθεση μόνο ενός καθηγητή αλλά πολλών παραγόντων... ούτε θέλω να επικεντρωθούμε στο μάθημα της ειδικότητάς μας, αν και σαν καθηγητές που είμαστε ορθά αναφέρεις euler είναι δύσκολο να το αποφύγουμε.

Ούτε να αρχίσουμε να αναφέρουμε τα αρνητικά που θυμόμαστε από την παιδική μας ηλικία matina.

[Μικρές απαντήσεις - εκτός θέματος:

matina ο νόμος λέει ότι ο γονέας υποχρεούται για 9 χρόνια να γράφει το παιδί του στο σχολείο. Κανένας νόμος δεν υποχρεώνει το μαθητή να παρακολουθήσει το σχολείο και να περάσει τις τάξεις. Το επιχείρημα ότι "έρχεστε εδώ επειδή εσείς το επιλέγετε", για διάφορους βέβαια λόγους, το λέω συχνά στους μαθητές μου, το αιτιολογώ και τους αρέσει. Και έχω δει  μαθητή να λέει στους γονείς τους ότι πάει σχολείο και να το έχει σταματήσει, και να περιφέρεται την ώρα του σχολείου άσκοπα στους δρόμους.

euler
σχετικά με τον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Πληροφορικής δεν συμφωνώ καθόλου, ειδικά όπως λες επειδή η ύλη είναι εκτός της διδαχθείσας.
Φέτος έκανα στο σχολείο μου (Γυμνάσιο) Διαγωνισμό Αλγοριθμική Σκέψης.
Αυτή η ιδέα μου αρέσει περισσότερο: Ο διαγωνισμός να μην έχει σχέση με το μάθημα (άμεσα τουλάχιστον) και να μπορούν και να διακριθούν και μέτριοι μαθητές. (Στο διαγωνισμό πήραν μέρος μαθητές μόνο της Γ Γυμνασίου, γιατί αυτοί είχαν διδαχθεί αλγοριθμική σκέψη. Τελικά τα 3 πρώτα βραβεία τα πήραν μαθητές με βαθμό τριμήνου 16 και 17 ενώ οι μαθητές με 19 και 20 στην Πληροφορική πήγαν χειρότερα. Αυτό μου άρεσε, αλλά άρεσε και στους μαθητές).
Θα ήταν πολύ ωραία ιδέα την επόμενη χρονιά  να οργανωθεί ο διαγωνισμός μεταξύ σχολείων από όλη την Ελλάδα. Να φτιαχτεί ο πρώτος πυρήνας, λίγη δημοσιότητα και να δεις πως αλλάζουν αυτά που δεν μας αρέσουν.

Όσο για κάποια μαθήματα αν θέλεις ας μιλήσουμε ιδιωτικά γιατί το θέμα εδώ είναι άλλο]

 

[vassilis]

Δε ξέρω κατά πόσο ο διαχωρισμός μαθητή - καθηγητή βάζει τέτοιου είδους σταθερές και ταμπού, έτσι ώστε ο μεν να ναι σε θέση ισχύος έναντι του άλλου.
Αυτό σηκώνει πολύ κουβέντα, μιας και στη σύγχρονη εκπαίδευση τίποτε δεν είναι σταθερό και δεδομένο...

Αν ήμουν μαθητής!!!
Εχμ...
Θα αντέστρεφα το ερώτημα
Πόσο μαθητές νιώθουμε/ετε? και το κάνω αυτό γιατί πιστεύω ότι οι πραγματικές απαντήσεις μονάχα μέσω αυτού του ερωτήματος μπορούν να δωθούν... Και εξηγούμαι

Πόσο διατεθειμένοι είμαστε να ξαναγίνουμε "μαθητές" ,έτσι ώστε να κατανοούμε καλύτερα τις ανάγκες τους κλπ κλπ κλπ?
Έχουν περάσει μόλις λίγα χρόνια από τότε που μασταν μαθητές, γίναμε καθηγητές και με μιας ξεχάσαμε πως είναι να σαι "από κάτω"( από την έδρα εννοώ)...
Πόσοι από εμάς κάνουμε αυτά που για τα οποία τα "παίρναμε" εις το κρανίον; 


Επείδή ξέφυγα απ'το θέμα και  ο φίλος  mavoglou θα δυσανασχετεί, θα τελειώσω με το εξής.

Κάθε Δευτέρα στο μάθημα είμαι πολύ καλός απέναντι στα παιδιά, (και μιλάμε, σε υπερβολικό βαθμό....)
Τι φταίει?
Κάθε Σ/Κ παρακολουθώ κάτι σεμινάρια ως "μαθητής" και βλέπω (μάλλον ξαναθυμάμαι) τι πίκρα είναι

[mavoglou]

Επείδή ξέφυγα απ'το θέμα και  ο φίλος  mavoglou θα δυσανασχετεί, θα τελειώσω με το εξής...

vassilis Είσαι 100% μέσα στο θέμα!!!

[vassilis]

vassilis Είσαι 100% μέσα στο θέμα!!!

Άρα ...δεν υπάρχει θέμα, ε?? χεχεχεχεχεχε

Σοβαρά τώρα, μ'έχει προβληματίσει πολλές φορές το πόσο σύνθετη είναι η κατάσταση που βιώνουν οι μαθητές.
Τις βιώναμε και μεις σίγουρα, αλλά μάλλον δε θυμόμαστε ,ίσως γιατί ήταν μία συνηθισμένη ανιαρή καθημερινότητα που ζούσαμε όσα χρόνια θυμόμασταν τότε τον εαυτό μας.
Τώρα που αλλάξαν οι ρόλοι όμως

Και η πλάκα είναι πως ξεχάσαμε και τα πιο απλά....
Το τι δηλαδή προσέχουν τα παιδιά. Και μεις νομίζουμε ότι ενδιαφέρονται για το μάθημα.
Ξεχάσαμε τι προσέχαμε και τι σχολιάζαμε εμείς και έπρεπε να διαβάσουμε παιδαγωγικά για τον ΑΣΕΠ για να τα ξαναθυμηθούμε...

Και ρωτώ.... "Γιατί ρε γαμώτι εμείς δεν είχαμε την τεχνολογία τη σημερινή? (να πάει το βιντεάκι σύννεφο)

[matina]

Ούτε να αρχίσουμε να αναφέρουμε τα αρνητικά που θυμόμαστε από την παιδική μας ηλικία matina.
 

Ίσως παρανοήθηκε λίγο το πνεύμα της τοποθέτησης μου. Δεν ανέφερα τα αρνητικά της παιδικής μου ηλικίας , ανεφερα το ότι επειδή και τότε και τώρα το σχολείο είναι υποχρεωτικό (για τα παιδιά ο νόμος είναι αυτό που λέει ο γονιός και όχι το σύνταγμα και αυτόν φοβούνται αν δεν πάνε σχολείο κι όχι το δεσμοφύλακα που θα τους μαζέψει) πρέπει να καταλάβουμε ότι ο μαθητής πολύ σπάνια έρχεται για κάποιον άλλο λόγο.
Κατά τη γνώμη μου οτιδήποτε σου επιβάλλουν να κάνεις χάνει ένα πολύ μεγάλο μέρος από την ομορφιά του κι αυτό είναι που πρέπει ο εκάστοτε καθηγητής να προσπαθήσει να ξαναφέρει στο μάθημα του.
Επίσης όπως πολύ σωστά τόνισε ο vassilis πρέπει να μην ξεχνάμε πως βλέπαμε και αντιμετωπίζαμε το σχολείο εμείς ως μαθητές για να μπορέσουμε να πλησιάσουμε λίγο τα παιδιά και να τα καταλάβουμε όσο βέβαια αυτό γίνεται.
Η ένσταση μου ήταν καθαρά στο ότι μόλις ο euler είπε αυτό που θα έλεγε κάθε μαθητής ότι δηλαδή προτιμάει το παιχνίδι υπήρξε έντονη αντίδραση. Προσωπικά αυτό θεωρώ ότι είναι που έχουμε να αντιμετωπίσουμε πρώτο πρώτο μπαίνοντας σε μια τάξη, το ότι οι μαθητές δεν θέλουν να είναι εκεί και προσπαθούμε αρχικά να τους κάνουμε να τους αρέσει που είναι εκεί. Αυτό σημαίνει ότι θέλω να τους κεντρίσω το ενδιαφέρον ώστε  να μπορέσουν στη συνέχεια να αποκομίσουν και κάτι. Αν δεν ασχοληθώ με αυτό οι μαθητές απλά θα βρίσκονται εκεί και θα έχει περάσει άλλη μια ώρα.

[Dr_Michael]

Θα ήθελα να είχα νέους καθηγητές, το πολύ μέχρι 45. Με χιούμορ και χωρίς ειρωνίες. Θα ήθελα να με σέβονται, και θα ήθελα να είχαν μερικά κοινά ενδιαφέροντα με μένα. Να με πλησιάζουν, να μην είναι απόμακροι. Θα ήθελα να αφιερώνανε μερικά λεπτά της ώρας για να συζητάμε καθημερινά σχολικά προβλήματα. Θα ήθελα να είχαν παιδαγωγική κατάρτιση και να με προσεγγίζουν ως άξιο μέλος της κοινωνίας που ζητάει να πάρει γνώσεις και κοινωνική μόρφωση.

[flair]

Πολύ σωστά αυτά που γράφεις Dr_Michael. Πιστεύω ότι αυτά αποτελούν το βασικό πυρήνα και όλα τα υπόλοιπα έπονται.

[mavoglou]

Θα ήταν ενδιαφέρον αν καταφέρουμε να έχουμε μεγάλη συμμετοχή σε αυτή την κουβέντα να φτιάξουμε, γιατί όχι, έναν κατάλογο.
Μπορεί ένας κατάλογος να ακούγεται απλοϊκή πρόταση, αλλά χρησιμεύει να μας υπενθυμίζει κάποιες ιδέες σε δύσκολες ώρες που όλοι ξεχνάμε.

Ο Dr_Michael έκανε μια άριστη αρχή.

Από όσα έγραψες όμως Dr_Michael θα τροποποιούσα τη μία σου πρόταση ως εξής:

Θα ήθελα να είχα καθηγητές που να αισθάνονται νέοι και να είναι γεμάτοι όρεξη για διδασκαλία.   

Αν συμφωνείς Dr_Michael το καταγράφουμε και συνεχίζουμε.