To ποίημα της ημέρας

[aristos2]

Ευχαριστώ για όλα ..., οι 2 μου κόρες έχουν βαπτιστεί προ πολλού ..., τα γενέθλια παρέρχονται αισίως ... και αχρείαστοι ας παραμείνουν οι ιατροί και οι ν........ς  ...! 

??             
ε,ομολογώ ότι αυτό δεν το κατάλαβα! 

ομιλώ γι' αυτούς, τους χαμογελούντες αδιακρίτως, ... που εξασφαλίζουν την αιώνιον κατοικίαν σε όσους ... αποχωρούν του ματαίου τούτου κόσμου ... 

[PDE ads]

[xenos]

 Λίνα Νικολακοπούλου

                                                     Μένω εκτός
 
Μένω εκτός, θυμάμαι ονόματα
τρέχω με ταχύτητα φωτός.
Μένω εκτός σαν κάτι στόματα
που διωξε απ τον κόσμο ένας λωτός.

Τα βράδια μου τα εργένικα
τραγούδια λέω αρμένικα
θέλω να γυρίσω
μα ο παράδεισος κλειστός.

Τα βράδια μου τα εργένικα
τραγούδια λέω αρμένικα
θέλω να μιλήσω
μα είν ο τόπος μου σβηστός.

Μένω εκτός, μιλάω με σύρματα
στη σιωπή ζυγιάζω σαν αητός.
Μένω εκτός σαν κάτι σχήματα
που φτιαξε στην άμμο ένας πιστός.

Τα βράδια μου τα εργένικα
τραγούδια λέω αρμένικα
θέλω να γυρίσω
μα ο παράδεισος κλειστός.

Τα βράδια μου τα εργένικα
τραγούδια λέω αρμένικα
θέλω να μιλήσω
μα είν ο τόπος μου σβηστός

[domenica]

ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΠΑΝΤΟΥ

Σε περιμένω παντού,

Κι αν έρθει κάποτε η στιγμή να χωριστούμε,
αγάπη μου,μη χάσεις το θάρρος σου.
Η πιο μεγάλη αρετή του ανθρώπου είναι να' χει καρδιά.
Μα η πιο μεγάλη ακόμα είναι όταν χρειάζεται
να παραμερίσει την καρδιά του.
Την αγάπη μας αύριο θα τη διαβάζουν
τα παιδιά στα σχολικά βιβλία,
πλάι στα ονόματα των άστρων
και τα καθήκοντα των συντρόφων.
Αν μου χάριζαν όλη την αιωνιότητα χωρίς εσένα
θα προτιμούσα μια μικρή στιγμή πλάι σου.
Θα θυμάμαι πάντα τα μάτια σου, φλογερά και μεγάλα
σα δυο νύχτες έρωτα μες στον εμφύλιο πόλεμο.
Α! ναι, ξέχασα να σου πω,
πως τα στάχυα είναι χρυσά κι απέραντα
Γιατί σ' αγαπώ.
Κλείσε το σπίτι
Δώσε σε μια γειτόνισσα το κλειδί
Και προχώρα.
Εκεί που οι φαμίλιες μοιράζονται ένα ψωμί στα οκτώ
εκεί που κατρακυλάει ο μεγάλος ίσκιος των ντουφεκισμένων
σ' όποιο μέρος της γης
σ' όποια ώρα
εκεί που πολεμάνε και πεθαίνουν οι άνθρωποι
για ένα καινούργιο κόσμο.
Εκεί θα σε περιμένω. Αγάπη μου.

Τάσος Λειβαδίτης

[aristos2]

Για τον paraxeno, που διόλου δε μου μοιάζει παράξενος ...

Παράξενος άνθρωπος

Θανάσης Μαρκόπουλος

[PDE ads]

[Pixie]

Τρομάζοντας από γέννηση

Κάθε πρωί ξαφνιάζομαι
ξυπνώντας απότομα·
σκέφτομαι λίγα δευτερόλεπτα
λέγοντας υπάρχω λοιπόν ακόμη.
Τέτοιος ο τρόμος που με
συνέχει από λίκνου.

Νίκος Καρούζος

 To νου σας,σύντροφοι ποιητές,μη και
βουλίαξουμε μέσα στο τραγούδι μας..
μη και μας εύρει ανέτοιμους η μεγάλη ώρα
-
ενας ποιητής δίνει παρών στο
πρώτο κάλεσμα της εποχής του...

                        Το χρέος των ποιητών

Τα ποιήματα είναι μεγάλα ποτάμια
δεν σταματούν ΠΟΤΕ πριν απ τη
θάλασσα.
Οι ποιητές ετοιμάζουν μια χώρα για όλα τα μάτια

                                     Αναπνοές
                                                           Γιάννης Ρίτσος

Καλησπερα στην όμορφη και ευαίσθητη παρέα των ονείρων..

[aristos2]

[quote author=

[fivo]

Κύματα

Ὅταν ἤμουν παιδί,
εἶχα ἕνα μικρό καραβάκι.
Τὸ φόρτωσα ὄνειρα καὶ τὄβαλα πάνω στὴ θάλασσα,
μὰ ἦρθε καὶ τ’ ἅρπαξε ἕνα κῦμα.
Μάζεψα βότσαλα, νὰ ἐκδικηθῶ.
Προσπάθησα νὰ γνωρίσω τὸ κῦμα, μὰ δὲν τὰ κατάφερα.
Ἀρώτησα, μὰ δὲν ἔμαθα τ’ ὄνομά του, καὶ θύμωσα
μὲ ὅλα τὰ κύματα, πού δὲν ἔχουνε ὄνομα.

Φώτης Αγγουλές, Πορεία μέσα στη νύχτα

καλή συνέχεια.

[xenos]

                   κατι διαφορετικό που εχει την δικη του (ποιητηκη) αξία
 

Η γραμματική του μάγκα    

 Γιώργος Καμβύσης
 

-Ω δάσκαλε κατεργάρω, ω, ω, ω, ω!
-Πηγαίνετε εις τον διάβολον "αγιόπαιδες" αθυρόστομοι.
-Δάσκαλε σου 'πεσε η γραμματική.
-Είστε εις θέσην αστοιχείωτοι να εμπαίζετε έναν σοφόν;
-Κόφτο ρε δάσκαλε, όσα γράμματα κι αν μάθεις, αν δεν πάρεις απολυτήριο
από αραμπατζήδες, από βαρκάρηδες κι από τον μυστήριο τον χασάπη,
δεν αξίζεις φράγκο. Όταν δεν σου γουστάρουνε αυτοί, κατέβα στον Πειραιά
στη Δραπετσώνα να ρουφήξεις μία από την καλή για να μαστουρωθείς
να βλέπεις διπλάσια, ατόφια σαν μικρόβιο. Εγώ από κει πήρα το δίπλωμά μου
απάνω σ' ένα στρατσόχαρτο υπογεγραμμένο. Αυτό είναι το σχολείο της μαγκιάς,
σακουλεύεσαι δάσκαλε;
-Με κάνεις νεαρέ μου να καγχάζω χα, χα, χα, χα. Φαντάζομαι τι είδους γράμματα
θα έμαθες. Εσύ δεν θα ξεύρεις να κλίνεις ούτε ένα όνομα.
-Τι λέει το μελίγγι σου ρε δάσκαλε, εγώ δεν ξέρω να κλείνω; Έχω κλείσει εγώ σπιτάκια...
Όπου πάτησε το ποδαράκι μου χορτάρι δεν φύτρωσε. Τώρα ρώτα με αν θέλεις,
να δούμε ποιος ξέρει απ' τους δυο μας περισσότερα γράμματα.
-Μένω εμβρόντητος της θρασύτητός σου, αλλά ας σε ρωτήσω ένα όνομα το οποίο ξέρει
πολύ καλά ο ελληνικός λαός, λόγου χάριν: "Η πείνα".

Ονομαστική;
-Η πείνα.
-Γενική;
-Της λόρδας.
-Δοτική;
-Τη αμασία.
-Αιτιατική;
-Την ξελιγομάρα.
-Κλητική;
-Ω λιγούρες αγιάτρευτες.

-Θαυμάσια! "Η πεθερά", ονομαστική;
-Η πεθερά.
-Γενική;
-Της γκρίνιας.
-Δοτική;
-Τη φαγομάρα.
-Αιτιατική;
-Την αγανάκτηση.
-Κλητική;
-Ω διαζύγιο.

Τώρα δάσκαλε πιστεύω
πως θε να παραδεχτείς
από μάγκα σαν και μένα
πρέπει εσύ να διδαχτείς.

-Σε θαυμάζω νεαρέ μου
και αρχίζω ν' απορώ
και γι αυτό απ' την καρδιά μου
πρέπει να σε συγχαρώ.

Μέχρι εδώ πέρα τα κατάφερες. Τώρα όμως θα σε ρωτήσω κάτι δυσκολότερο.
Λόγου χάριν "ο φοιτητής".
Ονομαστική;
-Ο φοιτητής.
-Γενική;
-Του αγράμματου.
-Δοτική;
-Τω τούβλω.
-Αιτιατική;
-Τον χαρτοπαίχτη.
-Κλητική;
-Ω λεφτά του γέρου που πάτε περίπατο.

Τώρα δάσκαλε πιστεύω
πως θε να παραδεχτείς
από μάγκα σαν και μένα
πρέπει ευθύς να διδαχτείς.

-Σε θαυμάζω νεαρέ μου..aristo2
και αρχίζω ν' απορώ
και γι αυτό με την καρδιά μου
πρέπει να σε συγχαρώ.

Ω, της ημετέρας σοφίας ωχριά ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης και ο Σωκράτης.
-Τους γνώρισα στη φυλακή, παιδάκια τζιμάνια και τα τρία.
-Τι λέγεις κτήνος; Ούτοι τεθνεόντες εισίν προ χιλιετηρίδων!
-Ώρα είναι δάσκαλε να δουλέψει καρπαζιά. Μες στο καφέ "Αμάν", στο υπόγειο
δεν πήγαινε ο Πλάτωνας με τον Αριστοτέλη να χτυπήσουνε τον Σωκράτη
που αγαπούσε την Μαρικά και τράβηξε ο Σωκράτης το λάζο
και τους καθάρισε και τους τρεις;
-Αστείον, ας γελάσουμε τρις. Χα, χα, χα.
-Μπράβο δάσκαλε γελάς πλούσια.
-Και τώρα μίαν ακόμη ερώτηση τελευταία.

"Η γυναίκα", ονομαστική;
-Η γυναίκα.
-Γενική;
-Της απάτης.
-Δοτική;
-Τη ψευτιά
-Αιτιατική;
-Την υποκρισία.
-Κλητική;
-Ω γυναίκες με κάψατε.

Δάσκαλε δε λέω άλλα
με ερώτησες πολλά,
πέρνα καμιά άλλη ώρα
σύρε κι άλλα πιο καλά.

-Εύγε νέε μου, aristo2 μαζί σου
εμορφώθην αρκετά
και ουδείς δεν θα τολμήσει
πλέον να με απατά.

καλό απογευμα...........η   paraxeni ....φτιάχνει βαλίτσες.... μου φωναζει και ρωταει  συνέχεια.......αυτό θα το παρεις;;;......για φορεσε  αυτο σου κανει;; ……..την μασκα και το  ψαροντουφεκο  που θα τα βαλεις;;;……χεχεχε….τρεμε psara

[aristos2]

paraxene ..., κάθε σου, σε μένα, αναφορά δε μου μοιάζει διόλου παράξενη, μα πολύ τιμητική ...

Χαίρομαι που σε γνωρίζω ..., έστω "ηλεκτρονικά" ..., καλές διακοπές ..., με παράξενες απολαύσεις ..., τα προσήκοντα σέβη μου στην paraxeni ... 

[LK]

Λόγω της ημέρας, ένα ποίημα του Σεφέρη από τη συλλογή "ημερολόγιο καταστρώματος Γ'".

Στα περίχωρα της Κερύνειας
(Σχέδιο για ένα "ειδύλλιο")

But I'm dying and done for
What on earth was all the fun for?
For God's sake keep that sunlight out of sight.
JOHN BETJEMAN
Homer's world, not ours.
W. H. AUDEN

...................................................................................................
- Της τηλεγράφησα λουλούδια. - Ουίσκι; Τζιν;
- Σήμερα οι αργυροί της γάμοι. - Το νου σας μην
πηδήξει στο φουστάνι σας ο σκύλος·
θα το λασπώσει· τον παραμελούν· γίνεται οικείος.

- Τζιν παρακαλώ. Μένει τώρα στο Κεντ. Πάντα
θα τη θυμούμαι στην εκκλησιά. Σα βγήκαμε έβρεχε· μια μπάντα
έπαιζε στ' άλλο πεζοδρόμιο· θαρρώ Στρατός της Σωτηρίας.
- Μέρες του Μάη, ο χρόνος της Μεγάλης Απεργίας.

- Δεν είχαμε ούτε εφημερίδες. - Δέστε το βουνό·
όταν βυθίσει τέλος πάντων ο ήλιος θά ειναι μονόχρωμο και ειρηνικό.
Αυτό ειναι ο Άγιος Ιλαρίων. Το προτιμώ με το φεγγάρι.
- Γράφει πως έχει κι ένα φάντασμα που τριγυρνά μ' ένα σβηστό φανάρι.
- Ο Άγιος Ιλαρίων; - Όχι, το σπίτι της στο Κεντ.
- Εδώ το φάντασμα θα πήγαινε καλύτερα. Κάποτε - δεν
μπορώ να το εξηγήσω - η μνήμη
σ' αυτό το φως γίνεται πιο σκληρή, μια ζύμη
που τη στεγνώνει ο ήλιος ... - Ζύμη από τι;
Έχω κι εγώ πονοκεφάλους. - Γνωρίσατε τον ποιητή,
ή κάτι τέτοιο, που έμενε τον περασμένο μήνα εδώ;
Το αίσθημα τ' ονομάζει παλίμψηστη λιβιδώ·
πάρα πολύ ασυνήθιστος· τι θέλει
να πει, δεν το ξέρει κανείς· κυνικός και φιλέλλην.

- Σώστροφος σνόμπ. - Κάποτε αστείος· τώρα είναι στα λουτρά.
- Στην Ιταλία καθώς άκουσα. - Ναι, κάποιο "σπα".
Λέει πως ωφελούν την αφροδίσια ρώμη.
Του έδωσα σύσταση για τον Οράτιο στη Ρώμη.

- Πολύ αθυρόστομος, πώς του επιτρέπετε; - Αλήθεια, πώς;
Ίσως στην ηλικία μας να γίνεται κανείς συγκαταβατικός
ίσως ανάγκη να ξεφύγω τον τρεχάμενο εαυτό μου
ίσως αυτό το νησί που με πλήττει σαν αερόλιθος άλλου κόσμου.
- Γινόσαστε μελαγχολική, Μαργαρίτα. Μα είναι τόσο ωραία·
ο ήλιος, η θάλασσα· ένα παντοτινό καλοκαίρι ... - Α! τούτη η θέα
που όλο ρωτά κι όλο ρωτά. Προσέχετε κάποτε τον καθρέφτη
πώς κάνει εντάφιο το πρόσωπό μας; Και τον ήλιο τον κλέφτη
πώς παίρνει τα φτιασίδια μας κάθε πρωί; Θα προτιμούσα
τη ζεστασιά του ήλιου χωρίς τον ήλιο· θ' αποζητούσα
μια θάλασσα που δεν απογυμνώνει· ένα μαβί χωρίς φωνή,
χωρίς αυτή την ανάγωγη ανάκριση την καθημερινή.
Θα με ξεκούραζε το σιωπηλό χάδι της ομίχλης στα κρόσσια του ονείρου·
αυτός ο κόσμος δεν είναι ο δικός μας, είναι του Ομήρου,
η καλύτερη φράση που άκουσα γι' αυτό τον τόπο.
Ήσυχα, Ρεξ! - Ευχαριστώ, μην κάνετε τον κόπο,
ξέρω το δρόμο. Θα ήθελα να προλάβω ν' αγοράσω πανί,
σαράντα πήχες δίμιτο, για τον περιβολάρη μας τον Παναγή·
απίστευτο! τόσο, λέει, του χρειάζεται για μια βράκα ...
Καθώς μιλούσατε θυμόμουν ένα Σάββατο, τον Μπιλ, στη βάρκα
στον Τάμεση ... Κοίταζα το φουλάρι του όλο το δείλι.
Σφύριζε καθώς έλαμνε, "Πες της το με το γιουκαλίλι".
Τι να 'γινε άραγε;... - Σκοτώθηκε στην Κρήτη.
- Όμορφος, πολύ όμορφος ... Θα σας περιμένω την Τρίτη ...
Ήσυχα που κυλούσε ο Τάμεσης μέσα στους ίσκιους ... Καλόν ύπνο.
- Κρίμα που δεν μπορέσατε να μείνετε για το δείπνο.

[aristos2]

Τρομάζοντας από γέννηση

Κάθε πρωί ξαφνιάζομαι
ξυπνώντας απότομα·
σκέφτομαι λίγα δευτερόλεπτα
λέγοντας υπάρχω λοιπόν ακόμη.
Τέτοιος ο τρόμος που με
συνέχει από λίκνου.

Νίκος Καρούζος

... εμένα .. γιατί, αλήθεια, με συνέχει στο διάβα της μέρας ...! 

Είπε: Πιστεύω στη ποίηση,στον ερωτα ,στον θάνατο
        γι αυτό ακριβώς πιστεύω στην αθανασία
        Γραφω έναν στίχο,γράφω τον κόσμο
        Υπάρχω,υπάρχει ο κόσμος
       Απο την άκρη του δακτύλου μου ρέει ενα ποτάμι
       Ο ουρανός ειναι εφτά φορές γαλάζιος
       Τούτη η καθαρότητα ειναι και πάλι ή πρώτη αλήθεια,
       η τελευταία μου θέληση...



Καλώς σας βρήκα Aristos2  

[aristos2]

[quote author=