*

Αποστολέας Θέμα: To ποίημα της ημέρας  (Αναγνώστηκε 304256 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος aeee

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1305
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #350 στις: Ιούλιος 14, 2010, 10:02:18 πμ »
      Αλλά τα Βράδια    

Τ.  Λειβαδίτης

Και να που φτάσαμε εδώ
Χωρίς αποσκευές
Μα μ' ένα τόσο ωραίο φεγγάρι
Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Βέβαια αγάπησε τα ιδανικά της ανθρωπότητας,
αλλά τα πουλιά
πετούσαν πιο πέρα

Σκληρός, άκαρδος κόσμος,
που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα
πάνω απ' το δέντρο που βρέχεται

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη
Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα
για να πεθαίνουν κι αλλού και την απληστία
για να μένουν νεκροί για πάντα

Αλλά καθώς βραδιάζει
ένα φλάουτο κάπου
ή ένα άστρο συνηγορεί για όλη την ανθρωπότητα

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Καθώς μένω στο δωμάτιο μου,
μου 'ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες
Φοράω το σακάκι του πατέρα
κι έτσι είμαστε δυο,
κι αν κάποτε μ' άκουσαν να γαβγίζω
ήταν για να δώσω
έναν αέρα εξοχής στο δωμάτιο

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ' ένα άστρο ή μ' ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη!

Δως μου το χέρι σου.......
Δως μου το χέρι σου...............................

« Τελευταία τροποποίηση: Ιούλιος 14, 2010, 10:07:15 πμ από aeee »

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 13:37:18 »

Αποσυνδεδεμένος apri

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 5678
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Dum spiro, spero
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #351 στις: Ιούλιος 14, 2010, 01:53:08 μμ »
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ              
 
  Οδυσσέας Ελύτης


Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη συ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη
λησμονάτε τη χώρα μου!


Αετόμορφα έχει τα ψηλά βουνά
στα ηφαίστεια κλήματα σειρά
και τα σπίτια πιο λευκά
στου γλαυκού το γειτόνεμα!

Τα πικρά μου χέρια με τον κεραυνό
τα γυρίζω πίσω απ' τον καιρό
τους παλιούς μου φίλους καλώ
με φοβέρες και μ' αίματα!
 
......τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί.... (Κ. Χατζόπουλος)

Αποσυνδεδεμένος aristos2

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 2928
  • Φύλο: Άντρας
  • Οι "δανειστές" επιτρέπουν την ύπαρξη σχολείων;
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #352 στις: Ιούλιος 14, 2010, 02:05:59 μμ »
ΠPEBEZA

Το ποίημα Πρέβεζα (ή αλλιώς Επαρχία) είναι το τελευταίο και ένα απ’ τα πιο γνωστά ποιήματα του Κώστα Καρυωτάκη. Το ποίημα γράφτηκε στη χρονική περίοδο από τις 25 Iουνίου ως την 1η Iουλίου 1928. Μέσα στο ποίημα αυτό ο ποιητής περιγράφει τη ασφυκτική ζωή (για τη δική του τουλάχιστον ιδιοσυγκρασία) στην ακριτική πόλη της Πρέβεζας στα τέλη της δεκαετίας του 30 και μας περιγράφει κάποια μικρά χαρακτηριστικά γεγονότα, για  τα οποία ήδη έχει ενημερώσει τα μέλη της οικογένειάς του με συνεχείς επιστολές από τις 22 Ιουνίου μέχρι την 1η Ιουλίου.   

 

Θάνατος είναι οι κάργες πού χτυπιούνται
στούς μαύρους τοίχους καί στά κεραμίδια,
θάνατος οι γυναίκες πού αγαπιούνται
καθώς νά καθαρίζουνε κρεμμύδια.


Θάνατος οι λεροί, ασήμαντοι δρόμοι
μέ τά λαμπρά, μεγάλα ονόματά τους,
ο ελαιώνας, γύρω η θάλασσα, κι ακόμη
ο ήλιος, θάνατος μέσα στούς θανάτους.

 
Θάνατος ο αστυνόμος πού διπλώνει,
γιά νά ζυγίσει, μιά "ελλιπή" μερίδα,
θάνατος τά ζουμπούλια στό μπαλκόνι
κι ο δάσκαλος μέ τήν εφημερίδα.

 
Bάσις, Φρουρά, Eξηκονταρχία Πρεβέζης.
Tήν Κυριακή θ΄ ακούσουμε τή μπάντα.
Eπήρα ένα βιβλιάριο Tραπέζης,
πρώτη κατάθεσις δραχμαί τριάντα.

 
Περπατώντας αργά στήν προκυμαία,
"υπάρχω;" λες, κι ύστερα: "δέν υπάρχεις!"
Φτάνει τό πλοίο. Yψωμένη σημαία.
Ίσως έρχεται ο κύριος Νομάρχης

 
Αν τουλάχιστον, μέσα στούς ανθρώπους
αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία...
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, μέ σεμνούς τρόπους,
θά διασκεδάζαμε όλοι στήν κηδεία.
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως.
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί,
Γυναίκα ...

Αποσυνδεδεμένος epak

  • Προχωρημένο μέλος
  • **
  • Μηνύματα: 105
  • Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο!!!!!!
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #353 στις: Ιούλιος 14, 2010, 02:13:36 μμ »
Καλησπέρα....

Πικρή Αλήθεια, ένα ποίημα από την Ella Wheeler Wilcox.

Υπάρχει μια πικρή αλήθεια στη ζωή, που ανακάλυψα
ταξιδεύοντας ανατολικά και δυτικά.
Οι μόνοι που πραγματικά πληγώνουμε
είναι αυτοί που αγαπάμε περισσότερο.

Κολακεύουμε όσους γνωρίζουμε ελάχιστα
Ευχαριστούμε τον περαστικό επισκέπτη
Ενώ χτυπάμε απερίσκεπτα
όσους μας αγαπούν περισσότερο.

Δώστε μου λίγο ήλιο να ζεστάνω την αυγή ,δώστε μου λίγο ουρανό να απλώσω την καρδιά μου......

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 13:37:18 »

Αποσυνδεδεμένος aristos2

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 2928
  • Φύλο: Άντρας
  • Οι "δανειστές" επιτρέπουν την ύπαρξη σχολείων;
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #354 στις: Ιούλιος 14, 2010, 02:27:21 μμ »
Καλησπέρα....

Πικρή Αλήθεια, ένα ποίημα από την Ella Wheeler Wilcox.

Υπάρχει μια πικρή αλήθεια στη ζωή, που ανακάλυψα
ταξιδεύοντας ανατολικά και δυτικά.
Οι μόνοι που πραγματικά πληγώνουμε
είναι αυτοί που αγαπάμε περισσότερο.

Κολακεύουμε όσους γνωρίζουμε ελάχιστα
Ευχαριστούμε τον περαστικό επισκέπτη
Ενώ χτυπάμε απερίσκεπτα
όσους μας αγαπούν περισσότερο.



Πικρή και - δυστυχώς ή όχι - μέγιστη ...
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως.
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί,
Γυναίκα ...

Αποσυνδεδεμένος aristos2

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 2928
  • Φύλο: Άντρας
  • Οι "δανειστές" επιτρέπουν την ύπαρξη σχολείων;
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #355 στις: Ιούλιος 14, 2010, 11:27:44 μμ »
Νίκος Καββαδίας, Παραλληλισμοί

Τρία πράγματα στον κόσμο αυτό, πολύ να μοιάζουν είδα.
Τα ολόλευκα μα πένθιμα σχολεία των Δυτικών (και τα δικά μας ..., μπα!),
των φορτηγών οι βρώμικες σκοτεινιασμένες πλώρες
και οι κατοικίες των κοινών, χαμένων γυναικών.

Έχουνε μια παράξενη συγγένεια και τα τρία
παρ' όλη τη μεγάλη τους στο βάθος διαφορά,
μα μεταξύ τους μοιάζουνε πολύ, γιατί τους λείπει
η κίνηση, η άνεση του χώρου και η χαρά.

Από τη συλλογή: Μαραμπού (1933)
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως.
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί,
Γυναίκα ...

Αποσυνδεδεμένος aeee

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1305
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #356 στις: Ιούλιος 14, 2010, 11:41:45 μμ »
Καλησπέρα....

Πικρή Αλήθεια, ένα ποίημα από την Ella Wheeler Wilcox.

Υπάρχει μια πικρή αλήθεια στη ζωή, που ανακάλυψα
ταξιδεύοντας ανατολικά και δυτικά.
Οι μόνοι που πραγματικά πληγώνουμε
είναι αυτοί που αγαπάμε περισσότερο.

Κολακεύουμε όσους γνωρίζουμε ελάχιστα
Ευχαριστούμε τον περαστικό επισκέπτη
Ενώ χτυπάμε απερίσκεπτα
όσους μας αγαπούν περισσότερο.



πω πω πραγματι μεγάλη αλήθεια!!!!!!!!   πικρη ....σκληρη......

Αποσυνδεδεμένος epak

  • Προχωρημένο μέλος
  • **
  • Μηνύματα: 105
  • Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο!!!!!!
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #357 στις: Ιούλιος 15, 2010, 01:16:45 μμ »
Καλησπέρα.... :)

 
  Είμαι και δεν είμαι

Είμαι πνιγμένος
από την πλημμύρα
που δεν έχει ακόμα ξεχειλίσει

Είμαι αλυσοδεμένος
στη φυλακή
που δεν έχει ακόμα χτιστεί

Σε μια παρτίδα σκάκι
που δεν έχω παίξει ακόμα
χάνω το βασιλιά μου

Χωρίς να έχω πιεί από το κρασί σου
ούτε σταγόνα
Είμαι κιόλας μεθυσμένος

Χωρίς καν να έχω μπει
πεδίο της μάχης
είμαι ήδη πληγωμένος,ακρωτηριασμένος

Δε γνωρίζω πια
τη διαφορά
ανάμεσα στην αλήθεια κ τη φαντασία

Όπως η σκιά
Είμαι
Και
Δεν είμαι

Ρουμί
Δώστε μου λίγο ήλιο να ζεστάνω την αυγή ,δώστε μου λίγο ουρανό να απλώσω την καρδιά μου......

Αποσυνδεδεμένος aristos2

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 2928
  • Φύλο: Άντρας
  • Οι "δανειστές" επιτρέπουν την ύπαρξη σχολείων;
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #358 στις: Ιούλιος 15, 2010, 02:10:18 μμ »
Καλησπέρα.... :)

 
  Είμαι και δεν είμαι

Είμαι πνιγμένος
από την πλημμύρα
που δεν έχει ακόμα ξεχειλίσει

Είμαι αλυσοδεμένος
στη φυλακή
που δεν έχει ακόμα χτιστεί

Σε μια παρτίδα σκάκι
που δεν έχω παίξει ακόμα
χάνω το βασιλιά μου

Χωρίς να έχω πιεί από το κρασί σου
ούτε σταγόνα
Είμαι κιόλας μεθυσμένος

Χωρίς καν να έχω μπει
πεδίο της μάχης
είμαι ήδη πληγωμένος,ακρωτηριασμένος

Δε γνωρίζω πια
τη διαφορά
ανάμεσα στην αλήθεια κ τη φαντασία

Όπως η σκιά
Είμαι
Και
Δεν είμαι

Ρουμί

... εις υγείαν ..., χικ ...  ::) :D ;)
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως.
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί,
Γυναίκα ...

Αποσυνδεδεμένος LK

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 2608
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ΠΕ 02 και ΠΕ15(?)
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #359 στις: Ιούλιος 15, 2010, 02:39:08 μμ »
Δύο αποσπάσματα από τη "μπαλάντα της φυλακής του Ρήντιγκ" του Όσκαρ Ουάιλντ, που την έγραψε μέσα στη φυλακή, καθώς είχε καταδικαστεί σε δύο χρόνια κάθειρξης με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας.

"...Ένας σκοτώνει την αγάπη του νέος, άλλοι όταν γερνάν, ένας τη πνίγει με τα χέρια του πόθου, άλλος με τα χέρια του πλούτου. Οι πιο συμπονετικοί τη μαχαιρώνουνε γιατί έτσι ο νεκρός παγώνει γρηγορότερα. Αλλοι αγαπούνε λίγο, άλλοι πιότερο, άλλοι πουλάνε τον έρωτα, άλλοι τον αγοράζουν, άλλοι σκοτώνουν με δάκρια κι άλλοι βουβά χωρίς στεναγμό, γιατί καθένας σκοτώνει ό,τι αγαπά. Κι όμως. Δε πληρώνουν όλοι τόσο ακριβά..."

"Μες στη φυλακή του Ρήντινγκ, κοντά στη πόλη, είν' ένας ατιμασμένος τάφος. Μες σ' αυτόν κείτεται ένας άνθρωπος που η άγρια φλόγα τονε λυώνει, τυλιγμένος σ' ένα σεντόνι που 'χε το χρώμα της φωτιάς κι ο τάφος του δεν έχει λουλούδια, μήτε κι όνομα. Εκεί ας κοιμάται ως τη μέρα που ο Χριστός θα καλέσει τους νεκρούς από τους τάφους να ξυπνήσουνε. Δεν οφελούνε σ' αυτόνε στεναγμοί, σπαραγμός και δάκρυα. Ο άνθρωπος είχε σκοτώσει ό,τι αγαπούσε κι έπρεπε να πεθάνει.

Και καθένας σκοτώνει ό,τι αγαπά κι όλοι ας το ξέρουμε πως ο νέος σκοτώνει με τα μάτια γεμάτα μίσος, άλλοι με χαϊδευτικά λόγια, ο δειλός μ' ένα φιλί κι ο ανδρείος με το σπαθί."
« Τελευταία τροποποίηση: Ιούλιος 15, 2010, 02:41:27 μμ από LK »

Μονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πώς την πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε
                                                           Μ. Μπρεχτ

Αποσυνδεδεμένος aristos2

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 2928
  • Φύλο: Άντρας
  • Οι "δανειστές" επιτρέπουν την ύπαρξη σχολείων;
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #360 στις: Ιούλιος 15, 2010, 02:58:31 μμ »
Δύο αποσπάσματα από τη "μπαλάντα της φυλακής του Ρήντιγκ" του Όσκαρ Ουάιλντ, που την έγραψε μέσα στη φυλακή, καθώς είχε καταδικαστεί σε δύο χρόνια κάθειρξης με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας.

"...Ένας σκοτώνει την αγάπη του νέος, άλλοι όταν γερνάν, ένας τη πνίγει με τα χέρια του πόθου, άλλος με τα χέρια του πλούτου. Οι πιο συμπονετικοί τη μαχαιρώνουνε γιατί έτσι ο νεκρός παγώνει γρηγορότερα. Αλλοι αγαπούνε λίγο, άλλοι πιότερο, άλλοι πουλάνε τον έρωτα, άλλοι τον αγοράζουν, άλλοι σκοτώνουν με δάκρια κι άλλοι βουβά χωρίς στεναγμό, γιατί καθένας σκοτώνει ό,τι αγαπά. Κι όμως. Δε πληρώνουν όλοι τόσο ακριβά..."

"Μες στη φυλακή του Ρήντινγκ, κοντά στη πόλη, είν' ένας ατιμασμένος τάφος. Μες σ' αυτόν κείτεται ένας άνθρωπος που η άγρια φλόγα τονε λυώνει, τυλιγμένος σ' ένα σεντόνι που 'χε το χρώμα της φωτιάς κι ο τάφος του δεν έχει λουλούδια, μήτε κι όνομα. Εκεί ας κοιμάται ως τη μέρα που ο Χριστός θα καλέσει τους νεκρούς από τους τάφους να ξυπνήσουνε. Δεν οφελούνε σ' αυτόνε στεναγμοί, σπαραγμός και δάκρυα. Ο άνθρωπος είχε σκοτώσει ό,τι αγαπούσε κι έπρεπε να πεθάνει.

Και καθένας σκοτώνει ό,τι αγαπά κι όλοι ας το ξέρουμε πως ο νέος σκοτώνει με τα μάτια γεμάτα μίσος, άλλοι με χαϊδευτικά λόγια, ο δειλός μ' ένα φιλί κι ο ανδρείος με το σπαθί."


Σε κάτι τόσο συγκλονιστικό ..., δε βρίσκω κάτι ν' αξίζει πιότερο:

..................................................
VII.

Στόν Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στή θάλασσα

Μέ κρεβάτι μεγάλο καί πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μές στ’ άπατα μιάν ηχώ
Νά κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ

Νά σέ βλέπω μισή να περνάς στό νερό
και μισή να σε κλαίω μές στόν Παράδεισο.

Οδυσσέας Ελύτης: "ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ"
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως.
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί,
Γυναίκα ...

Αποσυνδεδεμένος Boldini

  • Έμπειρο μέλος
  • ****
  • Μηνύματα: 790
  • Φύλο: Γυναίκα
  • όχι άλλο κάρβουνο(ΠΕ60)
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #361 στις: Ιούλιος 15, 2010, 04:04:27 μμ »
Δε σ' αγαπώ σαν να 'σουν ρόδο αλατιού, τοπάζι,
σαίτα από γαρούφαλα που τη φωτιά πληθαίνουν:
σ' αγαπώ ως αγαπιούνται κάποια πράγματα σκούρα,
μυστικά, μέσ' από την ψυχή και τον ίσκιο.

Σ' αγαπώ καθώς κάποιο φυτό που δεν ανθίζει,
μα που μέσα του κρύβει το λουλουδόφως όλο,
και ζει απ' τον έρωτά σου σκοτεινό στο κορμί μου
τ' άρωμα που σφιγμένο μ' ανέβηκε απ' το χώμα.

Σ' αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από πού και πότε,
σ' αγαπώ στα ίσια δίχως πρόβλημα ή περηφάνια:
σ' αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω μ'άλλον τρόπο,

παρά μ' ετούτον όπου δεν είμαι μήτε είσαι,
που το χέρι σου πάνω μου το νιώθω σα δικό μου,
που όταν κοιμάμαι κλείνουν και τα δικά σου μάτια.



P.Neruda


Αποσυνδεδεμένος xenos

  • Έμπειρο μέλος
  • ****
  • Μηνύματα: 686
  • Φύλο: Άντρας
  • Λίγες λέξεις,πολλές σκέψεις
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #362 στις: Ιούλιος 15, 2010, 05:00:35 μμ »
                    ΑΠΟΝΗ ΜΙΚΡΗ ΜΠΑ ΜΠΕΣΑ


               Άπονη μικρή μπαμπέσα
               στήν καρδιά δέν είχες μπέσα
               στήν καρδία δέν είχες μπέσα
               άπονη μικρή μπαμπέσα

               Μού πουλούσες παραμύθι
               πώς δέν είχες ούτε σπίτι
               ούτε ποιός να σε νοιαστεί
               απονη μικρή απονη μικρή

               Έψαχνες να βρείς το θύμα
               γιά να σε υπηρετεί
               άπονη μικρή άπονη μικρή
               μού χες βγάλει τήν ψυχή

               Μά την πήρα όμως χαμπάρι
               μή μου κάνεις την τρελή
               νόμιζες πως θα γλιτώσεις
               αν το παίξεις όρφανή


                                 απονη μικρή άπονη μικρή !


Αποσυνδεδεμένος aristos2

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 2928
  • Φύλο: Άντρας
  • Οι "δανειστές" επιτρέπουν την ύπαρξη σχολείων;
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #363 στις: Ιούλιος 15, 2010, 05:15:01 μμ »
                    ΑΠΟΝΗ ΜΙΚΡΗ ΜΠΑ ΜΠΕΣΑ


               Άπονη μικρή μπαμπέσα
               στήν καρδιά δέν είχες μπέσα
               στήν καρδία δέν είχες μπέσα
               άπονη μικρή μπαμπέσα

               Μού πουλούσες παραμύθι
               πώς δέν είχες ούτε σπίτι
               ούτε ποιός να σε νοιαστεί
               απονη μικρή απονη μικρή

               Έψαχνες να βρείς το θύμα
               γιά να σε υπηρετεί
               άπονη μικρή άπονη μικρή
               μού χες βγάλει τήν ψυχή

               Μά την πήρα όμως χαμπάρι
               μή μου κάνεις την τρελή
               νόμιζες πως θα γλιτώσεις
               αν το παίξεις όρφανή


                                 απονη μικρή άπονη μικρή !



... άπονη ... και μικρή ... και μπα ... και ΜΠΕΣΑ ...; Μη μου λες τέτοια ..., μη μου λες τέτοια ...;
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως.
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί,
Γυναίκα ...

 

Pde.gr, © 2005 - 2024

Το pde σε αριθμούς

Στατιστικά

μέλη
  • Σύνολο μελών: 32277
  • Τελευταία: ΤΣΕΦΙ
Στατιστικά
  • Σύνολο μηνυμάτων: 1158519
  • Σύνολο θεμάτων: 19198
  • Σε σύνδεση σήμερα: 557
  • Σε σύνδεση έως τώρα: 1964
  • (Αύγουστος 01, 2022, 02:24:17 μμ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
Μέλη: 13
Επισκέπτες: 348
Σύνολο: 361

Πληροφορίες

Το PDE φιλοξενείται στη NetDynamics

Όροι χρήσης | Προφίλ | Προσωπικά δεδομένα | Υποστηρίξτε μας

Επικοινωνία >

Powered by SMF 2.0 RC4 | SMF © 2006–2010, Simple Machines LLC
TinyPortal 1.0 RC1 | © 2005-2010 BlocWeb

Δημιουργία σελίδας σε 0.122 δευτερόλεπτα. 34 ερωτήματα.