PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών
Όνομα χρήστη:
Κωδικός:
ή
εγγραφή
Αρχική
Νέα
Μόνιμοι
Τοποθετήσεις
Μεταθέσεις
Αποσπάσεις
Μετατάξεις
Παραιτήσεις
Αναθέσεις-Ωράριο
Οικονομικά
Άδειες
Αναπληρωτές
Διορισμοί
Προσλήψεις
ΑΣΕΠ
ΠΔΣ
Δελτία Τύπου
Σχολική ζώνη
Επιμόρφωση - Μετεκπαίδευση
Μεταπτυχιακά προγράμματα
Σεμινάρια - Επιμορφώσεις
Ημερίδες - Συνέδρια
Πιστοποιήσεις
Απεργίες-Κινητοποιήσεις
TV
Ιδιωτική Εκπαίδευση
Forum
Ημερολόγιο
Links
Σύνδεση
Εγγραφή
Αρχεία
Λήψεις αρχείων
Αναζήτηση
Στατιστικά
Προσθήκη αρχείου
Τράπεζα Θεμάτων
TV
Follow @PDE_GR
Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Forum
Ανακοινώσεις και θέματα σχετικά με το PDE
Η Κοινότητα του PDE
(Συντονιστές:
Χριστίνα
,
MARKOS
,
alexel
,
Stelios
)
To ποίημα της ημέρας
Τελευταία νέα
Πρόσκληση εκπαιδευτικών προς υποβολή αιτήσεων απόσπασης στη Γενική Διεύθυνση Σπουδών ΠΕ & ΔΕ για το σχολικό έτος 2024-2025
Συμπληρωματική μετάθεση, ανακλήσεις μετάθεσης και διορθώσεις μονάδων μετάθεσης εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, από περιοχή σε περιοχή μετάθεσης, έτους 2024
Tοποθέτηση εκπαιδευτικών με διετή θητεία σε Πρότυπα και Πειραματικά Σχολεία Δ.Ε για τα σχολικά έτη 2024-2025 και 2025-2026
Εκπτώσεις σε ακτοπλοϊκά και αεροπορικά εισιτήρια για τη μετάβαση αναπληρωτών εκπαιδευτικών στην περιοχή τοποθέτησής τους
Η εγκύκλιος για υποβολή αιτήσεων αποσπάσεων μελών ΕΕΠ-ΕΒΠ σε περιοχές/ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ./Σ.Δ.Ε.Υ. των ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ.
« προηγούμενο
επόμενο »
Εκτύπωση
Σελίδες:
1
...
34
35
36
37
38
...
108
Κάτω
Αποστολέας
Θέμα: To ποίημα της ημέρας (Αναγνώστηκε 308712 φορές)
0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
aristos2
Ιστορικό μέλος
Μηνύματα: 2928
Φύλο:
Οι "δανειστές" επιτρέπουν την ύπαρξη σχολείων;
Απ: To ποίημα της ημέρας
«
Απάντηση #490 στις:
Ιούλιος 28, 2010, 08:08:52 μμ »
Tweet
Ν. Καββαδίας
FRESCO
Ο Fra Giovanni σιωπηλός οδήγαε τη γραφίδα.
Το αγγελικό του πρόσωπο χυμένος τη σπουδή.
Ορθός ο δούλος δίπλα σας, μακρύς σα νεροφίδα,
έτριβε τ' άγια χρώματα σε πέτρινο γουδί.
Όργανο, σε ξεχάσανε σε ποια κλειστή ροτόντα,
που δεν την ελειτούργησε λιβάνι και παπάς;
Από νωρίς ξεχάστηκες τους βιαστικούς ρωτώντας.
Όθε αγαπάς νυχτώθηκες, μπαίνεις και δε χτυπάς.
Σκουφί, σωκάρδι βυσσινί φορώ, μακρύ στιλέτο.
Χρυσόβουλη βαστάω γραφή και ένα πουγγί φλουριά.
Σκύβεις, κοιτάζεις το νερό που ρέει στο καναλέτο,
Γυρνάς, διώχνεις το δούλο σου και σβήνεις τα κεριά.
Άσχημος είμαι. Αμαρτωλός σε φρέσκο του Ανωνύμου,
χυμένο είναι το μάτι μου με χτύπημα σφυριού,
το αυτί κομμένο, κι έχασα μια νύχτα τη φωνή μου
στη ναυμαχία του Μισιριού.
Κι αυτός, ωραίος όπως εσύ, ψηλός, porca miseria!
το σχήμα του κρύβει λαμπρή πολεμική στολή.
Χαϊδεύει τα δυο χέρια σου, τα ευλογημένα χέρια,
πέφτει το ράσο του, ο σταυρός γλιστράει και σε φιλεί.
Με το καράβι του Θησέα σ' αφήσαμε στη Νάξο.
Γυμνή, μ' ένα στα πόδια σου θαλασσινό σκουτί.
Σε ποιες σπηλιές εκρύφτηκες και πως να σε φωνάξω;
Κοστάρω κι όλο με τραβάει μακριά το καραντί.
Ένα κοπάδι ελέφαντες, μαϊμούδες και καμήλες
σου κουβαλούσαν σε μακρύ ποντόνι τα προικιά.
Μα τα 'πιε ανεμορούφουλας απέξω από τις Μύλες
και ξέστρωσες το νυφικό κρεβάτι σου Θιακιά.
Sydney 1955
Καταγράφηκε
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως.
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί,
Γυναίκα ...
PDE ads
Ιστορικό μέλος
Μηνύματα: 4006
Λατρεύω την εκπαίδευση
Απ: To ποίημα της ημέρας
«
Δημοσιεύτηκε:
Σήμερα
στις 19:06:11 »
domenica
Ιστορικό μέλος
Μηνύματα: 1170
Φύλο:
ΠΕ 03
Απ: To ποίημα της ημέρας
«
Απάντηση #491 στις:
Ιούλιος 29, 2010, 12:38:33 πμ »
Σαν παιχνίδι
Περίμενα τη νύχτα να μιλήσω,
την ώρα που σαν άγγελος η μοναξιά μου
στρώνει αλήθειες ανάμεσα στα πράγματα,
κι ο χρόνος καθαρός, διαλέγει τα φεγγάρια.
Ο μύθος των ματιών σου είναι το άλλο καλοκαίρι
που γίνεται τραγούδι του βοριά.
Ο άλλος μύθος της καρδιάς μου
θα κόψει τα νερά απελπισμένα,
ανήμερα γιορτής της νήσου Σαντορίνης.
Επανάλαβε το ρήμα "νερό" στους χρόνους του ονείρου
και σε όλες τις εγκλίσεις του θαύματος,
ώσπου να γίνω φως, βαθύ, στο βάθος της σκηνής,
στον άκτιστο κόσμο των χρωμάτων.
Όταν φύγεις, μην τρομάξεις τα πουλιά,
τράβηξε γερά τον ουρανό, να μετρώ τη νύχτα σαν πατρίδα
και κλείσε καλά τη θάλασσα μην κόψει το νερό
και πιάσει βροχή κι άμαθος στη μοναξιά γλιστρήσω και πνιγώ.
Διονύσης Καρατζάς
Καταγράφηκε
" ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει "
Τάσος Λειβαδίτης
aeee
Ιστορικό μέλος
Μηνύματα: 1305
Απ: To ποίημα της ημέρας
«
Απάντηση #492 στις:
Ιούλιος 30, 2010, 12:27:52 πμ »
Το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη μελλοποιημένο απο τον Γ. Ζουγανέλη
Ερμηνεία: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
(δεν παραθετω στιχους, κλικ στην εικονα και ακουστε)
Η μελοποίηση του "Μονογράμματος" του Οδυσσέα Ελύτη από τον Γιάννη Ζουγανέλη είναι χρονολογικά η πρώτη (1983) και η πιο δυσεύρετη.
Η περιπετειώδης ιστορία της έχει ως εξής:
1982. Αθήνα. Τρίτη βράδυ.
Στο δεύτερο πρόγραμμα της ΕΡΤ στο ραδιόφωνο, η Μαρία Παξινού και ο Γιάννης Ζουγανέλης κάνουν, όπως κάθε Τρίτη, την εκπομπή «Τρίτη βράδυ με ποίηση». Ο Γιάννης, για πρώτη φορά αναμεταδίδει ζωντανά μια δική του μελοποίηση σε ένα κομμάτι από το «Μονόγραμμα» του Οδυσσέα Ελύτη.«Πενθώ τον ήλιο»
Ο Νίκος Δήμου (γνωστός συγγραφέας και blogger στις μέρες μας) είναι ένας από τους ακροατές της εκπομπής. Δεν διστάζει να επικοινωνήσει με τον Γιάννη Ζουγανέλη και να του μεταφέρει την χαρά, την ευχαρίστηση και την ικανοποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που άκουσε το συγκεκριμένο απόσπασμα μελοποιημένο. Ο ίδιος ο Ελύτης, μέσω του Νίκου Δήμου, ζητάει από τον Γιάννη Ζουγανέλη να μελοποιήσει όλο το «Μονόγραμμα» με σκοπό να εκδοθεί σε δίσκο Ο Γιάννης κάνει την μελοποίηση.
Στα τέλη του 1982 μπαίνει στο στούντιο και ξεκινάει να ηχογραφεί το «Μονόγραμμα». Ο Μίνως Μάτσας αναλαμβάνει την παραγωγή ενώ η ηχογράφηση γίνεται στο στούδιο PDR του Πάνου Δράκου με την συμμετοχή εξαιρετικών μουσικών:
Τραγουδούν ο συνθέτης και η Ισιδώρα Σιδέρη, ενώ συμμετέχουν η Δήμητρα Γαλάνη και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ενορχήστρωση είναι του Γιάννη Ζουγανέλη ενώ είναι η πρώτη συμμετοχή του Βασίλη Σαλέα σε δισκογραφική δουλειά.
Το υλικό είναι έτοιμο για έκδοση όταν για άγνωστους μέχρι σήμερα λόγους, ο Οδυσσέας Ελύτης ζητάει ξαφνικά από τον Μίνω Μάτσα ένα αστρονομικό ποσό για την παραχώρηση των δικαιωμάτων του «Μονογράμματος». Ο Μάτσας, αδυνατεί να βρεί τα χρήματα αυτά και έτσι η δουλειά μένει στο συρτάρι...
«
Τελευταία τροποποίηση: Ιούλιος 30, 2010, 12:30:53 πμ από aeee
»
Καταγράφηκε
xenos
Έμπειρο μέλος
Μηνύματα: 686
Φύλο:
Λίγες λέξεις,πολλές σκέψεις
Απ: To ποίημα της ημέρας
«
Απάντηση #493 στις:
Ιούλιος 31, 2010, 07:15:12 μμ »
Νίκος Γκάτσος.
Μια Κυριακή στην Κοκκινιά
στην παιδική μου γειτονιά
είδα μια γριά χοντρομπαλού
που ο νους της έτρεχε αλλού
Την κοίταξα με κοίταξε
σαν κουκουβάγια σε μπαξέ
και μου' πε με φωνή θολή
που μάνα θύμιζε τρελή:
Σε χώμα φύτρωσα ζεστό
αιώνες πριν απ' τον Χριστό.
Ζούσα καλά κι ευχάριστα
κι έπαιρνα μόνο άριστα
Μα σαν προχώρησε ο καιρός
έγινε ο κόσμος μοχθηρός
και με βατέψανε, που λες,
αράδα βάρβαρες φυλές
Σελτζούκοι Σλάβοι Ενετοί
λες κι ήταν όλοι τους βαλτοί
Τότε κατάλαβα γιατί
καμένο ήμουνα χαρτί
δίχως χαρά δίχως γιορτή
Σιγά σιγά και ταπεινά
μ' αγώνες και με βάσανα
καινούργια έβγαλα φτερά
μα ήρθαν τα χειρότερα
Είδα τα ίδια μου παιδιά
να δίνουν σ' άλλους τα κλειδιά
και με χιλιάδες ψέματα
με προδοσίες κι αίματα
να μου σπαράζουν την καρδιά
Γι' αυτό μια νύχτα σκοτεινή
θ' ανέβω στην Καισαριανή
με κουρασμένα βήματα
να κλάψω για τα θύματα
στ' αραχνιασμένα μνήματα
Κι εκεί ψηλά στον Υμηττό
αντίκρυ στον Λυκαβηττό
μικρό κεράκι θα κρατώ
να φέγγει χρόνους εκατό»
Καταγράφηκε
PDE ads
Ιστορικό μέλος
Μηνύματα: 4006
Λατρεύω την εκπαίδευση
Απ: To ποίημα της ημέρας
«
Δημοσιεύτηκε:
Σήμερα
στις 19:06:11 »
koth
Πλήρες μέλος
Μηνύματα: 358
Φύλο:
Στον ουρανό ή στη γη;
Απ: To ποίημα της ημέρας
«
Απάντηση #494 στις:
Αύγουστος 01, 2010, 12:05:06 πμ »
Γιώργος Σεφέρης
Η λυπημένη
Στὴν πέτρα τῆς ὑπομονῆς
κάθισες πρὸς τὸ βράδυ
μὲ τοῦ ματιοῦ σου τὸ μαυράδι
δείχνοντας πὼς πονεῖς•
κι εἶχες στὰ χείλια τὴ γραμμὴ
ποὺ εἶναι γυμνὴ καὶ τρέμει
σὰν ἡ ψυχὴ γίνεται ἀνέμη
καὶ δέουνται οἱ λυγμοί•
κι εἶχες στὸ νοῦ σου τὸ σκοπὸ
ποὺ ξεκινᾶ τὸ δάκρυ
κι ἤσουν κορμὶ ποὺ ἀπὸ τὴν ἄκρη
γυρίζει στὸν καρπό•
μὰ τῆς καρδιᾶς σου ὁ σπαραγμὸς
δὲ βόγκηξε κι ἐγίνη
τὸ νόημα ποὺ στὸν κόσμο δίνει
ἔναστρος οὐρανός.
(και μελοποιημένο ...
http://www.youtube.com/watch?v=OIZWNV_ZcRA
)
Καταγράφηκε
...στη θάλασσα...
markela
Πλήρες μέλος
Μηνύματα: 349
Φύλο:
Απ: To ποίημα της ημέρας
«
Απάντηση #495 στις:
Αύγουστος 01, 2010, 11:58:14 πμ »
ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ Η ΖΩΗ ΜΟΙΑΖΕΙ Μ ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΗΜΕΡΑ ΜΑ ΚΑΙ ΒΡΑΔΥ. ΔΕ ΣΥΝΑΝΤΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΟΝΑΧΑ ΝΙΝΕΜΙΑ. ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΚΥΜΙΑ.
Καταγράφηκε
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΝΙΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΠΟΛΥ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΝΑ ΜΗ ΔΕΙΛΙΑΖΕΙΣ , ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ.
koth
Πλήρες μέλος
Μηνύματα: 358
Φύλο:
Στον ουρανό ή στη γη;
Απ: To ποίημα της ημέρας
«
Απάντηση #496 στις:
Αύγουστος 02, 2010, 12:35:22 πμ »
http://www.youtube.com/watch?v=pGX-zLUmGPI&NR=1
Είναι ο μικροπρεπής εαυτός μου, κύριε μου ...
Βγήκα έξω μοναχός μου για να πάω στο ραντεβού μου. Αλλά ποιος είναι αυτός που με ακολουθεί μες στο αθόρυβο σκοτάδι;
Κάνω κατά μέρος για να αποφύγω την παρουσία του, αλλά δεν του ξεφεύγω.
Κάνει τη σκόνη να σηκώνεται με το θρασύ περπάτημά του' Σε κάθε λέξη που ξεστομίζω, προσθέτει τη δυνατή φωνή του.
Είναι ο μικροπρεπής εαυτός μου, κύριε μου, δεν ξέρει τι θα πεί ντροπή' αλλά εγώ ντρέπομαι να έρθω στην πόρτα σου με αυτόν συντροφιά.
-- Rabindranath Tagore
Gitanjali, Song Offerings
Καταγράφηκε
...στη θάλασσα...
xenos
Έμπειρο μέλος
Μηνύματα: 686
Φύλο:
Λίγες λέξεις,πολλές σκέψεις
Απ: To ποίημα της ημέρας
«
Απάντηση #497 στις:
Αύγουστος 02, 2010, 12:55:19 πμ »
Γεώργιος Σουρῆς
Στὸν ἴσκιο μου
Βρὲ ἴσκιε μου γιατί μ᾿ ἀκολουθεῖς;
Δὲ μ᾿ ἀφήνεις μόνο μου νὰ τρέχω;
Βρὲ ἴσκιε μου, δὲ πᾶς νὰ μοῦ χαθεῖς,
πρέπει κι ἐσένα σύντροφο νὰ ἔχω;
Πότε στραβὸ σὲ βλέπω πότε ἴσο,
πότε μακρὺ σὰ σούβλα, πότε νᾶνο,
τὴ μιὰ πηγαίνεις μπρός, τὴν ἄλλη πίσω
σὲ ἀπαντῶ ἐδῶ, ἐκεῖ σὲ χάνω.
Χωρὶς νὰ βλέπεις, πιάνεις ὅτι πιάνω,
μὲ ὁδηγεῖς ἀλλὰ καὶ σ᾿ ὁδηγῶ.
Καὶ τέλος πάντων κάνεις ὅτι κάνω
καὶ εἶσαι ἄλλος, δεύτερος, ἐγώ.
Βρὲ ἴσκιε μου, γιατί μ᾿ ἀκολουθεῖς;
Βρὲ ἴσκιε μου δὲ πᾶς νὰ μοῦ χαθεῖς...
Σὲ ἀπαντῶ στὸ σπίτι καὶ στὸ δρόμο
καὶ μοῦ γεννᾷς πολλὲς φορὲς τὸν τρόμο.
Καταγράφηκε
koth
Πλήρες μέλος
Μηνύματα: 358
Φύλο:
Στον ουρανό ή στη γη;
Απ: To ποίημα της ημέρας
«
Απάντηση #498 στις:
Αύγουστος 02, 2010, 11:23:14 μμ »
Και μια και λέμε για ίσκιους...
...Πόσο νωρίς φεύγει το φως απ’ τη ζωή μας αδερφέ μου…
...Μη. Μη συνέχεια οι άνθρωποι
μαύρα αρνητικά και μεις ΚΑΜΕΝΟΙ ΗΛΙΟΙ.(Κατερίνα Γώγου)
Αλλά ..ψηφίζω...
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη συ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη
λησμονάτε τη χώρα μου!
Αετόμορφα έχει τα ψηλά βουνά
στα ηφαίστεια κλήματα σειρά
και τα σπίτια πιο λευκά
στου γλαυκού το γειτόνεμα!
Τα πικρά μου χέρια με τον κεραυνό
τα γυρίζω πίσω απ' τον καιρό
τους παλιούς μου φίλους καλώ
με φοβέρες και μ' αίματα!
Καταγράφηκε
...στη θάλασσα...
domenica
Ιστορικό μέλος
Μηνύματα: 1170
Φύλο:
ΠΕ 03
Απ: To ποίημα της ημέρας
«
Απάντηση #499 στις:
Αύγουστος 03, 2010, 09:18:21 πμ »
Θαλασσινή
Σε κοιτώ κι ο ήλιος μεγαλώνει
Σύντομα τη μέρα μας θα σκεπάσει
Ξύπνα καρδιά και χρώμα μπες μπροστά
Για να διαλύσεις τις δυστυχίες της νύχτας
Σε κοιτώ όλα είναι γυμνά
Eξω οι βάρκες έχουν λιγοστό νερό
Πρέπει όλα να ειπωθούν με λίγα λόγια
Είναι κρύα η θάλασσα χωρίς αγάπη
Είναι του κόσμου η αρχή
Τα κύματα θα λικνίσουν τον ουρανό
Εσύ μες στα σεντόνια σου λικνίζεσαι
Τραβάς τον ύπνο προς τα 'σένα
Ξύπνα να ακολουθήσω τα χνάρια σου
Eχω κορμί για να σε καρτερώ για να σε ακολουθώ
Από τις πόρτες της αυγής ίσαμε του ίσκιου τις πόρτες
Eνα κορμί για να περάσω τη ζωή μου αγαπώντας σε
Μια καρδιά για να ονειρεύομαι από τον ύπνο σου έξω.
PAUL ELYARD
Καταγράφηκε
" ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει "
Τάσος Λειβαδίτης
koth
Πλήρες μέλος
Μηνύματα: 358
Φύλο:
Στον ουρανό ή στη γη;
Απ: To ποίημα της ημέρας
«
Απάντηση #500 στις:
Αύγουστος 03, 2010, 01:38:13 μμ »
...ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει...Τάσος Λειβαδίτης
Τι υπέροχη υπογραφή...
Καταγράφηκε
...στη θάλασσα...
aristos2
Ιστορικό μέλος
Μηνύματα: 2928
Φύλο:
Οι "δανειστές" επιτρέπουν την ύπαρξη σχολείων;
Απ: To ποίημα της ημέρας
«
Απάντηση #501 στις:
Αύγουστος 04, 2010, 07:51:07 πμ »
'' ... είναι πικρή η υπομονή, μα γλυκός ο καρπός της ... "
Καταγράφηκε
Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως.
Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί,
Γυναίκα ...
Sun
Ιστορικό μέλος
Μηνύματα: 1433
Φύλο:
αιτία ελομένου ' θεός αναίτιος
Απ: To ποίημα της ημέρας
«
Απάντηση #502 στις:
Αύγουστος 04, 2010, 08:27:48 πμ »
Απολείπειν ο θεός Αντώνιον
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές --
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανοφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πείς πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1911)
Για μας που (μάλλον) φεύγουμε...
Καταγράφηκε
markela
Πλήρες μέλος
Μηνύματα: 349
Φύλο:
Απ: To ποίημα της ημέρας
«
Απάντηση #503 στις:
Αύγουστος 04, 2010, 06:10:35 μμ »
οι ανθρωποι πολλες φορες το 'λιγο' αναζητουνε, και δε μπορουνε το ' πολυ 'που εχουνε να δουνε.
Καταγράφηκε
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΝΙΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΠΟΛΥ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΝΑ ΜΗ ΔΕΙΛΙΑΖΕΙΣ , ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ.
Εκτύπωση
Σελίδες:
1
...
34
35
36
37
38
...
108
Πάνω
« προηγούμενο
επόμενο »
Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Forum
Ανακοινώσεις και θέματα σχετικά με το PDE
Η Κοινότητα του PDE
(Συντονιστές:
Χριστίνα
,
MARKOS
,
alexel
,
Stelios
)
To ποίημα της ημέρας