Προβλήματα στις σχέσεις με τα παιδιά..

[maryk]

Φαντάσου να φτάσει Γ' Λυκείου! 
Οι γονείς της θα της τάξουν αυτοκίνητο!

[PDE ads]

[soul]

Θεωρώ ότι πολλοί από τους γονείς σήμερα δεν ασχολουνται σήμερα με τα παιδιά τους.Πιστεύουν ότι με το να τους δωσουν ένα καλό χαρτζηλικι, έχουν κάνει το χρέος τους ως γονείς.Αυτό είναι και ο κυριοτέρος λόγος που τα παιδια είναι αλλοτε κακομαθημένα και άλλοτε αντιδρούν παράξενα έως και παράλογα στη ζωή τους.Εμεις δεν παίρναμε πολλά λεφτά από τους γονείς μας, γιατί δεν είχαν τις οικονομικες δυνατοτητες.όμως λαμβάναμε τη μεγαλύτερη προσοχή, αγάπη και γι αυτό αναπτύξαμε πλήρη προσωπικοτητα.
Δεν είναι καθολου τυχαίο ότι πίσω από ένα παιδι με προβληματικη συμπεριφορα στο σχολειο κρύβεται τις περισσοτερες φορές μια προβληματικη οικογένεια.

[bikini]

Αυτό σκέφτομαι κι εγώ πολλές φορές... 
Γι' αυτό στο πρώτο μου μήνυμα είπα ότι "Τα λουριά ανέκαθεν ήθελαν σφίξιμο..."...

[marion]

Είναι βέβαιο ότι ο θεσμός της οικογένειας τα τελευταία ιδίως χρόνια διέρχεται πολύ μεγάλη κρίση. Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες απίστευτων αλλαγών, οι οποίες επισυμβαίνουν στη δομή της ελληνικής κοινωνίας, η οποία ήταν σαφώς πιο συντηρητική κατά τα προηγούμενα χρόνια. Πλέον τα διαζύγια βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη και οι σχέσεις γονέων παιδιών βαδίζουν σε τεντωμένο σκοινί. Το περίφημο χάσμα των γενεών εμφανίζεται περισσότερο διογκωμένο παρά ποτέ. Σαφώς οι γονείς φέρουν σημαντική ευθύνη για τη μετέπειτα ανάπτυξη και εξέλιξη των παιδιών τους.

Παρατηρώ γύρω μου παιδιά, τα οποία από πολύ μικρά χάνουν την παιδικότητά τους. Πλέον τα παιδιά μας δεν παίζουν, δεν ευχαριστιούνται με κάτι απλό, έχουν μετατραπεί σε απόλυτα θύματα αυτού του ακόρεστου υπερκαταναλωτισμού. Δυστυχώς, ο προσανατολισμός των περισσότερων γονιών ως προς την παροχή όλο και πιο πολλών υλικών αγαθών προς τα παιδιά τους, έχει κάνει τα τελευταία να θεωρούν την απόκτηση υλικών ως τη μέγιστη αξίας ζωής.

Επομένως και οι σχέσεις οι δικές μας ως εκπαιδευτικών με τους μαθητές μας είναι φυσικό να αντιμετωπίζουν αρκετά προβλήματα, τα οποία μπορεί να ξεκινούν από το σπίτι, έρχονται όμως και διογκώνονται στο χώρο του σχολείου. Άρα δε θα πρέπει να εφησυχάζουμε σε καμία περίπτωση, αλλά να είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή, ώστε να δίδουμε τις σωστές κατευθύνσεις.

[PDE ads]

[rozy4]

εγώ πάλι θεωρώ ότι, τηρουμένων κάποιων αναλογιών, τα ίδια προβλήματα που είχαν οι γονείς μας με εμάς τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζουμε κι εμείς πλέον ως γονείς με τα παιδιά μας.

[bikini]

Οι εποχές είναι ανάλογες, δε θα διαφωνήσω...
Αλλά τώρα τα πράγματα φούσκωσαν πολύ, εκτροχιάστηκαν.
Θεωρώ πως δεν έχουν χαθεί όλα, αλλά προς τα εκεί τείνουν... 

[marion]

Ωπωσδήποτε βέβαια δεν πρέπει να απογοητευόμαστε. Πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης σε οποιονδήποτε τομέα. Μιας λοιπόν και τα παιδιά είναι το μέλλον της κοινωνίας μας, ας κάνει ο καθένας απ' την πλευρά του ό,τι καλύτερο μπορεί, και φυσικά δε θα διαφωνήσω σε καμία περίπτωση με τη Rozy, καθώς όντως ανέκαθεν υπήρχαν προβλήματα. Το θέμα είναι ο τρόπος αντιμετώπισής τους και η καλή διάθεση για επίλυση και επαναπροσδιορισμό.

[Ritalamp]

Γενικά νομίζω ότι δε λέμε κάτι περισσότερο από αυτά που έλεγαν οι προηγούμενες γενιές για μας και πάει λέγοντας. 

Αυτό που με προβληματίζει περισσότερο είναι ότι κάθε χρόνος που περνάει τα παιδιά έχουν ολοένα και περισσότερα προβλήματα συμπεριφοράς και προσαρμογής στο νηπιαγωγείο και μπορούν να αυτοεξυπηρετούνται όλο και λιγότερο. Και μάλιστα ο αριθμός αυτών των παιδιών αυξάνεται συνέχεια. Αν το δούμε μακροπρόθεμα αυτό, σημαίνει ότι στα σχολεία δουλεύουμε με παιδιά που έχουν μάθει να τους εξυπηρετούν άλλοι και να προσπαθούν άλλοι για εκείνα, οπότε πώς να είναι σε θέση να αναλάβουν ευθύνη για τη μάθηση ή τη συμπεριφορά τους. Και εννοείται ότι δε μιλάω για αντιπαιδαγωγική υπερβολική αυστηρότητα και πειθαρχία, αλλά ένα ρημάδι μπουφάν γιατί να μη μπορεί να το κουμπώσει στα πέντε του ή γιατί να μη μπορεί να βγάλει τα παπούτσια του στα τέσσερά του και να νιώθει η μάνα έγκυος με την κοιλιά τούρλα την υποχρέωση να σκύψει να του τα βγάλει (δε μιλάμε για κορδόνια, απλά να βγάλει τα παπούτσια).

[N.Π.]

Οι μαμάδες σήμερα δεν είναι οι μαμάδες μας ή οι γιαγιάδες μας..Δουλεύουν πάρα πολλές ώρες και εκτός αυτού "παρκάρουν" πολύ πιό εύκολα τα παιδιά τους σε γιαγιάδες και νταντάδες..

[Ritalamp]

Νομίζω όμως και ότι έχουν και πολύ περισσότερες ενοχές, ακριβώς επειδή λείπουν πολύ. Επίσης έχουν και πολύ λιγότερη υποστήριξη από άλλες γυναίκες. Πολλά τα αρνητικά της εκτεταμένη οικογένειας, όμως τουλάχιστον είχες κάποιον να σε συμβουλεύσει.

[N.Π.]

Δεν μιλάω για τις περιπτώσεις που αναγκάζονται οι μητέρες για 8 ώρες να αφήσουν τα παιδιά για να εργαστούν γιατί με ένα μισθό η οικογένεια δεν τα βγάζει πέρα, αλλά για εκείνες που προέχει η καριέρα τους και αφήνουν τα παιδιά να τα μεγαλώνει κυριολεκτικά η γιαγιά ή η νταντά..Όταν ένα παιδάκι αποκαλεί "μαμά" τη γιαγιά ή τη νταντά είναι τραγικό!!!

[MARKOS]

αμα η νταντα ειναι "καλη" τουλαχιστον θα νταντευει εμενα και θα αποκαλει εμενα "μωρο μου".
κατι ειναι και αυτο μιας και δεν θα βλεπω τη γυναικα μου...

παντως σημερα ειναι τρομερα δυσκολο να μεγαλωνει το παιδι χωρις την παρουσια των γονιων.
για μενα και ο αντρας θα πρεπει να αφιερωνει χρονο στο παιδι ειτε η  συζυγος ειναι "καριερας"ή οχι.

[bikini]

Ασφαλώς και θα πρέπει ο σύζυγος να βοηθά τη γυναίκα του όχι μόνο στις δουλειές του σπιτιού, αν αυτή δουλεύει, αλλά και πολύ περισσότερο στην ανατροφή των παιδιών, είτε αυτή εργάζεται είται όχι. Χρειάζεται να έχουν ενιαία στάση στο μεγάλωμα των παιδιών, ώστε αυτά να μην μπερδεύονται, και, βεβαίως, να μην κρατούν μυστικά ο ένας από τον άλλο καλύπτοντας τον γιο ή την κόρη.
Ας μάθουν οι γονείς να λένε και "όχι" στα παιδιά τους! Δεν πρόκειται ένεκα αυτού να τους δημιουργήσουν ψυχολογικά προβλήματα!...
Και ας μάθουν ακόμη πως τα παιδιά θέλουν τους γονείς κοντά τους πάντα και όχι το χαρτζιλίκι τους...
Η ψυχολογική στήριξη και η επικοινωνία θυσιάζονται στο βωμό της εργασιομανίας για την απόκτηση όλο και περισσότερων άχρηστων, στην τελική, προϊόντων.
Τελικά, τα παιδιά χάνουν τους γονείς τους, αλλά έχουν κινητά των 400 ευρώ...

[N.Π.]

Και αργότερα αυτοί οι γονείς θα αποκαλούν τα παιδιά τους "αχάριστα", που τους τα έδωσαν όλα κι αυτά ούτε ένα ευχαριστώ δεν τους είπαν..