To ποίημα της ημέρας

[aristos2]

Στο περιγιάλι το κρυφό - Γιώργος Σεφέρης

Στον ταβερνιάρη τον κουφό,
σαν καλιακούδα μαύρο,
παρήγγειλα μερίδα γαύρο,
μα μού 'φερε ροφό...

Πάνω στο πιάτο -ο λα λα-,
με την βλακώδη του όψη,
ποιός θα τολμήσει να τον κόψει,
ροφό δέκα κιλά;

Γαμώ την τύχη μου, γιατί;
λερώθηκα στο πέτο...
τύλιξα το φαΐ πακέτο,
να πάω και στο γατί.

αριστούργημα!
 

απορία:υπάρχει λόγος που ο ταβερνιάρης είναι κουφός;

ναι ..., και, μάλιστα, προφανής εκ της συνέχειας του ποιητικού πονήματος ... 

[PDE ads]

[Boldini]

αλλού το πάω αρίστο
αν είναι σαλονικιός μπορεί και να καταλάβει

[aristos2]

αλλού το πάω αρίστο
αν είναι σαλονικιός μπορεί και να καταλάβει

α ..., μπαρδόν ... (ο νότος μας στερεί τοιαύτας γνώσεις ...) 

[apri]

Υπάρχει μια δύναμη που σου δίνει ζωή
Αυτήν ψάξε
Υπάρχει στο σώμα σου ένα ανεκτίμητο πετράδι
Αυτό ψάξε
Ω, περιπλανώμενε Σούφι,
...αν θες να βρεις τον μεγαλύτερο θησαυρό
μην κοιτάς έξω,
κοίταξε μέσα σου
κι αυτό ψάξε

Τζελαλεντίν Ρουμί "Ο Αγαπημένος", μτφ. Καδιώς Κολύμβα

[PDE ads]

[LK]

Ὁ πράσινος κῆπος Νικηφόρος

[Boldini]

πολύ όμορφο!

[aristos2]

Πόνος   (από το βιβλίο του Χαλίλ Γκιμπράν "ο προφήτης")
 
Και μια γυναίκα μίλησε και είπε, Μίλησέ μας για τον Πόνο.
Και κείνος αποκρίθηκε:
Ο πόνος σας είναι το σπάσιμο του οστράκου που περικλείει τη γνώση σας.
Όπως το τσόφλι του καρπού πρέπει να σπάσει, για να βγει η καρδιά του στο φως του ήλιου, έτσι κι εσείς πρέπει να γνωρίσετε τον πόνο.
Κι αν μπορούσατε να κρατάτε στην καρδιά σας το θαυμασμό για τα καθημερινά θαύματα της ζωής σας. Ο πόνος δε θα σας φαινόταν λιγότερο θαυμαστός από τη χαρά σας.
Και θα δεχόσαστε τις εποχές της καρδιάς σας, όπως δέχεστε από πάντα τις εποχές που περνούν πάνω από τα χωράφια σας.
Και θα παρατηρούσατε με ηρεμία τους χειμώνες της θλίψης σας.
Πολλούς από τους πόνους σας τους διαλέγετε μονάχοι.
Είναι το πικρό φάρμακο που μ' αυτό ο γιατρός που είναι μέσα σας θεραπεύει τον άρρωστο εαυτό σας.
Γι' αυτό, να εμπιστεύεστε το γιατρό, και να πίνετε το φάρμακό του, σιωπηλά και ήρεμα.
Γιατί το χέρι του, αν και βαρύ και σκληρό, οδηγείται από το τρυφερό χέρι του Αόρατου,
Και η κούπα που σας δίνει, μ' όλο που καίει τα χείλη σας, είναι φτιαγμένη από τον πηλό που ο μεγάλος Αγγειοπλάστης μούσκεψε με τα δικά του άγια δάκρυα.


Αυτογνωσία  (από το βιβλίο "ο προφήτης", του Χαλίλ Γκιμπράν)
 
Και κάποιος άντρας είπε, Μίλησέ μας για την Αυτογνωσία.
Κι εκείνος απάντησε λέγοντας:
Οι καρδιές σας γνωρίζουν σιωπηλά τα μυστικά των ημερών και των νυχτών.
Αλλά τ' αφτιά σας διψούν για τον ήχο της γνώσης της καρδιάς σας.
Θέλετε να γνωρίσετε με λόγια αυτό που γνωρίζετε από πάντα στη σκέψη.
Θέλετε ν' αγγίξετε με τα δάχτυλά σας το γυμνό σώμα των ονείρων σας.
Και είναι καλό που το θέλετε.
Το κρυφό πηγάδι της ψυχής σας πρέπει να αναβλύσει και να τρέξει κελαρύζοντας προς τη θάλασσα.

Και ο θησαυρός του άπειρου βάθους σας πρέπει να αποκαλυφθεί στα μάτια σας.
Δεν πρέπει όμως να υπάρχουν ζυγαριές για να ζυγίζουν τον άγνωστο θησαυρό σας. Και μη μετράτε τα βάθη της γνώσης σας με το βυθομετρικό κοντάρι ή το σχοινί.
Γιατί ο εαυτός είναι μια θάλασσα απεριόριστη και άμετρη.
Μη λέτε, "

[LK]

Απ τες Eννιά -Κ.Π. Καβάφης

Δώδεκα και μισή. Γρήγορα πέρασεν η ώρα
απ τες εννιά που άναψα την λάμπα,
και κάθισα εδώ. Κάθουμουν χωρίς να διαβάζω,
και χωρίς να μιλώ. Με ποιόνα να μιλήσω
κατάμονος μέσα στο σπίτι αυτό.

Το είδωλον του νέου σώματός μου,
απ τες εννιά που άναψα την λάμπα,
ήλθε και με ηύρε και με θύμισε
κλειστές κάμαρες αρωματισμένες,
και περασμένην ηδονή τι τολμηρή ηδονή!
Κ επίσης μ έφερε στα μάτια εμπρός,
δρόμους που τώρα έγιναν αγνώριστοι,
κέντρα γεμάτα κίνησι που τέλεψαν,
και θέατρα και καφενεία που ήσαν μια φορά.

Το είδωλον του νέου σώματός μου
ήλθε και μ έφερε και τα λυπητερά·
πένθη της οικογένειας, χωρισμοί,
αισθήματα δικών μου, αισθήματα
των πεθαμένων τόσο λίγο εκτιμηθέντα.

Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασεν η ώρα.
Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασαν τα χρόνια.

[aristos2]

Απ τες Eννιά -Κ.Π. Καβάφης

Δώδεκα και μισή. Γρήγορα πέρασεν η ώρα
απ τες εννιά που άναψα την λάμπα,
και κάθισα εδώ. Κάθουμουν χωρίς να διαβάζω,
και χωρίς να μιλώ. Με ποιόνα να μιλήσω
κατάμονος μέσα στο σπίτι αυτό.

Το είδωλον του νέου σώματός μου,
απ τες εννιά που άναψα την λάμπα,
ήλθε και με ηύρε και με θύμισε
κλειστές κάμαρες αρωματισμένες,
και περασμένην ηδονή τι τολμηρή ηδονή!
Κ επίσης μ έφερε στα μάτια εμπρός,
δρόμους που τώρα έγιναν αγνώριστοι,
κέντρα γεμάτα κίνησι που τέλεψαν,
και θέατρα και καφενεία που ήσαν μια φορά.

Το είδωλον του νέου σώματός μου
ήλθε και μ έφερε και τα λυπητερά·
πένθη της οικογένειας, χωρισμοί,
αισθήματα δικών μου, αισθήματα
των πεθαμένων τόσο λίγο εκτιμηθέντα.

Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασεν η ώρα.
Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασαν τα χρόνια.

 aristos2
Ιστορικό μέλος

Μηνύματα: 1767
Δώδεκα και μισή. Πως πέρασαν τα χρόνια.


... τι όμορφο ..., που το βρήκες ...! 
 

   

[domenica]

 aristos2
Ιστορικό μέλος

Μηνύματα: 1767
Δώδεκα και μισή. Πως πέρασαν τα χρόνια.


Χρόνια σου Πολλά και "ποιητικά" 

" Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική. "

" Την εργασία σου να την προσέχεις  και να την αγαπάς ..Πιότερο να επιθυμείς να δεις παρά να πεις..."

" Την εμορφιά έτσι πολύ να ατενίσεις,
που πλήρης να είναι αυτής η όρασίς σου. "

και

" Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις....

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους..

τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,

να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους..

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν ..."

[aristos2]

aristos2
Ιστορικό μέλος

Μηνύματα: 1767
Δώδεκα και μισή. Πως πέρασαν τα χρόνια.


Χρόνια σου Πολλά και "ποιητικά" 

" Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική. "

" Την εργασία σου να την προσέχεις  και να την αγαπάς ..Πιότερο να επιθυμείς να δεις παρά να πεις..."

" Την εμορφιά έτσι πολύ να ατενίσεις,
που πλήρης να είναι αυτής η όρασίς σου. "

και

" Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις....

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους..

τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,

να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους..

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν ..."

Ευχαριστώ καλή μου Domenica ..., παραφράζοντας; " Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς ... γενέθλια.
                                                                          Τοιαύται εκδηλώσεις ήσαν μια κάποια λύσις."

[desperino]

... και desperino, φτάξε μου μια πρόσκληση για βάπτιση - κοριτσάκι - ..., ως τον άλλο μήνα ..., τη βιάζομαι ...!     

 

Aristο2, εγώ μίλησα για ονοματοθεσία, αλλά ευχαρίστως να σου δώσω ιδέα για τις προσκλήσεις ,έχεις και γενέθλια σήμερα , δεν θα σου χαλάσω  το χατήρι, αλλά  πρώτα απ΄όλα θα σου ευχηθώ  Έτη Πολλά!
Λοιπόν με την προυπόθεση ότι θα μας καλέσεις στα βαφτίσια η ιδέα είναι να φωτογραφίσετε την μπέμπα στην παραλία με πετσέτα και μαγιό (ή γυμνούλα) να κάνει ηλιοθεραπεία και να αναρωτιέται σε συννεφάκι « Εμένα πότε θα μου βάλετε λάδι;»

Ποιητική λειτουργία της γλώσσας,συνυποδήλωση (αυτά προσφέρει ένας φιλόλογος ,αχρείαστος να΄ναι) οι προσκεκλημένοι θα ενθουσιαστούν!

[aristos2]

... και desperino, φτάξε μου μια πρόσκληση για βάπτιση - κοριτσάκι - ..., ως τον άλλο μήνα ..., τη βιάζομαι ...!     

 

Aristο2, εγώ μίλησα για ονοματοθεσία, αλλά ευχαρίστως να σου δώσω ιδέα για τις προσκλήσεις ,έχεις και γενέθλια σήμερα , δεν θα σου χαλάσω  το χατήρι, αλλά  πρώτα απ΄όλα θα σου ευχηθώ  Έτη Πολλά!
Λοιπόν με την προυπόθεση ότι θα μας καλέσεις στα βαφτίσια η ιδέα είναι να φωτογραφίσετε την μπέμπα στην παραλία με πετσέτα και μαγιό (ή γυμνούλα) να κάνει ηλιοθεραπεία και να αναρωτιέται σε συννεφάκι « Εμένα πότε θα μου βάλετε λάδι;»

Ποιητική λειτουργία της γλώσσας,συνυποδήλωση (αυτά προσφέρει ένας φιλόλογος ,αχρείαστος να΄ναι) οι προσκεκλημένοι θα ενθουσιαστούν!

... Ευχαριστώ για όλα ..., οι 2 μου κόρες έχουν βαπτιστεί προ πολλού ..., τα γενέθλια παρέρχονται αισίως ... και αχρείαστοι ας παραμείνουν οι ιατροί και οι ν........ς  ...! 

[desperino]

Ευχαριστώ για όλα ..., οι 2 μου κόρες έχουν βαπτιστεί προ πολλού ..., τα γενέθλια παρέρχονται αισίως ... και αχρείαστοι ας παραμείνουν οι ιατροί και οι ν........ς  ...! 

??             
ε,ομολογώ ότι αυτό δεν το κατάλαβα!