Ηλικία και ΑΣΕΠ

[stroumfita]

Θα ήθελα να ακούσετε μια συμβουλή ακόμα κι αν δεν συμφωνήσετε  από μία....παντρεμένη. Τα σχέδια γάμου δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τον ΑΣΕΠ και τον ενδεχόμενο διορισμό. Όταν βρίσκεις τον άνθρωπό σου και σε βρίσκει και αυτός και υπάρχει πραγματική αγάπη, κανένας ΑΣΕΠ δε θα καθυστερήσει την επιλογή σας. Αυτό θα το διαπιστώσετε αργά ή γρήγορα και εσείς.

Επίσης, όταν παντρεύεσαι τον άνθρωπό σου δεν κάνεις σκέψεις του στυλ "να με ταϊζει εμένα ένας άντρας". Δεν είναι πλέον δύο άτομα τότε. Είναι μια οικογένεια και αν μπορεί να βοηθήσει εσένα θα το κάνει εφόσον σ΄αγαπά και εφόσον κερδίζει περισσότερα χρήματα. Το ίδιο θα έπρεπε να κάνει και η γυναίκα αν βρισκόταν σε πλεονεκτικότερη οικονομικά θέση. Δεν είναι θέμα αξιοπρέπειας, δεν είναι χωριστά ταμεία και σπίτια, γιατί τότε απλά δεν υπάρχει γάμος!
Από την άλλη δε θα θεωρούσα το γάμο επένδυση ζωής, γιατί με τις σύγχρονες συνθήκες δεν είναι εύκολο αυτή να αποδίδει πάντα. Είναι μια συνεχής προσπάθεια, είναι σα να δίνεις κάθε μέρα εξετάσεις και να πρέπει να είσαι επιτυχών για να μπορείς να τον διατηρείς ζωντανό!

Προχωρήστε μπροστά με όνειρα για διορισμό αλλά μην σκέφτεστε πως μόνο μέσα από το διορισμό θα εξασφαλίσετε τα όνειρα ζωής...

συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.. εξάλλου όταν έχεις δίπλα σου τον άνθρωπο της ζωής σου νιώθεις μια παραπάνω ασφάλεια ότι έχεις πετύχει ένα σημαντικό βήμα της ζωής σου και απομένει άλλο ένα για να εξασφαλιστείς και επαγγελματικά... και δεν αρχίζει η ζωή σε έναν διορισμό ούτε τελειώνει... σίγουρα αισθάνεσαι μια ασφάλεια παραπάνω άμα διοριστείς .. δε συγκρίνεται όμως με την ασφάλεια που σου παρέχει μια αληθινή και υγιής σχέση. Καλή επιτυχία σε όλους!

[PDE ads]

[semeli ΠΕ02]

Συμφωνώ απόλυτα με frerar και stroumfita. Τι σχέση έχει ο διαγωνισμός με το γάμο;;; Δεν κατάλαβα πώς μπλεχτήκαμε. Για να πω προσωπικό παράδειγμα, είμαι παντρεμένη εδώ και 1μιση χρόνο περίπου, χωρίς να είμαι διορισμένη. Φυσικά και εργάζομαι στον ιδιωτικό τομέα, δεν το βρίσκω όμως λογικό να περιμέναμε πότε και αν θα διοριστώ για να κάνουμε αυτό το βήμα, εφόσον είχαμε ήδη περάσει πολλά και νιώθαμε έτοιμοι για το βήμα αυτό. Γιατί πολύ απλά μπορεί να αργήσω πολύ να διοριστώ, ίσως και ποτέ, κανείς δεν ξέρει. Δεν θα άφηνα το διαγωνισμό να καθορίσει τη ζωή μου. Ας ξεκολλήσουμε λίγο από την νοοτροπία του δημοσίου, ανήκει σε άλλες εποχές και άλλες γενιές- σε αυτές που κατάντησαν την Ελλάδα στο σημερινό της χάλι και εμάς να τρέχουμε και να μην φτάνουμε. Δεν σημαίνει ότι όποιος δεν είναι στο δημόσιο δεν έχει ζωή. Υπάρχουν άτομα του ιδιωτικού τομέα που είναι πολύ πιο επιτυχημένα και δημιουργικά από του δημοσίου. Σίγουρα οι συνθήκες εργασίας εκεί είναι πιο δύσκολες. Όσο όμως είμαστε υγιείς, κανένας μας δεν χάνεται. Σε όποιον κλάδο και αν εργάζεται.

[τυχερούλα2]

frerar, strumfita και semeli συμφωνώ μαζί σας!
ariadni στους γάμους δε το γλεντάνε; έτσι νόμιζα... έτσι κάνουμε εμείς στο χωριό μας. συγγνωμη αν σε πείραξε.
maryk για τα αφρικανάκια το είπα έτσι αν και πραγματικά συγκινούμαι όταν τα βλέπω.
σχετικά με τα οικονομικά μου και εγώ εδώ και ένα χρόνο συντηρούμαι από τους δικούς μου. πληγώνεται βέβαια ο εγωισμός μου αλλά το να
δώσω ασεπ ήταν πρωτίστως οικογενειακή επιλογή.
όσον αφορά τη σύνδεση του γάμου με τον διορισμό ομολογώ ότι δεν είσαι η εξαίρεση... οι περισσότεροι γνωστοί μου όντως περιμένουν έναν τουλάχιστον διορισμό στο δημόσιο για να προχωρήσουν. όμως δυστυχώς κάποιοι περιμένουν ακόμα εδώ και χρόνια...
δε δέχομαι να υποκύψω σε έναν τέτοιο ας τον πούμε εκβιασμό από ένα απρόσωπο και σκληρό κατεστημένο...
εξάλλου το να βρούμε άλλη δουλειά δεν είναι υποτιμητικό. εγώ θα το προσπαθούσα, γιατί τα ιδιαίτερα με κούρασαν,  αλλά παρουσίασα πρόβλημα υγείας και εγκατέλειψα την προσπάθεια.
τέλος πραγματικά θεωρώ τομάρι έναν άντρα που δε θεωρεί δεδομένο ότι μετά το γάμο τα λεφτά ανήκουν στην οικογένεια, και βάζει το μαχαίρι στο λαιμό της κοπέλας να βρει δουλειά...

[TEM]

Η δουλειά καθορίζει το γάμο,με την ύπαρξή της ή όχι και όχι ειδικά η δουλειά στο δημόσιο.
Αν υπάρχει δουλειά γιατί να μην προχωρήσεις σε γάμο.
Αν όμως δεν υπάρχει πως θα παντρευτείς?
Ποιος θα σε συντηρήσει εσένα και την οικογένειά σου?
Οι γονείς?
Και αυτό το βάρος οι γονείς θα το κουβαλήσουν?
Είναι τραγικό να περιμένει κάποιος σώνει και ντε να διοριστεί για να παντρευτεί,δεδομένου ότι έχει δουλειά που να μπορεί να το συντηρήσει.

[PDE ads]

[maryk]

Όταν βρίσκεις τον άνθρωπό σου και σε βρίσκει και αυτός και υπάρχει πραγματική αγάπη, κανένας ΑΣΕΠ δε θα καθυστερήσει την επιλογή σας. Αυτό θα το διαπιστώσετε αργά ή γρήγορα και εσείς.

Άντε βρίσκεις τον άνθρωπό σου,υπάρχει αγάπη κ τον παντρεύεσαι...Μετά ούσα αδιόριστη τί θα φας?Αγάπη?Η αγάπη δυστυχώς γεμίζει ψυχές αλλά όχι στομάχια.

Τι σχέση έχει ο διαγωνισμός με το γάμο;;; Δεν κατάλαβα πώς μπλεχτήκαμε. Για να πω προσωπικό παράδειγμα, είμαι παντρεμένη εδώ και 1μιση χρόνο περίπου, χωρίς να είμαι διορισμένη. Φυσικά και εργάζομαι στον ιδιωτικό τομέα, δεν το βρίσκω όμως λογικό να περιμέναμε πότε και αν θα διοριστώ για να κάνουμε αυτό το βήμα, εφόσον είχαμε ήδη περάσει πολλά και νιώθαμε έτοιμοι για το βήμα αυτό. Γιατί πολύ απλά μπορεί να αργήσω πολύ να διοριστώ, ίσως και ποτέ, κανείς δεν ξέρει. Δεν θα άφηνα το διαγωνισμό να καθορίσει τη ζωή μου. Ας ξεκολλήσουμε λίγο από την νοοτροπία του δημοσίου, ανήκει σε άλλες εποχές και άλλες γενιές- σε αυτές που κατάντησαν την Ελλάδα στο σημερινό της χάλι και εμάς να τρέχουμε και να μην φτάνουμε. Δεν σημαίνει ότι όποιος δεν είναι στο δημόσιο δεν έχει ζωή. Υπάρχουν άτομα του ιδιωτικού τομέα που είναι πολύ πιο επιτυχημένα και δημιουργικά από του δημοσίου. Σίγουρα οι συνθήκες εργασίας εκεί είναι πιο δύσκολες. Όσο όμως είμαστε υγιείς, κανένας μας δεν χάνεται. Σε όποιον κλάδο και αν εργάζεται.

Φυσικά και όταν έχεις δουλειά μπορείς να κάνεις αντίστοιχα βήματα.Μίλησα για το ενδεχόμενο διορισμού και γάμου δεδομένου ότι δεν υπάρχει κάποια άλλη δουλειά.

σχετικά με τα οικονομικά μου και εγώ εδώ και ένα χρόνο συντηρούμαι από τους δικούς μου. πληγώνεται βέβαια ο εγωισμός μου αλλά το να
δώσω ασεπ ήταν πρωτίστως οικογενειακή επιλογή.

Το να δώσεις ασεπ κατά τη γνώμη μου είναι προσωπική επιλογή και μόνο,όχι οικογενειακή.

Η δουλειά καθορίζει το γάμο,με την ύπαρξή της ή όχι και όχι ειδικά η δουλειά στο δημόσιο.
Αν υπάρχει δουλειά γιατί να μην προχωρήσεις σε γάμο.
Αν όμως δεν υπάρχει πως θα παντρευτείς?
Ποιος θα σε συντηρήσει εσένα και την οικογένειά σου?
Οι γονείς?
Και αυτό το βάρος οι γονείς θα το κουβαλήσουν?
Είναι τραγικό να περιμένει κάποιος σώνει και ντε να διοριστεί για να παντρευτεί,δεδομένου ότι έχει δουλειά που να μπορεί να το συντηρήσει.

Συμφωνώ απόλυτα. απλά ένα ενδεχόμενο είναι το να επιδιώκει κάποιος το διορισμό και μετά να σκεφτεί το γάμο αλλά όλα αυτά βέβαια με την προυπόθεση ότι υπάρχει περιθώριο χρόνου...

Επιπλέον επειδή θεωρώ ότι ο γονιός πρέπει να βρίσκεται κοντά στα παιδιά πιστεύω ότι το ωράριο της ιδιωτικής εκπαίδευσης είναι ένα τεράστιο αγκάθι για μια οικογένεια!

[frerar]

Μην είσαι τόσο κυνική...σκέψου πως το επάγγελμα που επιλέξαμε είναι σκληρό και πως όπως σε όλα τα επαγγέλματα έτσι και σε αυτό μπορείς να αποδείξεις την αξία σου και να πας πολύ ψηλά ακόμα και στον ιδιωτικό τομέα (και με χρήματα διπλάσια και ...από αυτά που σου δίνει το δημόσιο). Κανένας καλός δε χάνεται αρκεί να προσπαθεί. Δες και την άλλη όψη του νομίσματος. Δες και άλλες περιπτώσεις...εγώ για παράδειγμα σκέφτομαι πως όντας επιτυχούσα στον ΑΣΕΠ κάποια στιγμή θα διοριστώ, θα έχω μεν την εξασφάλιση (αν ο διορισμός θεωρείται πως εξασφαλίζει κάτι), αλλά σκέφτομαι και τα χρήματα που βγάζω τώρα...

Προσπάθησε λίγο να καταλάβεις και την άλλη οπτική...

[frerar]

Μην είσαι τόσο κυνική...σκέψου πως το επάγγελμα που επιλέξαμε είναι σκληρό και πως όπως σε όλα τα επαγγέλματα έτσι και σε αυτό μπορείς να αποδείξεις την αξία σου και να πας πολύ ψηλά ακόμα και στον ιδιωτικό τομέα (και με χρήματα διπλάσια και ...από αυτά που σου δίνει το δημόσιο). Κανένας καλός δε χάνεται αρκεί να προσπαθεί. Δες και την άλλη όψη του νομίσματος. Δες και άλλες περιπτώσεις...εγώ για παράδειγμα σκέφτομαι πως όντας επιτυχούσα στον ΑΣΕΠ κάποια στιγμή θα διοριστώ, θα έχω μεν την εξασφάλιση (αν ο διορισμός θεωρείται πως εξασφαλίζει κάτι), αλλά σκέφτομαι και τα χρήματα που βγάζω τώρα...

Προσπάθησε λίγο να καταλάβεις και την άλλη οπτική...

Επίσης σκέψου πως υπάρχουν άνθρωποι που στο δίλημμα άδειο στομάχι ή ψυχή, βάζουν πρώτα την ψυχή. Όλοι μας γνωρίζουμε ανθρώπους με γεμάτα στομάχια και δυστυχείς ψυχές.

[maryk]

Μην είσαι τόσο κυνική...σκέψου πως το επάγγελμα που επιλέξαμε είναι σκληρό και πως όπως σε όλα τα επαγγέλματα έτσι και σε αυτό μπορείς να αποδείξεις την αξία σου και να πας πολύ ψηλά ακόμα και στον ιδιωτικό τομέα (και με χρήματα διπλάσια και ...από αυτά που σου δίνει το δημόσιο). Κανένας καλός δε χάνεται αρκεί να προσπαθεί. Δες και την άλλη όψη του νομίσματος. Δες και άλλες περιπτώσεις...εγώ για παράδειγμα σκέφτομαι πως όντας επιτυχούσα στον ΑΣΕΠ κάποια στιγμή θα διοριστώ, θα έχω μεν την εξασφάλιση (αν ο διορισμός θεωρείται πως εξασφαλίζει κάτι), αλλά σκέφτομαι και τα χρήματα που βγάζω τώρα...

Προσπάθησε λίγο να καταλάβεις και την άλλη οπτική...

Σε μια τέτοια περίπτωση η γνώμη μου είναι ότι θυσιάζεις προσωπικό χρόνο με τα παιδιά σου για το οικονομικό συμφέρον.
Πιο κυνικό θεωρώ το να προτιμώ την οικονομική εξασφάλιση από την συνεισφορά μου στην ανατροφή των παιδιών παρά το να πιστεύω ότι το ωράριο της ιδιωτικής εκπαίδευσης είναι τέτοιο που δεν μου επιτρέπει να μεγαλώσω εγώ τα παιδιά μου και αναγκάζεται να τα μεγαλώσει ο παππούς και η γιαγιά..
Θεωρώ ότι υπάρχουν αξίες στη ζωή πιο πολύτιμες από την οικονομική εξασφάλιση.Μπορώ να βολευτώ και με λιγότερα χρήματα αρκεί να βιώσω όσο περισσότερο γίνεται αυτές τις αξίες.
Τονίζω πάλι ότι όσα αναφέρω είναι προσωπική μου άποψη και στάση ζωής...

Επίσης σκέψου πως υπάρχουν άνθρωποι που στο δίλημμα άδειο στομάχι ή ψυχή, βάζουν πρώτα την ψυχή. Όλοι μας γνωρίζουμε ανθρώπους με γεμάτα στομάχια και δυστυχείς ψυχές.

Μιλάμε για πραγματικό πρόβλημα επιβίωσης...Λες ότι σε ενδεχόμενο διορισμό σκεφτεσαι τα χρήματα που βγάζεις τώρα...Πρέπει να ξέρεις όμως ότι εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι ή οικογένειες με τεράστια οικονομικά προβλήματα.

[stroumfita]

Μην είσαι τόσο κυνική...σκέψου πως το επάγγελμα που επιλέξαμε είναι σκληρό και πως όπως σε όλα τα επαγγέλματα έτσι και σε αυτό μπορείς να αποδείξεις την αξία σου και να πας πολύ ψηλά ακόμα και στον ιδιωτικό τομέα (και με χρήματα διπλάσια και ...από αυτά που σου δίνει το δημόσιο). Κανένας καλός δε χάνεται αρκεί να προσπαθεί. Δες και την άλλη όψη του νομίσματος. Δες και άλλες περιπτώσεις...εγώ για παράδειγμα σκέφτομαι πως όντας επιτυχούσα στον ΑΣΕΠ κάποια στιγμή θα διοριστώ, θα έχω μεν την εξασφάλιση (αν ο διορισμός θεωρείται πως εξασφαλίζει κάτι), αλλά σκέφτομαι και τα χρήματα που βγάζω τώρα...

Προσπάθησε λίγο να καταλάβεις και την άλλη οπτική...

Επίσης σκέψου πως υπάρχουν άνθρωποι που στο δίλημμα άδειο στομάχι ή ψυχή, βάζουν πρώτα την ψυχή. Όλοι μας γνωρίζουμε ανθρώπους με γεμάτα στομάχια και δυστυχείς ψυχές.

και κακά τα ψέματα δεν πεινάμε κιόλας στον κάδο μας.... όλο και κάποιο μαθηματάκι θα βρεθεί να κάνει έστω και ο πιο άσχετος....

[semeli ΠΕ02]

Εντάξει ρε παιδιά, αν αρχίσουμε τώρα, δεν μας κάνουν τα ωράρια του ιδιωτικού τομέα, δεν μας κάνει το ένα, το άλλο...Θα περιμένουμε ες αεί το διορισμό στο δημόσιο και κάποια στιγμή καταντάει ψυχαναγκασμός να σκέφτεσαι ή δημόσιο ή τίποτα. Αν και νομίζω ότι όταν βρούμε τον κατάλληλο άνθρωπο, αλλάζουν οι απόψεις. Όταν έχετε περάσει πράγματα μαζί και θεωρείτε ότι είναι η κατάλληλη στιγμή, δεν θα του πεις, κάτσε περιμένε πότε θα διοριστώ και παντρευόμαστε μετά. Αλλιώς το σκέφτεσαι όταν δεν υπάρχει και αλλιώς όταν το πρόσωπο είναι υπαρκτό. Τώρα περί χρόνου με την οικογένεια, σημασία έχει ο ΠΟΙΟΤΙΚΟΣ χρόνος που περνάει κανείς με τα παιδιά του, όχι η ποσότητα. Δεν είναι ανάγκη να είμαστε ο ένας πάνω στον άλλον όλη μέρα, άντρας-γυναίκα-παιδιά, ας υπάρχει και προσωπικός χώρος και χρόνος. Γνωρίζω πλείστα παραδείγματα γυναικών που ασχολούνταν με οικιακά και ως εκ τούτου διέθεταν άπλετο χρόνο στα παιδιά τους, επί της ουσίας όμως δεν τους προσέφεραν ΤΙΠΟΤΑ.

[frerar]

Εντάξει ρε παιδιά, αν αρχίσουμε τώρα, δεν μας κάνουν τα ωράρια του ιδιωτικού τομέα, δεν μας κάνει το ένα, το άλλο...Θα περιμένουμε ες αεί το διορισμό στο δημόσιο και κάποια στιγμή καταντάει ψυχαναγκασμός να σκέφτεσαι ή δημόσιο ή τίποτα. Αν και νομίζω ότι όταν βρούμε τον κατάλληλο άνθρωπο, αλλάζουν οι απόψεις. Όταν έχετε περάσει πράγματα μαζί και θεωρείτε ότι είναι η κατάλληλη στιγμή, δεν θα του πεις, κάτσε περιμένε πότε θα διοριστώ και παντρευόμαστε μετά. Αλλιώς το σκέφτεσαι όταν δεν υπάρχει και αλλιώς όταν το πρόσωπο είναι υπαρκτό. Τώρα περί χρόνου με την οικογένεια, σημασία έχει ο ΠΟΙΟΤΙΚΟΣ χρόνος που περνάει κανείς με τα παιδιά του, όχι η ποσότητα. Δεν είναι ανάγκη να είμαστε ο ένας πάνω στον άλλον όλη μέρα, άντρας-γυναίκα-παιδιά, ας υπάρχει και προσωπικός χώρος και χρόνος. Γνωρίζω πλείστα παραδείγματα γυναικών που ασχολούνταν με οικιακά και ως εκ τούτου διέθεταν άπλετο χρόνο στα παιδιά τους, επί της ουσίας όμως δεν τους προσέφεραν ΤΙΠΟΤΑ.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

[maryk]

Εντάξει ρε παιδιά, αν αρχίσουμε τώρα, δεν μας κάνουν τα ωράρια του ιδιωτικού τομέα, δεν μας κάνει το ένα, το άλλο...Θα περιμένουμε ες αεί το διορισμό στο δημόσιο και κάποια στιγμή καταντάει ψυχαναγκασμός να σκέφτεσαι ή δημόσιο ή τίποτα. Αν και νομίζω ότι όταν βρούμε τον κατάλληλο άνθρωπο, αλλάζουν οι απόψεις. Όταν έχετε περάσει πράγματα μαζί και θεωρείτε ότι είναι η κατάλληλη στιγμή, δεν θα του πεις, κάτσε περιμένε πότε θα διοριστώ και παντρευόμαστε μετά. Αλλιώς το σκέφτεσαι όταν δεν υπάρχει και αλλιώς όταν το πρόσωπο είναι υπαρκτό. Τώρα περί χρόνου με την οικογένεια, σημασία έχει ο ΠΟΙΟΤΙΚΟΣ χρόνος που περνάει κανείς με τα παιδιά του, όχι η ποσότητα. Δεν είναι ανάγκη να είμαστε ο ένας πάνω στον άλλον όλη μέρα, άντρας-γυναίκα-παιδιά, ας υπάρχει και προσωπικός χώρος και χρόνος. Γνωρίζω πλείστα παραδείγματα γυναικών που ασχολούνταν με οικιακά και ως εκ τούτου διέθεταν άπλετο χρόνο στα παιδιά τους, επί της ουσίας όμως δεν τους προσέφεραν ΤΙΠΟΤΑ.

[τυχερούλα2]

ήξερα ότι οι γυναίκες περιμέναν παλιά τους άντρες να γυρίσουν από τον πόλεμο ή να βρουν μια δουλίτσα για να τα βγάζουν πέρα...ε όχι να βρεις και τον καλό σου και να σου πει ή να του πεις περίμενε τον ασεπ
εξάλλου ο διορισμός μπορεί να έρθει και στα 35 ή στα 40... το ξέρετε ότι οι μαιευτήρες μια γυναίκα μετά τα 27 την χαρακτήριζαν "παρήλιξ" και την υπέβαλλαν σε ειδική αγωγή για να μην παρουσιάσει το παιδί πρόβλημα;
εννοείται βέβαια ότι το παιδί δεν είναι το παν αλλά για όσες θέλουν να κόνουν δε μπορούν να του πουν "περίμενε και συ... προηγείται ο ασεπ" !

[stroumfita]

δηλαδή ορισμένες πιστεύετε ότι αξίζει να μείνετε μόνες και άτεκνες μέχρι τα 40 προκειμένου να έρθει ο διορισμός;; είναι δυνατόν μία εκπαιδευτικος , που υποτίθεται αγαπά και τα παιδιά για να επιλέξει αυτό το επάγγελμα , να μη θέλει να αποκτήσει δικά της;
τι να πω... δε φταίτε εσείς αλλά η κατάσταση που σας έχει οδηγήσει να σκέφτεστε έτσι.. και πάλι όμως λέω αλλάξτε μυαλά δεν αρχίζει η ζωή στον ΑΣΕΠ ούτε τελειώνει.. Συνέλθετε ρεεεεε!!!!!!!!