*

Αποστολέας Θέμα: Να αγωνίζομαι ή όχι;  (Αναγνώστηκε 9631 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος bikini

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 3028
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Έχε ελπίδα... ΠΕ02
    • Προφίλ
Να αγωνίζομαι ή όχι;
« στις: Δεκεμβρίου 13, 2009, 12:05:21 pm »
Είμαι εκπαιδευτικός, φιλόλογος σε Γενικό Λύκειο του Αιγάλεω. Στη μέχρι τώρα πορεία μου έκανα και κάνω ό,τι είναι δυνατόν γι' αυτό που ονομάζεται προσπάθεια διαπαιδαγώγησης, εμψύχωσης, προσφοράς στα νέα παιδιά, που αγαπώ ιδιαίτερα και προσπαθώ να κατανοήσω. Καθένας από την πλευρά του δραστηριοποιείται κατά πώς του επιβάλλει η συνείδησή του και η γενικότερη βιοθεωρία του. Έχω αφιερώσει ώρες αμέτρητες "εκτός ωραρίου" προκειμένου να υπηρετήσω αυτό που ονομάζεται εκπαίδευση πολλές φορές σε βάρος της δικής μου οικογένειας και του δικού μου παιδιού.

Ωστόσο, σήμερα, μετά από δεκαεννιά χρόνια στις αίθουσες διδασκαλίας από τα οποία έντεκα σε δημόσιο σχολείο-μετά από εξετάσεις...;;;- αισθάνομαι ως αντικείμενο και όχι υποκείμενο λιθοβολισμού από πάμπολλες πλευρές. Το Υπουργείο Παιδείας θέλει να με αξιολογήσει, εφιδρώνει στο ενδεχόμενο να κλείσει το σχολείο μου λόγω γρίππης και με θέτει στη δικαιοδοσία του Γραφείου μου προκειμένου να με απασχολήσει...μην τυχόν και χάσει τις εργατοώρες μου άδικα, οι γονείς έμμεσα αλλά σαφώς με περιπαίζουν που η Νομαρχία αποφάσισε την αναστολή των μαθημάτων στο σχολείο μου για εφτά ημέρες εξαιτίας ανωτέρας βίας και τα παιδιά αμέριμνα πίνουν τον καφέ τους και πηγαίνουν στο φροντιστήριό τους. " Έτσι κι αλλιώς και η γρίππη να μην ήταν εμείς θα κάναμε κατάληψη", μου λένε...

Κάθομαι στη γωνιά της σκέψης μου και αναρωτιέμαι τι φταίει. Γιατί για όλα να ευθύνονται οι εκπαιδευτικοί και όχι το κράτος, η κοινωνία γενικά , η οικογένεια και γενικότερα το μοντέλο εργασίας στο οποίο μας έχουν εγκλωβίσει. Αισθάνομαι ως εξιλαστήριο θύμα και -λυπάμαι που θα το πω- αρχίζω να μετανιώνω για όλα αυτά που αυθόρμητα έδωσα ολόψυχα τόσα χρόνια. Σταματήστε να "πυροβολείτε" μόνο τους εκπαιδευτικούς, αντιμετωπίζουν και αυτοί προβλήματα παλεύοντας με τα πενιχρά μέσα που τους παρέχονται και με τα κακώς κείμενα της κοινωνίας να βοηθήσουν νέους ανθρώπους. Ενεργοποιηθείτε όλοι και κυρίως προβληματιστείτε... Γιατί ακόμα και αν δεν έκλεινε το σχολείο λόγω γρίππης εμείς θα κάναμε κατάληψη; Γιατί;

Δεν ισχυρίζομαι ότι όλοι οι λειτουργοί της δημόσιας εκπαίδευσης επιτελούν το έργο τους άψογα. Όμως προκαλώ τον οποιονδήποτε επικριτή να βρεθεί έστω και για μια εβδομάδα στη θέση τους, να κατανοήσει τη δυσκολία του έργου τους και μετά να πετροβολήσει. Ξέρουμε σ' αυτή τη Χώρα να κατακρίνουμε τον εύκολο στόχο πάντα και να μη βλέπουμε το δάσος συνολικά. Θλίβομαι πραγματικά και περνάει από το μυαλό μου "να τα παρατήσω". Γιατί και αυτό το τελευταίο απόθεμα που διαθέτω μου το αμαυρώνουν "οι εκπρόσωποι" κάποιων κομμάτων που έξω από το σχολείο στο οποίο υπηρετώ, ημέρα κατάληψης, έρχονται για να αναστατώσουν ακόμα περισσότερο τα μπερδεμένα και αβέβαιου μέλλοντος παιδιά μας. Ντροπή. Τι άλλο μπορώ να πω. Μόνο μην πυροβολείτε τον πιανίστα...

Ζολινδάκη Σταυρούλα
Φιλόλογος

http://www.alfavita.gr/ank_b/ank13_12_9_949.php
Δεν ανέχομαι πια να περιτριγυρίζομαι από

1) "μαλθακούς"
2) ξερόλες
3) ανθρώπους που κοιτάζουν τους άλλους αφ' υψηλού ._

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Να αγωνίζομαι ή όχι;
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 23:07:52 »

Αποσυνδεδεμένος dtsaki

  • Νέο μέλος
  • *
  • Μηνύματα: 10
    • Προφίλ
Απ: Να αγωνίζομαι ή όχι;
« Απάντηση #1 στις: Δεκεμβρίου 14, 2009, 01:42:32 am »
Με την ιδιότητα του γονέα, θα σας παρακαλούσα θερμά να συνεχίσετε να αγωνίζεστε. Διότι εμείς βασιζόμαστε σε εκπαιδευτικούς που έχουν τη δική σας ευσυνειδησία και τη δική σας ποιότητα. Το κακό είναι, ότι συνήθως ακούγονται τα αρνητικά και σπανίως επιβραβεύονται οι εκπαιδευτικοί που ασκούν το επάγγελμά τους με ευσυνειδησία.

Είναι λίγοι οι γονείς που έχουν επίγνωση της κατάστασης που περιγράφετε. Από τη μια, αρκετοί δεν ενδιαφέρονται να μάθουν και δεν ερευνούν, και από την άλλη, είναι σπάνιες οι περιπτώσεις όπου προσφέρεται αυτή η ενημέρωση ανοικτά στους γονείς, ώστε έστω και αυτοί οι λίγοι (αρχικά) γονείς που το επιθυμούν, να ενωθούν με τους εκπαιδευτικούς και τις διευθύνσεις των σχολείων με κοινό "μαθητοκεντρικό" σκοπό. Δε θα ενωθούν για την επιθυμία μερικών να κλείσουν νωρίτερα τα σχολεία πριν τις εορτές για να "χαλαρώσουν", (όπως δυστυχώς, διαβάζω σε αυτό το φόρουμ, αλλά ευτυχώς από ελάχιστους), ούτε με την αύξηση των μισθών (γιατί αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα στο δικό τους τομέα εργασίας), αλλά πιστεύω ότι οι γονείς αυτοί που πραγματικά πιστεύουν σε ένα καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο θα δώσει τα απαραίτητα εφόδια στους εκπαιδευτικούς να ασκήσουν το επάγγελμά τους σωστά, με την άμεση και σωστή ενημέρωση και καθοδήγηση, θα κάνουν ό,τι μπορούν να πιέσουν κάποιες καταστάσεις προς τη βελτίωση, κι ας μην υπάρχει η συνεισφορά του κράτους.

Είναι πραγματικά ντροπή η κατάσταση που περιγράφετε και υπάρχουν αρκετοί γονείς που έχουν την ίδια σοβαρή ανησυχία με σας για το υπάρχον σύστημα και αισθάνονται ανήμποροι να βοηθήσουν.

Οπως υπάρχετε εσείς οι σωστοί εκπαιδευτικοί που εργάζεστε με τις χίλιες ελλείψεις και με ψυχοφθόρο αγώνα, υπάρχουμε κι εμείς οι γονείς που αγωνιούμε και είμαστε διατεθειμένοι να διεκδικήσουμε αυτά που δικαιούνται τα παιδιά μας για μια σωστή εκπαίδευση... Και αν αυτό που επιθυμούν και χρειάζονται οι εκπαιδευτικοί είναι οι πόροι για να εργαστούν πιο σωστά, το ίδιο επιθυμούμε κι εμείς.
Εμείς, δεν γνωρίζουμε ποια είναι η σωστή εκπαίδευση και πώς θα έπρεπε να είναι το σύστημα. Αυτό το γνωρίζετε εσείς από την πρακτική σας εμπειρία και περιμένουμε από σας να μας πείτε με ποιον ουσιαστικό τρόπο θα μπορούσαμε να συμβάλλουμε.

'Οπως δεν φαίνονται προς τα έξω, στο ευρύ κοινό, οι εκπαιδευτικοί εκείνοι που πραγματικά πασχίζουν μέσα από αντίξοες συνθήκες για να προσφέρουν το καλύτερο που μπορούν στους μαθητές που έχουν γαλουχηθεί σε ένα λανθασμένο σύστημα και ανάλογα συμπεριφέρονται, το ίδιο υπάρχουν και οι γονείς που προβληματίζονται σοβαρά και δεν ξέρουν πώς να βοηθήσουν.

Αποσυνδεδεμένος karxarias29

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 2296
  • Φύλο: Γυναίκα
    • Προφίλ
Απ: Να αγωνίζομαι ή όχι;
« Απάντηση #2 στις: Δεκεμβρίου 14, 2009, 02:10:08 am »
Να και μια άποψη που δε στέλνει συλλήβδην τους εκπαιδευτικούς... στο πυρ το εξώτερον! Να έισαι καλά dtsaki  :) Πίστεψέ με ότι, όσα εμπόδια και αν μας βάλουν οι καρεκλοκένταυροι, εμείς θα προσπαθούμε πάντα να τα υπερπηδήσουμε. Γιατί τα παιδιά αξίζουν ό,τι καλύτερο! :)

Αποσυνδεδεμένος TEM

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1960
    • Προφίλ
Απ: Να αγωνίζομαι ή όχι;
« Απάντηση #3 στις: Δεκεμβρίου 14, 2009, 07:37:35 am »
Και που να δείτε dstaki,πόσοι είναι οι εκπαιδευτικοί που με θυσίες (απλήρωτοι και ανασφάλιστοι) παλεύουν στο τελευταίο χωριό να κάνουν μάθημα,για να έρθει η κυρία Διαμαντοπούλου να τους πει,ότι με άλλα δεδομένα ανέλαβαν αυτό το έργο και άλλα είναι αυτά που τελικά θα ισχύσουν.
Που να δείτε αυτοί οι εκπαιδευτικοί με τι βάρος μπαίνουν στην τάξη και αναρωτιούνται "τι κάνω εγώ εδώ? γιατί? για ποιον?" και μόλις δουν τους μαθητές τους τα ξεχνάνε όλα και παίρνουν κουράγιο από τα ίδια παιδιά να συνεχίσουν.
Ως πότε όμως η ποιότητα του μαθήματος θα στηρίζεται αποκλειστικά στο δικό μας φιλότιμο όμως?
Σκέφτεστε αυτόν τον εκπαιδευτικό που του ρίχνουν και την ευθύνη όπως προανέφερε η bikini?

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: Να αγωνίζομαι ή όχι;
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 23:07:52 »

Αποσυνδεδεμένος bikini

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 3028
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Έχε ελπίδα... ΠΕ02
    • Προφίλ
Απ: Να αγωνίζομαι ή όχι;
« Απάντηση #4 στις: Δεκεμβρίου 14, 2009, 07:53:32 am »
Δεν πετυχαίνουν οι μαθητές: οι ευθύνες βαραίνουν αποκλειστικά τους καθηγητές.
Πετυχαίνουν οι μαθητές: οι ευθύνες βαραίνουν αποκλειστικά τους ίδιους (πβ. "ας μην διάβαζε το παιδί και θα σου έλεγα εγώ").
Αυτός ο έρμος ο εκπαιδευτικός... Ευλογία και κατάρα μαζί...  ::)
Δεν ανέχομαι πια να περιτριγυρίζομαι από

1) "μαλθακούς"
2) ξερόλες
3) ανθρώπους που κοιτάζουν τους άλλους αφ' υψηλού ._

Αποσυνδεδεμένος dtsaki

  • Νέο μέλος
  • *
  • Μηνύματα: 10
    • Προφίλ
Απ: Να αγωνίζομαι ή όχι;
« Απάντηση #5 στις: Δεκεμβρίου 15, 2009, 07:51:29 pm »
Γεια σας και πάλι.

Τελικά, όμως, δε βλέπω να ανοίγει κανείς διάλογο εδώ μήπως μέσα από τη συζήτηση γονείς και εκπαιδευτικοί έρθουν σε κοινή κατανόηση της κατάστασης και βρούμε κάποια στιγμή ένα φως στο τούνελ για να αρχίσουμε κάποιες κοινές ενέργειες.

Έχοντας διαβάσει και το άλλο νήμα που πρόσφατα αναρτήθηκε "Σιωπή από όλους...", θα έλεγα ότι κι εγώ κάτω από αυτό το πρίσμα έγραψα εδώ.

Αν δεν ανοίξει μια επικοιδομητική συζήτηση (χωρίς αλληλοκατηγορίες και συνδικαλιστικά μηνύματα) το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να διαιωνίσουμε την ίδια κατάσταση και θα.... "βολευόμαστε στη μίζερη σχολική πραγματικότητα"
Σιωπή από όλους...- http://www.alfavita.gr/ank_b/ank15_12_9_930.php

Αποσυνδεδεμένος TEM

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1960
    • Προφίλ
Απ: Να αγωνίζομαι ή όχι;
« Απάντηση #6 στις: Δεκεμβρίου 16, 2009, 12:32:03 pm »
Κάνε λοιπόν την αρχή. :)

Αποσυνδεδεμένος dtsaki

  • Νέο μέλος
  • *
  • Μηνύματα: 10
    • Προφίλ
Απ: Να αγωνίζομαι ή όχι;
« Απάντηση #7 στις: Δεκεμβρίου 16, 2009, 12:43:16 pm »
Ευχαρίστως.

Αλλά, για να ξέρουμε κι εμείς οι γονείς από πού να ξεκινήσουμε, θα πρέπει να μας εξηγήσετε πώς το υπάρχον σύστημα σας εμποδίζει να ασκήσετε το λειτούργημά σας. Ποιες είναι ακριβώς οι ελλείψεις και σε ποιο επίπεδο; Υπάρχει έλλειψη χρόνου; Υπάρχει έλλειψη των κατάλληλων εργαλείων; Υπάρχει έλλειψη προσωπικού;
Όλα αυτά μαζί;
Πιο αναλυτικά;

Αποσυνδεδεμένος TEM

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1960
    • Προφίλ
Απ: Να αγωνίζομαι ή όχι;
« Απάντηση #8 στις: Δεκεμβρίου 16, 2009, 01:19:11 pm »
 Δεν έχω μεγάλη εμπειρία από το χώρο του σχολείου,από αυτά όμως που έχω δει,μπορώ να εντοπίσω κάποια σημεία θεωρώ ότι είναι τροχοπέδι. Ελπίζω μόνο να μην παρεξηγηθώ,γι'αυτό και τονίζω εκ των προτέρων ότι τα όσα θα γράψω αφορούν την πλειοψηφία,τον μέσο όρο.
 Δουλεύω ως ωρομίσθιος της πδσ,οπότε ξεκινάω με τα θέματα που αφορούν την περίπτωση των περισσότερων εκπαιδευτικών της πδσ. Η δουλειά μας είναι καλή και την αγαπάμε,αλλά η ουσία είναι ότι νηστικό αρκούδι δεν χορεύει. Μας δίνουν πλέον 8 ευρώ την ώρα κι αυτά όποτε το θυμηθούν.

Αποσυνδεδεμένος dtsaki

  • Νέο μέλος
  • *
  • Μηνύματα: 10
    • Προφίλ
Απ: Να αγωνίζομαι ή όχι;
« Απάντηση #9 στις: Δεκεμβρίου 16, 2009, 01:54:53 pm »
Κατανοώ το εργασιακό πρόβλημα που σχετίζεται με την αμοιβή και τις συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών, διότι αυτό είναι το θέμα που προβάλλεται κυρίως γενικά και έχουμε λάβει επαρκή ενημέρωση γύρω από αυτό.

Με την ίδια λογική, φανταστείτε τους αστυνομικούς και τις νοσοκόμες που είναι σε κυλιόμενες βάρδιες και δεν έχουν επαρκή επαφή με την οικογένειά τους. Που απειλείται η ζωή τους και η υγεία τους.

Τους πωλητές και τους πολιτικούς μηχανικούς που βρίσκονται μονίμως εκτός έδρας και δεν βλέπουν την οικογένειά τους.

Τους γονείς που ταξιδεύουν με λεωφορεία και τρένα για να είναι στην εργασία τους τα χαράματα και να επιστρέφουν το βράδυ.

Τις εργαζόμενες μητέρες στον ιδιωτικό τομέα που αποφεύγουν να λείπουν από την εργασιά τους λόγω αρρώστιας του παιδιού ή επειδή έκλεισε το σχολείο, διότι απειλούνται με απόλυση ή, στην καλύτερη περίπτωση, με εξαίρεση από κάποια μηδαμινή ετήσια αύξηση μισθού. Που εργάζονται τουλάχιστον 10 ώρες ημερησίως χωρίς αμοιβή για τις υπερωρίες τους, διότι αλλίως κρίνονται ανεπαρκείς για την θέση τους και αντικαθιστώνται. Στην ίδια ψυχολογική κατάσταση υπόκεινται και οι γονείς που καλούνται να είναι αποδοτικοί στην εργασία τους, παρά τα προβλήματά τους.

Περαιτέρω, η ελλειπής λειτουργία των δημόσιων σχολείων προκαλεί αρκετά σοβαρά προβλήματα στο εργασιακό χώρο των γονέων. Οι εργοδότες είναι επιχειρηματίες και δεν τους ενδιαφέρει πώς λειτουργεί το κάθε σχολείο. Και δεν αναφέρομαι απλά στο ωράριο των σχολείων, αλλά στη συχνή διακοπή τους για το χ, ψ λόγο.

Για τον λόγο αυτόν, όπως έθεσα και στο αρχικό μου μήνυμα σε αυτό το νήμα, δεν μπορεί να ανοιχτεί διάλογος μεταξύ γονέων και εκπαιδευτικών (ανάμεσα στους οποίους υπάρχουν και γονείς), πάνω σε αυτό το θέμα, διότι και οι δύο πλευρές έχουν τα ίδια προβλήματα και το δίκιο τους, αλλά υποστήριξη σε αυτό το θέμα δε θα βρεθεί.

Υποστήριξη, θα μπορούσε να βρεθεί σε άλλα θέματα, εξίσου αναγκαία:

Για παράδειγμα:

Έχετε γραμματέα στα σχολεία σας η οποία να απαντά στα τηλέφωνα, να τηρεί τα αρχεία, να βγάζει τις φωτοτυπίες που θέλετε, ή εκτελεί εκπαιδευτικός χρέη γραμματέως;

Έχετε αρκετές καθαρίστριες, ώστε να υπάρχουν οι απαιτούμενες συνθήκες υγιεινής στο σχολείο σας ή απειλείστε με λοιμώξεις;

Έχετε φύλακες και επιστάτες στο σχολείο σας ή εκτελείτε χρέη φύλακα;

Έχετε τα εργαλεία που πιστεύετε ότι χρειάζεστε για να αποδώσετε καλύτερα το μάθημα ή εργάζεστε με ελάχιστους πόρους;

Αισθάνεστε ανήμποροι, λόγω κάποιων ελλείψεων, να βοηθήσετε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες ή με δυσκολίες στη γλώσσα;

Έχετε σκεφθεί λύσεις, αλλά σας λείπει η υποστήριξη να τις υλοποιήσετε;

Παρέχεται από τους αρμόδιους φορείς η χρηματική υποστήριξη που οφείλει να δώσει;

Σε αυτά τα θέματα, προσωπικά, γνωρίζω αρκετούς γονείς που είναι διατεθειμένοι να σας στηρίξουν και να πιέσουν καταστάσεις και να διαμαρτυρυθούν, ώστε εσείς, έστω και κάτω από το υπάρχον καθεστώς αμοιβής και εργασίας σας, να μπορέσετε να ανακουφιστείτε από θέματα τα οποία δεν θα έπρεπε να σας επιβαρύνουν και να εστιαστείτε καθάρα στο επάγγελμά σας.


Αποσυνδεδεμένος bikini

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 3028
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Έχε ελπίδα... ΠΕ02
    • Προφίλ
Απ: Να αγωνίζομαι ή όχι;
« Απάντηση #10 στις: Δεκεμβρίου 16, 2009, 02:17:22 pm »
Πολλά είναι, όντως, και αδιαμφισβήτητα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας εκπαιδευτικός.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, όμως, προβλήματα δεν αντιμετωπίζει μόνο αυτός, αλλά ο κάθε εργαζόμενος. Ο ελεύθερος επαγγελματίας, π.χ., ή ο έμπορος έχει λύσει όλα τα προβλήματα περί της δουλειάς του;
Τα χρήματα δεν επαρκούν για κανέναν, είτε αυτός είναι δημόσιος υπάλληλος (μέσα σε αυτούς και ο εκπαιδευτικός) είτε ιδιωτικός, είτε είναι έμπορος είτε συνταξιούχος. Οι ανάγκες συνεχώς αυξάνονται και το χρήμα ευτελίζεται...

Θεωρώ, επομένως, πως ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα με το οποίο έρχεται καθημερινά σε επαφή ο εκαπιδευτικός είναι ο ελάχιστος χρόνος διδασκαλίας που είναι αντιστρόφως ανάλογος με την τεράστια ύλη που πρέπει να διδαχτεί. Μονίμως και παντού (φροντιστήριο, ιδιαίτερο, σχολείο) τρέχει ο φουκαράς να διδάξει ό,τι το Υπουργείο του επιβάλλει. Τα παιδιά είναι δεδομένο πως δεν αφομοιώνουν ό,τι διδάσκονται, αλλά απλώς αναμασούν τις σελίδες των βιβλίων, "παπαγαλίζουν" και διαβάζουν χωρίς να κατανοούν.
Σε συνδυασμό με το ότι ποτέ ο εκπαιδευτικός δεν είναι ευχαριστημένος με την απόδοση των μαθητών του, πολλές φορές, δυστυχώς, μετατρέπεται σε εκείνο τον εκπαιδευτικό που κοροϊδεύουμε...
Δεν ανέχομαι πια να περιτριγυρίζομαι από

1) "μαλθακούς"
2) ξερόλες
3) ανθρώπους που κοιτάζουν τους άλλους αφ' υψηλού ._

Αποσυνδεδεμένος killbill

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 3501
  • Φύλο: Άντρας
  • Αν θες να μάθεις κάτι τότε δίδαξέ το
    • Προφίλ
Απ: Να αγωνίζομαι ή όχι;
« Απάντηση #11 στις: Δεκεμβρίου 16, 2009, 04:29:59 pm »
Συμφωνώ απόλυτα για τον ελάχιστο χρόνο που έχει ο εκπαιδευτικός να διδάξει όπως πρέπει ώστε να ανταποκριθεί το μάθημά του στο επίπεδο των πανελληνίων.
Πιστεύω ότι το Α και το Ω στην αναβάθμιση του σχολείου είναι να μην χάνονται διδακτικές ώρες. Αυτή είναι η αρχή για να αποκτήσει το σχολείο αξία.

Σε συζητήσεις μου με τα παιδιά, μου λένε ότι εντάξει καλοί είναι οι καθηγητές αλλά πάμε φροντιστήριο για το κάτι παραπάνω που στο σχολείο δεν γίνεται λόγω έλλειψης χρόνου.

Για συγκρίνετε το σχολείο και το φροντιστήριο όσον αφορά το κομμάτι των διδακτικών ωρών που γίνονται στο ένα και στο άλλο. Για σκεφτείτε πόσες διδακτικές ώρες χάνονται στο σχολείο που δεν χάνονται όμως στο φροντιστήριο, για εκδρομές, διακοπές Χριστουγέννων-Πάσχα, καταλήψεις, συνελεύσεις καθηγητών-μαθητών, σχολικές εορτές, ομιλίες, εκδηλώσεις, εκλογές καθηγητών-μαθητών, ομιλίες από συνδικαλιστές που γίνονται εις βάρος διδακτικών ωρών κλπ
(παρατήρηση: δεν θεωρώ άσκοπες τις εκδρομές, τις συνελεύσεις, τις εκλογές, τις ομιλίες των συνδικαλιστών. Είμαι αντίθετος στο να γίνονται αυτά εις βάρος των διδακτικών ωρών και να περνάει το μήνυμα στην κοινωνία άντε πάλι δεν έγινε μάθημα σήμερα.)

Και ας προσθέσουμε στα παραπάνω το γεγονός ότι τα σχολεία "ξεκινάνε" (προσπαθούν τουλάχιστον!) την λειτουργία τους μέσα Σεπτέμβρη με 1000 προβλήματα και ελλείψεις καθηγητών κάθε χρόνο. Φτάνουμε Νοέμβρη για να πούμε ότι το σχολείο λειτουργεί κανονικά. Τα φροντιστήρια ξεκινάνε κανονικότατα από... 1η Ιουλίου!!!!

Φέτος είχαμε και τον ιό της γρίπης ο οποίος κατά παράδοξο τρόπο χτύπησε μόνο την δημόσια εκπαίδευση και όχι την ιδιωτική (έκλεισε κανένα φροντιστήριο;). Επικίνδυνος αλλά και έξυπνος ο ιός!!

Η λίστα είναι ατελείωτη. Πέρυσι κατεγραφα σε μια λίστα κάθε φορά που χανόταν μάθημα, την ημερομηνία που χάθηκε, την αιτιολογία, και πόσες ώρες και από ποιό μάθημα χάθηκαν.
Ο αριθμός κόντευε να γίνει τριψήφιος! Πως λοιπόν ένα παιδί να στηριχθεί στο σχολείο του και μόνο για να ανταπεξέλθει στις πανελλήνιες, όταν το φροντιστήριο του παρέχει τον διπλάσιο χρόνο προετοιμασίας;

Όσο και αν εξοπλιστεί ένα σχολείο (laptops, ωραίες αίθουσες, σύγχρονα βιβλία κλπ), όσο χάνονται ώρες δεν πρόκειται ποτέ να ορθοποδήσει και οι μαθητές θα έχουν πάντα το φροντιστήριο ως τον κύριο φορέα που νοιάζεται για αυτά.

Η απορία μου όμως είναι η εξής: γιατί τα παιδιά το δέχονται και δεν διαμαρτύρονται να ακολουθούν τους κανόνες των φροντιστηρίων (να ξεκινάνε από Ιούλιο την προετοιμασία, να μην κλείνουν στις γιορτές, να μην χάνεται ουτε μια ώρα άσκοπα, τα διαγωνίσματα να γίνονται Σάββατα κλπ), ενώ αν οι ίδιοι κανόνες τολμήσουν να εφαρμοστούν και στη δημόσια εκπαίδευση τότε θα υπάρχει τεράστια αντίδραση;
Πως το δέχονται εκεί που πληρώνουν οι οικογένειες τεράστια ποσά, και δεν το δέχονται όταν αυτό μπορεί να παρασχεθεί δωρεαν????

Για φανταστείτε να βγεί το Υπουργείο και να πει ότι τα σχολεία δεν θα κλείνουν τις ημέρες των διακοπών, αλλά θα λειτουργούν όπως και τα φροντιστήρια. Πόλεμος θα γίνει. Θα πέσει η κυβέρνηση.!! Για φανταστείτε να πει το Υπουργείο να πει ότι εκδρομές, εορτές, διαγωνίσματα, συνελεύσεις θα γίνονται μετά τις 2 ή τα Σάββατα όπως γίνεται και στα φροντιστήρια! Χαμός θα γίνει! θα θρηνήσουμε θύματα!
 Όμως οι μαθητές γιατί τα δέχονται τα παραπάνω και λένε και ευχαριστώ όταν αυτά εφαρμόζονται από τα φροντιστήρια όπου πληρώνουν κιόλας?

Και ένα τελευταίο σχόλιο για το "να αγωνίζομαι ή όχι", θα αναφέρω μια φράση που μου είπε ένα.. γεροντάκι συνταξιούχος πλέον καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης:

"Θα είσαι επιτυχημένος εκπαιδευτικός όταν θα έχεις δώσει την ψυχή σου μέσα στην τάξη και δεν θα έχεις εισπράξει απολύτως τίποτα πισω....Συνέχισε να αγωνίζεσαι λοιπόν!"
« Τελευταία τροποποίηση: Δεκεμβρίου 16, 2009, 04:53:50 pm από killbill »

Αποσυνδεδεμένος aeee

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1305
    • Προφίλ
Απ: Να αγωνίζομαι ή όχι;
« Απάντηση #12 στις: Δεκεμβρίου 16, 2009, 04:34:28 pm »
εγώ πάντως θα αγωνίζομαι!!!!! και με χαμόγελο!!!! :)

Αποσυνδεδεμένος dtsaki

  • Νέο μέλος
  • *
  • Μηνύματα: 10
    • Προφίλ
Απ: Να αγωνίζομαι ή όχι;
« Απάντηση #13 στις: Δεκεμβρίου 16, 2009, 07:24:04 pm »
Killbill, διαβάζω και γνέφω το κεφάλι μου σε αναγνώριση όλων όσων γράφετε.

Θα ήθελα αλήθεια να μάθω τη γνώμη των εκπαιδευτικών:

Θα δεχόσασταν να επεκταθεί το σχολικό ωράριο (με αναλογική αύξηση της αμοιβής) ώστε να έχετε το χρόνο που χρειάζεστε για να ασκήσετε περισσότερο αποτελεσματικά το λειτούργημά σας;

 

Pde.gr, © 2005 - 2025

Το pde σε αριθμούς

Στατιστικά

μέλη
  • Σύνολο μελών: 32871
  • Τελευταία: Arleta30
Στατιστικά
  • Σύνολο μηνυμάτων: 1182620
  • Σύνολο θεμάτων: 19473
  • Σε σύνδεση σήμερα: 687
  • Σε σύνδεση έως τώρα: 2144
  • (Αυγούστου 21, 2024, 05:10:38 pm)
Συνδεδεμένοι χρήστες
Μέλη: 17
Επισκέπτες: 557
Σύνολο: 574

Πληροφορίες

Το PDE φιλοξενείται στη NetDynamics

Όροι χρήσης | Προφίλ | Προσωπικά δεδομένα | Υποστηρίξτε μας

Επικοινωνία >

Powered by SMF 2.0 RC4 | SMF © 2006–2010, Simple Machines LLC
TinyPortal 1.0 RC1 | © 2005-2010 BlocWeb

Δημιουργία σελίδας σε 0.049 δευτερόλεπτα. 30 ερωτήματα.