" dress code " μαθητων στα σχολεια. Ναι ή οχι ;

[apri]

Εννοείται ότι ο αυτοπεριορισμός και η αυτοπειθαρχία είναι η καλύτερη επιλογή τόσο για τους μαθητές, όσο και για τους ενήλικους πολίτες. Φοβάμαι όμως ότι δεν ζούμε σε μια ιδανική κοινωνία όπου όλα λύνονται αυτομάτως με το διάλογο.

Το ερώτημα είναι: Τι γίνεται, όταν κάποιος δεν αυτοπεριορίζεται και δεν αυτοπειθαρχεί και το άμεσο οικογενειακό, κοινωνικό κλπ περιβάλλον δεν ασχολείται ή ακόμα χειρότερα, είναι παρόμοιας νοοτροπίας και στηρίζει αυτήν την επιλογή του; Ευελπιστούμε ότι με τον διάλογο θα τον πείσουμε; Μακάρι, γιατί αυτό θα ήταν το καλύτερο. Αν όμως δεν πείθεται; Νίπτουμε τας χείρας μας;

Κάποιος που δεν έχει μάθει στοιχειώδεις κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς δεν θα έχει πρόβλημα αργότερα, όταν βγει στην κοινωνία; Δεν πρέπει να μάθει, όσο είναι καιρός, ότι υπάρχουν και κάποιοι περιορισμοί στην ελευθερία, για να διατηρείται ένα πολιτισμένο επίπεδο ζωής; Και δεν εννοώ να πάμε στο άλλο άκρο της καταδυνάστευσης των μαθητών. Πιστεύω όμως ακράδαντα ότι πάντα κάπου πρέπει να τραβάμε μια γραμμή. Και εννοείται ότι η γραμμή αυτή θα αφορά και τους εκπαιδευτικούς που αποτελούν πρότυπα.

Και κάτι άλλο. Ο καλύτερος σεβασμός είναι όντως αυτός που κερδίζεται και όχι αυτός που επιβάλλεται. Θεωρώ ωστόσο ότι, όταν κάποιος εκπροσωπεί έναν θεσμό, πρέπει να αντιμετωπίζεται με έναν στοιχειώδη σεβασμό, για να διασφαλίζεται η ομαλή λειτουργία της κοινωνίας. Θέλω να πω ότι μπορεί να μην κερδίσει τον σεβασμό μου κάποιος που είναι στην κορυφή της εκάστοτε ιεραρχίας (π.χ ένας διευθυντής, ένας πρωθυπουργός, ένας επίσκοπος κλπ.), μπορεί να μην τον θαυμάζω, αλλά πάντα θα του φέρομαι με έναν στοιχειώδη σεβασμό πιστεύοντας στην αξία ύπαρξης του θεσμού. Η ισοπέδωση είναι πολύ πιο επικίνδυνη, γιατί δύσκολα αναστρέφεται, ακόμα και αν στο μέλλον βρεθούν άξιοι εκπρόσωποι.

[PDE ads]

[bikini]

Εννοείται ότι ο αυτοπεριορισμός και η αυτοπειθαρχία είναι η καλύτερη επιλογή τόσο για τους μαθητές, όσο και για τους ενήλικους πολίτες. Φοβάμαι όμως ότι δεν ζούμε σε μια ιδανική κοινωνία όπου όλα λύνονται αυτομάτως με το διάλογο.

Το ερώτημα είναι: Τι γίνεται, όταν κάποιος δεν αυτοπεριορίζεται και δεν αυτοπειθαρχεί και το άμεσο οικογενειακό, κοινωνικό κλπ περιβάλλον δεν ασχολείται ή ακόμα χειρότερα, είναι παρόμοιας νοοτροπίας και στηρίζει αυτήν την επιλογή του; Ευελπιστούμε ότι με τον διάλογο θα τον πείσουμε; Μακάρι, γιατί αυτό θα ήταν το καλύτερο. Αν όμως δεν πείθεται; Νίπτουμε τας χείρας μας;

Κάποιος που δεν έχει μάθει στοιχειώδεις κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς δεν θα έχει πρόβλημα αργότερα, όταν βγει στην κοινωνία; Δεν πρέπει να μάθει, όσο είναι καιρός, ότι υπάρχουν και κάποιοι περιορισμοί στην ελευθερία, για να διατηρείται ένα πολιτισμένο επίπεδο ζωής; Και δεν εννοώ να πάμε στο άλλο άκρο της καταδυνάστευσης των μαθητών. Πιστεύω όμως ακράδαντα ότι πάντα κάπου πρέπει να τραβάμε μια γραμμή. Και εννοείται ότι η γραμμή αυτή θα αφορά και τους εκπαιδευτικούς που αποτελούν πρότυπα.

Και κάτι άλλο. Ο καλύτερος σεβασμός είναι όντως αυτός που κερδίζεται και όχι αυτός που επιβάλλεται. Θεωρώ ωστόσο ότι, όταν κάποιος εκπροσωπεί έναν θεσμό, πρέπει να αντιμετωπίζεται με έναν στοιχειώδη σεβασμό, για να διασφαλίζεται η ομαλή λειτουργία της κοινωνίας. Θέλω να πω ότι μπορεί να μην κερδίσει τον σεβασμό μου κάποιος που είναι στην κορυφή της εκάστοτε ιεραρχίας (π.χ ένας διευθυντής, ένας πρωθυπουργός, ένας επίσκοπος κλπ.), μπορεί να μην τον θαυμάζω, αλλά πάντα θα του φέρομαι με έναν στοιχειώδη σεβασμό πιστεύοντας στην αξία ύπαρξης του θεσμού. Η ισοπέδωση είναι πολύ πιο επικίνδυνη, γιατί δύσκολα αναστρέφεται, ακόμα και αν στο μέλλον βρεθούν άξιοι εκπρόσωποι.

Συμφωνώ απόλυτα!
Γι' αυτό και τα πάντα προέρχονται από το σπίτι! Είναι θέμα παιδείας (ποιος ακούει το Μάρκο πάλι!!!    ) ή, καλύτερα, αγωγής από την οικογένεια πρωτίστως και κατόπιν από εμάς τους παιδαγωγούς.
Εγώ πιστεύω ότι μπορούμε να καταφέρουμε πολλά με όλα αυτά που ανέφερα παραπάνω.
Έστω και 3 μαθητές από τους 10-15 να μας ακούσει κέρδος είναι... 

[emmaki]

Παρέμβαση και από μένα.
Για να θυμηθούμε λίγο τι συνέβαινε παλιά που υπήρχαν οι ποδιές. Εγώ τις πρόλαβα μόνο στο νηπιαγωγείο, όπου την είχε "πει"η νηπιαγωγός στη μητέρα μου, γιατί είχα ροζ (όντας κοριτσάκι) και όχι μπλε ποδιά!!!! Επίσης, για να ξεχωρίζουν τα πλουσιόπαιδα, ο Τσέλιος είχε βγάλει κολεξιόν με ποδιές (άρα ανατρέπεται το επιχείρημα ότι βοηθά στη "κάλυψη" (δεν μου αρέσει η λέξη, αλλα τελος πάντων) των οικονομικών διαφορών).
Ας περάσουμε στην Αγγλία που αναφέρθηκε. Ζω στη χώρα, και βλέπω πώς κυκλοφορούν οι μαθητές. Οι φούστες είναι όσο πιο ψηλά γίνεται και τα παντελόνια όσο πιο στενά και χαμηλοκάβαλα!!!! Επίσης, το κόστος των στολών είναι δυσβάσταχτο. Κάθε οικογένεια ξοδεύει γύρω στις 150 λίρες για μία στολή, και επειδή με 1 μόνο στολή δεν βγαίνει η χρονιά....καταλαβαίνετε!!!
Τέλος, όσον αφορά την πράξη, πιστεύω ότι η διαχείρηση των θεμάτων αυτών μπορεί να γίνει μέσα στο σχολείο, χωρίς να προσβληθούν τα παιδιά, ούτε να τους επιβληθεί κάτι. Είτε το πιστεύουμε είτε όχι, τα παιδιά ακόμα έχουν φιλότιμο και αν τα πάρεις με το καλό και δεν τους πας κόντρα θα σε ακούσουν. Θέλει όμως προσπάθεια και δεν γίνεται εύκολα. Αλλά άλλωστε έίναι ΚΑΙ αυτό μέρος αυτού που ονομα΄ζουμε "διαχείρηση προβλημάτων" (ή όπως μπορεί να το ξέρουν πολλοί behaviour management). 'Οσο για τις καθηγήτριες και τους καθηγητές, αυτό είναι θέμα διευθυντή. Αυτό λέγεται διαχέρηση ανθρώπινου δυναμικού (Human Resource Management), απαιτεί διαίτερες ικανότητες και χαρίσματα και δείψνει ποιός μπορεί να είναι ο πραγματικό ηγέτης στην εκπαίδευση.
 

[Ελένη_]

Σε μία κοινωνία στην οποία η αξιοπρέπεια, η ευπρέπεια, ο σεβασμός έχουνε πάει περίπατο, και που τα κοριτσάκια βλέπουν ότι όσο πιο ξέκωλο είναι κάποια, τόσο πιο "επιτυχημένη" (σύμφωνα με τα πρότυπα της εποχής), σίγουρα δε φταίνε τα παιδάκια που τη βλέπουν γκομενίτσες από τα 10.
 

Πες τα χρυσή μου!

Η ύπαρξη στολής διευκολύνει λίγο σ' αυτό το σημείο και τον εκπαιδευτικό και τον γονιό, γιατί περιορίζει τουλάχιστον τις επιλογές του μαθητή, όπως περιορίζει και τις δυνατότητες επίδειξης του πλούτου. Φυσικά και δεν μπορεί να απαλείψει τις κοινωνικές διαφορές, γιατί δεν μπορεί να υπάρξει σε σχολείο τόσο αυστηρό σύστημα ένδυσης (όπως π.χ στο στρατό). Διασφαλίζει τουλάχιστον ένα επίπεδο αισθητικής, μαθαίνει στο παιδί (και μέσω των κανόνων ένδυσης) να σέβεται το χώρο στον οποίο κινείται.

Δεν είπαμε να τα ντυνουμε και κακάσχημα... Υπάρχουν κάτι τρεντυ στολές που φοράνε τα αμερικανάκια,μούρλια... Κι όσο για τον Τσέλιο που έβγαζε στολές μοδάτες, όπως οι στρατιωτικοί ψωνιζουν τις στολες τους από ειδικα καταστήματα έτσι να υπάρχουν και για τους μαθητές. Δεν κατάλαβα, ο κάθε σχεδιαστης θα μας κανει κουμαντο...Και κάτι άσχετο, αλλά πάντα κολάει, ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ να μην έχουνε για προτυπα την Πετρούλα και την κάθε ηθικά ανερματιστη...

[PDE ads]

[MARKOS]

εμενα παλι το ντυσιμο της Πετρουλας μου αρεσει. με βοηθαει να καταλαβω καλυτερα τον καιρο.....

επισης, το οτι οι καθηγητριες ντυνονται ετσι οπως περιγραψατε ειναι "καπως", αλλα αν θα υπαρξει κανονισμος για τους μεν θα υπαρχει και για τους δε. η σχεση των πραγματων ειναι αμφιδρομη.

δηλ. δεν μπορω να κατηγορησω μια συναδελφο μου που ειναι καπως προκλητικα ντυμενη οταν και οι μαθητριες ειναι ακομα πιο καπως προκλητικα. δηλ.τι; κατηγορω μονο την καθηγητρια και λεω οτι οσο αφορα τη μαθητρια δεν με ενοχλει; τα προτυπα θα τα παρει απο το σχολειο και μονο;

και μενα χτες ηρθε η μαθητρια μου προκλητικοτατα ντυμενη (για να μη πω γδυμενη)για να κανουμε 1.30 ωρα αγνωστο.τι κανω;
α) παιρνω τηλεφωνο τη μητερα της και της λεω για την εμφανιση της κορης;
β) το λεω απευθειας στη μαθητρια μου κανοντας παρατηρηση οτι αλλη φορα δεν θα δεχτω τετοια εμφανιση στο μαθημα;
γ) συζηταω για τη εμφανιση γενικα των νεων και της διαβαζω ενα αποσπασμα απο δοκιμιο του παπανουτσου;
δ) της αυξανω την τιμη του μαθηματος γιατι απο την πολυ "συμπαθεια" θα παθω καρδιοπαθεια;
ε) ντυνομαι και γω καπως πιο προκλητικα για να συμφωνουμε στο dress code;(πχ φορω μονο το τζιν και απο πανω τιποτα)
(προτιμω την ε)αλλα για ασεπ
η απαντηση ειναι η γ. αλλα τοτε 2 τινα θα συμβουν: 1. ή θα αλλαξει ντυσιμο χωρις να καταλαβει απαραιτητα  το δοκιμιο του παπανουτσου ή 2. να καταλαβει το δοκιμιο αλλα να μην αλλαξει ντυσιμο


bikini,συμφωνω με τα λεγομενα σου απολυτα (οπως και με των αλλων συναδελφων).πραγματι ετσι πρεπει να ειναι: καθηγητες και μαθητες τουλαχιστον μια εμφανιση καθως αρμοζει για το σχολειο
δεν ειμαι υπερ της ποδιας,αλιμονο, δεν ειμαστε σε μοναστηρι αλλα ομως δεν ειμαστε και σε μπαρακι.

[soul]

Μη παίρνεις και όρκο ότι θα καταλάβει Παπανούτσο.
Μήπως να της διάβαζες κάτι πιο εύκολο;Ας πούμε Super Κατερίνα;;;;

[MARKOS]

Μη παίρνεις και όρκο ότι θα καταλάβει Παπανούτσο.
Μήπως να της διάβαζες κάτι πιο εύκολο;Ας πούμε Super Κατερίνα;;;;

ή " Μανίνα"......αλλα οχι,
ευτυχως ειναι "καλη" μαθητρια (απ'τα χερια μου τι θα εβγαινε?!!!)

[συννεφούλα]

Ας δούμε κ μια άλλη όψη του ντυσίματος, όσον αφορά τους εκπαιδευτικούς. Οι γυναίκες λίγο πολύ τόχουν στο αίμα τους να θέλουν να δείχνουν όμορφες, περιποιημένες. Επομένως ακόμη κ οι παρεκτροπές / υπερβολές στο ντύσιμο εκφράζουν το ακραίο της επιθυμίας αυτής. (Μη μου την πέσετε! Δε λέω ότι συμφωνώ μ' αυτό!) Οι άντρες όμως συχνά εκφράζουν  μια νοοτροπία σε στυλ "δε με νοιάζει" ή "κακόμοιρος δημόσιος υπάλληλος". Δε θα ξεχάσω έναν μαθηματικό που είχαμε, ο οποίος ντυνόταν με τα πιο αταίριαστα χρώματα, σχέδια...και το κλου κάτι γραβάτες με ελεφαντάκια, πουα. Απορούσαμε πού τα έβρισκε!
οκ, μπορεί να ήταν εξαίρεση αυτό το χάλι, αλλά ντυμένους "κακόμοιρους δημόσιους υπάλληλους" βλέπεις ακόμα.

[soul]

Το να είσαι όμορφη και περιποιημένη δε σχετίζεται την υπερβολή και το χυδαιο.Μπορει κάποιος με απλά ρούχα να κατορθώσει να είναι sexy.

[Ritalamp]

Νομίζω ότι στο σχολείο δεν πάμε για να είμαστε σέξυ. Άλλο να αισθάνεσαι ευχάριστα και άνετα με τα ρούχα που φοράς και με την εμφάνισή σου και άλλο να επιδιώκεις την προβολή μέσα από αυτά ειδικά στο σχολείο.

Το να διδάξουμε στα παιδιά σημαίνει σχεδόν όλες από τις επιλογές που παρέθεσες Μάρκο. Πρώτα με το δικό μας προσωπικό παράδειγμα (κάθε μέρα στο νηπιαγωγείο φοράω καθαρά, αλλά απλά ρούχα, στις γιορτές ντύνομαι πιο επίσημα, αλλά με σεβασμό στο χώρο και στους παρευρισκόμενους), συζητηση με τα παιδιά κατ' ιδίαν με σεβασμό προς το παιδί (όπως έκανε η bikini), αλλά και με τους γονείς χωρίς να προσβάλεις, αλλά ευαισθητοποιοώντας και φυσικά στο τσακίρ κέφι ρίχνεις κι ένα πρότζεκτ για την ενδυμασία άλλοτε και σήμερα ή κάτι τέτοιο ή για τη συμβολική σημασία των ρούχων και των αξεσουάρ ως πειστηρίων δύναμης και εξουσίας (στην περίπτωσής σας μπορεί να λειτουργήσει ως αφορμή ο Παπανούτσος και η Πετρούλα ή τα αγαπημένα τους συγκροτήματα ή κάτι θα βρείτε είμαι σίγουρη). Στα μεγάλα παιδιά ακόμη και η σύνταξη ενός βιογραφικού (άσκηση που θυμάμαι να κάνουμε στα αγγλικά) μπορεί να λειτουργήσει ως αφορμή για τη συζήτηση της εμφάνισης. (πώς θα πας στη συνέντευξη σα μπουζουξού, σαν καλόγρια ή σα σοβαρός συνεργάτης). Και όπως πάρα πολύ ωραία είπε η bikini κάνεις ότι μπορείς, όσο μπορείς. Δε θα τα καταφέρεις με όλους, αλλά θα συνεχίσεις να προσπαθείς. Κι αν η μάνα, ο πατέρας, η νονά έρθει και σου κάνει θέμα κακό του κεφαλιού τους.

Συμφωνώ επίσης για την τήρηση των κανόνων από όλους.

[marianV]

         έγω απο την άλλη συμφωνώ σχεδόν με όλους σας απλά έχω να προσθέσω κάτι ακόμη:

    1) Αν μιλήσουμε για παιδιά μικρά (3-10 ετών) θα ρωτήσω άν έχετε δεί τί πουλάνε στα μαγαζιά με παιδικά ρούχα.... μίνι φουστάκια, μπουστάκια και.... και... και....... Αρα η λύση δεν είναι να τους βάλουμε ποδιά, αλλά να τους μάθουμε οτι υπάρχουν όρια και ντύνεσαι και συμπεριφέρεσαι ανάλογα με τον χώρο και τους ανθρώπους με τους οποίους είσαι..... Είτε θέλουμε είτε όχι το μπουστάκι και το μίνι θα το πάρει η μαμά και  θα καμαρώνει το μικρομέγαλο κοριτσάκι της, μπορούμε όμως να την παροτρύνουμε να μην τα φοράει αυτά λέγοντας της να φοράει πιο εύχρηστα ρόυχα στο σχολείο που της επιτρέπουν την κίνηση και την συμμετοχή σε δραστηριότητες.

    2) Αν μιλήσουμε για παιδιά γυμνασίου και λυκείου που είναι στην εφηβεία και τα έχουν ψιλοχαμένα γιατί ψάχνουν να βρουν μια ταυτότητα, τότε εκεί για μένα ταιριάζει η προσέγγιση της bikini, κατανοήση δηλαδή αλλά και οριοθέτηση συμπεριφορών.

   Το θέμα δεν είναι ποιος φταίει, αλλα ποιος θα βάλει τα όρια. Για το σχολείο τα όρια τα βάζουμε εμείς : όποιος θέλει να προκαλέσει δεν νομίζω οτι θα το κάνει μόνο με τα ρούχα... θα κοιτάξει να απαξιώσει το μάθημα γενικώς......

[Ritalamp]

+10000000

[bikini]

Το να είσαι όμορφη και περιποιημένη δε σχετίζεται την υπερβολή και το χυδαιο.Μπορει κάποιος με απλά ρούχα να κατορθώσει να είναι sexy.

Το χυδαίο μπορεί να βγει φορώντας ακόμη και ράσο... 

[soul]

Συμφωνώ με την απόψη σου Ritalamp, ότι στο σχολείο δεν πάμε για να είμαστε sexy.Όμως επειδη μιλάμε για παιδια εφηβείας που θέλουν να αρέσουν (όλοι τα περάσαμε), λέω πως και με ένα απλό τζινάκι μπορουν να νιώθουν άνετα και sexy, αρκεί να τα μαθουμε να έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και αυτοπεποιθηση.Δε χρειάζεται να ντύνεσαι χυδαία για να νιώθεις καλά και να αισθάνεσαι ότι αρέσεις.