Παραβατική συμπεριφορά μαθητή

[Scout]

Επίσης, και η ύπαρξη τεχνικών σχολείων δεν είναι κακή ιδέα, όπως δεν είναι κακό το ότι υπάρχουν καλλιτεχνικά σχολεία ή όπως δεν θα ήταν κακό να υπάρχουν σχολεία που να αφορούν μόνο όσους ενδιαφέρονται για πανεπιστημιακή εκπαίδευση.

Επειδή βλέπω κάποιους να καλοβλέπουν τέτοιου είδους διαχωρισμούς, να επισημάνω ότι στη Γερμανία η μεγάλη και καθοριστική "κρησάρα" γίνεται ήδη στο τέλος της Δ΄ δημοτικού, όπου οι μαθητές διαχωρίζονται αν θα πάνε στο "κύριο σχολείο", στο "πρακτικό σχολείο", ή στο "γυμνάσιο, με το πρώτο εκ των τριών να μην οδηγεί σε απόκτηση του λεγόμενου Abitur, δηλαδή προϋπόθεσης απαραίτητης για πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Είστε σίγουροι-ες ότι θέλετε κάτι τέτοιο; Και πόσο δίκαιος είναι ένας τέτοιος διαχωρισμός σε τόσο τρυφερή ηλικία, όπου σαφή υπεροχή θα έχουν τα παιδιά οικογενειών οι οποίες μπορούν να διαθέσουν χρήματα για διάφορες δραστηριότητες ήδη από την προνηπιακή ηλικία, οι οποίες θα αναδείξουν και θα οξύνουν τις ικανότητες των παιδιών μέχρι τη Δ΄ δημοτικού;

[PDE ads]

[Έσπερος]

Από τη στιγμή που έχουμε μαθητες που από τις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού έχουν εγκαταλείψει την ιδέα του σχολείου, η λύση είναι να τους εντάξουμε στο σχολείο. Όχι να τους κρατάμε για φύλαξη, αλλά για να παρακολουθούν τα μαθήματα και να συμμετέχουν στη σχολική ζωή. Αντί για αυτό, η κυβέρνηση επινοεί τρόπους να απομονώνει αυτά τα παιδια. Πρώτα με τα πρότυπα, πειραματικά και πλέον ωνασεια, για να πηγαίνουν τα «άλλα» παιδιά, και τώρα δημιουργεί και νέες αποθήκες παιδιών στο Γυμνασιο, λες και δεν μας έφτανε το ΕΠΑΛ. Στο κάτω κάτω ας ενισχύσει τα ΕΝΕΕΓΥΛ, που είναι ένας θεσμός σε λειτουργία και έχει συγκεκριμένη στόχευση, αν θέλει να διευκολύνει τη φοίτηση στο σχολείο παιδιών που δυσκολεύονται.

[Scout]

Από τη στιγμή που έχουμε μαθητες που από τις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού έχουν εγκαταλείψει την ιδέα του σχολείου

Πιστεύετε ότι μπορούμε να αποφαινόμαστε κατηγορηματικά ότι μαθητές σε τέτοια ηλικία (10 ετών - τέλος Δ'  δημοτικού) "έχουν εγκαταλείψει την ιδέα του σχολείου"; Στην ηλικία αυτή, τα παιδιά συνήθως έχουν προλάβει να αποκτήσουν εμπειρία από μόλις 2 δασκάλους (αναφέρομαι στους βασικούς, εξαιρώ τους εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων). Αρκεί ο ένας από αυτούς να μην κατάφερε να τα εμπνεύσει, για να δείξουν μειωμένο ενδιαφέρον για τις επιδόσεις τους. Δεν σημαίνει όμως αυτό "εγκατάλειψη της ιδέας του σχολείου". Είναι πολύ πρόωρο να το πούμε, πόσο μάλλον όταν αρκετά παιδιά προέρχονται και από οικογενειακό περιβάλλον που δεν είχε την ευχέρεια να τους παρέξει εξωσχολικά γνωστικά ερεθίσματα. Τα οποία, ας μην ξεχνάμε, πληρώνονται αδρά, και με την εκτόξευση του κόστους ζωής τα τελευταία χρόνια οι οικογένειες αυτές διευρύονται σε πλήθος. Και μη νομίζετε ότι εμείς μένουμε στο απυρόβλητο, αύριο μπορεί να χτυπήσει και τη δική μας "πόρτα" αυτή η αδυναμία να ανταπεξέλθουμε οικονομικά στην ανάγκη να προσφέρουμε "το κάτι παραπάνω" στα παιδιά μας. Κανείς δεν εξαιρείται.

[apri]

Επειδή βλέπω κάποιους να καλοβλέπουν τέτοιου είδους διαχωρισμούς, να επισημάνω ότι στη Γερμανία η μεγάλη και καθοριστική "κρησάρα" γίνεται ήδη στο τέλος της Δ΄ δημοτικού, όπου οι μαθητές διαχωρίζονται αν θα πάνε στο "κύριο σχολείο", στο "πρακτικό σχολείο", ή στο "γυμνάσιο, με το πρώτο εκ των τριών να μην οδηγεί σε απόκτηση του λεγόμενου Abitur, δηλαδή προϋπόθεσης απαραίτητης για πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Είστε σίγουροι-ες ότι θέλετε κάτι τέτοιο; Και πόσο δίκαιος είναι ένας τέτοιος διαχωρισμός σε τόσο τρυφερή ηλικία, όπου σαφή υπεροχή θα έχουν τα παιδιά οικογενειών οι οποίες μπορούν να διαθέσουν χρήματα για διάφορες δραστηριότητες ήδη από την προνηπιακή ηλικία, οι οποίες θα αναδείξουν και θα οξύνουν τις ικανότητες των παιδιών μέχρι τη Δ΄ δημοτικού;

Στην Δ' Δημοτικού είναι υπερβολικά νωρίς για οποιονδήποτε διαχωρισμό.
Εμένα γενικά μου αρέσει η ιδέα του γενικού σχολείου μέχρι και το γυμνάσιο, ώστε να μαθαίνουν παιδιά διαφορετικών ενδιαφερόντων και δυνατοτήτων να συνυπάρχουν και να συνεργάζονται. Στο Λύκειο δεν με ενοχλεί η ιδέα να αρχίζουν να εξειδικεύονται, γιατί ούτως ή άλλως έχουν το μυαλό τους στο τι θα κάνουν μετά. Άπαξ, όμως, και γίνει οποιαδήποτε διάκριση ως προς το περιεχόμενο των σπουδών, θα πρέπει να συνοδεύεται και από ανάλογη ποιότητα και όχι να είναι διαφορετικών ταχυτήτων.

[PDE ads]

[ppil]

Είμαι σε σχολείο που χαρακτηρίζεται στην περιοχή με τον όρο "φιλέτο". Μαζεύει δηλ την αφρόκρεμα των μαθητών της περιοχής χωρίς να είναι πρότυπο. Και δεν είναι πρότυπο επειδή όσο και να προσπάθησαν δεν πληροί τις γεωγραφικές προϋποθέσεις για να το χαρακτηρίσουν ως τέτοιο. Ελάχιστα σχολεία ανήκουν σε αυτή την κατηγορία και διαμορφώθηκε έτσι εξαιτίας της τοπικής κοινωνίας και όχι του νόμου. Και όμως και εδώ υπάρχουν οι μαθητές τουρίστες και οι ωριαίες πάνε σύννεφο. "Υποχρεωτική κοινωνική εργασία υπό παρακολούθηση ως αντικατάσταση των αποβολών σε γενόμενη παράβαση" όμως, ούτε σε ανέκδοτο δεν θα μπορούσε να περάσει στο σχολείο αυτό. Ακόμη και αν επιτηρούσε ο ίδιος ο αρχηγός της αστυνομίας. Εξάλλου όλα έχουν ένα όριο. Ούτε ο καθηγητής ή ο διευθυντής είναι επιστάτης σε φυτεία , ούτε ο μαθητής σκλάβος. Και όλα αυτά σε ένα κράτος που ούτε στις φυλακές οι ισοβίτες δεν προσφέρουν κοινωνική εργασία και οι αγροτικές φυλακές είναι με επιλογή του φυλακισμένου και κάθε ημέρα απασχόλησης υπολογίζεται σε δύο (2) επιπλέον ημέρες εκτιόμενης ποινής στην περίπτωση πάσης φύσεως εργασίας, κύριας ή βοηθητικής, η οποία εκτελείται σε Αγροτικό Σωφρονιστικό Κατάστημα ή στην Κεντρική Αποθήκη Υλικού Φυλακών. Δεν έχουμε το σύστημα της Αμερικής για τους ενήλικες, δεν είμαστε στρατώνες ή στρατιωτικές σχολές. Ακόμη και αν δεν πειράζει τους μαθητές ή τους γονείς τους είναι τρομερή ανοησία ακόμη και η σκέψη να κάνουμε κάτι τέτοιο με το υπάρχον νομικό σύστημα. Εμείς ούτε εθελοντικά δεν αφήνουμε μαθητή να ασχοληθεί με κάτι που μπορεί να αναφερθεί μετά ως "εργασία", πχ. ξεχορτάριασμα. Προσωπικά δεν θα το έκανα και για λόγους αρχής.
Σχετικά με τα Τεχνικά Γυμνάσια όμως δεν έχω αντιρρήσεις. Δεν κάνουν όλοι για όλα. Όσο πιο νωρίς το καταλάβει κάποιος, τόσο το καλύτερο. Μέχρι τώρα λέγαμε να μην τρέχουν στους δρόμους και μπαίνουν στην παρανομία οι ανήλικοι. Τους δεχόμασταν για να μην έχουν χρόνο να ξεφεύγουν. Ε, δεν λειτούργησε. Ας τους δώσουμε την ευκαιρία να μην κάνουν αρχαία και μαθηματικά αν δεν θέλουν και να μαθαίνουν δυο χρήσιμα πράγματα. Δεν χρειάζεται να εμποδίζουν τους άλλους να μάθουν όσα εκείνοι θέλουν να μάθουν. Όλοι έχουν δικαιώματα.

[Έσπερος]

Πιστεύετε ότι μπορούμε να αποφαινόμαστε κατηγορηματικά ότι μαθητές σε τέτοια ηλικία (10 ετών - τέλος Δ'  δημοτικού) "έχουν εγκαταλείψει την ιδέα του σχολείου"; Στην ηλικία αυτή, τα παιδιά συνήθως έχουν προλάβει να αποκτήσουν εμπειρία από μόλις 2 δασκάλους (αναφέρομαι στους βασικούς, εξαιρώ τους εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων). Αρκεί ο ένας από αυτούς να μην κατάφερε να τα εμπνεύσει, για να δείξουν μειωμένο ενδιαφέρον για τις επιδόσεις τους. Δεν σημαίνει όμως αυτό "εγκατάλειψη της ιδέας του σχολείου". Είναι πολύ πρόωρο να το πούμε, πόσο μάλλον όταν αρκετά παιδιά προέρχονται και από οικογενειακό περιβάλλον που δεν είχε την ευχέρεια να τους παρέξει εξωσχολικά γνωστικά ερεθίσματα. Τα οποία, ας μην ξεχνάμε, πληρώνονται αδρά, και με την εκτόξευση του κόστους ζωής τα τελευταία χρόνια οι οικογένειες αυτές διευρύονται σε πλήθος. Και μη νομίζετε ότι εμείς μένουμε στο απυρόβλητο, αύριο μπορεί να χτυπήσει και τη δική μας "πόρτα" αυτή η αδυναμία να ανταπεξέλθουμε οικονομικά στην ανάγκη να προσφέρουμε "το κάτι παραπάνω" στα παιδιά μας. Κανείς δεν εξαιρείται.

Έχω πολλά χρόνια εμπειρία σε Γυμνασιονκαι σε μέρος του οποίου γνωριζω καλά την γενικότερη οικονομική και κοινωνικά κατάσταση, όπως  γνωριζω καλά και τα σχολεία προέλευσης των μαθητών μου, καθώς και τα σχολεία στα οποία πηγαίνουν μετά, για να μπορώ να το λέω με τόση βεβαιότητα. Όταν στην Α Γυμνασιου έχουμε ένα μεγάλο ποσοστό μαθητών, αγοριών κυρίως αλλά τώρα τελευταία και αρκετών κοροτσιων, που έρχεται χωρίς βιβλία και τετράδια και στιλό ήδη από την αρχή της Α Γυμνασίου, έχω κάθε λόγο να καταλήξω στο συμπερασμα ότι κάπως έτσι ήταν και στην Στ και ίσως και νωρίτερα. Δεν ξυπνάς μια μέρα τουρίστας στο σχολείο. Από παλιά ήξερα ότι πολλοί μαθητες σε γνωστικό επίπεδο είναι κάπου στη Γ Δημοτικού αλλά τουλάχιστον
στο Γυμνάσιο μας έρχονταν με συμπεριφορά παιδιού. Είχαν τετράδια, που μπορεί να τα είχε ετοιμασει ο γονέας κρίνοντας από τα γράμματα στην ετικέτα, είχαν μαζί τα βιβλία τους, ακόμα κι αν δεν διάβαζαν. Τώρα έρχονται στην Α και κάνουν σαν να είναι μαθητες ΕΠΑΛ, και μάλιστα σκληροπυρηνικού. Φυσικά και έχουν εγκαταλείψει την ιδέα του σχολειου. Είναι μια επίπονη υποχρέωση, όχι επειδή πρέπει να μελετήσουν, γιατί αυτό δεν το κάνουν, αλλά επειδή πρέπει αυτές τις 6 ώρες που έρχονται, να συμπεριφέρονται με κάποιους στοιχειώδεις κανόνες ευπρέπειας, να ακολουθούν οδηγίες και ενίοτε να γράφουν στο τετράδιό τους. Για να καταντήσει κάποιος έτσι στα 12, η κατρακύλα έχει ξεκινήσει πολύ νωρίτερα. Και είναι πολύ φυσιολογικό αφού τα παιδιά έχουν ελευθερίες εφήβων από το δημοτικό ήδη. Αν βλέπεις το παιδί σου σαν μεγάλο, αντιμετωπίζεις και τη φοίτηση του στο σχολείο σαν κάτι προαιρετικό, από ένα σημείο και μετά. Είναι κάτι που παλιά γινόταν από τα μέσα της Β Γυμνασίου, όταν πια είχαν χάσει κάθε επαφή με τον ρυθμό της τάξης, και τώρα πια γίνεται πολύ νωρίτερα. Και δεν έχει σχέση με μόνο την οικονομική κατάσταση της οικογένειας. Είμαι σε πλουσιο μέρος με ραγδαία τουριστική άνοδο τα τελευταία χρόνια και η σχέση των γονιών με το σχολείο φθίνει. Οι τουρίστες δεν είναι αποκλειστικα  παιδιά από ευάλωτα ή δύσκολα περιβαλλοντα. Είναι και από πολύ «καθωσπρεπει» κατά τ αλλά  οικογένειες, χωρίς ελαφρυντικό ότι οι γονείς έχουν κάποιο θέμα αντίληψης, ή δεν μιλούν τη γλώσσα. ή έχουν άλλα δικά τους προβλήματα. Οπότε η ιδέα των τεχνικών γυμνασίων, πέρα από την ιδεολογική ένσταση, καθαρα πρακτικά μου φέρνει σενάρια στο μυαλό μου. Θεωρώ ότι το 50% των μαθητών/τριών μου της Α Γυμνασίου, αν ακούσει ότι σε κάποια μερη της χώρας ιδρυθούν τέτοιε σχολεία, θα παρακαλάει να ιδρυθει και σε εμάς για να πάει εκεί ώστε να μην χρειάζεται ούτε καν να παριστάνει ότι είναι μαθητής.

[Scout]

κάθε ημέρα απασχόλησης υπολογίζεται σε δύο (2) επιπλέον ημέρες εκτιόμενης ποινής στην περίπτωση πάσης φύσεως εργασίας, κύριας ή βοηθητικής, η οποία εκτελείται σε Αγροτικό Σωφρονιστικό Κατάστημα

Μάλλον κάποιοι "εγκληματολόγοι" ορέγονται, σε όλα τα σχολεία, μια μοντέρνα εκδοχή του Σωφρονιστηρίου Ανηλίκων Κασσαβετείας. Δεν εξηγούνται διαφορετικά αυτές οι "προτάσεις". Εκτός αν κλείνονται σε μια γυάλα υπερβαρικού οξυγόνου και τις "εκπονούν".

[Scout]

Δεν ξυπνάς μια μέρα τουρίστας στο σχολείο.

Επιτρέψτε μου μια προσωπική-βιωματική αναφορά. Σε όλο το δημοτικό, και προφανώς σε άλλες, boomer εποχές, με άλλες απαιτήσεις από τους δασκάλους που δεν έβαζαν βαθμούς για πλάκα, ήμουν μαθητής του (πραγματικού, όχι εικονικού), 10. Όταν πήγα στο γυμνάσιο -και δη σε πρότυπο, στο οποίο εισήχθην με εξετάσεις- οι επιδόσεις μου έπεσαν στο εύρος 16,5-18,5 ανά τρίμηνο (καθώς και στον προαγωγικό/απολυτήριο βαθμό κάθε τάξης). Στο εύρος αυτό διατηρήθηκαν οι επιδόσεις μου σε όλη τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Μπορεί αυτό να μη με εμπόδισε να γράψω καλά στις πανελλήνιες, ωστόσο μιλάμε για μια αξιοσημείωτη απόκλιση από τις επιδόσεις μου στην πρωτοβάθμια. Ήμουν "τουρίστας", τι λέτε;

[apri]

Σχετικά με τα Τεχνικά Γυμνάσια όμως δεν έχω αντιρρήσεις. Δεν κάνουν όλοι για όλα. Όσο πιο νωρίς το καταλάβει κάποιος, τόσο το καλύτερο. Μέχρι τώρα λέγαμε να μην τρέχουν στους δρόμους και μπαίνουν στην παρανομία οι ανήλικοι. Τους δεχόμασταν για να μην έχουν χρόνο να ξεφεύγουν. Ε, δεν λειτούργησε. Ας τους δώσουμε την ευκαιρία να μην κάνουν αρχαία και μαθηματικά αν δεν θέλουν και να μαθαίνουν δυο χρήσιμα πράγματα. Δεν χρειάζεται να εμποδίζουν τους άλλους να μάθουν όσα εκείνοι θέλουν να μάθουν. Όλοι έχουν δικαιώματα.

Προσωπικά, διαφωνώ μόνο με την ιδέα να ανακοινώνεται ένας τύπος σχολείου στο πλαίσιο μέτρων κατά της παραβατικότητας, γιατί αυτομάτως παίρνει το στίγμα του καταφυγίου των προβληματικών.

Το να υπάρξει, όμως, στο πλαίσιο αναδιοργάνωσης της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δεν είναι κακό, γιατί πραγματικά όταν κάποιος παρακολουθεί κάτι που δεν τον ενδιαφέρει, χάνει τον χρόνο του και εμποδίζει και τους υπόλοιπους.

Η ιδέα ότι όλοι πρέπει να πάνε στο πανεπιστήμιο δεν έχει καμία λογική από τη στιγμή που δεν τους αρέσει. Και δεν κερδίζουν οι ίδιοι κάτι και στις πανελλήνιες ανεβαίνει ο βαθμός δυσκολίας εισαγωγής για τους υπόλοιπους, προκειμένου να γίνει ξεκαθάρισμα, με αποτέλεσμα να χρειάζονται τα φροντιστήρια.
Καλύτερα να αποφασίζουν όλοι νωρίτερα τι θέλουν να κάνουν και να επιμορφώνονται πάνω σ' αυτό.

[Έσπερος]

Επιτρέψτε μου μια προσωπική-βιωματική αναφορά. Σε όλο το δημοτικό, και προφανώς σε άλλες, boomer εποχές, με άλλες απαιτήσεις από τους δασκάλους που δεν έβαζαν βαθμούς για πλάκα, ήμουν μαθητής του (πραγματικού, όχι εικονικού), 10. Όταν πήγα στο γυμνάσιο -και δη σε πρότυπο, στο οποίο εισήχθην με εξετάσεις- οι επιδόσεις μου έπεσαν στο εύρος 16,5-18,5 ανά τρίμηνο (καθώς και στον προαγωγικό/απολυτήριο βαθμό κάθε τάξης). Στο εύρος αυτό διατηρήθηκαν οι επιδόσεις μου σε όλη τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Μπορεί αυτό να μη με εμπόδισε να γράψω καλά στις πανελλήνιες, ωστόσο μιλάμε για μια αξιοσημείωτη απόκλιση από τις επιδόσεις μου στην πρωτοβάθμια. Ήμουν "τουρίστας", τι λέτε;

Από την περιγραφή που έκανα νομίζω είναι σαφές τι σημαίνει τουρίστας. Αδιάβαστος χωρίς στιλό, χωρίς τετράδια (στην καλύτερη ένα στο οποίο σημειώνει μόνο για όσους καθηγητές τον αναγκάσουν) και ενίοτε χωρίς βιβλία, ή αν έχει βιβλία μαζί του θα είναι επειδή τα έχει κάτω από το θρανίο. Αν είναι καπωσ έξυπνος, ή μπορεί να συγκρατήσει 2-3 πράγματα από το μάθημα, κουτσα στραβα επιβιώνει χωρις να κόβεται, οριακά. Αλλά σίγουρα δεν είναι νορμαλ εικόνα για να εμφανίζεται έτσι στα 12 ένα παιδί. Υπάρχει και ο ντεμι τουρίστας. Οι γονείς του πληρώνουν φροντιστηριο, οπότε έρχεται κάποιες φορές γραμμένος. Δεν σηκώνει χέρι την ώρα που ρωτάς αλλά μετά έρχεται να σου δείξει το τετράδιο ώστε να νιώσει ότι σε δεσμεύει ηθικά να μην του βάλεις βαθμού τουρίστα. Η μάνα του όταν της πεις ότι είναι αδιάφορος θα σου πει «μα όταν τον ρωτάτε, δεν τα ξέρει; αφού είναι γραμμένος» γιατί νομίζει ότι το διαμάντι που ανατρέφει είναι το μοναδικό πλάσμα στην τάξη ώστε όλο το 45λεπτο να ασχολείσαι με την μεγαλειότητα του, που σε έχει γραμμένο. Εννοειται ότι εγω προσωπικά ανάμεσα στους δυο προτιμώ τον γνήσιο τουρίστα που τουλάχιστον έχει τα κότσια να σου το δείξει και να μην σε κοροϊδεύει κατάμουτρα με τις πλάτες των γονέων.

[Mr_Staind]

Νομίζω ότι σιγά σιγά θα υπάρξει και στη χώρα μας αντιστροφή του ποσοστού των μαθητών που φοιτούν  στη γενική/επαγγελματική-τεχνική εκπαίδευση. Αντιλαμβάνομαι βέβαια ότι κάθε σπιτικό ονειρεύεται να βγάλει από τα σπλάχνα του έναν επιστήμονα και υποτιμά τα χειρωνακτικά/πιο τεχνικά επαγγέλματα. Μέχρι σήμερα ήταν διάχυτη η αντίληψη του " ας περάσει το παιδί μου στο πανεπιστήμιο κι ας γίνει ό,τι θέλει" ασχέτως των ενδιαφερόντων και των δυνατοτήτων του. Βλέπω όμως τους αυριανούς νέους να αλλάζουν μυαλά και να αντιδρούν στις πατρικές παραινέσεις διότι 1) βλέπουν ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου ρόδινα στη σημερινή αγορά εργασίας ακόμα και για επαγγέλματα κύρους στα οποία η αντιστοιχία κόπου-ανταμοιβής δεν είναι καθόλου συμφέρουσα και 2) γοητεύονται από τους καλογυαλισμένους τενεκέδες των κοινωνικών δικτύων και τον εύκολο τρόπο που βγάζουν χρήμα και καρπώνονται ανέσεις. Η στροφή προς την τεχνική εκπαίδευση παράλληλα με το κυνήγι μιας καριέρας ινφλουένσερ ίσως να αποτελέσει την καινούρια πραγματικότητα.

[Έσπερος]

Εδώ όμως δεν συζητάμε για το πώς θα αναβαθμιστεί η τεχνική εκπαίδευση. Εδώ προτείνεται ως λύση για την παραβατικότητα η ίδρυση τεχνικών γυμνασίων. Είναι τεράστια η διαφορά Το αν θέλουμε σχολείο πολλών κατευθύνσεων και πολλών ταχυτήτων, είναι μια άλλη συζήτηση. Το να θεωρούμε ότι η λύση για τους παραβατικούς μαθητές είναι το να φύγουν από τα πόδια μας, είναι αδιανόητο. Πέραν του ότι είναι σαν να λέει ευθέως ότι πρώτον έχει αποτύχει η ανατροφή από τους γονείς, ή μάλλον έχουμε αποφασίσει ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα να ασχοληθούν οι γονείς τους, και δεύτερον, ότι για την κατάληξη των παιδιών στην παραβατικότητα, ευθύνεται το σχολείο, είτε επειδή κάτι στράβωσε από το δημοτικό, είτε επειδή θεωρούμε ότι κάτι θα στραβώσει στο γυμνάσιο. Αν θεωρούμε ότι κάτι πάει στραβά με το εκπαιδευτικό σύστημα, ας κοιτάξουμε να το φτιάξουμε λοιπόν. Μπορούμε επίσης να ανοίξουμε τη συζήτηση για το τι θεωρούμε γενική παιδεία, και ώς πιο βαθμό αυτή είναι απαραίτητη για το σύνολο των μαθητών και μέχρι ποια ηλικία, μπορούμε να συζητήσουμε για το πόσα Αρχαία χρειάζεται να ξέρει ο μέσος μαθητής Γυμνασίου, ή πόση ορολογία αφηγηματολογίας ή συντακτικού, για να μείνω στα δικά μου χωράφια. Ακόμα και για σχολεία με προγράμματα επιπέδων, μπορούμε να συζητήσουμε. Άλλο αυτό όμως και άλλο να συνδυάζουμε την παραβατική συμπεριφορά με τις χαμηλές επιδόσεις. Πέραν του ότι εκφοβιστές ή παραβατικοί μπορεί να είναι και μαθητές υψηλότερων επιδόσεων. Πέραν του ότι, ακόμα και τα τεχνικά επαγγέλματα σήμερα λόγω της τεχνολογίας, απαιτούν κάποια σοβαρή κατάρτιση και μελέτη, δεν είναι απλά πάω εμπειρικά με ένα κατσαβίδι, ένα σφυρί κ έναν κάβουρα και επαναλαμβάνω ό,τι έμαθα ως βοηθός του μάστορα. Άρα δεν μπορούν να σταθούν σοβαρά σε κανέναν τεχνικό κλάδο χωρίς μια στοιχειώδη συμπεριφορά μαθητή.

Έχω παρατηρήσει από συζητήσεις με αφορμή το δικό μου παιδί, που είναι στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, και τα ανίψια μου, στην ίδια ηλικία ή στα νήπια, ότι ένα παιδί αυτής της ηλικίας, ειδικά του νηπίου, θεωρείται ότι έχει "πολλές γνώσεις για την ηλικία του" αν ξέρει χρώματα, σχήματα, μέρες μήνες και εποχές και βασικό μέτρημα. Πράγματα που τα μαθαίνεις στο σπίτι με ένα οποιοδήποτε παιχνίδι της fisherprice. Τα νήπια σήμερα δεν μεγαλώνουν στα χωράφια και στα πλυσταριά που δουλεύουν οι γονείς τους, μεγαλώνουν με έκθεση σε πάρα πολλά ερεθίσματα και σίγουρα όταν πάνε σχολείο ξέρουν πόσα διαφορετικά φορέματα φοράει η Έλσα και πώς λέγονται τα σκυλάκια paw patrol και ίσως και πολλά άλλα πράγματα όχι και τόσο παιδικά, κι όμως θεωρούμε είδηση αν ξέρουν τα σχήματα και τους μήνες, κι ενώ σχεδόν όλα τα παιδιά πάνε και σε παιδικό σταθμό. Έχουμε αποδεχτεί την αμορφωσιά ήδη από τη νηπιακή ηλικία.

Και θα ξαναπω ότι, μιας και η μόρφωση δεν συνιστά πλέον μέσο κοινωνικής ανόδου, και μιας το αναπτυξιακό μοντέλο που βγάζει εύκολα χρήματα στη χώρα μας είναι η εκμετάλλευση ακινήτων και οι υπηρεσίες οι σχετικές με τον τουρισμό και την ανοικοδόμηση, τα περισσότερα παιδιά δεν έχουν λόγο να επιλέξουν τον δύσκολο δρόμο στο σχολείο και θέλει πολλή προσοχή αν μας μπαίνου ιδέες ότι θα  υπάρχουν από μικρότερη ακόμα ηλικία, σχολεία χωρίς απαιτήσεις.

[apri]

Άλλο αυτό όμως και άλλο να συνδυάζουμε την παραβατική συμπεριφορά με τις χαμηλές επιδόσεις

Υπάρχει και κάτι χειρότερο από αυτό, το να συνδυάζεται τύπος σχολείου και περιεχόμενο σπουδών με την παραβατικότητα.

Ακόμα κι αν υπάρχει περίπτωση πράγματι να βοηθήσει στο πρόβλημα ένα τέτοιο σχολείο, δεν το λες, δεν το ανακοινώνεις ως μέτρο επίλυσης, γιατί ουσιαστικά το στιγματίζεις. Είναι σαν να λες εμμέσως ότι είναι ένα σχολείο για τους παραβατικούς, ένα περιθωριακό σχολείο.
Και δεν βοηθάει καθόλου την κατάσταση μια τέτοια ταμπέλα. Είναι, το λιγότερο, επικοινωνιακό φάουλ.

Είναι άλλο να διακρίνεις σχολεία με βάση το περιεχόμενο σπουδών τους κι άλλο να τα χωρίζεις με βάση την απόδοση ή τη συμπεριφορά των μαθητών. Δημιουργεί αίσθηση ανισοτιμίας κι αυτό ευνοεί περισσότερο την παραβατικότητα.

[leon.]

Το πρώτο μου μήνυμα στο θέμα είχε την ακριβή δικαιολόγηση, εκ μέρους της κυβερνήσεως, των τεχνικών γυμνασίων.

"Η θέσπιση της λειτουργίας 10 Τεχνικών Γυμνασίων εντάσσεται στην προσπάθεια η νεανική παραβατικότητα να εξοβελιστεί από τα σχολεία και ιδιαίτερα τις σχολικές μονάδες της Δευτεροβάθμιας που εκεί εντοπίζεται έξαρση φαινομένων βίας, επιθετικότητας και σχολικού εκφοβισμού."

Οι τύποι μιλούν ξεκάθαρα για α ν α μ ο ρ φ ω τ ή ρ ι α βαφτίζοντάς τα επί το ευηχότερον "τεχνικά γυμνάσια". Ούτε για τεχνική εκπαίδευση ούτε για εναλλακτικές εκπαιδευτικές οδούς ούτε για τίποτα που αφορά τη μόρφωση.