To ποίημα της ημέρας

[aristos2]

...

VII.

Στόν Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στή θάλασσα

Μέ κρεβάτι μεγάλο καί πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μές στ’άπατα μιάν ηχώ
Νά κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ

Νά σέ βλέπω μισή να περνάς στό νερό
και μισή να σε κλαίω μές στόν Παράδειο.

Οδυσσέας Ελύτης - ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ

http://www.youtube.com/watch?v=riyngEuq2FU

[PDE ads]

[epak]

   Δρόμοι περπατημένοι           


Δρόμοι περπατημένοι κι απερπάτητοι
ποιος τους εδιάβη πέρα ποιος δεν τους πατεί.

Μα ο που τους πήρε κι ήμπε μες στα αίματα
μήτε Θεός μήτ' άλλος δεν τον σταματά.

Κατακαημένη πλάση που σε γήτεψαν
όλ' οι τρελοί του κόσμου κι εστρατήγεψαν!

Οδυσσέας Ελύτης

[aristos2]

...

Ακουστά σ’ έχουν τά κύματα
Πώς χαιδεύεις, πώς φιλάς
Πώς λές ψιθυριστά τό "τί" καί τό "έ"
Τριγύρω στό λαιμό στόν όρμο
Πάντα εμείς τό φώς κι η σκιά

...

Οδυσσέας Ελύτης - ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ

[xenos]

Για aristous φίλους


http://www.youtube.com/watch?v=PkBjYeqtgME

[PDE ads]

[aristos2]

Για aristous φίλους


http://www.youtube.com/watch?v=PkBjYeqtgME

... ευχαριστώ που είσαι ...

[epak]

http://www.youtube.com/watch?v=PkBjYeqtgME

Απλά.....Τ Ε Λ Ε Ι Ο.....

[aristos2]

Ντίνος Χριστιανόπουλος - Εκείνοι που μας παίδεψαν

Εκείνοι που μας παίδεψαν βαραίνουν μέσα μας πιο πολύ,
όμως η δική σου τρυφερότητα πόσον καιρό ακόμα θα βαστάξει;
Ό,τι μας γλύκανε το ξέπλυνε ο χρόνος κι η συναλλαγή∙
εκείνοι που μας χαμογέλασαν βουλιάξαν μες στα πιο βαθιά πηγάδια
και μείναν μόνο εκείνοι που μας πλήγωσαν,
εκείνοι που αρνήθηκαν να τους υποταχτούμε.

Εκείνοι που μας παίδεψαν βαραίνουν πιο πολύ...

[domenica]

Για aristous φίλους

http://www.youtube.com/watch?v=PkBjYeqtgME

Πολυαγαπημένος Μπόρχες ...paraxene, aristευσες σίγουρα 

Ὁ ἄνθρωπος, ὁ κόσμος καὶ ἡ ποίηση

Ἀνάσκαψα ὅλη τη γῆ νὰ σὲ βρῶ.
Κοσκίνισα μὲς τὴν καρδιά μου τὴν ἔρημο· ἤξερα
πὼς δίχως τὸν ἄνθρωπο δὲν εἶναι πλῆρες
τοῦ ἥλιου τὸ φῶς. Ἐνῷ, τώρα, κοιτάζοντας
μὲς ἀπὸ τόση διαύγεια τὸν κόσμο,
μὲς ἀπὸ σένα - πλησιάζουν τὰ πράγματα,
γίνονται εὐδιάκριτα, γίνονται διάφανα -
τώρα μπορῶ
ν᾿ ἀρθρώσω τὴν τάξη του σ᾿ ἕνα μου ποίημα.
Παίρνοντας μία σελίδα θὰ βάλω
σ᾿ εὐθεῖες τὸ φῶς.

Νικηφόρος

[συννεφούλα]

Ντίνος Χριστιανόπουλος - Εκείνοι που μας παίδεψαν

Εκείνοι που μας παίδεψαν βαραίνουν μέσα μας πιο πολύ,
όμως η δική σου τρυφερότητα πόσον καιρό ακόμα θα βαστάξει;
Ό,τι μας γλύκανε το ξέπλυνε ο χρόνος κι η συναλλαγή∙
εκείνοι που μας χαμογέλασαν βουλιάξαν μες στα πιο βαθιά πηγάδια
και μείναν μόνο εκείνοι που μας πλήγωσαν,
εκείνοι που αρνήθηκαν να τους υποταχτούμε.

Εκείνοι που μας παίδεψαν βαραίνουν πιο πολύ...

Αρίστε, δεν το κρύβω ότι με ξάφνιασες ευχάριστα με την επιλογή σου και ανέβηκες στην εκτίμησή μου.

[aristos2]

Ντίνος Χριστιανόπουλος - Εκείνοι που μας παίδεψαν

Εκείνοι που μας παίδεψαν βαραίνουν μέσα μας πιο πολύ,
όμως η δική σου τρυφερότητα πόσον καιρό ακόμα θα βαστάξει;
Ό,τι μας γλύκανε το ξέπλυνε ο χρόνος κι η συναλλαγή∙
εκείνοι που μας χαμογέλασαν βουλιάξαν μες στα πιο βαθιά πηγάδια
και μείναν μόνο εκείνοι που μας πλήγωσαν,
εκείνοι που αρνήθηκαν να τους υποταχτούμε.

Εκείνοι που μας παίδεψαν βαραίνουν πιο πολύ...

Αρίστε, δεν το κρύβω ότι με ξάφνιασες ευχάριστα με την επιλογή σου και ανέβηκες στην εκτίμησή μου.

... έτσι εύκολα  που ανέβηκα ..., ελπίζω να μην κατέβω ...! 

[aristos2]

Το σώμα σου στη στάση του πεύκου του μοναχικού.
Μάτια της περηφάνειας και του διάφανου βυθού,
μέσα στο σπίτι με το σκρίνιο το παλιό.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

[epak]

Καλησπέρα



ΕΥΓΕΝΕΙΑ

Κάνε τον πόνο σου άρπα.
Και γίνε σαν αηδόνι,
και γίνε σα λουλούδι.
Πικροί όταν έλθουν χρόνοι,
κάνε τον πόνο σου άρπα
και πέ τονε τραγούδι.

Μη δέσεις την πληγή σου
παρά με ροδοκλώνια.
Λάγνα σου δίνω μύρα
-- για μπάλσαμο -- και αφιόνια.
Μη δέσεις την πληγή σου,
και το αίμα σου, πορφύρα.

Λέγε στους θεούς “να σβήσω!”
μα κράτα το ποτήρι.
Κλότσα τις ημέρες σου όντας
θα σου 'ναι πανηγύρι.
Λέγε στους θεούς “να σβήσω!”
με λέγε το γελώντας.

Κάνε τον πόνο σου άρπα.
Και δρόσισε τα χείλη
στα χείλη της πληγής σου.
Ένα πρωί, ένα δείλι,
κάνε τον πόνο σου άρπα
και γέλασε και σβήσου.

Κων/νος Γ. Καρυωτάκης

[aristos2]

Σταδιοδρομία
 
Τη σάρκα, το αίμα θα βάλω
σε σχήμα βιβλίου μεγάλο.

«Οι στίχοι παρέχουν ελπίδες»
θα γράψουν οι εφημερίδες.

«Κλεαρέτη Δίπλα - Μαλάμου»
και δίπλα σ' αυτό τ' όνομά μου.

Την ψυχή και το σώμα πάλι
στη δουλειά θα δίνω, στην πάλη.

Αλλά, με τη δύση του ηλίου,
θα πηγαίνω στου

[kozzi1]

   
 Απόψε έχω μες την καρδιά μου
μια λαχτάρα πικραμένη.
Απόψε στέλνω απ' την ψυχή μου
αγγελούδια στον καημό.

Γιατί να κλαίνε
τα μαύρα σου μάτια
μάτια-παλάτια
του πόθου κομμάτια
χωρίς τελειωμό
και μαστιγώνουν τον πόνο,
το χρόνο, το φθόνο,
το άπειρο...
Και ζωγραφίζουν
ζωή της ζωής μου
τραγούδι γλυκό!

Απόψε θέλω να ζωντανέψω
μια ελπίδα τσακισμένη.
Απόψε θα' ρθω να σε αγγίξω
για να βρω το λυτρωμό!