To ποίημα της ημέρας

[aristos2]

 

[PDE ads]

[quote author=

[domenica]

Ερημία


Ἔξω ἀπό μας πεθαίνουν τὰ πράγματα
Ἀπ’ ὅπου περάσης νύχτα, ἀκοῦς σὰν ἕνα ψίθυρο
Νὰ βγαίνη ἀπὸ τοὺς δρόμους ποὺ δὲν πάτησες,
Ἀπὸ τὰ σπίτια ποὺ δὲν ἐπισκέφθηκες,
Ἀπ’ τὰ παράθυρα ποὺ δὲν ἄνοιξες,
Ἀπ’ τὰ ποτάμια ποὺ δὲν ἔσκυψες νὰ πιῆς νερό,
Ἀπὸ τὰ πλοῖα ποὺ δὲν ταξίδεψες.
Ἔξω ἀπό μᾶς πεθαίνουν τὰ δέντρα ποὺ δὲν γνωρίσαμε.
Ὁ ἄνεμος περνᾶ ἀπὸ δάση ἀφανισμένα.
Πεθαίνουν τὰ ζῶα ἀπὸ ἀνωνυμία καὶ τὰ πουλιὰ ἀπὸ σιωπή.
Τὰ σώματα πεθαίνουν σιγὰ - σιγὰ ἀπὸ ἐγκατάλειψη
Μαζὶ μὲ τὰ παλιά μας φορέματα μὲς στὰ σεντούκια.
Πεθαίνουν τὰ χέρια, ποὺ δὲν ἀγγίσαμε, ἀπὸ μοναξιά.
Τὰ ὄνειρα, ποὺ δὲν εἴδαμε, ἀπὸ στέρηση φωτός.
Ἔξω ἀπό μᾶς ἀρχίζει ἡ ἐρημία τοῦ θανάτου.


Γιώργος Θέμελης

Δροσίζομαι αυτό το ζεστό απόγευμα στα "ποιητικά ποτάμια" που άφησε ο

[Αναστασια 76]

καλα περιττο να πω οτι πετατε σαν ομαδα....Να προτεινω και κατι,πριν φωναξετε ακουστε και σκεφτειτε οτι ειστε...ευγενικες ψυχες... αφου τα γραφετε που τα γραφετε...δεν μας κανετε και ενα σχεδιο μαθηματος να μας μεινει και κατι περισσοτερο... :-[και τωρα μπορειτε να φωναξετε...

εμ ....θα βαλω και γω ποιημα μπας και σαε ηρεμησω....ευχομαι να σας αρεσει...

Μεσ' από το βάθος των καλών καιρών
οι αγάπες μας πικρά μάς χαιρετάνε.

Δεν αγαπάς και δε θυμάσαι, λες.
κι αν φούσκωσαν τα στήθη κι αν δακρύζεις
που δεν μπορείς να κλάψεις όπως πρώτα,
δεν αγαπάς και δεν θυμάσαι, ας κλαις.

Ξάφνου θα ιδείς δυο μάτια γαλανά
-- πόσος καιρός! -- τα χάιδεψες μια νύχτα·
και σα ν' ακούς εντός σου να σαλεύει
μια συφορά παλιά και να ξυπνά.
Θα στήσουνε μακάβριο το χορό
οι θύμησες στα περασμένα γύρω·
και θ' ανθίσει στο βλέφαρο σαν τότε
και θα πέσει το δάκρυ σου πικρό.

Τα μάτια που κρεμούν -- ήλιοι χλωμοί --
το φως στο χιόνι της καρδιά και λιώνει,
οι αγάπες που σαλεύουν πεθαμένες
οι πρώτοι ξανά που άναψαν καημοί...


ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ

[PDE ads]

[aristos2]

Οι γυναίκες είναι πολύ πιο άμεσες, είναι καταπληκτικές. Είναι περισσότερο σύνθετες και λιγότερο ντροπαλές!!! Φ.Γκαρθία Λόρκα


Φ.Γκαρθία Λόρκα

ΤΟ ΣΚΟΡΠΙΟ ΑΙΜΑ

(Ελληνική απόδοση ΝΙΚΟΥ ΓΚΑΤΣΟΥ)


Σκαλί-σκαλί πάει ο Ιγνάθιο
το θάνατό του φορτωμένος.
Γύρευε να 'βρει την αυγή
μα πουθενά η αυγή δεν ήταν.
Γυρεύει τη σωστή θωριά του
και τ' όνειρό του αλλάζει δρόμο.
Γύρευε τ' όμορφο κορμί του
και βρήκε το χυμένο του αίμα.

Στιγμή δεν έκλεισε τα μάτια
που είδε τα κέρατα κοντά του,
όμως οι τρομερές μανάδες
ανασηκώσαν το κεφάλι.
Κι από το βοσκοτόπια πέρα
ήρθ' ένα μυστικό τραγούδι
που αγελαδάρηδες ομίχλης
τραγούδαγαν σε ουράνιους ταύρους.

Δεν είχε άρχοντα η Σεβίλλια
μπροστά του για να παραβγεί
ούτε σπαθί σαν το σπαθί του
ούτε καρδιά να 'ν' τόσο αληθινή.
Σαν ποταμός από λιοντάρια
η ξακουσμένη του αντρειοσύνη,
και σαν σε πέτρα σκαλισμένη
η στοχασιά του η μετρημένη.

Τώρα για πάντα πια κοιμάται.
Τώρα τα μούσκλια και τα χόρτα
με δάχτυλα που δε λαθεύουν
το άνθος ανοίγουν του μυαλού του.
Και το τραγουδιστό του αίμα
κυλάει σε βάλτους και λιβάδια,
γλιστράει στο σύγκρυο των κεράτων,
άψυχο στέκει στην ομίχλη,
σε βουβαλιών σκοντάφτει πόδια,
σα μια πλατιά, μια λυπημένη,
μια σκοτεινή γλώσσα, ώσπου τέλμα
να γίνει από αγωνία, πλάι
στον Γουαδαλκιβίρ των άστρων.


Ο Ποιητής Μ. Αναγνωστάκης έγραψε το παρακάτω ποίημα για τον Λόρκα:

ΓΑΖΕΛΑ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Θέλω να κοιμηθώ σα μήλο της μηλιάς
να ξεμακρύνω από την τύρβη των κοιμητηριών,
θέλω να κοιμηθώ τον ύπνο εκείνου του παιδιού
που ήθελε να κόψει την καρδιά του στις πλατιές θάλασσες.
Δε θέλω να μου ξαναπούν πως οι νεκροί δε χάνουν αίμα,
πως το σάπιο στόμα ζητάει ολοένα νερό.
Δε θέλω να μάθω για τα μαρτύρια της χλόης,
μήτε για το φεγγάρι που έχει στόμα σερπετού
και δουλεύει πριν έρθει η αυγή.
Θέλω να κοιμηθώ λιγάκι,
λιγάκι, ένα λεπτό, έναν αιώνα,
αλλά να μάθουν όλοι πως δεν πέθανα
πως κούπα χρυσαφιού στα χείλια μου έχω
πως είμαι ο μικρός φίλος του Δυτικού ανέμου
πως είμαι των δακρύων μου η απέραντη σκιά.
Σκέπασέ μ’ ένα τούλι την αυτή
γιατί θα μου πετάξει χούφτες τα μερμύγκια ο θάνατος
και τα ποδήματά μου θα μουσκέψει με σκληρό νερό
για να γλιστράνε οι δαγκάνες του σκορπιού του.
Γιατί θέλω να κοιμηθώ των μήλων τον ύπνο,
για να μάθω κάποιο θρήνο που θα με καθάρει από το χώμα
γιατί θέλω να ζήσω μ΄εκείνο το παιδί το σκοτεινό
που ήθελε στ΄ανοιχτά νερά να κόψει την καρδιά του Φ. Λόρκα!!

ΥΓ για την Αναστασια 76: όλη τη νύχτα θα τ' αναλύω ..., πιστεύω να είναι έτοιμο το πρώτο σχέδιο μαθήματος, νωρίς το πρωί ..., σσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσς ..., αναλύω .... 

[domenica]

Οι γυναίκες είναι πολύ πιο άμεσες, είναι καταπληκτικές. Είναι περισσότερο σύνθετες και λιγότερο ντροπαλές!!! Φ.Γκαρθία Λόρκα

Πράγματι ...
Το επιβεβαιώνω διαλέγοντας (άμεσα) ένα από τα  Σονέτα του Σκοτεινού Έρωτα του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα,σε απόδοση Σωτήρη Τριβιζά ,
θαυμάσια μελοποιημένο από το συνθέτη Δημήτρη Μαραμή. Το τραγούδι ερμηνεύει εξαιρετικά ο Μίνως Θεοχάρης, ενώ πιάνο παίζει ο ίδιος ο συνθέτης.

Τραγούδι (Η νύχτα δίψασε για ίσκιους)

Η νύχτα δίψασε για ίσκιους
για χείλη δίψασε η πηγή
στενάζει ο άνεμος στα φύλλα
κι είναι η σελήνη μοναχή

Μα εγώ διψώ για ένα τραγούδι
να φτάνει ως τους ουρανούς
δίχως φεγγάρια δίχως κρίνους
και δίχως έρωτες νεκρούς.

Ένα τραγούδι όλο γαλήνη
ένα τραγούδι φωτείνο
παρθένο από την αγωνία
κι από τη θλίψη ορφανό

Η νύχτα δίψασε για ίσκιους
για χείλη δίψασε η πηγή
μα εγώ διψώ για ένα τραγούδι
να φτάνει μέσα στη ψυχή...

( ένα "κλικ" στον τίτλο και η μελωδία πλημμυρίζει την ψυχή )

[Boldini]

Ο θάνατος

Ξαναγεννήθηκα πολλές φορές απ'το βάθος σβησμένων αστέρων
ενώνοντας ξανά την κλωστή από τις αιωνιότητες
που πλήθυνα με τα χέρια μοθ
και τώρα θα πεθάνω,χωρίς άλλο τίποτα παρά μονάχα χώμα
πάνω απ'το σώμα μου,προορισμένος να'μαι χώμα

Δεν αγόρασα ένα κομμάτι τ'ουρανού που παζαρεύαν οι παπάδες
ούτε δέχτηκα τα σκοτάδια που έφτιαχνε ο μεταφυσικός για ανέμελους άρχοντες

Στον θάνατο θέλω να'μαι με τους φτωχτούς,
που δεν είχαν καιρό για να τον μελετήσουν
όταν τους χτυπούσαν όσοι έχουν
χωρισμένο τον ουρανό και μοιρασμένο
Είμαι έτοιμος θάνατέ μου,σαν το κουστούμι
που με περιμένει με το χρώμα που αγαπώ
την πλατωσιά που έψαξα ανώφελα,
το βάθος που χρειάζομαι

Τώρα που η αγάπη ξόδεψε το καθαρό υλικό της
κι ο αγώνας μοιράζει τα σφυριά του σ'άλλα χέρια
δυνατά κι ενωμένα
έρχεται ο θάνατος για να σαρώσει τα σινιάλα που ορίζανε τα σύνορά σου


Π.Νερούδα

[Αναστασια 76]

κοιτα τωρα που μπηκα στο τρυπακι να διαβαζω ποιηση...Μπραβο σας μπραβο σας !!!

Αριστο ασεπαναλυση αν γινεται..


Λορκα εεεε χμ....

Στο βιβλίο του «Εκλογή Ποιημάτων» ο Λόρκα λέει για την Ποίηση!
«Μα τι να σου πω για την Ποίηση; Τι να σου πω γι' αυτά τα σύννεφα, γι' αυτό τον ουρανό; Να τα κοιτάζω, να τα κοιτάζω, να τα κοιτάζω και τίποτ' άλλο. Καταλαβαίνεις πως ένας ποιητής δεν μπορεί να πει τίποτα για την Ποίηση· ας τ' αφήσουμε αυτά στους κριτικούς και τους δασκάλους. Μα ούτε εσύ, ούτε εγώ, ούτε κανένας ποιητής, δεν ξέρουμε τι είναι Ποίηση. Είναι εκεί! κοίταξε. Έχω τη φωτιά μέσα στα χέρια μου, το ξέρω και δουλεύω τέλεια μαζί της, μα δεν μπορώ να μιλήσω γι' αυτή χωρίς να κάνω φιλολογία. Καταλαβαίνω όλες τις ποιητικές τέχνες. Θα μπορούσα να μιλήσω γι' αυτές, αν δεν άλλαζα γνώμη κάθε πέντε λεπτά. Δεν ξέρω. Ίσως μια μέρα ν' αγαπήσω πολύ την κακή ποίηση, όπως αγαπώ σήμερα την κακή μουσική, παράφορα. Θα κάψω ένα βράδυ τον Παρθενώνα για ν' αρχίσω να τον χτίζω το πρωί και να μην τον τελειώσω ποτέ. Στις διαλέξεις μου μίλησα κάποτε για την Ποίηση, αλλά το μόνο για το οποίο δεν μπορώ να μιλήσω είναι η ποίησή μου. Όχι γιατί δεν έχω συνείδηση του τι κάνω. Αντίθετα, αν είν' αλήθεια πως είμαι ποιητής από χάρη του Θεού -ή του δαίμονα- είναι εξίσου αλήθεια ότι είμαι ποιητής χάρη στην τεχνική και την προσπάθεια, και γιατί κατέχω απόλυτα του τι είναι ποίημα.»

[LK]

Boldini, πολύ ωραίο το ποίημα του Νερούντα. Πιστεύω ότι ο Λόρκα ήταν κάτι σαν τον Ελύτη. Θέλω να πω ότι χρησιμοποιούσε τη γλώσσα μαγικά. Δυστυχώς, πολλοί δεν μπορούμε να απολαύσουμε την ποίηση του στα ισπανικά, αλλά και από τη μετάφραση καταλαβαίνεις τι δύναμη είχαν οι λέξεις που χρησιμοποιούσε. Εμένα μου αρέσουν τα τελευταία λόγια που προφέρει η μάνα στο  "ματωμένο γάμο".

Ούτε το χέρι δεν το πιάνει
μα κείνο μπαίνει παγωμένο
στη ξαφνιασμένη μας καρδιά,
και σταματά εκεί που τρέμει
θολή κι αξήγητη για πάντα
η σκοτεινή μας ρίζα της κραυγής

Τι ευρηματικά που περιγράφει το θάνατο, παρομοιάζοντάς τον με μαχαίρι που σταματά την κραυγή μας, δηλαδή την υπαρξιακή μας αγωνία.

ΥΓ: καλή η ανάλυση Αναστασία;

[LK]

Και για όσους βαριούνται...


Μονοτονία

Την μια μονότονην ημέραν άλλη
μονότονη, απαράλλακτη ακολουθεί. Θα γίνουν
τα ίδια πράγματα. θα ξαναγίνουν πάλι --
η όμοιες στιγμές μας βρίσκουνε και μας αφίνουν.

Μήνας περνά και φέρνει άλλον μήνα.
Αυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει·
είναι τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα.
Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει.

Κ.Π.Καβάφης

[Αναστασια 76]

θα σε προτιμησω οταν βγει η υλη....
Δεν μπορουσα ποτε αυτο το ρητορικο κατ εμε ερωτημα..."τι θελει να πει ο ποιητης"αααααα....τραβα ρωτα τον....τα φιλια μου στην αξιαγαπητη φιλολογο μου αν και χαθηκαμε τωρα τελευταια..

[LK]

θα σε προτιμησω οταν βγει η υλη....
Δεν μπορουσα ποτε αυτο το ρητορικο κατ εμε ερωτημα..."τι θελει να πει ο ποιητης"αααααα....τραβα ρωτα τον....τα φιλια μου στην αξιαγαπητη φιλολογο μου αν και χαθηκαμε τωρα τελευταια..

Το τι ήθελε να πει ο ποιητής είναι λίγο δύσκολο να το γνωρίζεις, εκτός και έχει μιλήσει για το ποίημα του. Το θέμα είναι τι λέει σ' εσένα το ποίημα και, γενικά, κάθε προϊόν τέχνης. Ανάλογα με τη φάση που βρίσκεσαι, τις εμπειρίες σου, μπορεί να λέει πολλά ή τίποτα. Με εκνευρίζουν και εμένα κάποιοι "δήθεν" που παριστάνουν ότι καταλαβαίνουν έναν ποιητή, γιατί, απλώς, τον αποδέχονται οι κριτικοί. 

[Αναστασια 76]

θα σε προτιμησω οταν βγει η υλη....
Δεν μπορουσα ποτε αυτο το ρητορικο κατ εμε ερωτημα..."τι θελει να πει ο ποιητης"αααααα....τραβα ρωτα τον....τα φιλια μου στην αξιαγαπητη φιλολογο μου αν και χαθηκαμε τωρα τελευταια..

Το τι ήθελε να πει ο ποιητής είναι λίγο δύσκολο να το γνωρίζεις, εκτός και έχει μιλήσει για το ποίημα του. Το θέμα είναι τι λέει σ' εσένα το ποίημα και, γενικά, κάθε προϊόν τέχνης. Ανάλογα με τη φάση που βρίσκεσαι, τις εμπειρίες σου, μπορεί να λέει πολλά ή τίποτα. Με εκνευρίζουν και εμένα κάποιοι "δήθεν" που παριστάνουν ότι καταλαβαίνουν έναν ποιητή, γιατί, απλώς, τον αποδέχονται οι κριτικοί. 

ΠΕΣΤΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΗΗΗΗΗΗ!!!!!!  και ποιος και με τι κριτηρια ας πουμε θα με κρινει ή καποτε με βαθμολογουσε οεοοοο ;;;;;; ετσι το αντιλαμβανομουν ,αν ηθελες να σου πω την απαντηση του Χ λυσαριου πες το μου να την διαβασω να στην πω....αμα πια....Το καλο βεβαια ειναι οτι με αυτο το τοπικ εχω αρχισει να την βλεπω με αλλο ματι...ισως επειδη δεν εχω το φοβο της....κρισης...
Συμπερασμα.....ΕΞΩ Η ΠΟΙΗΣΗ ΑΠ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ...

[LK]

θα σε προτιμησω οταν βγει η υλη....
Δεν μπορουσα ποτε αυτο το ρητορικο κατ εμε ερωτημα..."τι θελει να πει ο ποιητης"αααααα....τραβα ρωτα τον....τα φιλια μου στην αξιαγαπητη φιλολογο μου αν και χαθηκαμε τωρα τελευταια..

Το τι ήθελε να πει ο ποιητής είναι λίγο δύσκολο να το γνωρίζεις, εκτός και έχει μιλήσει για το ποίημα του. Το θέμα είναι τι λέει σ' εσένα το ποίημα και, γενικά, κάθε προϊόν τέχνης. Ανάλογα με τη φάση που βρίσκεσαι, τις εμπειρίες σου, μπορεί να λέει πολλά ή τίποτα. Με εκνευρίζουν και εμένα κάποιοι "δήθεν" που παριστάνουν ότι καταλαβαίνουν έναν ποιητή, γιατί, απλώς, τον αποδέχονται οι κριτικοί. 

ΠΕΣΤΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΗΗΗΗΗΗ!!!!!!  και ποιος και με τι κριτηρια ας πουμε θα με κρινει ή καποτε με βαθμολογουσε οεοοοο ;;;;;; ετσι το αντιλαμβανομουν ,αν ηθελες να σου πω την απαντηση του Χ λυσαριου πες το μου να την διαβασω να στην πω....αμα πια....Το καλο βεβαια ειναι οτι με αυτο το τοπικ εχω αρχισει να την βλεπω με αλλο ματι...ισως επειδη δεν εχω το φοβο της....κρισης...
Συμπερασμα.....ΕΞΩ Η ΠΟΙΗΣΗ ΑΠ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ...

Αν φύγει η ποίηση από τα σχολεία, τότε δε μένει και άλλο μάθημα σχετικό με την τέχνη  Εγώ λέω ΜΕΣΑ Η ΠΟΙΗΣΗ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ, αλλά με άλλη ματιά. Η διδασκαλία της ποίησης πρέπει να είναι και αυτή, αντίστοιχα, ποίηση, δηλαδή δημιουργία. Αυτά είχα να πω, αν και δεν είμαι "γνήσια" φιλόλογος.