Προβλήματα λόγου

[Ritalamp]

Είδα αυτό
http://www.alfavita.gr/typos/typos1_3_9_441.php

 και με δεδομένο ότι κάθε χρόνο στο νηπιαγωγείο βλέπω όλο και περισσότερα παιδιά να μιλάνε μπεμπε ήθελα να το συζητήσουμε λίγο. Το πιο δύσκολο κομμάτι μέχρι στιγμής είναι να πείσω τους γονείς να μιλάνε στα παιδιά τους κανονικά και να τα ενθαρρύνουν να μιλούν κανονικά και με ολοκληρωμένες προτάσεις το "έλα μωρέ παιδάκι είναι, χαϊδεύεται ή έχει γούστο μωρέ" είναι μόνιμη επωδός. Εσείς τι κάνετε; Τι πιστεύετε; Αντιμετωπίζετε πρόβλημα ή μονο εγώ βλέπω φαντάσματα τελικά;

[PDE ads]

[vk]

ΌΧΙ  δεν δεν δεν βλεπεις φαντασματα.............

[emmaki]

Έχεις απόλυτο δίκιο, αλλά έλα που οι γονείς ΠΑΝΤΑ (ή σχεδόν πάντα) τα ξέρουν όλα!!!!! Και τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα όταν πρόκειται για γονέις εκπαιδευτικούς (τουλάχιστον αυτό έχει δείξει η πέιρα μου)

[vk]

Φέτος σε μια τάξη 24 νηπίων 14 νήπια αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο λόγο τους.
2 μπεμπεκίζουν έντονα, 2 δεν καταλαβαίνουμε με τη συνάδελφο τί λενε, 1 δεν λέει σχεδόν καθόλου τα σύμφωνα, τα υπόλοιπα εχουν δυσκολιες με το φ, θ, σ, δ, ψ, ρ.
Έχουμε ενημερώσει τους γονεις αλλα η άποψή τους είναι ότι είναι ακόμη μικρά.........................
Μα δεν βλέπουν το πρόβλημα, δεν το ακουν καν...........στα παιδια τους
Είναι ακόμη μικρά.
Μόνο μια μητέρα έδωσε βάση σε όσα της είπαμε και το παιδάκι της ακολουθει λογοθεραπεία (αυτό που δεν λεει τα σύμφωνα)

[PDE ads]

[Ritalamp]

Μετά ρωτάνε πότε θα αρχίσουν να γράφουμε τρομάρα μας...

[rozy4]

τι είναι αυτό που ευθύνεται και έχουμε αύξηση του αριθμού των παιδιών με προβλήματα λόγου; ρωτώ επειδή τελευταία έχουν γίνει και λίγο της μόδας οι ειδικοί για μαθησιακές δυσκολίες και όπως πριν από λίγα χρόνια αρκετοί γονείς τρέχανε να πιστοποιήσουν ότι τα παιδιά τους ήταν δυσλεκτικά (είχαν ακούσει ότι τα δυσλεκτικά παιδιά είναι έξυπνα) τώρα βλέπω γονείς να τρέχουν σε ειδικούς και να καταβάλουν μάλιστα παχυλές αμοιβές.
 

[vk]

Θα ακουστούν διάφορες αποψεις.
Η προσωπική μου άποψη είναι η έλλειψη ποιοτικής ενασχόλησης των γονέων με το παιδί τους και η υπερπροστασία απο μέρους τους.
 

[vecchiarella]

Έχεις απόλυτο δίκιο, αλλά έλα που οι γονείς ΠΑΝΤΑ (ή σχεδόν πάντα) τα ξέρουν όλα!!!!! Και τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα όταν πρόκειται για γονέις εκπαιδευτικούς (τουλάχιστον αυτό έχει δείξει η πέιρα μου)

Εχεις δίκιο και μιλάω εκ πείρας γιατί και εγώ και ο άντρας μου είμαστε εκαπιδευτικοί και έχω δυο παιδιά , το μικρότερο συγκεκριμένα πάει μεγάλα νήπια ,δεν έχει σοβαρά προβλήματα ομηλίας εκτός απο το "ρ" , αλλά το συζήτησά με την νηπιαγωγό , μια εξαιρετική κυρία που αγαπάει τα παιδιά και μου έδωσε συμβουλές και το συζητάμε.Εγω΄έτσι έκανα αλλά κάποιοι άλλοι γονείς , επίσης εκπαιδευτικοί , με έχουν φρικάρει με τις απόψεις τους ,΄δεν συζητώ το γεγονός ότι μου λένε :"καλά είσαι και εκπαιδευτικός ακόμα δεν το έμαθες να διαβάζει?"...τους απαντώ πάντα ότι δεν είναι δική μου δουλειά , ο νηπιαγωγός έχει σπουδάσει ακριβώς αυτό και ξέρει την δουλειά του , δεν θα τον υποτιμήσω και θα το παίξω ξερόλας εγώ.Εμπιστεύομαι απόλυτα την κρίση του και τον τρόπο με τον οποίο θα αντιμετωπίσει και θα μάθει το παιδί αυτό που πρέπει να το μάθει , έλεος πια.Είναι λογικό να μην ξέρουν να μιλούν σωστά ,όταν οι γονείς λείπουν απο το σπίτι λόγω εργασίας πολλές ώρες και τα παιδιά ή θα  βλέπουν DVD  ή θα παίζουν playstation  αντί να κάνουν κάποια άλλα δημιουργικότερα πράγματα.Πάντα θα πρέπει να υπάρχει συνεργασία με τον δάσκαλο για να βοηθηθεί το παιδί.

[rozy4]

Θα ακουστούν διάφορες αποψεις.
Η προσωπική μου άποψη είναι η έλλειψη ποιοτικής ενασχόλησης των γονέων με το παιδί τους και η υπερπροστασία απο μέρους τους.
 

αυτό όμως δεν ίσχυε και πριν; τώρα έγιναν οι γονείς υπερπροστατευτικοί και δεν αφιερώνουν ποιοτικό και ποσοτικό χρόνο στα παιδιά τους;

[Ritalamp]

Νομίζω ότι τώρα περισσότερο από ποτέ προσπαθούν να τα κρατήσουν μωρά για όσο περισσότερο γίνεται. Το τι πιπίλες και μπιμπερό ακούω από μεγάλα νήπια δεν μπορείτε να φανταστείτε. Μέχρι και καρότσι χρησιμοποιήθηκε "για πλάκα γιατί μετά θα πάμε να πάρουμε τον μικρό από τον παιδικό".

Από την άλλη όντως όλη τη μέρα είναι αποχαυνωμένα στην τηλεόραση δε χρειάζεται να παράξουν λόγο. Οι δε γονείς είναι τόσο εξαντλημένοι οι περισσότεροι που δεν αντέχουν να ασχοληθούν παραπάνω. Έχουν κι ενοχές γιαυτό οπότε τα χαϊδεύουν ακόμη περισσότερο.

Το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς το περνάμε μαθαίνοντας να φτιάχνουμε προτάσεις (Αυτό είναι ένα κόκκινο μήλο). Να το κάνω στα τριάρια το καταλαβαίνω, αλλά στα μεγάλα; Τι να πω.

Συναδέλφισσα vecchiarella μπράβο σου που εμπιστεύεσαι τους άλλους εκπαιδευτικούς. Πρέπει να είναι πολύ δύσκολο πράγμα. Ειδικά όταν είσαι του χώρου.

[Ritalamp]

Να συμπληρώσω ότι το ερώτημά μου και ο προβληματισμός μου αφορά το πώς μπορούμε να παρέμβουμε όσο το δυνατό νωρίτερα. Πριν χρειαστεί ο ειδικός. Γιατί ο γονιός δεν είναι υποχρεωμένος να ξέρει τι να κάνει και πώς. Εμείς που υποτίθεται ότι σκαμπάζουμε πέντε πράγματα περισσότερα οφείλουμε να υποστηρίξουμε και το γονιό και το παιδί. Γιατί όντως από τα λεγόμενά μου φαίνεται ότι απλά δαιμονοποιώ τους γονείς (όπως πολύ ωραία μου επισημάνθηκε), ενώ δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου.

Θεωρώ επίσης ότι τα προβλήματα λόγου και τα προβλήματα συμπεριφορά που γίνονται όλο και πιο έντονα στο νηπιαγωγείο, αλλά και στο σχολείο γενικότερα έχουν κοινή αφετηρία. Για μένα η αιτία εντοπίζεται στο αλλοπρόσαλλο της εποχής που πιέζει για γνώση και ταχύτητα, αλλά καταργεί το συναίσθημα και το σεβασμό. Πείτε κι εσείς μπας και βγάλουμε καμιά άκρη.

[vasp]

Νομίζω πως η καταλληλότερη ηλικία για να παρέμβει ειδικός είναι η ηλικία στην οποία απευθυνόμαστε εμείς(4+) για να μην πω οτι είναι ψιλοαργά. Αργότερα στην Α' το παιδία θα αντιμετωπίσει περισσότερες δυσκολίες-απαιτήσεις σε σχέση με τον προφορικό λόγο συν το ψυχολογικό φορτίο
Η δουλειά που πρέπει να γίνει θεωρώ πως πρέπει να είναι "συνεργατική" (νηπιαγωγός-λογοθεραπευτής-ψυχολόγος-γονείς) για να έχει αποτελέσματα.

Προσωπικά το πρώτο βήμα που θα κάνω είναι η καλλιέργεια του προφορικού (πολύ θεωρητικά τα λέω ). Συγκεκριμένα έχω διαβάσει πως η αφήγηση ιστοριών απο τα παιδιά λειτουργεί "προληπτικά" αλλά και "θεραπευτικά"στα προβλήματα λόγου.
Βέβαια ανάλογα με το πρόβλημα έχουμε και αντιμετώπιση
 
Ένα ενδιαφέρον εγχειρίδιο :Ειδική Παιδαγωγική των προβλημάτων λόγου και ομιλίας, λογοπαιδεία-λογοθεραπεία, Γ. Δράκος

[bikini]

Εγώ δεν έχω σχέση με Α/θμια, ανήκω στη Β/θμια και είμαι φιλόλογος. Μου κεντρίσατε, όμως, το ενδιαφέρον και συμμετέχω στην κουβέντα σας...
Το πρόβλημα είναι εντονότατο στον κλάδο μου. Μπορείτε να υποψιαστείτε τι διαβάζω στις εκθέσεις των μαθητών μου;;;
Πριν πάνε σχολείο όντως παραχαϊδεύονται και "τι χαριτωμένα που είναι τα παιδάκια που μπεμπεκίζουν"!
Στο δημοτικό μαθαίνουν εκείνο το ρημαδιασμένο "σκέφτομαι και γράφω" και μόλις και μετά βίας στην Στ' γεμίζουν, κι αυτή με το ζόρι, μια μικρή σελίδα με τις σκέψεις τους.
Έρχονται στο γυμνάσιο και... Παναγία μου! Τεράστιες προτάσεις, πάμπολλα ορθογραφικά, παράγραφος δεν ξέρουν τι είναι, το "και" συναντάται 100 φορές! Π. χ.: ...και ήρθε η μαμά μου και έστρωσε το τραπέζι και φάγαμε το ωραίο φαγητό που είχε μαγειρέψει και μετά κοιμηθήκαμε και διαβάσαμε το απόγευμα και... και... και...
Φτάνουν και στο Λύκειο! Γιατί έτσι πρέπει, να μη μένουν στην ίδια τάξη, αλλά "έστω να πάρουν ένα ρημαδο-απολυτήριο". Τι να προλάβω να διδάξω η φιλόλογος;;; Διδάσκω την έκθεση κοιτάζοντας τις Πανελλλήνιες μετά από 2 χρόνια, αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό του έμψυχου υλικού μου με κοιτάζει λέτε και διδάσκω ιερογλυφικά...
Όταν 1. οι γονείς δεν ασχολούνται με τα παιδιά τους και δεν τα παροτρύνουν να μιλούν ολοκληρωμένα,
        2. το χαρτζιλίκι των γονιών επισκιάζει ή, καλύτερα, αντικαθιστά, την επικοινωνία
        3. οι γονείς αρνούνται λόγω ευθιξίας να σσυνεργαστούν με το δάσκαλο για την πρόοδο των παιδιών
        4. δίνεται περισσότερη βάση στη λύση των ασκήσεων (<φροντιστήριο, βοήθημα) και όχι στο πώς πρέπει αυτές να λυθούν (=σκέψη)
        5. όλοι οι συνομήλικοί τους μιλούν την αργκώ (π. χ. εντάξει μωρέ, ξέρω 'γω, οκ κτλ)
        6. τρέχουμε όλοι οι συνάδελφοι να βγάλουμε την ύλη και όχι να μάθουμε στα παιδιά
τότε τα προβλήματα στην ομιλία πληθαίνουν...
Στο σχολείο μου (Λύκειο) μόλις προχτές έφερε η μαμά ενός μαθητή μου (Β') το χαρτί της δυσλεξίας. Δεν αναιρώ το "κάλλιο αργά παρά ποτέ", αλλά μάλλον αυτά τα παιδιά έχουν περισσότερο "χάσιμο" όταν ανακαλύπτουν αργά το πρόβλημά τους παρά όφελος...

Υ. Γ.: Συγγνώμη, αν πλατίασα ή αν θεωρείτε ότι το μήνυμά μου είναι εκτός θέματος, εφόσον αναφέρεστε στο νηπιαγωγείο...

[Ritalamp]

Το νηπιαγωγείο είναι η αφορμή. Οπότε καλά κάνεις και λες τη γνώμη σου. Ούτως ή άλλως κι εσύ με παιδιά δουλεύεις και μάλιστα τα προβληματα τα βλέπεις όταν πια έχουν φτάσει σε πλήρη ανάπτυξη. Πάσα προσφορά δεκτή. Να γράφουμε και προτεινόμενες λύσεις; Τι νομίζετε ότι πρέπει να γίνει;