To ποίημα της ημέρας

[epak]

ΕΛΕΝΗ ΒΑΚΑΛΟ
(Κωνσταντινούπολη 1921)
 

Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος

Θα σας πω πώς έγινε
Έτσι είναι η σειρά

Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο
δρόμο του έναν χτυπημένο
Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε
Τόσο πολύ λυπήθηκε
που ύστερα φοβήθηκε

Πριν κοντά του να πλησιάσει για να σκύψει να
τον πιάσει, σκέφτηκε καλύτερα
Τι τα θες τι τα γυρεύεις
Κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους εδώ γύρω,
να ψυχοπονέσει τον καημένο
Και καλύτερα να πούμε
Ούτε πως τον έχω δει

Και επειδή φοβήθηκε
Έτσι συλλογίστηκε

Τάχα δεν θα είναι φταίχτης, ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει;
Και καλά του κάνουνε αφού ήθελε να παίξει με τους άρχοντες
Άρχισε λοιπόν και κείνος
Από πάνω να χτυπά

Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας
   

[PDE ads]

[aristos2]

ΕΛΕΝΗ ΒΑΚΑΛΟ
(Κωνσταντινούπολη 1921)
 

Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος

Θα σας πω πώς έγινε
Έτσι είναι η σειρά

Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο
δρόμο του έναν χτυπημένο
Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε
Τόσο πολύ λυπήθηκε
που ύστερα φοβήθηκε

Πριν κοντά του να πλησιάσει για να σκύψει να
τον πιάσει, σκέφτηκε καλύτερα
Τι τα θες τι τα γυρεύεις
Κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους εδώ γύρω,
να ψυχοπονέσει τον καημένο
Και καλύτερα να πούμε
Ούτε πως τον έχω δει

Και επειδή φοβήθηκε
Έτσι συλλογίστηκε

Τάχα δεν θα είναι φταίχτης, ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει;
Και καλά του κάνουνε αφού ήθελε να παίξει με τους άρχοντες
Άρχισε λοιπόν και κείνος
Από πάνω να χτυπά

Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας
   

... πάρε, λοιπόν, το χρόνο μας ... ν' απλώσεις το παραμύθι,  epak ...

"... γραφές δακτύλων... "

αν δε βγει από μέσα σου με ορμή
σε πείσμα όλων
μην το κάνεις
αν δεν έρθει απρόσκλητο απ’ την καρδιά
κι από το μυαλό
κι από το στόμα
κι από τα σωθικά σου
μην το κάνεις

……………………….

κάντο μονάχα όταν νιώσεις
πως αν δεν το κάνεις
θα τρελαθείς
θ’ αυτοκτονήσεις
ή θα σκοτώσεις
αλλιώς μην το κάνεις

αν δε νιώσεις πως ο ήλιος σου
καίει μέσα σου τα σπλάχνα
μην το κάνεις

όταν στ’ αλήθεια έρθει η ώρα
κι έχεις το χάρισμα
θα γίνει από μόνο του
και θα συνεχίσει να γίνεται
ώσπου να σβήσει
ή να σβήσεις
άλλος τρόπος δεν υπάρχει
δεν υπάρχει
δεν υπήρξε ποτέ

υπεροχο!
ποιος το εγραψε?

(Charles Bukowski NA ΠΕΡΙΦΕΡΕΣΑΙ ΣΤΗΝ ΤΡΕΛΑ (σελίδα.19)

αναζητώντας τη Λέξη το Στίχο τη Ζωή

Εκδόσεις: Ηλέκτρα

Μετάφραση: Σώτη Τριανταφύλλου

http://grafesdaktylwn.blogspot.com/

[aeee]

Μεθύστε-Σαρλ Μπωντλαίρ

Πρέπει νά ῾σαι πάντα μεθυσμένος.
Ἐκεῖ εἶναι ὅλη ἡ ἱστορία: εἶναι τὸ μοναδικὸ πρόβλημα.
Γιὰ νὰ μὴ νιώθετε τὸ φριχτὸ φορτίο τοῦ Χρόνου
ποὺ σπάζει τοὺς ὤμους σας καὶ σᾶς γέρνει στὴ γῆ,
πρέπει νὰ μεθᾶτε ἀδιάκοπα. Ἀλλὰ μὲ τί;
Μὲ κρασί, μὲ ποίηση ἢ μὲ ἀρετή, ὅπως σᾶς ἀρέσει.
Ἀλλὰ μεθύστε.
Καὶ ἂν μερικὲς φορές, στὰ σκαλιὰ ἑνὸς παλατιοῦ,
στὸ πράσινο χορτάρι ἑνὸς χαντακιοῦ,
μέσα στὴ σκυθρωπὴ μοναξιὰ τῆς κάμαράς σας,
ξυπνᾶτε, μὲ τὸ μεθύσι κιόλα ἐλαττωμένο ἢ χαμένο,
ρωτῆστε τὸν ἀέρα, τὸ κύμα, τὸ ἄστρο, τὸ πουλί, τὸ ρολόι,
τὸ κάθε τι ποὺ φεύγει, τὸ κάθε τι ποὺ βογκᾶ,
τὸ κάθε τί ποὺ κυλᾶ, τὸ κάθε τι ποὺ τραγουδᾶ,
ρωτῆστε τί ὥρα εἶναι,
καὶ ὁ ἀέρας, τὸ κύμα, τὸ ἄστρο, τὸ πουλί, τὸ ρολόι,
θὰ σᾶς ἀπαντήσουν:
-Εἶναι ἡ ὥρα νὰ μεθύσετε!
Γιὰ νὰ μὴν εἴσαστε οἱ βασανισμένοι σκλάβοι τοῦ Χρόνου,
μεθύστε, μεθύστε χωρὶς διακοπῆ!
Μὲ κρασί, μὲ ποίηση ἢ μὲ ἀρετή, ὅπως σᾶς ἀρέσει.

... με ποίηση και αρετή ..., που δε χρήζει "αποτοξίνωσης", ... ή μήπως όχι ...;

Η ΠΟΙΗΣΗ ΕΞΗΓΕΙ


Εγώ άλλα φωνήεντα έχω
άλλα συμφωνα
άλλες τελειες
άλλα θαυμαστικα
άλλα ερωτηματικα.

Κώστας Μόντης.

[epak]

Για την μελαγχολία (Κώστας Μόντης)

Μη φοβόσαστε. Όταν σας κτυπήση την πόρτα και δεν ανοίξετε
θα φύγει. Είν’ εύθικτη ευτυχώς,
είν’ ευτυχώς ασυνήθιστη στα «όχι».
 

[PDE ads]

[aristos2]

Η ΠΟΙΗΣΗ ΕΞΗΓΕΙ


Εγώ άλλα φωνήεντα έχω
άλλα συμφωνα
άλλες τελειες
άλλα θαυμαστικα
άλλα ερωτηματικα.

Κώστας Μόντης.

... εμείς κατανοούμε ...;

[aristos2]

Ακμάζουν υπεριώδεις θεωρίες

κι εγώ ξεροσταλιάζω

στις ανώφελες ισημερίες

των βολεμένων.

[MARKOS]

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

http://www.youtube.com/watch?v=d3G1YJGDyCE&feature=related

[domenica]

Κοντά σου

Κοντά σου δεν αχούν άγρια οι άνεμοι
Κοντά σου είναι η γαλήνη και το φως
Στου νου μας τη χρυσόβεργη ανέμη
ο ρόδινος τυλιέται στοχασμός

Κοντά σου η σιγαλιά σα γέλιο μοιάζει
Που αντιφεγγίζουν μάτια τρυφερά,
κι αν κάποτε μιλάμε, αναφτεριάζει
πλάι μας κάπου η άνεργη χαρά

Κοντά σου η θλίψη ανθίζει σα λουλούδι
κι ανύποπτα περνά μες στη ζωή
Κοντά σου όλα γλυκά κι όλα σα χνούδι,
σα χάδι, σα δροσούλα σαν πνοή

Μαρία Πολυδούρη

[aeee]

Η ΠΟΙΗΣΗ ΕΞΗΓΕΙ


Εγώ άλλα φωνήεντα έχω
άλλα συμφωνα
άλλες τελειες
άλλα θαυμαστικα
άλλα ερωτηματικα.

Κώστας Μόντης.

... εμείς κατανοούμε ...;

Εμεις......

Ανησυχούμε που αρχίσαμε να μην ανησυχούμε,
ανησυχούμε που αρχίσαμε
να μη μένουμε πια άγρυπνοι τις νύχτες.

Δυστυχώς δε θέμε και πολύ για να μένουμε άγρυπνοι,
ευτυχώς δε θέμε και πολύ για να μένουμε άγρυπνοι

Κ.   Μόντης

[xenos]

Γεώργιος  Σουρής

Δυστυχία σου Ελλάς, με τα τέκνα που γεννάς.
Ω Ελλάς, Ηρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

Κλέφτες φτωχοί και άρχοντες με άμαξες και άτια,
κλέφτες χωρίς μία πήχη γη και κλέφτες με παλάτια,
ο ένας κλέβει όρνιθες και σκάφες για ψωμί
ο άλλος το Έθνος σύσσωμο για πλούτη και τιμή.

Όλα σ᾿ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

Ο Έλληνας δυο δίκαια ασκεί πανελευθέρως,
συνέρχεσθαί τε και ουρείν εις όποιο θέλει μέρος.

Χαρά στους χασομέρηδες! χαρά στους αρλεκίνους!
σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιὸς και δασκαλοκρατιέται.

Γι’ αυτό το κράτος, που τιμά τα ξέστρωτα γαϊδούρια,
σικτίρ στα χρόνια τα παλιά, σικτίρ και στα καινούργια!

Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ᾿ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύη;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Και των σοφών οι λόγοι θαρρώ πώς είναι ψώρα,
πιστός εις ό,τι λέγει κανένας δεν εφάνη...
αυτός ο πλάνος κόσμος και πάντοτε και τώρα,
δεν κάνει ό,τι λέγει, δεν λέγει ό,τι κάνει.

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαριέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβεναγάς.
Θέλει ακόμα - κι αυτό είναι ωραίο -
να παριστάνει τον Ευρωπαίο.
Στα δυο φορώντας τα πόδια πού ’χει
στό ’να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.

απελπιστικά επίκαιρο….(οπως θα ελεγε και ο aristos2 )  

[aristos2]

στό ’να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι

μόνο μη μείνει χωρίς και αυτά

τόσοι που κλέβουν φανερά ...

... αφοπλιστικά επίκαιρο λέει ο aristos2 και συναινεί ο 3, αλλά ποιος τους ακούει γερο-paraxene ...;

 

[aristos2]

Αφιέρωση

Κανένα δώρο µου
δε θα θυµίσει
τα φευγαλέα φιλιά
του πρώτου µας έρωτα.

Ανάµεσα σε δεκάδες
άθλια πρόσωπα
γυρεύω, στο δικό σου,
παρηγοριά.

Χρόνια σου πολλά ...

[aeee]

Αφιέρωση

Κανένα δώρο µου
δε θα θυµίσει
τα φευγαλέα φιλιά
του πρώτου µας έρωτα.

Ανάµεσα σε δεκάδες
άθλια πρόσωπα
γυρεύω, στο δικό σου,
παρηγοριά.

Χρόνια σου πολλά ...

Χρόνια σας Πολλα...... και στις δυο ψυχες.......

τα σέβη μου στον ποιητή!!!!

[aristos2]

Σ' ευχαριστεί ...

http://www.youtube.com/watch?v=B7si1J7Bc0U

εκ μέρους των αντρών που αγαπάνε ...