0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
εγώ πάντως πέρυσι είχα μια συνάδελφο που ντυνόταν σαν να ερχόταν από τα μπουζούκια κατευθείαν... (βάψιμο, μαλλί, φόρεμα στάπλες-κοντό, κρέμα σώματος με γκλίτερ για να λαμπιρίζει... & 12ποντες γόβες...) Ήταν όμως χάρμα οφθαλμών... Στην τάξη θεά, όλοι σούζα και ευχαριστημένοι... στο διάλειμμα άνετη και γελαστή, άμεση και συνεργάσιμη με όλους... Ο διευθυντής μάλιστα μια μέρα (μεταξύ σοβαρού και αστείου) μου είπε: θεολόγε... δεν λες τίποτα για το ντύσιμο? κι εγώ του είπα πάλι μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι πέρα από το ότι δεν ήταν δική μου δουλειά και αφού δεν υπάρχουν παράπονα από παιδιά και γονείς ότι δεν με απασχολεί η εμφάνιση της διότι, πέρα από το ότι είναι μια κούκλα, σε όλα τα άλλα είναι εξαιρετική και καλύτερη απο πολλούς "δήθεν" του σχολείου μας... Το μόνο που μου είπε είναι ότι όντως είναι χάρμα οφθαλμών και ότι και αυτός δεν έχει κανένα πρόβλημα ... το θέμα έληξε εκεί...
Εγώ πάντως σαν μαθήτρια γούσταρα ταγιέρ, καμπαρντίνες και κοστούμια στους καθηγητές μου... Τους θαύμαζα και ήθελα κι εγώ να γίνω έτσι!
Μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος πώς να φορέσω την μαύρη μου καμπαρντίνα στο σχολείο όταν θα καταστραφεί σε μια μέρα από τις κιμωλίες ή πώς θα βάλω τακουνάκι όταν θα πρέπει να προσέχω τα μικρά στην εφημερία μου; Οι συνθήκες της δουλειάς με αναγκάζουν να μην φοράω "καλά" ρούχα. Ας ήμουν σε καμιά τράπεζα....
Μου έχουν γίνει τόσο απαραίτητα που αν τα ξεχάσω τρελαίνομαι!
ΠαράθεσηΜου έχουν γίνει τόσο απαραίτητα που αν τα ξεχάσω τρελαίνομαι!Να το κοιταξεις αυτο...ετσι ξεκιναν ολες οι εμμονες!
Παράθεση από: Αναστασια 76 στις Μαρτίου 10, 2011, 03:09:04 pmΠαράθεσηΜου έχουν γίνει τόσο απαραίτητα που αν τα ξεχάσω τρελαίνομαι!Να το κοιταξεις αυτο...ετσι ξεκιναν ολες οι εμμονες! Λες; πάντως αν στον δρόμο θυμηθώ ότι ξέχασα το κινητό μου σπίτι δεν θα γυρίσω να το πάρω. Αν όμως θυμηθώ ότι ξέχασα τα μαντηλάκια μου θα γυρίσω τρέχοντας!