Δημιουργία ξεχωριστών τμημάτων με βάση: Μαθησιακές δυσκολίες ή Απόδοση μαθητών

[MATH]

MATH χαίρομε που συμφωνείς. Για το (α) να σου πω πως σίγουρα συνάντησες, είναι στατιστικά βέβαιο. Μέχρι να φτάσουν το Λύκειο έχουν καταφέρει και προσαρμόζονται πολύ καλύτερα. Αν διδάσκεις πολλά χρόνια, στατιστικά είναι βέβαιο πως συνάντησες εκτός και αν το ήξεραν και φυσικά και εσύ δεν το κατάλαβες. Στο β-γ γράφεις πως είναι θέμα καθηγητή, γι' αυτό λέω και εγώ πως τα παιδιά αυτά χρειάζονται ξεχωριστούς καθηγητές. Τους καλύτερους θα έλεγα. Για τα υπόλοιπα που γράφεις, πιστεύω πως θα έπρεπε να υπάρχει και συναίνεση του μαθητή-κηδεμόνα, αφού πρώτα τους εξηγήσουμε τα οφέλη αλλά και τα μειονεκτήματα αν πάει σε τελείως διαφορετικό τμήμα. Το πρόβλημα δεν ειναι για μένα αν πάει από το πρώτο στο δεύτερο, ή από το δεύτερο στο τρίτο, αλλά από το τρίτο στο πρώτο και αντίστροφα. Όσον αφορά για το ότι οι γνώσεις είναι άχρηστες θα συμφωνήσω μαζί σου. Αρκεί να δει κάποιος το "Είσαι ποιο έξυπνος από ένα 10χρονο;" Και θα καταλάβεις τι σαβούρα δίνουμε στα παιδάκια, και το πόσο γρήγορα αυτή η σαβούρα ξεχνιέται. Όμως κάτι μένει.. μένει ένας ποιο "δυνατός εγκέφαλος". Αυτά όμως είναι εκτός θέματος και ίσως θα μπορούσαμε να τα συζητήσουμε σε ένα άλλο θέμα.

        Αφού είσαι και μαθηματικός , σίγουρα συμφωνούμε και σε τούτο : αν κάπου χρειάζεται διαχωρισμός τμημάτων , αυτά είναι τα μαθηματικά !Είναι το πιο δύσκολο μάθημα , σε περιεχόμενο και διδασκαλία, στηρίζεται μόνο στη λογική και καθόλου στο συναίσθημα, πολύ λίγο στην εμπειρία και επιπλέον θέλει αλυσσιδωτή εκμάθηση των εννοιών.Αν έχεις χάσει το προηγούμενο είναι σχεδόν αδύνατον να μπεις στο νόημα στο νέο μάθημα, αν δεν στο εξηγήσει κάποιος .
   Γι αυτό είδες ότι δεν είμαι εξαρχής εναντίον των διαχωρισμών και των κλίσεων(την ισοπέδωση τη θεωρώ χειρότερη !) .Ο διαχωρισμός  αξίζει να γίνεται μόνο σε λίγα μαθήματα και κυρίως στις μεγάλες τάξεις  και φυσικά στα παιδιά που όντως έχουν μαθησιακό πρόβλημα.
     Έχεις όμως απόλυτο δίκαιο σε αυτό : αν περιορίσουμε  το θέμα στο δίπολο : διδάσκω - μαθαίνω ,τότε ο διαχωρισμός σε επίπεδα είναι η τέλεια μέθοδος.Και μένα θα μου άρεσε , αλλά και σε ποιον  δεν θα άρεσε ! Όπμως  ευτυχώς ο ρόλος του σχολείου δεν είναι μόνο η γνώση. Επειδή μάλιστα οι άλλοι τομείς είναι πιο σημαντικοί , γι αυτό θεωρώ πως αξίζει να είναι η δουλειά μας -έστω σε ανομοιόμορφα τμήματα - πιο δύσκολη και κοπιαστική , αλλά η προσφορά μας προς  όλα τα παιδιά πιο μεγάλη.
   
                                 Μπάμπης

[PDE ads]

[w1red]

Έχεις δίκιο Μπάμπη. Διαφωνώ μόνο σε ένα. Για μένα ο κόπος στα μικτά τμήματα είναι λιγότερος. Ξέρω τα προαπαιτούμενα, γνωρίζω τι θα ζητήσω από τους μαθητές μου και καθορίζω μια γραμμή στην ίδια τάξη (πχ Γ' Γυμνασίου). Μιας και στο τέλος θα πρέπει να έχουν πετύχει όλα τα τμήματα τους ίδιους στόχους. Μικρές προσαρμογές γίνονται πάντα την ώρα του μαθήματος γι' αυτούς που δυσκολεύονται, αλλά και γι' αυτούς που τα έχουν κάνει όλα και βαριούνται να περιμένουν. Όμως για σκέψου να είχα να ετοιμάσω τρία διαφορετικά μαθήματα για τις τρεις ξεχωριστές τάξεις. Θα έπρεπε για παράδειγμα να δίνω την μια ώρα τα προαπαιτούμενα στα παιδιά που δεν τα καταφέρνουν και να οργανώσω όλο το μάθημα σύμφωνα με αυτό (περισσότερες βασικές ασκήσεις- ασκήσεις πάνω στην δομή του κεφαλαίου). Στα παιδιά όμως που τα καταφέρνουν θα έπρεπε να ψάξω πολύ ποιο ενδιαφέρουσες και περισσότερες ασκήσεις, που να εμβαθύνουν αλλά και να καλλιεργούν την κριτική σκέψη.. Στο ενδιάμεσο τμήμα.. κάτι το ενδιάμεσο. Τότε πιστεύω πως η κούραση θα ήταν μεγαλύτερη. Επιπλέον τα παιδιά θα είχαν μεγαλύτερες απαιτήσεις από εσένα. Με το τωρινό σύστημα εγώ προσωπικά δεν μπορώ να καλύψω τους μαθητές που βρίσκονται στα άκρα.. Αν είμαι ο μόνος τότε ας κλείσουμε αυτό το θέμα. Αν το βλέπετε και εσείς, ίσως θα έπρεπε να σκεφτούμε λύσεις πάνω σ' αυτό.

[Ritalamp]

Γενικά η "λύση" που προτείνεται είναι η διαφοροποιημένη διδασκαλία. Δηλαδή για κάθε μαθητή( ή ομάδα μαθητών με ανάλογα περίπου χαρακτηριστικά π.χ. αδυναμίες, στυλ μάθησης κ.λ.π.) βάζεις στόχο ανάλογα με το επίπεδό του και τις δυνατότητές του. Γιατί όντως το ζητούμενο δεν είναι η αποτελεσματικότητα του τύπου καλύπτω όλη την ύλη το ταχύτερο δυνατό, αλλά βοηθώ τους μαθητές μου να πάνε πέντε βήματα παραπέρα από εκεί που είναι και βάζω τις βάσεις για να μάθει και να θέλει να μάθει στο μέλλον. Έχει πολύ κόπο η προετοιμασία ενός τέτοιου μαθήματος, όμως αξίζει τον κόπο κυρίως όταν βλέπεις την παρώθηση των παιδιών, αλλά και την ταχύτητα με την οποία τελικά διέρχονται από τα στάδια από τα οποία πρέπει να περάσουν.

ΜΑΤΗ είσαι τρομερός ΔΑΣΚΑΛΟΣ σου βγάζω το καπέλο και περιμένω πάντα με ανυπομονησία να δω τις απόψεις σου στα διάφορα ζητήματα. Μαθαίνω πολλά από σένα.

[w1red]

Δηλαδή Ritalamp, εσύ έχεις καταφέρει να καλύψεις στο ίδιο 45λεπτο τους μαθητές που βρίσκονται στα άκρα; Έχεις βάλλει στόχο τα παιδιά να πάνε 5 βήματα μπροστά και κατάφεραν και αυτοί που βρίσκονται πολύ πίσω και αυτοί που βρίσκονται πολύ μπροστά να κάνουν τα 5 βήματα; Πιστεύεις πως αν είχαμε διαχωρισμό των μαθητών αυτών θα πήγαιναν λιγότερα βήματα; Εγώ προσωπικά δεν το έχω καταφέρει. Μπορείς να μου πεις από που άντλησες μεθόδους διδασκαλίας για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες ή να στείλεις ένα από τα τελευταία σχέδια μαθήματος που εφάρμοσες; Τι εμπόδια είχες, που βρισκόταν οι μαθητές, τι στόχους έβαλες και σε ποιο βαθμό έγινε η επίτευξη των στόχων αυτών. Έτσι για να πάρω μια ιδέα, μήπως και μπορέσω και βοηθήσω τα παιδιά, περισσότερο.

[PDE ads]

[bikini]

Θα ήθελα κι εγώ, Ritalamp, να μου πεις πώς τα καταφέρνεις.
Γιατί εγώ πότε δεν πετυχαίνω κατά τη διδασκαλία μου όλους τους στόχους που θέτω... 
Και ενδιαφέρομαι συγχρόνως για καλούς και αδύνατους μαθητές... 

[Ritalamp]

Νομίζω ότι κανένας δεν πετυχαίνει όλους τους στόχους που θέτει και η διαφοροποιημένη διδασκαλία θέλει πολύ δουλειά για να πεις ότι κάτι αρχίζεις να καταφέρνεις και επιμονή. Υπάρχουν διάφορα πράγματα που μπορεί κανείς να διαβάσει σχετικά ενδεικτικά θα προτείνω της Carol  Ann Tomlinson, Η διαφοροποίηση της εργασίας στην αίθουσα διδασκαλίας, από τις εκδόσεις Γρηγόρη, αλλά αν το ψάξετε λίγο σίγουρα θα βρείτε πολλά ακόμη για να σας καθοδηγήσουν. Κι εγώ παλεύω ακόμη με αυτό, αλλά βλέπω ότι παρά τα λάθη που κάνω έχω σημαντικές διαφορές κυρίως στο επίπεδο της συμπεριφοράς και της παρώθησης των παιδιών. Επιπλέον, όπως έχω γράψει και παραπάνω οι μαθησιακές δυσκολίες δεν είναι δυνατό να αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά χωρίς ο εκπαιδευτικός της τάξης να έχει υποστήριξη από ειδικό παιδαγωγό.
 
Όσο για σχέδιο μαθήματος δε νομίζω ότι μπορεί να σας βοηθήσει άμεσα γιατί είμαι νηπιαγωγός. Πριν βιαστείτε να σχολιάσετε σκεφτείτε ότι οι ίδιες αρχές εφαρμόζονται και στην εκπαίδευση ενηλίκων. Μολαταύτα αν θέλτε μπορώ να παραθέσω πώς οργανώνω δραστηριότητα μαθηματικών π.χ. με διαφορετικά επίπεδα στόχων.

Το χειρότερο από όλα είναι ότι είμαστε τελείως μόνοι όλοι και πρέπει να τα βγάλουμε πέρα με τελείως άκαμπτα Αναλυτικά Προγράμματα χωρίς υποστήριξη, βασιζόμενοι στο προσωπικό μας διάβασμα και το προσωπικό μας ενδιαφέρον. Θεωρώ λοιπόν ότι εκείνο που όλους θα ωφελήσει είναι η ύπαρξη ειδικών παιδαγωγών στα σχολεία και η επαρκής υποστήριξή μας τόσο από αυτούς όσο και από τους συμβούλους και κάποτε πρέπει νατο απαιτήσουμε. Τα τμήματα διαφορετικών ταχυτήτων πιστεύω ότι απλά απαλλάσουν τον τυχερό της χρονιάς που θα πάρει το τμήμα που πετάει, ενώ ταυτόχρονα, όπως ανέφερα και παραπάνω έχουν αρνητικές συνέπειες στην παρώθηση, το αυτοσυναίσθημα και τη συμπεριφορά των "κακών μαθητών".

[w1red]

Ευχαριστώ, θα το ψάξω για το βιβλίο.Δεν σχολίασες την ερώτηση "Πιστεύεις πως αν είχαμε διαχωρισμό των μαθητών αυτών θα πετυχαίναμε λιγότερα ή θα είχαμε καλύτερα αποτελέσματα;". Πάντα φυσικά με σημείο αναφοράς τους σημερινούς εκπαιδευτικούς της Ελλάδας. Μιας και οι καταρτισμένοι εκπαιδευτικοί λείπουν, νομίζω πως με τον διαχωρισμό θα γινόταν καλύτερη δουλειά με όλα τα παιδιά και θα πετυχαίναμε περισσότερους στόχους.

[Ritalamp]

Wired το ερώτημα είναι ενδιαφέρον αλλά έχει να κάνει με τους στόχους που βάζεις. Αν ο στόχος σου είναι οι καλοί να προχωρούν γρήγορα και οι "κακοί" (για οποιοδήποτε λόγο είτε είναι μαθησιακή δυσκολία είτε ψυχοκοινωνικά προβλήματα) ας κάνουν κάτι κι αυτοί, εννοείται ότι παρεμβαίνεις και χωρίζεις ανά επίδοση. Αν η αποτελεσματικότητα συνδέεται με την ποιότητα και κυρίως με την ολόπλευρη ανάπτυξη του παιδιού ως μαθητή, αλλά και ως μέλους της κοινωνίας η σωστή απάντηση είναι η ακριβώς αντίθετη. Είναι καθαρά ζήτημα επιλογών. Προσωπικά τάσσομαι υπέρ της ολόπλευρης ανάπτυξης και ταυτόχρονα της διεκδίκησης των δικαιωμάτων και των δικών μας και των παιδιών. Ενδιαφέρον θα ήταν να διαβάσεις και τη Διακήρυξη της Σαλαμάνκα για της συνεκπαίδευση παιδιών με και χωρίς ειδικές εκπαιδευτικές αν'αγκες. Λέει πολλά.

[MATH]

Έχεις δίκιο Μπάμπη. Διαφωνώ μόνο σε ένα. ...........................
 Στα παιδιά όμως που τα καταφέρνουν θα έπρεπε να ψάξω πολύ ποιο ενδιαφέρουσες και περισσότερες ασκήσεις, που να εμβαθύνουν αλλά και να καλλιεργούν την κριτική σκέψη.. ................
 Τότε πιστεύω πως η κούραση θα ήταν μεγαλύτερη. Επιπλέον τα παιδιά θα είχαν μεγαλύτερες απαιτήσεις από εσένα. Με το τωρινό σύστημα εγώ προσωπικά δεν μπορώ να καλύψω τους μαθητές που βρίσκονται στα άκρα.. ................

 Μμμ! Μου ξέφυγε αυτό ! Όταν κάποιος είναι στα πρώτα χρόνια της σχολικής του δράσης , όντως έχεις κάποιο άγχος και με τον αδύνατο και με τον πολύ καλό μαθητή και νοιώθει πιο σίγουρος με τα μεσαία τμήματα. Αυτό φυσικά αφορά το επίπεδο των γνώσεων που θέλει να αναπτύξει και να μεταδώσει.Όταν όμως συμπληρώσει 10 χρόνια διδασκαλίας με μελέτη και προετοιμασία βλέπει ότι τα τμήματα που έχουν ή άριστους μαθητές ή πολύ μέτριους δεν τον κουράζουν καθόλου και κάνει ευχάριστο μάθημα.
    Θα δεις και συ με τον καιρό ότι το να βρεις  τα ωραία ή δύσκολα ή πρωτότυπα θέματα για ένα καλό τμήμα είναι το ευκολότερο και συγχρόνως το πιο ευχάριστο  πράγμα και για αυτούς και για σένα. Το δύσκολο είναι όταν έχεις μαθητές όλων των επιπέδων και πρέπει να φροντίσεις να έχεις να δώσεις σε όλους κάτι. Πρέπει να έχεις στο μυαλό σου  κάθε στιγμή να κάνεις μια ερώτηση για να  την απαντήσουν οι μέτριοι. Την κάνεις με μόνο σκοπό να δώσεις την ευκαιρία να σηκώσει χέρι όλο το τμήμα και να την απαντήσει πιθανόν ο πιο μέτριος μαθητής. Την επόμενη ερώτηση τη σχεδιάζεις  έντεχνα ώστε να την απαντήσουν οι καλοί. Όμως κάποια στιγμούλα πάλι πρέπει να κανεις μια ερωτησούλα για να την απαντήσουν μόνο δυο τρεις , οι άριστοι ! Έτσι έχουν όλοι απαντήσει σε κάτι και όλοι είναι ευχαριστημένοι .Και η διαδιδασία αυτή αρχίζει πάλι από την αρχή ! Όμως αυτή η διαδικασία σε θέλει σε εγρήγορση , προϋποθέτει καλή προετοιμασία , θέλει να ξέρεις τους μαθητές σου καλυτερα από τον εαυτό σου , πρέπει να στριφοφυρίζεις μέσα στην τάξη , να βλέπεις πάνω από τα τετράδια την προσπάθεια, να την καθοδηγείς , να την ενθαρρύνεις, πρέπει να είσαι μια σβούρα(κυρίως για μας τους μαθηματικούς ! ).
    Με τα πιο ομοιόμορφα τμήματα και ειδικά με τα λεγόμενα καλά(πχ της θετικής) το μόνο που χρειάζεσαι μετά από μερικά χρόνια εμπειρίας  στην πλάτη είναι να έχεις όρεξη ! Αρκεί μισή ώρα το πολύ προετοιμασία. Τα άλλα σου τα φτιάχνουν οι μαθητές ! Άσε που με το ενδιαφέρον που δείχνουν σε αναγκάζουν να σκέφεσαι νέα πράγματα, να σε βελτιώνουν διδακτικά και να φεύγεις στο τέλος πιο καλός από ό,τι ήσουν πριν μπεις στην τάξη !
   Δύσκολη τάξη είναι η ανομοιογενής . Με αυτή δεν είσαι ποτέ ευχαριστημένος , όσο και να έχεις προετοιμαστεί . Καμία μέθοδος δεν επιτυγχάνει απόλυτα ! Επειδή αυτά τα τμήματα είναι ο κανόνας στην πατρίδα μας - και θα είναι  για πολλά χρόνια ακόμα - γι αυτό η δουλειά μας είναι δύσκολη και μάλλον θα γίνεται διαρκώς δυσκολότερη.
   Δεν έχω δίκαιο μετά να φωνάζω και να διαλαλώ ότι για να καλυτερέψει ο κόσμος μας χρειάζεται να φροντίσουμε τους δασκάλους  ; Πώς θα γίνει η παιδεία καλύτερη όταν οι συνθήκες δυσκολεύουν , τα παιδιά είναι πιο ανήσυχα στη συμπεριφορά , οι γονείς  είναι αδιάφοροι , η κοινή γνώμη είναι μάλλον εναντίον μας (φταίμε και μεις για αυτό!) και  οι κυβερνήσεις δίνουν στον εκπαιδευτικό ψίχουλα ;
     
    Διότι είναι αδύνατο με 1200 ευρώ να έχεις δάσκαλο που να είναι τέλειος στο γνωστικό κομμάτι , άριστος παιδαγωγός , να γνωρίζει ψυχολογία και ειδική αγωγή , να είναι και μουσικός , να κάνει και θεατρική ομάδα ,να κάνει ωραίες σχολικές εκδηλώσεις ,  να συντονίζει προγράμματα , να ξέρει δυο ξένες γλώσσες για να συνοδεύει τα παιδιά στο εξωτερικό , να έχεις μερικές βασικές ιατρικές γνώσεις για τις πρώτες βοήθειες, να έχει διαρκώς όρεξη,να ξέρει υπολογιστές και δύο πακέτα cabri  ή  sketchpad   για τη γεωμετρία , να παρακολουθεί τι γίνεται στον κόσμο , να βλέπει και πέντε θεατρικές παραστάσεις το χειμώνα ,να συνοδεύει τους μαθητές στις πολυήμερες εκδρομές, να φυλάει θαλαμοφύλακας όλη νύχτα στους διαδρόμους μήπως και - άντε να μην το πω ! - ,  να είναι χαμογελαστός, α! να είναι και ευπρεπώς ντυμένος και να φοράει διαφορετικά ρούχα κάθε μέρα , προφανώς να μην πηγαίνει σχολείο με παλιό αυτοκίνητο και να συζητά με ευγένεια και ζήλο με τους γονείς όταν έρχονται σχολείο. Αυτός ο εκπαιδευτικός των 1200 ευρώ δεν είναι άνθρωπος αλλά υπεράνθρωπος . Αλλά υπεράνθρωποι δεν υπάρχουν και αν υπάρχουν , αξίζουν κάτι παραπάνω κυρίως όμως αγάπη και αναγνώριση !

                  Μπάμπης

[dimstella]

Οποιαδήποτε κατηγοριοποίηση των μαθητών με κριτήρια όπως, απόδοση, ευφυϊα, μαθησιακές δυσκολίες, κλπ, είναι απλώς ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ και μου κάνει τρομερή εντύπωση πως έχουν ήδη γραφεί 5 σελίδες στο topic, με απόψεις συναδέλφων, οι οποίοι προσπαθούν να βρούν την "χρυσή τομή".

Να σας διευκολύνω λοιπόν προβλέποντας το μέλλον της 14χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης.

Ολοι οι μαθητές φοιτούν στο νηπιαγωγείο, αλλά όσοι δείχνουν "προβλήματα προσαρμογής" δεν θα δικαιούνται να συνεχίσουν τις σπουδές στο Δημοτικό.

Οσοι εγγράφονται στο Δημοτικό, θα κάνουν στην 1η τάξη απλά τεστ ευφυϊας, και όσοι επιτυγχάνουν κάποιο μέσο όρο συνεχίζουν στην 2η. Οι υπόλοιποι να πανε στο σπίτι και να μην τολμήσουν να εμφανιστούν.  Από τη 2η τάξη οι δάσκαλοι θα λαμβάνουν ειδική μέριμνα ώστε να "ταξινομούν" τους μαθητές με βάση την επίδοσή τους. Θα δημιουργηθούν 3 κατηγορίες μαθητών (Α',

[dimstella]

α, ξέχασα και το άλλο.

Γιατι να μην διαμορφώνοναι τα τμήματα και με βάση το εισόδημα των γονιών τους? γιατί όχι?

[rozy4]

"από ΤΟ

[MATH]

Οποιαδήποτε κατηγοριοποίηση των μαθητών με κριτήρια όπως, απόδοση, ευφυϊα, μαθησιακές δυσκολίες, κλπ, είναι απλώς ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ και μου κάνει τρομερή εντύπωση πως έχουν ήδη γραφεί 5 σελίδες στο topic, με απόψεις συναδέλφων, οι οποίοι προσπαθούν να βρούν την "χρυσή τομή".
..................................................................................

Δεν αφορά εμένα, μια και ήμουνα απολύτως σαφής από το πρώτο κιόλας μήνυμα ότι διαφωνώ με τους διαχωρισμούς σε επίπεδα για όλα τα μαθήματα και κυρίως μέχρι το Λύκειο , αλλά αφείλω για την οικονομία της κουβέντας να πω ότι :
   
 α) Την κατηγοριοποίηση με βάση το εισόδημα,την ευφυία ,την  ικανότητα κλπ  δεν θυμάμαι να την πρότεινε κανένας . Πιθανόν να εκφράστηκε κάποιος προβληματισμός για πιθανά οφέλη στην περίπτωση του διαχωρισμού με βάση την επίδοση, αλλά απαντήθηκε ότι η επίδοση αλλάζει από μέρα σε μέρα ή δάσκαλο σε δάσκαλο και δεν μπορεί να επιβληθεί στο μαθητή ως κάτι μόνιμο. Ωστόσο ο προβληματισμός βοηθάει το διάλογο και δεν αποτελεί τίποτα το ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ(λέξη που δεν χρησιμοποιείται σε διάλογο , όσο και να διαφωνεί κανένας με τον συνομιλητή του).

  β) Οι κατευθύνσεις στην

[elranna]

  β) Οι κατευθύνσεις στην