Στάση/Συμπεριφορά/Προβλήματα στα ιδιαίτερα

[Aj]

Δυστυχώς δεν έχει περάσει από ΚΕΔΔΥ. Έχοντας κάνει μεταπτυχιακό ειδικής αγωγής θεωρώ ότι σίγουρα έχει μαθησιακές δυσκολίες αλλά δεν ξέρω αν έχει και κάτι αλλο, γιατί όπως είπα το επίπεδο και γενικότερα η κατάσταση στο σπίτι είναι δύσκολη! Τους είπα να απευθυνθούν και σε κεδδυ, να μιλήσουν και με τους δασκαλους στο σχολείο αλλά τίποτα!

[PDE ads]

[Isla]

Η μητέρα του μου ζήτησε να τα κάνω εγώ για να μην πηγαινει αγραφος στο σχολείο, ωστόσο εγώ το θεωρώ λάθος. Της εξήγησα αλλά τίποτα. Και φυσικά συχνά πυκνά υπάρχουν και οι ακυρώσεις που επιβαρύνουν ακόμα πιο πολύ την κατάσταση. Τι να κάνω?

Υπομονή για να βγαίνει το χαρτζιλίκι... (και συνεχείς προσπάθειες να τους δώσεις να καταλάβουν τα αυτονόητα)

ή

Εξήγηση τύπου "my way or the highway" και αν χρειαστεί, παραίτηση.

Δεν βλέπω τι άλλη εναλλακτική έχεις.

[evangelia 77]

Δυστυχώς δεν έχει περάσει από ΚΕΔΔΥ. Έχοντας κάνει μεταπτυχιακό ειδικής αγωγής θεωρώ ότι σίγουρα έχει μαθησιακές δυσκολίες αλλά δεν ξέρω αν έχει και κάτι αλλο, γιατί όπως είπα το επίπεδο και γενικότερα η κατάσταση στο σπίτι είναι δύσκολη! Τους είπα να απευθυνθούν και σε κεδδυ, να μιλήσουν και με τους δασκαλους στο σχολείο αλλά τίποτα!

Καλημέρα. Εκ πείρας θα σου πω ότι συχνά μαζί με ιδιαίτερα παιδιά υπάρχουν και ιδιαίτεροι γονείς. Θα σου έλεγα να μιλήσεις με ειλικρίνεια στους γονείς, να τους εκθέσεις την κατάσταση και να τους πεις ότι στόχος είναι να βοηθήσουν το παιδί κι όχι να μπαλώνουν καταστάσεις. Σε καμία περίπτωση μην τους επιρρίψεις ευθύνες, αν και έχουν πιστεύω. Φυσικά, να είσαι προετοιμασμένη για αντιρρήσεις, ακόμα και παύση συνεργασίας. Αξίζουν όμως τα χρήματα για τόση ταλαιπωρία, κυρίως ψυχική? Σε εμένα είχε συμβεί το εξής. Ανέλαβα πέρισυ τον Απρίλιο Παιδί α λυκείου. Για εμένα επίπεδο α δημοτικού, με πολλές δυσκολίες και γονείς επίσης ιδιαίτερους. Τους εξέθεσα την κατάσταση, τους μίλησα για επάλ, αλλά αυτοί δε συμβιβάζονταν με τίποτα λιγότερο της αρχιτεκτονικής!!! Τελικά, το παιδί πέρασε, = τον πέρασαν, και οι γονείς ήταν δυσαρεστημένοι μαζί μου γιατί έγραψε 8 στην έκθεση, δε μου τηλ. ούτε ανανέωσαν τη συνεργασία. Συμπέρασμα. Σε τέτοιες περιπτώσεις είμαστε χαμένοι από χέρι. Οι ίδιοι οι γονείς δε θέλουν να ακούσουν και να βοηθήσουν . Εσύ με 1 ώρα τι να κάνεις??? Καλή δύναμη σε ό, τι αποφασίσεις!

[chris75]

Προτείνω το εξής διότι το έπαθα και γω: Κανονιζεις το επόμενο μάθημα αλλά τηλεφωνικά λες να σου δώσουν τα χρήματα λόγω ενοικιου,εγχειρισεως...ο,τι σου έρθει.Να είσαι πειστική.Αφου πάρεις τα χρήματα και αφού κάνετε το μάθημα φύγε κανονικά. Μετά τηλ.οπως κάνουν οι ίδιοι και πες πως σταματάς διότι φεύγεις αναπληρωτρια ή πας στο διάστημα.Το έκανα.

Σωστά και έξυπνα έπραξες, αλλά, γενικώς ως τρόπος αντιμετώπισης αυτό προϋποθέτει, ότι θα σε πληρώσουν, όταν θα πας στο μάθημα, αλλιώς, αν δεν σε πληρώσουν, εξακολουθείς να βρίσκεσαι στην ίδια κατάσταση...νομίζω ότι ξέρουμε όλοι/ες μας ότι πολλοί από τους κακοπληρωτές δεν συγκινούνται από δικαιολογίες του τύπου έχω να μπω για εγχείρηση...

[PDE ads]

[virgi]

Παιδιά να σας εκθέσω κ γω μία περίπτωση που μου έτυχε μες στο καλοκαίρι. Δέχομαι τηλεφώνημα από μία κυρία ενήλικη για ιδιαίτερο μάθημα η οποία ήταν καλλιτέχνης κ ήθελα να περάσει θεατρολογία. Λέω εντάξει ας κάνουμε μία συνάντηση να δούμε τι παίζει. Μου ανοίγει την πρώτη μέρα φορώντας νυχτικό διάφανο μακρύ, παθαίνω σοκ. Σημειώστε ότι πήγα στο σπίτι της καθώς μου είχε πει ότι δε μπορεί να φύγει γιατί έχει το γιο της που είχε κάποια μαθησιακά κ νοητικά προβλήματα. Με τα πολλά κλείνουμε το μάθημα τελικά αφού της έκανα κ μια καλύτερη τιμή γιατί οι ώρες ήταν πολλές. Της είπα ότι θέλω να πληρώνομαι κάθε 2 εβδομάδες κ μου λέει να της αφήσω για αρχή ένα περιθώριο γιατί ζορίζεται κτλ κτλ..Το δέχομαι κ αυτό , κακώς βέβαια.Για μια εβδομάδα που πήγαινα για μάθημα αυτή εμφανιζόταν με το ίδιο νυχτικό κ το παιδάκι να τρέχει σε όλο το σπίτι φωνάζοντας κ κάποιες φορές γυμνό.Αυτή άρχισε να ακυρώνει κ γω κατάλαβα ότι θα σταματήσει, ώσπου με παίρνει τηλ κ μου λέει θέλω να μιλήσουμε. Μιλάμε κ ήθελε να της χαμηλώσω κ άλλο τη τιμή τύπου 5 ευρώ κ της το απέκλεισα εννοείται. Τότε άρχισε να φωνάζει , να χτυπάει το καφέ στο τραπέζι κ να με κατηγορεί ως ΑΤΟΜΙΣΤΡΙΑ, ΕΓΩΙΣΤΡΙΑ ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ που ήθελα να πληρωθώ τις ώρες που έκανα. Σηκώθηκα κ έφυγα σοκαρισμένη κ ούτε λεφτά ζήτησα ούτε τίποτα. Την επόμενη μέρα με ξαναπαίρνει για να ξαναπάω να μιλήσουμε!!!!1 Της είπα να μη με ξαναενοχλήσει κ της το έκλεισα. Οι κακοπληρωτές κ οι τρελοί φαίνονται από το πρώτο τηλέφωνο!

[theodora7]

Χα χα πόσο δίκιο έχεις ότι υπάρχουν τρελοί. Ενηλικας μου ζητά να ξεκινήσει μαθήματα για να περάσει σε μία σχολή διότι τα είχε παρατηρήσει και δεν έδωσε όταν έπρεπε.
Στη συνάντηση φάνηκε λογικό άτομο αν και μεγάλος σε ηλικία. Αλλά για σπουδές ποτέ δεν είναι αργά.
Ξεκινάμε με ένα 6ωρο που γίνεται 4ώρο και στο τέλος μου την πέφτει κιόλας.Χα χα,ήθελε κοπέλα και όχι μάθημα.Τον άφησα τηλεφωνικά και φώναζε.Στο τέλος τον βρήκα να με παρακολουθεί και για καιρό είχα τρομοκρατηθει μην μάθει που μένω.Τον έβλεπα συνεχώς μπροστά μου.

[George999]

Χα χα πόσο δίκιο έχεις ότι υπάρχουν τρελοί. Ενηλικας μου ζητά να ξεκινήσει μαθήματα για να περάσει σε μία σχολή διότι τα είχε παρατηρήσει και δεν έδωσε όταν έπρεπε.
Στη συνάντηση φάνηκε λογικό άτομο αν και μεγάλος σε ηλικία. Αλλά για σπουδές ποτέ δεν είναι αργά.
Ξεκινάμε με ένα 6ωρο που γίνεται 4ώρο και στο τέλος μου την πέφτει κιόλας.Χα χα,ήθελε κοπέλα και όχι μάθημα.Τον άφησα τηλεφωνικά και φώναζε.Στο τέλος τον βρήκα να με παρακολουθεί και για καιρό είχα τρομοκρατηθει μην μάθει που μένω.Τον έβλεπα συνεχώς μπροστά μου.

Για αυτό του λες να πληρώνει με την επίσκεψη. Αν πρέπει να πληρώσει το παίρνει στα σοβαρά θέλοντας και μη, εσύ την κάνεις όποτε θες αφού έχεις πληρωθεί και βέβαια άνετα βάζεις φραγή κλήσεων/SMS μέσω Samsung κινητού σε ενοχλητικούς.

[theodora7]

Δεν ήμουν σαφής. Με πλήρωνε συνάδελφε με έναν τρόπο....έβγαζε μια δέσμη χρημάτων και ρωτούσε πόσα θες;Έφυγα αφού πληρώθηκα και τον άφησα τηλεφωνικά. Όσο για το κινητό, έκανα φραγή αλλά απόκρυψη 1 το χάραμα είχα. Δεν μπορούσα να αλλάξω νούμερο λόγω υποχρεώσεων.Και συνεχώς με ακολουθούσε σαν σκιά όταν με εντόπιζε. Είχα φόβο για πολύ καιρό. Μια φορά τον πέτυχα στο αστικό να κρύβεται πίσω από άλλους και μετά, όταν κατέβηκα, με ακολούθησε. Εφιάλτης για δυο χρόνια. Στο τέλος είχα αποκτήσει φοβίες και για καιρό με τον παραμικρό θόρυβο πίσω μου έτρεμα.

[George999]

Δεν ήμουν σαφής. Με πλήρωνε συνάδελφε με έναν τρόπο....έβγαζε μια δέσμη χρημάτων και ρωτούσε πόσα θες;Έφυγα αφού πληρώθηκα και τον άφησα τηλεφωνικά. Όσο για το κινητό, έκανα φραγή αλλά απόκρυψη 1 το χάραμα είχα. Δεν μπορούσα να αλλάξω νούμερο λόγω υποχρεώσεων.Και συνεχώς με ακολουθούσε σαν σκιά όταν με εντόπιζε. Είχα φόβο για πολύ καιρό. Μια φορά τον πέτυχα στο αστικό να κρύβεται πίσω από άλλους και μετά, όταν κατέβηκα, με ακολούθησε. Εφιάλτης για δυο χρόνια. Στο τέλος είχα αποκτήσει φοβίες και για καιρό με τον παραμικρό θόρυβο πίσω μου έτρεμα.

ωχ, παίζουν άραγε στην Ελλάδα restraining orders? έπεσες σε ψυχοπαθή!

[SilverPhoenix]

Διαβάζω αυτή τη συζήτηση κι αναρωτιέμαι...σε τι μπελάδες έχουμε βρεθεί όλοι μας για να βγάλουμε ένα μεροκάματο και,τελικά,κατά ποσο αξίζει τον κόπο,με όλα αυτά τα τραγελαφικά που βιώνουμε.

Με πήρε τηλέφωνο ένας τύπος για μάθημα πριν λίγες μέρες.Αρχικα ακούστηκε οκ,ενήλικας,είχε αφήσει τα Αγγλικα χρόνια κι ήθελε να ξαναρχίσει,είπε.

Μέχρι εδώ καλα.

Μετά άρχισε,από τηλεφώνου,τις παράξενες ερωτήσεις.Αν είμαι ελεύθερη,αν βγαίνω τα βραδια,αν θα ήμουν διαθέσιμη να βγούμε και να πάω εκτός Αθηνών μαζί του...εκδρομή.

Του είπα ότι δεν ενδιαφέρομαι,κι αν ψάχνει 'συνοδο' να απευθυνθεί σε αντίστοιχα μέρη,μην τον στείλω στον αγύριστο! Το έχω ξαναγράψει,δεν έχω πλέον υπομονή για ανόητους!

ΥΓ: Τι να κάνουν και τα restraining orders? Τρομακτική πραγματικά η ιστορία σου,συνάδελφε,λογικά είχες σκιαχτεί,δε μπορείς ποτέ να υπολογίσεις τη μανία ενός ψυχοπαθή!!

[theodora7]

Έτσι ακριβώς.Για δύο χρόνια κοιτούσα πίσω μου και ακόμα και σήμερα όταν ακούω θόρυβο τρομάζω.Στο τέλος θα κάνουμε ψυχοθεραπεία επειδή είμαστε εκπαιδευτικοι και θέλαμε να δουλέψουμε σε ιδιαίτερα.

[weissheit]

Συνάδελφοι, καλησπέρα. Θα ήθελα τη γνώμη και τα "φώτα" σας από την εμπειρία σας. Έχω έναν μαθητή που δίνει δεύτερη φορά πανελλαδικές και το πρόβλημα ξεκινάει απ' το γεγονός ότι οι γονείς του θέλουν περισσότερο να περάσει κάπου παρά ο ίδιος. Είναι αδιάφορος στο μάθημα, νυστάζει μονίμως, φλυαρεί, κοιτάζει συνεχώς την ώρα, έχει έλλειψη συγκέντρωσης, πρέπει να πω κάτι εύκολο γύρω στις 10 φορές για να το συγκρατήσει και γενικά δεν διαβάζει, δεν προσπαθεί, δεν κάνει ασκήσεις πολλές φορές και εννοείται πως δεν έχει βάσεις. Μιλάμε για ρυθμούς χελώνας σε μάθημα και επιδόσεις. Πώς θα το διαχειριζόσασταν αυτό; Η μητέρα ξέρει ότι δεν διαβάζει και επίσης ζητάει ειλικρίνεια από εμένα. Εγώ λέω αλήθειες αλλά με τακτ γιατί η αυστηρότητα δεν μου πάει. Σκέφτομαι ωστόσο μήπως πρέπει να αφήσω αυτό το ιδιαίτερο (με κάποια πρόφαση ή να πω τον πραγματικό λόγο;!) γιατί ίσως να είναι επιζήμιο για τη δουλειά μου στο μέλλον (είμαι νέα και από μικρή πόλη). Τι λέτε; Τι θα κάνατε στη θέση μου;

Μια απελπισμένη φιλόλογος...

[theodora7]

Για αρχή θα μιλήσεις στο παιδί και θα προσπαθήσεις να καταλάβεις τι θέλει. Ίσως μια προσέγγιση πιο φιλική μπορεί να τον πείσει να σου μιλήσει. Αν σου πει πως δεν θέλει να διαβάσει και αν δεν προσπαθεί καθόλου, τότε μίλα με τη μητέρα και πες την πως είσαι πρόθυμη να τον βοηθήσεις αλλά πρέπει να συνεργαστεί και αυτός. Αν γνωρίζει την αλήθεια, ας αποφασίσει.Δυστυχώς η μικρή πόλη είναι κάτι δύσκολο. Και ορθά σκέφτεσαι. Κάνε μια προσπάθεια όμως πριν πάρεις οριστικές αποφάσεις.

[weissheit]

Του μιλάω πολύ, είμαι κοντά του, ακούω τους προβληματισμούς του (εδώ πρέπει να σημειώσω ότι είναι λίγο ιδιαίτερη η περίπτωσή του) και γενικά του λέω ότι θέλει περισσότερη προσπάθεια αλλά έχει το μυαλό του αλλού. Λέει ότι θα περάσει σίγουρα και ότι θα διαβάσει. Τόσα "θα" ούτε επί δεκαετία '80. Πώς θα περάσει, δηλαδή, αφού δεν κάνει τίποτα γι αυτό; Δεν το καταλαβαίνω. Γενικά είναι αρκετά ανώριμος και όχι μόνο δεν αγχώνεται καθόλου αλλά κοιμάται αργά, βγαίνει με την κοπελιά του, πηγαίνει γυμναστήριο, δουλεύει, πηγαίνει γήπεδο... τα κάνει όλα και ποτέ δεν βρίσκει χρόνο για διάβασμα, πάντα κάτι του τυχαίνει. Πηγαίνω και νιώθω άχρηστη, νιώθω περιφρόνηση από την αδιαφορία του και ενώ έχω τόση όρεξη να τον βοηθήσω... δεν! Επιπλέον στο σπίτι επικρατεί πολλή ένταση, φωνές και είμαι συχνά "μάρτυρας" στους καβγάδες με τους γονείς εν ώρα μαθήματος. Δράμα η κατάσταση.