Παραβατική συμπεριφορά μαθητή

[Έσπερος]

Αρκετές από αυτές τις συμπεριφορές υπάρχουν ήδη σε Ε και Στ τάξεις δημοτικών σχολείων και εσάς σας εντυπωσιάζουν που ο συνάδελφος τις έζησε σε ΕΠΑΛ… Είμαστε αποδυναμωμένοι και σε πολλά σχολεία που βάζει πλάτη ο διευθυντής, τον αδειάζει ο προϊστάμενος μόλις πάει κάποιος ωρυόμενος γονιός. Φτάσαμε να νιώθουμε τυχεροί για κάθε μέρα που γυρνάμε σπίτι μας και παλέψαμε τη μέρα χωρίς να μας επιτεθεί κάποιος, γονιός ή μαθητής. Μεγάλη καταντια

Η αλήθεια είναι ότι συντονισμένη καφρίλα προσαρμοσμένη απλα σε διαφορετική ηλικία, έχω συναντήσει και στο γυμνάσιο και γνωριζω ότι συμβαίνει και στα δημοτικά (όπου υπάρχει και το bullying από τους γονείς). Στα ΕΠΑΛ αυτό όλο κορυφώνεται λόγω ηλικίας, υπερβολικής ανεξαρτησίας των παιδιών σε θέματα όπως το τσιγάρο και οι μηχανές, σε μαθησιακές δυσκολίες και άλλες κοινωνικές παθογένειες. Η αρχή όμως, γίνεται αλλού. Η απαξίωση του σχολείου, του κλάδου και του ρόλου μας, από αλλού έρχεται. Οι γονείς δεν τα βάζουν με τους άλλους γονείς, τα βάζουν με τα σχολεία, ενώ είμαστε κι εμείς θύματα αυτής της κατάστασης. Ο κόσμος περιμένει από εμάς να διορθώνουμε αυτά που δεν έφτιαξαν οι γονείς που έχουν ένα ή δυο ή τρία παιδιά και δεν μπορούν να κουμαντάρουν. Το πόσα παιδιά μεγαλώνουν σε ακατάλληλα σπίτια το βλέπουμε πλέον και στις ειδήσεις. Η μια τα σκότωνε, η άλλη τα εκπόρνευε. Ο άνθρωπος που παραιτήθηκε, σε άλλο σύμπαν ζει; Δεν γνωρίζει πώς γίνονται αυτά; Και πάει να επιρρίψει ευθύνη σε εκπαιδευτικούς;

[PDE ads]

[die]

[English]

Εάν σε κάποιο σχολείο έχω βιώσει ανάλογες συμπεριφορές, πρόκειται για σχολεία με διευθυντή τύπου "Κύριος Χαβαλές", αν θυμάστε από την γνωστή ταινία. Και όπως χαρακτηριστικά μού έχει πει μαμά παιδιού που υφίσταται συνεχές bullying "Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι". Με αυτό φυσικά συμφωνεί και η Οργανωσιακή Ψυχολογία (ο διευθυντής καθορίζει το προφίλ ενός οργανισμού, κάπως έτσι το λένε).

Συμφωνώ με όσα λες σχετικά με τον διευθυντή ή τη διευθύντρια του σχολείου. Ελπίζω να μην είναι γενική η τάση αλλά τα τελευταία χρόνια όλο και βλέπω περισσότερους χαλαρούς διευθυντές και εκπαιδευτικούς που με όλα αυτά δυσκολεύονται να κάνουν το μάθημά τους.

[Έσπερος]

Συμφωνώ με όσα λες σχετικά με τον διευθυντή ή τη διευθύντρια του σχολείου. Ελπίζω να μην είναι γενική η τάση αλλά τα τελευταία χρόνια όλο και βλέπω περισσότερους χαλαρούς διευθυντές και εκπαιδευτικούς που με όλα αυτά δυσκολεύονται να κάνουν το μάθημά τους.

Κι εγω έχω χαλαρό διευθυντή και καταλαβαίνω αυτήν την κουλτούρα που διαπερνά το σχολείο. Το πρόβλημα όμως είναι τα σπίτια. Αυτό έχει αλλάξει. Οι γονείς που σιγοντάρουν τα παιδιά σε ο,τι κάνουν, οι γονείς που δεν ασχολούνται, και το χειρότερο θεωρώ, η τελευταία μόδα, οι δήθεν παιδαγωγικά ευαίσθητοι γονείς που όντως ασχολούνται, ασχολούνται σε υπερβολικό βαθμό, θεωρούν ότι τα ξέρουν όλα, μεγαλώνουν μικρούς τυράννους και είναι βέβαιοι ότι οι εκπαιδευτικοί είναι εχθροί, ακατάλληλοι, βασανιστές σαδιστές που ισοπεδώνουν την ευαίσθητη ψυχοσύνθεση των πολύτιμων μικρών χιονονιφαδων τους που δεν ανέχονται ούτε ένα όχι. Αυτή η γενιά γονέων, που δυστυχώς παρακολουθώ από σχετικές ομάδες γιατί έχω μικρό παιδί, σίγουρα έχει κάνει αισθητή την παρουσία της ήδη σε νηπιαγωγεία και δημοτικά και φοβάμαι ότι θα τη δούμε σε μεγάλη έκταση να ξεδιπλώνεται και στη βθμια, σε τέτοιο βαθμό, που ίσως οι καταστάσεις αυτού του επαλ να φαίνονται προτιμότερες. Οι νέοι γονείς είναι στα κάγκελα πριν καν πάει το παιδί τους σχολείο. Έχουν αποφασίσει ότι για όλα φταίει το σχολείο, οι γονείς δεν φέρουν ευθύνη, αν στην τάξη του παιδιού σου τύχει ένα κωλοπαιδο, φταίει το σχολείο και όχι το μπ….., που μεγαλώνει κλπ. Κι αυτε δυστυχώς τα έχω ακούσει και από συναδέλφους γονείς που το παιδί τους όταν πάει σχολείο γίνεται κι αυτό ευαίσθητη χιονονιφαδα που θέλει ειδική μεταχείριση. Επίσης η νέα μόδα, μετά το στάδιο της απεγνωσμένες προσπάθειας να διαγνωστεί το παιδί με πρόβλημα για να έχει ευνοϊκή κατά τη γνώμη τους μεταχείριση, είναι πλέον η υποδιαγνωση. Το κάθε παιδάκι έχει το δικό του ρυθμό, η κάθε μανούλα εμπιστεύεται το ένστικτο της και ξέρει το καλύτερο για το παιδάκι της, μην βάζουμε άδικα ταμπέλες επειδή οι δασκάλες δεν ξέρουν να τα κάνουν καλά κλπ. Χωρίς να θέλω να δικαιολογώ διευθυντές, έχω καταλάβει ότι ειδικά στις πιο μικρές ηλικίες, οι καταγγελίες πάνε σύννεφο για οτιδήποτε. Αν το καρεκλάκι της σκέψης θεωρείται κάτι σαν ηλεκτρική καρέκλα και διαπόμπευση, φαντάζεστε τι θα συμβεί με πιο σοβαρές ποινές σε μεγαλύτερες ηλικιες.

[PDE ads]

[English]

Κι εγω έχω χαλαρό διευθυντή και καταλαβαίνω αυτήν την κουλτούρα που διαπερνά το σχολείο. Το πρόβλημα όμως είναι τα σπίτια. Αυτό έχει αλλάξει. Οι γονείς που σιγοντάρουν τα παιδιά σε ο,τι κάνουν, οι γονείς που δεν ασχολούνται, και το χειρότερο θεωρώ, η τελευταία μόδα, οι δήθεν παιδαγωγικά ευαίσθητοι γονείς που όντως ασχολούνται, ασχολούνται σε υπερβολικό βαθμό, θεωρούν ότι τα ξέρουν όλα, μεγαλώνουν μικρούς τυράννους και είναι βέβαιοι ότι οι εκπαιδευτικοί είναι εχθροί, ακατάλληλοι, βασανιστές σαδιστές που ισοπεδώνουν την ευαίσθητη ψυχοσύνθεση των πολύτιμων μικρών χιονονιφαδων τους που δεν ανέχονται ούτε ένα όχι. Αυτή η γενιά γονέων, που δυστυχώς παρακολουθώ από σχετικές ομάδες γιατί έχω μικρό παιδί, σίγουρα έχει κάνει αισθητή την παρουσία της ήδη σε νηπιαγωγεία και δημοτικά και φοβάμαι ότι θα τη δούμε σε μεγάλη έκταση να ξεδιπλώνεται και στη βθμια, σε τέτοιο βαθμό, που ίσως οι καταστάσεις αυτού του επαλ να φαίνονται προτιμότερες. Οι νέοι γονείς είναι στα κάγκελα πριν καν πάει το παιδί τους σχολείο. Έχουν αποφασίσει ότι για όλα φταίει το σχολείο, οι γονείς δεν φέρουν ευθύνη, αν στην τάξη του παιδιού σου τύχει ένα κωλοπαιδο, φταίει το σχολείο και όχι το μπ….., που μεγαλώνει κλπ. Κι αυτε δυστυχώς τα έχω ακούσει και από συναδέλφους γονείς που το παιδί τους όταν πάει σχολείο γίνεται κι αυτό ευαίσθητη χιονονιφαδα που θέλει ειδική μεταχείριση. Επίσης η νέα μόδα, μετά το στάδιο της απεγνωσμένες προσπάθειας να διαγνωστεί το παιδί με πρόβλημα για να έχει ευνοϊκή κατά τη γνώμη τους μεταχείριση, είναι πλέον η υποδιαγνωση. Το κάθε παιδάκι έχει το δικό του ρυθμό, η κάθε μανούλα εμπιστεύεται το ένστικτο της και ξέρει το καλύτερο για το παιδάκι της, μην βάζουμε άδικα ταμπέλες επειδή οι δασκάλες δεν ξέρουν να τα κάνουν καλά κλπ. Χωρίς να θέλω να δικαιολογώ διευθυντές, έχω καταλάβει ότι ειδικά στις πιο μικρές ηλικίες, οι καταγγελίες πάνε σύννεφο για οτιδήποτε. Αν το καρεκλάκι της σκέψης θεωρείται κάτι σαν ηλεκτρική καρέκλα και διαπόμπευση, φαντάζεστε τι θα συμβεί με πιο σοβαρές ποινές σε μεγαλύτερες ηλικιες.

Συμφωνώ για τους γονείς. Σωστά τα όσα λες. Αλλά αν δεν υπάρχει κάποιος στο σχολείο να τους βάλει όρια, τα πράγματα θα είναι ίδια και χειρότερα. Μεγάλη κουβέντα βέβαια αφού ξέρουμε πως ο εκπαιδευτικός δύσκολα θα βρει το δίκιο του. Πιο πιθανό να διασυρθεί και να χάσει τη δουλειά του.

[Έσπερος]

Συμφωνώ για τους γονείς. Σωστά τα όσα λες. Αλλά αν δεν υπάρχει κάποιος στο σχολείο να τους βάλει όρια, τα πράγματα θα είναι ίδια και χειρότερα. Μεγάλη κουβέντα βέβαια αφού ξέρουμε πως ο εκπαιδευτικός δύσκολα θα βρει το δίκιο του. Πιο πιθανό να διασυρθεί και να χάσει τη δουλειά του.

Το σχολείο θεωρώ ότι μπορεί απλώς να συγκαλύψει ένα πρόβλημα ώστε να εκδηλώνεται σε μικρότερο βαθμό ή να γίνεται πιο μουλωχτά. Όχι ότι αυτό δεν είναι χρησιμο. Αλλά δεν λύνει τις βαθύτερες κοινωνικές αιτίες. Εμείς δεν μπορούμε να μάθουμε τρόπους στο κάθε ανάγωγο είτε είναι 4 είτε 14.και δεν είναι και δουλειά μας. Τα παιδιά έχουν γονείς. Εμείς τα μαθαίνουμε γράμματα.

[leon.]

Το πρόβλημα είναι κοινωνικό. Όχι εκπαιδευτικό.

[erietta]

Σαφώς το πρόβλημα είναι κοινωνικό, αλλά αν πάει ο ίδιος μαθητής σε μια άλλη δημόσια υπηρεσία, π.χ. εφορία, και κάνει τα ίδια, σαν και αυτά που κάνανε στον άνθρωπο, θα συλληφθεί. Αυτή είναι η διαφορά.

[PASAS123]

Το πρόβλημα είναι 100% κοινωνικό και η λύση είναι εκτός σχολείου.
Εμείς ως εκπαιδευτικοί μπορούμε να βοηθήσουμε και υποστηρίξουμε την λύση απο τη πλευρά μας όσο μπορούμε.
Το θέμα είναι ότι κανείς μα κανείς δε το θέτει ως ΣΟ

[menandros]

οι πιο πολλοί  από αυτούς δεν κάνουν για σχολείο επειδή το επίπεδό τους είναι αναντίστοιχο της βαθμίδας όπου φοιτούν Δυστυχώς τους έχουμε ανάγκη, διότι πολλά σχολεία θα εβαζαν λουκέτο

[Έσπερος]

οι πιο πολλοί  από αυτούς δεν κάνουν για σχολείο επειδή το επίπεδό τους είναι αναντίστοιχο της βαθμίδας όπου φοιτούν Δυστυχώς τους έχουμε ανάγκη, διότι πολλά σχολεία θα εβαζαν λουκέτο

Αυτό όμως είναι η κορυφή του παγόβουνου κι είναι κι εύκολος στόχος  να τα βάζεις με παιδιά που έχουν καταλήξει εκεί ως αποδιωγμένα από το εκπαιδευτικό σύστημα. Γιατί το πρόβλημα είναι διττό: από τη μια, υπάρχει στα σπίτια απόλυτη ελευθερια και δικαιολόγηση κάθε συμπεριφοράς των παιδιών. Αυτό το βλέπουμε σε όλες τις βαθμίδες και σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Από την άλλη, υπάρχει ένα σύστημα ανταγωνιστικό, προσαρμοσμένο σε παιδιά συγκεκριμένου προφίλ (κάθονται ησυχα, μελετούν, παπαγαλίζουν, γράφουν καλά στα τεστ ασχέτως αν μετά τα ξεχνάνε). Όποιος δεν χωράει στο σύστημα, ειδικά αν έχει ανάγκη βοήθειας, δεν τη λαμβάνει γιατί δεν προβλέπεται. Αυτά τα παιδιά καταλήγουν να φυτοζωούν στις τάξεις και τελικά όπου βρουν χώρο, προσπαθούν να πάρουν το πάνω χέρι. Τα παιδιά των επαλ δεν γνωρίζουν ότι θεωρούνται β διαλογής; Φυσικά και το γνωρίζουν και δεν είναι ωραίο συναίσθημα.

[harac]

Φαντάζομαι τον διευθυντή σε αυτό το ΕΠΑΛ που γίνονται τέτοια, τι ανεκδιήγητος τύπος είναι....Ο αναπληρωτής έκανε λάθος που παραιτήθηκε, έπρεπε να κάνει αναφορά, κατά την γνώμη μου.

Συμφωνώ. Η στάση του διευθυντή και του Συλλόγου είναι καθοριστική για να μη φτάνουμε σε αυτό το σημείο.  Υπάρχουν περιστατικά και καταστάσεις δεν μπορούμε να τα διαχειριστούμε μόνοι μας. Μετά, ξεφεύγουν τελείως   και άντε να τους μαζέψεις. Εκπαιδευτικοί είμαστε, όχι θηριοδαμαστές.

[lemonpies]

https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/397247_ekpaideytikos-paraitoymai-mi-anehomenos-diarki-ekfobismo-moy-apo-mathites-toy?fbclid=IwAR1VoqpP_Evf1UtXpvFAw93ZEGT98u8C284VkqU7nOvYVzrjPC_aSXOomcQ  Εκπαιδευτικός: «Παραιτούμαι μη ανεχόμενος το διαρκή εκφοβισμό μου από μαθητές του σχολείου που υπηρετώ»

Μην το κουράζουμε.Τα πράγματα είναι απλά.

Ο εκπαιδευτικός πρέπει να έχει το δικαίωμα να αρνηθεί να πάει σε κάποιο σχολείο, και μια τέτοια άρνηση δεν πρέπει να έχει βαριές επιπτώσεις. Και ταυτόχρονα με το παραπάνω, όταν παρατηρείται για κάποιο σχολείο οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί να αρνούνται (στατιστικώς) να το επιλέξουν , ο τολμηρός εκπαιδευτικός που επιλέγει το σχολείο αυτό θα πρέπει να πληρώνεται (και να μοριοδοτείται) περισσότερο.

Πρέπει η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος να γίνει ο κανόνας σε τέτοιες ακραίες περιπτώσεις. Και να γίνει σαφές στους μαθητές των Λυκείων και στους γονείς τους που διαμαρτύρονται για αλλαγή περιβάλλοντος λόγω συμπεριφοράς ότι σε δυο-τρία χρονάκια, όταν θα ξεκινήσουν να δουλεύουν σε κάποιον εργοδότη (ή για κάποιον πελάτη), εκεί δεν θα υπάρχει καν αυτή η ευνοϊκή διάταξη αλλαγής περιβάλλοντος που έχουμε στα σχολεία. Αλλά με μια παρόμοια συμπεριφορά θα έχουν να αντιμετωπίσουν την παντελή απουσία οποιουδήποτε περιβάλλοντος, δηλαδή την απόλυση από την εργασία τους (ή το χάσιμο των πελατών τους) και την σκληρή ανεργία. Τα ΕΠΑΛ οφείλουν να προετοιμάζουν τους μαθητές για επαγγελματίες, και η σωστή συμπεριφορά είναι το Α και το Ω κάθε επαγγελματία.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι τα ακραία περιστατικά που αναφέρονται στο άρθρο συμβαίνουν σε ΕΠΑΛ κάποιου νησιού, όπου η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος μάλλον θα αποφεύγεται γιατί αυτό συνεπάγεται στο να πάνε οι μαθητές σε άλλο νησί. Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν, και αν όντως μετρηθεί στατιστικά και αντικειμενικά μια απροθυμία εκπαιδευτικών να δουλέψουν στο εν λόγω ΕΠΑΛ, πρέπει να δίνονται κίνητρα (οικονομικά και μοριοδότησης) σε όσους επιλέγουν να εργάζονται εκεί.

Και στην τελική, η ίδια η κακοδαιμονία των ΕΠΑΛ σε αυτό ακριβώς εδράζεται, στο ότι τα ΕΠΑΛ είναι λιγοστά και σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, και άρα η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος δύσκολα αποφασίζεται από την διεύθυνση.

[lemonpies]

Επίσης ένα άλλο μέτρο το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει στην μείωση της παραβατικότητας των μαθητών, θα ήταν η ωριαία αποβολή να μην συνεπάγεται μόνο την καταγραφή της απουσίας του μαθητή, αλλά και την αναλογική μείωση της μισθοδοσίας του εκπαιδευτικού. Δηλαδή αν παίρνεις μισθό 750 ευρώ και έχεις 23 ώρες την εβδομάδα με 24άρια τμήματα , ο κάθε μαθητής κοστίζει την ώρα 0,33 ευρώ. Αυτό το ποσό να αφαιρείται από τον μισθό του εκπαιδευτικού, όταν δίνει ωριαία αποβολή σε κάποιον μαθητή της τάξης. Το ποσό είναι μικρό, αλλά δίνει ένα ισχυρό ηθικό επιχείρημα στον εκπαιδευτικό, όταν έχει να αντιμετωπίσει τις έντονες διαμαρτυρίες του μαθητή και κυρίως των γονέων του, στην περίπτωση που επανειλημμένα βγάζει έναν μαθητή εκτός τάξης για να προστατέψει το μάθημά του.