Ανάθεσης τάξης σε δημοτικό

[annie74]

Συνάδελφοι τώρα που κάποιοι από εμάς θα παρουσιαστούν στις καινούριες τους οργανικές πολλά σχολεία "μοιράζουν από φέτος " τις τάξεις για να δέσουν καλά καλά τον γάιδαρο τους....Πείτε μου τι ξέρετε για το θέμα.Ποιος προηγείται? Ποιος διαλέγει πρώτος κ.τ.λ.?

[PDE ads]

[aeee]

αυτό που έχω δει είναι να προηγείται ο πιο τζαμπουκάς ή ο πιο παλιός, ή ο έχων μέσο.
όμως να σου πω την αλήθεια, δεν αξίζει να χάνεις την ψυχική σου ηρεμία γι' αυτό
τελικά εάν είσαι θετικό άτομο ότι και να σου δώσουν θα περάσεια καλά στο τέλος, θα δείς!
ποτέ δεν διεκδικώ τίποτε, κ μου δίνουν ότι δεν τους αρέσει, όμως εγώ μένω ευχαριστημένη στο τέλος!
χαχα και εκείνοι που νομίζουν ότι μου την έφεραν και έτσι περνάμε όλοι καλά!!

[annie74]

Σε αυτό δεν έχεις άδικο ποτέ δεν περνάς άσχημα στην χρονιά άσχετα εάν πήρες την τάξη που δεν επιθυμούν οι άλλοι....
Απλά ήθελα να ξέρω την διαδικασία...

[kyriostade]

Αποφάγια ?? Αποκαλείτε τα παιδιά που σας έχουν εμπιστευτεί οι γονείς ως αποφάγια

[PDE ads]

[ipap]

Καλημέρα σ'όλους. Πρώτη φορά σχολιάζω αν και σας διαβάζω συχνά.
Και μερικές φορές εκπλήσσομαι με κάποιες απόψεις. Ξεκίνησα να ενημερώνομαι από το forum πιστεύοντας ότι το να διαβάζω τα προβλήματα, τις ανησυχίες κλπ που βιώνετε ίσως με βοηθήσει να λύσω απορίες και να χωνέψω ευκολώτερα τη νοοτροπία του δημοσίου, να πλησιάσω περισσότερο τους δασκάλους του σχολειού μας και να κατανοήσω τις τόσες χαμένες διδακτικές ώρες χωρίς γκρίνια.

Ομολογώ ότι απόψεις για ΤΑΞΕΙΣ-ΑΠΟΦΑΓΙΑ  δεν με βοηθούν ιδιαίτερα έως καθόλου. Μάλλον το αντίθετο. Μήπως ειναι καλό να αρχίσετε να διαβάζετε και εσείς κάποιο forum γονέων? Ισως έτσι κατανοήσετε και την άλλη άκρη.

[kyra_daskala]

Κατά αρχάς, τέτοια εποχή στα Δημοτικά Σχολεία δεν μοιράζονται τάξεις, δεν προβλέπεται από τη λειτουργία του σχολείου. Ίσως σε κάποια σχολεία να γίνεται μια φιλική κουβέντα για το τι σκοπεύει ο καθένας να κάνει. Ο καταμερισμός των τάξεων γίνεται το Σεπτέμβριο, παρουσία όλων των συναδέλφων. Προηγούνται στην επιλογή οι συνάδελφοι, που θέλουν να συνεχίσουν την τάξη τους για δεύτερη χρονιά. Από εκεί και πέρα όλα είναι ανοιχτά.

Σε ένα σχολείο, που θα είσαι το νέο μέλος στο σύλλογο και δεν ξέρεις τι συνθήκες που επικρατούν στις τάξεις, πως προεξοφλείς ότι θα σε ρίξουν;
Με τι κριτήρια επιλέγεις εσύ τα τμήματα;
Ίσως είμαι τυχερή και έχω πέσει σε συλλόγους που συζητούν, παρόλα αυτά και τις τρεις χρονιές που είμαι στο δημόσιο σχολείο, έχω καταλήξει με το τμήμα που δεν θέλει κανείς (για το ιδιωτικό δεν το συζητώ, δεν υπήρχε θέμα επιλογής, ο διευθυντής αποφασίζει) αλλά αυτό εξυπηρετούσε και εμένα γιατί εγώ προσπαθούσα να αποφύγω την πρώτη.

Όσον αφορά τον ατυχή χαρακτηρισμό της συναδέλφου, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας! Υπάρχουν δύσκολα τμήματα σε κάθε σχολείο και σε κάθε βαθμίδα. Δύσκολα γιατί είναι ατίθασα και αυθάδικα τα παιδιά, ή πολύ χαμηλό το μαθησιακό επίπεδό τους  ή γιατί είναι περίεργοι και χωρίς πνεύμα συνεργασίας οι γονείς ή καμιά φορά και οι τρεις λόγοι μαζί! Τι να κάνουμε; Μπορούμε να κατηγορήσουμε τον εκπαιδευτικό που δεν θέλει να αναλάβει ένα τέτοιο τμήμα; Δεν είναι άνθρωπος και αυτός, που υπολογίζει και το προσωπικό του κόστος;

[kyriostade]

Αγαπητή kyra_daskala, όταν ο χαρακτηρισμός ενός τμήματος 16 παιδιών ως 'δύσκολο' και ως 'χειρότερο του σχολείου' δίνεται από εκπαιδευτικούς από την πρώτη τάξη του δημοτικού (όπως ήταν στην δική μας περίπτωση) και όταν η δασκάλα που το ανέλαβε στην β' τάξη αναφέρεται διαρκώς στα παιδιά ως ανάγωγα και τα περιλούζει με όμορφες λεξούλες όπως 'βούλωστο' και 'σκάσε', επιτρέψτε μου να έχω τις αμφιβολίες μου για το ότι για κάθε 'δύσκολο' τμήμα φταίνε μόνο τα παιδιά, οι γονείς και το μαθησιακό επίπεδο αλλά ποτέ ο εκπαιδευτικός ή ο διευθυντής του σχολείου.

Και όταν ευθέως ο γονιός ρωτήσει τον εκπαιδευτικό τί σκοπεύει να κάνει για να προσεγγίσει τα παιδιάκια αυτά (των 7-8 ετών) και του απαντάει... εμένα ο ρόλος μου είναι μόνο να διδάσκω, δεν είναι στον ρόλο μου η διαπαιδαγώγηση των παιδιών !!!!

Και στη προτροπή να φωνάξει τους γονείς είτε όλους του τμήματος είτε των 'ατίθασων' παιδιών ο δάσκαλος απαντάει ότι δεν θα αλλάξει κάτι γιατί τα παιδιά αυτά φέρνουν στο σχολείο την κακή συμπεριφορά του σπιτιού που οφείλεται στην κακή ελληνική πραγματικότητα... Και μιλάμε για παιδάκια 7-8 ετών που τα έχει ήδη καταδικάσει αυτός ο εκπαιδευτικός.

Γνωρίζω και για γονείς δύσκολους και για γονείς που δεν ακούνε τις συμβουλές ή παρατηρήσεις των δασκλάλων και διευθυντών και νομίζουν ότι ποτέ ο κανακάρης τους δεν έκανε κάτι. Ναι, γνωρίζω. Αλλά δεν είναι όλοι οι γονείς και ολα τα παιδιά έτσι.

Και εν πάση περιτπώση, ο δάσκαλος κάνει λειτούργημα. Αυτό δεν μαθαίναμε πάντα ? Δεν είναι μια απλή δουλειά, που αν μου τύχει δύσκλολο/βαρετό αντικείμενο, απλά διεκπεραιώνω και ότι βγει. Εδώ μιλάμε για ψυχούλες παιδιών. Μικρών παιδιών, και κανένας, ΚΑΝΕΝΑΣ δεν έχει το δικαίωμα να τα υποτιμά και να αναφέρεται σε αυτά ως αποφάγια. Δεν είναι απλά ένας ατυχής χαρακτηρισμός. Είναι ένας ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ χαρακτηρισμός, που σαν γονιό με ΘΙΓΕΙ ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ. Ναι, και ο εκπαιδευτικός είναι άνθρωπος. όσο άνθρωποι είναι και τα ανυπεράσπιστα παιδάκια μπροστά στην πιθανή ανικανότητα του κάθε εκπαιδευτικού που θα τα ονομάσει ΑΠΟΦΑΓΙΑ, που θα τα βρίσει, που θα τους φωνάξει κλπ. Ναι έχετε προσωπικό κόστος, το κόστος ενός ενήλικα που συνειδητά ασκεί ένα επάγγελμα/λειτούργημα με αντικείμενο ανθρώπινες ψυχές. Δεν σας ανάγκασε κανείς να το κάνετε. Το προσωπικό κόστος των παιδιών που ακόμη διαμορφώνεται ο χαρακτήρας τους στα 6-7 τους ποιος θα το υπολογίσει και ποιος θα τα προστατέψει ?

Το σύστημα (είτε δουλεύει σωστά είτε όχι) έχει διαδικασίες για να αντιμετωπίζετε 'δύσκολα' τμήματα. Οφείλετε να ζητήσετε στήριξη από τον διευθυντή του σχολείου, από τον σχολικό σύμβουλο, από την πρωτοβάθμια. Έχετε την ευέλικτη ζώνη για να προσπαθήσετε να προσεγγίσετε διαφορετικά τα παιδιά χωρίς άγχος και την πίεση της ύλης. Να αγγίξετε τις ψυχές τους και να τα αγαπήσετε.

Τρόποι υπάρχουν, αρκεί να υπάρχει θέληση. Και πάνω απ' όλα σεβασμός.
Όταν επιλέξατε να γίνετε εκπαιδευτικοί (για τους λόγους που ο καθένας το έκανε), σας εγγυήθηκε κανείς ότι θα διδάσκετε σε τάξεις που όλα τα παιδάκια θα είναι παναγίες και σούζα στην κάθε προσταγή σας ? Ένας απλος γονιός είμαι και έχω παρακολουθήσει μόνο 8-9 2ωρα παιδοψυχολογίας και μου είναι αρκετά για να γνωρίζω τί σημαίνει να μεγαλώνεις και να εκπαιδεύεις και να διαπαιδαγωγείς παιδιά.

Και το άλφα και το ωμέγα είναι να τα αγαπάς. Και όταν αγαπάς κάποιον το σέβεσαι. Και όταν το σέβεσαι, δεν τον αποκαλείς αποφάι ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές του.

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας και σας εύχομαι καλή επιτυχία στο δύσκολο έργο σας και κουράγιο σε όλους μας.

[kathyk]

θεωρω ότι η εκφραση "αποφαγια" γραφτηκε για να δειξει οτι καποιοι επιλεγουν τμηματα και καποια απο αυτα περισσευουν για προφανεις δυσκολιες
 που μπορει να υπαρχουν. οταν υπαρχει εστω κ ενα παιδι με πολυ μεγαλο προβλημα κ ειναι γνωστο οτι ο προηγουμενος εκπαιδευτικος εφτυσε αιμα λογικο ειναι να φοβουνται ολοι να το αναλαβουν.η μαγκια βεβαια ολων αυτων που προσπαθουν να υπερισχυσουν ειναι να αποδειξουν την ικανοτητα τους στο δυσκολο τμημα.απο την αλλη ξερουμε οτι πολλες φορες οι γονεις βριζουν τους εκπαιδευτικους κ τους βαζουν στο ιδιο τσουβαλι. η λεξη λειτουργημα συνηθως χρησιμοποιειται οταν εχουν παραπονο απο τον εκπαιδευτικο κ οχι οταν πρεπει να του αναγνωρισουν την καλη δουλεια που εκανε..

[kyriostade]

Πιστέψτε με, εκφράζω την αναγνώρισή μου προς εκπαιδευτικούς που κάνουν καλή δουλειά με πολύ μεγάλη ευκολία και χαρά και ικανοποίηση, όπως θα το κάνω στις 15 Ιουνίου προς την διευθύντρια του μικρού μου που πηγαίνει δημόσιο νηπιαγωγείο και όπου έχει γίνει εκπληκτική δουλειά με τα παιδιά χωρίς να ακούσουμε ίχνος παραπόνων ή γκρίνιας για δύσκολα παιδιά κλπ.

Σας παρακαλώ, ας μην βάζουμε όλους τους γονείς στο ίδιο τσουβάλι, όπως δεν μπορούμε να βάζουμε και όλους τους εκπαιδευτικούς στο ίδιο τσουβάλι.

Δεν νομίζω ότι μπορείτε να μου αρνηθείτε ότι υπάρχουν εκπαιδευτικοί που θυμούνται το λειτούργημα μόνο όταν βρίσκονται στους δρόμους διεκδικώντας, αλλά τα ξεχνάνε το ίδιο λεπτό που θα μπουν στην αίθουσα διδασκαλίας.

Η διαφορά ξέρετε ποια είναι ? Ότι είτε μας αρέσει είτε όχι, ο δάσκαλος έχει ιδιαίτερα υπεύθυνη θέση όταν βρίσκεται μέσα στην τάξη του, και εκπαιδεύεται για να μπορεί να διαπαιδαγωγεί και να εκπαιδεύει παιδιά. Και φυσικά θα κριθεί και από τους γονείς και από τους προισταμένους του. Ο δάσκαλος έχει υποχρέωση να είναι συνεπής.

Ο γονιός είναι ένα μεμονομένο άτομο, που μπορεί να έχει μόρφωση μπορεί και όχι, μπορει να είναι καλός μπορεί και όχι. Σίγουρα ο παράγοντας γονιός μπορεί να δυσκολέψει το έργο σας, δεν αντιλέγω. Αλλά στο τέλος της μέρας η ευθύνη σας είναι προς τα 15-20 παιδιά μιας τάξης, ανεξαρτήτως του γονιού που έχουν. Και πιστεύω ότι με ευθύτητα και ανοιχτή επικοινωνία προς το σύνολο των γονιών, και συνέπεια στην δουλειά σας, θα έχετε την υποστήριξη που χρειάζεστε από τους συνετούς γονείς. Εμείς που έχουμε βρει κλειστή πόρτα και μη-επικοινωνία και μη αναγνώριση ακόμη και οφθαλμοφανών προβλημάτων από εκπαιδευτικούς το γνωρίζουμε πολύ καλά αυτό.

Ας μην το κάνουμε γονείς εναντίον εκπαιδευτικών ή εκπαιδευτικοί εναντίον γονέων. Δεν είμαστε άραγε όλοι υπέρ των παιδιών

Ευχαριστώ θερμά.

[kyra_daskala]

Αγαπητέ μου γονέα, δεν υπερασπίστηκα το χαρακτηρισμό απλά τόνισα αυτό που πιθανότατα η συνάδελφος ήθελε να πει. Δεν το συζητώ ότι η λέξη αποφάγια είναι προσβλητική για όποιο θέμα και αν αναφέρεται.

Έχετε προσωπική εμπειρία και ίσως δεν σας επιτρέπει να καταλάβετε. Αν για ένα δύσκολο τμήμα ευθύνεται ο εκπαιδευτικός, τότε με το που θα αλλάξουν δάσκαλο, θα έπρεπε να παύσει και το θέμα. Τέτοια ήταν η περσινή μου τάξη. Ήταν το τμήμα, που δεν ήθελε κανείς. Το ήξερα από την αρχή, οι συνάδελφοι με ενημέρωσαν ότι ο προηγούμενος δάσκαλος ζήτησε απόσπαση για να μην τα αναλάβει πάλι. Από τις διάφορες κουβέντες των παιδιών αλλά και από τον τρόπο που συμπεριφερόντουσαν στην δασκάλα των Αγγλικών κατάλαβα ότι επικρατούσε ένα χάος, τσακωμοί συνεχώς, φωνές, φασαρίες, κατηγόριες για κλεψιές, αδιαφορία για τα μαθήματα και υποτίμηση για το δασκαλό τους. Από το μαθησιακό επίπεδο όλων των παιδιών, από τις εργασίες που έκαναν στην περιβαλλοντική αγωγή, διέκρινα ότι ο προηγούμενος δάσκαλος σίγουρα δεν ήταν αδιάφορος. Ίσως δεν κόλλησε η χημεία τους, ίσως δεν άρεσαν στους γονείς οι βαθμοί που έβαλε, ίσως να μην μπορούσε να επιβληθεί στα παιδιά. Τι να πω; Κουράστηκα   αλλά τα παιδιά έστρωσαν, ώστε φέτος τα ζητούσαν όλοι.  Θα έπρεπε να διεκδικώ τίποτα παιδαγωγικές δάφνες με τρια χρόνια προϋπηρεσίας μόνο; Τα παιδιά είχαν το υπόβαθρο και με τον κατάλληλο χειρισμό, βγήκε.
 
Η φετινή μου τάξη μια από τα ίδια (ίσως και χειρότερα γιατί το μόνο που μου είπαν, αφού μου ανατέθηκε είναι ότι τα παιδιά είναι προκλητικά). Έχω κουραστεί σε τέτοιο βαθμό που μετράω τις ώρες μέχρι να λήξει η χρονιά. Έχω κάνει τα πάντα, ό,τι παιδαγωγική μέθοδο είχα διδακτεί ή έστω είχα ακουστά, έχω κάνει συναντήσεις με τους γονείς όλους μαζί, με τους γονείς ορισμένων μαθητών ξεχωριστά, έχει κληθεί η σύμβουλος, μέχρι και παιδοψυχολόγο επισκέφθηκα αλλά δεν έχει γίνει τίποτα. Καμμία αλλαγή. Οι συνάδελφοι με αντιμετωπίζουν συγκαταβατικά, με έχουν ελαφρύνει από πολλές εξωδιδακτικές εργασίες και ετοιμάζονται να μου στήσουν ανδριάντα. Κάποιοι από τους γονείς έρχονται σχεδόν ενοχικά και προσφέρουν τη βοήθειά τους. Τι έγινε; Έχασα το χάρισμά μου; Φέτος το πάλεψα πολύ περισσότερο από κάθε χρονιά. Οπότε επιτρέψτε μου και εμένα να αμφιβάλλω όταν δυο διαφορετικοί δάσκαλοι χαρακτηρίζουν τα παιδιά σας δύσκολα, ότι φταίνει αυτοί και δεν υπάρχει κάποιος από τους λόγους που προανέφερα.

Την διαπαιδαγώση των παιδιών την είχαν αναλάβει οι παλιότεροι δάσκαλοι, όταν ήταν ακόμη λειτούργημα το επάγγελμά μας. Σήμερα συναντάς απαξίωση για τους εκπαιδευτικούς. Κάποτε το παιδί ερχόταν στο σχολείο με μοναδικό εφόδιο να σεβεται και να ακούει το δάσκαλο. Σήμερα που έρχεται η μαμά στο σχολείο για να μου πει γιατί δεν κάθεται το παιδί της με το τάδε παιδάκι, ή γιατί έβαλα στον κανακάρη της

[Ritalamp]

Συμφωνώ με την κυρά- δασκάλα. Επειδή πάντα είμαι αλεξιπτωτιστής στα σχολεία που υπηρετώ μέχρι στιγμής (παρουσιάζομαι Σεπτέμβριο και αλλάζω σχολείο κάθε χρόνο) , μόνο δύσκολα τμήματα έχω αντιμετωπίσει, ακριβώς γιατί οι παλιότερες έχουν κάνει τις επιλογές τους.

 Μου έχουν τύχει τμήματα που όντως ήταν θέμα χειρισμού του εκπαιδευτικού και επομένως ζήτημα χρόνου μέχρι να κυλήσουν ομαλά. Μου έχουν τύχει και τμήματα, όμως που ό,τι κι αν έκανα, ό,τι κι αν διάβαζα, όποια βοήθεια κι αν έπαιρνα, απλά δεν υπήρχε αποτέλεσμα. Κι εκεί ήταν καταλυτική η ευθύνη των γονέων.

Επιπλέον kyriostade, κατανοώ πλήρως την αγανάκτησή σας για τον ατυχή χαρακτηρισμό (που μάλλον αναφερόταν στη στάση που τηρεί μέρος των αρχαιότερων εκπαιδευτικών που "ξεσκαρτάρουν" τμήματα πρακτική την οποία και έχουμε αποκηρύξει μέχρι στιγμής όπως βλέπετε), μια αγανάκτηση, όμως που μας πνίγει κι εμάς όταν στα διάφορα fora γονέων και σε κοινωνικές συναντήσεις οι εκφράσεις που συνοδεύουν τον εκπαιδευτικό και το έργο του δεν είναι διόλου κολακευτικές. Αν λοιπόν δεν πρέπει να υπάρχει τσουβάλι για τα παιδιά ή τους γονείς, αντίστοιχα δεν πρέπει να υπάρχει και για τους εκπαιδευτικούς. Χαίρομαι που όπως λέτε αναγνωρίζετε το έργο μας και είμαι σίγουρη ότι αυτή σας την πεποίθηση τη μεταφέρετε και σε άλλους.

Γιατί μέχρι στιγμής κάθε φορά που μπαίνω στην τάξη αισθάνομαι υπόλογη και κατηγορούμενη για τα πάντα, χωρίς κάποιος να με γνωρίζει από πριν ούτε ποια είμαι ούτε τι δουλειά κάνω. Στην τελική κι εμείς για τα παιδιά παλεύουμε, για να έχουν καλύτερη και ποιοτικότερη εκπαίδευση και μάλιστα πολλές φορές με τεράστιο προσωπικό, οικονομικό και οικογενειακό κόστος.

Επί της ουσίας για το θέμα. Γνωρίζω ότι ένας εκπαιδευτικός μπορεί να έχει το ίδιο τμήμα μόνο για δύο συνεχόμενες χρονιές οπότε στι επιλογές παίζει ρόλο και το τι τμήμα είχαν την προηγούμενη χρονιά. Γενικά μετράει η αρχαιότητα (και μάλιστα στο συγκεκριμένο σχολείο όχι γενικά), αλλά όπως έλεγε και κάποιος γνωστός μου "μετράει και ποια θα κλαφτεί περισσότερο στο διευθυντή". Ίσως μια ματιά στο Ν1566 να προσφέρει κάποιες παραπάνω διευκρινίσεις ίσως και στο ΠΔ 201/1998.

[annie74]

θεωρω ότι η εκφραση "αποφαγια" γραφτηκε για να δειξει οτι καποιοι επιλεγουν τμηματα και καποια απο αυτα περισσευουν για προφανεις δυσκολιες
 που μπορει να υπαρχουν. οταν υπαρχει εστω κ ενα παιδι με πολυ μεγαλο προβλημα κ ειναι γνωστο οτι ο προηγουμενος εκπαιδευτικος εφτυσε αιμα λογικο ειναι να φοβουνται ολοι να το αναλαβουν.η μαγκια βεβαια ολων αυτων που προσπαθουν να υπερισχυσουν ειναι να αποδειξουν την ικανοτητα τους στο δυσκολο τμημα.απο την αλλη ξερουμε οτι πολλες φορες οι γονεις βριζουν τους εκπαιδευτικους κ τους βαζουν στο ιδιο τσουβαλι. η λεξη λειτουργημα συνηθως χρησιμοποιειται οταν εχουν παραπονο απο τον εκπαιδευτικο κ οχι οταν πρεπει να του αναγνωρισουν την καλη δουλεια που εκανε..

Το αποφάγια γράφτηκε όχι για τα παιδιά ...προς θεού δεν χαραχτηρίζουμε τα παιδιά αποφάγια ...αλλά είναι μια ΕΚΦΡΑΣΗ που χρησιμοποιούμε στην ΕΛΛΑΔΑ για να δείξουμε ότι παίρνουμε κάτι που κανένας άλλος δεν ήθελε.. χρησιμοποιήθηκε για να τονίσω πως σαν καινούρια θα πάρω αυτό που μένει...την τάξη που μένει ...που δεν θέλει κανείς

[annie74]

Πιάνεστε από μια λέξη και το κάνετε ολόκληρο θέμα...ήμαρτον συνάδελφοι...και σχολιάζετε κάτι που δεν το έχετε δει ποτέ,δεν το συναντήσατε πουθενά και δεν συμβαίνει ΠΟΤΕ?

[kyriostade]

Αγαπητέ μου γονέα, δεν υπερασπίστηκα το χαρακτηρισμό απλά τόνισα αυτό που πιθανότατα η συνάδελφος ήθελε να πει. Δεν το συζητώ ότι η λέξη αποφάγια είναι προσβλητική για όποιο θέμα και αν αναφέρεται.

Έχετε προσωπική εμπειρία και ίσως δεν σας επιτρέπει να καταλάβετε. Αν για ένα δύσκολο τμήμα ευθύνεται ο εκπαιδευτικός, τότε με το που θα αλλάξουν δάσκαλο, θα έπρεπε να παύσει και το θέμα. Τέτοια ήταν η περσινή μου τάξη. Ήταν το τμήμα, που δεν ήθελε κανείς. Το ήξερα από την αρχή, οι συνάδελφοι με ενημέρωσαν ότι ο προηγούμενος δάσκαλος ζήτησε απόσπαση για να μην τα αναλάβει πάλι. Από τις διάφορες κουβέντες των παιδιών αλλά και από τον τρόπο που συμπεριφερόντουσαν στην δασκάλα των Αγγλικών κατάλαβα ότι επικρατούσε ένα χάος, τσακωμοί συνεχώς, φωνές, φασαρίες, κατηγόριες για κλεψιές, αδιαφορία για τα μαθήματα και υποτίμηση για το δασκαλό τους. Από το μαθησιακό επίπεδο όλων των παιδιών, από τις εργασίες που έκαναν στην περιβαλλοντική αγωγή, διέκρινα ότι ο προηγούμενος δάσκαλος σίγουρα δεν ήταν αδιάφορος. Ίσως δεν κόλλησε η χημεία τους, ίσως δεν άρεσαν στους γονείς οι βαθμοί που έβαλε, ίσως να μην μπορούσε να επιβληθεί στα παιδιά. Τι να πω; Κουράστηκα   αλλά τα παιδιά έστρωσαν, ώστε φέτος τα ζητούσαν όλοι.  Θα έπρεπε να διεκδικώ τίποτα παιδαγωγικές δάφνες με τρια χρόνια προϋπηρεσίας μόνο; Τα παιδιά είχαν το υπόβαθρο και με τον κατάλληλο χειρισμό, βγήκε.
 
Η φετινή μου τάξη μια από τα ίδια (ίσως και χειρότερα γιατί το μόνο που μου είπαν, αφού μου ανατέθηκε είναι ότι τα παιδιά είναι προκλητικά). Έχω κουραστεί σε τέτοιο βαθμό που μετράω τις ώρες μέχρι να λήξει η χρονιά. Έχω κάνει τα πάντα, ό,τι παιδαγωγική μέθοδο είχα διδακτεί ή έστω είχα ακουστά, έχω κάνει συναντήσεις με τους γονείς όλους μαζί, με τους γονείς ορισμένων μαθητών ξεχωριστά, έχει κληθεί η σύμβουλος, μέχρι και παιδοψυχολόγο επισκέφθηκα αλλά δεν έχει γίνει τίποτα. Καμμία αλλαγή. Οι συνάδελφοι με αντιμετωπίζουν συγκαταβατικά, με έχουν ελαφρύνει από πολλές εξωδιδακτικές εργασίες και ετοιμάζονται να μου στήσουν ανδριάντα. Κάποιοι από τους γονείς έρχονται σχεδόν ενοχικά και προσφέρουν τη βοήθειά τους. Τι έγινε; Έχασα το χάρισμά μου; Φέτος το πάλεψα πολύ περισσότερο από κάθε χρονιά. Οπότε επιτρέψτε μου και εμένα να αμφιβάλλω όταν δυο διαφορετικοί δάσκαλοι χαρακτηρίζουν τα παιδιά σας δύσκολα, ότι φταίνει αυτοί και δεν υπάρχει κάποιος από τους λόγους που προανέφερα.

Την διαπαιδαγώση των παιδιών την είχαν αναλάβει οι παλιότεροι δάσκαλοι, όταν ήταν ακόμη λειτούργημα το επάγγελμά μας. Σήμερα συναντάς απαξίωση για τους εκπαιδευτικούς. Κάποτε το παιδί ερχόταν στο σχολείο με μοναδικό εφόδιο να σεβεται και να ακούει το δάσκαλο. Σήμερα που έρχεται η μαμά στο σχολείο για να μου πει γιατί δεν κάθεται το παιδί της με το τάδε παιδάκι, ή γιατί έβαλα στον κανακάρη της