Βαθμός επιτυχίας και σχολή αποφοίτησης

[Syllas]

Δεν λέω σε καμιά περίπτωση ότι ένας του φπψ δεν έχει δυνατότητες να είναι διοριστέος! Απλά νιώθω ότι εμένα δεν με βοήθησαν τα παιδαγωγικά που κάναμε. Όσο για τη δυνατότητα να επιτύχει με διορισμό ένας απόφοιτος του φπψ, όπως είπα πιο πάνω, δεν έχει να κάνει με το τμήμα αποφοίτησης τόσο πιστεύω, όσο με την προετοιμασία και με άλλους παράγοντες. Και εμείς στο τμήμα μας κάναμε διδακτική αρχαίων, ιστορίας, νέων, αλλά δεν είχαν καμία σχέση με αυτό που θέλει το ασεπ. Δεν ξέρω στην Κρήτη τι διδαχτήκατε. Σε τι σας βοήθησε συγκεκριμένα σε αυτά που πέσανε φέτος ή στα άλλα ασεπ;

[PDE ads]

[mariab]

Διαβάζοντας όλο το θέμα, μου σχηματίζεται η εντύπωση ότι οι απόφοιτοι του ΦΠΨ ανήκουν σε μια "ειδική" κατηγορία. Γιατί η διάκριση αυτή να μην υπάρχει για τους αποφοίτους του Ιστορικού-Αρχαιολογικού και του Φιλολογικού; Έχω τελειώσει ΦΠΨ με κατεύθυνση Φιλοσοφίας και έχω κάνει 5 Αρχαία, 3-4 Νέα και 2-3 Ιστορίες, αρκετές φιλοσοφίες. Κάποιος που έχει τελειώσει το Φιλολογικό με κατεύθυνση Νέων Ελληνικών πόσα παραπάνω Αρχαία έχει κάνει; Παιδαγωγικά έχω κάνει μόνο Εισαγωγή και Διδακτική, που νομίζω πως κάνουν όλα τα τμήματα. Οι καθηγητές για το ίδιο Πανεπιστήμιο είναι οι ίδοι και τα μαθήματα τα ίδια, απλά κάποιος σε ένα τμήμα κάνει κάτι παραπάνω από τον άλλον σε κάποιο άλλο τμήμα. Σϊγουρα αυτός που έχει πάρει κατεύθυνση Ψυχολογίας ή Παιδαγωγικής έχει κάνει λιγότερα φιλολογικά μαθήματα, αλλά ο καθένας πρέπει να σκέφτεται με τί θέλει να ασχοληθεί στο μέλλον και τί θα είναι καλύτερο γι' αυτόν και όχι πιο εύκολο. Η διάκριση αυτή δυστυχώς υπάρχει μόνο στην Ελλάδα και ξεκινάει μέσα από το Πανεπιστήμιο.Από την πρώτη μέρα στη Σχολή ακούω το ίδιο πράγμα και μάλιστα και από καθηγητές και έχω βαρεθεί. Μια φίλη που έχει τελειώσει και αυτή ΦΠΨ με κατεύθυνση Φιλοσοφίας κάνει μεταπτυχιακό στη Σορβόννη "Ιστορία Φιλοσοφίας" και είναι σαν να κάνει Αρχαία. Μεταφράσεις, γραμματική, συντακτικό, αναλύσεις... Κανένας καθηγητής δεν της είπε, ούτε είπε σε κανέναν ότι εσύ έχεις τελειώσει Φιλοσοφία, ή ΦΠΨ και δεν έχεις τις ικανότητες να ασχοληθείς με το τάδε αντικείμενο ή την τάδε εργασία.
Θέλω να πω ότι όλα είναι σχετικά. Στον προηγούμενο διαγωνισμό μια κοπέλα που έχει τελιώσει Ιστορικό έγραψε Ιστορία 28 και εγώ που πήγα σχεδόν αδιάβαστη έγραψα 45. Τα πάντα εξαρτώνται από το προσωπικό διάβασμα που κάνει ο καθένας και την προσωπική του δουλειά και όχι με το ποιο τμήμα έχει τελειώσει. 

[para5]

Αν ήταν να κάνω και γω μια κριτική στο τμήμα από το οποίο αποφοίτησα, θα έλεγα τα εξής. Ως απόφοιτος Κλασικής Φιλολογίας, η σχολή μου έδωσε πολύ λίγα εφόδια για να αντιμετωπίσω την ύλη του ασεπ. Ελάχιστα ήταν τα μαθήματα που είχαν κάποια σχέση με την διδακτική πράξη, αλλά και με την ουσιαστική μάθηση γενικότερα.

Νομίζω πως η κατεύθυνση της σχολής ήταν προς την έρευνα, ωστόσο σε μια παρωχημένη μορφή της. Αρκετά μαθήματα ήταν τόσο εξειδικευμένα, ώστε να χάνουν τη θεώρηση του γενικού. Τέτοια αντικείμενα θα μπορούσαν να είχαν σεμιναριακή υπόσταση και όχι να αποτελούν υποχρεωτικά μαθήματα έτους. Με άλλα λόγια, αυτό που βρίσκω πως έλειπε από τις πτυχιακές μου σπουδές ήταν η πράξη και η τριβή με τη γνώση είτε αυτή αναφέρεται στη μεταβίβαση είτε στην παραγωγή της.

Για να δώσω ένα-δύο παραδείγματα από αντικείμενα που σχετίζονται με την ύλη του ασεπ. Στο αντικείμενο 'Ευριπίδης' διδασκόμασταν μια τραγωδία. Ο διδάσκων έκανε μετάφραση και σύνταξη στα 2/5 της τραγωδίας, και για σχόλια αναπαρήγε ένα ερμηνευτικά υπόμνημα του 1938. Το μάθημα φυσικά το πέρασα, αλλά δε νομίζω να καταλάβα και πολλά από Ευριπίδη. Κάτι ανάλογο συνέβαινε και με τον Όμηρο. Κοντά σε αυτά, υπήρχε και μια πλειάδα εξειδικευμένων αντικειμένων, που δεν είχαν καμία σχέση με την ύλη του ασεπ, και πλέον αναρωτιέμαι τί πρόσφεραν στη φιλολογική μου κατάρτιση.

Με λίγα λογια, κατά τη γνώμη μου, το παραπάνω φαινόμενο, δηλαδή η παροχή πεπαλαιωμένης και ασύνδετα εξειδικευμένης γνώσης, εδράζεται στο ίδιο το διδακτικό προσωπικό. Η έλλειψη ενδιαφέροντος για ανανέωση, η παροχή μασημένης τροφής από τα χρόνια των, πολύ φοβάμαι προπτυχιακών, σπουδών τους, και η άκριτη μετατροπή των διδακτορικών διατριβών τους σε γνωστικά αντικείμενα για ένα ευρύτερο κοινό έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τη συγκεκριμένη κατάσταση.

[VICA]

Νομίζω ότι συγχέουμε τις ακαδημαικές σπουδές και το περιεχόμενό τους με το ζητούμενο μιας απλής διαδικασίας επιλογής προσωπικού.Ας καταθέσω κι εγώ την προσωπική μου εμπειρία λέγοντας ότι είμαι απόλυτα ικανοποιημένη τόσο από το περιεχόμενο των σπουδών μου όσο και από την κατάρτιση που απέκτησα και αξιοποίησα επαγγελματικά.Γιατί, όταν αποφοίτησα εγώ(1993), βγήκα στην αγορά εργασίας άμεσα, αφού ούτε ως νύξη υπήρχε ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ.Και έπρεπε με κάποιο τρόπο να επιβιώσω και το έκανα σχετικά άνετα χωρίς να ετεροαπασχολούμαι ή να επιβαρύνω οικονομικά τους δικούς μου.Αυτή η σχετική άνεση δε νομίζω ότι είναι άσχετη με τη σχολή από την οποία αποφοίτησα, η οποία και μου έδωσε την ευκαιρία να παρακολουθήσω Ιακώβ,Μαρωνίτη,Καζάζη, Μουλλά και άλλους πολλούς, και μου επέτρεψε το 2002-αν θυμάμαι καλά- να ανταποκριθώ επαρκώς στη διδασκαλία της Λυρικής Ποίησης,όταν εντάχθηκε στην ύλη της Β' Λυκείου, γιατί απλά ήταν ένα αντικείμενο για το οποίο ήμουν ήδη-από τη σχολή- προετοιμασμένη. Αλλά όλα αυτά τι σχέση έχουν με μια διαδικασία επιλογής προσωπικού με στόχο την εξολόθρευση των περισσότερων;Είναι δυνατόν να περιμένουμε από τα πανεπιστήμια να μας προετοιμάζουν για να παίζουμε  τυχερά παιχνίδια με μιαν επίφαση επιστημοσύνης;Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι ο προσανατολισμός της ύλης του ΑΣΕΠ δεν ευνοεί τους αποφοίτους κάποιων τμημάτων.Εκτός κι αν αποφοιτούν στα 22-23 και για μια πενταετία "διαβάζουν ΑΣΕΠ".Ε τότε αλλάζει το πράγμα.Είναι σα να πήραν δεύτερο πτυχίο.
Και μια πληροφορία: η διδακτική αρχαίων,νέων ήταν άγνωστη λέξη για μας του 1993.Πλήρης η απουσία της από τα προγράμματα σπουδών.Κάτι παιδαγωγικά επιλογής μόνο υπήρχαν που τα περνούσαμε με 2 ώρες διάβασμα.

[PDE ads]

[anthios]

Καλημέρα
όντας απόφοιτη της κλασσικής φιλολογίας της Αθήνας, συμφωνώ ιδιαίτερα με τον xt15gr. τα μαθήματα (ο τρόπος εξέτασης τους δηλ) στη σχολή ήταν και παρωχημένα και ανεπαρκή για τον διαγωνισμό του Ασεπ. Αυτό που συνέβαινε ήταν ένα εξαντλητικό ξεσκόνισμα του αρχαίου κειμένου (ορθογραφία, κριτικά υπομνήματα κλπ) στο βαθμό που χανόταν η ουσία του κειμένου. Κι ενώ μαθαίναμε σε ένα καθαρά φιλολογικό τρόπο εργασίας (στο κείμενο δηλ), με τον Ασεπ μας ζητείται να τον ξεχάσουμε και να εξεταστούμε με άλλους όρους. Και το κακό δεν είναι η διαδικασία προσαρμογής σ αυτόν τον τρόπο αλλά η άγνοια για το τι μας περιμένει κάθε φορά. Γιατί  σύμφωνα με τη φετινή ύλη αρχαίων κανείς δεν μου απέκλειε ότι θα μου ζητήσουν τα χορικά της Αντιγόνης ή την μετάφραση σε τμήμα των Ηθικών Νικομαχείων που δεν περιλαμβάνεται στην ύλη της γ λυκείου. Και προσωπικά κατανάλωσα τον χρόνο μου στην μελέτη και αυτών ,για να μου δώσουν στην εξέταση και τις μεταφράσεις  (που ήταν στην ύλη του γνωστικού μου αντικειμένου)!Παράλληλα οι απόφοιτοι του φιλολογικού έχουν μηδαμινή γνώση της ιστορίας (ένα μάθημα υποχρεωτικό ιστορίας και αυτό για τα πολιτεύματα με βάση 1 και μοναδικό σύγγραμμα του καθηγητή).Άρα και εκεί σε κάθε διαγωνισμό ξεκινάμε από την αρχή. Συμφωνώ  με τη φίλη που θεωρεί άσχετες τις ακαδημαικές σπουδές με τη διαδικασία επιλογής προσωπικού. Αλλά αυτές καθορίζουν και την μοριοδότηση μας σ αυτόν τον διαγωνισμό. Κι εκεί δεν μπορώ να θεωρήσω ότι κρινόμαστε επί ίσοις όροις (βαθμός πτυχίου ανάλογα με το βαθμό δυσκολίας κάθε τμήματος).
Προσωπικά γνωρίζω 3 άτομα που έχουν διοριστεί στον προηγούμενο διαγωνισμούς του Ασεπ. Έναν απόφοιτο από κάθε τμήμα. Ο συμφοιτητής μου του κλασσικού Αθήνας έγραψε τέλειο γνωστικό και οριακή διδακτική και καλά παιδαγωγικά. Ο φίλος μου από το ιστορικό ΑΠΘ πήγε αρκετά καλά σε όλα όπως και η γνωστή μου από το Φπψ Αθηνας. Όλοι τους περάσαν στον ίδιο διαγωνισμό. Σε καλύτερη σειρά βρισκόταν η κοπέλα του φπψ και λόγω του βαθμού πτυχίου της (άριστος) και λόγω της μοριοδότησής της από προυπηρεσία, πράγμα που δεν ίσχυε με τους άλλους 2.
Όταν ήμουν στη σχολή, υπήρχε η τάση να υποτιμούνται οι συμφοιτητές μας του Φπψ. είχαν μεν μαθήματα του φιλολογικού αλλά με πολύ μικρότερη ύλη και διαφορετικό τρόπο εξέτασης από μας. Δεν μπορώ να τους θεωρώ αδικημένους στον Ασεπ καθώς και για αυτούς η ύλη κάθε φορά είναι σχεδόν πρωτόγνωρη όπως και για μας των υπολοίπων τμημάτων. Αντίθετα μπορούν να διαθέτουν το πλεονέκτημα και ενός πολύ καλού πτυχίου.
Θεωρώ επίσης τον διαγωνισμό ως ένα δεύτερο πτυχίο για όλους μας. Η διαφορά παίζει στις μοριοδοτήσεις του καθενός.

[Λουλου]

Anthios,σωστα ολα αυτα που λες για τις σχολες ,αλλα εμεις σπουδασαμε οχι για να περασουμε στις εξετασεις του ΑΣΕΠ αλλα γιατι αγαπουσαμε την διδασκαλια και μας αρεσαν τα μαθηματα της σχολης που επιλεξαμε ,ταυτοχρονα ομως αποκτησαμε την υποδομη που χρειαζεται ωστε να μπορεσουμε να ανταπεξελθουμε και στην ιστορια που μας ζητουνκαι στην λογοτεχνια και στα αρχαια,δεν μπορω λοιπον να ακουω οι μεν ειναι πιο ευνοημενοι απο τους δε,ολοι στην ιδια μοιρα βρισκομαστε και αντιμετωπιζουμε επι ισοις οροις τις παραλ-λογιες του ΑΣΕΠ.

[ovidius]

Θα συμφωνήσω κι εγώ πως η Σχολή Αποφοίτησης δεν καθορίζει το αν θα πετύχει ή όχι κάποιος στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. Προσωπικά είμαι απόφοιτος του Ιστορικού Αρχαιολογικού και αν πάρουμε μια μια τις ερωτήσεις που τέθηκαν στο Γνωστικό της Ιστορίας τόσο σε αυτόν όσο και στον προηγούμενο διαγωνισμό, δηλώνω ότι κανένα από τα μαθήματα της σχολής μου δεν μπορούσε να τις καλύψει. Αυτό δεν είναι αρνητικό για τη σχολή, κάθε άλλο...Στο Πανεπιστημιο υποτίθεται ότι γνωρίζεις σε βάθος μια επιστήμη και γίνεσαι επιστήμονας μαθαίνοντας να ερευνάς και να ασχολείσαι συστηματικά με το αντικείμενό της. Θα ήταν κατάντια να θεωρούμε ότι είναι καλός Ιστορικός αυτός που ξέρει από που πέρασε η 189η Σταυροφορία ή ποιος έστησε το μνημείο και ποιος το τρόπαιο. Αυτές είναι γνώσεις για να κάνεις τη φιγούρα σου σε μια παρέα καθώς απολαμβάνετε το φραπεδάκι σας ή για να κερδίσεις κάποια χρήματα σε ένα τηλεπαιχνίδι ή για να λύνεις σταυρόλεξα ή για να διορίζεσαι μέσω ΑΣΕΠ.
Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και με τους απόφοιτους των άλλων σχολών.
Επομένως το ΑΣΕΠ δεν αξιολογεί το κατά πόσο γνωρίζουμε το αντικείμενο της επιστήμης μας (που διδαχθήκαμε στο Πανεπιστήμιο).
Μήπως αξιολογεί την ικανότητά μας να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των μαθημάτων του Γυμνασίου και του Λυκείου;
Σίγουρα όχι. Σκεφτείτε τί ερωτήσεις έπεσαν π.χ φέτος στον κλάδο μας :
Αρχαία : Ένα άγνωστο, που εγώ προσωπικά δε θα το δίδασκα σε καμία περίπτωση στο δημόσιο σχολείο, ούτε καν σε φροντιστήριο (μιας και θα απευθυνόταν μόνο σε άριστους μαθητές, που  πλέον σπανίζουν). Μια ερώτηση για τις στερεότυπες εκφράσεις στον Όμηρο στις οποίες νομίζω ότι δεν είναι δυνατόν να επιμείνει κάποιος καθηγητής στο σχολείο, όταν έχει να κάνει με παιδιά Α' Γυμνασίου. Μια ερώτηση για τον Επιτάφιο, ο οποίος πλέον είναι "η ώρα του παιδιού" και διδάσκεται κατά βάση από μετάφραση. Τέλος ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών που στην πλειοψηφία τους είναι άσχετες με τις Εισαγωγές των μαθημάτων που διδάσκονται στη Δευτεροβάθμια
Ιστορία : Στην πλειοψηφία τους, ερωτήσεις εκτός σχολικών βιβλίων.
Νέα : Τα ίδια με την Ιστορία
Παιδαγωγικά : Θεωρίες, που αν θες να επιβιώσεις στο σχολείο, θα πρέπει να τις ξεχάσεις. Ελάχιστα πράγματα από αυτά που αναφέρει η Παιδαγωγική μπορούν να εφαρμοστούν. Άλλωστε και το ίδιο το Υπουργείο δεν τα εφαρμόζει αφού επιμένει σε τάξεις 30 μαθητών, αποδυναμώνοντας κάθε προσπάθεια εξατομικευμένης προσέγγισης των μαθητών
Διδακτική : Το πλάνο ασφαλώς θα πρέπει να υπάρχει στο μυαλό μας όταν κάνουμε μάθημα, αλλά από το "σχεδιάζω ωραίο πλάνο" μέχρι το "κάνω ωραίο μάθημα" υπάρχει χαώδης απόσταση.

[BOEMISSA]

Καλό μεσημέρι σε όλους. Παρακολουθώ μέρες τις συζητήσεις σας και χαίρομαι που επικρατεί η λογική. Μας έχουν βάλει να τρωγόμαστε τόσα χρόνια λες και το μόνο σημαντικό είναι το πτυχίο και η σχολή από όπου αποφοίτησες. Αν δεν ψαχτείς μόνος/η σου, δεν κατεβάσεις βιβλία, δεν ενημερώνεσαι και δε μελετάς συνεχώς δεν μπορείς να λέγεσαι απλώς φιλόλογος.
Το έχω διαπιστώσει όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι με ιδιαίτερα. Πρώτα από όλα το κάνεις για τον εαυτό σου, εσύ πρέπι να γίνεις καλύτερος και μετά για να δώσιεις τα φώτα σου στους μαθητές σου. Πάντα επίκαιρος ο λόγος του Παπανούτσου, θα θυμάστε και τι σχετικό κείμενο με τον καλό δάσκαλο, σις πανελλαδικές του 2003. Έχω τελειώσει το Νεοελληνικό της Φιλολογίας Αθήνας. Σας πληροφορώ ότι αισθάνομαι ανεπαρκής από τη φοίτησή μου, λίγα ήταν τα μαθήματα που με βοήθησαν και θεώρησα αξιόλογα. Αναλωθήκαμε σε περιττά και ανούσια πράγματα. Το ενδιαφέρον το βρήκα μόλις αποφοίτησα, όσο ήμουν στη σχολή ένιωθα ένα φόρτο μεγάλο και μια απέχθεια για το όλο κλίμα που επικρατούσε. Παρόλα αυτά δεν έχω μετανιώσει για τις σπουδές μου. Το μόνο που με πονά΄είναι ότι δε μας δίνουν αρκετές ευκαιρίες για να πάψουμε να νιώθουμε ανασφαλείς και άχρηστοι. Ελπίζω να γίνει κάτι γρήγορα και να μπορέσουμε να διδάξουμε σε ένα δημόσιο σχολείο.

[eleftheria]

Θεωρώ επίσης τον διαγωνισμό ως ένα δεύτερο πτυχίο για όλους μας.

Είναι η σωστότερη κουβέντα που έχω ακούσει ως τώρα γι' αυτό το θέατρο του παραλόγου που ονομάζεται ΑΣΕΠ.

[eleftheria]

Θα ήταν κατάντια να θεωρούμε ότι είναι καλός Ιστορικός αυτός που ξέρει από που πέρασε η 189η Σταυροφορία ή ποιος έστησε το μνημείο και ποιος το τρόπαιο. Αυτές είναι γνώσεις για να κάνεις τη φιγούρα σου σε μια παρέα καθώς απολαμβάνετε το φραπεδάκι σας ή για να κερδίσεις κάποια χρήματα σε ένα τηλεπαιχνίδι ή για να λύνεις σταυρόλεξα ή για να διορίζεσαι μέσω ΑΣΕΠ.

Επίσης πολύ σωστός κι ο Ovidius. Το ζήτημα είναι ότι λέμε...λέμε...λέμε... Μέχρι πότε, όμως, θα ανεχόμαστε αυτόν τον εξευτελισμό, δεν ξέρω.

[ioanna89]

Ίσως πριν από το 2005, που ήταν διαφορετικός ο τρόπος εξέτασης (2 γνωστικά-2 διδακτικές κατ' επιλογήν και ερωτήσεις ανάπτυξης σε όλα), να έπαιζε μεγαλύτερο ρόλο το αντικείμενο των σπουδών. Οι περισσότεροι γνωστοί μου διοριστέοι (ή με καλές επιδόσεις) του 2000 και του 2002 ήταν απόφοιτοι Φιλολογικού που είχαν επιλέξει Αρχαία-Νέα. Ειδικά τα θέματα Αρχαίων του 2000 ήταν κατά τη γνώμη μου πολύ απαιτητικά για τους αποφοίτους των άλλων τμημάτων (και στο γνωστικό και στη διδακτική υπήρχε ερώτηση για βιβλιογραφία).

Επίσης πολύ σωστός κι ο Ovidius. Το ζήτημα είναι ότι λέμε...λέμε...λέμε... Μέχρι πότε, όμως, θα ανεχόμαστε αυτόν τον εξευτελισμό, δεν ξέρω.

Ανεχόμαστε τον εξευτελισμό γιατί έχουμε υποταχτεί -εκόντες άκοντες- στην ατομοκεντρική νοοτροπία του διαγωνισμού: καθένας παλεύει μόνος του και όλα είναι θέμα προσωπικής προσπάθειας και τύχης. Πόσοι έχουμε πραγματικά τη διάθεση να κάνουμε κάτι συλλογικό, πέρα από το να κάνουμε ομαδική ψυχοθεραπεία στα φόρουμ;
Όλοι αισθανόμαστε τον εμπαιγμό και αγανακτούμε, αλλά τελικά υποτασσόμαστε. Πριν από τον διαγωνισμό σκεφτόμαστε πώς θα βγάλουμε την ύλη και μετά προσπαθούμε να υπολογίσουμε πόσο γράψαμε και πού θα κινηθούν οι βάσεις. Μετά τα αποτελέσματα, όσοι διορίζονται ξεχνάνε τι πέρασαν και οι υπόλοιποι πάλι από την αρχή...

[ovidius]

καθένας παλεύει μόνος του και όλα είναι θέμα προσωπικής προσπάθειας και τύχης. Πόσοι έχουμε πραγματικά τη διάθεση να κάνουμε κάτι συλλογικό, πέρα από το να κάνουμε ομαδική ψυχοθεραπεία στα φόρουμ;
Όλοι αισθανόμαστε τον εμπαιγμό και αγανακτούμε, αλλά τελικά υποτασσόμαστε. Πριν από τον διαγωνισμό σκεφτόμαστε πώς θα βγάλουμε την ύλη και μετά προσπαθούμε να υπολογίσουμε πόσο γράψαμε και πού θα κινηθούν οι βάσεις. Μετά τα αποτελέσματα, όσοι διορίζονται ξεχνάνε τι πέρασαν και οι υπόλοιποι πάλι από την αρχή...

Πολύ σωστά. Ειδικά για εμάς τους φιλόλογους ισχύει απόλυτα. Είμαστε ο κλάδος με την πιο μεγάλη συμμετοχή στο διαγωνισμό. Ανταγωνιζόμαστε για λιγοστές θέσεις σε αναλογία με το πόσοι δίνουμε. Είμαστε μάλλον οι πιο καλά προετοιμασμένοι. Έχουμε τα περισσότερα αντικείμενα εξέτασης. Έίμαστε οι καλύτεροι πελάτες σε φροντιστήρια και βιβλιοπωλεία που εμπορεύονται έλπίδες και συνταγές διορισμού. Υπολογίζουμε για εβδομάδες μετα το διαγωνισμό τα μόριά μας και τελικά 19 στους 20 καταλήγουμε να μαζεύουμε τα συντρίμια μας τα καλοκαίρια που λήγουν σε μονό αριθμό (2005, 2007, 2009...) και να μεταθέτουμε τη ζωή μας μια διετία αργότερα.

[Syllas]

Αληθινά όλα αυτά που γράφετε και με εκφράζουν απόλυτα. Να προσθέσω κάτι: είμαστε και οι πιο ανοργάνωτοι αποτυχόντες. Βλέπω και εγώ γνωστούς μου από γερμανική φιλολογία αποτυχόντες να έχουν κάνει σύλλογο και να κατεβαίνουν από Θεσσαλονίκη κάθε τόσο στο υπουργείο Παιδείας και το αποτέλεσμα: από 82 θέσεις το 2005 διεκδίκησαν και πέτυχαν 396 φέτος, διεκδίκησαν τις θέσεις τους στα δημοτικά και στα γυμνάσια που τους στερούσαν και απέκρυπταν οι διευθυντές, ενώ οι γονείς των παιδιών και τα παιδιά ζητούσανε γερμανικά σαν δεύτερη γλώσσα, πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι και από νομό σε νομό και κατέγραφαν την κατάσταση κ.ο.κ. Πιστεύω ότι η πρώτη ενέργεια ενός τέτοιου συλλόγου θα πρέπει να είναι η διεκδίκηση από το υπουργείο ενός κατά πολύ αυξημένου αριθμού θέσεων, αφού πρώτα συγκεντρώσουμε στοιχεία για τα κενά και τις ανάγκες στον κλάδο ΠΕ02. Άρα πριν ακόμη και από τη διεκδίκηση επιβάλλεται η συγκέντρωση στοιχείων για την κατάσταση στον κλάδο ΠΕ 02 και για τις ανάγκες της εκπαίδευσης από ΠΕ 02.Εδώ από Θεσσαλονική πόσοι είστε για να καταλάβουμε αν μπορεί να γίνει και κάτι εκτός Αθηνών.

[eleftheria]

Syllas, μπορείς να μεταφέρεις καλύτερα το μήνυμα σου εδώ; http://www.pde.gr/index.php?topic=1319.0
Για να αρχίσουμε να συζητάμε για το πρακτικό μέρος του θέματος