Ζ' Φάση - ΠΕ02 ... ποιητικώς ολισθαίνουσα ...!

[aristos2]

Κακώς σπεύδεις να προμηθεύεσαι
μεγάλο μήκος λύπης.
Θα σου περισέψει

διότι ολόκληρο, όλο μαζί
τίποτα δε χάνεται.
Διαρκώς θα υπολείπεται κάτι δικό του
ακόμα να χαθεί(…)
Όλα
αργή αργή απώλεια σαδιστική τα γέννησε.

Μια ταπεινή "διακοπή" σ' έναν "αγώνα" στίχων, δίχως "συναγωνισμό" ... 

[PDE ads]

[arist2]

για το μεταβατικό δε χρειάζεται επιτυχία στο ΑΣΕΠ αυτό που λένε οι γυμναστές για 24 μήνες χωρίς ΑΣΕΠ μάλλον πάει να οριστικοποιηθεί...

οπότε φέτος διορίζονται στους φιλολόγους 240 ΑΣΕΠΙΤΕΣ και 160 με 40%...σύνολο 400 άτομα ή μισοί περίπου σε σύγκριση με πέρσυ...

στη μεταβατική μπαίνει μέρος του 24μηνου που δε διορίστηκε με το 40%....αν το 24μηνο είναι 350 60 θα μπουν στο 40%..οπότε περισσεύουν 290 περίπου 24μηνιτες + κάποιοι με 24 χωρίς ΑΣΕΠ που θα μπουν και αυτοί στη μεταβατική ( για να μην ανατραπεί η ζωή τους ..που να κάθονται να δίνουν ΑΣΕΠ)

οπότε μένουν στη μεταβατική 290 24μηνιτες + ΑΣΕΠ και 70 με 24μήνες καθαρής χωρίς ΑΣΕΠ= 360 αυτοί διορίζονται το 2011-2012....ως β φουρνιά... επειδή το νέο σύστημα θα ισχύσει απο το 2011-2012...αυτό σημαίνει οτι αυτοί οι 360 θα πάνε ξανά αναπληρωτές γι' αυτό και έλεγε η Χριστοφιλοπουλου ότι όσοι πήγαν θα ξαναπάνε....και αργεί ο διορισμός τους μια χρονιά...

και απο το 2011-2012 και μετά έχουμε και  το νέο σύστημα...

[Amedeus]

Είμαι αναπληρωτής στην δευτεροβάθμια Ημαθίας και ακόμα δεν μας έχουν στείλει τις μισθοδοτικές καταστάσεις για τον Μάρτιο. Από την δευτεροβάθμια μας είπαν ότι θα πληρωθούμε μετά την Κυριακή του Θωμά. Συμβαίνει το ίδιο και σε άλλες δευτεροβάθμιες, γνωρίζει κανείς να μου απαντήσει;

[dlaf]

Είμαι αναπληρωτής στην δευτεροβάθμια Ημαθίας και ακόμα δεν μας έχουν στείλει τις μισθοδοτικές καταστάσεις για τον Μάρτιο. Από την δευτεροβάθμια μας είπαν ότι θα πληρωθούμε μετά την Κυριακή του Θωμά. Συμβαίνει το ίδιο και σε άλλες δευτεροβάθμιες, γνωρίζει κανείς να μου απαντήσει;

Και η δική μου κατάσταση δεν ήρθε ακόμα. Αλλά δεν ξέρω τον λόγο

[PDE ads]

[despoina25]

Γιάννης Ρίτσος, Πέτρινος χρόνος

Πάντα

Πιάνουμε μια κουβέντα - κόβεται στη μέση.
Πάμε να χτίσουμε έναν τοίχο - δε μας αφήνουν να τελειώσουμε.
Και το τραγούδι μας κομμένο.   
Όλα τ' αποτελειώνει ο ορίζοντας.

Πάνω απ' τα αντίσκηνα περνάνε τα μπουλούκια των άστρων
κάποτε κουρασμένα, κάποτε πικραμένα, ωστόσο σίγουρα
για το δρόμο τους, για το δρόμο μας.

Κι η μέρα, ακόμα κι η πιο άδικη, σου αφήνει στην τσέπη
μιαν ασπρογάλαζη σημαιούλα απ' τη γιορτή τής θάλασσας,
σου αφήνει στο στόμα μια γουλιά ξάστερο αγέρα,
σου αφήνει στα μάτια το ευχαριστώ δυο ματιών
που κοίταξαν μαζί σου την ίδια πέτρα,
που μοιράστηκαν δίκαια τον ίδιο πόνο, το ίδιο σύγνεφο, τον ίδιον ίσκιο.
Όλα τα μοιραστήκαμε, σύντροφοι,
το ψωμί, το νερό, το τσιγάρο, τον καημό, την ελπίδα
τώρα μπορούμε να ζήσουμε ή να πεθάνουμε
απλά κι όμορφα - πολύ όμορφα -
σα ν' ανοίγουμε μια πόρτα το πρωί
και να λέμε καλημέρα στον ήλιο και στον κόσμο.

[aeee]

Γιάννης Ρίτσος, Πέτρινος χρόνος

Πάντα
 .......................
τώρα μπορούμε να ζήσουμε ή να πεθάνουμε
απλά κι όμορφα - πολύ όμορφα -
σα ν' ανοίγουμε μια πόρτα το πρωί
και να λέμε καλημέρα στον ήλιο και στον κόσμο.

Κ. ΔΗΜΟΥΛΑ      
ΟΙ ΑΠΟΔΗΜΗΤΙΚΕΣ ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ


Ἄρχισε ψύχρα.
Τὸ γύρισε ὁ καιρὸς σὲ ἀναχώρηση.

Ἡ πρώτη μέρα τοῦ Σεπτέμβρη
ξοδεύτηκε σὲ κάποια ὑδρορροή.
Ὡς χθὲς ἀκόμα ὅλα ἔρχονταν.
Ζέστες, ἡ διάθεση γιὰ φῶς,
λόγια, πουλιά,
πλαστογραφία ζωῆς.
Γονιμοποιοῦνταν κάθε βράδυ τὰ φεγγάρια,
πολλοὶ διάττοντες ἔρωτες
ᾖρθαν στὸν κόσμο τὸν περασμένο μήνα.

Τώρα ἡ γνωστὴ ψύχρα
κι ὅλα νὰ φεύγουν.

Ζέστες, πουλιά, ἡ διάθεση γιὰ φῶς.

Φεύγουν τὰ πουλιά, ἀκολουθοῦν τὰ λόγια
ἡ μία ἐρήμωση τραβάει πίσω τῆς τὴν ἄλλη
μὲ λύπη αὐτοδίδακτη.
Ἤδη ἀποσυνδέθηκε τὸ φῶς ἀπὸ τὴν ἐπανάπαυση
κι ἀπὸ τὶς καλημέρες σου.
Τὰ παράθυρα ἐνδίδουν.
Τὸ χέρι τοῦ μεταβλητοῦ κλείνει τὰ τζάμια,
ἄλλοι λὲν ὡς τὴν ἄνοιξη,
ἄλλοι φοβοῦνται διὰ βίου.

Κι ἐσὺ τί κάθεσαι;
Καιρὸς νὰ μπεῖς κι ἐσὺ στὰ ἀλλαγμένα.
Νὰ γίνεις ὅτι ἀναρωτιόμουν πέρυσι:
«ποιὸς ξέρει τ᾿ ἄλλο μου φθινόπωρο;».
Καιρὸς νὰ γίνεις «τ᾿ ἄλλο μου φθινόπωρο».
Ἄρχισε ψύχρα.
Ρῖξε στὴν πλάτη σου ἕνα ροῦχο ἀποδημίας.

[domenica]

σου αφήνει στο στόμα μια γουλιά ξάστερο αγέρα,
σου αφήνει στα μάτια το ευχαριστώ δυο ματιών
που κοίταξαν μαζί σου την ίδια πέτρα,
που μοιράστηκαν δίκαια τον ίδιο πόνο, το ίδιο σύγνεφο, τον ίδιον ίσκιο.

....Σοῦ γράφουμε ὁ καθένας τὰ ἴδια πράματα
καὶ σωπαίνει ὁ καθένας μπρὸς στὸν ἄλλον
κοιτάζοντας, ὁ καθένας, τὸν ἴδιο κόσμο χωριστὰ
τὸ φῶς καὶ τὸ σκοτάδι στὴ βουνοσειρὰ
κι ἐσένα.

Ποιὸς θὰ σηκώσει τὴ θλίψη τούτη ἀπ᾿ τὴν καρδιά μας;
Χτὲς βράδυ μία νεροποντὴ καὶ σήμερα
βαραίνει πάλι ὁ σκεπασμένος οὐρανός. Οἱ στοχασμοί μας
σὰν τὶς πευκοβελόνες τῆς χτεσινῆς νεροποντῆς
στὴν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ μας μαζεμένοι κι ἄχρηστοι
θέλουν νὰ χτίσουν ἕναν πύργο ποὺ γκρεμίζει.

απόσπασμα απο το «Μυθιστόρημα» του Γιώργου Σεφέρη

[despoina25]

Ονειρεύομαι
σαν μία τίγρης που εφορμά
πάνω στη λεία της.
Το φεγγάρι καθυστερεί
κι έχει δίκιο.
Δυνάμεις φυσικές γρούζουν απανωτά.
Ο χρόνος κυλάει μια πέτρα.
Φαντασιώνομαι μάτια, στου θανάτου
τ' ονειρικό βασίλειο.
Η σάρκα αδύναμη κι επιρρεπής
σε νευρική κατάπτωση.
Ενώ το πνεύμα δεν ολισθαίνει
γιατί είναι μαγνήτης που κρατάει
τον ουρανό

Λευτέρης Πούλιος, Συλλαβές για τον Άνεμο

[aeee]

ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ
Θα πενθώ πάντα -μ’ ακούς;- για σένα,
μόνος, στον Παράδεισο
Θα γυρίσει αλλού τις χαρακιές
Της παλάμης, η Μοίρα, σαν κλειδούχος
Μια στιγμή θα συγκατατεθεί ο Καιρός
Πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι
Θα παραστήσει ο ουρανός τα σωθικά μας
Και θα χτυπήσει τον κόσμο η αθωότητα
Με το δριμύ του μαύρου του θανάτου.

Πενθώ τον ήλιο και πενθώ τα χρόνια που έρχονται
Χωρίς εμάς και τραγουδώ τ’ άλλα που πέρασαν
Εάν είναι αλήθεια
Μιλημένα τα σώματα και οι βάρκες που έκρουσαν γλυκά
Οι κιθάρες που αναβόσβησαν κάτω από τα νερά
Τα «πίστεψέ με» και τα «μη»
Μια στον αέρα, μια στη μουσική
Τα δυο μικρά ζώα, τα χέρια μας
Που γύρευαν ν’ ανέβουνε κρυφά το ένα στο άλλο
Η γλάστρα με το δροσαχί στις ανοιχτές αυλόπορτες
Και τα κομμάτια οι θάλασσες που ερχόντουσαν μαζί
Πάνω απ’ τις ξερολιθιές, πίσω απ’ τους φράχτες
Την ανεμώνα που κάθισε στο χέρι σου
Κι έτρεμε τρεις φορές το μωβ τρεις μέρες πάνω από
τους καταρράχτες
Εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδώ
Το ξύλινο δοκάρι και το τετράγωνο φαντό
Στον τοίχο, τη Γοργόνα με τα ξέπλεκα μαλλιά
Τη γάτα που μας κοίταξε μέσα στα σκοτεινά
Παιδί με το λιβάνι και με τον κόκκινο σταυρό
Την ώρα που βραδιάζει στων βράχων το απλησίαστο
Πενθώ το ρούχο που άγγιξα και μου ήρθε ο κόσμος.

Έτσι μιλώ για σένα και για μένα
Επειδή σ' αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
να μπαίνω σαν Πανσέληνος
Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες στ’ αχανή σεντόνια
Να μαδάω γιασεμιά - κι έχω τη δύναμη
Αποκοιμισμένη, να φυσώ να σε πηγαίνω
Μεσ’ από φεγγερά περάσματα και κρυφές της θάλασσας στοές
Υπνωτισμένα δέντρα με αράχνες που ασημίζουνε
Ακουστά σ’ έχουν τα κύματα
Πώς χαιδεύεις, πώς φιλάς
Πώς λες ψιθυριστά το “τι” και το “ε”
Τριγύρω στο λαιμό στον όρμο
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά
Πάντα εσύ τ’ αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά
Το βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά
Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες
Τα δετά τριαντάφυλλα, το νερό που κρυώνει
Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά που μεγαλώνει
Το γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ

Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει
Τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο
Τόσο η στάλα στον αέρα, τόσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ’ ουρανού με τ’ άστρα
Τόσο η ελάχιστή σου αναπνοή
Που πια δεν έχω τίποτα άλλο
Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου
Να μυρίζω από σένα και ν’ αγριεύουν οι άνθρωποι
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο
Δεν τ’ αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
Να μιλώ για σένα και για μένα.

Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ’ ακούς
Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ’ ακούς
Το χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ’ ακούς
Μαχαίρι
Σαν κριάρι που τρέχει μες στους ουρανούς
Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ’ ακούς
Είμ’ εγώ, μ’ ακούς
Σ’ αγαπώ, μ’ακούς
Σε κρατώ και σε πάω και σου φορώ
Το λευκό νυφικό της Οφηλίας, μ’ ακούς
Που μ’ αφήνεις, που πας και ποιος, μ’ ακούς
Σου κρατεί το χέρι πάνω απ’ τους κατακλυσμούς
Οι πελώριες λιάνες και των ηφαιστείων οι λάβες
Θα ‘ρθει μέρα, μ’ ακούς
Να μας θάψουν, κι οι χιλιάδες ύστερα χρόνοι

Λαμπερά θα μας κάνουν πετρώματα, μ’ ακούς
Να γυαλίσει επάνω τους η απονιά, μ’ ακούς
Των ανθρώπων
Και χιλιάδες κομμάτια να μας ρίξει
Στα νερά ένα ένα, μ’ ακούς
Τα πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ’ ακούς
Κι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ’ ακούς
Όπου κάποτε οι φιγούρες
Των Αγίων

[tihea]

Είμαι αναπληρωτής στην δευτεροβάθμια Ημαθίας και ακόμα δεν μας έχουν στείλει τις μισθοδοτικές καταστάσεις για τον Μάρτιο. Από την δευτεροβάθμια μας είπαν ότι θα πληρωθούμε μετά την Κυριακή του Θωμά. Συμβαίνει το ίδιο και σε άλλες δευτεροβάθμιες, γνωρίζει κανείς να μου απαντήσει;

Και η δική μου κατάσταση δεν ήρθε ακόμα. Αλλά δεν ξέρω τον λόγο

Σήμερα μ' ενημέρωσαν ότι οι καταστάσεις αργούν γιατί θα έχουμε κι εμείς περικοπές στο δώρο και στα επιδόματα. Ακόμη φτιάχνουν τις καταστάσεις των μονίμων, μου είπαν, και τακτοποιούν τις περικοπές εκεί.

[Lara]

....παντού περικοπές λοιπόν

[Amedeus]

Σε εμάς ήρθε μόνο η μισθοδοτική για το δώρο του Πάσχα.

[aristos2]

Σε εμάς ήρθε μόνο η μισθοδοτική για το δώρο του Πάσχα.

Σ' εμάς ούτε ευρώ από αρχές Νοέμβρη ...
Μιλώ για τους "ανθρακωρύχους" της ωρομισθίας ...
Υπάρχουν και χειρότερα ...



Αν η δικιά σου σού κάνει νερά
κι αν έχεις χάσει στα χαρτιά...
Don't Worry Be Happy

Άμα σε πιάσουνε με κάνα ψύλλο
και σε λυσσάξουνε στο ξύλο...
Don't Worry Be Happy

Υπάρχουν και χειρότερα
μα θα στα πω αργότερα
Don't Worry Be Happy

Άμα ξυπνήσεις μέσα στη φυλακή
και δε σου εξηγεί κανένας γιατί...
Don't Worry Be Happy

Δεν είναι ανάγκη να το ξέρεις κι εσύ
τους φτάνει που το ξέρουν αυτοί...
Don't Worry Be Happy

Είμαστε όλοι ύποπτοι.
Κι εγώ κι εσύ και η γάτα μου μαζί
Don't Worry Be Happy

Άμα ξυπνήσεις και έχεις βγάλει ουρά,
άμα ψαχτείς και έχεις βγάλει βυζιά...
Don't Worry Be Happy

Άμα η κόρη σου σε λέει μπαμπά ενώ ο γιος σου σε φωνάζει μαμά...
Don't Worry Be Happy

Δεν είναι αυτό για να σ' ανησυχεί, είναι μια ψιλομετάλλαξη...
Don't Worry Be Happy

Και τι με νοιάζει εμένα δηλαδή,
εγώ θα γίνω σταρ του MTV
Don't Worry Be Happy

Kαι αν τα ρουθούνια μου μείνουν μισά,
κανένα πρόβλημα θα βάλω χρυσά...
Don't Worry Be Happy

[Isfahan]

Κολήσαμε στην Ζ' φάση...φάση υπήρξε αλλά χωρίς τις ειδικότητές μας πάλι...νομίζω μπήκε λουκέτο για φέτος!