*

Αποστολέας Θέμα: To ποίημα της ημέρας  (Αναγνώστηκε 304262 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος aristos2

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 2928
  • Φύλο: Άντρας
  • Οι "δανειστές" επιτρέπουν την ύπαρξη σχολείων;
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #448 στις: Ιούλιος 21, 2010, 02:09:06 μμ »
Είπε: Πιστεύω στη ποίηση,στον ερωτα ,στον θάνατο
        γι αυτό ακριβώς πιστεύω στην αθανασίαή Αναστασία ;)
        Γραφω έναν στίχο,γράφω τον κόσμο
        Υπάρχω,υπάρχει ο κόσμος
       Απο την άκρη του δακτύλου μου ρέει ενα ποτάμι
       Ο ουρανός ειναι εφτά φορές γαλάζιος
       Τούτη η καθαρότητα ειναι και πάλι ή πρώτη αλήθεια,
       η τελευταία μου θέληση...



Καλώς σας βρήκα Aristos2  :)

ποιος ...;

 :-[εχεις δικιο aristos2....δεν μου έμεινε μυαλό...

Του Γιάννη Ρίτσου  Σ.Δευτερόλεπτα... συγχώρα με τον άπειρο... :) :-[

... αν με βάση τα παραπάνω, εσύ κρίνεις ορθό - σε περιεχόμενο και ύφος - να μου απευθύνεις το ακόλουθο ...:


ποιος ...;

ποιος είναι,  ρωτάνε

... όταν μάλιστα υποστηρίζεις, εμπλεκόμενος σ' έναν εποικοδομητικό διάλογο περί ποίησης, τα παρακάτω:

Παράθεση
γιατί αυτή η εικόνα "για μένα μόνο μια αγκαλιά λουλούδια πια"("εσύ παιδί μου" εννοείται) που λέει η μάνα για το χαμένο της παιδί; έχετε δει πατέρα σε εθνική οδό να αλλάζει καταμεσήμερο, κατακαλόκαιρο το μπουκέτο λουλουδιών του παιδιού του με μοναδική προσήλωση; κάθε φορά που βλέπω μπουκέτο λουλουδιών στους δρόμους το σκέφτομαι...ή το "μα ο άλλος ...ποτάμι που δεν μπορώ να αντισταθώ" της νύφης; Ο ματωμένος γάμος είναι κορυφαίο έργο.  Στοχεύει καθολικά στο νευρικό σύστημα του ανθρώπου ...

…κορυφαίο έργο και δίνει τη δυνατότητα και για καλή θεατρική απόδοση /για σκηνοθετικά ευρήματα, προφανώς επειδή είναι τόσο άρτιο.Θυμάμαι σε μια παράσταση που είχα δει, το αίμα που χύθηκε το αισθητοποίησαν με ένα κουβάρι κατακόκκινη κλωστή/μαλλί που έτρεξε και ξετυλίχθηκε επί σκηνής.Δεν θυμάμαι ποιου ήταν η σκηνοθεσία…

Παράθεση
Όσο πιο σημαντικό είναι το προϊόν της τέχνης τόσα πιο πολλά και διαφορετικά λέει στον καθένα από εμάς με βάση τις εμπειρίες, παιδεία κλπ. Η πραγματικά σπουδαία τέχνη μπορεί να συνομιλήσει με τον οποιοδήποτε αλλά σε διαφορετικά επίπεδα.
Εννοείται πως ο τρόπος προσέγγισης (διδασκαλία) της ποίησης στο ελληνικό σχολείο είναι ο απεχθέστερος και ακαταλληλότερος. Αντί να κάνουμε τα παιδιά να νιώσουν, να δουν, να ταξιδέψουν, να ακουμπήσουν, να φανταστούν τους αναλύουμε την τρίχα κάνοντάς την τριχιά...

Σίγουρα ,ειδικά τη λογοτεχνία μπορείς με μια τάξη παιδιών να τη φτάσεις σε πολύ εγγύτερο σημείο προσέγγισης από ένα βοήθημα.Το ίδιο συνέβαινε και με μένα σε εσπερινό σχολείο με μεγάλους σε ηλικία,όπου μου φώτιζαν με τις ερωτήσεις/απόψεις τους πλευρές που δεν υπήρχαν σχολιασμένες στο καλούπι των βοηθημάτων.

... τότε, μάλλον, αδυνατείς να υιοθετήσεις την ευγένεια, αλλά και την προσοχή στη λεπτομέρεια που προϋποθέτει ή συνεπάγεται η ποίηση  ..., διόλου "ποιητικό" εκ μέρους σου ...!
Χαρούμενο απόγευμα ..., και περισσότερη προσοχή στη χρήση της μαύρης σκίασης, τουλάχιστον στα γραφόμενα των άλλων ...  ???
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως.
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί,
Γυναίκα ...

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 15:10:32 »

Αποσυνδεδεμένος aristos2

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 2928
  • Φύλο: Άντρας
  • Οι "δανειστές" επιτρέπουν την ύπαρξη σχολείων;
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #449 στις: Ιούλιος 21, 2010, 02:23:29 μμ »
... ας είναι - αν δε με απατά η μνήμη μου - η Κ. Δημουλά είχε υποστηρίξει, σε βιβλιοπαρουσίαση που παρακολούθησα κάποτε και σε ερώτηση σχετικά με το αν διδάσκετε η ποίηση, πως ο,τιδήποτε πέρα από την πρώτη της ανάγνωση την "αδυνατίζει" (δε μεταφέρω, προφανώς, τ' ακριβή της λόγια) ..., ερμηνεύοντάς την, πάντως, και συμφωνώντας σ' ένα βαθμό, θεωρώ πως, σε σχέση με τα "δώρα" της ποίησης, πρόκρινε την πρώτη - και γι' αυτό μοναδική - αίσθηση που αφήνει ...



Μέρες του '95

Κάποιο αδιέξοδο καλοκαίρι
σε πολύβουη παραλία
µεταξύ αργόσχολων...
σε πρόσεξα.

Έκτοτε,
εµπιστεύθηκα τα όνειρά µου
στη δική σου προσοχή.
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως.
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί,
Γυναίκα ...

Αποσυνδεδεμένος desperino

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 313
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #450 στις: Ιούλιος 21, 2010, 02:28:26 μμ »
Καλά βρε aristos2, τέτοιο κατεβατό ,για ποιο λόγο; Κάποιος Ερμής πρέπει να είναι ανάδρομος.
Αν πρέπει ?? σου ζητάω  συγνώμη.


Αποσυνδεδεμένος Αναστασια 76

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1853
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Κατι...κινειται....ΠΡΟΣΟΧΗ!!!
    • Προφίλ
    • Δελφικα Παραγγελματα
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #451 στις: Ιούλιος 21, 2010, 02:36:25 μμ »
Ειρήνη
Στον Κώστα Βαρνάλη

Τ' όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη.
Τ' όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη.
Τα λόγια της αγάπης κάτω απ' τα δέντρα,
είναι η ειρήνη.
Ο πατέρας που γυρνάει τ' απόβραδο μ' ένα
φαρδύ χαμόγελο στα μάτια
μ' ένα ζεμπίλι στα χέρια του γεμάτο φρούτα
κ' οι σταγόνες του ιδρώτα στο μέτωπό του
είναι όπως οι σταγόνες του σταμνιού που
παγώνει το νερό στο παράθυρο,
είναι η ειρήνη.

Όταν οι ουλές απ' τις λαβωματιές κλείνουν
στο πρόσωπο του κόσμου
και μες στους λάκκους πούσκαψαν οι οβίδες
φυτεύουμε δέντρα
και στις καρδιές πούκαψε η πυρκαϊά δένει τα
πρώτα της μπουμπου και η ελπίδα
κ' οι νεκροίμπορούν να γείρουν στο πλευρό
τους και να κοιμηθούν δίχως παράπονο
ξέροντας πως δεν πήγε το αίμα τους του
κάκου,
είναι η ειρήνη.

Ειρήνη είναι η μυρωδιά του φαγητού το
βράδι,
τότε που το σταμάτημα του αυτοκίνητου στο
δρόμο δεν είναι φόβος,
τότε που το χτύπημα στην πόρτα σημαίνει
φίλος,
και το άνοιγμα του παραθύρου κάθε ώρα
σημαίνει ουρανός
γιορτάζοντας τα μάτια μας με τις μακρινές
καμπάνες των χρωμάτων του,
είναι η ειρήνη.

Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα κ' ένα
βιβλίο μπροστά στο παιδί που ξυπνάει.
Τότε που τα στάχυα γέρνουν τόνα στ' άλλο
λέγοντας: το φως, το φως, το φως,
και ξεχειλάει η στεφάνη του ορίζοντα φως
είναι η ειρήνη.

Τότε που οι φυλακές επισκευάζονται να
γίνουν βιβλιοθήκες,
τότε που ένα τραγούδι ανεβαίνει από
κατώφλι σε κατώφλι τη νύχτα
τότε που τ' ανοιξιάτικο φεγγάρι βγαίνει απ'
το σύννεφο
όπως βγαίνει απ' το κουρείο της συνοικίας
φρεσκοξυρισμένος ο εργάτης το
Σαββατόβραδο
είναι η ειρήνη.

Τότε που η μέρα που πέρασε
δεν είναι μια μέρα που χάθηκε
μα είναι η ρίζα που ανεβάζει τα φύλλα της
χαράς μέσα στο βράδι
κ' είναι μια κερδισμένη μέρα κ' ένας δίκαιος
ύπνος
τότε που νιώθεις πάλι ο ήλιος να δένει
βιαστικά τα κορδόνια του
να κυνηγήσει τη λύπη απ' τις γωνιές του
χρόνου
είναι η ειρήνη.

Ειρήνη είναι οι θυμωνιές των αχτίνων στους
κάμπους του καλοκαιριού
είναι τ' αλφαβητάρι της καλοσύνης στα
γόνατα της αυγής.
Όταν λες: αδελφέ μου -- όταν λέμε: αύριο θα
χτίσουμε
όταν χτίζουμε και τραγουδάμε
είναι η ειρήνη.

Τότε που ο θάνατος πιάνει λίγο τόπο στην
καρδιά
κ' οι καμινάδες δείχνουν με σίγουρα
δάχτυλα την ευτυχία,
τότε που το μεγάλο γαρύφαλλο του δειλινού
το ίδιο μπορεί να το μυρίσει ο ποιητής κι ο
προλετάριος
είναι η ειρήνη.

Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των
ανθρώπων
είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου
είναι το χαμόγελο της μάνας.
Μονάχα αυτό.
Τίποτ' άλλο δεν είναι η ειρήνη.

Και τ' αλέτρια που χαράχουν βαθειές
αυλακιές σ' όλη τη γης
ένα όνομα μονάχα γράφουν:
Ειρήνη. Τίποτ' άλλο. Ειρήνη.

Πάνω στις ράγες των στίχων μου
το τραίνο που προχωρεί στο μέλλον
φορτωμένο στάρι και τριαντάφυλλα
είναι η ειρήνη.

Αδέρφια μου,
μες στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει
όλος ο κόσμος με όλα τα όνειρά του.
Δώστε τα χέρια, αδέρφια μου,
αυτό 'ναι η ειρήνη.

του Γιάννη Ρίτσου
Αθήνα, Γενάρης, 1953

 :-X :-X :-X
"Δημοκρατία είναι όταν 4 λύκοι και ένα πρόβατο ψηφίζουν για φαγητό"
(Αρκάς)

Κάποτε, τριακόσιοι πέθαναν για την Ελλάδα.
Σήμερα η Ελλάδα πεθαίνει για τριακόσιους...
http://www.youtube.com/watch?v=P3pHY7auD8w

Αποσυνδεδεμένος PDE ads

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 4006
  • Λατρεύω την εκπαίδευση
    • Προφίλ
    • E-mail
    • Προσωπικό μήνυμα (Εκτός σύνδεσης)
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Δημοσιεύτηκε: Σήμερα στις 15:10:32 »

Αποσυνδεδεμένος LK

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 2608
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ΠΕ 02 και ΠΕ15(?)
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #452 στις: Ιούλιος 21, 2010, 02:50:25 μμ »
Τι θυμήθηκα με αυτό το ποίημα του Ρίτσου! Υπήρχε ένα απόσπασμα αυτού του ποίηματος σε κάποια τάξη του δημοτικού. Μας έβαλε, λοιπόν, ο δάσκαλος να γράψουμε και εμείς ένα ποίημα σε ανάλογο ύφος για την ειρήνη. Έκανα και εγώ ένα ποίημα κάπως έτσι:

Η μάνα μου που μαγειρεύει είναι η ειρήνη
ο αδελφός μου που τσιρίζει στο διπλανό δωμάτιο είναι η ειρήνη
ο αέρας που φυσάει είναι η ειρήνη
το αυτοκίνητο που σταμάτησε μπροστά από το σπίτι μας είναι η ειρήνη...

όχι δεν είχα ανακαλύψει το σουρεαλισμό σε ηλικία εννέα ετών, απλώς παρατηρούσα τι συνέβαινε γύρω μου και...έγραφα το ποίημα. Το ίδιο πίστευα ότι είχε κάνει και ο Ρίτσος. Δεν μπορούσα να χωνέψω τότε ότι μπορεί να είναι ποίημα κάτι που δεν έχει ομοιοκαταληξία και στροφές  :-[ :-[ ;D ;D ;D ;D

Μονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πώς την πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε
                                                           Μ. Μπρεχτ

Αποσυνδεδεμένος aristos2

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 2928
  • Φύλο: Άντρας
  • Οι "δανειστές" επιτρέπουν την ύπαρξη σχολείων;
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #453 στις: Ιούλιος 21, 2010, 02:53:25 μμ »
Καλά βρε aristos2, τέτοιο κατεβατό ,για ποιο λόγο; Κάποιος Ερμής πρέπει να είναι ανάδρομος.
Αν πρέπει ?? σου ζητάω  συγνώμη.



Eγώ συγγνώμη ..., αν δεν αντελήφθην ορθώς το ύφος ..., δε γνωρίζω από ανάδρομους φτερωτούς θεούς, αλλά από "φτερωτούς" αριστερούς χαφ (Ριέρα) ..., που η "έφοδός" τους στο Μεγάλο Λιμάνι, μάλλον, με συγκίνησε περισσότερο του δέοντος ..., επομένως περιόρισε, προς ώρας, την ευθυκρισία μου ...  ;)

Ριέρα: ισπανικό κύριο όνομα ..., ισοδύναμο με ποίημα ...!  :D :D :D
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως.
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί,
Γυναίκα ...

Αποσυνδεδεμένος aristos2

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 2928
  • Φύλο: Άντρας
  • Οι "δανειστές" επιτρέπουν την ύπαρξη σχολείων;
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #454 στις: Ιούλιος 21, 2010, 02:56:35 μμ »
Τι θυμήθηκα με αυτό το ποίημα του Ρίτσου! Υπήρχε ένα απόσπασμα αυτού του ποίηματος σε κάποια τάξη του δημοτικού. Μας έβαλε, λοιπόν, ο δάσκαλος να γράψουμε και εμείς ένα ποίημα σε ανάλογο ύφος για την ειρήνη. Έκανα και εγώ ένα ποίημα κάπως έτσι:

Η μάνα μου που μαγειρεύει είναι η ειρήνη
ο αδελφός μου που τσιρίζει στο διπλανό δωμάτιο είναι η ειρήνη
ο αέρας που φυσάει είναι η ειρήνη
το αυτοκίνητο που σταμάτησε μπροστά από το σπίτι μας είναι η ειρήνη...

όχι δεν είχα ανακαλύψει το σουρεαλισμό σε ηλικία εννέα ετών, απλώς παρατηρούσα τι συνέβαινε γύρω μου και...έγραφα το ποίημα. Το ίδιο πίστευα ότι είχε κάνει και ο Ρίτσος. Δεν μπορούσα να χωνέψω τότε ότι μπορεί να είναι ποίημα κάτι που δεν έχει ομοιοκαταληξία και στροφές  :-[ :-[ ;D ;D ;D ;D

Θα μπορούσες, επιπλέον, να φανταστείς: κύριο όνομα ισοδύναμο ποιήματος ....!!!
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως.
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί,
Γυναίκα ...

Αποσυνδεδεμένος LK

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 2608
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ΠΕ 02 και ΠΕ15(?)
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #455 στις: Ιούλιος 21, 2010, 03:10:43 μμ »
Το ποιητικό μου "ίνδαλμα", τότε, ήταν ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου, ξέρετε "ο γέρο βοσκός", "ο θρήνος του πεύκου" και άλλες επιτυχίες. Πού να καταλάβω το Ρίτσο.  ;D ;D ;D  Και μιας και θυμήθηκα τον αγαπημένο ποιητή των παιδικών μου χρόνων, μου επιτρέπετε να παραθέσω ένα ποίημα του.

  Tσιριτρό
Σέ μια ρώγα από σταφύλι
έπεσαν οχτώ σπουργίτες
και τρωγόπιναν οι φίλοι.
Τσίρι - τίρι, τσιριτρό,
τσιριτρί, τσιριτρό!
Έχτυπούσανε τις μύτες
και κουνούσαν τις ουρές
κι είχαν γέλια και  χαρές.
Τσίρι -τίρι, τσιριτρό,
τσιριτρί, τσιριτρό!

Πώ πω πώ πω σε μια ρώγα
φαγοπότι και φωνή!
την αφήκαν αδειανή.
Τσίρι -τίρι, τσιριτρό,
τσιριτρί, τσιριτρό!

Και μέθυσαν κι ολημέρα
πάνε δώθε, πάνε πέρα,
τραγουδώντας στον αέρα:
Τσίρι -τίρι, τσιριτρό,
τσιριτρί, τσιριτρό!

Μονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πώς την πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε
                                                           Μ. Μπρεχτ

Αποσυνδεδεμένος aristos2

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 2928
  • Φύλο: Άντρας
  • Οι "δανειστές" επιτρέπουν την ύπαρξη σχολείων;
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #456 στις: Ιούλιος 21, 2010, 11:56:37 μμ »
Τελειωμενα

Μεσα στο φοβο και στες υποψιες,
με ταραγμενο νου και τρομαγμενα ματια,
λυωνουμε και σχεδιαζουμε το πως να καμουμε
για ν'αποφυγουμε τον βεβαιο
τον κινδυνο που ετσι φρικτα μας απειλει.
Κι ομως λανθανουμε, δεν ειν'αυτος στον δρομο.
Ψευτικα ησαν τα μηνυματα
(ή δεν τ'ακουσαμε, ή δεν τα νοιωσαμε καλα).
Αλλη καταστροφη, που δεν την φανταζομεθαν,
εξαφνικη, ραγδαια πεφτει επανω μας,
κι ανετοιμους -που πια καιρος- μας συνεπαιρνει.

Καβάφης ..., βέβαια ... ( για τη Desperino ..., που ίσως αδίκησα ...)
« Τελευταία τροποποίηση: Ιούλιος 22, 2010, 12:06:42 πμ από aristos2 »
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως.
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί,
Γυναίκα ...

Αποσυνδεδεμένος Boldini

  • Έμπειρο μέλος
  • ****
  • Μηνύματα: 790
  • Φύλο: Γυναίκα
  • όχι άλλο κάρβουνο(ΠΕ60)
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #457 στις: Ιούλιος 22, 2010, 12:24:29 πμ »
Το ποιητικό μου "ίνδαλμα", τότε, ήταν ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου, ξέρετε "ο γέρο βοσκός", "ο θρήνος του πεύκου" και άλλες επιτυχίες. Πού να καταλάβω το Ρίτσο.  ;D ;D ;D  Και μιας και θυμήθηκα τον αγαπημένο ποιητή των παιδικών μου χρόνων, μου επιτρέπετε να παραθέσω ένα ποίημα του.

  Tσιριτρό
Σέ μια ρώγα από σταφύλι
έπεσαν οχτώ σπουργίτες
και τρωγόπιναν οι φίλοι.
Τσίρι - τίρι, τσιριτρό,
τσιριτρί, τσιριτρό!
Έχτυπούσανε τις μύτες
και κουνούσαν τις ουρές
κι είχαν γέλια και  χαρές.
Τσίρι -τίρι, τσιριτρό,
τσιριτρί, τσιριτρό!

Πώ πω πώ πω σε μια ρώγα
φαγοπότι και φωνή!
την αφήκαν αδειανή.
Τσίρι -τίρι, τσιριτρό,
τσιριτρί, τσιριτρό!

Και μέθυσαν κι ολημέρα
πάνε δώθε, πάνε πέρα,
τραγουδώντας στον αέρα:
Τσίρι -τίρι, τσιριτρό,
τσιριτρί, τσιριτρό!


αυτό σε κάποιο βιβλίο του δημοτικού νομίζω υπήρχε
και τι μου θύμησες τώρα-μου το μάθαινε η μαμά μου να το τραγουδάω!
 :D

Αποσυνδεδεμένος koth

  • Πλήρες μέλος
  • ***
  • Μηνύματα: 358
  • Φύλο: Γυναίκα
  • Στον ουρανό ή στη γη;
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #458 στις: Ιούλιος 22, 2010, 12:28:32 πμ »
Καλησπέρα και από μένα στην ωραία σας παρέα με τις πανέμορφες επιλογές  ...

Λίγος τρελο-Ελύτης..

Το τρελοβάπορο
Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
 

Βαπόρι στολισμένο βγαίνει στα βουνά
κι αρχίζει τις μανούβρες "βίρα-μάινα"
την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριές
φορτώνει φρέσκο αέρα κι απ' τις δυο μεριές

Είναι από μαύρη πέτρα κι είναι απ' όνειρο
κι έχει λοστρόμο αθώο ναύτη πονηρό
από τα βάθη φτάνει στους παλιούς καιρούς
βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς

Έλα Χριστέ και Κύριε λέω κι απορώ
τέτοιο τρελό βαπόρι τρελοβάπορο
χρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάξαμε
χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε

Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε
κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα
...στη θάλασσα...

Αποσυνδεδεμένος domenica

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 1170
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ΠΕ 03
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #459 στις: Ιούλιος 22, 2010, 02:08:52 πμ »
Είναι ορισμένοι στίχοι

Εἶναι ὁρισμένοι στίχοι-κάποτε ὁλόκληρα ποιήματα-
ποὺ μήτε ἐγὼ δὲν ξέρω τί σημαίνουν. Αὐτὸ ποὺ δὲν ξέρω
ἀκόμη μὲ κρατάει. Κι ἐσὺ ἔχεις δίκιο νὰ ρωτᾷς.
Μὴ μὲ ρωτᾷς.
Δὲν ξέρω σοῦ λέω.
Δυὸ παράλληλα φῶτα ἀπ᾿ τὸ ἴδιο κέντρο. Ὁ ἦχος τοῦ νεροῦ
ποὺ πέφτει τὸν χειμῶνα, ἀπ᾿ τὸ ξεχειλισμένο λοῦκι
ἢ ὁ ἦχος μιᾶς σταγόνας καθὼς πέφτει
ἀπό ῾να τριαντάφυλλο στὸν ποτισμένο κῆπο
ἀργὰ-ἀργὰ ἕνα ἀνοιξιάτικο ἀπόβραδο
σὰν τὸν λυγμὸ ἑνὸς πουλιοῦ. Δὲν ξέρω
τί σημαίνει αὐτὸς ὁ ἦχος-ὡστόσο ἐγὼ τὸν παραδέχομαι.
Τ᾿ ἄλλα ποὺ ξέρω στὰ ἐξηγῶ. Δὲν τὸ ἀμελῶ.
Ὅμως κι αὐτὰ προσθέτουν στὴ ζωή μας. Κοιτοῦσα
ὅπως κοιμότανε, τὸ γόνατό της νὰ γωνιάζει τὸ σεντόνι-
Δὲν ἦταν μόνο ὁ ἔρωτας. Αὐτὴ ἡ γωνία
εἶναι ἡ κορυφογραμμὴ τῆς τρυφερότητας, καὶ τὸ ἄρωμα
τοῦ σεντονιοῦ, τοῦ λευκοῦ καὶ τῆς ἄνοιξης, συμπλήρωναν
ἐκεῖνο τὸ ἀνεξήγητο ποὺ ζήτησα, ἄσκοπα καὶ πάλι, νὰ στὸ ἐξηγήσω.

Γιάννης Ρίτσος


για την desperino και τον aristo2

 :)
" ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει "
   Τάσος Λειβαδίτης

Αποσυνδεδεμένος aristos2

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 2928
  • Φύλο: Άντρας
  • Οι "δανειστές" επιτρέπουν την ύπαρξη σχολείων;
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #460 στις: Ιούλιος 22, 2010, 07:50:11 πμ »
Καλησπέρα και από μένα στην ωραία σας παρέα με τις πανέμορφες επιλογές  ...

Λίγος τρελο-Ελύτης..

Το τρελοβάπορο
Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
 

Βαπόρι στολισμένο βγαίνει στα βουνά
κι αρχίζει τις μανούβρες "βίρα-μάινα"
την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριές
φορτώνει φρέσκο αέρα κι απ' τις δυο μεριές

Είναι από μαύρη πέτρα κι είναι απ' όνειρο
κι έχει λοστρόμο αθώο ναύτη πονηρό
από τα βάθη φτάνει στους παλιούς καιρούς
βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς

Έλα Χριστέ και Κύριε λέω κι απορώ
τέτοιο τρελό βαπόρι τρελοβάπορο
χρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάξαμε
χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε

Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε
κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα

Αυτή είναι πραγματικά όμορφη επιλογή ... και ιδιαιτέρως αισιόδοξο το μήνυμά της ...



Ο κόσμος όλος έγινε άνω-κάτω

 Μπέρτολτ Μπρέχτ & Οδυσσέας Ελύτης

Μπρος αδελφή δώσε το χέρι
κι εσύ αδελφέ μου πάρε το μαχαίρι
ο κόσμος όλος έγινε άνω-κάτω
οι πλούσιοι, κοίτα, βρέθηκαν στον πάτο.
Απ' τη χαρά τους οι φτωχοί αλαλάζουν
κι αυτός όπου δεν είχε μια μπουκιά ψωμί
το στάρι όλου του κόσμου θα χαρεί.

Τι κάνεις στρατηγέ, δε βάζεις τάξη
όλα εδώ πέρα τα 'χουνε τινάξει
πεντάρα το αρχοντόπουλο δε δίνει
μιας παρακατιανής παιδάκι εγίνει.
Σκλάβοι που δε σφαλούσανε το μάτι
τώρα κοιμούνται σε ζεστό κρεβάτι,
τώρα κοιμούνται σε ζεστό κρεβάτι.
Καλημέρα ...
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως.
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί,
Γυναίκα ...

Αποσυνδεδεμένος LK

  • Ιστορικό μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 2608
  • Φύλο: Γυναίκα
  • ΠΕ 02 και ΠΕ15(?)
    • Προφίλ
Απ: To ποίημα της ημέρας
« Απάντηση #461 στις: Ιούλιος 22, 2010, 09:22:44 πμ »
Στην οδό Αιγύπτου ―πρώτη πάροδος δεξιά―
Τώρα υψώνεται το μέγαρο της Τράπεζας Συναλλαγών
Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως.
Και τα παιδάκια δεν μπορούνε πια να παίξουνε από τα τόσα τροχοφόρα που περνούνε.
Άλλωστε τα παιδιά μεγάλωσαν, ο καιρός εκείνος πέρασε που ξέρατε
Τώρα πια δε γελούν, δεν ψιθυρίζουν μυστικά, δεν εμπιστεύονται,
Όσα επιζήσαν, εννοείται, γιατί ήρθανε βαριές αρρώστιες από τότε
Πλημμύρες, καταποντισμοί, σεισμοί, θωρακισμένοι στρατιώτες·
Θυμούνται τα λόγια του πατέρα: εσύ θα γνωρίσεις καλύτερες μέρες
Δεν έχει σημασία τελικά αν δεν τις γνώρισαν, λένε το μάθημα οι ίδιοι στα παιδιά τους
Ελπίζοντας πάντοτε πως κάποτε θα σταματήσει η αλυσίδα
Ίσως στα παιδιά των παιδιών τους ή στα παιδιά των παιδιών των παιδιών τους.
Προς το παρόν, στον παλιό δρόμο που λέγαμε, υψώνεται Η Τράπεζα Συναλλαγών
―εγώ συναλλάσσομαι, εσύ συναλλάσσεσαι αυτός συναλλάσσεται―
Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως
―εμείς μεταναστεύουμε, εσείς μεταναστεύετε, αυτοί μεταναστεύουν―
Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει, έλεγε κι ο Ποιητής
Η Ελλάδα με τα ωραία νησιά, τα ωραία γραφεία, τις ωραίες εκκλησιές
 
Η Ελλάς των Ελλήνων.
Μ. Αναγνωστάκης

Μονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πώς την πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε
                                                           Μ. Μπρεχτ

 

Pde.gr, © 2005 - 2024

Το pde σε αριθμούς

Στατιστικά

μέλη
  • Σύνολο μελών: 32277
  • Τελευταία: ΤΣΕΦΙ
Στατιστικά
  • Σύνολο μηνυμάτων: 1158524
  • Σύνολο θεμάτων: 19198
  • Σε σύνδεση σήμερα: 575
  • Σε σύνδεση έως τώρα: 1964
  • (Αύγουστος 01, 2022, 02:24:17 μμ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
Μέλη: 24
Επισκέπτες: 505
Σύνολο: 529

Πληροφορίες

Το PDE φιλοξενείται στη NetDynamics

Όροι χρήσης | Προφίλ | Προσωπικά δεδομένα | Υποστηρίξτε μας

Επικοινωνία >

Powered by SMF 2.0 RC4 | SMF © 2006–2010, Simple Machines LLC
TinyPortal 1.0 RC1 | © 2005-2010 BlocWeb

Δημιουργία σελίδας σε 0.076 δευτερόλεπτα. 34 ερωτήματα.