*

Αποστολέας Θέμα: To ποίημα της ημέρας  (Αναγνώστηκε 304242 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος theodora7

  • Έμπειρο μέλος
  • ****
  • Μηνύματα: 778
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ΠΕ 02, ΠΕ60 ,ΠΕ23, ΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ, ΣΛΑΒΙΚΩΝ,ΠΕ71
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #1484 στις: Αύγουστος 06, 2019, 08:50:45 μμ »
Δαίμονες

Από τους δικούς μου δαίμονες δεν έφυγα
Προσπάθησα;
Θα έλεγα περιτρανα το ναι.
Μα όχι...
Και πώς θα ήθελα να με θυμούνται τώρα ;
Μα δεν θα ήθελα.
Η ληθη εμε μου πρέπει
Απαυγασμα ενός χαραματος που ονειρευτηκα και έφυγε. . .
Σαν γλυστρισε στα χέρια μου και εχαθη.
Και αυτή η ποίηση ανικανη.
Το τίποτα για μένα.
Δεν βρήκε τίποτα για να με κλείσει.
Και πού;
Μα η ποίηση είναι λήθη.
Είναι μια λήθη;
Ι.Σ.
Ο καιρός για παραμύθια έληξε!!!
https://www.youtube.com/watch?v=UmZulvbllPU
τὸ γὰρ φιλότιμον ἀγήρων μόνον, καὶ οὐκ ἐν τῷ ἀχρείῳ τῆς ἡλικίας τὸ κερδαίνειν, ὥσπερ τινές φασι, μᾶλλον τέρπει, ἀλλὰ τὸ τιμᾶσθαι.

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 09:55:30 »

Αποσυνδεδεμένος theodora7

  • Έμπειρο μέλος
  • ****
  • Μηνύματα: 778
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ΠΕ 02, ΠΕ60 ,ΠΕ23, ΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ, ΣΛΑΒΙΚΩΝ,ΠΕ71
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #1485 στις: Μάρτιος 02, 2020, 12:15:32 πμ »
Οι λεξεις λίγες...
Ανείπωτες...
Ενα κενό που δεν χρήζει το μηδέν.
Δεν εχω αναγκη τίποτα.
Τα λίγα μου πολλά.
Και τα πολλά ελάχιστα .
Μια ποίηση κενή.
Ανύπαρκτη.
Βορά στους αδαείς.

Ο καιρός για παραμύθια έληξε!!!
https://www.youtube.com/watch?v=UmZulvbllPU
τὸ γὰρ φιλότιμον ἀγήρων μόνον, καὶ οὐκ ἐν τῷ ἀχρείῳ τῆς ἡλικίας τὸ κερδαίνειν, ὥσπερ τινές φασι, μᾶλλον τέρπει, ἀλλὰ τὸ τιμᾶσθαι.

Αποσυνδεδεμένος theodora7

  • Έμπειρο μέλος
  • ****
  • Μηνύματα: 778
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ΠΕ 02, ΠΕ60 ,ΠΕ23, ΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ, ΣΛΑΒΙΚΩΝ,ΠΕ71
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #1486 στις: Μάρτιος 15, 2020, 06:17:52 μμ »
Βροχή απρόσμενη...
Βροχή με χρώματα
Χώματα.
Μια βροχή που με βρήκε ανέτοιμη.
Δεν ξερω πως....
Σε καθε βροχή είχα και ενα συναίσθημα.
Σ αυτήν?
Δεν εχω.
Τη βροχή που εγώ τόσο αγάπησα...
Την απομυθοποίησα.
Τραγικό.
Λογικό.
Οχι.
Τη μίσησα.
Αναμενόμενο.
« Τελευταία τροποποίηση: Μάρτιος 15, 2020, 06:22:06 μμ από theodora7 »
Ο καιρός για παραμύθια έληξε!!!
https://www.youtube.com/watch?v=UmZulvbllPU
τὸ γὰρ φιλότιμον ἀγήρων μόνον, καὶ οὐκ ἐν τῷ ἀχρείῳ τῆς ἡλικίας τὸ κερδαίνειν, ὥσπερ τινές φασι, μᾶλλον τέρπει, ἀλλὰ τὸ τιμᾶσθαι.

Αποσυνδεδεμένος theodora7

  • Έμπειρο μέλος
  • ****
  • Μηνύματα: 778
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ΠΕ 02, ΠΕ60 ,ΠΕ23, ΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ, ΣΛΑΒΙΚΩΝ,ΠΕ71
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #1487 στις: Αύγουστος 05, 2020, 11:13:17 μμ »
Βρέχει,το ρεύμα έπεσε.
Δισταχτικά απορείς που πια δεν καταριέσαι το σκοτάδι.
Καλοδεχούμενη αυτή η τυχαία ατυχία.
Στο έρεβος, τα πάντα ομοιάζουν.
Η λύπη, η λήθη, ο πόνος και η χαρά.
Ανάμεικτες μπερδεμένες σκέψεις σαν τα λόγια ενός μεθυσμένου.
Αν σκυψεις πάνω του θα μάθεις άρα την αλήθεια?
Θα δεις γυμνούς τους πόνους του ή τάχα οι συμβάσεις θα τους κρύψουν?
Βρέχει και αυτό το κόψιμο του ηλεκτρικού διόλου δεν με πειράζει.
Γιατί μαζί με αυτό για λίγο χάθηκα στη δίνη μιας αλήθειας που το φως θα επαναφέρει στη συνήθεια.

Ο καιρός για παραμύθια έληξε!!!
https://www.youtube.com/watch?v=UmZulvbllPU
τὸ γὰρ φιλότιμον ἀγήρων μόνον, καὶ οὐκ ἐν τῷ ἀχρείῳ τῆς ἡλικίας τὸ κερδαίνειν, ὥσπερ τινές φασι, μᾶλλον τέρπει, ἀλλὰ τὸ τιμᾶσθαι.

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 09:55:30 »

Αποσυνδεδεμένος hector petens

  • Νέο μέλος
  • *
  • Μηνύματα: 13
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #1488 στις: Φεβρουάριος 07, 2023, 10:16:53 μμ »
Α ναι, ξέχασα να σου πω,
πως τα στάχυα είναι χρυσά και απέραντα
γιατί σ’ αγαπώ.
Τάσος Λειβαδίτης

Αποσυνδεδεμένος ioannasol

  • Προχωρημένο μέλος
  • **
  • Μηνύματα: 120
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Μόνιμη Εκπαιδευτικός
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #1489 στις: Φεβρουάριος 10, 2023, 05:44:34 πμ »

Αποσυνδεδεμένος hector petens

  • Νέο μέλος
  • *
  • Μηνύματα: 13
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #1490 στις: Φεβρουάριος 11, 2023, 11:15:07 μμ »
Α ναι, ξέχασα να σου πω,
πως τα στάχυα είναι χρυσά και απέραντα
γιατί σ’ αγαπώ.
Τάσος Λειβαδίτης

Αποσυνδεδεμένος ioannasol

  • Προχωρημένο μέλος
  • **
  • Μηνύματα: 120
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Μόνιμη Εκπαιδευτικός
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #1491 στις: Φεβρουάριος 14, 2023, 09:02:07 πμ »
Τους φοβάμαι τους ανθρώπους που δεν είναι σαν εμένα....
Εγώ... είμαι μία....
συναισθηματική, ανόητη..
Μια μπερδεμένη, αναποφάσιστη
Μια τρελή που δένεται με ανθρώπους, πράγματα και καταστάσεις..
.......
Ακόμη και τα ασήμαντα δεν μπορώ να τα αφήσω πίσω..
Ούτε κακία κρατώ σε όσους με πλήγωσαν με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο..
Ούτε το τέλος αντιλαμβάνομαι όταν έρθει..
Το αρνούμαι και επιμένω να ανάβω τα κεριά που μου σβήνει ο άνεμος..
Είμαι μια αθεράπευτη ονειροπόλα
Κι αν μένω με τα πόδια κολλημένα στη γη, δεν περιμένω λύπηση ή οίκτο
Το δικό μου παραμύθι ακόμα το ψάχνω
Και δεν χαρίζομαι ούτε πουλιέμαι ούτε δανείζομαι..
Είμαι καλά με αυτά που έχω και μ’ εκείνα που κυνηγώ
Πάντα είμαι ειλικρινής και ας έχω να αντιμετωπίσω όλο το ψέμα του κόσμου.
Δεν θα αλλάξω για κανέναν που δεν μου μοιάζει
Θα τον εκτιμήσω γι’ αυτό που είναι αλλά δεν μπορώ να του κάνω τη χάρη ν’ αλλάξω
Και ίσως ακόμη κι αν το ήθελα.. δεν νομίζω οτι είναι εφικτό..
Προσπαθώ να εξωθήσω τον κόσμο μου στα άκρα του
Όσο μπορώ για να φτάσω κοντά σε όσα θεωρώ ιδανικά.
Κάπου κάπου σκέφτομαι πως θα ήταν πολύ πιο εύκολο.
Αν ήμουν διαφορετική..
Αν ήμουν σαν όλους τους άλλους..
Αν τα πέρναγα όλα εύκολα χωρίς να με αγγίζει τίποτα..
Ίσως και να υπάρχουν άτομα εκεί έξω που με βλέπουν έτσι
Εκείνοι που βλέπουν την προσποιητά αδιάφορη μάσκα που φοράω κατα καιρούς.
Και με βαφτίζουν αναίσθητη.
Μ’ αυτούς δεν θα έπρεπε καν να ασχοληθώ.
Μα να που είμαι φτιαγμένη έτσι.. ώστε να με νοιάζει
Όχι, ξέρεις κάτι? Δεν το μετανιώνω αυτό
Ξέρω τι είμαι και δεν θα μπω στον κόπο να το αποδείξω σε κανέναν
Είμαι καλά.. είμαι καλά.. είμαι καλά..
Μα δυσκολεύομαι τόσο να καταλάβω..
Κάποια πράγματα απλά δεν τα χωράει ο νους μου

Τους φοβάμαι τους ανθρώπους που δεν είναι σαν εμένα..

Αλκυόνη Παπαδάκη

Αποσυνδεδεμένος lemonpies

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 477
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #1492 στις: Μάρτιος 04, 2023, 09:55:42 πμ »
Όταν η λογοκρισία εξαπλώνεται, η ποίηση γίνεται αναγκαιότητα.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ - Ο ΣΤΑΘΜ-ΑΡΧΗΣ

Θόλωνε το βράδυ και το τραίνο είχ’ έμβει
στον ερημικό σταθμό βαρύ κι ατόφιο
λες τό’ χε τυλίξει σ’ αχνά πέπλα η ρέμβη
έτσι ως ξάφνου στάθκε ακίνητο και ψόφιο.

Σήμανε η καμπάνα κι έτριξαν οι θύρες,
ούρλιαξε ’να σφύριγμα και αυτό εκινήθη
πλάι σε μια παράτα αγερώχες φιλύρες
που κώπηλατούσαν –λές στητές– στη λύπη.

Λίγο ακόμα κι όργιο –αρθρωτή γουστέρα–
θάφευγε ως είχ’ έρθει μες σ’ ατμών τολύπη
κι εγώ πάλι μόνος στη θλιμμένη εσπέρα,
Με συντρόφισσά μου, θάμενα, τη λήθη.

………………………………………

Άξαφνα ως γλυστρούσε – σ’ ένα παρεθύρι
ένα χέρι εξαίσιο μούγνεψε και πάει,
μια σειρά άσπρα δόντια, δυό μάτια σαπφείροι
μούστειλαν –και φύγαν– φίλημα στα χάη!

Έμεινα … Η μέρα είχε κιόλας φύγει,
του σταθμού μου, γύρω, η ερημία αλύχτα·
κείνες οι φιλύρες πήγαιναν με ρίγη
Και με βήμα στράτι-ωτικό στη νύχτα…

Ω, έσύ, κυρά, χέρι, δόντια, μάτι
όνειρο και τραίνο που την πας τη νιότη;


"Έδωσα σινιάλο –το κ α θ ή κ ο ν– για τη
διασταύρωσή σας με την αιωνιότητα…"



………………………………………
https://www.zougla.gr/politiki/article/pios-krivete-piso-apo-to-rousfeti-kiria-mpiziou
https://www.ieidiseis.gr/politiki/187893/rousfeti-polyteleias-o-stathmarxis-me-fotografiki-ypourgiki-apofasi-gia-xari-tou
https://www.zougla.gr/greece/article/paranomi-i-proslipsi-tou-sta8marxi
https://www.zougla.gr/greece/article/den-itan-i-vouleftis-o-mparmpas-apo-tin-koroni

« Τελευταία τροποποίηση: Μάρτιος 08, 2023, 08:22:44 μμ από lemonpies »
Σε όλες τις εποχές και καθεστώτα, οι δουλόφρονες μισθωμένοι λογοκριτές έχουν ένα κοινό: ανήκουν στο κατώτερο και απεχθέστερο στρώμα του κοινωνικού, διανοητικού και ηθικού Λούμπεν Αληταριάτου, μαζί με τους βασανιστές, βιαστές και χαφιέδες. Αξίζουν την περιφρόνησή μας. Με τους παντός χρώματος και καιρού λογοκριτές δεν κάνεις διάλογο. Απλώς τους φτύνεις.
https://www.youtube.com/watch?v=9OX_qQODfbg

Αποσυνδεδεμένος hector petens

  • Νέο μέλος
  • *
  • Μηνύματα: 13
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #1493 στις: Μάιος 21, 2023, 01:43:00 πμ »
Δεν πρόλαβα να ετοιμάσω τη βαλίτσα σου ποτέ
και να βάλω πράγματα περιποιημένα
και να ψάξω ένα σπιτάκι δίπλα στη θάλασσα ένα απόγευμα
και ύστερα να φύγω και να μην ανησυχώ

Ένα απόγευμα με γλυκό φως και ήσυχα κυματάκια
σε μια άμμο που δεν θα γράφεις
ένα όνομα ξεχασμένο

Και να είσαι ήσυχη ότι κάποιος σε φρόντισε χωρίς να έχεις ανάγκη
Κι αν είχες θα ήμουν πάλι εκεί
Α ναι, ξέχασα να σου πω,
πως τα στάχυα είναι χρυσά και απέραντα
γιατί σ’ αγαπώ.
Τάσος Λειβαδίτης

Αποσυνδεδεμένος hector petens

  • Νέο μέλος
  • *
  • Μηνύματα: 13
    • Προφίλ
Α ναι, ξέχασα να σου πω,
πως τα στάχυα είναι χρυσά και απέραντα
γιατί σ’ αγαπώ.
Τάσος Λειβαδίτης

Αποσυνδεδεμένος ioannasol

  • Προχωρημένο μέλος
  • **
  • Μηνύματα: 120
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Μόνιμη Εκπαιδευτικός
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #1495 στις: Μάιος 28, 2023, 02:02:26 μμ »
ποιητική αδεία λοιπόν...ξέχασα να γράφω, να νιώθω. Τα ποιήματα γλίστρησαν από τα χέρια μου και με απαρνηθήκαν...τα πρόδωσα μάλλον χαμένη στις σκέψεις μου. Βάδισα μόνη καιρό. Μόνη βρήκα τα μέρη, τα σπίτια, τα αεροπλάνα, τα ταξί, τα πλοία, το i-bank. Η ποίηση δεν είχε θέση εκεί. Εκεί είχα ανάγκη κάποιον...Όχι ότι κάποιος δεν προσφέρθηκε αλλά εγώ δεν ήθελα ποτέ να ήμουν φόρτωμα πουθενά. Αλλά κάποτε λύγισα ψυχικά, κακοπέρασα και βρήκα δυσκολίες. Και τότε αποζητούσα έναν συνοδοιπόρο. Και τότε είδα δίπλα μου πως υπήρχε κάποιος εδώ και καιρό, κάποιος που αποζητούσε αυτή τη θέση, την λάτρευε και εγώ του την απαρνιόμουν. Πάρτην είπα...πάρε την αφού την θες τόσο. Να ανασάνω και εγώ και να ξεχάσω την ποίηση και όλα.
« Τελευταία τροποποίηση: Μάιος 28, 2023, 04:27:52 μμ από ioannasol »

Αποσυνδεδεμένος ioannasol

  • Προχωρημένο μέλος
  • **
  • Μηνύματα: 120
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Μόνιμη Εκπαιδευτικός
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #1496 στις: Ιούνιος 09, 2023, 10:20:58 πμ »

Αποσυνδεδεμένος hector petens

  • Νέο μέλος
  • *
  • Μηνύματα: 13
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #1497 στις: Ιούλιος 04, 2023, 09:00:31 μμ »
Γιώργης Παυλόπουλος – Η σιωπή

Η Σιωπή είναι μια άγνωστη
που έρχεται τη νύχτα.
Ανεβαίνει τη σκάλα
χωρίς νʼ ακούγονται πατήματα
μπαίνει στην κάμαρα
και κάθεται στο κρεβάτι μου.
Μου φοράει το δαχτυλίδι της
και με φιλεί στο στόμα.
Τη γδύνω.
Μου δίνει τότε τις βελόνες
και τα τρία χρώματα
το κόκκινο το μαύρο και το κίτρινο.
Κι αρχίζω να κεντάω
πάνω στο δέρμα της
όλα όσα δε σου είπα
και ποτέ πια δε θα σου πω.
Α ναι, ξέχασα να σου πω,
πως τα στάχυα είναι χρυσά και απέραντα
γιατί σ’ αγαπώ.
Τάσος Λειβαδίτης

 

Pde.gr, © 2005 - 2024

Το pde σε αριθμούς

Στατιστικά

μέλη
  • Σύνολο μελών: 32277
  • Τελευταία: ΤΣΕΦΙ
Στατιστικά
  • Σύνολο μηνυμάτων: 1158511
  • Σύνολο θεμάτων: 19197
  • Σε σύνδεση σήμερα: 471
  • Σε σύνδεση έως τώρα: 1964
  • (Αύγουστος 01, 2022, 02:24:17 μμ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
Μέλη: 15
Επισκέπτες: 427
Σύνολο: 442

Πληροφορίες

Το PDE φιλοξενείται στη NetDynamics

Όροι χρήσης | Προφίλ | Προσωπικά δεδομένα | Υποστηρίξτε μας

Επικοινωνία >

Powered by SMF 2.0 RC4 | SMF © 2006–2010, Simple Machines LLC
TinyPortal 1.0 RC1 | © 2005-2010 BlocWeb

Δημιουργία σελίδας σε 0.107 δευτερόλεπτα. 34 ερωτήματα.